∆εν µπορώ να µην εξάρω τη θαρραλέα στάση του δηµάρχου Αθηναίων, ο οποίος είχε την τόλµη να παραστεί ο ίδιος αυτοπροσώπως στο σφράγισµα του αµαρτωλού καταστήµατος. Στην αρχή ακούσαµε ότι επρόκειτο για λάθος κατάστηµα. Συµβαίνουν αυτά. Μετά ακούσαµε ότι το διοικητικό πρωτοδικείο ανέστειλε τη σφράγιση του καταστήµατος έως την εκδίκαση της υπόθεσης. Αν έπρεπε ο επιχειρηµατίας να περιµένει δύο ή τρία χρόνια τη ∆ικαιοσύνη, στην οποία έχουµε όλοι εµπιστοσύνη, η οικονοµική ζηµία του θα ήταν δυσανάλογα µεγάλη. Στο τέλος µάθαµε πως η άδεια λειτουργίας δεν ανεστάλη εξαιτίας του αλκοόλ που περιέχουν τα ποτά, αλλά εξαιτίας του αλκοόλ της ελληνικής πολιτείας, που µεθάει µε πιστοποιητικά. Ελειπε κάποιο πιστοποιητικό για την άδειά του. Την απουσία ανακάλυψαν οι υπηρεσίες εξαιτίας του ατυχήµατος. Είναι να µην πάρουν µπρος. Ετσι και πάρουν, δεν τις σταµατάει τίποτε. Το µαγαζί επαναλειτουργεί µε δικαστική απόφαση....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

 ή και στο νεκροταφείο ενδεχοµένως, αφού τους περιποιήθηκαν µε αλκοολούχα άλλα µαγαζιά. Θα έλεγα, η πλειονότητα στην επικράτεια. Μάθαµε ακόµη ότι δεν υπάρχουν ποινικές κυρώσεις σε όσους πωλούν αλκοολούχα σε ανηλίκους. Και ότι το υπουργείο ∆ικαιοσύνης πρόκειται να αλλάξει τη νοµοθεσία. Κάποιος, λέει, ο οποίος φαίνεται ανήλικος θα πρέπει να δείξει την ταυτότητά του για να αγοράσει αλκοόλ. Υποθέτω ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτε. Απλώς η δηµοκρατία µας θα εµπλουτίσει το νοµοθετικό της κεφάλαιο µε ένα ακόµη κόσµηµα. 

Προσπαθώ να σκεφθώ πόσοι θα χρειασθούν για να προστατεύσουν τον µπάρµαν από την εξαγριωµένη παρέα των απελευθερωµένων ελληνοπαίδων που απαιτούν το δικαίωµα να γίνουν «πίτα». Ή τον περιπτερά, σε κάποια έρηµη πλατεία, που ζητάει ταυτότητα για να πουλήσει µπίρες στα παιδιά. Εξάλλου, αν δεν πιουν µπίρες πώς θα χρησιµοποιήσουν τα άδεια µπουκάλια για να φτιάξουν µολότοφ; Ας το πάρουµε απόφαση. Εχουµε εκπαιδεύσει µια εξαγριωµένη νεολαία την οποία φοβόµαστε και προσπαθούµε να τη νουθετήσουµε, χωρίς να µας ενδιαφέρει αν οι νουθεσίες µας έχουν κάποιο αντίκρισµα. Οπως η πολιτεία φτιάχνει νόµους χωρίς αντίκρισµα.

∆εν µπορώ να µην εξάρω τη θαρραλέα στάση του δηµάρχου Αθηναίων, ο οποίος είχε την τόλµη να παραστεί ο ίδιος αυτοπροσώπως στο σφράγισµα του αµαρτωλού καταστήµατος. Στην αρχή ακούσαµε ότι επρόκειτο για λάθος κατάστηµα. Συµβαίνουν αυτά. Μετά ακούσαµε ότι το διοικητικό πρωτοδικείο ανέστειλε τη σφράγιση του καταστήµατος έως την εκδίκαση της υπόθεσης. Αν έπρεπε ο επιχειρηµατίας να περιµένει δύο ή τρία χρόνια τη ∆ικαιοσύνη, στην οποία έχουµε όλοι εµπιστοσύνη, η οικονοµική ζηµία του θα ήταν δυσανάλογα µεγάλη. 

Στο τέλος µάθαµε πως η άδεια λειτουργίας δεν ανεστάλη εξαιτίας του αλκοόλ που περιέχουν τα ποτά, αλλά εξαιτίας του αλκοόλ της ελληνικής πολιτείας, που µεθάει µε πιστοποιητικά. Ελειπε κάποιο πιστοποιητικό για την άδειά του. Την απουσία ανακάλυψαν οι υπηρεσίες εξαιτίας του ατυχήµατος. Είναι να µην πάρουν µπρος. Ετσι και πάρουν, δεν τις σταµατάει τίποτε. Το µαγαζί επαναλειτουργεί µε δικαστική απόφαση. Ολ’ αυτά δεν πρέπει να τραβήξουν την προσοχή µας από το ουσιώδες. Θα µπει ο νέος χρόνος στο Σύνταγµα ή στο Πεδίον του Αρεως; Είµαι σχεδόν βέβαιος ότι αποκλείεται η αντίστροφη µέτρηση να συµπέσει. Κάτι θα γίνει για να διασκεδάσουµε την πλήξη µας.