Ως βουλευτής έχεις μια βασική αποστολή: να ασκείς νομοθετικό έργο. Δεν είσαι εκεί για να λείπεις. Και σε αυτό τουλάχιστον ο κ. Καραμανλής είναι συνεπής, συνεπέστατος. Μπορεί να μη μας αρέσει που δεν πολυμιλάει, αλλά εμφανίζεται, παίρνει τη θέση του στα «ορεινά», συζητάει με την πολιτική του παρέα και ψηφίζει ή καταψηφίζει τους νόμους ως πιστός στρατιώτης του κόμματος και του Σώματος. Ενας ευσυνείδητος κοινοβουλευτικός και, αν θέλετε, μια χρυσή εφεδρεία για μια ομιλία που θα έχει πραγματικά σημασία –όπως (ειρωνεία) εκείνη η προφητική του Κώστα Σημίτη για το ΔΝΤ στον προϋπολογισμό του 2009, τον τελευταίο της κυβέρνησης Καραμανλή. Ο κ. Σαμαράς τι ακριβώς κάνει; Η Βουλή ψηφίζει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στην ύψιστη στιγμή της πενταετίας, και εκείνος λείπει για ταξίδι στο εξωτερικό. Στέλνει μια κρύα επιστολή και αρνείται να αναφέρει καν το όνομα της νέας Προέδρου. Επειτα, η Βουλή μαζεύεται να ψηφίσει μια κρίσιμη τροπολογία –για να διασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή», όπως έχει περιγράψει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος– και εκείνος όχι μόνο απουσιάζει αλλά δεν βγαίνει καν στο τηλέφωνο που τον ψάχνουν! Και όταν ακούγεται ότι του ζητήθηκαν κάποιες εξηγήσεις για την απουσία του, το περιβάλλον του απαντά ότι ο κ. Σαμαράς «δεν χρωστάει σε κανέναν εξηγήσεις»!

Από τον ιστότοπο "ΠΡΟΤΑΓΟΝ"

Αυτή η Βουλή έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό. Μετράει έναν νυν και πέντε (5) πρώην Πρωθυπουργούς –Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου, Παναγιώτης Πικραμμένος, Αντώνης Σαμαράς και Αλέξης Τσίπρας– ένα ρεκόρ στα κοινοβουλευτικά χρονικά, προϊόν της αστάθειας του πολιτικού σκηνικού την τελευταία δεκαετία που δημιούργησε πληθωριστικά φαινόμενα. 

Τυπικά δεν υπάρχει πρόβλημα, όμως πολιτικά είναι ένα θέμα τι θέλεις να κάνεις πια στη Βουλή, έχοντας υπάρξει προηγουμένως Πρωθυπουργός. Θέλω να πω, βρε αδελφέ, είχες για κάποιο διάστημα την ευκαιρία σου να διακοσμήσεις το Μέγαρο Μαξίμου και να διοικήσεις μια ολόκληρη χώρα, τώρα τι άλλο θες να υπηρετήσεις πέρα από την πολιτική σου ματαιοδοξία; Και εντάξει, ο κ. Πικραμμένος είναι μια ειδική περίπτωση ως υπηρεσιακός Πρωθυπουργός ολίγων εβδομάδων και νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο κ. Παπανδρέου είναι ειδική περίπτωση ούτως ή άλλως και ο κ. Τσίπρας είναι ακόμα αρχηγός κόμματος και ονειρεύεται ότι μια μέρα θα επιστρέψει στο απέναντι κάθισμα, ο καθείς και οι αυταπάτες του. Οι άλλοι δύο, που εκπροσωπούν πια μόνο τον εαυτό τους, τι κάνουν; 

Σαμαράς: «Προσωπικοί οι λόγοι της απουσίας μου» Πατήστε εδώ 

Θα πει κάποιος ότι είναι δικαίωμά τους να συνεχίσουν να εκλέγονται στη Βουλή. Σύμφωνοι, αν και το «εκλέγονται» χωράει επίσης πολλή κουβέντα καθώς δεν τους επιλέγουν οι ψηφοφόροι: ως πρώην Πρωθυπουργοί ο κ. Καραμανλής και ο κ. Σαμαράς έχουν καπαρωμένη την έδρα και εξασφαλισμένη τη δουλειά. 

Φτάσαμε έτσι, στο δια ταύτα: στη «δουλειά». Ως βουλευτής έχεις μια βασική αποστολή: να ασκείς νομοθετικό έργο. Δεν είσαι εκεί για να λείπεις. Και σε αυτό τουλάχιστον ο κ. Καραμανλής είναι συνεπής, συνεπέστατος. Μπορεί να μη μας αρέσει που δεν πολυμιλάει, αλλά εμφανίζεται, παίρνει τη θέση του στα «ορεινά», συζητάει με την πολιτική του παρέα και ψηφίζει ή καταψηφίζει τους νόμους ως πιστός στρατιώτης του κόμματος και του Σώματος. Ενας ευσυνείδητος κοινοβουλευτικός και, αν θέλετε, μια χρυσή εφεδρεία για μια ομιλία που θα έχει πραγματικά σημασία –όπως (ειρωνεία) εκείνη η προφητική του Κώστα Σημίτη για το ΔΝΤ στον προϋπολογισμό του 2009, τον τελευταίο της κυβέρνησης Καραμανλή. 

Ο κ. Σαμαράς τι ακριβώς κάνει; Η Βουλή ψηφίζει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στην ύψιστη στιγμή της πενταετίας, και εκείνος λείπει για ταξίδι στο εξωτερικό. Στέλνει μια κρύα επιστολή και αρνείται να αναφέρει καν το όνομα της νέας Προέδρου. Επειτα, η Βουλή μαζεύεται να ψηφίσει μια κρίσιμη τροπολογία –για να διασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή», όπως έχει περιγράψει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος– και εκείνος όχι μόνο απουσιάζει αλλά δεν βγαίνει καν στο τηλέφωνο που τον ψάχνουν! Και όταν ακούγεται ότι του ζητήθηκαν κάποιες εξηγήσεις για την απουσία του, το περιβάλλον του απαντά ότι ο κ. Σαμαράς «δεν χρωστάει σε κανέναν εξηγήσεις»! 

Τι μας λέτε, φίλτατοι! Μπορεί ο κ. Σαμαράς να θεωρεί ότι δεν χρωστάει εξηγήσεις στον Σταύρο Καλαφάτη που τον έψαχνε, στον Πρωθυπουργό ή στο κόμμα του, χρωστάει όμως μια εξήγηση στον ελληνικό λαό που τον έχει στείλει στη Βουλή και τον πληρώνει αδρά για να είναι στη Βουλή. Και αν δεν είναι στη Βουλή πρέπει να έχει μια καλή δικαιολογία που δεν είναι. Οχι να λέει πως επειδή τον λένε Σαμαρά κάνει ό,τι γουστάρει και λογαριασμό δεν δίνει. 

Κοντολογίς, αν ο κ. Σαμαράς έχει θυμώσει που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τον πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, λες και του το χρωστούσε η χώρα, ας τα λύσει με τον ίδιο. Εδώ ολόκληρος Καραμανλής και δεν έκανε θέμα, πάντως. Αν δεν του αρέσει η κεντρώα ατζέντα του Πρωθυπουργού, λες και με τη δικιά του «σκληρή» Δεξιά, η ΝΔ δεν κατέπεσε στο 18,85%, ας τα λύσει με το κόμμα στο επόμενο συνέδριο, δεν είναι μακριά, θα γίνει σε 11 μήνες. Αν θέλει, τέλος πάντων, να κάνει νέο κόμμα στα 69 του, ας το κάνει. 

Αλλά η κοινοβουλευτική του παρουσία οφείλει να είναι εφάμιλλη της αποστολής της. Και να είναι παρουσία. 

Πηγή: Protagon.gr

Από την κατανόηση των αιτημάτων και τη στήριξή τους από τους εταίρους έως τη λήψη απόφασης από το Eurogroup η Ιστορία έχει δείξει ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως όταν θέτεις τέσσερα διαφορετικά, αλλά συναφή μεταξύ τους, αιτήματα στο τραπέζι των εταίρων οι πιθανότητες να υπάρξει πλήρης ικανοποίηση του πακέτου είναι περιορισμένες. «Κάπου θα χάσεις, κάπου θα κερδίσεις» έλεγε προ ημερών στέλεχος κοντά στις συζητήσεις. Ο ίδιος ο Χρήστος Σταϊκούρας άλλωστε έχει τονίσει πως το μεγάλο ζητούμενο δεν είναι άλλο από τη δημιουργία δημοσιονομικού χώρου προκειμένου η κυβέρνηση να εφαρμόσει τις πολιτικές της όπως τις έχει σχεδιάσει. Ο «χώρος» θα αναλώνεται κατά 80% σε μειώσεις φόρων και κατά 20% σε αυξήσεις δαπανών, με τις αμυντικές δαπάνες να μπαίνουν στο προσκήνιο....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΛΑΣΚΑΡΗ

Το 2018 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε επενδύσει στη στήριξη της Γαλλίας στη μάχη του Eurogroup όπου θα κλείδωναν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Το λεγόμενο «γαλλικό κλειδί», ένας μηχανισμός προσαρμογής των δημοσιονομικών περιθωρίων σε συνάρτηση με την ανάπτυξη, συζητήθηκε πολύ, σχεδιάστηκε αλλά στο τέλος επικράτησε η γραμμή της Γερμανίας. Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα του Ιουνίου 2018 ήταν μεν θετικά αλλά χωρίς να ανοίγουν απολύτως καθαρό ορίζοντα για τη βιωσιμότητα του χρέους. Τα πλεονάσματα, χωρίς μηχανισμούς προσαρμογής και γαλλικά κλειδιά, σφραγίστηκαν στο 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και στο 2,2% σε μέσο όρο έως το 2060.

Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ επενδύει και πάλι στη στήριξη της Γαλλίας στη μάχη για χαμηλότερα πλεονάσματα. Ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών έθεσαν τις ελληνικές διεκδικήσεις στο τραπέζι των συναντήσεων με τον πρόεδρο Μακρόν και τον υπουργό Λεμέρ και σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές το κλίμα είναι θετικό για όλα τα αιτήματα: εξαίρεση δαπανών της τάξεως των 200 εκατ. ευρώ για το Προσφυγικό από τις μετρήσεις του πρωτογενούς πλεονάσματος, αλλαγή χρήσης των κερδών από ελληνικά ομόλογα, καθιέρωση μιας «γέφυρας» μεταφοράς πλεονασμάτων αλλά και καθαρή μείωση του στόχου από το 3,5% στο 2%-2,5% του ΑΕΠ, αρχής γενομένης από το 2021.

Από την κατανόηση των αιτημάτων και τη στήριξή τους από τους εταίρους έως τη λήψη απόφασης από το Eurogroup η Ιστορία έχει δείξει ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως όταν θέτεις τέσσερα διαφορετικά, αλλά συναφή μεταξύ τους, αιτήματα στο τραπέζι των εταίρων οι πιθανότητες να υπάρξει πλήρης ικανοποίηση του πακέτου είναι περιορισμένες. «Κάπου θα χάσεις, κάπου θα κερδίσεις» έλεγε προ ημερών στέλεχος κοντά στις συζητήσεις. Ο ίδιος ο Χρήστος Σταϊκούρας άλλωστε έχει τονίσει πως το μεγάλο ζητούμενο δεν είναι άλλο από τη δημιουργία δημοσιονομικού χώρου προκειμένου η κυβέρνηση να εφαρμόσει τις πολιτικές της όπως τις έχει σχεδιάσει. Ο «χώρος» θα αναλώνεται κατά 80% σε μειώσεις φόρων και κατά 20% σε αυξήσεις δαπανών, με τις αμυντικές δαπάνες να μπαίνουν στο προσκήνιο.

Τα δεδομένα, όπως διαμορφώνονται σήμερα, υποδεικνύουν αυξημένες πιθανότητες μιας πρώτης «νίκης» δημοσιονομικού χώρου στο Eurogroup της 16ης Μαρτίου. Εφόσον έχει προηγηθεί θετική έκθεση των θεσμών στις 26 Φεβρουαρίου, στο πλαίσιο της πέμπτης μεταμνημονιακής αξιολόγησης, μια πρώτη επιβράβευση θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση δαπανών για προσφυγικές ροές από τις μετρήσεις του πρωτογενούς πλεονάσματος. Είναι δίκαιο, θα μπορούσε εύκολα πολιτικά να γίνει πράξη από τους εταίρους. Για το θέμα των κερδών από ελληνικά ομόλογα τα οποία διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες - κοντά στα 4,5 δισ. ευρώ έως το 2022 - οι εταίροι φέρονται διατεθειμένοι να απελευθερώσουν δημοσιονομικό χώρο τον ερχόμενο Ιούνιο, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση μιας ακόμα μεταμνημονιακής αξιολόγησης, της έκτης τον ερχόμενο Μάιο.

Εάν τη διετία 2021-22 ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα άλλαζε από το 3,5% στο 2,5%, το «καθαρό» κέρδος υπό μορφή δημοσιονομικού χώρου θα ήταν περίπου 2 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ισοδύναμο με μια αλλαγή χρήσης των κερδών από ANFAs και SMPs με μια απλή διατύπωση από το Eurogroup. Τα κέρδη αυτά θα μετράνε στον προσδιορισμό του κατά πρόγραμμα πρωτογενούς πλεονάσματος, όπως ακριβώς τα μετρά η Eurostat. Με αυτόν τον τρόπο ο έξτρα δημοσιονομικός χώρος μόλις θα είχε κατοχυρωθεί, χωρίς να αλλάξει κανένας στόχος για τα πλεονάσματα. Αν «πακέτο» σε αυτή τη λύση το Eurogroup συμφωνούσε στη δυνατότητα μεταφοράς από το ένα έτος στο άλλο πλεονασμάτων πέραν των στόχων (smoothing mechanism), τα οποία σήμερα απλώς χάνονται αν δεν γίνει η δαπάνη εντός του έτους αναφοράς, τόσο το καλύτερο.

Στην παρούσα φάση κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια πώς θα εξελιχθεί και πού θα καταλήξει η πολυεπίπεδη διαπραγμάτευση για τα πλεονάσματα στη διάρκεια του έτους. Στο οικονομικό επιτελείο πάντως υπάρχει ρεαλιστική προσδοκία πως θα προκύψει πρόσθετος δημοσιονομικός χώρος ώστε από το καλοκαίρι να γίνει το πρώτο βήμα μείωσης της εισφοράς αλληλεγγύης, ύστερα από μία ακόμα μείωση του ΕΝΦΙΑ.

"....Καθώς η αγορά της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει ανοίξει, απαιτείται πολιτική πυγμή για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Ο ρόλος του υπουργείου Παιδείας και του ΔΟΑΤΑΠ στο θέμα είναι σημαντικός. Εξ ου και η αξία της επιλογής του Ορέστη Καλογήρου του ΑΠΘ (ένας ακόμη που επιλέγεται από τη Νίκη Κεραμέως και έχει θητεύσει στα νιάτα του στην Αριστερά· εν προκειμένω στον «Ρήγα» έως το 1987) για τη θέση του προέδρου του Οργανισμού είναι καίρια...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/01/20

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΑΚΑΣΑ

"Μπίζνα" χαρακτήρισε στις 16/12/2016 ο τότε υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου τα εξ αποστάσεως προγράμματα, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται με γοργό ρυθμό. Ο αείμνηστος γ.γ. του υπ. Παιδείας Γιάννης Παντής είχε κάνει λόγο στην «Κ» για «το νέο Ελ Ντοράντο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης», με δεδομένο ότι τα e-learning προγράμματα μπορούν να έχουν μεγάλη συμμετοχή –έχει καταγραφεί ένα με 900 φοιτητές– και δίδακτρα έως 5.000 ευρώ το άτομο.

Το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο την περίοδο 2016-2017, καθώς είχαν θορυβήσει οι αποφάσεις κυπριακών ΑΕΙ να οργανώσουν εξ αποστάσεως μεταπτυχιακά. Αντίστοιχες κινήσεις γίνονται από βουλγαρικά και ρουμανικά ΑΕΙ. Ο κ. Γαβρόγλου είχε κάνει συζητήσεις με την κυπριακή πλευρά, ωστόσο δεν παρουσίασε αποτελέσματα. Πλέον τα πανεπιστήμια των Κυπρίων έχουν καταλήξει η δεύτερη λύση για όσους Ελληνες δεν καταφέρνουν να βρουν θέση στα ελληνικά ΑΕΙ.

Το ζήτημα των εξ αποστάσεως πτυχίων επανήλθε όταν κατά τις πρόσφατες προκηρύξεις για τους διορισμούς στην ειδική αγωγή προσμετρήθηκαν και τίτλοι μεταπτυχιακών χωρών της Ε.Ε., και δη από την Κύπρο. Υπήρξαν οξύτατες αντιδράσεις από τους κατόχους τίτλων ειδικής αγωγής από ελληνικά ΑΕΙ.

Το ίδιο συνέβη και κατά την πρόσφατη ρύθμιση αναγνώρισης των πτυχίων παιδαγωγικών από ιδιωτικά κολέγια-παραρτήματα ευρωπαϊκών ΑΕΙ στη χώρα μας. Η ρύθμιση ψηφίστηκε από τη Ν.Δ., ενώ ο ΔΟΑΤΑΠ είχε γνωμοδοτήσει υπέρ της αντίθετης πολιτικής κατεύθυνσης.

Καθώς η αγορά της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει ανοίξει, απαιτείται πολιτική πυγμή για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Ο ρόλος του υπουργείου Παιδείας και του ΔΟΑΤΑΠ στο θέμα είναι σημαντικός. Εξ ου και η αξία της επιλογής του Ορέστη Καλογήρου του ΑΠΘ (ένας ακόμη που επιλέγεται από τη Νίκη Κεραμέως και έχει θητεύσει στα νιάτα του στην Αριστερά· εν προκειμένω στον «Ρήγα» έως το 1987) για τη θέση του προέδρου του Οργανισμού είναι καίρια.

Δεν έχει σημασία, όπως διακηρύττουν κάποιοι, εάν η αναγνώριση ενός πτυχίου από τον ΔΟΑΤΑΠ εξασφαλίζει εισιτήριο στον δημόσιο τομέα και άρα θίγονται τα δημόσια ΑΕΙ και οι συντεχνίες. Δεν είναι μόνο συντεχνιακό το ζήτημα. Είναι στρεβλή αυτή η οπτική. Οι έλεγχοι οφείλουν να γίνονται από την πολιτεία για να αντιμετωπιστούν οι τυχόν αγύρτες, που εκμεταλλεύονται τους νέους και τις οικογένειές τους. Αυτό πρέπει να κατανοήσουν η κ. Κεραμέως και το επιτελείο της.

...από την "Εφ.Συν"

Προσθήκη λεζάντας

ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΗΣ ΑΓΓΕΛΗ

Τον καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, δρα Ορέστη Καλογήρου, προτείνει για πρόεδρο του Διεπιστημονικού Οργανισμού Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης (ΔΟΑΤΑΠ) η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, λίγες μόλις μέρες αφού ψηφίστηκε -μόνο από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας- το άρθρο για την ισοτιμία των τίτλων σπουδών των κολεγίων με αυτούς των δημόσιων πανεπιστημίων.

Ο κ. Καλογήρου διδάσκει στο ΑΠΘ και είναι διευθυντής του Εργαστηρίου Μαγνητισμού & Μαγνητικών Υλικών. Παράλληλα, είναι μέλος της Επιτροπής Κοινωνικής Μέριμνας, ενώ στο παρελθόν διατέλεσε μέλος της Επιτροπής Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και της Επιτροπής Βιβλιοθήκης & Κέντρου Πληροφόρησης του ΑΠΘ.

Βάσει του βιογραφικού που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Παιδείας, υπήρξε μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, αλλά και συνεργαζόμενος ερευνητής στον «Δημόκριτο». Από το 2010 έως και σήμερα, είναι καθηγητής Φυσικής στο ΑΠΘ και επισκέπτης ερευνητής σε πανεπιστήμια και κέντρα ερευνών των ΗΠΑ.

Πέραν των ακαδημαϊκών περγαμηνών, ο κ. Καλογήρου έχει αφήσει το αποτύπωμά του και στον δημόσιο λόγο. Με άρθρα που υπογράφει στην «Καθημερινή» -δημοσιεύματα της οποίας αγαπά άλλωστε να «μοιράζεται» με τους διαδικτυακούς του φίλους-, υποστήριξε θερμά την ανάγκη κατάργησης του «ψευδεπίγραφου “ασύλου” που έχει κουράσει την κοινωνία και την πανεπιστημιακή κοινότητα», χαρακτηρίζοντας τα πανεπιστήμια «καταφύγια βαριάς ποινικής συμπεριφοράς» και υιοθετώντας τη φρασεολογία της Ν.Δ. περί «βίας και ανομίας» στα ελληνικά ΑΕΙ.

Μάλιστα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον Νοέμβριο του 2018, στη Βουλή, είχε αναφερθεί στον Ορέστη Καλογήρου, διαβάζοντας μια τρομολαγνική ανάρτησή του: «[...] Μου έμεινε ο φόβος ότι μια μέρα θα βρω τα λάστιχα του αυτοκινήτου μου κομμένα ή το αυτοκίνητο καμένο ή ότι θα με στριμώξουν σε μια γωνιά και θα με ξυλοκοπήσουν».

Από την πλευρά του, ο Ορέστης Καλογήρου ευχαρίστησε τον Κυρ. Μητσοτάκη γράφοντας:

«Σήμερα στη Βουλή ο Kyriakos Mitsotakis έκανε μια τιμητική αναφορά στο όνομά μου. Τον ευχαριστώ δημόσια. Ολοι γνωρίζετε ότι δεν είχα και δεν έχω απολύτως καμία σχέση με τη Ν.Δ. Δεν έχω συναντήσει ποτέ τον κ. Μητσοτάκη, ούτε κάποιο στέλεχος του κόμματος. Αυτό δείχνει ότι η αναφορά του είναι αυθόρμητη, τιμά έναν απλό πολίτη και αυτή είναι η αξία της.

»Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφουγκράζεται την αγωνία των πανεπιστημιακών και των φοιτητών. Η αναφορά του κ. Μητσοτάκη τιμά τους χιλιάδες καθηγητές και φοιτητές που μοχθούν για ένα πανεπιστήμιο αντάξιο των προσδοκιών της ελληνικής κοινωνίας. Ο αγώνας κατά της λουμπενοποίησης των ελληνικών πανεπιστημίων είναι αγώνας για την ακαδημαϊκή αξιοπρέπεια και τον χρωστάμε στους φοιτητές μας» (Εφημερίδα «Μακεδονία», 23.11.2018).

Αν, βέβαια, κάποιος προσπαθήσει να αναζητήσει την παραπάνω ανάρτηση, δεν θα σταθεί τυχερός, αφού ο καθηγητής του ΑΠΘ έκλεισε το προφίλ που διατηρούσε στο φέισμπουκ με το όνομα Orestis Kalogirou, από το οποίο είχε εξαπολύσει στο παρελθόν σφοδρή επίθεση κατά του καθηγητή Κοινωνικής Ψυχιατρικής Στέλιου Στυλιανίδη, με αφορμή ένα άρθρο του δεύτερου στην Athens Voice, στις 17.8.2018, με τίτλο: «ΑντιΣΥΡΙΖΑ φανατισμός και η κουλτούρα του κακού».

Τότε, ο Ορ. Καλογήρου διαολόστελνε τον συνάδελφό του και σχολίαζε:

«Στην ΕΣΣΔ του Μπρέζνιεφ τους έλεγαν αντιφρονούντες και τους έκλειναν στα ψυχιατρεία. Εδώ τους βαφτίζουν αντιΣΥΡΙΖΑ και επιστρατεύουν καθηγητή κοινωνικής ψυχιατρικής για να κάνει τη διάγνωση. Οσοι μηΣΥΡΙΖΑ φίλοι συντηρούν αυτήν την αθλιότητα είναι συνυπεύθυνοι. Η δαιμονοποίηση της κριτικής στο ΣΥΡΙΖΑ με όρους ψύχωσης δηλητηριάζει τα πηγάδια της δημοκρατίας. Είναι ολοκληρωτισμός. Συνέλθετε».

Ο Ορ. Καλογήρου υποχρεώθηκε, μετά από εξώδικο του Στ. Στυλιανίδη, να ανακαλέσει.

Κάνοντας μια νέα αρχή, ανοίγει καινούργιο προφίλ στο γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης, στις 24 Δεκεμβρίου 2019, απαλλαγμένο από τα «βάρη» του παρελθόντος. Λίγες μέρες μετά, το όνομά του κυκλοφορεί στη δημοσιογραφική πιάτσα ως νέου προέδρου του ΔΟΑΤΑΠ, με διαδικτυακούς του φίλους να τον συγχαίρουν για τα νέα του καθήκοντα.

Μέχρι και χθες, οπότε και ανακοινώθηκε επίσημα από το υπουργείο Παιδείας η πρόταση, κρατούσε σιγήν ιχθύος. Στο μεταξύ, όμως, σχολίαζε την επικαιρότητα... Ο μέλλων πρόεδρος του αρμόδιου για την ισοτιμία των τίτλων σπουδών της αλλοδαπής οργανισμού ΔΟΑΤΑΠ -οργανισμός πρακτικά παροπλισμένος, μετά τη νομοθετική πρωτοβουλία της υπουργού Παιδείας- συντάσσεται πλήρως με τη «γαλάζια» βουλευτίνα για την εξίσωση των πτυχίων των κολεγίων με αυτά των δημόσιων πανεπιστημίων με σχετικές αναρτήσεις του, οι οποίες βέβαια έχουν εξαφανιστεί πλέον από το προφίλ του.

Το άρθρο 50

Αλλά ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει! Στις 21 Ιανουαρίου 2020, αναρτά:

«Πιστεύει κάποιος/α ότι λόγω του άρθρου 50 στο νομοσχέδιο περί κολλεγίων, θα μειωθεί ο αριθμός των υποψηφίων στις πανελλαδικές εξετάσεις για μια θέση στα δημόσια πανεπιστήμια και θα αυξηθεί ο αριθμός των αποφοίτων λυκείου που θα επιλέγουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα κολλέγια και όχι στο δημόσιο πανεπιστήμιο; Προσωπικά το αποκλείω», ενώ με αφορμή την επιστολή της Κομισιόν, που ζητούσε την αλλαγή του καταστατικού νόμου του ΔΟΑΤΑΠ, σχολιάζει: «Από το 11’ μέχρι το 22’ καταπέλτης για το πόσα χρόνια εφάρμοζε ο ΣΥΡΙΖΑ την επαγγελματική ισοδυναμία αποφοίτων κολλεγίων σε θέσεις εκπαιδευτικού και πόσα χρόνια το ΚΙΝΑΛ», αναπαράγοντας βίντεο με την ομιλία της Νίκης Κεραμέως στη Βουλή, στη συζήτηση επί του νομοσχεδίου.

Σιγή ασυρμάτου έπεσε βέβαια μετά την αποκάλυψη της επιστολής της τέως προέδρου του ΔΟΑΤΑΠ, όπου η κα Ελένη Παπαδοπούλου ανέφερε σαφώς ότι οποιαδήποτε αλλαγή του σχετικού νόμου συνεπάγεται «ανεπίτρεπτη παραβίαση των διατάξεων του Συντάγματος».

Το μόνο σίγουρο είναι ότι, μετά την τοποθέτηση της «προσωπικής επιλογής» της Νίκης Κεραμέως στην προεδρία του ΔΟΑΤΑΠ, δεν θα ξανατεθεί ζήτημα αντισυνταγματικότητας...

Έντυπη

ΕΝΑΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΤΟΣΟ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΣ, ΔΙΧΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΑΥΤΟ-ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΣ....

Από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 30/01/20

"...Η αντίδραση της κυβέρνησης δικαιολογεί όλα τα παραπάνω. Της συνέβη το αναπάντεχο –κοινώς, της «έκατσε η στραβή»– και στην προσπάθειά της να συμμαζέψει τα πράγματα, αφενός έδειξε τις δικές της, αλλά και τις αδυναμίες του συστήματος, και αφετέρου βγήκε και «δαρμένη και χαμένη». Περιδεής έκανε πίσω στην εφαρμογή του νόμου –που όμως αν τον εφάρμοζε σίγουρα θα προκαλούσε μεγαλύτερα προβλήματα–, ενώ οι υπουργοί της Αυγενάκης και Πέτσας προχώρησαν σε ατυχέστατες δηλώσεις. Οσο για την τροπολογία της «ρύθμισης», αφήνει επίσης περιθώρια διακριτικής εφαρμογής του νόμου, αφού οι παραβάτες θα τιμωρούνται με αφαίρεση 5 έως 10 βαθμών..."

Τρία+ένα κείμενα γιά τα ποδοσφαιρικά....

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/01/20

Πρώτον, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για καβγά, καλύτερη ακόμη κι απ’ την τσογλανιά του οδηγού. Δικαιούσαι να βρίσεις, να βλασφημήσεις τα θεία χωρίς κανείς να μπορεί να σου πει τίποτε αφού δεν δόθηκε το οφσάιντ. Ο καβγάς μετράει περισσότερο από την τέχνη. Αυτήν την εξασφαλίζουν στους ρέκτες οι ευρωπαϊκοί αγώνες στα συνδρομητικά. Δεύτερον, είναι μία ακόμη ευκαιρία για ρίψη μολότοφ, χημικών και λοιπών εκρηκτικών που διακοσμούν τα τηλεοπτικά πλάνα όποτε η «λαϊκή» ψυχή εκφράζεται χωρίς περιστροφές. Δίνει δε την ευκαιρία στην εν λόγω ψυχή να αποκλείσει οδούς και περιοχές ολόκληρες, να ζήσει το όνειρο του κάθε Ελληνα που αισθάνεται έστω και για λίγο κυρίαρχος. Τρίτον, αναδεικνύει παράγοντες. Τι θα ήταν ο ελληνισμός χωρίς παράγοντες; Πώς θα αντέχαμε την ορφάνια μας; Τέταρτον, ικανοποιεί τη δίψα του Ελληνος για την έρευνα. Υπενθυμίζει τη σχετικότητα των κανόνων και των αξιών, και επιβεβαιώνει την πλατωνική δυσπιστία απέναντι στις αισθήσεις. Το βλέμμα μπορεί να σε ξεγελάσει. Η ιδέα ποτέ. Και η ομάδα είναι ιδέα. Το πέμπτον είναι ο τζόγος. Εχει σημασία να ξέρεις ότι έχασες όχι επειδή σε πρόδωσε η «που… η τύχη», αλλά επειδή ο αγώνας ήταν στημένος. «Δυστυχής παρηγορία», πλην όμως παρηγορία.

Τούτων δοθέντων, η κυβέρνηση ορθώς υπέκυψε στον εκβιασμό του λαού του ΠΑΟΚ που απείλησε ότι θα κόψει την Ελλάδα στα δύο. Ευτυχώς δεν υπέκυψε στον εκβιασμό του κ. Ζαγοράκη. Θα έδειχνε υπερβάλλουσα αδυναμία απέναντι σε έναν πολιτικό που λύγισε από το βάρος του αισθήματος, ενώ η ώς σήμερα θητεία του μας είχε κάνει να πιστέψουμε πως πρόκειται για τέρας πολιτικής ευφυΐας – γι’ αυτό εξελέγη άλλωστε. Μιλούν για εξυγίανση οι άφρονες. Και πώς θα ζήσουμε χωρίς βρισιές, χωρίς χουλιγκάνους, χωρίς παράγοντες, χωρίς στημένους αγώνες; Πού μας οδηγείτε κύριοι; Προτείνω ότι κάθε απόπειρα αλλαγής του τοπίου να κηρυχθεί αντεθνική διότι απειλεί τις βαθύτερες παραδόσεις μας.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/01/20

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/01/20

"Εφ.Συν", 30/01/20

ΤΟΣΗ ΣΠΕΚΟΥΛΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΥΦΕΘΑ, ΑΛΚ. ΣΤΕΦΑΝΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΛΟΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΛΩΤΟΥ ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", "ΤΑ ΝΕΑ", και....

"Εφ.Συν", 30/01/20

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/01/20

...από τη ΣΥΡΙΖΑίϊκη "Εφ.Συν"

"Εφ.Συν", 30/01/20

ΚΑΤΑ ΣΑΜΑΡΑ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ "ΚΟΛΠΑΡΙΣΜΕΝΩΝ ΣΚΙΤΖΗΔΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ"....

Από τη ΣΥΡΙΖΑίϊκη "Εφ.Συν"

"Εφ.Συν", 30/01/20

"Εφ.Συν", 30/01/20

"Εφ.Συν",30/01/20

"...Πίσω όμως από τα «τεχνάσματα», η εκστρατεία εξόδου από την Ε.Ε. εξέφραζε το βασικό χαρακτηριστικό της αγγλικής ιδιοσυστασίας, που δεν είναι άλλο από την απόρριψη κάθε μορφής ξένης συλλογικής κυριαρχίας. Περίπου δύο αιώνες διήρκεσε ο αγώνας για την κατίσχυση του «εθιμικού δικαίου» έναντι του «θεϊκού δικαίου» που επέβαλε ο Πάπας. Εως ότου ο Ερρίκος Η΄ έλυσε οριστικώς το θέμα όταν απεφάνθη ότι οι βασιλείς της Αγγλίας παλαιόθεν ουδέποτε αναγνώρισαν άλλον ανώτερό τους εκτός από τον Θεό. Στην παρούσα φάση, η μάχη αφορούσε την κατίσχυση του «εθιμικού δικαίου του βασιλείου» έναντι του «κοινοτικού» και την ανάκτηση της κυριαρχίας από το Κοινοβούλιο. Ηταν μια σύγκρουση σαφώς υποδεέστερη εν σχέσει με εκείνη του Ερρίκου Η΄, διότι η εξουσία του Πάπα, ακόμη και μετά την επανάσταση του Λούθηρου, ήταν τεράστια εν συγκρίσει με του σημερινού κατεστημένου της Ευρώπης...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/01/20

ΚΑΙ ΑΙΣΙΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΦΘΑΣΕΙ ΤΟ 2030 ΝΑ ΑΡΙΘΜΕΙ 2.000.000 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ....

Από την "ΕΣΤΙΑ", κύριο θέμα

"ΕΣΤΙΑ", 30/01/20

"...Δεν ξέρω τι κάνει ή τι έκανε στο χωριό του στα Σφακιά, αλλά τον ενημερώνω (και μπορεί και να ρωτήσει όποιον θέλει, εντός ή εκτός ΣΥΡΙΖΑ) ότι σε λάθος άνθρωπο διάλεξε να στείλει το... αιματοβαμμένο του μήνυμα. Δεν τον φοβάμαι, όπως δεν φοβήθηκα άλλους κι άλλους, σοβαρότερους από αυτόν. Δεν με τρομάζει όπως δεν με τρόμαξε ολόκληρο το κράτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όταν έπεσε πάνω μου (ας ρωτήσει όχι μόνο τον Παπαγγελόπουλο, αλλά και τον φίλο του τον Καμμένο). Γενικώς δεν μασάω, όπως δεν μάσησα όλα αυτά τα χρόνια που κάτι ψοφοδεείς σαν και του λόγου του, μου έστελναν απειλητικά μηνύματα και γράμματα ή μου άφηναν σφαίρες στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού μου. Και δεν κωλώνω. Οπως δεν κώλωσα όταν κάτι «επαναστάτες» της πλάκας, μου ανατίναξαν το αυτοκίνητο - 19 Απριλίου του 2017, επί ΣΥΡΙΖΑ ήταν. Το θυμάται ο αρχηγός του, του έστειλα και επιστολή δεόντως πρωτοκολλημένη στο Μέγαρο Μαξίμου..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

Απειλητικό μήνυμα

Δεν μου φτάνει το φρικιαστικό «στήσιμο» α λα Μεντεγίν Κολομβίας ή Τιχουάνα Μεξικού, που ο εισαγγελέας κύριος Παν. Αθανασίου κατήγγειλε ότι του υπέδειξε να κάνει σε βάρος μου ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, χθες, παρέλαβα το ακόλουθο «μήνυμα» από τον πρώην υπουργό Πολάκη: «Να πείτε του Παπαχρήστου ότι ο δεύτερος γύρος θα είναι με αίμα»!!

Το μήνυμα «παρεδόθη» από τον «αψύ» κύριο Πολάκη σε δυο συναδέλφους μου στο Περιστύλιο της Βουλής, και έπειτα από μια ενδελεχή ανάλυση, τη βοήθεια και των δικηγόρων μου, κατέληξα στα ακόλουθα:

-το «μήνυμα» συνιστά ευθεία απειλή κατά της σωματικής μου ακεραιότητος, πράξη ποινικώς κολάσιμη

-το «μήνυμα» υποκρύπτει ένα άρωμα βεντέτας ή ρεβανσισμού άμα τη επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία

-το «μήνυμα» απάδει σε βουλευτή δημοκρατικού κόμματος και παραπέμπει ευθέως σε πρακτικές νεοφασιστικών πολιτικών μορφωμάτων

-τούτου δοθέντος, ότι δηλαδή το «μήνυμα» συνδέεται εμμέσως πλην σαφώς με την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, το ερώτημα που θέλω να απευθύνω ευθέως στον πρόεδρο του κόμματος Αλ. Τσίπρα είναι αν τελεί τη εγκρίσει του ή θα το αποδώσει - και αυτό - στον «αψύ» χαρακτήρα του θρασύδειλου βουλευτή του για να ξεμπερδεύει

-το «μήνυμα», ο τρόπος που «παρεδόθη» ώστε να φτάσει ως εμένα, φανερώνει ότι ο άνθρωπος αυτός έχει προφανώς μπερδέψει το πού βρίσκεται. Νομίζει ότι ζει στη Σικελία, άρα μπορεί να στέλνει σε όποιον δεν συμπαθεί ή θεωρεί εχθρό του παρόμοια μηνύματα με στόχο να εκφοβίσει, εκβιάσει, απειλήσει.

Δεν ξέρω τι κάνει ή τι έκανε στο χωριό του στα Σφακιά, αλλά τον ενημερώνω (και μπορεί και να ρωτήσει όποιον θέλει, εντός ή εκτός ΣΥΡΙΖΑ) ότι σε λάθος άνθρωπο διάλεξε να στείλει το... αιματοβαμμένο του μήνυμα. Δεν τον φοβάμαι, όπως δεν φοβήθηκα άλλους κι άλλους, σοβαρότερους από αυτόν. Δεν με τρομάζει όπως δεν με τρόμαξε ολόκληρο το κράτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όταν έπεσε πάνω μου (ας ρωτήσει όχι μόνο τον Παπαγγελόπουλο, αλλά και τον φίλο του τον Καμμένο). Γενικώς δεν μασάω, όπως δεν μάσησα όλα αυτά τα χρόνια που κάτι ψοφοδεείς σαν και του λόγου του, μου έστελναν απειλητικά μηνύματα και γράμματα ή μου άφηναν σφαίρες στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού μου. Και δεν κωλώνω. Οπως δεν κώλωσα όταν κάτι «επαναστάτες» της πλάκας, μου ανατίναξαν το αυτοκίνητο - 19 Απριλίου του 2017, επί ΣΥΡΙΖΑ ήταν. Το θυμάται ο αρχηγός του, του έστειλα και επιστολή δεόντως πρωτοκολλημένη στο Μέγαρο Μαξίμου...

Εν τέλει Πολάκη «σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ...», που λέει και το τραγούδι του Γιάννη Αγγελάκα.

Καθεστωτικές πρακτικές

Και έρχομαι στο άλλο θέμα μου, των ημερών, αυτό της βαριάς καταγγελίας του εισαγγελέα Παναγιώτη Αθανασίου ότι ο πρώην υπουργός Παπαγγελόπουλος τον πίεζε να μου «φτιάξει κάτι», να μου στήσει δηλαδή μια δίωξη χωρίς στοιχεία, να με τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί, να με ενοχοποιήσει για να μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, το Μέγαρο Μαξίμου, να με ακυρώσει και ως δημοσιογράφο και ως πολίτη.

Πρόκειται για πρωτοφανή καταγγελία η οποία παραπέμπει ευθέως σε παρακρατικές μεθόδους, έξω από κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση. Εδώ δεν είναι πλάκα, εδώ δεν είναι μια αναφορά του στυλ, κάποιος είπε κάτι για κάποιον άλλο. Εδώ έχουμε μια υπόθεση η οποία αφενός αποδεικνύει το ύφος και το ήθος της διακυβέρνησης της Πρώτη Φορά Αριστεράς και αφετέρου δείχνει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε το καθεστώς Τσίπρα όσους θεωρούσε αντιπάλους του. Πρακτικές που έχουμε δει να εφαρμόζονται στις λατινοαμερικάνικες «δημοκρατίες» και που η κατάληξη αυτών ή παρόμοιων «στησιμάτων» οδηγεί στην εξαφάνιση όσων οι «δημοκράτες» δικτάτορες θεωρούν ότι τους ασκούν ενοχλητική κριτική.

Διότι, όπως και χθες ανέφερα, με τον Παπαγγελόπουλο δεν είχαμε την παραμικρή διαφορά, πλην της πολιτικής - αυτός, ένας «καραμνλικός», έγινε υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, εγώ ήμουν απέναντι σε αυτές τις λογικές, θεωρώντας ότι θολώνουν την εικόνα της Δημοκρατίας.

Καμία άλλη διαφορά. Ούτε οικονομική, ούτε οικοπεδική, ούτε ποδοσφαιρική, ούτε καν για την καρδιά μιας κυρίας που διεκδικούσαμε και οι δυο.

Εκανε ό,τι έκανε, γιατί η αρθρογραφία μου ενοχλούσε τον Τσίπρα και το σύστημα διακυβέρνησης που τον περιέβαλλε. Το γνώριζε ο Τσίπρας; Ο Παπαγγελόπουλος γνωρίζει. Μόνο αυτός. Δεν το γνώριζε και ήθελε απλώς να του επισημάνει ότι με τις ευφυείς κινήσεις του τού είδους «τον τύλιξα σε μια κόλλα χαρτί τον Παπαχρήστο, δεν τον βλέπω να μπορεί να ξαναγράψει», του προσφέρει καλές υπηρεσίες; Ή ισχυροποιεί τη θέση του στην κυβέρνηση; Κι αυτό είναι άγνωστο. Μόνο εκείνος γνωρίζει...

Η απάντηση και ο υπόλογος

Χθες πάντως ο Παπαγγελόπουλος επιχείρησε, με νέα του δήλωση, να απαντήσει στις φρικώδεις κατηγορίες. Αντλώ ένα απόσπασμα, το οποίο είναι από μόνο του ενοχοποιητικό:

«Για τις υποθέσεις των κ.κ. Αλαφούζου και Παπαχρήστου είναι προφανές το κίνητρο των ψεμάτων του. Θέλει να τους εξαγριώσει εναντίον μου για να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους για την επικοινωνιακή φούσκα των ψεμάτων του. Θέλει να γίνει αρεστός στους προαναφερόμενους και τη Νέα Δημοκρατία και τους δίνει αφορμή για να επιτεθούν στον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του».

Ποια υπόθεση ή ποιες υποθέσεις υπήρξαν ή υπάρχουν για μένα; Τι αφορούν; Βρέθηκε άλλος, «πρόθυμος», αφού ο κ. Αθανασίου δεν δέχθηκε να μου «φτιάξει κάτι»; Να το δηλώσει τώρα!!

Και να ξεκαθαρίσω και κάτι: ο εισαγγελέας κύριος Αθανασίου, μου είναι παντελώς άγνωστος, δεν έχω συναντηθεί ΠΟΤΕ μαζί του, και ούτε έχουμε κοινό κύκλο. Αρα σε τι να τον υποστηρίξω, και σε ποιο πράγμα χρειάζεται μια στήριξη σαν τη δική μου; Επίσης δεν χρειάζομαι καμιά αφορμή για να επιτεθώ στον Αλ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Ο Αλ. Τσίπρας είναι υπόλογος από τη στιγμή που δεν έχει αποδοκιμάσει - ακόμη και τώρα - τις μαφιόζικες πρακτικές του «φτιάξε κάτι»...

Αυτογκόλ

Για το θέμα της χθεσινής ημέρας με την ντροπιαστική για την ελληνική πολιτεία (ν)τροπολογία για το ποδόσφαιρο, δεν υπάρχουν λόγια. Ο Μητσοτάκης διέγραψε μεν τον Ζαγοράκη από το κόμμα γιατί ο τελευταίος σχεδόν εκβίασε την κυβέρνηση στην υπόθεση του υποβιβασμού ΠΑΟΚ - Ξάνθης, αλλά από την άλλη προώθησε, και ψήφισε σύσσωμη η παράταξή του στη Βουλή, ακριβώς αυτό που ζητούσε ο Ζαγοράκης. Πρόκειται για τον απόλυτο εξευτελισμό θεσμών αλλά και πολιτικής. Και επειδή τείνει να κάνει το λάθος να πιστέψει ότι η παραμονή του στην εξουσία θα εκτείνεται στο διηνεκές, καλόν είναι να προσγειωθεί στην πραγματικότητα. Τη ζοφερή πραγματικότητα που επιτάσσει την πιστή τήρηση των νόμων της πολιτείας, ως θεμελιώδη αρχή για τον εκσυγχρονισμό του κράτους. Μόνο έτσι επιτυγχάνεται ο εκσυγχρονισμός, και όχι με παχιά λόγια.

Και κάτι ακόμη: τα γκολ που πονάνε περισσότερο, είναι τα αυτογκόλ. Και ο ίδιος χρεώνεται ήδη δύο...

ΕΝΑΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΣ ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ....

Από την "ΕΣΤΙΑ", κύριο θέμα

"ΕΣΤΙΑ", 30/01/20

"...Από το Μέγαρο των Ηλυσίων, όπου ο Πρωθυπουργός και ο γάλλος πρόεδρος συνομίλησαν για 90 λεπτά κυρίως για ζητήματα ασφάλειας και άμυνας, καθώς και για την τουρκική συμπεριφορά, εκπέμφθηκαν ηχηρά σήματα αποφασιστικότητας της Γαλλίας με την ενίσχυση της παρουσίας της στην περιοχή, κοινού βηματισμού με την Ελλάδα αλλά και ευθείας καταδίκης της τουρκικής προκλητικότητας. Η συζήτηση στο Ελιζέ εστίασε στη χάραξη νέας στρατηγικής και δίνει τώρα τη σκυτάλη για την εξειδίκευσή της στους υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας. Ηδη έλαβαν εντολή για εντατικές επαφές ώστε να αναβαθμιστεί περαιτέρω η σχέση των δύο χωρών. Το πρώτο βήμα θα είναι οι συζητήσεις με τη γαλλίδα υπουργό Αμυνας Φλοράνς Παρλί στην Αθήνα τις 24 Φεβρουαρίου. Ενα «κόκκινο τηλέφωνο» θα αρχίσει να συνδέει, ουσιαστικά, τα δύο υπουργεία Αμυνας..."

Aπό "ΤΑ ΝΕΑ", την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ, 30/01/20

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/01/20

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/01/20

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ

Το σύνθημα για ελληνογαλλικές πρωτοβουλίες στο θέμα της ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο, στο πλαίσιο νέας «εταιρικής στρατηγικής σχέσης» Ελλάδας - Γαλλίας που θα πάρει χειροπιαστή μορφή από τις επόμενες εβδομάδες και μέχρι το τέλος του Ιουνίου, έδωσε το χθεσινό ραντεβού του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Εμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι. Αποδέκτης ήταν σχεδόν αποκλειστικά η Αγκυρα.

Από το Μέγαρο των Ηλυσίων, όπου ο Πρωθυπουργός και ο γάλλος πρόεδρος συνομίλησαν για 90 λεπτά κυρίως για ζητήματα ασφάλειας και άμυνας, καθώς και για την τουρκική συμπεριφορά, εκπέμφθηκαν ηχηρά σήματα αποφασιστικότητας της Γαλλίας με την ενίσχυση της παρουσίας της στην περιοχή, κοινού βηματισμού με την Ελλάδα αλλά και ευθείας καταδίκης της τουρκικής προκλητικότητας. Η συζήτηση στο Ελιζέ εστίασε στη χάραξη νέας στρατηγικής και δίνει τώρα τη σκυτάλη για την εξειδίκευσή της στους υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας. Ηδη έλαβαν εντολή για εντατικές επαφές ώστε να αναβαθμιστεί περαιτέρω η σχέση των δύο χωρών. Το πρώτο βήμα θα είναι οι συζητήσεις με τη γαλλίδα υπουργό Αμυνας Φλοράνς Παρλί στην Αθήνα τις 24 Φεβρουαρίου. Ενα «κόκκινο τηλέφωνο» θα αρχίσει να συνδέει, ουσιαστικά, τα δύο υπουργεία Αμυνας.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Ηταν ο γάλλος πρόεδρος αυτός που δημόσια ανακοίνωσε τη συμφωνία χάραξης «εταιρικής στρατηγικής σχέσης», επισημαίνοντας ότι δεν έχει επιθετικό χαρακτήρα, αλλά «σκοπός είναι να διασφαλίσει την ασφάλεια» προαναγγέλοντας και κοινές - θαλάσσιες και χερσαίες - επιχειρήσεις. Ηταν επίσης εκείνος που πρώτος καταδίκασε τα τουρκολιβυκά μνημόνια αλλά και κατηγόρησε ευθέως τον Ταγίπ Ερντογάν ότι καταπατά όσα συζητήθηκαν στη Διάσκεψη του Βερολίνου στέλνοντας στη Λιβύη τουρκικά πλοία με σύρους μαχητές. «Εξακολουθούμε να μιλάμε με την Τουρκία, χτίζουμε διεθνείς συμμαχίες, ενισχύουμε την αποτρεπτική μας δύναμη» ήταν τα λόγια του Μητσοτάκη σε συζήτηση με δημοσιογράφους, τονίζοντας ότι «θα ήταν ανεπίτρεπτο αν δεν κάναμε και τα τρία ταυτόχρονα». Παράλληλα στη γαλλική πρωτεύουσα κυκλοφορούσε το πολιτικό περιοδικό «Politique Internationale» με δηλώσεις Μητσοτάκη ότι «τα σύνορά μας είναι αμετακίνητα και αδιαπραγμάτευτα» και «όταν η Τουρκία ανασχεδιάζει τον χάρτη της Μεσογείου, δεν προκαλεί μόνο την Ελλάδα, προκαλεί απροκάλυπτα την Ευρώπη». Στις συζητήσεις Μακρόν και Μητσοτάκη σχολιάστηκε η ρευστή κατάσταση στη Λιβύη και έγινε εκτίμηση με στόχευση τη μείωση των εντάσεων στην ευρύτερη περιοχή.

ΟΙ ΦΡΕΓΑΤΕΣ BELHARRA. Η συζήτηση με τον Μακρόν έφτασε και στις γαλλικές φρεγάτες Belharra, για τις οποίες υπάρχουν επαφές ανάμεσα στα υπουργεία Αμυνας Γαλλίας και Ελλάδας. Κυβερνητικό στέλεχος επιβεβαίωσε ότι «γίνεται τεχνική συζήτηση» και επιπλέον υπογράμμισε την «προσήλωση Μητσοτάκη σε μια συγκεκριμένη διαδικασία: το αμερικανικό μοντέλο». Αυτό δηλαδή που φαίνεται πως μετέφερε ο Πρωθυπουργός στον Μακρόν είναι η επιθυμία του για «διαφανή σχέση αγοράς», απευθείας από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Μέχρι στιγμής δεν έχουν οριστεί χρονοδιαγράμματα για τη συγκεκριμένη προμήθεια, ενώ κυβερνητικές πηγές σχολίαζαν ότι η Γαλλία αντιλαμβάνεται την πίεση που δέχονται τα ελληνικά δημοσιονομικά.

ΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ. Η «ατζέντα Ελιζέ» περιελάμβανε επίσης περιφερειακά ευρωπαϊκά θέματα, το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, την κλιματική κρίση, τον νέο προϋπολογισμό της Ευρώπης. «Και σε όλα αυτά η Ελλάδα και η Γαλλία έχουν κοινή αντίληψη» κατά τον Μητσοτάκη. Εκεί που δεν υπάρχει συναντίληψη είναι στο θέμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για τα Δυτικά Βαλκάνια, ωστόσο οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Μητσοτάκης διέκρινε περισσότερο την «κριτική ματιά» και όχι άρνηση του Μακρόν στη διεύρυνση. Για το θέμα ο Πρωθυπουργός συνομίλησε και με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ στις Βρυξέλλες όπου βρέθηκε χθες το βράδυ απευθείας από το Παρίσι.

Πάντως η χρονική συγκυρία της επίσκεψης Μητσοτάκη στο Ελιζέ δεν ήταν τυχαία. Η συνάντηση είχε κλείσει από τα τέλη του Δεκεμβρίου, όταν η Ελλάδα γνώριζε για τις προθέσεις της Γαλλίας να ενισχύσει τη ναυτική παρουσία της στην περιοχή, ενώ στις αρχές Ιανουαρίου ο Πρωθυπουργός (βρισκόταν τότε στην Ουάσιγκτον) έμαθε τα πώς και πού θα «βγάλει» ο Μακρόν τη ναυαρχίδα του στόλου της, το αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ». Επιλέχθηκε, λένε από την κυβέρνηση, η χθεσινή ημέρα λόγω της διοργάνωσης του ελληνογαλλικού φόρουμ για την ελληνική οικονομία, στο οποίο παρευρέθησαν 10 υπουργοί και υφυπουργοί. Στο τραπέζι του Μακρόν βρέθηκε και ο στόχος της μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων (από το 2021), με την ελληνική πλευρά να αναζητεί πλέον σε ποιο από τα επόμενα Eurogroup θα τον θέσει επισήμως, θεωρώντας τη Γαλλία σύμμαχο στις διεκδικήσεις.

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Οποιος διαβάσει τα ελληνικά ρεπορτάζ για τη συνάντηση Μητσοτάκη - Μακρόν βγάζει το αβίαστο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει έναν πιστό και ισχυρό σύμμαχο που θα τη στηρίξει με κάθε τρόπο, πολιτικό και στρατιωτικό, απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις.

Αν όμως διαβάσει στη συνέχεια το τηλεγράφημα του Γαλλικού Πρακτορείου, θα διαμορφώσει μια κάπως διαφορετική εικόνα. Οτι δηλαδή ο βασικός λόγος που ο γάλλος πρόεδρος καταγγέλλει τον Ερντογάν είναι επειδή, παρά τις υποσχέσεις του, στέλνει τουρκικές δυνάμεις στη Λιβύη. Αυτό είναι και το σημείο της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών που καταδικάζει. Οσο για την αυξημένη ναυτική παρουσία των γαλλικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, ο στόχος της είναι «να διαφυλαχθεί η ασφάλεια μιας περιοχής στρατηγικού χαρακτήρα για την Ευρώπη».

Η φιλία της Γαλλίας ήταν, είναι και θα είναι πολύτιμη, ιδίως σε μια εποχή που η εξωτερική πολιτική της Γερμανίας δεν περνάει την καλύτερή της φάση και ο ένοικος του Λευκού Οίκου είναι επικίνδυνα απρόβλεπτος. Δεν θα πρέπει όμως και να υπερτιμάται. Η Γαλλία έχει τα δικά της συμφέροντα και η Ελλάδα τα δικά της. Αυτό που τα τέμνει είναι το Διεθνές Δίκαιο. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος σύμμαχός μας.

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΝΤΑΛΗ

Τις τελευταίες μέρες με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Παρίσι και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν τονίστηκε η υποστήριξη της Γαλλίας προς την Ελλάδα. Πράγματι, η υποστήριξη αυτή υπήρξε ουσιαστική όλα τα χρόνια της δύσκολης περιόδου των Μνημονίων και θα λέγαμε καθοριστική τον Ιούνιο του 2015, όταν η χώρα κινδύνευσε να βρεθεί εκτός ευρωζώνης εξαιτίας ενός προβληματικού δημοψηφίσματος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Σήμερα η Ελλάδα επιστρέφει σε μια ευρωπαϊκή κανονικότητα και η σχέση Αθήνας και Παρισίων φαίνεται να παίρνει χαρακτηριστικά στρατηγικής συμμαχίας.

Με αφορμή τις τουρκικές αυθαιρεσίες στη Μεσόγειο, όπως αυτές εκφράστηκαν με τα τουρκολιβυκά μνημόνια και τις «πρωτοβουλίες» στην κυπριακή ΑΟΖ, Γαλλία και Ελλάδα σχεδιάζουν μια ουσιαστική συνεργασία σε θέματα άμυνας και ασφάλειας που θα είναι ανοικτή για συμμετοχή από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου. Προφανώς αυτή η συνεργασία θα στηρίζεται στη διαρκή στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας.

Μόνο μέσα από τη σύγκλιση συμφερόντων περισσοτέρων κρατών της ΕΕ θα προκύψει η απαραίτητη αλληλεγγύη για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα ζητήματα μιας παρατεταμένης κρίσης στη Μεσόγειο.

Μακρόν και Μητσοτάκης μιλούν για μια φιλόδοξη Ενωση που θα την ενώνει η αλληλεγγύη. Μια Ευρωπαϊκή Ενωση παγκόσμιο παίκτη, με περισσότερα μέσα για την ενισχυμένη προστασία των εξωτερικών συνόρων της, με στρατηγική σκέψη και σύγκλιση συμφερόντων.

Το κλειδί για να ανταποκριθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση στις σημερινές και μελλοντικές προκλήσεις είναι να εξοπλιστεί με την απαραίτητη κυριαρχία. Για να καθορίζει η ίδια η Ενωση το μέλλον της χρειάζεται περισσότερη κυριαρχία.

Η Ενωση ως πολιτικό εργαλείο σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο με περισσότερη κυριαρχία στο οικονομικό επίπεδο με την εμβάθυνση και ολοκλήρωση της ευρωζώνης που θα συμπληρώνεται με το σχέδιο ανάπτυξης της ευρωπαϊκής κοινής άμυνας προκειμένου η ΕΕ να είναι σε θέση να εξασφαλίζει τη στρατηγική της αυτονομία.

Η Ελλάδα με ψύχραιμη αυτοπεποίθηση μπορεί να πορευτεί με εκείνους που πιστεύουν στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής κυριαρχίας στη Μεσόγειο.

-Ο Σωτήρης Ντάλης είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων - Διεθνούς Πολιτικής και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου

"ΤΑ ΝΕΑ",30/01/20

ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΦΩΤΑΚΗ

Να λύσουν τις διαφορές τους στην Ανατολική Μεσόγειο» συνέστησε ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ σε Ελλάδα και Τουρκία. «Αυτοσυγκράτηση και να απέχουν από ενέργειες που αυξάνουν τις εντάσεις στην περιοχή», ενθαρρύνει «όλα τα μέρη» το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και καλεί «όλα τα κράτη να επιλύσουν τις θαλάσσιες διαφορές τους ειρηνικά και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο», απαντώντας σε ερώτηση για τη συζήτηση περί προσφυγής στη Χάγη για τα ελληνοτουρκικά.

Η ερμηνεία και για τις δύο δηλώσεις κλίνει περισσότερο προς την τακτική των ίσων αποστάσεων παρά στη στήριξη της Αθήνας έναντι της Αγκυρας. Και προβληματίζει ήδη τους διπλωματικούς κύκλους, παρά τη θετική ανάγνωση που κάνει το Μέγαρο Μαξίμου. Εστω και αν η… «προτροπή» Τραμπ έγινε απευθείας στον τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας που είχαν για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Η δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μάλιστα, ενέτεινε τον προβληματισμό. Εστω και αν το αμερικανικό ΥΠΕΞ έχει καταδικάσει πρόσφατα τόσο το μνημόνιο της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης, του Φαγέζ αλ Σάρατζ για τις θαλάσσιες ζώνες ως «προκλητικό και αντιπαραγωγικό», όσο και τις παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, πάντα επέμενε και επιμένει στη θέση της έκκλησης προς όλους να αποφεύγουν κάθε ενέργεια στην οποία ελλοχεύει κίνδυνος να κλιμακωθούν περαιτέρω οι εντάσεις και ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο για την Ανατολική Μεσόγειο. Μία θέση η οποία πολλές φορές έχει ερμηνευθεί ως μήνυμα προς την Τουρκία, το οποίο ωστόσο η Αγκυρα ποτέ δεν ακολουθεί.

ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ. Οι προκλήσεις της Τουρκίας εκτός από το ότι παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, απειλούν ευθέως και τους ενεργειακούς σχεδιασμούς, όσο και τα συμβόλαια πετρελαϊκών κολοσσών που επιχειρούν να δραστηριοποιηθούν στη Μεσόγειο, ενεργοποιώντας αντανακλαστικά που απαιτούν την άμεση επίλυση των διαφορών, ώστε να μη διακινδυνεύουν τα συμφέροντά τους. Σε αυτό το πλαίσιο η προτροπή του αμερικανού προέδρου καθώς και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σε Ελλάδα και Τουρκία, είναι απόλυτα συνεπής με αυτές τις επιδιώξεις.

Αυτό που δεν εξηγούν είναι τι θα σημαίνει τελικά μία προσφυγή της Αθήνας και Αγκυρας στο Διεθνές Δικαστήριο για τα ελληνοτουρκικά, εάν θεωρηθεί ότι οι προτροπές της Ουάσιγκτον δείχνουν Χάγη, αλλά ούτε και τι θα αφορά αυτή η προσφυγή, καθώς η Τουρκία μιλά για διαφορές και η Αθήνα για διαφορά. Αλλωστε πάντα στην εξωτερική πολιτική οι «δημιουργικές ασάφειες», θεωρούνται εξαιρετικά εποικοδομητικές…

Και μπορεί οι σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ να είναι στο «κόκκινο» για ακόμα μία φορά λόγω των S-400, των F-35 και του Παλαιστινιακού ωστόσο επί του παρόντος παραμένει σε ισχύ η θέση «θέλουμε την Τουρκία στη Δύση», έστω και αν θεωρείται από κάποιους «εξασθενημένη».

60 ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ. Είναι αξιοσημείωτο δε, ότι παρά τα μηνύματα έμμεσα ή άμεσα από τις ΗΠΑ, χθες 22 τουρκικά μαχητικά και τρία κατασκοπευτικά CN-235 πραγματοποίησαν 60 παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, καθώς και δύο υπερπτήσεις πάνω από τους Λειψούς.

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΛΙΑΚΟΥΡΑ

Εντός του επομένου διαστήματος αυτό που θα αποσπάσει περισσότερο την προσοχή όλων μας είναι το νέο σκηνικό που θα εκτυλιχθεί με αφορμή την αμερικανική πρόταση υπό τον τίτλο Ειρήνη για Ευημερία, ένα όραμα για τη βελτίωση της ζωής των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων.

Παρά ταύτα, στα καθ' ημάς, και εν μέσω των προσπαθειών διευθέτησης της λιβυκής κρίσης, υπάρχουν σημαντικές κινήσεις που προκύπτουν από δηλώσεις τόσο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (δύο φορές), του υπουργού Εξωτερικών Μ. Πομπέο, αλλά και από την αναφορά του αναπληρωτή εκπροσώπου του Λευκού Οίκου για τις υποδείξεις του προέδρου Τραμπ προς τον τούρκο πρόεδρο. Οι κινήσεις αυτές απευθύνονται στην αντιμετώπιση της πιθανής δυσμενούς εξέλιξης των ελληνοτουρκικών σχέσεων υπό το φως του, αντιπαραγωγικού για τη νομιμότητα και σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου, τουρκο-λιβυκού μνημονίου/συμφώνου.

Οπως μεταφέρεται από τον εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου, ο πρόεδρος Τραμπ στην επικοινωνία που είχε με τον Ερντογάν επισήμανε μεταξύ άλλων την αξία να επιλύσουν Τουρκία και Ελλάδα τις διαφωνίες τους εξαιτίας του μνημονίου/συμφώνου. Η δεύτερη πιο πρόσφατη δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι σαφέστερη. Ενώ ενθαρρύνει τα μέρη να ενεργήσουν με αυτοσυγκράτηση και αποχή από ενέργειες που αυξάνουν τις εντάσεις, καλεί απερίφραστα όλα τα κράτη να επιλύσουν τις θαλάσσιες διαφορές τους ειρηνικά και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

Θα ήταν εύκολη η κριτική ότι οι ΗΠΑ συνολικά δεν παίρνουν θέση υπέρ της Ελλάδας. Ή ότι θα μπορούσε η εν λόγω πρωτοβουλία να είναι πιο επικεντρωμένη στις ελληνικές απαιτήσεις, και πιο ειδικά, να προσανατολίζεται στην καθ' οιονδήποτε τρόπο ακύρωση του μνημονίου/συμφώνου. Αν όμως αναγνωσθεί η κάθε δήλωση με προσοχή, θα διαπιστωθεί ότι η έκκληση για ειρηνική επίλυση, για την αποχή από αντιπαραγωγικές ή προκλητικές ενέργειες, που αυξάνουν την ένταση, δεν θα ήταν δυνατόν να ερμηνευτούν ότι δεν ευνοούν την Ελλάδα. Ιδιαιτέρως η έκκληση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να επιλυθούν οι θαλάσσιες διαφορές σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, περιλαμβάνει ένα ευρύ πεδίο κανόνων, που αν είχαν ακολουθηθεί από την πλευρά της Τουρκίας, σίγουρα δεν θα είχε προκαλέσει μια τόσο σοβαρή παραβίαση και νομική διαφορά. Ιδιαίτερα δε η έκκληση του προέδρου Τραμπ, περί επίλυσης των διαφωνιών στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει και αυτή στην ίδια λογική θετικά ερείσματα διόλου αμελητέα. Αν ερμηνευτούν συνολικά οι δηλώσεις αυτές, δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης ότι και οι δύο χώρες είναι αποδέκτες των εκκλήσεων για επίλυση, εννοώντας ότι και η Ελλάδα έχει διεκδικήσεις που πρέπει να γίνουν σεβαστές από την άλλη πλευρά και να αποτυπώνονται στην ύλη μιας συνολικής οριοθέτησης που θα συνάδει με το διεθνές δίκαιο. Ολα τα ερείσματα που αναπτύσσονται από τη θετική πρωτοβουλία από τις ΗΠΑ πρέπει να μη μένουν στο επίπεδο της ρητορείας. Πρέπει να τεθούν σε κίνηση.

Είναι δεδομένο ότι υπάρχει αδιέξοδο και μια επισφαλής εκκρεμότητα αν τα τετελεσμένα παγιωθούν. Η παραίνεση των ΗΠΑ θα μπορούσε σε πρώτη φάση, να ωθήσει σε ένα πλαίσιο επικοινωνίας, ένα σημείο έναρξης, για μια καταγραφή θέσεων και συμφερόντων, αλλά και απόψεων και εναλλακτικών επιλογών για την άρση του αδιεξόδου, που δεν ακούγονται υπό διαφορετικές συνθήκες μη διαλόγου. Από την άλλη πλευρά, η συνεχής διπλωματική αντιπαράθεση δεν διευθετεί, τουναντίον, τροφοδοτεί τη διαφορά. Το πλαίσιο ενός κύκλου διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία για την αναζήτηση διεξόδου υπό τη σκέπη και των πρωτοβουλιών των ΗΠΑ θα ήταν ένα ασφαλές κατώφλι. Ως εκ τούτου είναι σκόπιμο να ακούσουμε τις απόψεις, τις προτάσεις, να διαπιστώσουμε τα περιθώρια συμβιβασμών και μετά να εξεταστεί ποια είναι για τα συμφέροντα της χώρας η ασφαλής οδός άρσης του αδιεξόδου.

Ο Πέτρος Λιάκουρας είναι καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς

...από το κομματικό δελτίο της "ΑΥΓΗΣ"

"Η ΑΥΓΗ", 30/01/20

Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΣΚΙΤΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ (Αθηνών και Λευκωσίας)

ΚΥΡ

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", Δημήτρης  Χαντζόπουλος

"ΠΡΟΤΑΓΟΝ", Ανδρέας Πετρουλάκης

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", Ανδρέας Πετρουλάκης

"ΤΑ ΝΕΑ", Κώστας Μητρόπουλος

"Εφ.Συν"., Μιχάλης Κουντούρης

"Η ΑΥΓΗ", Βαγγέλης Χερουβείμ

"TVXS", Γιάννης Δερμεντζόγλου

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", Γιάννης Δερμεντζόγλου

"ΤΑ ΝΕΑ"

ΑΡΚΑΣ

"Εφ.Συν", Κώστας Γρηγοριάδης

"Η ΑΥΓΗ", Τάσος Αναστασίου

ΑΡΚΑΣ

ΑΡΚΑΣ

"ΤΑ ΝΕΑ", Κώστας Σκλαβενίτης

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", Ηλίας Μακρής

"ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ"

"Ο Φιλελεύθερος", Πίν

"ΧΑΡΑΥΓΗ"

"Ο Φιλελεύθερος", Νίκος Πογιατζής

ΑΡΚΑΣ