"...Για να βελτιωθούν οι υποδομές και οι εγκαταστάσεις, πρέπει η πολιτεία να θέσει προτεραιότητες. Επίσης, χρειάζεται ενημέρωση των κατοίκων για τον τουριστικό σχεδιασμό, αλλά και των επισκεπτών. Σε κάθε σχέση, είναι απαραίτητο να μπαίνουν όρια. Καλή η συνεχής αναφορά στα μεγέθη του ελληνικού τουρισμού και στη συνολική συμμετοχή του στο ΑΕΠ της χώρας, αλλά η εξασφάλιση μιας βιώσιμης ανάπτυξης στις περιοχές της Ελλάδας που προσελκύουν τους περισσότερους επισκέπτες πρέπει να μπει πρώτη στην ατζέντα. Θέματα όπως η χρήση των φυσικών πόρων, οι υποδομές, η κυκλοφοριακή συμφόρηση είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστούν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. .."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/08/19

ΣΤΗΝ ΕΝΑΓΩΝΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΟΤΙ "ΒΓΑΙΝΟΥΝ" ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥΣ...ΦΘΗΝΟΙ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΙ!...

Από τα παραπολιτικά του κλώνου της "Ε"

"Εφ.Συν", 30/08/19

"Εφ.Συν", 30/08/19

ΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ...

"...Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του δεν είχαν λόγο να πάρουν ένα τέτοιο ρίσκο και, ακόμη περισσότερο, να το πάρουν σε συνθήκες κόπωσης του εκλογικού σώματος από τις αλλεπάλληλες εκλογές. Να μην το πάρουν, αλλά τι να πουν; Είπαν. Και είπαν, ή μάλλον είπε ο πρόεδρος πως έχει μαζέψει αρκετό ηγετικό κύρος όχι μόνο από τις τρεις εκλογές και το ένα δημοψήφισμα που έχει κερδίσει αλλά και από το υψηλό ποσοστό της ήττας. Είπε αυτό που θα επαναλάμβανε πιο μπρούτα και πιο αφελώς στην τηλεόραση ένας βουλευτής του κόμματος. «Εδώ τον έχει χρίσει παγκόσμιο ηγέτη ο Ομπάμα». Εχει μια λογική. Τι να τον κάνεις τον συριζαίο από τα Πατήσια όταν σου έχει δώσει το χρίσμα ολόκληρος αμερικανός πρόεδρος; Τι τη θέλεις την ψήφο της βάσης όταν το leader quality σου έχει πιστοποιηθεί με τέτοια διεθνή στάνταρ από την Ουάσιγκτον ως το Βερολίνο...."

Aπό "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/08/19

ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Πρώτα το καλό σενάριο. Ο Αλέξης Τσίπρας ζητάει εκλογή αρχηγού από τη βάση και όχι μόνο εκλέγεται με θριαμβευτικό ποσοστό, πράγμα που είναι εύκολο, αλλά επιπλέον τα εκλογικά τμήματα του κόμματος σφύζουν από κόσμο, κάτι που αν δεν είναι ακριβώς δύσκολο, αποτελεί οπωσδήποτε ένα στοίχημα. Κι έτσι, εμβαπτισμένος σε μια νέα εκλογική κολυμβήθρα και νικητής έστω και χωρίς αντίπαλο έπειτα από τρεις εκλογικές ήττες, ο αρχηγός συστήνεται ξανά ως ένας αδιαμφισβήτητος και ανανεωμένος ηγέτης.

Αλλά εάν το στοίχημα - και αυτό είναι τα κακό σενάριο - δεν κερδηθεί και οι ψηφοφόροι του κόμματος καθίσουν στον καναπέ τους; Εάν τα εκλογικά τμήματα μείνουν σχεδόν έρημα και η κομματική θλίψη εξαπλωθεί σαν ιός από την κουρασμένη βάση στα κομματικά όργανα; Ακόμη χειρότερα, εάν συγκριθούν οι αριθμοί της συμμετοχής και αποδειχθεί πως η συντηρητική ΝΔ και το κεντροαριστερό ΚΙΝΑΛ τα πήγαν καλύτερα στις εσωκομματικές τους εκλογές; Πώς θα χωνευόταν άλλη μια ήττα και μάλιστα μια ήττα σε μια αμεσοδημοκρατική διαδικασία;

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του δεν είχαν λόγο να πάρουν ένα τέτοιο ρίσκο και, ακόμη περισσότερο, να το πάρουν σε συνθήκες κόπωσης του εκλογικού σώματος από τις αλλεπάλληλες εκλογές. Να μην το πάρουν, αλλά τι να πουν; Είπαν. Και είπαν, ή μάλλον είπε ο πρόεδρος πως έχει μαζέψει αρκετό ηγετικό κύρος όχι μόνο από τις τρεις εκλογές και το ένα δημοψήφισμα που έχει κερδίσει αλλά και από το υψηλό ποσοστό της ήττας. Είπε αυτό που θα επαναλάμβανε πιο μπρούτα και πιο αφελώς στην τηλεόραση ένας βουλευτής του κόμματος. «Εδώ τον έχει χρίσει παγκόσμιο ηγέτη ο Ομπάμα».

Εχει μια λογική. Τι να τον κάνεις τον συριζαίο από τα Πατήσια όταν σου έχει δώσει το χρίσμα ολόκληρος αμερικανός πρόεδρος; Τι τη θέλεις την ψήφο της βάσης όταν το leader quality σου έχει πιστοποιηθεί με τέτοια διεθνή στάνταρ από την Ουάσιγκτον ως το Βερολίνο;

Η πολιτική όμως είναι μια δυναμική διαδικασία. Και ως δυναμική είναι και απρόβλεπτη. Γιατί η ΝΔ, παραβιάζοντας τον άγραφο κανόνα που λέει πως δεν ανακατευόμαστε στα εσωκομματικά του άλλου, έσπευσε να χτυπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ εκεί που πονούσε. «Ο κ. Τσίπρας», λέει, «προτιμά να παραμένει κολλημένος με τους λίγους στην καρέκλα, παρά να εκτεθεί στην κρίση των πολλών». Ενώ ο δικός της; «Εξελέγη μέσα από μια ανοικτή και διαφανή διαδικασία, στην οποία συμμετείχαν 405.000 συμπολίτες μας». Ανοικτά, διάφανα και - κυρίως - αμεσοδημοκρατικά. Το πλήγμα ήταν τέτοιο που ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε την αμέριστη συμπάθεια που τρέφει για τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. 

Ενδεχομένως να μην μπορεί να τον αδικήσει κανείς, ο Μεϊμαράκης ποτέ δεν θα έλεγε κάτι τέτοιο, μπορεί ακόμη και να χαιρέτιζε την απόφαση αναγνωρίζοντας το ηγετικό κύρος του Αλέξη Τσίπρα, όπως έχουν κάνει λιγότερο ή περισσότερο φανερά διάφοροι γαλάζιοι συριζαίοι. Αν όμως η υπόθεση απέκτησε την γκροτέσκα διάσταση που της αξίζει είναι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε μια συνωμοσία Σαμαρά - Μητσοτάκη για να χάσει ο Μεϊμαράκης και το αποτέλεσμα ήταν να χάσει η ΝΔ το χιούμορ της. Ο Τσίπρας; Παγκόσμιος πρωταθλητής αποτυχημένης διαπραγμάτευσης, παρών σε όλες τις λίστες λαϊκισμού, αξεπέραστος στο ψέμα και τις θεωρίες συνωμοσίας. Ναι, αλλά με κύρος και το χρίσμα του Ομπάμα.

"...Ως ευγενικός οικοδεσπότης, υποδέχθηκε χαμογελαστός τους υπόλοιπους στην αίθουσα «Λεωνίδας Κύρκος». Τι κρίμα, όμως, που δεν θυμήθηκε καν ότι ο Λεωνίδας, ο πατέρας της Αριστεράς που υποτίθεται πως ακόμα εκπροσωπεί το κόμμα του, πέθανε σαν προχθές πριν από οκτώ χρόνια. Δεν βρήκε να πει ούτε μια κουβέντα - όχι βέβαια πως περίμενε κανείς κάτι περισσότερο. Αντιθέτως, του έβαλε τα γυαλιά ο Κώστας Ζαχαριάδης, του οποίου ο πατέρας, Μάνος, είναι παλιό στέλεχος του ΚΚΕ εσωτερικού. Ο Ζαχαριάδης ήταν από τους ελάχιστους που θυμήθηκαν τον Κύρκο εντός του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Τσίπρα. Γιατί τι είναι ο Λεωνίδας, μήπως είναι Ανδρέας Παπανδρέου; Σύντροφοι, θέλουμε να γίνουμε ΠΑΣΟΚ. Τα κεφάλια μέσα, παρακαλώ...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/08/19

Ξέχασαν τον Κύρκο, στην Αγίου Κωνσταντίνου

Ω, τι ευτυχισμένες μέρες που ζει η Αγίου Κωνσταντίνου! Ποιος να της το 'λεγε πως θα κατέληγε να είναι το φόντο που χρησιμοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ (και νυν υπάλληλος του ΣΥΡΙΖΑ) ως σημείο συνάντησης της Προοδευτικής Συμμαχίας. Και να πεις ότι έγινε κάποια κουβέντα με ουσία; Νομίζω ότι η συγκεκριμένη συνεδρίαση ήταν μάλλον για το θεαθήναι, μιας και τα περισσότερα ήταν ήδη προαποφασισμένα. Κι ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος ήταν, βεβαίως, εκεί. Ως ευγενικός οικοδεσπότης, υποδέχθηκε χαμογελαστός τους υπόλοιπους στην αίθουσα «Λεωνίδας Κύρκος». Τι κρίμα, όμως, που δεν θυμήθηκε καν ότι ο Λεωνίδας, ο πατέρας της Αριστεράς που υποτίθεται πως ακόμα εκπροσωπεί το κόμμα του, πέθανε σαν προχθές πριν από οκτώ χρόνια. Δεν βρήκε να πει ούτε μια κουβέντα - όχι βέβαια πως περίμενε κανείς κάτι περισσότερο. Αντιθέτως, του έβαλε τα γυαλιά ο Κώστας Ζαχαριάδης, του οποίου ο πατέρας, Μάνος, είναι παλιό στέλεχος του ΚΚΕ εσωτερικού. Ο Ζαχαριάδης ήταν από τους ελάχιστους που θυμήθηκαν τον Κύρκο εντός του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Τσίπρα. Γιατί τι είναι ο Λεωνίδας, μήπως είναι Ανδρέας Παπανδρέου; Σύντροφοι, θέλουμε να γίνουμε ΠΑΣΟΚ. Τα κεφάλια μέσα, παρακαλώ.

Συνέβη στην Καισαριανή

Σας έλεγα, λοιπόν, για τον Θεοχαρόπουλο. Ο οποίος, αν θυμάμαι καλά, ανήκει πλέον στην Προοδευτική Συμμαχία που έχει στόχο τη δημιουργία της «μεγάλης προοδευτικής παράταξης» με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Ως υπέρμαχος των προοδευτικών διεργασιών βρέθηκε στην ορκωμοσία του δημάρχου Καισαριανής Χρήστου Βοσκόπουλου. Και ως τέτοιος αγνόησε τόσο τον Σπύρο Λυκούδη όσο και τον Θεόδωρο Μαργαρίτη. Κάτι που δεν ίσχυσε, βέβαια, για τον Νίκο Παππά, που βρισκόταν επίσης εκεί. Διαφορετική στάση τήρησε ο Γιάννης Μπαλάφας, που τους χαιρέτησε όλους, μαζί και την Τόνια Αντωνίου.

Κοινοβουλευτικός χαμός

Συναίνεση ούτε για δείγμα στη Βουλή. Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις άδειες οδήγησης εγκρίθηκε μέσα σε κλίμα έντασης και αντεγκλήσεων. Η κατεπείγουσα διαδικασία που επιλέχθηκε προκάλεσε ορυμαγδό αντιδράσεων. Το ΚΚΕ αποχώρησε, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ απείλησε με αποχώρηση αλλά τελικά έμεινε για να καταγγείλει την «απαράδεκτη διαδικασία». Το Κίνημα Αλλαγής μίλησε για «θεσμικό εκφυλισμό» και «κοινοβουλευτικό εκτροχιασμό» (θυμίζοντας, πάντως, την παρακαταθήκη που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ) και η Ελληνική Λύση αντέδρασε διότι το νομοσχέδιο είχε και άλλες άσχετες διατάξεις. Το ΜέΡΑ25 αρνήθηκε να πάρει μέρος στην ψηφοφορία, παρότι άρνηση ψήφου δεν υπάρχει.

Του κατεπείγοντος

Το θέμα του κατεπείγοντος τέθηκε (και) στον Πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα, ο οποίος αν και είπε ότι το συγκεκριμένο ζήτημα ήταν ο ορισμός του κατεπείγοντος, αναγνώρισε και συντάχθηκε με τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα ότι είναι μια διαδικασία νομοθέτησης που δεν θα αποτελέσει τη συνήθη πρακτική. Ως τώρα, πάντως, τέσσερα στα πέντε νομοσχέδια έχουν κριθεί ως κατεπείγοντα.

Αποχώρησε ο «άτυπος σύμβουλος»

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η παρουσία στην συνεδρίαση της Επιτροπής του εκπροσώπου των εκπαιδευτών οδήγησης Ηλιάδη, για τον οποίο ο υφυπουργός Μεταφορών Γιάννης Κεφαλογιάννης ενημέρωσε αρχικά ότι είναι «άτυπος σύμβουλος» διευκρινίζοντας «όπως ο κάθε φορέας είναι άτυπος σύμβουλος της Πολιτείας συνολικά». Το θέμα είναι ότι, όπως κατήγγειλε η αντιπολίτευση, ο εν λόγω ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη «για υποθέσεις διαφθοράς που σχετίζονται με τα κυκλώματα λαδώματος στις διαδικασίες χορήγησης αδειών διπλώματος».

Με τα πολλά ο εκπρόσωπος αποχώρησε, ενώ ο προεδρεύων Γιώργος Βλάχος δήλωσε ότι «δεν θα επαναληφθεί» και ότι «ήρθε στην Επιτροπή από παρανόηση».

Φίλος απ' τα παλιά

Πράκτοράς μου εντόπισε έξω από το γραφείο του Χρήστου Σταϊκούρα τον Γερκ Ασμουσεν. Για όσους δεν θυμάστε, ο Ασμουσεν ήταν υφυπουργός Εργασίας της κυβέρνησης Μέρκελ και πρώην μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ στο Βερολίνο. Σήμερα εργάζεται σε ιδιωτική τράπεζα, η δουλειά του τον έφερε στην Αθήνα και πέρασε να επισκεφθεί έναν φίλο απ' τα παλιά.

Δένδιας με Ντιμιτρόφ

«Γεμάτη» ήταν η μέρα της άτυπης συνάντησης των ΥΠΕΞ της ΕΕ, για τον Νίκο Δένδια στο Ελσίνκι. Ο υπουργός Εξωτερικών είχε σειρά κατ' ιδίαν σειρά συναντήσεων, αρχής γενομένης με τον κύπριο ομόλογο του Νίκο Χριστοδουλίδη. Δήλωσε δε ότι ενημέρωσε τους ΥΠΕΞ της ΕΕ τόσο για τις προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο. Ο Δένδιαςσυναντήθηκε επίσης με τον γερμανό ομόλογό του Χάικο Μάας, αλλά και με τον ΥΠΕΞ της Βόρειας Μακεδονίας Νικολά Ντιμιτρόφ, με τον οποίο συζήτησε τις πτυχές εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών, καθιστώντας του σαφές ότι η Αθήνα θα επιμείνει στην αυστηρή εφαρμογή της.

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ...

Από την "ΕΣΤΙΑ", κύριο άρθρο

"ΕΣΤΙΑ", 30/08/19

"...Από τις αντιδράσεις για τη νέα ηγεσία του Αρείου Πάγου και την υπόθεση της ΔΕΗ μέχρι την πλειοδοσία σε περιβαλλοντική ευαισθησία και τις ειρωνείες για την απουσία των πρωτογενών πλεονασμάτων από την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Βερολίνο, ο αντιπολιτευτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ πάσχει από υποκρισία και προσβολή προς την κοινή λογική. Ισως να ήταν καλύτερα να απόσχει για ένα διάστημα από τα κοινά και να επικεντρωθεί στον περιβόητο «μετασχηματισμό» του. Αρκεί να μας απαλλάξει από την υποχρέωση να παρακολουθούμε στενά την ενδοσκόπησή του. Γιατί αναρωτιέται πραγματικά κανείς τι είναι πιο βαρετό, οι επιθέσεις «κύκλων» στον Σκουρλέτη ή η σιωπή τους όταν τους έριξε το γάντι. Τα έξι βήματα για τον μετασχηματισμό του κόμματος ή το «χτίσιμο δομών ενημέρωσης και κινητοποίησης των πολιτών». Τα παραμύθια για την Προοδευτική Συμμαχία ή τα άλλα παραμύθια για τους Κακούς Δημοσιογράφους...."

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/08/19

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ
Ας κάνουμε μια υπόθεση. Ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει την εκλογή προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ από τη βάση, όπως έκαναν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος, φυσικά, είναι υποψήφιος. Αλλοι; Θα μπορούσε να είναι ο Τσακαλώτος, ο άνθρωπος που μας έβγαλε από τα Μνημόνια. Ο Φίλης, η συνείδηση του κόμματος. H Γεροβασίλη, για να εκμεταλλευτεί την πανευρωπαϊκή στροφή προς τις γυναίκες. O Τζανακόπουλος, ο Σκουρλέτης, ο Κατρούγκαλος.

Οποιος και να το τολμούσε, θα το έκανε περισσότερο για να δώσει επίφαση δημοκρατικότητας στη διαδικασία, παρά για να διεκδικήσει πραγματικά την ηγεσία. Ο Τσίπρας τα πήγε πράγματι καλά ακόμη και στην ήττα και, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν αμφισβητείται. Ισως να είναι αλήθεια τελικά ότι «πιάνει πουλιά στον αέρα». Οι ανακοινώσεις της Νέας Δημοκρατίας είναι λοιπόν μάλλον υπερβολικές. Χώρια που η εκλογή από τη βάση δεν αποτελεί εξ ορισμού κριτήριο τόλμης και προοδευτικότητας, κάθε κόμμα έχει τη φιλοσοφία του.

Το θέμα αυτό έδωσε όμως την ευκαιρία σε άλλον έναν κωμικό πόλεμο ανακοινώσεων, όπου το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποκάλυψε ακόμη και συνωμοσία Μητσοτάκη - Σαμαρά για να μη βγει ο Μεϊμαράκης στην πρώτη ψηφοφορία! Και καταλήγοντας, αντί να πει στη Νέα Δημοκρατία να κοιτάξει τη δουλειά της, επικαλέστηκε το γεγονός ότι ούτε η Μέρκελ εκλέγεται από τη βάση…

Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει δύσκολα. Συμβαίνει βέβαια αυτό στα κόμματα ύστερα από μια ήττα. 'Η όταν προετοιμάζουν ένα συνέδριο. Εδώ όμως υπάρχει και κάτι ακόμη. Οτι πολλά από τα μέτρα που λαμβάνει το κυβερνητικό κόμμα συναντούν την επιδοκιμασία του μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Επειδή είναι «λαϊκά»; Οχι. Επειδή αποκαθιστούν μια τάξη. Και επειδή κινούνται στη σφαίρα του αυτονόητου. 'Η, τέλος πάντων, επειδή ο κόσμος είχε κουραστεί τόσα χρόνια με τις δήθεν αριστερές αερολογίες.

Από τις αντιδράσεις για τη νέα ηγεσία του Αρείου Πάγου και την υπόθεση της ΔΕΗ μέχρι την πλειοδοσία σε περιβαλλοντική ευαισθησία και τις ειρωνείες για την απουσία των πρωτογενών πλεονασμάτων από την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Βερολίνο, ο αντιπολιτευτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ πάσχει από υποκρισία και προσβολή προς την κοινή λογική. Ισως να ήταν καλύτερα να απόσχει για ένα διάστημα από τα κοινά και να επικεντρωθεί στον περιβόητο «μετασχηματισμό» του.

Αρκεί να μας απαλλάξει από την υποχρέωση να παρακολουθούμε στενά την ενδοσκόπησή του. Γιατί αναρωτιέται πραγματικά κανείς τι είναι πιο βαρετό, οι επιθέσεις «κύκλων» στον Σκουρλέτη ή η σιωπή τους όταν τους έριξε το γάντι. Τα έξι βήματα για τον μετασχηματισμό του κόμματος ή το «χτίσιμο δομών ενημέρωσης και κινητοποίησης των πολιτών». Τα παραμύθια για την Προοδευτική Συμμαχία ή τα άλλα παραμύθια για τους Κακούς Δημοσιογράφους.

Να πήγαινε τουλάχιστον η Γκρέτα τον άλλο μήνα στο Φεστιβάλ της Νεολαίας…

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Τι θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα; Ενα άθροισμα ιδεοληπτικών συνιστωσών. Γκρούπες και γκρουπούσκουλα που θα τριχοτομούσαν τα ρητά του Λένιν και θα τσακώνονταν πάνω από τα σκονισμένα βιβλία του Αλτουσέρ. Πιστοί μιας τελεολογίας που αναζητά έναν παράδεισο επί της Γης. Ενας μικρόκοσμος που θα ορκιζόταν σε μάταιους αγώνες και σε θυσίες στο όνομα του λαού.


Τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα; Ενα κόμμα που άσκησε διακυβέρνηση τεσσεράμισι χρόνια. Ενας εξουσιαστικός μηχανισμός που διαχειρίστηκε το πελατειακό κράτος και υπόσχεται ότι θα το ξαναδιαχειριστεί. Ενα άθροισμα ιδεοληπτικών που άσκησαν εξουσία και τους άρεσε, στο οποίο προστέθηκαν διάφορες ετερόκλητες δυνάμεις.

Τι είναι ο Αλέξης Τσίπρας για τον ΣΥΡΙΖΑ; Το πρόσωπο που έδωσε προοπτική εξουσίας, πολιτικό νόημα δηλαδή στη ζωή ενός ετερόκλητου στρατού ατάκτων. Ενας ακτιβιστής που προσγειώθηκε στην πολιτική με θράσος και κατάφερε να κρύψει τις κυνικές επιλογές του πίσω από την αριστερή γενικολογία. Ο άνθρωπος στον οποίο οι συριζαίοι (και πολλοί ακόμα, «καμμένοι» και άλλοι παλαιοδεξιοί, παλαιοπασόκοι και σκέτοι πασόκοι, γεφυροποιοί, δημαρίτες κ.λπ.) χρωστούν τη νομή της εξουσίας και την εκ νέου προοπτική της.

Τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ για τον Αλέξη Τσίπρα; Ενας μηχανισμός, το όχημα που του εξασφαλίζει την προσωπική εξουσία. Μια απαραίτητη πολυσυλλεκτική «συλλογικότητα» της οποίας ηγείται ο ίδιος. Σ' αυτή συναντά κανείς όλες τις εκφράσεις του «προοδευτισμού». Μπορεί κανείς να πει και να ακούσει τα πάντα, είναι όμως αδιανόητα τα λόγια αμφισβήτησης του ιδίου.

Τι είναι ο Αλέξης Τσίπρας για τον Αλέξη Τσίπρα; Το αφεντικό. Κάτι αντίστοιχο του πατερούλη της κομμουνιστικής εξουσίας. Ο άνθρωπος που αισθάνεται ότι δεν χρειάζεται «καμία εκλογή για να αποκτήσ(ει) κύρος ηγεσίας». Αλλά κι ο άνθρωπος που δεν περιμένει τις συλλογικές διεργασίες για να αποφασίσει το περιβάλλον του ή τη γραμμή. Σε μια περίπτωση, που η ψήφος ενός συνεδρίου δεν συνέπιπτε με τη στρατηγική του, ζήτησε να επαναληφθεί η ψηφοφορία. Η δημοκρατία του πατερούλη.

Θα αλλάξει ιδεολογικά ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν έχει σημασία. Ηταν, είναι και θα είναι ο προσωπικός μηχανισμός του αρχηγού, του πατερούλη. Ο προσωπικός του στρατός.

Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ; Τα ίδια με τα προηγούμενα. Ευνοούμενοι του αρχηγού στο εσωτερικό, συμμαχίες με τους εκφραστές οργανωμένων συμφερόντων που θα βρίσκονται απέναντι στην κυβέρνηση - οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ που εκπροσωπούν εκείνους που χάνουν σκανδαλώδη προνόμια. Επιθετικότητα, φανατισμός, μέτωπα παντού στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εχθροπάθεια και αντιπαλότητες. Προσπάθεια για έναν νέο κύκλο αγανάκτησης και αγανακτισμένων. Οικειοποίηση κάθε αντικυβερνητικού μετώπου, ακόμα και των αναχρονιστικών.

Ο,τι ξέρει δηλαδή το αφεντικό.

ΣΕ ΒΑΘΕΙΑ ΝΕΡΑ ΥΨΗΛΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΔΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΗΣΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ...

Από την "ΕΣΤΙΑ", κύριο θέμα

"ΕΣΤΙΑ", 30/08/19

"...Ο πέμπτος έλληνας πρωθυπουργός που επισκέπτεται επίσημα την καγκελάριο Μέρκελ στα χρόνια της πτώχευσης δεν ζητάει από τους Γερμανούς να αλλάξουν κάτι. Λέει ότι εκείνος θα αλλάξει κάτι στην Ελλάδα. Και ότι σε δύο χρόνια θα έχει δείξει τι μπορεί να κάνει και τότε θα τους ζητήσει να αλλάξουν και εκείνοι κάτι, αναφερόμενος στα πλεονάσματα και στο χρέος. Το μόνο που ζητάει τώρα είναι να συνδράμει η γερμανική κυβέρνηση σε προγράμματα έλευσης επενδύσεων στην Ελλάδα από τη Γερμανία, ιδίως στην πράσινη ενέργεια. Αυτό είναι το νέο πλαίσιο που έθεσε με τα καλά γερμανικά του και την εμφανή άνεση του ανθρώπου που νιώθει μεγαλύτερη συνολική εξοικείωση από τους προκατόχους του με το γερμανικό περιβάλλον...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/08/19

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/08/19

"ΤΑ ΝΕΑ"¨, 30/08/19

ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ

Ενα πρόγραμμα - μαμούθ, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, βασισμένο στην «πράσινη» ατζέντα, συμφωνήθηκε στη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με την Ανγκελα Μερκελ στο Βερολίνο. Πρόκειται κατ΄ αναλογία για ένα «πράσινο» πρόγραμμα Μάρσαλ για την Ελλάδα, το οποίο θα υλοποιηθεί σε βάθος δεκαετίας (2020 - 2030) και εφόσον τηρηθεί ο σχεδιασμός θα αποτελέσει τον μοχλό για τον αναπτυξιακό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας, φέρνοντας κοντά τις ελληνικές με τις μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και τις μεγάλες επενδυτικές τράπεζες που ασχολούνται με την «πράσινη» ανάπτυξη.

Το πρώτο βήμα για την εφαρμογή του σχεδίου αυτού θα γίνει το πρώτο τρίμηνο του 2020 στη διάρκεια ενός αναπτυξιακό φόρουμ, το οποίο, όπως προανήγγειλαν στις κοινές δηλώσεις τους ο έλληνας Πρωθυπουργός και η γερμανίδα καγκελάριος, θα πραγματοποιηθεί στο Βερολίνο. Σε αυτό θα συμμετάσχουν όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματίες από την Ελλάδα που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς της «πράσινης» ατζέντας με ομοειδείς επιχειρήσεις από όλη την Ευρώπη. Δεν θα πρόκειται, δηλαδή, για ένα ελληνογερμανικό φόρουμ αλλά για μια συνάντηση, η οποία με τη στήριξη της γερμανικής πλευράς, ελπίζεται ότι θα αποτελέσει τον καταλύτη για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Στη συνάντησή τους οι δύο ηγέτες συζήτησαν για τη δυνατότητα να υπάρξει κύμα επενδύσεων στους τομείς των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, της διαχείρισης απορριμμάτων, των δράσεων που είναι φιλικές προς το περιβάλλον, της ηλεκτροκίνησης. Μάλιστα, ανατέθηκε στους υπουργούς Οικονομικών των δύο χωρών Χρήστο Σταϊκούρα και Ολαφ Σολτς να συντονίσουν το εγχείρημα, και τους συναδέλφους τους που εμπλέκονται σε αυτό.

Η ΔΕΗ. Επιπλέον, να σημειωθεί ότι στη συζήτηση Μέρκελ - Μητσοτάκη συζητήθηκε και το θέμα της ΔΕΗ, για το οποίο η γερμανίδα καγκελάριος έδειξε ότι ήταν πλήρως ενημερωμένη και εξέφρασε την ικανοποίησή της στον Πρωθυπουργό για τα άμεσης προτεραιότητας βήματα σταθεροποίησης της δημόσιας επιχείρησης ηλεκτρισμού. Για τη ΔΕΗ υπάρχει ήδη πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από μεγάλες ξένες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας και εκπρόσωποί τους έχουν έρθει στην Αθήνα για συζητήσεις.

Η σημασία του σχεδίου που συμφωνήθηκε στο Βερολίνο γίνεται περισσότερο κατανοητή αν συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι από την Ελλάδα λείπουν επενδύσεις ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ. Και ο μόνος τρόπος να βρεθούν επενδύσεις πολλών εκατομμυρίων δεν είναι, όπως πιστεύουν στην κυβέρνηση, η πώληση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, αλλά ο μετασχηματισμός της οικονομίας πάνω στην ατζέντα της πράσινης ανάπτυξης για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα σημαντικά κεφάλαια διεθνώς και αυτή η χρηματοδοτική βάση δεν αποκλείεται να διευρυνθεί όσο αυξάνεται η ευαισθησία για την κλιματική αλλαγή.

Το σχέδιο που παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, και το κυβερνητικό επιτελείο που τον συνόδευε, στην Καγκελαρία, είναι δομημένο σε άλλη λογική και ετοιμάστηκε εξ αρχής από τον υφυπουργό Ενέργειας Γεράσιμο Θωμά, ο οποίος έχει μεγάλη εμπειρία στα θέματα Ενέργειας έχοντας διατελέσει αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Ενέργειας της Κομισιόν. Το σκεπτικό είναι να συνδεθεί η Ελλάδα με την αναπτυξιακή ατζέντα του 21ου αιώνα, όπως διαμορφώνεται διεθνώς. Στο πλαίσιο αυτό, τοποθετείται και η δήλωση Μητσοτάκη κατά τη συζήτηση που είχε με έλληνες δημοσιογράφους στο Βερολίνο, ότι η κυβέρνηση δεν περιορίζει τους ορίζοντές της στη Γερμανία και στην Ευρώπη και ότι στις αρχές Νοεμβρίου θα βρίσκεται στη Σαγκάη στο πλαίσιο της EXPO 2019, όπου η Ελλάδα είναι τιμώμενη χώρα και εκεί θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ.

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Π.ΜΑΛΟΥΧΟΥ

Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Βερολίνο είχε όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα μιας Realpolitik, που στην ίδια πόλη έφτασε στο απόγειό της στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά, προσοχή: αυτό, μόνον γιατί το ήθελαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Η ουσία της ελληνικής εκδοχής της Realpolitik συνοψίζεται στη φράση του «Πρώτα θα κερδίσουμε την αξιοπιστία ως μεταρρυθμιστική κυβέρνηση και την κατάλληλη στιγμή θα συζητηθεί το χρέος». Ο πέμπτος έλληνας πρωθυπουργός που επισκέπτεται επίσημα την καγκελάριο Μέρκελ στα χρόνια της πτώχευσης δεν ζητάει από τους Γερμανούς να αλλάξουν κάτι. Λέει ότι εκείνος θα αλλάξει κάτι στην Ελλάδα. Και ότι σε δύο χρόνια θα έχει δείξει τι μπορεί να κάνει και τότε θα τους ζητήσει να αλλάξουν και εκείνοι κάτι, αναφερόμενος στα πλεονάσματα και στο χρέος. Το μόνο που ζητάει τώρα είναι να συνδράμει η γερμανική κυβέρνηση σε προγράμματα έλευσης επενδύσεων στην Ελλάδα από τη Γερμανία, ιδίως στην πράσινη ενέργεια. Αυτό είναι το νέο πλαίσιο που έθεσε με τα καλά γερμανικά του και την εμφανή άνεση του ανθρώπου που νιώθει μεγαλύτερη συνολική εξοικείωση από τους προκατόχους του με το γερμανικό περιβάλλον.

Φυσικά, η Μέρκελ δεν εξεπλάγη. Ηξερε λεπτομερώς τι θα ακούσει πριν το ακούσει: αυτό είναι πάγιο ουσιώδες τμήμα της προετοιμασίας των επισκέψεων. Και ασφαλώς της ήταν ευχάριστο να βλέπει τον τελευταίο έλληνα πρωθυπουργό της εποχής της να προσέρχεται αντιστρέφοντας την πολικότητα της εποχής της πτώχευσης: να μη ζητάει αλλαγές, αλλά να λέει ότι θα τις κάνει ο ίδιος. Ομως, κάτι σε όλα αυτά, πρέπει να την εξέπληξε: εδώ και πολύ καιρό, ούτε η Μέρκελ, ούτε κάποιος άλλος στη Γερμανία ή στις Βρυξέλλες θέτει ζήτημα «αξιοπιστίας» για την ελληνική πλευρά. Από την ώρα που ο Τσίπρας παρέδωσε γην και ύδωρ και υπέγραψε και εφάρμοσε τυφλά ό,τι του ζήτησαν, ζήτημα «αξιοπιστίας» δεν ανέκυψε έκτοτε ξανά. Οι Γερμανοί θεωρούν από πολύ καιρό δεδομένη την ελληνική «αξιοπιστία», που είναι ο ανώδυνος τρόπος για να αναφερθεί κανείς σε μία πολύ επώδυνη, αδιέξοδη πραγματικότητα. Ζήτημα αξιοπιστίας δεν τίθεται. Αρα, γιατί το ανέβασε εκ νέου ο Πρωθυπουργός; Προφανώς, αυτός είναι ένας τρόπος για να φύγει εξ αρχής η συζήτηση από αυτά που δεν μπορεί να κάνει και δεν πρόκειται να πάρει.

Ουσιαστικά, είναι μία «πονηρή» ντρίμπλα. Αλλά ντρίμπλα. Στο επόμενο δε σκέλος, εκείνο των επενδύσεων, ο Μητσοτάκης ασφαλώς γνωρίζει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι τις μείζονες στρατηγικές επενδύσεις που ήθελαν να κάνουν οι Γερμανοί στην Ελλάδα τις έχουν ήδη κάνει, όπως λ.χ. με τα αεροδρόμια. Και, δεύτερον, ότι με εν ισχύι τους όρους που επιβάλλουν οι δεσμεύσεις του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, ειδικά στο φορολογικό πλαίσιο μα και στο χρέος, άλλες επενδύσεις που δεν εξαρτώνται από «ειδικούς» παράγοντες όπως τη θέση της η Ελλάδα θα δυσκολευτεί πολύ να δει. Αυτές δεν «αργούν» επειδή οι προηγούμενοι είχαν (που ασφαλώς είχαν) τα τραγικά τους χάλια όσο δεν πήγαινε άλλο. «Αργούν» επειδή ουδείς τρελός επενδύει σε τέτοιο καθεστώς χωρίς ειδικό λόγο. Είτε του το πει (που δεν θα του το πει) μία απερχόμενη καγκελάριος είτε όχι. Γι' αυτό και όλα τα παραπάνω, στην πραγματικότητα, δεν είναι Realpolitik. Πρέπει να θέλουν οι Μεγάλες Δυνάμεις...

...από τα ΣΥΡΙΖΑίϊκα φύλλα

"Η ΑΥΓΗ", 30/08/19

"Εφ.Συν", 30/08/19

H ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΣΚΙΤΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ (Αθηνών και Λευκωσίας)...

ΚΥΡ

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", Ηλίας Μακρής

"Εφ.Συν", Πέτρος Ζερβός

"ΤΑ ΝΕΑ", Κώστας Σκλαβενίτης

"ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ"

"ΤVXS"

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", Γιάννης Δερμεντζόγλου

"Η ΑΥΓΗ", Βαγγέλης Χερουβείμ

ΑΡΚΑΣ

ΑΡΚΑΣ

ΑΡΚΑΣ

"Εφ.Συν", Μιχάλης Κουντούρης

"Εφ.Συν", Κώστας Γρηγοριάδης

"Ο Φιλελεύθερος", Πίν

ΑΡΚΑΣ

"ΧΑΡΑΥΓΗ"

"Ο Φιλελεύθερος", Νίκος Πογιατζής

ΤΑ "ΠΑΙΔΙΑ" ΣΤΟ ΕΞΑΧΡΕΙΩΜΕΝΟ ΕΞΑΡΧΙΣΤΑΝ ΕΧΟΥΝ ΣΟΒΑΡΟ ΑΠΟΘΕΜΑ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΩΝ ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ Η(μέρες)Θ(εάτρου)Ε(πιχειρήσεων)....

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/08/19

 ...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/08/19

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΥΠΟΘΕΣΗ, ΜΕ ΕΥΘΥΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ...

"ΕΣΤΙΑ", 29/08/19

"...Πέρα από το σφάλμα του συλλογισμού «αστυνομικός - μπουζούκι -όργανο», από το Harvard Political Review μαθαίνουμε ότι είναι ηγεμονική η κουλτούρα της πολιτικής ορθότητας που σαρκάζει ο Αρκάς. Επομένως, τι άλλο θα περίμεναν από έναν αιρετικό καλλιτέχνη;..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/08/19

"...Για κάθε δικαιούμενο ακίνητο, εκδίδεται ηλεκτρονικά τίτλος μεταφοράς (υπερβάλλοντος) συντελεστή δόμησης από το αρμόδιο υπουργείο. Ο τίτλος κατοχυρώνεται στην Ψηφιακή Τράπεζα Γης και αποκτά αξία βάσει της τιμής ζώνης που αντιστοιχεί στα τετραγωνικά που έχει. Στη συνέχεια, ο αγοραστής καταχωρεί τον ζητούμενο συντελεστή δόμησης, για ακίνητο που βρίσκεται σε Ζώνη Υποδοχής Συντελεστή και το σύστημα υπολογίζει την αντίστοιχη αξία. Η αξία που χρηματοδοτεί τη λειτουργία της Ψηφιακής Τράπεζας Γης δημιουργείται από τη διαφορά μεταξύ προσφερόμενης και ζητούμενης ποσότητας αλλά και της διαφοράς μεταξύ αξιών στις τιμές ζώνης. Ο ιδιοκτήτης που διατηρητέου αρχικά θα λαμβάνει το 30% της αποζημίωσης, με τον όρο της αποκατάστασης της πρόσοψης του διατηρητέου που έχει. Και το υπόλοιπο 70% θα το παίρνει με την ολοκλήρωση - και πιστοποίηση - των εργασιών. Οι συναλλαγές με την Ψηφιακή Τράπεζα Γης επιβαρύνονται με ποσοστό 5% επί της αξίας της συναλλαγής. Τα χρήματα αυτά θα καταλήγουν στο Πράσινο Ταμείο για περιβαλλοντικές δράσεις...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ" (κύριο θέμα+εσωτερικές σελίδες)

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/08/29

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/08/19

ΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΗ ΓΙΟΓΙΑΚΑ

Μια δεύτερη ευκαιρία - μέσω της ψηφιακής τράπεζας γης που θα ενεργοποιεί τη μεταφορά του συντελεστή δόμησης - δίνει η κυβέρνηση σε ιδιοκτήτες που διαθέτουν ακίνητα τα οποία δεν μπορούν να αξιοποιήσουν. Πρόκειται για ιδιοκτήτες διατηρητέων κτηρίων, δημοσίων εκτάσεων - προς απόσυρση, εγκαταλειμμένων βιομηχανιών αλλά και ξενοδοχείων καθώς και ιδιοκτήτες κοινωφελών χρήσεων τα οποία έχουν δεσμευτεί και οι οποίοι έως σήμερα βρίσκονται σε ομηρία.

Η διαδικασία αυτή προβλέπεται στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο που συζητήθηκε χθες στο υπουργικό συμβούλιο. Το προαναφερόμενο νομοσχέδιο, αναμένεται να τεθεί μέσα στις επόμενες μέρες σε δημόσια διαβούλευση με στόχο να ψηφιστεί μέσα στον Σεπτέμβριο. Στόχος είναι, το όποιο εμπόδιο υπάρχει σήμερα στην αξιοποίηση ενός ακινήτου, να «υπερπηδάται» με τη μεταφορά συντελεστή δόμησης σε περιοχές «υποδοχής».

Η Τράπεζα Γης ως έννοια δημιουργήθηκε για την ανταλλαγή εκτάσεων ή συντελεστή δόμησης, από ακίνητα που δεσμεύονται (για παράδειγμα διατηρητέα, απαλλοτριωμένα κ.λπ.). Η μέχρι σήμερα πρακτική που εφαρμόζεται στην πράξη για τέτοιες περιπτώσεις, δημιούργησε μια παράλληλη «παράτυπη» αγορά τίτλων με αξίες που αντιστοιχούν σε «μαύρα χρήματα». Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί, πως αυτός ο τρόπος διάθεσης ακυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας για λόγους χωροταξικού σχεδιασμού.

Η ψηφιακή Τράπεζα Γης με απλά λόγια διαμορφώνει έναν απλό μηχανισμό προκειμένου να καταστεί δυνατή η μεταφορά του συντελεστή δόμησης από ακίνητα προσφοράς σε ακίνητα υποδοχής συντελεστή δόμησης.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα ποιοι εισφέρουν συντελεστή δόμησης στην ψηφιακή τράπεζα; Αυτοί που εισφέρουν είναι:

- Οι ιδιοκτήτες διατηρητέων με τίτλους συντελεστή (άχρηστους σήμερα, λόγω απόφασης του ΣτΕ). Ο διαθέσιμος συντελεστής υπολογίζεται σε 3.000.000 τετραγωνικά μέτρα.

- Οι ιδιοκτήτες των άλλων διατηρητέων που δεν διαθέτουν τίτλους. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι σήμερα μόλις ένας στους δέκα ιδιοκτήτες έχει τίτλο συντελεστή.

- Οι ιδιοκτήτες δεσμευμένων κοινόχρηστων χώρων (βλέπε απαλλοτριώσεις) που πρέπει να αποζημιωθούν αλλά δεν υπάρχουν στον κρατικό μηχανισμό οι απαιτούμενοι πόροι.

- Πρώην στρατόπεδα, παλαιά κτίρια του Δημοσίου που είναι προς απόσυρση, δημόσιες εκτάσεις και παλαιές υποδομές που μένουν αχρησιμοποίητες για λόγους ανάσχεσης της δομής.

- Ακίνητα οικοδομικών συνεταιρισμών σε δασικές εκτάσεις που χρήζουν αποζημίωσης από το κράτος.

Προκύπτει ωστόσο και μια δεύτερη ερώτηση: ποιοι θα είναι οι αγοραστές;

Ο σχεδιασμός που θα τεθεί υπό διαβούλευση προβλέπει, αγοραστές να είναι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων με πολύ μεγάλες αυθαιρεσίες (κατηγορία 5) τα όποια έχουν τακτοποιηθεί για 30 χρόνια και πρέπει να αγοράσουν συντελεστή δόμησης για να τα νομιμοποιήσουν - εφόσον στην περιοχή που έχουν ανεγερθεί έχει ολοκληρωθεί ο πολεοδομικός σχεδιασμός. Και αυτό αφορά περίπου 400.000 αυθαίρετα σε όλη την Ελλάδα. Αλλες περιπτώσεις είναι οι αποκλίσεις εμβαδού, οι επενδυτές σε ΕΣΧΑΔΑ κ.ά.

Η διαδικασία

Η διαδικασία έχει σχεδιαστεί ως εξής: για κάθε δικαιούμενο ακίνητο, εκδίδεται ηλεκτρονικά τίτλος μεταφοράς (υπερβάλλοντος) συντελεστή δόμησης από το αρμόδιο υπουργείο. Ο τίτλος κατοχυρώνεται στην Ψηφιακή Τράπεζα Γης και αποκτά αξία βάσει της τιμής ζώνης που αντιστοιχεί στα τετραγωνικά που έχει. Στη συνέχεια, ο αγοραστής καταχωρεί τον ζητούμενο συντελεστή δόμησης, για ακίνητο που βρίσκεται σε Ζώνη Υποδοχής Συντελεστή και το σύστημα υπολογίζει την αντίστοιχη αξία.

Η αξία που χρηματοδοτεί τη λειτουργία της Ψηφιακής Τράπεζας Γης δημιουργείται από τη διαφορά μεταξύ προσφερόμενης και ζητούμενης ποσότητας αλλά και της διαφοράς μεταξύ αξιών στις τιμές ζώνης. Ο ιδιοκτήτης που διατηρητέου αρχικά θα λαμβάνει το 30% της αποζημίωσης, με τον όρο της αποκατάστασης της πρόσοψης του διατηρητέου που έχει. Και το υπόλοιπο 70% θα το παίρνει με την ολοκλήρωση - και πιστοποίηση - των εργασιών. Οι συναλλαγές με την Ψηφιακή Τράπεζα Γης επιβαρύνονται με ποσοστό 5% επί της αξίας της συναλλαγής. Τα χρήματα αυτά θα καταλήγουν στο Πράσινο Ταμείο για περιβαλλοντικές δράσεις.

Παράδειγμα

Τελείως αυθαίρετο για παράδειγμα, στη Νέα Μάκρη, 100 τετραγωνικών μέτρων με τιμή ζώνης 1.000 ευρώ. Η αγορά συντελεστή δόμησης υπολογίζεται σε 100.000 ευρώ. Από αυτά το 5% θα πάει στο Πράσινο Ταμείο (5.000 ευρώ) για δράσεις αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Ακολουθεί ο μειωτικός συντελεστής ή συμψηφισμός με ειδικό πρόστιμο (ΖΥΣ) και ο πολεοδομικός σχεδιασμός. Υστερα από όλα αυτά, εκδίδεται η νόμιμη οικοδομική άδεια. Αντίστοιχα από αυτά τα χρήματα, αποζημιώνεται ένας ιδιοκτήτης για παράδειγμα, διατηρητέου για τα 100 τετραγωνικά μέτρα συντελεστή δόμησης που είχε εισφέρει στην Ψηφιακή Τράπεζα Γης, με το ποσό που αντιστοιχεί στη δική του τιμή ζώνης.

Τι άλλο προβλέπεται

Στο πολυνομοσχέδιο προβλέπεται επίσης: η κατάργηση της κατηγορίας «μεσαίας» όχλησης, ιδίως για βιομηχανικές και εμπορικές επενδύσεις, συμπεριλαμβανομένης της Αττικής. Για τα επιχειρηματικά πάρκα: ευκολότερη εγκατάσταση επιχειρήσεων εντός του πάρκου και δυνατότητα διαμεσολάβησης μεταξύ φορέα διαχείρισης του πάρκου και εγκατεστημένων επιχειρήσεων.

Ενιαίος ψηφιακός χάρτης: αποτύπωση και συγκέντρωση όλων των γεωχωρικών δεδομένων (για παράδειγμα όροι και περιορισμοί δόμησης, δάση και δασικές εκτάσεις, αιγιαλός, αρχαιολογικοί χώροι, περιοχές natura). Απλούστευση για όλους τους τύπους εταιρειών ως προς τον έλεγχο στοιχείων στο ΓΕΜΗ και επιτάχυνση της αξιολόγησης των επενδυτικών φακέλων μέσω outsourcing. Σημαίνεται σήμερα ότι λιμνάζουν 2.500 φάκελοι που θα μπορούσαν να φέρουν νέες επενδύσεις και ανάπτυξη μαζί με νέες θέσεις εργασίας και ενιαία ρύθμιση για τις κεραίες τηλεπικοινωνιών που αντικαθιστά την κατακερματισμένη νομοθεσία.

"...Γι' αυτά λοιπόν λυσσούν, θέλουν να παρθούν πίσω, να αποκατασταθεί η πρωτοκαθεδρία του χρώματός τους, του φύλου τους, του συντηρητισμού τους. Να μην ντρέπονται να πουν τα άθλια ανέκδοτά τους για σκυλάραπες, ξανθιές και αδερφές. Γιατί έτσι γουστάρουν. Γιατί δεν θέλουν μόνον την ελευθερία να τα λένε - αυτήν την έχουν - αλλά θέλουν και την επιδοκιμασία του πόπολου, αυτού που πάει την Κυριακή στην εκκλησία αλλά τραβάει κι ένα χαστούκι στη γυναίκα του, φτύνει χάμω όταν βλέπει ομοφυλόφιλο και διερωτάται γιατί να σώζονται οι μελαψοί όταν πνίγονται. Ε λοιπόν, πρέπει να γίνει σαφές ότι οι κατακτήσεις αυτές είναι προοδευτικές, ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, οι κοινωνίες προχωρούν μπροστά. Και η «πολιτική ορθότητα» ως τίτλος είναι εφεύρημα των αντιδραστικών, αλλά η ουσία της είναι προοδευτική...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/08/19

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΒΟΥΝΙΔΗ

Υπάρχουν βέβαια υπερβολές, όπως σε όλα τα πράγματα. Αντί λοιπόν να επικρίνουν τις υπερβολές, επικρίνουν το «πακέτο». Το «πακέτο της πολιτικής ορθότητας». Ποιοι; Αυτοί που είναι ενάντιοι, που είτε αρθρογραφούν σε έγκριτες εφημερίδες, είτε διατυπώνουν δημόσιο λόγο, είτε χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλωστε, αυτό είναι το κόλπο. Τα προοδευτικά κινήματα, τα προοδευτικά αιτήματα που ξεπήδησαν πάνω από πενήντα χρόνια πριν, δεν τους άρεσαν. Δεν άρεσε στους αντιδραστικούς λευκούς το αντιρατσιστικό κίνημα, η διεκδίκηση του να βλέπεις τον άλλον ως ένα ισότιμο ανθρώπινο ον ανεξαρτήτως χρώματος επιδερμίδας. Δεν άρεσε στους (πολύ) άντρες το φεμινιστικό κίνημα, η διεκδίκηση της ισότητας των φύλων. Δεν άρεσε στους (πολύ) αρρενωπούς η διεκδίκηση της ίσης αντιμετώπισης των ανθρώπων ανεξαρτήτως από τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Ομως τα προοδευτικά αιτήματα (ή δεν είναι προοδευτικά κύριοι επικριτές της «πολιτικής ορθότητας»;) επικράτησαν, καθιερώθηκαν, κάποια νομοθετήθηκαν. Είναι αδίκημα να αποκαλέσεις έναν μαύρο συνάνθρωπό σου αράπη ή να περνάει μια γυναίκα και να σφυρίζεις. Και δεν μπορείς πλέον να καθορίζεις νομοθετικά ποιοι/ες μπορεί να είναι ζευγάρι και ποιοι/ες όχι. Το κόλπο λοιπόν βρίσκεται στο «πακετάρισμα». Τα αποκαλούν «πολιτικά ορθά», τα βάζουν όλα και πολλά άλλα μαζί, πιάνονται από κάποια υπερβολή και χτυπούν όλο το «πακέτο». Γιατί βέβαια δυσκολεύονται να εκδηλωθούν π.χ. υπέρ του ρατσισμού, χτυπούν όμως την «πολιτική ορθότητα» και μέσω αυτής τον αντιρατσισμό. Πιάνονται από τη μεσήλικα πρώην στάρλετ που για να βγει στη δημοσιότητα θυμάται «συμβάντα» προ τριάντα ετών που ίσως η ίδια να είχε προκαλέσει. Και σπεύδουν να αθωώσουν τον άλλον που εκμεταλλευόμενος τη θέση του είχε εκβιαστικά βιάσει και σπεύδουν να κτυπήσουν όλο το κίνημα «metoo» και τις αποκαλύψεις της αθλιότητας ορισμένων.

Από τη δεκαετία του '60 ως σήμερα στη ρατσιστική Αμερική, που τη δεκαετία του '50 καταδίκασε τη μαύρη Ρόζα Παρκς επειδή δεν σηκώθηκε σε λεωφορείο να κάτσει λευκός άντρας, είχαν για οκτώ χρόνια μαύρο πρόεδρο. Στην Ευρώπη (και στην Ελλάδα) - που πολλά χρειάζονται ακόμη για ουσιαστική ισότητα - εδώ και καιρό υπάρχει ίση αμοιβή για ίση εργασία. Ηδη στη Γαλλία και στη Σουηδία, ελπίζω σύντομα κι εδώ, η καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που περνάει σαν «επάγγελμα», η πορνεία, είναι παράνομη. Και παράνομος είναι και ο θλιβερός πελάτης. Ακόμα και στην Ελλάδα καθιερώθηκε το σύμφωνο συμβίωσης, ανεξαρτήτως φύλου των συμβιούντων ή συμβιουσών. Και πολλά άλλα.

Γι' αυτά λοιπόν λυσσούν, θέλουν να παρθούν πίσω, να αποκατασταθεί η πρωτοκαθεδρία του χρώματός τους, του φύλου τους, του συντηρητισμού τους. Να μην ντρέπονται να πουν τα άθλια ανέκδοτά τους για σκυλάραπες, ξανθιές και αδερφές. Γιατί έτσι γουστάρουν. Γιατί δεν θέλουν μόνον την ελευθερία να τα λένε - αυτήν την έχουν - αλλά θέλουν και την επιδοκιμασία του πόπολου, αυτού που πάει την Κυριακή στην εκκλησία αλλά τραβάει κι ένα χαστούκι στη γυναίκα του, φτύνει χάμω όταν βλέπει ομοφυλόφιλο και διερωτάται γιατί να σώζονται οι μελαψοί όταν πνίγονται.

Ε λοιπόν, πρέπει να γίνει σαφές ότι οι κατακτήσεις αυτές είναι προοδευτικές, ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, οι κοινωνίες προχωρούν μπροστά. Και η «πολιτική ορθότητα» ως τίτλος είναι εφεύρημα των αντιδραστικών, αλλά η ουσία της είναι προοδευτική.

-Ο Σπύρος Καβουνίδης είναι δρ πολιτικός μηχανικός

ΕΠΑΙΞΑΝ ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ ΤΗ ΔΕΗ ΣΤΑ ΖΑΡΙΑ, ΑΠΗΛΘΟΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. ΑΛΛΑ ΑΦΗΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΟΙ ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", κύριο θέμα, και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/08/19

...από "ΤΑ ΝΕΑ", εσωτερικό θέμα

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/08/19

"...Καλύτερα δεν μπορούσε να το είχε πει ο πρόεδρος. Το παραθέτω όπως ακριβώς διέρρευσε από τη χθεσινή πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ: «Σε ό,τι με αφορά», είπε ο Τσίπρας, «δεν αισθάνομαι ότι χρειάζομαι καμία εκλογή για να αποκτήσω κύρος ηγεσίας». Εχει κερδίσει τόσες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του, συνέχισε, ώστε να περιττεύει μία ακόμη. Ακόμη και την τελευταία, τους είπε, την έχασε μεν, αλλά αξιοπρεπώς: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε από τον έναν στους τρεις ψηφοφόρους». Και ίσως για να τους δείξει ότι δεν έχει χάσει ούτε το ιδιότυπο χιούμορ του, για το οποίο έγινε πασίγνωστος και αγαπητός, δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει για τους κινδύνους από την «αρχηγοκεντρική λειτουργία του κόμματος». Οχι για τώρα, βέβαια! Αλλά στο πλαίσιο μιας μελλοντικής συζήτησης για τη μελλοντική οργάνωση της μελλοντικής λειτουργίας του μελλοντικού κόμματος...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/08/19

ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Αλλά όχι ακριβώς... Διότι τόλμη δεν το λες, μάλλον θράσος. Οσο για τη γοητεία, αυτό είναι ένα θέμα τελείως ανοικτό στην εποχή μας, σε σημείο ώστε να συζητείται σε διεθνείς νομικούς κύκλους ακόμη και η αναγνώρισή της ως υποχρεωτικού (sic) ανθρώπινου δικαιώματος και μάλιστα η συμπερίληψή της στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ως τρίτο εδάφιο στα υπάρχοντα δύο του άρθρου 27 της ιστορικής διακήρυξης! Αλλά εγώ δεν έχω ανάγκη από νομικά επιχειρήματα είναι γνωστό ότι είμαι φαν της κ. Θάνου – ποτέ, όσο τουλάχιστον παρακολουθώ τον λεγόμενο δημόσιο βίο, δεν θυμάμαι άλλη περίπτωση στην οποία τόση χάρη να πακετάρεται σε τόσο μικρή συσκευασία. Τη θεωρώ όχι μόνον fashion icon, για τους προφανείς λόγους, αλλά και κορυφαία influencer, μολονότι δεν νομίζω να έχει Instagram.

Η επίσκεψή της όμως στο γραφείο του Αλέξη Τσίπρα στην Κουμουνδούρου αντιμετωπίσθηκε, δυστυχώς, με σχετική μικροψυχία από τον Τύπο. Πού αλλού να πήγαινε δηλαδή; Στον πολιτικό προϊστάμενό της, όπως όφειλε να πράξει μετά την αποπομπή της. Ειλικρινά, δεν βλέπω τι το μεμπτό μπορεί να υπάρχει στην πράξη της.

Επρόκειτο για μια συριζαϊκή διαδικασία μεταξύ συριζαίων, τελεσθείσα σε συριζαϊκό ύφος. Οι επικριτές της θα έπρεπε να είχαν προσέξει, ας πούμε, ότι η κ. Θάνου δεν εμφανίσθηκε στην Κουμουνδούρου ολόλευκη, όπως στις επίσημες –τις θεσμικές– εμφανίσεις της, αλλά εμπριμέ, σε τεχνοτροπία ψυχεδελική, με απόηχους από τα sixties.

Εχει σημασία αυτή η επιλογή εκ μέρους ενός προσώπου τόσο προσεκτικού σε ζητήματα εμφάνισης και οφείλω να σας το περιγράψω. Φορούσε μια φαρδιά μεταξωτή πουκαμίσα, σε έντονο τιρκουάζ, με αδρά σχέδια ψυχεδελικού χαρακτήρα σε τρεις αποχρώσεις του πρασίνου και τουλάχιστον επτά του κόκκινου, από το φούξια μέχρι το φραουλί. Η τολμηρή σύνθεση περιελάμβανε και μια ιδέα κρεμ και μουσταρδί, ίσα ίσα για να δένουν κάπως τα έντονα χρώματα των σχεδίων στο τιρκουάζ φόντο. Η λεπτομέρεια που σε άφηνε ξερό –με την έννοια του «άναυδος»– ήταν τα γυαλιά ηλίου, με σκελετό επίσης τιρκουάζ. Η κόμμωση, πάλι, δεν ήταν η θεσμική, δεν ήταν στο γνωστό στυλ «η νύφη του Φράνκενσταϊν». Ηταν κάτι πιο ελεύθερο, πιο ανάλαφρο και ταιριαστό με τα μελτέμια της εποχής. Τολμώ να πω μάλιστα –και ας επικριθώ– ότι η θέα της κ. Θάνου με πολύχρωμη ψυχεδελική πουκαμίσα με έκανε να νιώσω μια επιθυμία, για την οποία φυσικά ντρέπομαι, αλλά την εξομολογούμαι επειδή μόνο έτσι θα λυτρωθώ: Θα ήθελα πολύ να ακούσω το αγαπημένο μου «Me and Bobby McGee» της Τζόπλιν από την κ. Θάνου. Στην κιθάρα, ο Πάνος Σκουρλέτης – ει δυνατόν...

Με όλα αυτά παραπάνω, θέλω να πω ότι η κ. Θάνου πήγε στον πολιτικό προϊστάμενό της με τα καλοκαιρινά της. Σαν να είχε πεταχτεί από το εξοχικό της, που λέει ο λόγος, για μια δουλειά στο κέντρο, αποφασισμένη να επιστρέψει όσο πιο γρήγορα μπορεί. (Αλλωστε, για τους συριζαίους, ας μην το ξεχνάμε, οι διακοπές διαρκούν κατά παράδοση μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου – και τότε σταματούν, μόνο επειδή κάποιος πρέπει να προετοιμάσει τις διακοπές των Χριστουγέννων κ.ο.κ.) Ηταν σε απόλυτη ενδυματολογική αρμονία με τα άλλα στελέχη της κατηγορίας της, όπως ο Γιούκλιντ, που τους βλέπουμε να προσέρχονται για τις δικές τους δουλειές με τα κοντομάνικά τους.

Αν, τώρα, τα άουτφιτ της κ. Θάνου θεωρούνται κάπως προκλητικά στη ρηξικέλευθη πολυχρωμία τους, δεν πειράζει. Χρειάζεται μια Βίβιεν Γουέστγουντ στον νέο ΣΥΡΙΖΑ που ετοιμάζει ο Τσίπρας, προσαρμοσμένη βέβαια στα δεδομένα του τόπου και των παραδόσεών του...

Δεν το αισθάνεται

Καλύτερα δεν μπορούσε να το είχε πει ο πρόεδρος. Το παραθέτω όπως ακριβώς διέρρευσε από τη χθεσινή πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ: «Σε ό,τι με αφορά», είπε ο Τσίπρας, «δεν αισθάνομαι ότι χρειάζομαι καμία εκλογή για να αποκτήσω κύρος ηγεσίας». Εχει κερδίσει τόσες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του, συνέχισε, ώστε να περιττεύει μία ακόμη. Ακόμη και την τελευταία, τους είπε, την έχασε μεν, αλλά αξιοπρεπώς: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε από τον έναν στους τρεις ψηφοφόρους». Και ίσως για να τους δείξει ότι δεν έχει χάσει ούτε το ιδιότυπο χιούμορ του, για το οποίο έγινε πασίγνωστος και αγαπητός, δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει για τους κινδύνους από την «αρχηγοκεντρική λειτουργία του κόμματος». Οχι για τώρα, βέβαια! Αλλά στο πλαίσιο μιας μελλοντικής συζήτησης για τη μελλοντική οργάνωση της μελλοντικής λειτουργίας του μελλοντικού κόμματος.

Από πλευράς διαλεκτικού υλισμού, πάντως, η προσέγγιση του προέδρου είναι η ορθή: η δημοκρατία δεν είναι για τον λαό, αλλά για το καλό του λαού και το καλό του λαού συνήθως το ξέρει καλύτερα από όλους μόνον ένας...

ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΖΗΤΕΙ Ο ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΣΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ...

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/08/19

...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/08/19

"...Η νέα βάση εισαγωγής είναι πιθανόν να είναι το 9 ή το 9,5 αντί του 10 που είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο η τελική απόφαση θα προκύψει τις επόμενες ημέρες από τον διάλογο με τους φορείς του χώρου της εκπαίδευσης. Να υπενθυμίσουμε ότι το καθεστώς των αιώνιων φοιτητών είχε καταργηθεί προ 6ετίας, αλλά επανήλθε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Το υπουργείο Παιδείας από την πλευρά του μελετάει τώρα ένα νέο πλαίσιο για τη διάρκεια των σπουδών που θα δίνει τη δυνατότητα παράτασης των σπουδών του κάθε φοιτητή, σε ένα προβλεπόμενο όμως όριο. Το νέο αυτό πλαίσιο θα ισχύει για τους νεοεισερχόμενους φοιτητές, οι οποίοι από την επόμενη χρονιά θα ξέρουν ότι ξεκινώντας τις σπουδές τους έχουν ένα συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο για να τις ολοκληρώσουν...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/08/19

ΤΗΣ ΜΑΡΝΥΣ ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ελάχιστη βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ θεσπίζει η κυβέρνηση μετά την εικόνα αποτυχίας που καταγράφτηκε στο φινάλε των φετινών Πανελλαδικών Εξετάσεων. Αυτό δηλώνει στα «ΝΕΑ» η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, η οποία θέτει σύντομα σε δημόσια διαβούλευση και το θέμα των αιώνιων φοιτητών με σκοπό να αντιμετωπιστούν άμεσα δύο από τις παθογένειες των ΑΕΙ.

Ετσι, η νέα βάση εισαγωγής είναι πιθανόν να είναι το 9 ή το 9,5 αντί του 10 που είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο η τελική απόφαση θα προκύψει τις επόμενες ημέρες από τον διάλογο με τους φορείς του χώρου της εκπαίδευσης. Να υπενθυμίσουμε ότι το καθεστώς των αιώνιων φοιτητών είχε καταργηθεί προ 6ετίας, αλλά επανήλθε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Το υπουργείο Παιδείας από την πλευρά του μελετάει τώρα ένα νέο πλαίσιο για τη διάρκεια των σπουδών που θα δίνει τη δυνατότητα παράτασης των σπουδών του κάθε φοιτητή, σε ένα προβλεπόμενο όμως όριο.

Το νέο αυτό πλαίσιο θα ισχύει για τους νεοεισερχόμενους φοιτητές, οι οποίοι από την επόμενη χρονιά θα ξέρουν ότι ξεκινώντας τις σπουδές τους έχουν ένα συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο για να τις ολοκληρώσουν.

Τα παραπάνω θα ενταχθούν στον νέο νόμο - πλαίσιο για τα ΑΕΙ που σχεδιάζεται πυρετωδώς και θα κατατεθεί για ψήφιση στη Βουλή πριν από τα Χριστούγεννα, αφού βέβαια περάσει και ένα στάδιο διαβούλευσης. Μεταξύ των άλλων στον νόμο αυτόν θα διευρυνθούν οι δυνατότητες χρηματοδότησης των ΑΕΙ, με Εδρες και δωρεές αλλά και την αξιοποίηση χρηματοδοτικών εργαλείων όπως οι συμπράξεις Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για την κατασκευή φοιτητικών εστιών.

Κατά τα άλλα, δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα οι πρώτες προτιμήσεις των φετινών υποψηφίων για τα ανώτατα ιδρύματα, στις οποίες και καταγράφεται η πραγματική διάθεσή τους για το αντικείμενο των σπουδών τους. Από τους 104.000 φετινούς υποψηφίους, μόνο το 25% κατόρθωσε να εισαχθεί σε σχολή της πρώτης προτίμησής τους.

Βασίλισσα στην καρδιά των υποψηφίων η Ιατρική της Αθήνας, που είναι το τμήμα με τις περισσότερες πρώτες προτιμήσεις στη χώρα. Συνολικά ωστόσο τα 17 παιδαγωγικά τμήματα είναι πρώτα σε επίπεδο αριθμών, με 22.000 πρώτες προτιμήσεις πανελλαδικά. Κάτι που όμως είναι λογικό γιατί παρότι το επάγγελμα δεν εξασφαλίζει πλέον άμεση επαγγελματική αποκατάσταση όπως στο παρελθόν, φέτος ήταν ανοικτό σε όλα τα επιστημονικά πεδία. Σχετικά με τα συμπεράσματα αυτό το υπουργείο Παιδείας αναμένεται να εισαγάγει αναγκαστικό μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού στις πρώτες τάξεις των Γυμνασίων.

Στην απέναντι όχθη και τα τμήματα με μειωμένο ενδιαφέρον, μία μόνο πρώτη προτίμηση στο σύνολο των τμημάτων των ΑΕΙ πήρε φέτος το Τμήμα Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής στο Μεσολόγγι.

Τα 133 νέα τμήματα που λειτούργησαν φέτος στην ανώτατη εκπαίδευση στην πλειονότητά τους δεν έπεισαν τους υποψηφίους και αυτό φάνηκε με την τεράστια διαφορά στις βάσεις τους αλλά και στις πρώτες προτιμήσεις που συγκέντρωσαν, σε σύγκριση με τα αντίστοιχα παλιά πανεπιστημιακά τμήματα στο ίδιο αντικείμενο. Πολλές επιλογές, αντίθετα, συγκέντρωσε το νεοσύστατο Τμήμα Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου Αθηνών στα Ψαχνά, στο οποίο επίσης είχαν πρόσβαση οι υποψήφιοι από όλα τα επιστημονικά πεδία.

Τα παράδοξα των βάσεων

Ανοδο βάσεων, όπως έγινε ήδη γνωστό, είχαν μόνο Τμήματα Οικονομίας και Πληροφορικής και ειδικά εκείνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. «Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών Εξετάσεων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση επιβεβαίωσε, για άλλη μια χρονιά, ότι στα τμήματα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών εισάγονται οι άριστοι εκ των υποψηφίων» ανέφερε χθες η διοίκηση του ιδρύματος. «Οι βάσεις εισαγωγής των Τμημάτων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών είναι οι υψηλότερες μεταξύ των βάσεων των αντίστοιχων Τμημάτων των άλλων Πανεπιστημίων και η βαθμολογική απόσταση μεταξύ πρώτου και τελευταίου εισακτέου είναι η μικρότερη συγκρινόμενη με εκείνη των άλλων αντίστοιχων Τμημάτων» αναφέρθηκε ακόμη.

Για να καταλήξει η ίδια ανακοίνωση δηκτικά με τη φράση: «Τα αποτελέσματα αυτά δικαιώνουν τις επιλογές του ιδρύματος για αριστεία, εξωστρέφεια, καινοτομία και κοινωνική προσφορά και επιβραβεύουν τον σταθερό προσανατολισμό του στην ποιότητα στην εκπαίδευση μακριά από πρακτικές ευκαιριακών μεγεθύνσεων, με ενσωματώσεις Τμημάτων ΤΕΙ, χωρίς σχέδιο και στόχο».

ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΛΦΕΛΗ

Επιτέλους έληξε η «τρελή αγωνία» των 18άρηδων, αφού προχθές ανακοινώθηκαν οι βαθμοί των περίφημων Πανελλαδικών Εξετάσεων. Και θα πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια σε όλα εκείνα τα παιδιά που έδωσαν και την τελευταία ικμάδα του εαυτού τους για να μπουν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια!

Ομως άσχετα από αυτό, είναι αναγκαίο να ομολογήσουμε ευθαρσώς ότι το καταστροφικό σύστημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων «σκοτώνει» το κριτικό πνεύμα το οποίο πρέπει να έχει ένας δεκαοκτάχρονος μαθητής, αν θέλει φυσικά να εξελιχθεί σε έναν ενεργό πολίτη (όπως τον φανταζόταν τουλάχιστον ο Περικλής στον «Επιτάφιο»).

Και προς αυτή την κατεύθυνση δεν βοηθά καθόλου το γεγονός ότι εισήχθησαν σε άλλοτε υψηλού κύρους Σχολές, όπως οι Φιλοσοφικές, νέοι με απογοητευτικές επιδόσεις (που κινήθηκαν και κάτω από τα 5.000 μόρια)!

Ωστόσο θα ήθελα να κάνω δύο ακόμη σύντομες παρατηρήσεις.

Ετσι φαίνεται, ότι υπήρχαν χαμηλότερες επιδόσεις των παιδιών στις λεγόμενες πρωτοκλασάτες Σχολές, όπως οι περίφημες Νομικές Σχολές (γεγονός το οποίο εξηγεί και τη σημαντική «βουτιά» στις βάσεις εισαγωγής τους).

Κατ' αποτέλεσμα όμως η εξέλιξη τούτη ήταν συμβατή με τη δυναμική της αγοράς εργασίας, αφού η δικηγορία στα χρόνια της κρίσης έχει εκμηδενιστεί και ένα 70% των δικηγόρων φυτοζωεί στην κυριολεξία (ζώντας με 500 ευρώ τον μήνα)!

Υπό αυτήν την έννοια δεν θα είχε κανένα νόημα να αυξάνονται ραγδαία οι εισακτέοι στις Νομικές Σχολές, αφού αυτό θα οδηγούσε σε περαιτέρω δραματική αύξηση της ανεργίας στον δικηγορικό κλάδο! Και ευτυχώς δεν ιδρύθηκε και τέταρτη Νομική Σχολή, όπως ήθελε ακατανόητα ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Επίσης είναι εύκολα «ερμηνεύσιμο» για ποιον λόγο υπήρχε άνοδος των βάσεων στις Οικονομικές ή τις Αστυνομικές Σχολές. Αυτό συνέβη, γιατί σε μια καθημαγμένη Ελλάδα - όπου δεν ανοίγουν εύκολα καινούργιες θέσεις εργασίας - τα παιδιά προτίμησαν αυτές τις Σχολές, γιατί πίστευσαν ότι θα έπαιρναν το μαγικό εισιτήριο για μια γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση!

Εν τέλει πιστεύω ότι δεν αλλάζει αυτό το αποτυχημένο σύστημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων, γιατί πολλοί δεν θέλουν να αλλάξει ! Ετσι στη Γ' Λυκείου (και μετά τις τροποποιήσεις που προτείνονται) το σχολείο εγκαταλείπεται και τα φροντιστήρια ή τα «ιδιαίτερα» παίζουν τον πρώτο ρόλο, δίνοντας τη δυνατότητα σε αρκετούς καθηγητές να συμπληρώνουν το εισόδημά τους με μαύρο χρήμα, γιατί κανείς δεν δίνει αποδείξεις (ειδικά στα ιδιαίτερα).

Επιπλέον το ανωτέρω στρεβλό σύστημα οδηγεί στην εκκόλαψη των «μονοδιάστατων ανθρώπων» (για να θυμηθούμε λίγο και τον Χέρμπερτ Μαρκούζε). Τι εννοώ; Ετσι ένας υποψήφιος μπορεί να έχει γράψει άριστα στα μαθηματικά, αλλά να μην έχει διδαχθεί ποτέ ποιος ήταν ο Καντ ή ο Μαρξ!

Το συμπέρασμα; Το σύστημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων πρέπει να αλλάξει! Η λύση όμως δεν βρίσκεται στην ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια, αλλά στην αξιολόγηση των επιδόσεων των μαθητών σε όλες τις τάξεις του Λυκείου.

Διαφορετικά «κοροϊδεύομε τους εαυτούς μας»!

-Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ

ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗ

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ανέδειξε, μεταξύ των άλλων, τα ακόλουθα σημαντικά ζητήματα: α) μεγάλος αριθμός υποψηφίων (περίπου το 30%) εισάγονται σε πανεπιστημιακά τμήματα παρόλο που οι βαθμολογικές επιδόσεις τους είναι κατώτερες της βαθμολογικής βάσης, β) μεγάλος αριθμός πανεπιστημιακών τμημάτων (περίπου το 35%) έχουν βάση εισαγωγής χαμηλότερη από την βαθμολογική βάση, γ) μεγάλος αριθμός υποψηφίων (περίπου το 60%) εισάγονται σε πανεπιστημιακά τμήματα που δεν αντιστοιχούν στις πέντε πρώτες προτιμήσεις τους, δ) το σύνολο των αποφοίτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (περίπου το 90%) εισάγονται στην τριτοβάθμια πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

Παράλληλα με τις παραπάνω διαπιστώσεις γνωρίζουμε από τα στοιχεία των τελευταίων ετών ότι: α) από τους εισαγόμενους στα Πανεπιστήμια ένα ποσοστό μικρότερο του 65% ολοκληρώνει τις σπουδές του σε ν+2 χρόνια, β) η ανεργία ή η υποαπασχόληση των πτυχιούχων είναι υψηλή και κυμαινόμενη ανά κλάδο, γ) η ελληνική οικογένεια επενδύει ετησίως ένα ποσό της τάξης του 1,7 δισ. ευρώ σε φροντιστήρια, δ) οι νέοι που σπουδάζουν στα Πανεπιστήμια, καθώς και οι οικογένειές τους, προσδοκούν απασχόληση σε εργασία σχετική με το αντικείμενο των σπουδών τους.

Τα προαναφερθέντα, από μόνα τους αλλά και συνδυαστικά, δεν δημιουργούν δυναμική για τη χώρα και προοπτικές για τους νέους. Πρώτα από όλα, με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις, δεν οικοδομείται ένα αξιόπιστο σύστημα πανεπιστημιακής παιδείας, με την πληθώρα τμημάτων που η υφιστάμενη «ζήτηση» δεν δικαιολογεί και η ποιότητα των εισαγομένων φοιτητών ναρκοθετεί. Δεύτερον, δεν υπάρχει παραγωγικό μοντέλο χώρας που όλες οι θέσεις εργασίας να απαιτούν τίτλο πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Τρίτον, το γεγονός ότι τα πανεπιστήμια είναι δημόσια και χρηματοδοτούνται από το κράτος θέτει επιτακτικά το ερώτημα αν η υφιστάμενη δομή πανεπιστημιακής εκπαίδευσης επιτυγχάνει τη βέλτιστη αξιοποίηση των διαθέσιμων δημόσιων πόρων.

Για τη δημιουργία προοπτικής για τη νεότερη γενιά και για την αποτελεσματική αξιοποίηση των περιορισμένων δημόσιων πόρων, προκύπτει η ανάγκη άμεσης επανεξέτασης:

1. Του αριθμού και του αντικειμένου των πανεπιστημιακών τμημάτων καθώς και του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας.

2. Της ίδρυσης και λειτουργίας προγραμμάτων σπουδών εναλλακτικών στις πανεπιστημιακές σπουδές, που να εναρμονίζονται με το παραγωγικό μοντέλο της χώρας που να δημιουργούν προοπτικές απασχόλησης.

3. Της ίδρυσης και λειτουργίας ξενόγλωσσων προπτυχιακών πανεπιστημιακών σπουδών υψηλής ακαδημαϊκής στάθμης. Με τα προγράμματα αυτά θα αυξηθεί η ζήτηση και θα χρηματοδοτηθεί το ελληνικό πανεπιστήμιο από πόρους πλέον των κρατικών.

4. Της έντασης στις πολιτικές διασφάλισης ποιότητας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ώστε τα πτυχία των ελληνικών ΑΕΙ να έχουν κύρος και υψηλή αναγνώριση στη διεθνή αγορά εργασίας.

Η παιδεία αποτελεί μέγιστη διαχρονική αξία για την ελληνική κοινωνία. Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας οφείλει, χωρίς αποκλεισμούς και στρεβλώσεις, να αναδείξει άριστους επιστήμονες ικανούς να ανταγωνιστούν τους αποφοίτους των καλύτερων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας. Προς την κατεύθυνση αυτή χρειάζονται αλλαγές.

-Ο Εμμ. Γιακουμάκης είναι πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών