Από το "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ"
"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ", 20/12/24
Σε εκδήλωση της ΤΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ μίλησε ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Με μεγάλη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε, το απόγευμα του Σαββάτου, η εκδήλωση τιμής και μνήμης που οργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Καρδίτσας του ΚΚΕ για την κατάληψη της Καρδίτσας από τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας στις 12 Δεκέμβρη του 1948.
Στον χώρο της εκδήλωσης λειτουργούσε έκθεση φωτογραφίας αφιερωμένη στην εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν η Μαρία Γαβαλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Θεσσαλίας, ο Γιάννης Τσιούτρας, μέλος της ΚΕ. Παρευρέθηκε, επίσης, ο Γιώργος Καπράνας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας.
Ιδιαίτερη στιγμή της εκδήλωσης ήταν η ερμηνεία των αντάρτικων τραγουδιών «Σηκώνομαι πολλά πρωί» και «Βροντάει ο Ολυμπος και πάλι» από τον μουσικό Σωτήρη Μαρκούτη.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Εκτορας Γάζος, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας, ενώ ομιλητής ήταν ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ.
Ξεκινώντας την ομιλία του ο Κύριλλος Παπασταύρου σημείωσε: «Η εισβολή του ΔΣΕ στην Καρδίτσα και η κατάληψή της αποτέλεσε χρονικά την πρώτη από μια σειρά ανάλογες επιχειρήσεις σε πόλεις που πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα από τον Δεκέμβρη του 1948 μέχρι τον Φλεβάρη του 1949 με ανάλογους στόχους και, ταυτόχρονα, μια προσπάθεια να δυναμώσει και το κίνημα στήριξης του αγώνα του ΔΣΕ μέσα στα ίδια τα αστικά κέντρα. Ετσι έγινε η κατάληψη της Νάουσας και του Καρπενησίου τον Γενάρη του 1949 και η ηρωική μάχη της Φλώρινας τον Φλεβάρη του 1949 με τη θυσία εκατοντάδων μαχητών του ΔΣΕ. Είχαν προηγηθεί, την άνοιξη του 1948, οι επιχειρήσεις του ΔΣΕ στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης καθώς και η διείσδυση τμημάτων του ΔΣΕ της Αττικοβοιωτίας στην περιοχή της Πάρνηθας.
Η μεγάλη ιδιαιτερότητα που είχε η μάχη της Καρδίτσας ήταν ότι επρόκειτο για μια επιχείρηση που δεν έγινε σε κάποια ορεινή πόλη αλλά πραγματοποιήθηκε στον κάμπο και που πήρε όλα τα χαρακτηριστικά μάχης πόλης. Δηλαδή, δινόταν μάχη δρόμο τον δρόμο, στενό το στενό, κτίριο το κτίριο. Γι' αυτό άλλωστε από τον αντίπαλο η μάχη αυτή χαρακτηρίστηκε "δεύτερα Δεκεμβριανά" γιατί έμοιαζε πολύ με τη μάχη της Αθήνας τον Δεκέμβρη του 1944.Αποδείχθηκε η δυνατότητα που είχε ο ΔΣΕ να διεξάγει μάχες και στο εσωτερικό των πόλεων, παρόλο που σε αναμνήσεις μαχητών του ΔΣΕ που πήραν μέρος σε αυτήν τη μάχη αποτυπώνονται οι προβληματισμοί που είχαν αρχικά για το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε μια τέτοια μάχη στον κάμπο, με δεδομένο ότι ήταν μαθημένοι να αγωνίζονται στο βουνό. Οι περισσότεροι άλλωστε ήταν παλιοί ΕΛΑΣίτες».
Αντλούμε συμπεράσματα, αποκτάμε γνώση για
τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας
Αναφερόμενος ο Κ. Παπασταύρου σε συμπεράσματα που προκύπτουν από την ιστορική πείρα του Κόμματος και τη στρατηγική του αδυναμία να συνδέσει το ζήτημα της απελευθέρωσης με τη μάχη για την εξουσία, σημείωσε ιδιαίτερα ότι το γεγονός αυτό επέδρασε και σε προβλήματα που αντιμετώπισε το ένοπλο λαϊκό κίνημα στην πόλη της Καρδίτσας, την πρώτη πόλη που απελευθερώθηκε στη χώρα τον Μάρτη του 1943.
Καταλήγοντας ο Κ. Παπασταύρου υπογράμμισε: «Ολα αυτά τα ζητήματα δεν τα βλέπουμε σήμερα με μια επετειακή ματιά, αλλά κάνουμε προσπάθεια να αντλήσουμε συμπεράσματα, να αποκτήσουμε γνώση μπροστά στις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Σήμερα ο κόσμος βρίσκεται πάλι στη δίνη νέων ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων που κινδυνεύουν, τείνουν να πάρουν πιο γενικευμένη μορφή.
Η σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία κλιμακώνεται διαρκώς, όπως δείχνουν όλες οι εξελίξεις, παρά τα παζάρια που συνυπάρχουν. Ακόμα και αν καταλήξουν σε κάποια συμφωνία, μόνο προσωρινή και εύθραυστη μπορεί να είναι. Ενώ οι φωνές της κλιμάκωσης ακούγονται όλο και πιο δυνατά, με χαρακτηριστικό το κάλεσμα χτες (σ.σ. Παρασκευή 13/12) του Ρούτε, γγ του ΝΑΤΟ, που σημείωσε ότι πρέπει να επιταχυνθούν τα μέτρα πολεμικής προετοιμασίας ενάντια στη Ρωσία από τα κράτη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Στην άλλη μεγάλη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή το ένα κεφάλαιο ανοίγει μετά το άλλο, από τον πόλεμο - γενοκτονία του Ισραήλ απέναντι στην παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα και τον πόλεμο στον Λίβανο περάσαμε στις δραματικές εξελίξεις στη Συρία, που φέρνουν αυτήν τη χώρα ξανά στο χείλος της καταστροφής, με την επέμβαση Τουρκίας, ΗΠΑ και Ισραήλ, που στήριξαν αυτό το συνονθύλευμα τζιχαντιστών και άλλων αντιδραστικών δυνάμεων που πήραν την εξουσία.
Και στους δύο πολέμους η Ελλάδα είναι μπλεγμένη, είναι χωμένη στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ και των συμμάχων έως τα μπούνια, δημιουργώντας πολύπλευρους κινδύνους για τον λαό. ΝΑΤΟικά ορμητήρια σε όλη την Ελλάδα και εδώ στη Θεσσαλία, σε Λάρισα και Βόλο, αποστολή πολεμικού υλικού. Η κυβέρνηση της ΝΔ σε αυτήν της την προσπάθεια έχει τη στήριξη και αρωγή όλων των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντισμού, του ξαναγεννημένου ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς αλλά και των αντιδραστικών του Βελόπουλου που θέλουν πιο σκληρό παζάρι ανταλλαγμάτων για την αστική τάξη, χωρίς να αμφισβητούν τη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις, οργανώνουν την εργατική - λαϊκή αφύπνιση, αντιστρατεύονται την πολεμική προπαγάνδα, τις επιπτώσεις της πολεμικής προετοιμασίας που κλιμακώνεται φορτώνοντας νέα βάρη στους εργαζόμενους και στον λαό, όπως φαίνεται και με τον προϋπολογισμό του κεφαλαίου, της φτώχειας και του πολέμου που ψηφίζεται αυτές τις μέρες. Επιπτώσεις που ήδη βιώνουν εργαζόμενοι και αγρότες με την αύξηση του κόστους Ενέργειας, τη συμμετοχή στις κυρώσεις στη Ρωσία κ.ά.
Το ΚΚΕ, όμως, ξέρει πολύ καλά ότι ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο δεν σημαίνει υπεράσπιση της σημερινής ιμπεριαλιστικής ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο, της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, των οικονομικών κρίσεων που πληρώνουν οι εργαζόμενοι.
Είναι δικιά μας υπόθεση, δικός μας ρόλος ώστε οι χιλιάδες του καλοπροαίρετου κόσμου που ανησυχούν για τον πόλεμο και τον κίνδυνο να βαθύνει η εμπλοκή, που ζητάνε ειρήνη, να συνειδητοποιήσουν ότι ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο είναι αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό, στην πιο επιθετική, αμασκάρευτα βάρβαρη εκδοχή του. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, γεννιέται από τον ανταγωνισμό για το κέρδος των μονοπωλίων σε περιόδους ειρήνης, που φτάνει μέχρι την πολεμική αναμέτρηση. Διέξοδο από αυτόν τον πόλεμο μπορεί να δώσει η εργατική τάξη, ο λαός με τον δικό τους δίκαιο "πόλεμο" ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Διέξοδος από τον πόλεμο είναι ο αγώνας για την εργατική - λαϊκή εξουσία, είναι να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Αυτός ο δρόμος φωτίζει τους σημερινούς αγώνες που διεξάγουμε, την προσπάθεια που κάνουμε να δέσουμε τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο με τον αγώνα για το μεροκάματο, το αγροτικό εισόδημα, την Υγεία, την Παιδεία.
Την οργανωμένη προσπάθεια εναντίωσης στη μεταφορά πολεμικού υλικού, όπως εκφράστηκε με τις κινητοποιήσεις στον Τύρναβο, στο λιμάνι του Πειραιά και σε άλλες περιοχές στη χώρα.
Την αλληλεγγύη και τη στήριξη στα στρατευμένα παιδιά του λαού που δηλώνουν την αντίθεσή τους στη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Την ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους, Λιβανέζους που αγωνίζονται απέναντι στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, στους κομμουνιστές της Ουκρανίας, της Ρωσίας, της Συρίας.
Τον αγώνα ενάντια στην καταστολή και στον αυταρχισμό που δυναμώνουν ως στοιχείο της πολεμικής προετοιμασίας.
Απέναντι σε αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις υπάρχουν δύο σοβαροί κίνδυνοι που πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Ο ένας κίνδυνος είναι αυτός του εφησυχασμού, της μακαριότητας που δημιουργείται αντικειμενικά και σε συνθήκες μακρόχρονης ειρηνικής περιόδου και βέβαια κοινοβουλευτικής, νόμιμης δράσης. Ο κίνδυνος αυτός είναι σημαντικός σήμερα γιατί σέρνει μαζί του την έλλειψη εγρήγορσης, τη συνήθεια, τον αποπροσανατολισμό από τα κύρια καθήκοντα, ζητήματα που πρέπει να ξεπεραστούν με μαχητικό και επαναστατικό πνεύμα.
Ο άλλος είναι ο κίνδυνος του φόβου, της παράλυσης από την επικινδυνότητα της κατάστασης που είναι αληθινή. Η άφοβη στάση δεν σημαίνει ότι δεν συνειδητοποιούμε τους κινδύνους. Η άφοβη στάση που πρέπει να χαρακτηρίζει τους κομμουνιστές πηγάζει από την επιστημονική πίστη μας στη δύναμη της ταξικής πάλης, στη δυνατότητα η εργατική τάξη, οι λαϊκές δυνάμεις να φέρουν τα πάνω κάτω, στην αποφασιστικότητά μας να πρωτοστατήσουμε σε αυτόν τον αγώνα. Αλλωστε, γι' αυτόν τον σκοπό υπάρχουμε ως κομμουνιστές, ως Κόμμα, ως ΚΝΕ, υπάρχουμε και δρούμε για να υλοποιήσουμε το βασικό καθήκον, την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, αυτό είναι το κύριο, το βασικό. Αυτά τα στοιχεία πρέπει να εμπνεύσουμε και στις εργατικές - λαϊκές μάζες που δεν είναι παράλογο να μουδιάζουν απέναντι στις εξελίξεις. Απάντηση στο μούδιασμα είναι η ένταση της προσπάθειας για οργανωμένη λαϊκή δράση και πρωτοβουλία.
Η βαθιά νύχτα που βλέπουμε μπροστά μας να ξετυλίγεται δεν πρέπει να μας φοβίζει. Το ξέρουμε καλά πως όσο θα βαθαίνει το σκοτάδι, τόσο πιο κοντά θα είναι και η ώρα της αυγής.
Είμαστε το Κόμμα του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ, της ΟΠΛΑ, των μαχητών του ΔΣΕ, έχουμε δώσει όρκο στον αγώνα, στη βαριά κληρονομιά και στη ζωή να τα καταφέρουμε.
Ζήτω το ΚΚΕ!
Ζήτω ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ!
Ζήτω ο ΔΣΕ!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου