Ο Μαραντζίδης δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Εχει συγκρουστεί κατά το παρελθόν με την Αριστερά, τον έχουν πλακώσει στο ξύλο αριστεριστές γι' αυτά που υποστήριζε για την Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ τον είχε, χρόνια τώρα, στα μαύρα κατάστιχα. Τον έβγαλε αφού προηγουμένως ο επιστήμων διήνυσε μια σημαντική απόσταση, γονατιστός, όπως επιβάλλουν τα τάματα. Στη διάρκεια αυτής της διαδρομής έχει διαβλέψει ότι «ο Μητσοτάκης θα έχει το τέλος του Τσαουσέσκου!». Επίσης είχε διερωτηθεί διά βαθυστόχαστων άρθρων «γιατί τόσοι άνθρωποι αντιπαθούν τον πρωθυπουργό προσωπικά» και είχε προβλέψει - προφανώς του «έβγαινε» από τις γνωστές… μετρήσεις - ότι ο Μητσοτάκης θα φάει «μαύρο από τους νέους» και άλλα πολλά και διάφορα.....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/05/23

 
Φούσκα και με τη βούλα της Δικαιοσύνης

Το τέλος μιας άθλιας ιστορίας, που ταλαιπώρησε για παραπάνω από έξι χρόνια τη δημόσια ζωή και τίναξε στον αέρα τις ζωές δέκα πολιτικών προσωπικοτήτων της αντιπολίτευσης, επί ΣΥΡΙΖΑ, δόθηκε χθες, με βούλευμα της Δικαιοσύνης. 

Πρόκειται για το «σκάνδαλο» της Novartis και πιο συγκεκριμένα για τη σκευωρία που έστησε το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να διαλύσει τη ΝουΔου και το ΠΑΣΟΚ και να διαιωνιστεί η παραμονή του στην εξουσία. «Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους», όπως έλεγε εκείνος ο αδίστακτος Παπαγγελόπουλος, στην πραγματικότητα ήταν μια τεράστια φούσκα - και με τη βούλα της Δικαιοσύνης. Η οποία χθες απάλλαξε το πρώην ανώτατο στέλεχος της Novartis Hellas Κωνσταντίνο Φρουζή, τον καθηγητή Νίκο Μανιαδάκη και τρία στελέχη της μητρικής Novartis. 

Πιο συγκεκριμένα, το βούλευμα αποφαίνεται ότι δεν πρέπει να υπάρξει εναντίον τους «κατηγορία για την πράξη της δωροδοκίας από κοινού και κατ' εξακολούθηση και της άμεσης συνέργειας στη δωροδοκία σε ό,τι αφορά τα δέκα πολιτικά πρόσωπα που διερευνήθηκαν για παθητική δωροδοκία, είτε ως ύποπτοι είτε ως κατηγορούμενοι, ήτοι τους: Αντώνιο Σαμαρά, Παναγιώτη Πικραμμένο, Ανδρέα Λυκουρέντζο, Μάριο Σαλμά, Ιωάννη Στουρνάρα, Ευάγγελο Βενιζέλο, Γεώργιο Κουτρουμάνη, Αδωνη - Σπυρίδωνα Γεωργιάδη, Δημήτριο Αβραμόπουλο και Ανδρέα Λοβέρδο».

«Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας», όπως θα έλεγε και ο πρόεδρος Αλέξης…

Ούτε μία συγγνώμη

Αν και το δυστύχημα για όλο αυτό είναι ότι οι δέκα αδίκως κατηγορηθέντες δεν μπορούν να τιμωρήσουν τους άθλιους συκοφάντες τους, διότι ουσιαστικά τους απαγορεύτηκε. Είναι ένα όνειδος αυτό για τη Δικαιοσύνη. Δεν τους επετράπη ούτε καν να βγάλει η Δικαιοσύνη τις κουκούλες από τους τρεις ψευδομάρτυρες - και με τη βούλα του βουλεύματος πλέον -, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να (κατα)συκοφαντήσουν τους «δέκα». Κι έτσι, σε συνδυασμό με την αθώωση του παρακρατικού μηχανισμού που έστησε τη σκευωρία, όλοι τους θα κυκλοφορούν ελεύθεροι κι ωραίοι, σαν να μη συνέβη τίποτε, ποτέ. Ο δε πρόεδρος Αλέξης, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε πολιτικά τη σκευωρία, θα μιλάει αύριο και πάλι για το ήθος στην πολιτική και θα ζητά - όπως και στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο - «δικαιοσύνη παντού».

΄Η… Δηκεωσίνι - για να ταιριάζει καλύτερα με την απόλυτη «ανορθογραφία», στην πολιτική μας ζωή, που συνιστά η σκευωρία Novartis.

(Συγγνώμη; Ποια συγγνώμη, πλάκα κάνουμε τώρα;)

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Ρίτσος

Αλλα κόλπα στον ξεπουπουλιασμένο ΣΥΡΙΖΑ. Ο βαρυπενθών αρχηγός Αλέξης πήρε τη νεοσυσταθείσα Επιτροπή Εκλογικού Αγώνα, στην οποία συνυπάρχουν, για παράδειγμα, μορφές της ιατρικής επιστήμης όπως η κυρία Αθηνά Λινού με… πανελίστριες παλαιάς κοπής όπως η κυρία Ράνια Θρασκιά, και πήγε Αιγάλεω, μέσα στο μεσημέρι, να συνεδριάσει. Συγκεκριμένα στην αίθουσα «Γιάννης Ρίτσος». 

Δεν έχω εξήγηση γιατί το έκανε. Χάθηκε μια αίθουσα ξενοδοχείου ή ακόμη μια αίθουσα της Κουμουνδούρου; Γιατί Αιγάλεω; Και γιατί σε αίθουσα που ονομάζεται «Γιάννης Ρίτσος»; Απαγγέλθηκαν ποιήματα; Εβαλαν τον Κωστάκη τον Ζαχαριάδη να τραγουδήσει «σε τούτα 'δώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει»; Αδυνατώ να καταλάβω το σκεπτικό του ηρωικού και πένθιμου αρχηγού. Να δεις που έχει να κάνει με την πούρα αριστεροσύνη που αποπνέει το όνομα της αίθουσας. Ο Ρίτσος, ως γνωστόν, είχε πάρει και βραβείο Λένιν για την ποίηση - το σοβιετικό βραβείο Νομπέλ.

(Αυτό το τελευταίο εντάσσεται στη γνωστή τακτική της στήλης - για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι).

Ιδανική επιλογή

Διείδα μια περιφρόνηση, μια καταφρόνια, στη μεγαλοφυή επιλογή του προέδρου Αλέξη να μετακαλέσει εκ της Θεσσαλονίκης τον επιφανή δημοσιολόγο Νίκο Μαραντζίδη και να του αναθέσει τη μελέτη και ανάλυση των ερευνών κοινής γνώμης ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου. Ακόμη και σε εμάς εδώ στα «ΝΕΑ» βρέθηκαν φωνές που περίπου απαξίωσαν αυτή την επιλογή, ενθυμούμενοι προφανώς ότι ο Μαραντζίδης κατά το παρελθόν, με κάτι έρευνες που εμφάνιζε ως διενεργηθείσες από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στον Σκάι, είχε στείλει για ψυχοφάρμακα και ψυχολογική στήριξη από ειδικούς επιστήμονες ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα της στατιστικής. 

Κι όμως, η περίπτωση Μαραντζίδη είναι μια υποδειγματική περίπτωση μεταμεληθέντος επιστήμονος, ο οποίος, αποκηρύσσοντας εμπράκτως όσα κατά καιρούς έχει πει για τον ΣΥΡΙΖΑ, ήρθε η ώρα του να υπηρετήσει αυτό που είχε κάνει προηγουμένως κομφετί για τις Απόκριες. Τις ιδέες του αφέντη Αλέξη!

Διότι ο Μαραντζίδης δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Εχει συγκρουστεί κατά το παρελθόν με την Αριστερά, τον έχουν πλακώσει στο ξύλο αριστεριστές γι' αυτά που υποστήριζε για την Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ τον είχε, χρόνια τώρα, στα μαύρα κατάστιχα. Τον έβγαλε αφού προηγουμένως ο επιστήμων διήνυσε μια σημαντική απόσταση, γονατιστός, όπως επιβάλλουν τα τάματα. Στη διάρκεια αυτής της διαδρομής έχει διαβλέψει ότι «ο Μητσοτάκης θα έχει το τέλος του Τσαουσέσκου!».

Επίσης είχε διερωτηθεί διά βαθυστόχαστων άρθρων «γιατί τόσοι άνθρωποι αντιπαθούν τον πρωθυπουργό προσωπικά» και είχε προβλέψει - προφανώς του «έβγαινε» από τις γνωστές… μετρήσεις - ότι ο Μητσοτάκης θα φάει «μαύρο από τους νέους» και άλλα πολλά και διάφορα.

Αυτός λοιπόν ο Μαραντζίδης αναλαμβάνει πλέον επικεφαλής του επικοινωνιακού σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη, μπορώ να στοιχηματίσω κιόλας…

Τελικά, αυτουνού του Κυριάκου τού γεννάνε και τα κοκόρια. Δεν εξηγείται αλλιώς!

Ο γνωστός Ερντογάν

Μια ανακούφιση για το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Τουρκία ομολογώ πως την αισθάνθηκα. Η νίκη του προέδρου Ερντογάν επί του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, έστω και με τον τρόπο που επιτεύχθηκε, μπορεί να έχει διχάσει τον τουρκικό λαό, ωστόσο για μένα ήταν μια καλή εξέλιξη. Ο πρόεδρος Ερντογάν μπορεί να μην είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μας είχε συμβεί ως επικεφαλής της γειτονικής χώρας, αλλά τόσα χρόνια ξέρουμε πώς μιλάει, πώς αντιδρά και πώς ενεργεί. Γνωρίζουμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει και, το κυριότερο, ποιες είναι οι δυνατότητές του ως ηγέτη. Μπορεί να κατηγορείται για μεγαλομανία και για την ψευδεπίγραφη προσπάθειά του να ανασυστήσει το οθωμανικό κράτος, μπορεί να έχει ως κύριο μέλημά του τον αναθεωρητισμό, όμως το κρίσιμο βήμα δεν το έχει κάνει, ακόμη κι όταν η κρίση με την Ελλάδα είχε κορυφωθεί.

Γι' αυτό νομίζω ότι είναι καλύτερα που εξελέγη ο πρόεδρος Ερντογάν αντί του Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος εκπροσωπούσε το άγνωστο για μας και τη χώρα μας. Και δεν είχε δώσει και καλά σημάδια. Υπενθυμίζω απλώς την ανιστόρητη και σκληρά επιθετική του ρητορική για δήθεν 18 νησιά στο Αιγαίο που τελούν υπό ελληνική κατοχή και ότι εγκαλούσε τον Ερντογάν γιατί δεν κάνει πόλεμο με τους Ελληνες για να τα ανακαταλάβει.

Γνωρίζω ότι θα στενοχωρήσω πολλούς, δικαιωματιστές και άλλους, που πίστευαν ότι έπρεπε να εκλεγεί ο Κιλιτσντάρογλου γιατί αυτό θα σήμαινε επαναφορά της δημοκρατίας στην Τουρκία, πλην όμως θα μου επιτραπεί, πιστεύω, να μην είμαι και τόσο διεθνιστής μπροστά σε αυτό που εγώ κρίνω ως πιο συμφέρον για τη χώρα μου. Ναι, με ενοχλεί βαθύτατα που ο πρόεδρος Ερντογάν συμπεριφέρεται σε θέματα δημοκρατίας και ελευθερίας του Τύπου ως απόλυτος μονάρχης, αλλά τον προτιμώ χίλιες φορές από έναν τύπο που δεν έχουμε ιδέα τι σκεφτόταν για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το πώς θα χειριζόταν μια πιθανή κρίση στο Αιγαίο.

Από το ημερολόγιό μου στο fb προ εννέα ετών: Σαν σήμερα, στις 30 Μαΐου 2014, έφυγε από τη ζωή ο εξαιρετικός φίλος, ο μοναδικός Ναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος,Η μνήμη Του μάς συνοδεύει πάντοτε, σε δρόμους αξιών και τιμής.Μάς λείπει, θα μάς λείπει, πτωχότεροι χωρίς Εκείνον, αλλά και πλουσιότεροι σε διαρκή πρότυπα βίου. Γαίαν έχοι ελαφράν, εκεί στην τελευταία του κατοικία, στο Α' Νεκροταφείο...

 Από το ημερολόγιό μου στο fb προ εννέα ετών...

ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΠΟΥΛΟΣ 

(1932-2014)
IN MEMORIAM

Δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά είναι αλήθεια: Ο ναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος μας άφησε σήμερα το πρωί γιά το τελευταίο Του ταξίδι, χάνοντας τη μάχη -άνιση μάχη...-με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. 

Όχι δεν έχανε ποτέ μάχες ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος που μας άφησε σήμερα το πρωί, σε κανένα πεδίο. Τις κέρδιζε όλες, είτε αφορούσαν τη διαχείριση υψηλών ευθυνών και ευαίσθητων αποστολών που του ανέθετε η Πατρίδα, είτε τη διαχείριση της προσωπικής του ζωής. Δημοκράτης συνειδητός και μαχητικός, αγωνίσθηκε κατά της δικτατορίας και κατέβαλε υψηλό τίμημα στέρησης της ελευθερίας του. Δημοκράτης και στην καθημερινή του ζωή, κατ' εξοχήν άνθρωπος, είχε ένα ήθος μοναδικό και ένα ιδιαίτερο αίσθημα αλληλεγγύης στο συνάνθρωπο. 

Στην ένδοξη σταδιοδρομία του στο Πολεμικό Ναυτικό, όπου αξιώθηκε να αναδειχθεί Αρχηγός ΓΕΝ, όπως και κατά τη θητεία του ως Διοικητής ΕΥΠ, άφησε μοναδικό έργο, σε συνδυασμό με μία παρακαταθήκη σεβασμού του Συντάγματος και υπεράσπισης της Δημοκρατίας, πίστης στην αποστολή και συνέπειας στο καθήκον, που σχετίζεται με την ακεραιότητα και την ασφάλεια της Πατρίδας. 

Σπανίως μιλούσε γιά το έργο του, κρατούσε πολύ καλά κρυμμένα μυστικά, αν και ήταν ο ίδιος ο δημιουργός ή ο καθοριστικός συντελεστής σε πολλά, από υπέρμετρη σεμνότητα. 

Η Δημοκρατία μας στερείται έναν συνεπή και ασυμβίβαστο μαχητή της σε όλη τη ζωή του, το ΠΝ έναν από τους Αρχηγούς του που άφησε εποχή και η ΕΥΠ έναν Διοικητή που ήξερε καλά να υπηρετεί αθόρυβα την ασφάλεια της χώρας. 

Αγαπημένε μου Λεωνίδα, σου απευθύνομαι πρώτη φορά στον ενικό γιά να σου πω: Χάνω με οδύνη έναν άνθρωπο, έναν ιδιαίτερο φίλο, που τιμούσα πολύ και αγαπούσα τόσο. Θα μου λείπεις. Θα σε τιμώ, πάντοτε.

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

Ο Τσίπρας, προσλαμβάνοντας τον Μαραντζίδη, διαγράφει τις ενστάσεις των ιστορικών του για το επιστημονικό έργο του. Από σήμερα, θα βρίσκονται μαζί στην Κουμουνδούρου, μερικούς ορόφους πάνω από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), ως απόδειξη ότι για τον Τσίπρα οι ιδεολογικοί αγώνες είναι ασήμαντη λεπτομέρεια. Κι ότι τίποτα άλλο δεν έχει σημασία από την εξουσία. Τσίπρας και πολιτική αρχών, καμία σχέση....

 Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/05/23

Ο Μαραντζίδης στην Κουμουνδούρου

Έχει ενδιαφέρον. Ενόψει της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης στις 25 Ιουνίου, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρίζουν πλέον τις δημοσκοπήσεις και τους δημοσκόπους ούτε θα απειλούν με δικαστήρια τις εταιρείες. Τις επόμενες εβδομάδες, στην πλατεία Κουμουνδούρου, παρά τω προέδρω, θα αξιοποιηθεί ο Νίκος Μαραντζίδης, ο οποίος θα διαβάζει τος δημοσκοπήσεις, θα συμμετέχει στις αναλύσεις για το σχεδιασμό, θα προτείνει πολιτικές κινήσεις και θα συμμετέχει και στον πρωινό καφέ.

Ο Νίκος Μαραντζίδης είναι ένας επαγγελματίας πολιτικός επιστήμονας, οπότε μπράβο του και συγχαρητήρια για τη θέση. Αλλά από τη σκοπιά του ΣΥΡΙΖΑ, η επιλογή του έχει ακόμα μια φορά τα χαρακτηριστικά της ευκαιριακής πρόσληψης και της σπασμωδικότητας. Ο συγκεκριμένος επιστήμονας, που δεν είναι τυχαίος, παρά την αντιπαλότητα που εκφράζει τα τελευταία χρόνια κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και του πολιτικού του σχεδίου, μαζί με τον Στάθη Καλύβα ήταν ο πρώτος που συνέβαλε στην κατεδάφιση του βασικού αφηγήματος της Αριστεράς, της αριστερής ηθικοποίησης του εμφυλίου. Η σε βάθος μελέτη του Δημοκρατικού Στρατού, κατά τον Μαραντζίδη, «αναδεικνύει μια βαθύτατη ανθρώπινη τραγωδία νέων κυρίως ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, που κατά βάση στρατολογήθηκαν βίαια και υποχρεώθηκαν να πολεμήσουν κάτω από μια ηγεσία που δεν εμπιστεύονταν και σε έναν πόλεμο που δεν πίστευαν» (ΤΑ ΝΕΑ, 19/6/2010). Ο εμφύλιος, δηλαδή, πάνω-κάτω, ήταν αυτό που περιγράφει ο συγγραφέας Άρης Αλεξάνδρου στο αξεπέραστο «Κιβώτιο»: οι μαχητές έδιναν τη ζωή τους για ένα άδειο κουτί. Μια χίμαιρα – αλλά και κάτι περισσότερο, μια χίμαιρα στο τέλος της οποίας καραδοκούσε ο ολοκληρωτισμός.

Λόγω αυτής της ανάγνωσης, για πολλά χρόνια, ο Μαραντζίδης ήταν κόκκινο πανί για την κομμουνιστική και κομμουνιστογενή Αριστερά. Πολύ συχνά, οι απόψεις του αντιμετωπίστηκαν με εχθροπάθεια. Την 1η Ιουλίου 2014, στη Θεσσαλονίκη, και ενώ συζητούσε σε καφενείο την εργασία φοιτητή του, τον πλησίασαν τρεις άγνωστοι νεαροί και τον ρώτησαν αν είναι «εκείνος που γράφει άρθρα κατά της Αριστεράς». Όταν τους ζήτησε να το συζητήσουν, εκείνοι τον χτύπησαν με γροθιές και κλοτσιές, κατέληξε στο νοσοκομείο. Προφανώς, αυτοί που τον χτύπησαν δεν είχαν σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους συμπεριλάμβανε όμως η ρητορική της εχθροπάθειας που χρησιμοποιούσε. Γι’ αυτό και δεν υπήρξε ούτε ανακοίνωση ούτε καν μια λέξη συμπάθειας: ο Μαραντζίδης τότε ήταν εχθρός.

Υπό μία άποψη, στον ιδεολογικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, πιθανόν παραμένει εχθρός. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κριτικές της «Αυγής» για τα «Εμφύλια Πάθη» (2016), το εκλαϊκευμένο βιβλίο για τον εμφύλιο που ο Μαραντζίδης υπογράφει μαζί με τον Στάθη Καλύβα, είναι κατεδαφιστικές. Ο Πέτρος-Ιωσήφ Στανγκανέλλης κατηγορεί τους συγγραφείς ότι «καταφέρνουν, αφού “αυτονόμησαν” τους ταγματασφαλίτες από τους γερμανούς, να δικαιολογήσουν και την έμμεση νομιμοποίησή τους από το εμφυλιοπολεμικό κράτος» (25/10/2015). Ο Πολυμέρης Βόγλης θεωρεί ότι η ανάγνωσή τους είναι παλιά, δεξιά, ενώ τους επικρίνει ιδιαίτερα επειδή, λέει, χωρίζουν τους «αριστερούς ιστορικούς» από… τους «ιστορικούς» (14/2/2016), επειδή δηλαδή εισάγει ιδεολογικές διακρίσεις ως αξιολογικές διακρίσεις στην ιστορική έρευνα. Οσο για το νέο βιβλίο του, «Στη σκιά του Στάλιν», δεν έχει γραφτεί ακόμα κριτική.

Ο Τσίπρας, προσλαμβάνοντας τον Μαραντζίδη, διαγράφει τις ενστάσεις των ιστορικών του για το επιστημονικό έργο του. Από σήμερα, θα βρίσκονται μαζί στην Κουμουνδούρου, μερικούς ορόφους πάνω από τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), ως απόδειξη ότι για τον Τσίπρα οι ιδεολογικοί αγώνες είναι ασήμαντη λεπτομέρεια. Κι ότι τίποτα άλλο δεν έχει σημασία από την εξουσία. Τσίπρας και πολιτική αρχών, καμία σχέση.

Είναι απαραίτητο γιά ένα κόμμα της Αριστεράς, να μάθει γιά το σύστημα ασφαλείας της πατρίδος το οποίο, εκ καθήκοντος, καλούνται να εγγυηθούν οι ΕΔ, ώστε να έχει την απαιτούμενη πληροφόρηση και να μην περιορίζεται εις ιδεοληψίες και «αντιμιλιταριστικές» κορώνες, οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Είναι λογικό, ότι, μετά από τέτοιες ενημερώσεις, αυτά που μπορούν να λεχθούν δημοσίως ή κατ΄ιδίαν δημοσίως (οι γνωστές διαρροές) είναι εξαιρετικώς περιορισμένα. Περισσότερη σημασία θα έχει να μάθει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, πώς λειτουργεί το ΥΠΕΘΑ και πώς υλοποιείται η εθνική αποστολή των ΕΔ. Εις ό,τι αφορά δε την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ, σημασία έχει να δει μία πολιτική δύναμη, η οποία απαλλαγμένη από ιδεολογικές αγκυλώσεις και αφοριστικές λογικές, αντιλαμβάνεται τα στρατιωτικά-αμυντικά θέματα, υπό το δικό της αριστερό πρίσμα, αλλά εξ ίσου με κατανόηση και θετική προσέγγιση....

Mε αφορμή δύο αναρτήσεις μου 

στο fb προ 11 ετών

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ...ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ 

ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ!

Αν το μήνυμα του σημερινού σκίτσου εις την πρώτη σελίδα της σημερινής «ΑΥΓΗΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ήταν ήταν απλώς ρετρώ, υπό την έννοια της θεμιτής υπερβολής που μπορεί να χαρακτηρίζει την πέννα του σκιτσογράφου –και εν προκειμένω του ευρέως γνωστού Γιάννη Καλαϊτζή- το κείμενο αυτό δεν θα υπήρχε ανάγκη να γραφεί. Όταν, όμως,εμφανίζει ένστολο να δηλώνει σε δημοσιογράφο «ΠΡΙΝ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΜΑΣ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 50 ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΑΣ»(...), υπό την υποσημείωση «ΤΩΝ ΦΡΟΝΙΜΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ» και τη συνοδεία του άσματος «...ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΑΑΓΜΑ ΠΟΥ ΠΗΗΗΓΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΕΑ ΠΟΛΕΜΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑΑ ΙΔΑΝΙΚΑΑ ΕΙΧΕ ΒΑΑΑΨΕΙ ΤΟΥΣ ΚΙΙΙΤΡΙΝΟΥΣ ΣΤΟ ΑΙΜΑΑΑ...», τότε το μήνυμα είναι ανατριχιαστικό και ακατανόητο, επί τη βάσει όσων γνωρίζουμε.

Μας θυμίζει, λοιπόν, ο Γιάννης Καλαϊτζής, την αποστολή του «θεματοφύλακος των αξιών» την οποίαν είχαν ενστερνισθεί ή υποδυθεί οι στρατιωτικοί σε ανώμαλες περιόδους, όχι κατ’ ανάγκην επειδή το πίστευαν, οπότε το ανακύπτον ερώτημα είναι αν αυτός ο κίνδυνος, υπάρχει εν υπνώσει και σήμερα, 38 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Αν αυτό δεν συμβαίνει- και τίποτε δεν οδηγεί σε συμπέρασμα περί του αντιθέτου- τότε επιδιώκεται από κάποιους να μπουν οι Ένοπλες Δυνάμεις και το Προσωπικό τους εις το πολωτικό παιχνίδι, το οποίο θα διογκώνεται όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012.

Τούτο είναι εξαιρετικώς ατυχές και τελικώς επικίνδυνο.Ενδεχομένως να έχει ανάγκη η Αριστερά, όχι όλη, αλλά το ετερόκλητο πολιτικό άθροισμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, έναν «εσωτερικό έχθρό» σε αντεστραμμένους όρους από την μετεμφυλιακή περίοδο. Αν επιτυγχάνεται κάτι με τέτοιες μεθοδεύσεις, δεν είναι παρά η «χρέωση» των στρατιωτικών και των ενστόλων εν γένει εις τη δεξιά του πολιτικού εκκρεμούς ή και δεξιότερα, πράγμα πλήρως ανυπόστατο και διόλου επιθυμητό. Οι στρατιωτικοί δεν αποτελούν σήμερα «ευγενή» κοινωνική ομάδα, είναι και αυτοί λαός με οξύτατα προβλήματα όπως όλοι μας, ιδιαιτέρως υπό τη σημερινή συκυρία, αλλά και με απαιτήσεις εργασίας πολύ ιδιαίτερες και εξόχως απαιτητικές εν σχέσει με άλλες ομάδες εργαζομένων, σκληρώς απασχολουμένων επίσης.

Αν κάποιοι δεν θέλουν να το καταλάβουν αυτό, ας περιορίσουν την άγνοια ή την ημιμάθεια –πράγμα χειρότερο- εις τον εαυτόν τους.Είναι προφανές ότι, εις το χώρο το ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ τουλάχιστον, δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι σημαίνει λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων, δηλαδή να υπερασπίζεσαι νυχθημερόν την Πατρίδα σε ξηρά, θάλασσα και αέρα, ώστε να μην σε εμπλέκουν σε ολισθηρές ατραπούς. Άραγε δεν υπάρχει Κλαούζεβιτς εις την Κουμουνδούρου ή υπάρχουν πολλοί, από πολλές σχολές, και αδυνατούν να συμφωνούν ώς σώμα, ώς Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο της Αριστεράς;

Προσωπικώς, φίλε Γιάννη Καλαϊτζή, φρονώ ότι ατύχησες με το σημερινό σου σκίτσο.

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

ΕΝΤΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Ο ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ ΣΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΕΙ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ, ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΟΙ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΚΟΡΩΝΕΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΚΡΑΤΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΧΩΣ ΙΣΧΥΡΕΣ, ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΩΣ ΜΕΤΡΟ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ, ΕΠΙ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΥΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΤΑΞΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΚΛΗΘΗΙ ΝΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΙ Η ΧΩΡΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΠΕΙΛΗΘΕΙΣΑ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΟ, το 2020, ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ ΤΟΥΣ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΩΡΕΥΣΕΙ ΣΤΑ ΕΔΑΦΗ ΤΗΣ, ΕΙΣΠΡΑΤΤΟΝΤΑΣ ΑΜΕΣΗ, ΣΥΜΠΑΣΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ....

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ 

ΤΣΙΠΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη

O πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κ. Αλέξιος Τσίπρας, επί κεφαλής αντιπροσωπείας του κόμματος του, επισκέπτεται σήμερα στις 11:00 το ΥΠΕΘΑ, προκειμένου να ενημερωθεί από τον υπηρεσιακό ΥΕΘΑ κ. Φρ. Φράγκο και την στρατιωτική ηγεσία υπό τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Στρατηγό κ. Μιχ. Κωσταράκο, επί του συνολικού φάσματος των θεμάτων που αφορούν την εθνική άμυνα, δηλαδή την προάσπιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και τη διασφάλιση της ακεραιότητας της πατρίδος εις ξηρά, θάλασσα και αέρα, όπως και τις ανειλημμένες δεσμεύσεις της χώρας εις το πλαίσιο πολυμερών δραστηριοτήτων ασφαλείας, μέσω της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Δύναμαι να γνωρίζω ασφαλώς, ότι η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ,ανέκαθεν φιλόξενη και πλήρως ενημερωμένη επί των θεμάτων που κατά περίπτωσιν καλείται να συζητήσει με υψηλούς επισκέπτες της, θα παράσχει μία εις βάθος και εις όλο τα φάσμα των θεμάτων ενημέρωση εις τον κ. Τσίπρα, ώς εκπροσωπούσα τις Ένοπλες Δυνάμεις, το Προσωπικό των οποίων υλοποιεί εθνικό ρόλο, εντός του πλαισίου της αυστηρώς καθοριζομένης συνταγματικής τους αποστολής. 

Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα έχει την ευκαιρία να πληροφορηθεί γιά πολλά και άκρως ευαίσθητα θέματα που αφορούν την ασφάλεια της Ελλάδος και τελικώς των πολιτών της, άγνωστα εν πολλοίς υποθέτω εις τον ίδιον και τους συμβούλους του, που θα τον συνοδεύσουν. Είναι θέματα που πρέπει να τα γνωρίζουν μόνον οι απολύτως εξουσιοδοτημένοι και τα οποία δεν αποτελούν επ’ ουδενί αντικείμενο δημοσίων συζητήσεων και αντιπαραθέσεων πολύ περισσότερο. Κυρίως, όμως, θα έχει τη δυνατότητα να διαπιστώσει «από πρώτο χέρι», κατά πόσον οι «αντιμιλιταριστικές» κατ’ εξοχήν θέσεις του χώρου που εκπροσωπεί, μπορούν να τύχουν εφαρμογής εν τοις πράγμασι ή όχι, και όλως ιδιαιτέρως:

-Πόσον οι στρατιωτικοί σήμερα έχουν σχέση με πρότυπα-φαντάσματα του παρελθόντος και ιδίως με την εμπλοκή τους εις ρόλο «θεματοφύλακος αξιών» ή είναι –όπως και είναι- άνθρωποι αφοσιωμένοι εις το καθήκον και τον στρατιωτικό τους όρκο, επαγγελματίες εις το είδος τους, εις μίαν αποστολήν εξόχως απαιτητικήν, η οποία δεν γνωρίζει ωράρια και ημέρες της εβδομάδας και η οποία προϋποθέτει ταχύτητα αντιδράσεων, αλλά και ψύχραιμη, βεβαίως και αποτελεσματική, αντιμετώπιση του εκάστοτε προβλήματος, δηλαδή αυτοπειθαρχία και τις κατάλληλες αποφάσεις. 

Από την άποψη αυτή, το σχετικό σκίτσο εις την εφημερίδα του κόμματος του, την «ΑΥΓΗ», διά χειρός Γιάννη Καλαϊτζή, δεν ήτο μόνον ατυχές και παρωχημένο, αλλά, κυρίως, άδικο γιά το Προσωπικό των Ελληνικών ΕΔ,

-Πόσο τα θέματα που αφορούν την εθνική άμυνα μπορούν ή όχι να μπουν σε «ρίσκο», όλως ιδιαιτέρως βεβαίως με την Τουρκία, η οποία συνεχίζει να αποτελεί διαρκή, ενεργό και συνεχώς εκδηλούμενη απειλή γιά την Ελλάδα, όπου υπάρχουν «κόκκινες γραμμές» πίσω από τις οποίες ουδεμία υποχώρηση ή ολιγωρία είναι επιτρεπτή. Η τοποθέτηση Μπαλάφα «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία», αν δεν ήτο απλώς αφελής, τότε ήλθε να καταδείξει άγνοια των διαστάσεων και των αναγκών ενός σύνθετου προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας με την εξ Ανατολών γείτονα, πράγμα εξ ορισμού απαραίτητο από μία πολιτική οντότητα που θέλει να θεωρείται υπεύθυνη,

-Πόσο τα θέματα που άπτονται των στρατιωτικών δαπανών, ιδιαιτέρως δε αυτών γιά εξοπλισμούς ή την υποστήριξη λειτουργούντων εις τις Ε.Δ. οπλικών συστημάτων, δεν είναι δεκτικά διαρκών μειώσεων. Όσοι εις το κόμμα του κ. Τσίπρα ομιλούν σήμερα –εν συνεχεία των αμέσως προηγουμένων δραστικών περικοπών- γιά νέα περαιτέρω μείωση των αμυντικών δαπανών κατά 50% και ιδιαιτέρως των εξοπλιστικών, όφειλαν, προηγουμένως, να λάβουν υπ’ όψιν ότι οι σχετικές δαπάνες εις τον Π/Υ των ΕΔ, καθηλωμένες ήδη από πέρυσι, δεν αφορούσαν παρά μόνον τις ανάγκες συντηρήσεως εν χρήσει οπλικών συστημάτων. Αντιλαμβάνονται, συνεπώς, τι θα μπορούσε αυτό να σημάνει;...

Εις ερωτήματα, όπως τα προηγούμενα και εις άλλα πολλά, ουδείς θα διενοείτο να δώσει απαντήσεις δημοσίως, πέραν ενός καλώς εννοούμενου σημείου, το οποίο έχει σχέση με τη διαφύλαξη του βαθμού ασφαλείας εξόχως ευαίσθητων και καθοριστικών πτυχών που αφορούν π.χ. την οργάνωση των ΕΔ, τα επιχειρησιακά τους σχέδια, τη διαθεσιμότητα Προσωπικού και μέσων κ.ο.κ. 

Εκ παραλλήλου είναι απαραίτητο γιά ένα κόμμα της Αριστεράς, να μάθει γιά το σύστημα ασφαλείας της πατρίδος το οποίο, εκ καθήκοντος, καλούνται να εγγυηθούν οι ΕΔ, ώστε να έχει την απαιτούμενη πληροφόρηση και να μην περιορίζεται εις ιδεοληψίες και «αντιμιλιταριστικές» κορώνες, οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.

Είναι λογικό, ότι, μετά από τέτοιες ενημερώσεις, αυτά που μπορούν να λεχθούν δημοσίως ή κατ΄ιδίαν δημοσίως (οι γνωστές διαρροές) είναι εξαιρετικώς περιορισμένα. Περισσότερη σημασία θα έχει να μάθει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, πώς λειτουργεί το ΥΠΕΘΑ και πώς υλοποιείται η εθνική αποστολή των ΕΔ. Εις ό,τι αφορά δε την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ, σημασία έχει να δει μία πολιτική δύναμη, η οποία απαλλαγμένη από ιδεολογικές αγκυλώσεις και αφοριστικές λογικές, αντιλαμβάνεται τα στρατιωτικά-αμυντικά θέματα, υπό το δικό της αριστερό πρίσμα, αλλά εξ ίσου με κατανόηση και θετική προσέγγιση.

Άλλωστε είχε προηγηθεί επίσκεψη του κ. Μανώλη Γλέζου εις το ΥΠΕΘΑ, με σκοπό προεκλογική του ομιλία προς το Πολιτικό Προσωπικό του Υπουργείου (δεν θα ήταν νοητό να ομιλήσει προς το Στρατιωτικό Προσωπικό), με την ευκαιρία της οποίας είχε ενημερωτική συνάντηση με τον τότε ΥΕΘΑ κ. Δημ. Αβραμόπουλο και μία πρώτη ενημέρωση από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Στρατηγό κ. Μιχ. Κωσταράκο, ο οποίος και τον υποδέχθηκε εις την είσοδο του ΥΠΕΘΑ. Αυτές οι Ένοπλες Δυνάμεις ουδεμία σχέση έχουν με τον στρατιωτικό ο οποίος φέρεται να δηλώνει «πριν ο Τσίπρας μας γυρίσει στη δεκαετία του 50 παίρνουμε τα μέτρα μας».

 Αν το πίστευε αυτό ο σκιτσογράφος της «ΑΥΓΗΣ», προσδοκώ να βεβαιωθεί, τουλάχιστον, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και όσοι τον συνοδεύουν γιά το αβάσιμο-έως προσβλητικό- μήνυμα αυτού του σκίτσου...

29 Μαϊου 2012

Θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και οι δημοσιογράφοι που ακολουθούσαμε υπνωτισμένα την ατζέντα μιας κατασκευασμένης πραγματικότητας, που διαμόρφωνε ο ψηφιακός θόρυβος έμμισθων διαδικτυακών στρατών και φίλα προσκείμενων κομματικών μέσων, η οποία όπως φάνηκε όχι μόνο δεν αποτύπωνε τις πραγματικές τάσεις της κοινωνίας, αλλά δεν την επηρέαζαν καν. Ταυτόχρονα, ο εκλογικός θρίαμβος του Κυριάκου Μητσοτάκη κλείνει και εσωτερικά μέτωπα με αυτοαποκαλούμενους καραμανλικούς και αντιμητσοτακικούς, που σε κάθε κυβερνητική κρίση μεταμορφώνονταν σε πρόθυμα φερέφωνα αντιπολιτευτικών αφηγημάτων.

Ήταν μία προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος ενσάρκωσε την μετάβαση στην κανονικότητα και δημιούργησε τον πολιτικό χώρο για να συναντηθούν δυνάμεις της κοινωνίας που έδιναν μάχες σε κοινά χαρακώματα απέναντι στη δημαγωγία, την τοξικότητα, τον τυχοδιωκτισμό, το μπάχαλο, το κοινωνικό μίσος, τις δολοφονίες χαρακτήρων και τις αγελαίες συμπεριφορές. Χαράσσοντας νέες διαχωριστικές γραμμές κατάφερε να υπερβεί τους όρους Αριστερά- Δεξιά στη διαχείριση πολιτικών καταστάσεων και να θέσει σε πρώτο πλάνο την πρακτική επίλυση προβλημάτων και κρίσεων. Εν ολίγοις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος πήρε τη ΝΔ από το 28% και την έφτασε στο 41%, κατάφερε να συσπειρώσει στο πρόσωπό του πολίτες από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες που συγκρότησαν το μέτωπο της λογικής, το οποίο στα χρόνια που προηγήθηκαν αισθάνθηκε πολλές φορές οργή, φόβο, ίσως και μοναξιά.

Η πολυσυζητημένη σιωπηρή πλειοψηφία που απέδειξε πως όσοι φωνάζουν πιο πολύ δεν είναι οι πιο πολλοί. Και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και οι δημοσιογράφοι που ακολουθούσαμε υπνωτισμένα την ατζέντα μιας κατασκευασμένης πραγματικότητας, που διαμόρφωνε ο ψηφιακός θόρυβος έμμισθων διαδικτυακών στρατών και φίλα προσκείμενων κομματικών μέσων, η οποία όπως φάνηκε όχι μόνο δεν αποτύπωνε τις πραγματικές τάσεις της κοινωνίας, αλλά δεν την επηρέαζαν καν. Ταυτόχρονα, ο εκλογικός θρίαμβος του Κυριάκου Μητσοτάκη κλείνει και εσωτερικά μέτωπα με αυτοαποκαλούμενους καραμανλικούς και αντιμητσοτακικούς, που σε κάθε κυβερνητική κρίση μεταμορφώνονταν σε πρόθυμα φερέφωνα αντιπολιτευτικών αφηγημάτων.

Πέρα όμως από την σαρωτική νίκη της ΝΔ, εξίσου σημαντικό να παρατηρήσει κανείς είναι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα βγάζει εκτός Βουλής κόμματα- οπαδούς ανορθόδοξων οικονομικών θεωριών, βάζοντας υπό μια έννοια έτσι οριστικά τελεία στο ερώτημα εάν «Μένουμε Ευρώπη». Και βέβαια απαντά στο υπαρξιακό δίλλημα που έθετε ως κυρίαρχο ο μεγάλος χαμένος των εκλογών: «Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Οι πολίτες φαίνεται ότι τον άκουσαν και αποφάσισαν το δεύτερο»

 

Είχα δηλώσει εδώ πριν από τέσσερα χρόνια κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής τότε, ότι από σήμερα, από την ημέρα δηλαδή που ανέλαβα, είμαι και εγώ στρατιώτης της Ελλάδος. Έτσι λειτούργησα, έτσι αισθάνθηκα και νομίζω ότι τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας είναι ορατά και αποτυπώθηκαν άλλωστε και προσωπικά, αλλά ασφαλώς και συλλογικά στις πρόσφατες εκλογές όταν η κοινωνία εκτίμησε τη μεγάλη προσπάθεια για την ισχυροποίηση της χώρας. Αν έμαθα κάτι αυτά τα χρόνια, εκτός από το να φοράω με υπερηφάνεια τη σημαία στο πέτο μου -και να αισθάνομαι ολίγον ελλιπής αν αυτή έλλειπε, ήταν να κάνω το καθήκον μου. Αυτή η αίσθηση του καθήκοντος που όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων βαθιά συνειδητοποιημένα φέρουν μέσα τους. Ήταν να είμαι συνεπής και πιστός σε αυτό το καθήκον....

 

Τελετή Παραδόσεως – Παραλαβής καθηκόντων Υπουργού Εθνικής Αμύνης

Στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης πραγματοποιήθηκε σήμερα, Παρασκευή 26 Μαΐου 2023, η τελετή παραδόσεως – παραλαβής καθηκόντων Yπουργού, από τον κ. Νικόλαο Παναγιωτόπουλο στον κ. Αλκιβιάδη Στεφανή.

Παρόντες στην τελετή ήταν επίσης ο απερχόμενος Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Χαρδαλιάς, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, ο Γενικός Γραμματέας του ΥΠΕΘΑ κ. Αντώνιος Οικονόμου, ο Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Θεμιστοκλής Μπουρολιάς, ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Άγγελος Χουδελούδης, ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ιωάννης Δρυθμούσης ΠΝ, καθώς και άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες.

Ακολουθεί ο χαιρετισμός του παραδόσαντος Υπουργού Εθνικής Αμύνης κ. Νικολάου Παναγιωτόπουλου:

«Σας απευθύνω κάποιες σκέψεις που την τελευταία ώρα αποτύπωσα στο χαρτί για να μην ξεχάσω τίποτα και κανέναν εν όψει της τελετής παράδοσης – παραλαβής του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Έπειτα από τέσσερα χρόνια στο τιμόνι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας σήμερα παραδίδω τα ηνία στον Υπηρεσιακό Υπουργό και καλό φίλο Αλκιβιάδη Στεφανή.

Χαίρομαι πραγματικά που είναι αυτός ο άνθρωπος που έρχεται εδώ να αναλάβει τις τύχες του Υπουργείου κατά την περίοδο αυτή. Τα τέσσερα χρόνια αυτά ήταν χρόνια δύσκολα, αλλά και συναρπαστικά.

Αντιμετωπίσαμε πολλά. Σίγουρα πολλά περισσότερα απ’ όσα φανταζόμασταν όταν αναλάβαμε ο καθένας τα αξιώματά του. Πλην όμως ανταπεξήλθαμε.

Ανταπεξήλθαμε σε όλες τις πρωτοφανείς προκλήσεις που βρέθηκαν μπροστά μας. Προκλήσεις κατά της κυριαρχίας της χώρας. Προκλήσεις από μία παγκόσμια υγειονομική κρίση, προκλήσεις από τις μεταναστευτικές πιέσεις και την απόπειρα εισβολής στον Έβρο τον Φεβρουάριο του 2020. Προκλήσεις από την πρωτοφανή ένταση με τους γείτονες τους μήνες που ακολούθησαν.

Προκλήσεις από το ξέσπασμα ενός πολέμου σε ευρωπαϊκό έδαφος και όλα τα συνεπακόλουθα σοκ στην οικονομία, στην ενέργεια, στην παγκόσμια σταθερότητα, στην γεωπολιτική ασφάλεια συνεπεία του πολέμου.

Όμως ανταπεξήλθαμε. Ανταπεξήλθαμε με την βοήθεια του Θεού και επιπλέον επιτελέσαμε κι ένα άλλο ιδιαιτέρα επωφελές εθνικά καθήκον, υλοποιήσαμε δηλαδή και εκτελέσαμε και συνεχίζουμε το έργο της ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, δηλαδή το σχέδιο ισχυροποίησης της πατρίδας.

Και τα καταφέραμε σε αυτό όλοι μαζί. Επρόκειτο για μία πολύ ομαδική δουλειά. Δεν είναι έργο ενός ανδρός, όλα αυτά που αντιμετωπίσαμε και φέραμε εις πέρας. Είναι έργο όλων.

Και είμαι πραγματικά υπερήφανος που ως Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ηγήθηκα αυτής της μεγάλης προσπάθειας.

Θέλω να πιστεύω ότι τίμησα την εμπιστοσύνη που έδειξε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο πρόσωπό μου. Θέλω να πιστεύω και πιστεύω ότι έκανα το καθήκον μου.

Είχα δηλώσει εδώ πριν από τέσσερα χρόνια κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής τότε, ότι από σήμερα, από την ημέρα δηλαδή που ανέλαβα, είμαι και εγώ στρατιώτης της Ελλάδος.

Έτσι λειτούργησα, έτσι αισθάνθηκα και νομίζω ότι τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας είναι ορατά και αποτυπώθηκαν άλλωστε και προσωπικά, αλλά ασφαλώς και συλλογικά στις πρόσφατες εκλογές όταν η κοινωνία εκτίμησε τη μεγάλη προσπάθεια για την ισχυροποίηση της χώρας.

Αν έμαθα κάτι αυτά τα χρόνια, εκτός από το να φοράω με υπερηφάνεια τη σημαία στο πέτο μου -και να αισθάνομαι ολίγον ελλιπής αν αυτή έλλειπε, ήταν να κάνω το καθήκον μου.

Αυτή η αίσθηση του καθήκοντος που όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων βαθιά συνειδητοποιημένα φέρουν μέσα τους. Ήταν να είμαι συνεπής και πιστός σε αυτό το καθήκον.

Οι δυσκολίες δεν ήταν λίγες αλλά τις αντιμετωπίσαμε και σε μεγάλο βαθμό τις ξεπεράσαμε και για να αποδώσω ακριβώς τον τρόπο που λειτούργησα, αλλά και αισθάνθηκα και εξακολουθώ να αισθάνομαι, θα σας απαγγείλω κάποια σπουδαία λόγια από μία ομιλία ενός πρώην Πρόεδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, του Θεόδωρου Ρούσβελτ, που έλαβε χώρα το 1910 στο Παρίσι, σε ένα ουδέτερο περίπου ακροατήριο αλλά αποτυπώνουν ακριβώς το πνεύμα αυτά τα λόγια μέσα στο οποίο κινήθηκα και θέλω να πιστεύω κινηθήκαμε όλοι.

Αναφέρει λοιπόν ο Θεόδωρος Ρούσβελτ:

«Δεν είναι ο επικριτικός κριτής που μετράει, ούτε αυτός που σπεύδει να καταδείξει πως ο δυνατός άνδρας παραπατάει, πως αυτός που κάνει έργα θα μπορούσε να τα κάνει περισσότερα. Τα εύσημα ανήκουν σε αυτόν που παλεύει στην αρένα με το πρόσωπο λερωμένο από χώμα και ιδρώτα και αίμα.

»Σε αυτόν που προσπαθεί με θάρρος, που σφάλει, που αποτυγχάνει κάποιες φορές ξανά και ξανά. Γιατί δεν υπάρχει προσπάθεια χωρίς σφάλματα. Πλην όμως, σε αυτόν που πραγματικά παλεύει και κάνει έργο. Που αντιλαμβάνεται το μεγάλο ενθουσιασμό, τη μεγάλη αφοσίωση. Που αναλώνεται σε έναν άξιο και μεγάλο σκοπό. Που στην καλύτερη περίπτωση γνωρίζει τελικά τον θρίαμβο των υψηλών επιδόσεων και στη χειρότερη εάν αποτύχει τουλάχιστον αποτυγχάνει τολμώντας και παλεύοντας έτσι ώστε η θέση του να μην είναι ποτέ με αυτούς τους λίγους και άτολμους που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ ούτε τη νίκη, ούτε την ήττα».

Αυτά τα λόγια, λοιπόν, καθορίζουν και να είστε σίγουροι εξακολουθούν και θα εξακολουθούν να καθορίζουν, και τη δική μου στάση απέναντι στο δημόσιο βίο.

Άρα και εν επιγνώσει του ότι απευθύνομαι σε ανθρώπους που κατανοούν βαθιά μέσα τους την εικόνα του μαχητή, αυτού που παλεύει, σημασία έχει να πολεμάς και να συνεχίζεις να πολεμάς.

Η προσπάθεια συνεχίζεται, γιατί η προσπάθεια για ακόμα πιο αποτρεπτικές Ένοπλες Δυνάμεις, για ακόμα πιο ισχυρή Ελλάδα δεν σταματάει ποτέ.

Ευχαριστώ, λοιπόν, όλους σας για αυτή την εξαιρετικά αποδοτική συνεργασία. Ήταν χαρά και κυρίως ήταν μεγάλη τιμή για εμένα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Πολιτική Ηγεσία που στάθηκε αρωγός σε όλη αυτή την προσπάθεια, τον Υφυπουργό, το Γενικό Γραμματέα, ήσασταν πολύτιμες συνεργάτες.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ για την πάρα πολύ στενή και αποδοτική συνεργασία. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους στενούς συνεργάτες στο Υπουργείο, τους Γενικούς Διευθυντές των Γενικών Διευθύνσεων, όλους ανεξαιρέτως τους συνεργάτες μου στο Υπουργείο με τους οποίους περάσαμε μαζί τόσες, μα τόσες πολλές ώρες πάνω από τα προβλήματα, ορμώντας στα προβλήματα, συνδράμοντας ο ένας τον άλλον ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα.

Αν αδίκησα κανέναν ζητώ συγγνώμη. Αν αδικήθηκα από κανέναν συχωρεμένοι όλοι. Η προσπάθεια είναι που μετράει και νομίζω η προσπάθεια που επιτελέστηκε και όπως είπα τα αποτελέσματα είναι ορατά και μετρήσιμα και αδιαμφισβήτητα ήταν πολύ μεγάλη και θα έλεγα, μπορώ να το πω αυτό, εθνικά ανεκτίμητη.

Και πάλι σας ευχαριστώ όλους για τη συνεργασία. Ευχαριστώ στο τέλος όλα αυτά τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τους αξιωματικούς, τους επιτελείς, τους άνδρες και τις γυναίκες σε όλα τα μήκη και πλάτη της πατρίδας που επιτέλεσαν την αποστολή τους.

Στην τελευταία μου προ ημερών παρουσία στην διυπουργική των Υπουργών Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είπα κλείνοντας ότι είμαστε όλοι δημόσιοι άνδρες με μια αποστολή να εκτελέσουμε. Η αποστολή μας είναι να κρατήσουμε τις χώρες μας, την Ευρώπη και τον κόσμο ασφαλή.

Εκτιμώ ότι στη θητεία αυτή αυτό επιτεύχθηκε και μπήκαν οι βάσεις ώστε η ασφάλεια αλλά και η ισχυροποίηση της χώρας στο μέλλον, από αύριο και στο μέλλον να επιταθεί ακόμα περισσότερο.

Και πάλι σας ευχαριστώ, ήταν μεγάλη τιμή για εμένα».

Ο απερχόμενος Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Νικόλαος Χαρδαλιάς τόνισε:

«Όπως πριν είκοσι έναν μήνες είπε ένας καλό φίλος από αυτήν εδώ ακριβώς τη θέση, “αποστολή εξετελέσθη”. Μια αποστολή που είναι ένα ταξίδι ξεχωριστό, με το βλέμμα πάντα στο γαλάζιο της σημαίας μας, της πατρίδας μας, στις εσχατιές της χώρας, σε 271 σχηματισμούς, φυλάκια, μονάδες. Ένα ταξίδι που στο τέλος αυτής της διαδρομής, μας κάνει να νιώθουμε καλύτεροι σαν άνθρωποι και μετά σαν υπουργοί.

Θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω τον Υπουργό για την τεράστια εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Θέλω να ευχαριστήσω τον Γενικό, τα στελέχη, για την εξαιρετική συνεργασία.

Πάνω και πέρα από οτιδήποτε άλλο θέλω να ευχαριστήσω τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, τους Αρχηγούς μας, γιατί μέσα από τη δική τους εμπειρία, τη δική τους καθοδήγηση μπορέσαμε να είμαστε πραγματικά χρήσιμοι, να λύνουμε μικρά, μεγάλα προβλήματα, να καλύπτουμε μικρές παραλείψεις, να διορθώνουμε μικρές και μεγάλες αρρυθμίες και παθογένειες.

Και νομίζω στο τέλος αυτής της διαδρομής αν έχει κάτι μεγάλη σημασία πέρα από όλα αυτά τα πολύ σημαντικά τα οποία πέτυχε η Πολιτική Ηγεσία σε συνεργασία με την Στρατιωτική Ηγεσία αυτά τα τέσσερα χρόνια, είναι ότι μπορέσαμε να είμαστε χρήσιμοι στην πατρίδα.

Με αυτές τις σκέψεις κλείνει αυτός ο κύκλος και αυτές τις σκέψεις να τις εκλάβετε όχι ως ένα αντίο αλλά ως ένα μεγάλο ευχαριστώ».

Ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου κ. Αντώνιος Οικονόμου δήλωσε:

«Κυρίες και κύριοι,

Είναι η πέμπτη φορά που αποχαιρετώ Υπουργό Άμυνας και υποδέχομαι νέο Υπουργό. Πρώτη φορά όμως στο χρονικό αυτό διάστημα της παραμονής του υπουργού ήταν 4 ολόκληρα χρόνια.

Τέσσερα χρόνια είναι πολύς χρόνος και ημερολογιακά και πολιτικά. Σε τέσσερα χρόνια γίνονται πολλά. Καλά, άσχημα, δυσάρεστα, ευχάριστα και οι προσωπικές σχέσεις πολλές φορές δοκιμάζονται για διάφορους λόγους. Οι λόγοι πράγματι είναι πολλοί αλλά όλα αυτά είναι πλέον πίσω μας.

Σήμερα δεν κάνουμε απολογισμό. Αυτός έγινε με τον καλύτερο τρόπο από τον ελληνικό λαό πριν μια εβδομάδα και εγκρίθηκε πανηγυρικά.

Σήμερα ανθρώπινα χαιρετώ, χαιρετούμε έναν άνθρωπο που συμβιώσαμε 4 ολόκληρα χρόνια. Έναν φίλο που στη ρόδα της πολιτικής θα βρισκόμαστε και θα ξανά βρισκόμαστε. Έτσι είναι η ζωή.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη συνεργασία, κύριε Υπουργέ, και οι ευχές μου για υγεία κυρίως και επιτυχίες να σας συνοδεύουν εσάς και την αγαπημένη μας Νατάσσα. Όλα τα παραπάνω ισχύουν και για τον Διευθυντή του Υπουργού, τον κ. Βάλαρη. Φίλοι μου, θα γυρίζουμε πάντα γύρω-γύρω και θα ξανά βρισκόμαστε.

Τώρα, για το νέο Υπουργό αρνούμαι να ξανά μιλήσω. Δεύτερη φορά είμαστε μαζί σε παρόμοια τελετή. Τον αποχαιρέτησα πριν δυο χρόνια και σήμερα τον υποδέχομαι. Τα έχω πει όλα για αυτόν πολλές φορές και τα έχουν εμπεδώσει όλοι.

Η ρήση ότι η ζωή κάνει κύκλους με τον Άλκη είναι πέρα για πέρα αληθινή. Δέκα χρόνια πάμε παρέα.

Κύριε Υπουργέ, φίλε Νίκο, καλή συνέχεια.

Κύριε Υπουργέ, φίλε Άλκη, καλώς ήρθατε.

Για το Νίκο Χαρδαλιά σήμερα όμως πρέπει δυστυχώς να αποχαιρετίσω και αυτόν. Φίλε Νίκο, κάθε καλό. Έχουμε πολλά ακόμα μπροστά μας.

Να είστε καλά όλοι».

Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Αλκιβιάδης Στεφανής επεσήμανε τα ακόλουθα:

«Ξεκινώ λέγοντας ότι είναι μεγάλη η χαρά που είμαι εδώ και ξεκινώ με τη φράση: «Να υπηρετείς την πατρίδα είναι τιμή, αλλά πρωτίστως είναι καθήκον».

Και με βάση αυτό, είμαι και πολύ περήφανος και νοιώθω πολύ τιμημένος για τη θέση την οποία αναλαμβάνω. Η τιμή βεβαίως δεν ανήκει σε εμένα.

Η τιμή απευθύνεται σε όλο το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο αγωνιζόμενο σκληρά στη ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα δίνει τον καλύτερό του εαυτό έτσι ώστε η εντύπωση που έχει η εκάστοτε Πολιτική Ηγεσία για τις Ένοπλες Δυνάμεις, να είναι η άριστη.

Με τη λογική λοιπόν αυτή η σημερινή μου τοποθέτηση στο Υπουργείο τιμά όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις. Είπε ο κύριος Υφυπουργός αυτό που είπα όταν έφευγα, το “αποστολή εξετελέσθη” και το είπε και για τον εαυτό του και συμφωνώ απόλυτα και για τον Υπουργό και για τον Υφυπουργό.

Η αποστολή εξετελέσθη σε σχέση με τα άτομα που καλύπτουν τις θέσεις. Η αποστολή όμως των Ενόπλων Δυνάμεων είναι συνεχής κι εμείς είμαστε απλοί λειτουργοί του θεσμικού ρόλου των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων είναι αυτή που εγγυάται τη θέση της Πατρίδας μας στο παγκόσμιο στερέωμα και η θέση της Πατρίδας μας στο παγκόσμιο στερέωμα σύμφωνα με την αξία των Ενόπλων Δυνάμεων είναι πάρα πολύ υψηλή.

Ξεκινώ από τον κ. Υπουργό και λέω, μέσα από την καρδιά μου κάθε καλή τύχη και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για ό,τι προσέφερε στο Υπουργείο.

Ο κ. Υπουργός ήταν «στρατιώτης». Ήταν εργάτης. Αγάπησε τις Ένοπλες Δυνάμεις και επέδειξε σεβασμό και τιμή και αυτό είναι κάτι που αντανακλά πάνω μας. Δώσατε σεβασμό και αυτόν τον σεβασμό σας ανταπέδωσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

Τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για το τι έκανε για εμάς και του ευχόμαστε καλή δύναμη.

Στον Υφυπουργό όταν παρέδωσα τα καθήκοντά μου, πραγματικά ένοιωσα χαρούμενος διότι τα παρέδωσε σε έναν άνθρωπο που ήταν και είναι εργασιομανής, σε έναν άνθρωπο που αντιλαμβάνεται την έννοια της σκληρής δουλειάς και υλοποίησε τα καθήκοντά του με τον καλύτερο τρόπο.

Χαιρόμουνα να τον βλέπω να γυρνά στην Ελλάδα και η παρουσία της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου να είναι παντού και πάντα στον υψηλότερο βαθμό.

Σε ό,τι αφορά την αποστολή της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης δηλώνω ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι η διατήρηση του Κράτους, έτσι ώστε να μην υπάρχει κενό στην εξουσία.

Είναι η Κυβέρνηση η οποία θα ελέγξει την εφαρμογή των νόμων μέχρι ο ελληνικός λαός να αποφασίσει για την επόμενη Κυβέρνηση. Αυτή είναι η αποστολή μου και αυτό σκοπεύω να κάνω με συνέπεια.

Αισθάνομαι πάρα πολύ χαρούμενος διότι βλέπω παλιούς φίλους εδώ, τον κ. Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, τον οποίον τον χαιρετίζω με αγάπη και τους Αρχηγούς των Κλάδων και όλα τα στελέχη, συγχαίροντας τα για την εξαιρετική απόδοση και επίδοση και ευχαριστώντας από τα βάθη της καρδιάς μου για το εξαιρετικό επίπεδο στο οποίο βρίσκονται οι Ένοπλες Δυνάμεις.

Αποτελούν, κύριε Αρχηγέ, οι Ένοπλες Δυνάμεις πολύτιμο «εργαλείο». Αποτελούν τον στυλοβάτη του Έθνους, έχουν κερδίσει την αγάπη όλων και σας ευχαριστούμε πάρα πολύ μέσα από την καρδιά μας για αυτό. Είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσετε να το κάνετε στο έπακρο. Άλλωστε σήμερα το πρωί στο Υπουργικό Συμβούλιο διαβεβαίωσα τον κύριο Πρωθυπουργό ότι σε ό,τι αφορά τις εκλογές που έρχονται στην Τουρκία και την ανάγκη οι Ένοπλες Δυνάμεις να έχουν μία ετοιμότητα και να παρακολουθούν το τι συμβαίνει, είμαστε σίγουροι ότι το κάνουν με το καλύτερο τρόπο.

Και πάλι κ. Υπουργέ σας ευχόμαστε μέσα από τη ψυχή μας τα καλύτερα, κ. Υφυπουργέ, το ίδιο. Επίσης άφησα τελευταίο τον κύριο Γενικό, τον οποίον τον ξαναβρίσκω εδώ και είμαι σίγουρος ότι θα παρέχει και πάλι τις πολύτιμες γνώσεις του για να συνεχίσουμε να πορευόμαστε.

Επιτρέψτε μου κ. Υπουργέ να χαιρετίσω και τους συνεργάτες σας, γιατί στο πρόσωπό τους βρήκα καλούς φίλους και αναφέρομαι στον αγαπητό μου Θανάση.

Θανάση εμείς είμαστε και συμμαθητές από τις Στρατιωτικές Σχολές, άρα η σχέση μας κρατάει 45 χρόνια. Σου εύχομαι να είσαι υγιής, να χαίρεσαι την οικογένειά σου. Πολλές φορές ξεπέρασες τα όρια των ανθρώπινων αντοχών στην προσπάθειά σου να βοηθήσεις τον Υπουργό να υλοποιήσει τα καθήκοντά του. Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτό.

Με τους συνεργάτες σας τους υπόλοιπους κύριε Υπουργέ η συνεργασία θα συνεχιστεί γιατί αποτελούν και πολύτιμους δικούς μου συνεργάτες.

Και πάλι σας ευχαριστώ όλους. Είναι χαρά μου και τιμή που είμαι εδώ μαζί σας. Να είστε καλά».

… Ο Κώστας Ηλιάκης δεν θα πεθάνει ποτέ όσο τον θυμόμαστε και τον τιμούμε, και το μνημείο στον χώρο αυτό θα κρατά άσβεστη τη μνήμη του Αθάνατου Αεροπόρου. Η θυσία του αποτελεί παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, οι οποίες έχουν ανάγκη από υψηλά πρότυπα, διότι μέσω αυτής συνειδητοποιούμε ότι τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν είναι δεδομένο, πόσο μάλλον η ελευθερία και η εδαφική ακεραιότητα στην ταραχώδη περιοχή που ζούμε. Δυστυχώς, το δέντρο της ελευθερίας και της ασφάλειας της πατρίδας ποτίζεται και θρέφεται από το αίμα των ηρώων της…

15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΑΓΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΜΗΝΑΓΟΥ(Ι) ΚΩΣΤΑ ΗΛΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΑΕΡΟΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ

Ο Αρχηγός ΓΕΑ, Αντιπτέραρχος (Ι) Αθαν. Μπουρολιάς, στην ομιλία του είπε μεταξύ άλλων και τα εξής (αναζητήστε το πλήρες κείμενο από το 10:25-15:44 του δεύτερου αρχείου):

...Κάποιοι μιλάνε για γαλάζιες πατρίδες! Οι γαλανοί ελληνικοί ουρανοί είναι, και θα παραμείνουν ελεύθεροι. Τι πιο γαλάζιο από το χρώμα της σημαίας μας, που κυματίζει αγέρωχα στον ιερό αυτόν τόπο, τι πιο γαλάζιο από τη θάλασσα αυτή, που για χιλιετίες αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης, ανάπτυξης και πολιτισμού, διαμορφώνοντας τις αξίες και τη μορφή του κόσμου που ζούμε σήμερα. Για αυτό το γαλάζιο θυσιάστηκε ο Κώστας Ηλιάκης, για αυτό το γαλάζιο έδωσαν τη ζωή τους τόσοι Έλληνες Αεροπόροι, πιστοί στο χρέος και στο καθήκον που ο όρκος τους μπροστά στο ευαγγέλιο και στη γαλανόλευκη τούς επιτάσσει, αυτό το γαλάζιο τα ατσάλινα ελληνικά φτερά προστατεύουν από κάθε επιβουλή, υπενθυμίζοντας καθημερινά ότι η ιστορία δεν αλλοιώνεται, ούτε παραχαράσσεται!

...Γνωρίζοντάς προσωπικά τον Σγό Ηλιάκη, είμαι σίγουρος ότι με αυτά τα ιδανικά και τις αξίες, βαθιά ριζωμένες μέσα του, απογειώθηκε το μεσημέρι της αποφράδας εκείνης ημέρας. Πέταξε με εκείνον τον αλτρουισμό και την αυταπάρνηση που διακρίνει κάθε Έλληνα Αεροπόρο, έχοντας το μυαλό και την καρδιά του πλημμυρισμένα από Ελλάδα, για να δώσει το μήνυμα της ισχύος, της αποτροπής και της διασφάλισης της ακεραιότητας της Χώρας μας, αναχαιτίζοντας τον προκλητικό εισβολέα και ανακρούοντας τις πειρατικές του αμφισβητήσεις.

...Ο Κώστας θυσιάστηκε προασπιζόμενος αυτόν ακριβώς τον υψηλό και συνάμα ιερό σκοπό, αποδεικνύοντας και ταυτόχρονα υπενθυμίζοντας ότι οι Έλληνες Αεροπόροι θα είναι πάντα άγρυπνοι φρουροί του εναέριου χώρου μας, προκειμένου οι νησιώτες μας, αλλά και όλοι οι Έλληνες πολίτες, να νιώθουν το αίσθημα ασφάλειας, που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο και την ευημερία…

… Ο Κώστας Ηλιάκης δεν θα πεθάνει ποτέ όσο τον θυμόμαστε και τον τιμούμε, και το μνημείο στον χώρο αυτό θα κρατά άσβεστη τη μνήμη του Αθάνατου Αεροπόρου. Η θυσία του αποτελεί παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, οι οποίες έχουν ανάγκη από υψηλά πρότυπα, διότι μέσω αυτής συνειδητοποιούμε ότι τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν είναι δεδομένο, πόσο μάλλον η ελευθερία και η εδαφική ακεραιότητα στην ταραχώδη περιοχή που ζούμε. Δυστυχώς, το δέντρο της ελευθερίας και της ασφάλειας της πατρίδας ποτίζεται και θρέφεται από το αίμα των ηρώων της…

…Είναι αναμφισβήτητο ότι για να βαδίσει ένας λαός στον δρόμο της προόδου, της ανάπτυξης και της ευημερίας, πρέπει να γνωρίζει την ιστορία του και να διδάσκεται από αυτή. Η ιστορία και η ιστορική μνήμη αποτελούν την αφετηρία και τη βάση για ένα καλύτερο μέλλον για την πατρίδα μας, τον λαό μας και τα παιδιά μας, όπως το ονειρευόταν ο Κώστας. Όλοι όσοι υπηρετούμε στην Πολεμική Αεροπορία θα είμαστε πάντα στις επάλξεις, για να κάνουμε πραγματικότητα αυτό, για το οποίο εκείνος αγωνίστηκε και έδωσε τη ζωή του, για να δώσουμε νόημα στη θυσία του και να διατηρήσουμε τη Χώρα μας ασφαλή και ευημερούσα για τις επόμενες γενιές.

Αιέν Υψικρατείν!

Ο λόγος είναι απλός. Πίστευε, και το πίστευε απόλυτα (το αποκάλυπτε δε σε όλες τις ιδιωτικές του συνομιλίες...), ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι και να ξαναγίνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πρωθυπουργός. Είτε απευθείας ως πρώτο κόμμα στην κάλπη, είτε μέσω συμμαχιών με το ΠΑΣΟΚ ή όποιον τρίτο θα ήθελε να συμπλεύσει μαζί του. Αναγνώριζε μεν ότι η ΝΔ έχει ένα μικρό προβάδισμα, αλλά ήταν βέβαιος ότι «αν καταφέρει να κρατήσει τη διαφορά κάτω από 3 μονάδες, θα κερδίσει τον Μητσοτάκη στον δεύτερο γύρο». Πώς θα τον κέρδιζε; Ισοπεδώνοντας το ΠΑΣΟΚ και εξαφανίζοντας τον Βαρουφάκη. Δεν πίστεψε ποτέ ότι θα χάσει από τον Κυριάκο, και ήταν τόσο πολύ ζυμωμένος με αυτή την ιδέα, ώστε δεν αντιμετώπιζε καν το ενδεχόμενο ότι αυτό θα μπορούσε και να μη συμβεί. Θεωρούσε ότι «με αυτά που έχουν γίνει» (και απαριθμούσε, ακρίβεια, ενεργειακή κρίση, υποκλοπές, Τέμπη) «όχι μόνο θα χάσει ο Κυριάκος, άλλα θα τον κανιβαλίσουν οι άλλοι το ίδιο βράδυ». Ποιοι «άλλοι»; Οι βαρόνοι του κόμματος, ο Καραμανλής, ο Σαμαράς, ο Δένδιας. Τόσο βέβαιος για τον εαυτό του, και τόσο σίγουρος για την τύχη του αντιπάλου του. Και μετά άρχισε να το λέει και δημοσίως.

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 25/05/23

Τα νεύρα του brοέδρου

Είναι λογικό ό,τι συμβαίνει στον 7ο όροφο των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ, να προσπαθούν οι άνθρωποι του κόμματος να το κρατήσουν μυστικό. Και λογικό και αναμενόμενο. Διότι εκεί βρίσκεται το γραφείο του αρχηγού, και ό,τι συμβαίνει εκεί μέσα, είναι απαραίτητο να μη βγαίνει βόλτα στους δρόμους. Πρέπει να προστατευθεί ο αρχηγός, ειδικά τώρα που τον έχει πάρει η κάτω βόλτα ψυχολογικά. Ομως, όσο κι αν προσπαθούν, στο τέλος κάποια χαραμάδα θα υπάρξει για να «διαφύγει» κάτι. Και «διέφυγε».

Οπως εγκύρως ενημερώθηκα από μια πηγή μου, νωρίς το απόγευμα της Κυριακής, με το που κυκλοφόρησε ότι από το 80% των exit polls η ΝΔ πηγαίνει για «καθαρή νίκη», με διψήφια ίσως διαφορά, ο Αλ. Τσίπρας «δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ισχύει αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ». Η πηγή μου με ενημέρωσε ακόμη πως λίγο αργότερα, κατά τις 9 παρά, όταν πια είχε καταστεί φανερό το πού θα κυμαινόταν το αποτέλεσμα, «έμεινε άναυδος», διαπιστώνοντας ότι η διαφορά από τη ΝουΔου θα ήταν πάνω από 20 μονάδες. Και εν συνεχεία στράφηκε προς τους συνεργάτες του ρωτώντας (σε άπταιστα «γαλλικά») τι διάολο - ψεύτικη - εικόνα μετέφεραν οι βουλευτές και τα στελέχη στα κεντρικά του κόμματος (και τον ίδιο), στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Πώς δεν κατάλαβαν τίποτε για το τι συνέβαινε και γιατί ερμήνευσαν τόσο λάθος το κλίμα για «βουβές εκλογές». «Καλά εγώ δεν καταλάβαινα τι είχε συμβεί. Εσείς που υποτίθεται είχατε πληροφόρηση από τη βάση, γιατί λέγατε ότι πάμε καλά, και πάμε μπροστά;» λέγεται ότι φώναζε στα στελέχη των κινητοποιήσεων, και τον καταλαβαίνω τον (ακραίο) θυμό του.

Γενικά, μου είπε ο δικός μου, ήταν τόσο χάλια ψυχολογικά που χρειάστηκε επί ώρα τη στήριξη ανθρώπων όπως η σύζυγός του Μπ. Μπαζιάνα, ο μπαρμπ' Αλέκος Φλαμπουράρης, ο Ευ. Τσακαλώτος, ο Β. Αποστολάκης, ο Μ. Καλογήρου, ο Γ. Ραγκούσης, η αδελφή του Ζανέτ, η Εφη Αχτσιόγλου, για να μπορέσει να κάνει τη δήλωση (για κλάματα) που είδαμε το βράδυ της Κυριακής.

Ζούσε σε άλλη διάσταση

Νωρίτερα πάντως τους είχε τρομάξει αρκετά όλους αυτούς διότι τους έλεγε, λέει, κάτι «κουλά» του είδους «δεν μπορώ να παραμείνω με τέτοιο αποτέλεσμα», «δεν έχει νόημα πια», «δεν έχω διάθεση αλλά ούτε και δυνάμεις να συνεχίσω», κι άλλα παρόμοια καταθλιπτικά. Τον συνεφέραν όμως γρήγορα, με βασικό επιχείρημα ότι δεν μπορεί να λιποψυχήσει τώρα, και κάτι τέτοια ηρωικά και πένθιμα, με αποτέλεσμα να κάνει τη δήλωση που όλοι είδαμε, και με την οποία απέδειξε ότι όντως... τίποτε δεν κατάλαβε από το τι του συνέβη.

«Είχαμε να τον δούμε έτσι από το βράδυ του δημοψηφίσματος» μου είπε ο δικός μου, και δεν αμφιβάλλω καθόλου. Επαθε σοκ από το αποτέλεσμα ο άνθρωπος. Συγκλονίστηκε!

Ο λόγος είναι απλός. Πίστευε, και το πίστευε απόλυτα (το αποκάλυπτε δε σε όλες τις ιδιωτικές του συνομιλίες...), ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι και να ξαναγίνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πρωθυπουργός. Είτε απευθείας ως πρώτο κόμμα στην κάλπη, είτε μέσω συμμαχιών με το ΠΑΣΟΚ ή όποιον τρίτο θα ήθελε να συμπλεύσει μαζί του. Αναγνώριζε μεν ότι η ΝΔ έχει ένα μικρό προβάδισμα, αλλά ήταν βέβαιος ότι «αν καταφέρει να κρατήσει τη διαφορά κάτω από 3 μονάδες, θα κερδίσει τον Μητσοτάκη στον δεύτερο γύρο».

Πώς θα τον κέρδιζε; Ισοπεδώνοντας το ΠΑΣΟΚ και εξαφανίζοντας τον Βαρουφάκη. Δεν πίστεψε ποτέ ότι θα χάσει από τον Κυριάκο, και ήταν τόσο πολύ ζυμωμένος με αυτή την ιδέα, ώστε δεν αντιμετώπιζε καν το ενδεχόμενο ότι αυτό θα μπορούσε και να μη συμβεί. Θεωρούσε ότι «με αυτά που έχουν γίνει» (και απαριθμούσε, ακρίβεια, ενεργειακή κρίση, υποκλοπές, Τέμπη) «όχι μόνο θα χάσει ο Κυριάκος, άλλα θα τον κανιβαλίσουν οι άλλοι το ίδιο βράδυ». Ποιοι «άλλοι»; Οι βαρόνοι του κόμματος, ο Καραμανλής, ο Σαμαράς, ο Δένδιας. Τόσο βέβαιος για τον εαυτό του, και τόσο σίγουρος για την τύχη του αντιπάλου του. Και μετά άρχισε να το λέει και δημοσίως.

Για μένα είναι ίσως η μοναδική περίπτωση πολιτικού αρχηγού που δεν έπεσε απλά έξω στις προβλέψεις του, άλλα ζούσε σε άλλη διάσταση, σε άλλη πραγματικότητα. Εξ ου και τα έβαλε με τα στελέχη που μετέφεραν στα κεντρικά μια ψεύτικη εικόνα για το τι συνέβαινε στο εκλογικό σώμα. Την περίπτωση να του μετέφεραν ό,τι ήθελε να ακούσει, βλέποντας το πάθος του να επιστρέψει στην εξουσία, μάλλον δεν την εξετάζει...

Πιστοί στη «γραμμή»

Αύριο πάντως έχουν Κεντρική Επιτροπή στον ΣΥΡΙΖΑ για να κάνουν ό,τι είχε προαναγγείλει ο αρχηγός - μια «εκτίμηση» του αποτελέσματος. Αλλά τι εκτίμηση να κάνουν όταν ο ίδιος και οι περί αυτόν έχουν ήδη αποτιμήσει ότι για την εκλογική συντριβή ευθύνονται κατά σειρά το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ; Υπάρχει περίπτωση να καταλήξουν σε κάτι διαφορετικό; Σε μια άλλη προσέγγιση; Εγώ νομίζω πως όχι. Τα είπε ο ίδιος στις δηλώσεις του, τα επανέλαβε και το Εκτελεστικό Γραφείο στη δική του ανακοίνωση. Σιγά να μην αποφασίσει η Κεντρική Επιτροπή ότι για το αποτέλεσμα, πλην των άλλων, ευθύνεται και ο ίδιος όταν προσκαλώντας τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ έδιωξε αριστερούς ψηφοφόρους στα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς. ΄Η να του πουν, ξέρεις αρχηγέ, όταν αποκαλούσες τον Μητσοτάκη αρχηγό της φαμίλιας και της με όρους μαφίας «Μητσοτάκης ΑΕ», πολύς κόσμος μας γύρισε την πλάτη γιατί δεν γουστάρει ακρότητες. Και τόσα άλλα, τα οποία ζήσαμε όλοι στη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου, όπου περίσσεψαν το μίσος, η χυδαιότητα, η συκοφαντία και οι τοξικές επιθέσεις.

Οχι. Στη «γραμμή» θα είναι και η Κεντρική Επιτροπή. Το πολύ-πολύ να ρίξουν κανένα «ξύλο» στον φουκαρά τον Γιώργο τον Κατρούγκαλο ή στους 53+ για το κείμενό τους με τα τοπικά νομίσματα. Τίποτε άλλο.

Στάζουν δηλητήριο

Ο χαμένος είναι χαμένος και ό,τι και να κάνει, ό,τι και να πει, όπως και να αντιδράσει, μπορείς να βρεις κάποια δικαιολογία για τη στάση του. Εφαγε (μια τεράστια) ήττα. Θα αντιδράσει. Είναι λογικό. Ομως αυτό που συμβαίνει από την Κυριακή το βράδυ στο διαδίκτυο με τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνά κάθε φαντασία. Εχω μείνει με το στόμα ανοιχτό για το πόσα αποθέματα μίσους, εχθρότητας, εμπάθειας, μισαλλοδοξίας, φανατισμού και εν τέλει «αρρώστιας» μπορεί να κρύβουν η ψυχή και το μυαλό των ανθρώπων αυτών. 

Ο στρατός των τρολ του ΣΥΡΙΖΑ, παραζαλισμένος από το εκλογικό αποτέλεσμα, και μη έχοντας τι να πει (μάλλον και ο «γραμμιτζής» της Κουμουνδούρου που τους ελέγχει παραμιλάει ακόμη) ψελλίζει κάτι ηρωικά και πένθιμα για τον αγώνα του τύπου «ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρή αντιπολίτευση», ήτοι καλά κρασιά και εις άλλα με υγεία. Αλλά έχουν ξεσπαθώσει οι οπαδοί. Σε ακραίο βαθμό. Πώς έγιναν έτσι αυτοί οι άνθρωποι; Ποιος τους «εκπαίδευσε» και ποιος τους «καθοδήγησε»; Αναρωτιέμαι όταν ο άλλος σου «εύχεται» ολόψυχα στα Social media «να πάθεις καρκίνο» ή «να βάλεις τα παιδί σου στο τρένο» (όπως σε εμένα, δυο διαφορετικοί άνθρωποι, μόλις χθες), αλήθεια νιώθεις ότι αυτή η κοινωνία είναι βαριά δηλητηριασμένη. Και κάποιος έχει την ευθύνη. Και πρέπει να ξανακοιτάξει τη σχέση του με την πολιτική και την κοινωνία.

 

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΛΕΛΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΜΑΔΟΥΡΟ, ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡ' ΗΜΙΝ (Τ)ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ, ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ (PCV);

Από το "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ"

"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ", 24/05/23

 Κλιμακώνεται το κυβερνητικό σχέδιο ανοιχτής επέμβασης ενάντια στο ΚΚ

Κλιμακώνεται το σχέδιο ανοιχτής επέμβασης ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (PCV) με οργανωτή το κυβερνητικό σοσιαλδημοκρατικό Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (PSUV).

Στο πλαίσιο αυτό, την περασμένη Κυριακή, πραγματοποιήθηκε στο Καράκας με κυβερνητική καθοδήγηση μια παραμάζωξη, η οποία ονομάστηκε «συνέδριο για τη διάσωση του PCV», με πρωταγωνιστές αποδεδειγμένα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, καθώς και ελάχιστα πρώην στελέχη του ΚΚ Βενεζουέλας, που έχουν αποχωρήσει εδώ και χρόνια από αυτό.

Στόχος του εν λόγω «συνεδρίου» ήταν να αμφισβητηθούν τα συλλογικά όργανα και οι συλλογικές αποφάσεις του ΚΚ Βενεζουέλας, ανοίγοντας τον δρόμο για δικαστικά και διοικητικά μέτρα εναντίον του.

Σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε τη Δευτέρα, ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Βενεζουέλας, Οσκαρ Φιγκέρα, κατήγγειλε τη μάζωξη αυτή ως τη «νέα φάση ενός σχεδίου επίθεσης που ξεκίνησε μετά την εμβάθυνση της γραμμής αντιπαράθεσης και οριοθέτησης του ΚΚ Βενεζουέλας με τις αντεργατικές, αντιλαϊκές και αντεθνικές πολιτικές της κυβέρνησης Μαδούρο».

Αναφέρθηκε στην αθέτηση από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος της συμφωνίας που είχαν καταλήξει τα δύο κόμματα το 2018 και στη συνέχεια στην προσπάθεια των κομμουνιστών να πρωτοστατήσουν στην οικοδόμηση μιας λαϊκής και επαναστατικής εναλλακτικής που θα αντιπαλέψει την αντιλαϊκή πολιτική. Η προσπάθεια των κομμουνιστών και η πρωτοπόρα δράση τους απαντήθηκαν από την κυβέρνηση με την κλιμακούμενη προσπάθεια φίμωσής τους, με αποκλεισμό υποψηφίων τους από εκλογικές διαδικασίες, αλλά και με προσπάθεια φίμωσης του ίδιου του Ο. Φιγκέρα που έχει εκλεγεί στη Βουλή.

Ο Ο. Φιγκέρα τόνισε ότι το ΚΚ Βενεζουέλας έκανε τον Νοέμβρη του 2022 το 16ο Συνέδριό του, όπου συλλογικά και ενωμένο αποφάσισε «μια ξεκάθαρη πολιτική με στόχο την προώθηση του αγώνα του λαού της Βενεζουέλας και των διαδικασιών ανασυγκρότησης των γνήσιων επαναστατικών και λαϊκών δυνάμεων».

Μετά από αυτό, πρόσθεσε, ξεκίνησε η προσπάθεια υπό την καθοδήγηση του ηγετικού στελέχους του κυβερνητικού κόμματος Ντιοσδάδο Καμπέγιο και κρατικών αξιωματούχων για τη διαμόρφωση μιας «ομάδας μισθοφόρων, αμειβόμενων υπαλλήλων, μελών του PSUV που και με χρηματοδότηση από κρατικούς πόρους περιόδευσαν στη χώρα προσφέροντας "προνόμια" σε μέλη του PCV, δουλειές, χρήματα, σακούλες με τρόφιμα, σπίτια, οχήματα, αλλά απορρίφθηκαν».

Ακόμα, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Βενεζουέλας σημείωσε ότι «η ηγεσία του PSUV θέλει να σφετεριστεί τη νομική προσωπικότητα του κόμματος για να αποτραπεί το Κομμουνιστικό Κόμμα από το να συνεχίσει να εκπληρώνει τον ρόλο του ως ταξικής δύναμης στην υπηρεσία της πάλης του λαού της Βενεζουέλας και της εργατικής τάξης και να εξουδετερώσει τον ρόλο του στους κοινωνικούς αγώνες στη χώρα».

Αναφέρθηκε στους πρωταγωνιστές του λεγόμενου «συνεδρίου» που οργανώθηκε υπό την καθοδήγηση του PSUV, αποκαλύπτοντας ότι είναι κυρίως στελέχη του κρατικού μηχανισμού, καθώς και λίγα διαγραμμένα μέλη του ΚΚ Βενεζουέλας, όπως ο Ερνι Πάρα, που διαγράφτηκε το 2021, όταν παραβίασε την απόφαση του κόμματος και στήριξε τον κυβερνητικό υποψήφιο στις τοπικές εκλογές στην επαρχία Τάτσιρα, και ο Σίξτο Ροντρίγκεζ, διαγραμμένος εδώ και μια δεκαετία.

Εξέφρασε ακόμα τις ευχαριστίες του για την αλληλεγγύη στο ΚΚ Βενεζουέλας από οργανώσεις, διανοούμενους και από Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από όλο τον κόσμο.

"ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ" ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ Ο ΠΙΟ ΠΙΣΤΟΣ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟΣ, ΜΕ "ΞΥΛΙΝΟ ΛΟΓΟ" ΚΑΙ ΑΦΘΟΝΗ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ....

Από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 24/05/23

 

Ο Σύριζα παρουσίαζε επίμονα στον ελληνικό λαό τη μαγική εικόνα μιας Ελλάδας κατεστραμμένης, μιας οικονομίας σε κατάρρευση, μιας κυβέρνησης αυταρχικής στα όρια της χούντας και τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως την προσωποποίηση του απόλυτου κακού. Οι πολίτες όμως ακύρωσαν με εκκωφαντικό τρόπο την ιδεολογία του αρνητισμού και του φθηνού λαϊκισμού και αυτή η ακύρωση αποτελεί την πεμπτουσία της ήττας του Σύριζα, διότι ακυρώθηκε το υπαρξιακό οικοδόμημα πάνω στο οποίο είναι χτισμένο ολόκληρο το κόμμα αυτό....

 

Στην πολιτική υπάρχουν πολλών ειδών και μορφών ήττες. Ήττες μικρές, ήττες μεγάλες, ήττες τακτικής και ήττες σχετικής σημασίας. Αυτό όμως που υπέστη ο Σύριζα στις εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 είναι μια μια ήττα ιστορικών διαστάσεων και σημασίας. Για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρονικά ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υφίσταται υποχώρηση 11,5 ποσοστιαίων μονάδων, ενώ παράλληλα το κυβερνητικό κόμμα αυξάνει τη δύναμή του.

Η καταρράκωση όμως των ποσοστών του Σύριζα δεν είναι η πλέον σημαντική πτυχή της ήττας του. Το κυρίαρχο στοιχείο του εκλογικού αποτελέσματος είναι πως ηττήθηκε στρατηγικά και απόλυτα το ιδεολογικό και κυβερνητικό αφήγημα του κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ηττήθηκε το ισοπεδωτικό αφήγημα της καταστροφολογίας, του αρνητισμού, της τοξικότητας, της ατεκμηρίωτης σκανδαλολογίας και των κενών υποσχέσεων. Ο Σύριζα παρουσίαζε επίμονα στον ελληνικό λαό τη μαγική εικόνα μιας Ελλάδας κατεστραμμένης, μιας οικονομίας σε κατάρρευση, μιας κυβέρνησης αυταρχικής στα όρια της χούντας και τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως την προσωποποίηση του απόλυτου κακού. Οι πολίτες όμως ακύρωσαν με εκκωφαντικό τρόπο την ιδεολογία του αρνητισμού και του φθηνού λαϊκισμού και αυτή η ακύρωση αποτελεί την πεμπτουσία της ήττας του Σύριζα, διότι ακυρώθηκε το υπαρξιακό οικοδόμημα πάνω στο οποίο είναι χτισμένο ολόκληρο το κόμμα αυτό.

Στον Σύριζα δεν μπορούν να κατανοήσουν και να αναλύσουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας δεν πείθεται πλέον από υστερικές φωνές διαμαρτυρίας αλλά επιζητά μια ηγεσία που θα οδηγήσει τη χώρα με ρεαλισμό αλλά και αισιοδοξία σε ένα καλύτερο και πιο ασφαλές αύριο. Ο Σύριζα δεν μπορεί να ξεφύγει από την εγγενή του πάθηση που είναι πως παραμένει στον πυρήνα του ένα κόμμα διαμαρτυρίας. Απέτυχε να ερμηνεύσει κριτικά και αναλυτικά τα αίτια της ήττας του το 2019, νομίζοντας ότι απλά είχε τιμωρηθεί από τους ψηφοφόρους για τα μέτρα του μνημονίου. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Σύριζα είναι αιχμάλωτοι του δόγματος ότι η κανονικότητα δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά. Η κοινωνία όμως δείχνει με κάθε τρόπο ότι επιθυμεί την κανονικότητα και τη σταθερότητα και όχι τις περιπέτειες τύπου 2015.

Στον Σύριζα θεώρησαν ότι έγιναν κόμμα εξουσίας επειδή το 2012 η εξαθλιωμένη και προλεταριοποιημένη μεσαία τάξη της χώρας αναζήτησε μέσα στην απελπισία της έναν πολιτικό φορέα-σωσίβιο. Η εμπειρία όμως της διακυβέρνησης 2015-2019 από τον Σύριζα άφησε βαθειά τραύματα σε αυτή τη μεσαία τάξη, η οποία τελικά κλήθηκε να πληρώσει τον ταξικό σαδισμό του νόμου Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό. Η τραγική εμφάνιση του πρώην Υπουργού Εργασίας στην τηλεοπτική εκπομπή με τον Άδωνι Γεωργιάδη σε συνδυασμό με τον ορισμό της μεσαίας τάξης από τη Θεανώ Φωτίου στα 5.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα και το ενδεχόμενο επαναφοράς ληστρικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αυτοαπασχολούμενους φαίνεται πως αποτέλεσε τη θρυαλλίδα που πυροδότησε το τσουνάμι κατάρρευσης του Σύριζα.

Η καθολική αντίδραση στα ταξικά φορολογικά και ασφαλιστικά σχέδια του Σύριζα φάνηκε με αδιαμφισβήτητο τρόπο στο πως ψήφισαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες. Σύμφωνα με την ποιοτική ανάλυση των exit poll, η ΝΔ έλαβε το θηριώδες 54% στους ελεύθερους επαγγελματίες και 47,5% στους αγρότες, ενώ ο Σύριζα πήρε 17,3% και 13% αντίστοιχα. Και η συντριπτική και ιστορική νίκη όμως της ΝΔ στους τέσσερεις νομούς της Κρήτης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό ότι τα σημαντικά έσοδα που εισρέουν στη μεγαλόνησο από τον τουρισμό, τα ακίνητα και τις νέες επενδύσεις έχουν δημιουργήσει μια καινούργια μεσαία τάξη, η οποία δεν θέλει επουδενί να ενταχθεί στο ιδεολογικό και ταξικό πλαίσιο του Σύριζα.

Έχοντας απωλέσει πλήρως τις προσβάσεις του στη μεσαία τάξη, ο Σύριζα παύει πλέον να αποτελεί κόμμα εξουσίας και επανέρχεται με οδυνηρό τρόπο στην προηγούμενη ιδιότητά του που είναι το κατεξοχήν κόμμα διαμαρτυρίας της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Στις χθεσινές εκλογές τελείωσε η καριέρα του Σύριζα ως κόμμα εξουσίας.

Οι Ελληνες ψήφισαν όντως Αλλαγή, όπως τους είχε ζητήσει με ένταση ο Αλ. Τσίπρας, κλέβοντας αδιάντροπα τα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ. Μόνο που η Αλλαγή που ψήφισε - με συντριπτικό ποσοστό - το εκλογικό σώμα αφορά τον ίδιο. Αλλη εξήγηση δεν υπάρχει. Να ζητάς απαλλαγή της χώρας από την «καταστροφική κυβέρνηση Μητσοτάκη» και το εκλογικό σώμα να σου απαντάει, αν πρέπει κάποιος να φύγει, αυτός είσαι εσύ. Και εδώ, επειδή τα λέμε όλα, όπως ξέρετε, θα πούμε και αυτό: πραγματικά ο Τσίπρας είχε μια θεαματική πορεία στην ελληνική πολιτική ζωή. Μέσα σε 15 χρόνια που ηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να πάρει ένα μικρό κόμμα από το χέρι και να το ανεβάσει στην εξουσία (ανεξάρτητα από τις βαριές επιπτώσεις στην πορεία της χώρας). Κυβέρνησε επί 4½ χρόνια, έκανε άλλα 4 χρόνια αρχηγός της αντιπολίτευσης, αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι έχει πλέον εκμετρήσει τον πολιτικό του βίο. Μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια τα έχει πει όλα, δεν έχει αφήσει τίποτε που να μην το έχει αγγίξει, να μην έχει δώσει υποσχέσεις, να μην έχει δεσμευτεί.

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/05/23

ΤΟΥ Ι.Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Εντελώς φυσιολογικά, ο θρίαμβος του Μητσοτάκη ήταν η πανωλεθρία του Τσίπρα. Στην πολιτική σπανίως υπάρχουν ισοπαλίες.

Με την ψυχραιμία όμως των ωρών που ακολουθούν το εκλογικό αποτέλεσμα έχω μια απορία.

Γιατί είδαμε τη νίκη αλλά όχι τον θρίαμβο, την ήττα αλλά όχι την πανωλεθρία;

Με άλλα λόγια, γιατί αξιολογήσαμε ορθά αυτό που συμβαίνει αλλά δεν διαβλέψαμε έγκαιρα πού θα καταλήξει;

Η απάντηση είναι απλή και κοινή. Επειδή μέσα από αδιευκρίνιστα κανάλια σκέψης είχαμε δεχτεί ότι η κανονικότητα μπορεί να οικοδομηθεί πάνω στα απομεινάρια ή τα απότοκα της κρίσης.

Αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί. Κάθε νέα κατάσταση κουβαλάει μαζί τα δικά της οικοδομικά υλικά.

Παραδόξως όμως μια πνευματική οκνηρία είχε οδηγήσει ακόμη και σοβαρούς ανθρώπους να πιστέψουν ότι μετά την κρίση τα πράγματα απλώς θα γίνουν «σαν πριν» - άντε με τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, ίσως και τον Τσίπρα στο κοστούμι του Παπανδρέου.

Η ίδια η σκέψη είναι εξόχως παρδαλή. Αλλά είχε πέραση, ιδίως σε όσους είχαν υπερεκτιμήσει τον Τσίπρα και υποτιμήσει τον Μητσοτάκη.

Στην πραγματικότητα, οι δύο πολιτικοί δεν είναι καν συγκρίσιμοι.

Ο Μητσοτάκης είναι το τυπικό είδος ενός κανονικού πολιτικού σε μια σύγχρονη δυτική χώρα.

Ο Τσίπρας είναι το πρότυπο ενός πολιτικού που γεννήθηκε από την κρίση και επιχειρεί να επιβιώσει μετά από αυτήν.

Η ίδια η κρίση τους διασταύρωσε και τους έφερε αντιμέτωπους. Η ίδια η κανονικότητα τους εμποδίζει να συνυπάρξουν.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως από το περασμένο καλοκαίρι εξελίχθηκε μια επιχείρηση αποσταθεροποίησης, ακόμη και ανατροπής του Μητσοτάκη.

Η Ουκρανία, οι υποκλοπές, η ακρίβεια, τα Τέμπη ήταν απλώς οι αφορμές.

Η αιτία ήταν η κανονικότητα. Ανθρωποι που έχτισαν καριέρες και φιλοδοξίες πάνω στην απόρριψη ή την άρνησή της δεν αντέχουν να την αποδεχτούν. Δεν τους συμφέρει - το έχει εξηγήσει σε μια εμβληματική παραδοχή και η Αχτσιόγλου.

Η επιχείρηση έληξε άδοξα εκεί όπου οι δημοκρατίες κρίνουν τα πράγματα: στην κάλπη.

Ο θρίαμβος του Μητσοτάκη και η πανωλεθρία του Τσίπρα ήταν τελικά η φυσιολογική κατάληξη μιας απόπειρας αποσταθεροποίησης που απέτυχε.

Και απέτυχε επειδή κανείς και πάντως όχι η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία δεν ήθελε να ρισκάρει την κανονικότητα που μόλις έχει κατακτήσει.

Το μήνυμα είναι θετικό αφού η χώρα έδειξε ότι θα συνεχίσει την πορεία της παρά τον ορυμαγδό τοξικότητας που την πλημμύρισαν.

Κι αν δεν το είδε κανείς να έρχεται είναι μάλλον επειδή έχουμε ξεσυνηθίσει σε τέτοια θετικά μηνύματα τα τελευταία χρόνια.

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/05/23

Το σφουγγάρι του πελάτη

Τώρα που το εκλογικό αποτέλεσμα ανήκει στην Ιστορία, γιατί είναι όντως ένα ιστορικό αποτέλεσμα, είναι ευκαιρία να δούμε με ψυχραιμία τι ψήφισαν οι Ελληνες και να βγάλουμε τα αναγκαία συμπεράσματα. Ενα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι οι δημοσιογράφοι είμαστε ολίγον τι μακριά νυχτωμένοι. Ζυμώνουμε μεταξύ μας διάφορα σενάρια, μερικοί το ρίχνουν στις αυτοεκπληρούμενες προφητείες, άλλοι κάνουν τα πιστεύω τους «θέλω» και κάποιοι προωθούν για το «μεροκάματο» απόψεις που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.

Ανακαλύπτοντας κάθε φορά «κρίσιμα» και «καταλυτικά» γεγονότα, οι περισσότεροι εξ ημών επιχειρούν να προβλέψουν τα μελλούμενα και το αποτέλεσμα είναι όχι απλώς να πέφτουν έξω στις (να τις κάνει ο Θεός) προβλέψεις τους, αλλά να μεγαλώνει και η απόσταση από αυτά που πραγματικά πιστεύει ο μέσος Ελληνας. Θα δώσω μερικά παραδείγματα εν τάχει.

Υποστήριζε ο πολακισμός του ΣΥΡΙΖΑ ότι η διαχείριση του δεύτερου κύματος της πανδημίας ήταν, σε αντίθεση με εκείνη του πρώτου, τραγική, από κοντά εμείς να στηρίξουμε. Και να υιοθετήσουμε απνευστί απόψεις, όπως η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως στους δείκτες θνητότητας κι ακόμη το ΕΣΥ που καταρρέει, οι υγειονομικοί που λείπουν, τα εγκληματικά λάθη, οπότε - συμπέρασμα - «τελείωσε» η διακυβέρνηση Μητσοτάκη, όποτε και αν πραγματοποιηθούν οι εκλογές.

Σκάνδαλο των υποκλοπών. Μπλα... μπλα… μπλα… το μεγαλύτερο σκάνδαλο από τη Μεταπολίτευση και μετά, πλήγηκε ο πυρήνας της δημοκρατίας, κατέρρευσαν οι θεσμοί, είναι καθ' ολοκληρίαν υπεύθυνο το Μέγαρο Μαξίμου, αρχιερέας των υποκλοπών ο Μητσοτάκης. Επιμύθιο, «Μητσοτάκης τέλος» στις εκλογές.

Δυστύχημα στα Τέμπη. Βαριές ευθύνες, κακή συντήρηση του δικτύου, κομματοκρατία στους σιδηροδρόμους, υπεύθυνος ο Κ. Καραμανλής, περισσότερο υπεύθυνος για το δυστύχημα και τους θανάτους ο Μητσοτάκης που τον διόρισε, εμπλέκεται στην τραγωδία το Μέγαρο Μαξίμου, εγκληματίας ο Μητσοτάκης. Συμπέρασμα, όποτε και αν γίνουν οι εκλογές, ο Μητσοτάκης θα συντριβεί.

Και φυσικά σκάνδαλα, την ευθύνη των οποίων έχει, φυσικά, ο Μητσοτάκης, αφού αυτός διόρισε τους εμπλεκομένους, είναι εκείνος που τους έκανε «πλάτες», τους κάλυπτε και τους ενθάρρυνε. Διότι πρώτος αυτός τα «πιάνει» ως επικεφαλής της «Μητσοτάκης ΑΕ», άρα οι εκλογές θα επισφραγίσουν αυτό που είναι βέβαιο - ότι ο λαός έχει ήδη αποφασίσει να τον αλλάξει.

Και ήρθε ο πολίτης, κρατώντας ένα μεγάλο σφουγγάρι στο χέρι, και έκανε ένα «σβου» και τα έσβησε όλα αυτά. Εκατομμύρια σφουγγάρια, για την ακρίβεια, έκαναν την ίδια δουλειά την Κυριακή. Εσβηναν ασταμάτητα. Αφήνοντας εμάς τους δημοσιογράφους με την απορία γιατί δεν καταλάβαμε τίποτε από τον πολιτικό σεισμό που προετοίμαζε η κοινωνία για να μας συνεφέρει. Ολους. Πολιτικούς, μέσα ενημέρωσης, δημοσκόπους, δημοσιογράφους…

Η Αλλαγή που δεν περίμενε

Ενα δεύτερο συμπέρασμα για το αποτέλεσμα της Κυριακής είναι ότι οι Ελληνες ψήφισαν όντως Αλλαγή, όπως τους είχε ζητήσει με ένταση ο Αλ. Τσίπρας, κλέβοντας αδιάντροπα τα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ. Μόνο που η Αλλαγή που ψήφισε - με συντριπτικό ποσοστό - το εκλογικό σώμα αφορά τον ίδιο. Αλλη εξήγηση δεν υπάρχει. Να ζητάς απαλλαγή της χώρας από την «καταστροφική κυβέρνηση Μητσοτάκη» και το εκλογικό σώμα να σου απαντάει, αν πρέπει κάποιος να φύγει, αυτός είσαι εσύ. 

Και εδώ, επειδή τα λέμε όλα, όπως ξέρετε, θα πούμε και αυτό: πραγματικά ο Τσίπρας είχε μια θεαματική πορεία στην ελληνική πολιτική ζωή. Μέσα σε 15 χρόνια που ηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να πάρει ένα μικρό κόμμα από το χέρι και να το ανεβάσει στην εξουσία (ανεξάρτητα από τις βαριές επιπτώσεις στην πορεία της χώρας). Κυβέρνησε επί 4½ χρόνια, έκανε άλλα 4 χρόνια αρχηγός της αντιπολίτευσης, αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι έχει πλέον εκμετρήσει τον πολιτικό του βίο. Μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια τα έχει πει όλα, δεν έχει αφήσει τίποτε που να μην το έχει αγγίξει, να μην έχει δώσει υποσχέσεις, να μην έχει δεσμευτεί. 

Το όραμά του για τη χώρα το ξέρουμε πια, και από την καλή και από την ανάποδη. Είναι εντελώς παρωχημένο. Δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες της. Και φάνηκε από την προεκλογική καμπάνια που έκανε. Τη συνόψισε στο θολό τρίπτυχο «αύξηση μισθών - μείωση τιμών - ρύθμιση χρεών» κι ό,τι κατάλαβε κανείς, κατάλαβε. Δεν είχε τίποτε καινούργιο να πει στο εκλογικό σώμα και μοιραία αποδοκιμάστηκε με τρόπο σοκαριστικό.

Μνημείο αλαζονείας

Ηλπιζα, όπως και πολλοί άλλοι, ότι θα αποκωδικοποιήσει σωστά το μήνυμα και θα πράξει ανάλογα. Οτι θα αφήσει κατά μέρος τα παπατζιλίκια. Ξεγελάστηκα. Η χθεσινή του δήλωση ότι «είναι παρών» αποτελεί μνημείο αλαζονείας και οίησης με την εξουσία. Τίποτα δεν κατάλαβε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά η άθλια επίθεση στο ΠΑΣΟΚ φανέρωσε και ποιο είναι το πραγματικό του πρόβλημα πλέον. Το ΠΑΣΟΚ έρχεται «με φόρα» και στις εκλογές του Ιουνίου θα είναι δεύτερο κόμμα. Και το ξέρει.

 Οσο για το «παρών» που δήλωσε, θυμίζω απλώς ότι πριν από τις εκλογές, την περασμένη Τρίτη, αν θυμάμαι καλά, έδωσε μια συνέντευξη στο Mega, στην εκπομπή της δικιάς μας Δανάης. Και όταν ρωτήθηκε τι σκοπεύει να κάνει αν χάσει τις εκλογές (επειδή νωρίτερα είχε αναφέρει για τον Κυριάκο ότι θα πρέπει να φύγει την επόμενη ημέρα!) είχε απαντήσει το καταπληκτικό: «Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αλλιώς. Κερδίσει ή χάσει ο Τσίπρας, θα υπάρξει μια εκτίμηση απέναντί του (;!!) αλλά και η δυνατότητα, και νομίζω είναι υγιές, όποιος διαφωνεί μαζί μου να το λέει δημόσια και ανοιχτά»!!

Αύριο θα κάνει μια «εκτίμηση» στην Κεντρική Επιτροπή και φυσικά θα συνεχίσει. Γιατί «τέτοιος είναι», που θα έλεγε και ο Μήτσος Κουτσούμπας…

Γιατί έπεσαν έξω οι δημοσκόποι

Και μια κουβέντα για τις δημοσκοπήσεις και το γιατί έπεσαν τόσο έξω. Για το γιατί προέβλεπαν διαφορά 6 και 7 μονάδων μεταξύ ΝουΔου και ΣΥΡΙΖΑ και τελικά η διαφορά που καταγράφηκε ήταν 20 μονάδες. Υπάρχει εξήγηση. Οφείλεται στον ανηλεή πόλεμο που έχει εξαπολύσει εναντίον τους ο ΣΥΡΙΖΑ, συνειδητά, μεθοδευμένα, επίμονα, εδώ και έξι επτά χρόνια. Από την εποχή που ήταν κυβέρνηση. Τα αποκάλυψαν όλα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες κορυφαίοι δημοσκόποι, όπως ο Στράτος Φαναράς, ο Θωμάς Γεράκης, ο Ζαχαρίας Ζούπης και ο Δημήτρης Μαύρος, που τελευταία συνεργαζόταν με τον Τσίπρα. Επιθέσεις, στα όρια του εκβιασμού, για να συντηρηθεί το αφήγημα ΣΥΡΙΖΑ. Οτι πότε τα «μεγάλα οικονομικά συμφέροντα» πλήρωναν τις εταιρείες για να βγάζουν ευνοϊκές δημοσκοπήσεις υπέρ του Κυριάκου και πότε, όταν η ΝουΔου έγινε κυβέρνηση, τα «έπιαναν» απευθείας από το Μέγαρο Μαξίμου για να στηρίζουν την κυβέρνηση. Ετσι, εξαναγκάστηκαν να κάνουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που τις συκοφαντούσε ο ΣΥΡΙΖΑ: να μεγαλώνουν το δικό του ποσοστό και να κρατούν «προσγειωμένη» τη ΝουΔου και εξαφανισμένο σε μονοψήφιο ποσοστό το ΠΑΣΟΚ!
Γκεμπελίστικες πρακτικές…

Συκοφαντικές επιθέσεις

Οταν δηλαδή ο Τσίπρας έλεγε οι εταιρείες «υποεκτιμούν» τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ ή ότι οι δημοσκοπήσεις είναι «φτιαχτές», κατασκευασμένες, διότι «δύο στους επτά απαντούν», στην πραγματικότητα γνώριζε (και το γνώριζε καλά, διότι τον ενημέρωνε ο Δ. Μαύρος) ότι έτσι θα αύξαναν το ποσοστό του για να αποφύγουν τις συκοφαντικές επιθέσεις του.

Και μην πιάσω τώρα την άλλη άθλια ιστορία (στα όρια της υστερίας) των δήθεν «εχθρικών» μέσων ενημέρωσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ΜΜΕ και δημοσιογράφοι ήταν «πετσοταϊσμένοι». Ή τις απειλές του φουκαρά του «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη για «την άλλη φορά που θα 'ναι αλλιώς» και έμεινε ο κακομοίρης με τις μαγκιές και τα νταηλίκια στο χέρι…

Στην εύανδρο Ηπειρο, για κάτι τέτοιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι έχουν μια σόκιν παροιμία, την οποία φυσικά δεν θα αναφέρω, αλλά θα κάνω μια μικρή, πλην ρεαλιστική, νύξη. Ομιλώ περί της «κοντής…» της οποίας συνήθως «της φταίνε οι τρίχες». Να τα λέμε κι αυτά…

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/05/23

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΥΧΟΓΙΟΥ

Το ανώτερο από κάθε πρόβλεψη νικηφόρο 40% της ΝΔ αποτελεί μεγάλη προσωπική επιτυχία του κ. Μητσοτάκη αλλά ας το δούμε στα πραγματικά του μέτρα: την εποχή του «μεγάλου δικομματισμού» τα ποσοστά που απαιτούνταν για τη νίκη ήσαν πάνω από 43% και για το ΠαΣοΚ και για τη Νέα Δημοκρατία - για παράδειγμα, το 2000 ο Κώστας Καραμανλής είχε χάσει τις εκλογές με 42,7%.

Και για την επίσης απρόβλεπτη και ασυνήθη αύξηση του εκλογικού ποσοστού της ΝΔ κατά 1% (από 39,8% στο 40,8%) υπάρχει προηγούμενο, το 2000 ξανά: το ΠαΣοΚ επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη είχε άνοδο 2,3% (από 41,5% το 1996 σε 43,8 το 2000).

Αυτό που καθιστά θρίαμβο τη νίκη της ΝΔ δεν είναι η δική της επίδοση καθεαυτή αλλά η διαφορά 20% με την αξιωματική αντιπολίτευση: κάτι τέτοιο είχε να συμβεί από τη δεκαετία του 1970, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, όταν ηγείτο της ΝΔ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αν συνυπολογίσουμε στην καταστροφική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ την αποτυχία των κομμάτων Βαρουφάκη και Κωνσταντοπούλου, αυτό που τέλειωσε προχθές πανηγυρικά είναι το «2015», τα τρομερά και απαράδεκτα που έγιναν εκείνη τη χρονιά για τα οποία επαίρονταν ακόμη οι υπεύθυνοι.

Ηττήθηκαν η βία, η ασύστολη ψευδολογία, ο τυχοδιωκτισμός και η τραγελαφική προσδοκία του Αλέξη Τσίπρα ότι μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός όντας ταυτόχρονα αντισυστημικός και σοσιαλδημοκράτης.

Ο κ. Τσίπρας φαίνεται να μην κατάλαβε τίποτα: αποδίδει την ήττα του στα «κόμματα της ήσσονος και προοδευτικής αντιπολίτευσης» διότι έκαναν «μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ την ώρα που έτεινε χείρα προοδευτικών συγκλίσεων»! Εξακολουθεί να πιστεύει ότι σπέρνοντας μίσος και χολή δημιουργούνται συνθήκες «προοδευτικών συγκλίσεων».

Και συμπλήρωσε ότι «ηττήθηκε η στρατηγική της απλής αναλογικής», αποδεικνύοντας αυτό που είχαμε καταλάβει: δεν την ήθελε. Ήθελε πλήρη και ανεμπόδιστη άσκηση της εξουσίας. Δεν είναι δυστυχώς ο μόνος. Αυτό το στοιχείο της μη συνεργατικής πολιτικής κουλτούρας έχει βλάψει τη χώρα. Το παράδοξο είναι ότι παράλληλα ευδοκιμεί ο μεγάλος άτυπος συνασπισμός της ΝΔ από κεντρώους φιλελεύθερους ως σκληρούς δεξιούς του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».


Μένει να δούμε πώς θα διαχειριστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης τη αναμενόμενη νέα πρωθυπουργία του, δεδομένου ότι οι δεύτερες τετραετίες όλων ανεξαιρέτως των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων ήσαν χειρότερες από τις πρώτες. Και ο νικών δεν δικαιώνεται, η νίκη δεν έσβησε τα γνωστά ατοπήματα της προηγούμενης θητείας.

Μένει να δούμε ακόμη πώς θα αξιοποιήσει τη μικρότερη αλλά σημαντική νίκη του ο Νίκος Ανδρουλάκης. Είναι πρόσφατο το αντιπαράδειγμα που διδάσκει τι δεν πρέπει να κάνει: η προσφυγή σε «παπανδρεϊκά πρότυπα» όχι μόνο δεν φέρνει νίκη, όπως νόμιζε ο κ. Τσίπρας, αλλά ούτε καν σώζει.

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/05/23

Πρόσω ολοταχώς για ισχυρή κυβέρνηση

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέστρεψε αμέσως τη διερευνητική εντολή στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου και ανέδειξε την πρόθεσή του για νέες εκλογές στις 25 Ιουνίου


ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Εκλογές, ενδεχομένως και στις 25 Ιουνίου. Αυτή είναι η επιθυμία του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως την εξέφρασε χθες το πρωί κατά την επίσκεψή του στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, προκειμένου να λάβει τη διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Γι' αυτό τον λόγο, άλλωστε, έπειτα από συνομιλία του με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς το κόμμα των οποίων μπαίνει στη Βουλή, το απόγευμα επέστρεψε την εντολή, προκειμένου να επισπευσθούν οι διαδικασίες.

Στη διάρκεια της συνάντησής του με την Πρόεδρο, ο Πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι είναι απαραίτητη το συντομότερο δυνατόν ισχυρή κυβέρνηση και, κατεδαφίζοντας ακόμα περισσότερο την παρένθεση της απλής αναλογικής, επέμεινε ότι «το καλύτερο για τη χώρα είναι να συζητήσουμε για τα πραγματικά προβλήματα, πώς θα αυξήσουμε τους μισθούς και πώς θα στηρίξουμε το κοινωνικό κράτος. Αλλά να μιλήσουμε και για τις προκλήσεις και για τα θέματα που αφορούν τη νέα γενιά».

Τα αίτια της νίκης της ΝΔ

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο μόνος πολιτικός αρχηγός που δεν αμπαλάριζε με ιδεολογικές αναφορές τον λόγο του, αλλά μιλούσε για συγκεκριμένα ζητήματα - για τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του, τις παραλείψεις και τα λάθη της και για τους τομείς που θα χρειαστούν μεταρρυθμιστική ένταση. Απ' αυτή την άποψη, το αποτέλεσμα των προχθεσινών εκλογών, το 40,79% έναντι του 20,07%, δεν ήταν απλώς η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν μια στρατηγική νίκη της κυβέρνησής του. Πραγματιστής και συγκεκριμένος, ο Μητσοτάκης προεκλογικά μίλησε για προβλήματα και πιθανές λύσεις. Σε αντίθεση με τους αντιπάλους του, που μιλούσαν μια δύσχρηστη κομματική σλανγκ βουτηγμένη στην ιδεολογικοποίηση των πάντων.

Με άλλα λόγια, η ΝΔ, μέσα από την κυβερνητική της θητεία κατάφερε να εμφανιστεί ως η μοναδική λύση διακυβέρνησης, ως μια δύναμη που εμπέδωσε τη σταθερότητα και προδιέγραψε τις κατευθύνσεις μιας οικονομίας που επιθετικά ανακάμπτει. Ο προεκλογικός της ρόλος έδωσε έμφαση στη σταθερότητα, στο πόσο πολύτιμη είναι και στο ότι οι αντίπαλοί της δεν είχαν αξιόπιστο και κοστολογημένο προγραμματικό σχέδιο.

Λίγες εβδομάδες πριν από τις κάλπες, κυκλοφόρησε στα κοινωνικά δίκτυα ένα πολύ έξυπνο αστείο. Μια χειρόγραφη απόδειξη ταβέρνας, τα φαγητά ήταν γραμμένα με γράμματα που δεν διαβάζονταν και πλάι τους οι τιμές εμφανίζονταν ως κοστολόγιο του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες καταλάβαιναν ότι δεν μπορούν να εμπιστευτούν ένα κόμμα οι εκπρόσωποι του οποίου, στην τηλεόραση, αντιμετώπιζαν το οικονομικό πρόγραμμά τους σαν τέτοιου τύπου πρόχειρο μπακαλοτέφτερο.

Κάπως έτσι, οι υποσχέσεις, τα τοπικά νομίσματα, οι μνήμες των capital control απλώς προσετίθεντο στην εχθροπάθεια, στη γενικολογία και στα κυβερνητικά σχέδια που εναλλάσσονταν αφού κανένα δεν φαινόταν εφικτό ή βιώσιμο. Μιλώντας με συριζαϊκά στερεότυπα για τις ζωές μας, ο Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έδειχναν πόσο περιφρονούν τη μεσαία τάξη, τους αγρότες, τους νέους - τις κοινωνικές ομάδες που κυρίως τους μαύρισαν. Αλλά εδώ που τα λέμε, ακόμα μια φορά, περιφρονούσαν την πραγματικότητα: πώς αλλιώς να περιγράψει κανείς την κατάσταση κατά την οποία όλες οι δημοσκοπήσεις περιέγραφαν μια μεγάλη ήττα ενώ απτόητα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διατυμπάνιζαν τη βεβαιότητά τους ότι θα είναι «άχαστοι», πρώτο κόμμα;

Τα υπόλοιπα ήταν θέμα μιας Κυριακής που αποδείχτηκε μοιραία.

Η μέρα της κρίσης

Η επόμενη μέρα είναι μέρα κρίσης για τον ΣΥΡΙΖΑ. Βαδίζοντας προς την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, εκτός από μια κρίση ηγεσίας που σοβεί και αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθεί, μένει χωρίς προεκλογικό αφήγημα. Τι μπορεί να πει ο Αλέξης Τσίπρας στους πολίτες πηγαίνοντας εκ νέου στις κάλπες; Και πώς; Με τι μούτρα θα βγει ξανά στο μπαλκόνι; Ολη η στρατηγική του της τελευταίας τετραετίας, και της προεκλογικής περιόδου, έχει ακυρωθεί. Κι όταν δεν μπόρεσε να αποκτήσει προγραμματικό λόγο μια ολόκληρη τετραετία, θα τον αποκτήσει τώρα;

Δεν μένει λοιπόν άλλη προοπτική από την προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα της στρατηγικής της εχθροπάθειας και της υπονόμευσης της κυβερνησιμότητας της χώρας. Τι επιδιώκει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Την αυτοδυναμία, προκειμένου να εφαρμόσει, με σχετική κοινοβουλευτική άνεση, το πρόγραμμά του. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πολεμήσει την πορεία της ΝΔ προς την αυτοδυναμία.

Το έναυσμα ήδη έδωσε χθες ο ξάδελφος Γιώργος Τσίπρας, ο οποίος δήλωσε στο Mega ότι στόχος πλέον του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην πάρει αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές ο Μητσοτάκης. Με δεδομένη την αδυναμία του κόμματος στη χθεσινή συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου του να αναλάβει και να περιγράψει κομματικές ευθύνες για την ήττα, είναι περίπου νομοτέλεια ένας νέος γύρος με στρατηγικό στόχο «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Αν όμως ο ετεροπροσδιορισμός στην προχθεσινή εκλογική διαδικασία συνέθλιψε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, καταλαβαίνει τι επιπτώσεις θα μπορούσε να έχει στην επόμενη εκλογική διαδικασία η αδυναμία του να αυτοπεριχαρακωθεί και να μιλήσει, έστω γενικόλογα, προγραμματικά.

Επιπλέον παράγων ανησυχίας είναι η δυναμική που μπορεί να διαφανεί έναντι του ΣΥΡΙΖΑ από το ΠΑΣΟΚ, που θα συνεχίσει τις βολές κατά των δύο αντιπάλων του, αν και η αντιδεξιά ρητορική του θα ανταγωνίζεται πρωτίστως την ανάλογη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ. Χθες, φόρτωσαν στο ΠΑΣΟΚ τη συντριβή τους, οπότε κατανοεί κανείς ότι ήδη αρχίζουν οι αψιμαχίες και στο άλλο μέτωπο. Πόλεμος παντού λοιπόν. Αχαρο για τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του να προσπαθούν να αποφύγουν τη μοίρα του χαμένου.

Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι προφανές ότι θα συνεχίσουν την επιτυχημένη έως σήμερα στρατηγική τους. Ηπιος πολιτικός λόγος, αναφορά στις κυβερνητικές προτεραιότητες, εκκλήσεις για πολιτική σταθερότητα, αποφυγή αδιαλλαξίας. Στόχος είναι ασφαλώς η αυτοδυναμία, χάρη στο μπόνους του συστήματος ενισχυμένης αναλογικής με το οποίο θα γίνουν οι επόμενες εκλογές. Στόχος, επίσης, είναι το ποσοστό που έλαβε το κόμμα στην εκλογή της 21ης Μαΐου, αν και δεν θα δοθεί έμφαση σε αυτό, επειδή κάθε εκλογική διαδικασία έχει τις ιδιοτυπίες της - το κόμμα πάντως θα μιλάει για πλειοψηφία αυτοδυναμίας.

Τη ΝΔ απασχολεί, επίσης, πώς θα ανακόψει προγραμματικά την ενίσχυση του ιδιότυπου κόμματος Νίκη, που χάρη στο αποτέλεσμα που επέτυχε αποκτά δυναμική εισόδου στη Βουλή - η μιντιακή γνωριμία με τα στελέχη του, πάντως, μπορεί να ενισχύσει αλλά και να ανακόψει τη φόρα με την οποία μπήκε στο πολιτικό παιχνίδι. Ανάλογα προβλήματα έχει και με την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αλλά και με το ΜέΡΑ 25 του Βαρουφάκη. Κάθε μικρό κόμμα που πιάνει το όριο του 3% και μπαίνει στη Βουλή, στερεί έδρες που αναλογικά θα κατέληγαν σε μεγαλύτερο βαθμό στο πρώτο κόμμα, υπονομεύουν δηλαδή την αυτοδυναμία του. Η ΝΔ θα χρειαστεί να ασχοληθεί σοβαρά με το παζλ της αυτοδυναμίας.

Τέλος, πάντα, σε κάθε εκλογική αντιπαράθεση, υπάρχει ο φόβος του απρόοπτου, γι' αυτό τα υπουργεία και οι υπηρεσίες θα επαγρυπνούν. Η ΝΔ γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει ένα απρόοπτο συμβάν, από τις δημοσκοπικές επιπτώσεις που αντιμετώπισε μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, αλλά και λόγω της δυσαρέσκειας που τροφοδότησαν οι μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2021 στην Εύβοια.

Στόχος η κοινοβουλευτική πλειοψηφία με 180 έδρες στις επόμενες κάλπες


ΤΗΣ ΕΛΕΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ


Ταυτόχρονα με την ανάλυση που κάνουν οι επιτελείς σε Μαξίμου και οδό Πειραιώς για τα ποιοτικά δεδομένα της κάλπης, μετά τον «πολιτικό σεισμό» το βλέμμα των γαλάζιων στρέφεται στους (νέους) στόχους, στους φόβους και στα διακυβεύματα της δεύτερης αναμέτρησης. Αυτά συνοψίζονται στις λέξεις «κανονικότητα» και «μεταρρυθμίσεις», οι οποίες είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν στο επίκεντρο της προεκλογικής ρητορικής του Κυριάκου Μητσοτάκη εν όψει της 25ης Ιουνίου, καθώς από προχθές ο ίδιος έδειξε να δεσμεύθηκε για μεγαλύτερες ταχύτητες στον δρόμο «της προόδου» και των «τολμηρών μεταρρυθμίσεων». Οσο για τις ανησυχίες, αυτές προκαλούνται κυρίως από την απόσταση 20 μονάδων από τον ΣΥΡΙΖΑ, με χαρακτηριστική για τις σκέψεις που κάνει ο Μητσοτάκης την προειδοποίησή του ότι δεν θα ανεχθεί «αλαζονεία» και «έπαρση» από τα στελέχη του. Οπως έλεγε το βράδυ των εκλογών, επιχειρώντας ισορροπίες, «πρώτος εγώ ξέρω πόση πολλή δουλειά έχουμε τώρα» με οδηγό, κατά τα λεγόμενά του, τη «γλώσσα της αλήθειας», τη σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες, τη διάθεση για «αυτοκριτική».

Η διαχείριση της εντυπωσιακής νίκης της κεντροδεξιάς παράταξης περνά μέσα και από μια διαδικασία επαναξιολόγησης του πολιτικού τοπίου και ταυτόχρονα των στόχων της ΝΔ για τις δεύτερες εκλογές. Μαξίμου και Πειραιώς θέλουν να βάλουν πιο ψηλά τον πήχη, με ενδεικτικές τις συζητήσεις στελεχών της ΝΔ για πιο φιλόδοξους στόχους, συγκεκριμένα για κοινοβουλευτική πλειοψηφία ακόμα και 180 βουλευτών - στον ορίζοντα, μεταξύ άλλων, της βούλησης του Μητσοτάκη να εκκινήσει τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, αλλά και την προεδρική εκλογή του 2025.

Εκλογολόγοι επισημαίνουν ότι ο εκλογικός πήχης για την αυτοδυναμία εξαρτάται καθοριστικά (είτε ανεβαίνει είτε πέφτει) από το άθροισμα των ποσοστών που συγκεντρώνουν τα κόμματα τα οποία δεν κατορθώνουν να μπουν στη Βουλή. Το ποσοστό 40%+ σε περιβάλλον ενισχυμένης αναλογικής θα μεταφραζόταν για τη ΝΔ σε 171 έδρες - και όχι στις 146 που έλαβε με την απλή αναλογική. Με το κλιμακούμενο μπόνους, οι 180 έδρες θα απαιτούσαν ποσοστό 43,5% στην ίσως δύσκολη περίπτωση να επαναληφθεί στις 25 Ιουνίου το αθροιστικό 16% που συγκέντρωσαν προχθές τα εκτός Βουλής κόμματα, ενώ ο πήχης ανεβαίνει στο 46%+ εφόσον ανέλθουν στο 10% τα κόμματα που δεν θα πιάσουν το όριο εισόδου στη Βουλή. Σε κάθε περίπτωση, το γαλάζιο στρατόπεδο ξαναβάζει στο τραπέζι τη στρατηγική της επόμενης περιόδου, ξορκίζοντας πρωτίστως τον εφησυχασμό.

Το έλλειμμα της Αριστεράς και του κ. Τσίπρα

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας ακριβώς δεν κατάφεραν να παρουσιάσουν ένα συνεκτικό, οργανωμένο και συμβατό με τη θέση της χώρας στον κόσμο σχέδιο, ικανό να αναγεννά τις προσδοκίες της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.


ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ

Μετά την ήττα του 2019 ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε ότι θα αλλάξει και θα ανανεώσει το κόμμα του, αφού μελετήσει και αξιολογήσει τα λάθη και τις αδυναμίες της κυβερνητικής του θητείας. Ωστόσο ο χρόνος κυλούσε και εκείνος δυσκολευόταν να εκπληρώσει μετεκλογικές του υποσχέσεις. Επί τρία χρόνια ταλαντευόταν, αποφεύγοντας τη σύγκρουση με τη συνομοσπονδία δυνάμεων που ορίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Δώδεκα μήνες πριν στηθούν οι τωρινές κάλπες έκανε μια απόπειρα να «κουνήσει» τα λιμνάζοντα νερά του κόμματός του, αλλά απεδείχθη ασθενής και ημιτελής. Και έτσι το κόμμα του και ο ίδιος παρέμειναν εγκλωβισμένοι και εξαρτημένοι από τον γνωστό εχθροπαθή παλαιοκομματικό κύκλο που υποσχόταν υποτίθεται «δικαιοσύνη παντού», αλλά δεν μπορούσε να προσθέσει ούτε γραμμή σε ένα σχέδιο συνεκτικό και οργανωμένο για τη χώρα και τους πολίτες. 

Ο τρόπος που πολιτεύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια των επάλληλων κρίσεων μόνο έλλειμμα κατανόησης των συνθηκών και αδυναμία προσδιορισμού καθαρής γραμμής φανέρωνε και τίποτε άλλο. Ιδιαιτέρως στην τελευταία φάση της μεταπανδημικής περιόδου δεν αξιολόγησε τη μεταβολή των οικονομικών συνθηκών, υποτίμησε τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας και αγνόησε εντελώς τον κύκλο των ισχυρών προσδοκιών που γεννήθηκαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.

 Παρά την αναγνωρισμένη από όλους τους διεθνείς οργανισμούς πρόοδο της ελληνικής οικονομίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας επέμειναν στην αβάσιμη και αστήρικτη ρητορική της απόλυτης καταστροφής των πολλών προηγούμενων χρόνων. Η Ελλάδα απολάμβανε καλύτερες οικονομικές συνθήκες, βελτίωνε τις εξαγωγικές και τουριστικές επιδόσεις της, οι επιχειρήσεις και τα ακίνητά της γίνονταν αντικείμενο διεκδίκησης από ξένους επενδυτές, οι αγορές της, της εργασίας συμπεριλαμβανομένης, άνθιζαν ξανά, οι προσδοκίες όλων των εμπορευομένων αγαθά και υπηρεσίες εκτοξεύονταν στα ύψη και ο Αλέξης Τσίπρας απευθυνόταν σε ένα υποσύνολο του εκλογικού σώματος, επιμένοντας στις γκρίζες εικόνες των αρχών της περασμένης δεκαετίας.

Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα σχεδόν του συνόλου της Αριστεράς και τμημάτων της Κεντροαριστεράς. Δεν «διαβάζουν» σωστά την ελληνική κοινωνία και δεν παρακολουθούν την εξέλιξη και τις κατά καιρούς μετατοπίσεις της.

Η ελληνική κοινωνία είναι πιο σύνθετη στη συγκρότησή της από ό,τι αντιλαμβάνονται οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ και πολλών άλλων κομμάτων. Η συνθετότητά της έχει περιγραφεί σε ανύποπτο χρόνο από τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά, ο οποίος από τη δεκαετία του '80 ακόμη μιλούσε για την περίφημη «πολυσθένεια», για αυτή την ιδιάζουσα κατάσταση όπου ένα άτομο μπορεί να συγκεντρώνει περισσότερες από μια ιδιότητες, με αποτέλεσμα τα πρόσωπα να βρίσκονται σε μια διαρκή σύγχυση εξαιτίας της εσωτερικής σύγκρουσης συμφερόντων, η οποία ορίζει κάθε φορά και την ευμετάβλητη εκλογική στάση και συμπεριφορά τους.

Οι Ελληνες μπορεί να είναι ταυτόχρονα μισθωτοί και ιδιοκτήτες ακινήτων, εισοδηματίες και μικροπαραγωγοί, ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες μαζί, συνταξιούχοι και διαχειριστές μικρών τουριστικών καταλυμάτων. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα διατηρεί ένα από τα υψηλότερα ποσοστά διάχυσης της ατομικής ιδιοκτησίας στην Ευρώπη αρκεί για να κατανοήσει κανείς πόσο επιδραστικές μπορούν να γίνουν οι προσδοκίες επαύξησης της αξίας των ακινήτων και των εισοδημάτων που απορρέουν από αυτά. Με άλλα λόγια, ένα μεγάλο κόμμα δεν μπορεί να απευθύνεται μόνο στο 30% του εκλογικού σώματος και να πιστεύει ότι δύναται να διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία.

Ετσι εξηγείται άλλωστε και η μακρά παρουσία πολυσυλλεκτικών κομμάτων στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας ακριβώς δεν κατάφεραν να παρουσιάσουν ένα συνεκτικό, οργανωμένο και συμβατό με τη θέση της χώρας στον κόσμο σχέδιο, ικανό να αναγεννά τις προσδοκίες της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Γι' αυτό έχασαν κατά κράτος στις εκλογές της περασμένης Κυριακής και πλέον κινδυνεύουν να συρρικνωθούν ακόμη περισσότερο στις 25 Ιουνίου. Είναι προπάντων ζήτημα αξιολόγησης και κατανόησης των συνθηκών, οικονομικών και κοινωνικών. Το έλλειμμα είναι μεγάλο και δεν μπορεί να καλυφθεί σε διάστημα ενός μηνός...

 

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/05/23

Μπροστά σε κενό αντιπολίτευσης

Η εκλογική επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί ένα πραγματικά νέο δεδομένο στα πολιτικά πράγματα της χώρας αφού για πρώτη φορά οι ψηφοφόροι «καταψήφισαν» ένα μεγάλο κόμμα το οποίο δεν κυβερνούσε


ΤΗΣ ΚΑΡΟΛΙΝΑΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ

Οι ιστοριοδίφες της πολιτικής λένε πως υπάρχει μόνο ένα προηγούμενο τόσο μεγάλης διαφοράς μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος στη μεταπολιτευτική ιστορία: το αποτέλεσμα των πρόωρων του 1977. Εκείνη τη χρονιά, η ΝΔ έγραψε 41,84% και το ΠΑΣΟΚ 25,34%. Βέβαια, το σκορ δεν ήταν νταμπλ, σαν το προχθεσινό. Κι ο Ανδρέας Παπανδρέου ερχόταν. Είχε κατορθώσει να αυξήσει τη δύναμη του κόμματός του κατά 11,76% και να πάρει 81 έδρες παραπάνω. Γι' αυτό, η εκλογική επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ τις προάλλες δημιούργησε ένα πραγματικά νέο δεδομένο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Για πρώτη φορά οι ψηφοφόροι «καταψήφισαν» ένα μεγάλο κόμμα το οποίο δεν κυβερνούσε. Με αποτέλεσμα πολλοί να υποστηρίζουν πως σήμερα δεν υπάρχει αξιωματική αντιπολίτευση.

Στις εθνικές του 2019 ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσαν αθροιστικά το 71,38% των ψήφων. Αυτό το ποσοστό - παρότι απείχε πολύ από εκείνα του ένδοξου δικομματικού παρελθόντος - είχε τότε εκληφθεί ως απόδειξη πως τα τραύματα που ο δικομματισμός υπέστη την περίοδο 2011-2015 επουλώθηκαν. Την τελευταία τετραετία, όμως, οι μελετητές των μετρήσεων κατέληξαν αρκετά συχνά να μιλούν για τον δικομματισμό του ενάμισι κόμματος.

«Καχεκτικός δικομματισμός»

Τα νούμερα της ΝΔ στα γκάλοπ και κυρίως η στασιμότητα των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ καθ' όλη τη διάρκεια της τετραετίας - ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές για την κυβέρνηση, όπως οι πυρκαγιές του 2021, οι υποκλοπές ή το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη - είχαν ενισχύσει την ανάλυση που ήθελε τον δικομματισμό να μετεξελίσσεται σε ένα σύστημα όπου κυριαρχεί το πρώτο κόμμα, ενώ το δεύτερο αδυνατεί να το απειλήσει.

Οσοι προτιμούν τις πιο κομψές διατυπώσεις αναφέρονταν στο φαινόμενο ως «καχεκτικό δικομματισμό» - μια και στις προ της προκήρυξης των εκλογών δημοσκοπήσεις του 2023 παρατηρούσαν ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έφταναν μαζί από 56% έως 66% στην πρόθεση ψήφου με αναγωγή. Τελικά, με καταγεγραμμένο το 99,70% της επικράτειας, πήραν 60,86%. Ομως, το ένα ψηφίστηκε απ' το 40,79% του εκλογικού σώματος και το άλλο απ' το 20,07%. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο ένας πόλος του δικομματικού συστήματος αποδείχθηκε όχι απλώς λειψός, αλλά βαριά πληγωμένος.

Κι όχι μόνο ο κομματικός πόλος, ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ιδεολογικός, στον οποίο εκείνος επιθυμούσε να ηγεμονεύσει - η Κεντροαριστερά - εμφανίστηκε κατακερματισμένος. Η διασπορά της μη δεξιάς, ή κατ' άλλους αντιδεξιάς, ψήφου είναι τόσο μεγάλη ώστε να μαρτυρά τη ρευστότητα η οποία επικρατεί στον συγκεκριμένο χώρο.

Το comeback του ΠΑΣΟΚ

Η εκλογική άνοδος του ΠΑΣΟΚ δίνει στον αρχηγό του την ευκαιρία να διεκδικήσει το comeback του Κινήματος στην πολιτική πίστα στην οποία είχε συνηθίσει να παίζει μέχρι το Μπιγκ Μπανγκ του 2012. Δεν έχει ξανασυμβεί στα χρονικά, άλλωστε, η διαφορά του τρίτου με τον δεύτερο να είναι μικρότερη απ' αυτή του δεύτερου με τον πρώτο. Ωστόσο, ο υπαρξιακός αντίπαλος του ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιμένει πως όλα παραμένουν ανοιχτά, ισχυριζόμενος ότι τον επόμενο μήνα, πριν από τις δεύτερες εκλογές, ενδέχεται να διαμορφωθούν διαφορετικές ισορροπίες.

Κάποιοι, μάλιστα, τοποθετούν τον χρονικό ορίζοντα της αποκρυστάλλωσης του υπό διαμόρφωση σκηνικού ακόμη πιο μακριά, θυμίζοντας ότι τον Οκτώβριο οι πολίτες θα κληθούν στις αυτοδιοικητικές κάλπες και τον Μάιο του 2024 θα ψηφίσουν στις ευρωεκλογές. Οπως και να 'χει, η μάχη που ξεκίνησε για τον ρόλο της μείζονος αντιπολίτευσης επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός κενού στη θέση της. Μένει να φανεί πώς θα το καλύψουν οι ψηφοφόροι - οι οποίοι το αποστρέφονται όσο και η φύση.