οι κηπουροι τησ αυγησ

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018

TOΣΗ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΓΧΟΡΔΙΑ ΔΙΕΘΝΩΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ...

Aπό το site "i-efimerida"

Η χώρα άλλαξε σελίδα σύμφωνα με την κυβέρνηση, μετά την έξοδό της από τα Μνημόνια την Τρίτη, κάτι το οποίο όμως, δεν φαίνεται να συμμερίζεται ο ξένος τύπος, αναλυτές, ειδικοί, καθηγητές. 
Από τη Δευτέρα κιόλας, όταν τυπικά ολοκληρώθηκε το τρίτο Μνημόνιο, άρχισε ο βομβαρδισμός δημοσιευμάτων από ξένα ΜΜΕ για το μέλλον της Ελλάδας. Ενα μέλλον το οποίο σκιαγραφούν λιγότερο αισιόδοξο από ό,τι περιγράφει και υπόσχεται η ελληνική κυβέρνηση. Τα ΜΜΕ με πομπώδεις σε πολλές περιπτώσεις τίτλους έστελναν το μήνυμα ότι η κρίση δεν έχει τελειώσει και ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν μαγικά από τη μια ημέρα στην άλλη. Θυμίζοντας την υψηλή ανεργία, το brain drain, τη φτωχοποίηση των Ελλήνων που με δυσκολία τα βγάζουν πέρα, τα μέτρα λιτότητας που έχει υπογράψει για τα επόμενα χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας και φυσικά τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα που πρέπει να πετύχει η χώρα τα επόμενα χρόνια έστειλαν το μήνυμα ότι... ο ασθενής παραμένει στην εντατική.
Guardian: Κολοσσιαία αποτυχία η διάσωση της Ελλάδας
Η αρχή έγινε με τον Guardian που χαρακτήριζε «κολοσσιαία αποτυχία» το πρόγραμμα διάσωσης από το οποίο βγήκε επισήμως η Ελλάδα.
Με ένα ιδιαίτερα αιχμηρό άρθρο -που υπογράφει ο Λάρι Ελιοτ- η βρετανική εφημερίδα σημειώνει ότι η χώρα μπορεί επιτέλους να αποχωρεί από τα μνημόνια, και αυτό να παρουσιάζεται ως το ελληνικό success story, ωστόσο κάτι τέτοιο απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Η Ελλάδα ήταν μια κολοσσιαία αποτυχία. Πρόκειται για μια ιστορία ανικανότητας, άσκοπης καθυστέρησης και των συμφερόντων των τραπεζών που τέθηκαν πάνω από τις ανάγκες των ανθρώπων. Και θα υπάρξουν μακροπρόθεσμες συνέπειες».
Σε άλλο σημείο συμπληρώνει «Παρά τα πακέτα διάσωσης η ελληνική οικονομία έχει τεράστιο έδαφος για να καλύψει, καθώς έχασε το 1/3 του ΑΕΠ της κατά τα χρόνια της κρίσης».
Οι New York Times αναφέρονται στο τίμημα της ελληνικής κρίσης και τις συνέπειες που είχε στη ζωή των Ελλήνων, μεταφέροντας προσωπικές ιστορίες ανθρωπων που επλήγησαν. 
«Μπορεί η έξοδος από τα μνημόνια να είναι ένα θετικό βήμα για την Ελλάδα, ωστόσο οι πολίτες της παραμένουν επιφυλακτικοί. Όπως λέει και η 50χρονη Γεωργία Παυλιώτη, πρώην υπάλληλος σε εταιρεία δημοσκοπήσεων και νυν νταντά με μισθό 450 ευρώ τον μήνα: ''Το τέλος της διάσωσης δεν θα φέρει καμία αλλαγή στη ζωή μας. Εμείς απλά επιβιώνουμε, δεν ζούμε''», σημειώνουν οι ΝΥΤ. 
Το Politico σε άρθρο του τη Δευτέρα περιέγραφε μεταξύ άλλων την κατάσταση ως εξής: «Οι μικρές επιχειρήσεις, που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90%, συνεχίζουν να παλεύουν με την έλλειψη τραπεζικών πιστώσεων και την υψηλή φορολογία. Οι επενδύσεις είναι περιορισμένες. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι έχουν φύγει και όλο και περισσότερο η οικονομία γίνεται «υπόγεια». «Για να σταθεροποιηθεί μακροπρόθεσμα η Ελλάδα, ο κόσμος, οι επιχειρήσεις και οι επενδυτές πρέπει να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους στις μελλοντικές προοπτικές της χώρας», υποστηρίζει ο Γκούντραμ Βολφ διευθυντής της δεξαμενής σκέψης Bruegel. Αυτό το μέλλον είναι απίθανο, εφόσον το χρέος της Ελλάδας, που ανέρχεται σήμερα στο 180% του ΑΕΠ, παραμένει μη βιώσιμο, εξηγεί ο Βόλφ. Αντί να δώσει στην Ελλάδα το περιθώριο να ανασάνει, η Ευρώπη, με την επιμονή του Βερολίνου, συμφώνησε απλώς να δώσει στην Αθήνα περισσότερο χρόνο για την αποπληρωμή των δανείων της, καθυστερώντας στην ουσία την ημέρα της κρίσεως. Πεπεισμένο για αυτή την ανυποχώρητη προσέγγιση, το Βερολίνο αντιστάθηκε στην πίεση που άσκησε ο Macron για περαιτέρω ολοκλήρωση της ευρωζώνης, μια απόφαση που θα απαιτούσε από τη Γερμανία να δεχτεί να παράσχει το είδος αλληλεγγύης που αρνήθηκε στην Ελλάδα.
«Το τέλος του προγράμματος διάσωσης προσφέρει κρίσιμα διδάγματα για το μέλλον της ευρωζώνης. Δεν θα υπάρξουν παράτες, ούτε δακρύβρεχτοι αποχωρισμοί, ούτε καν ένα φιλί από τον Ζαν Κλόντ Γιούνκερ», σημειώνει σε άλλο σημείο. 
Το πρακτορείο Bloomberg αναφέρεται στα πρωτογενή πλεονάσματα που πρέπει να πετύχει η χώρα τα επόμενα χρόνια. «Οι προβλέψεις της ΕΕ εμπεριέχουν, δυστυχώς, ευσεβείς πόθους. Η Ελλάδα πρέπει να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,4% κατά μέσον όρο για μια δεκαετία και κατόπιν 2,2% μέχρι το 2060, κάτι που καμία χώρα της ευρωζώνης δεν έχει κατορθώσει. Μειώνοντας τις προβολές στο 2% και στο 1% αντίστοιχα και κάνοντας χρήση των εκτιμήσεων του ΔΝΤ για την ανάπτυξη και τα επιτόκια, αναδύεται μια διαφορετική εικόνα. Για τις προσεχείς δεκαετίες, ακόμη και σύμφωνα με το αισιόδοξο σενάριο, η Ελλάδα θα πρέπει να δανειστεί εκατοντάδες δισεκατομμυρίων ευρώ από τις αγορές για να αποπληρώσει τους επίσημους δανειστές. Αν οι ιδιώτες επενδυτές θεωρήσουν ότι το δημόσιο χρέος είναι εκτός ελέγχου, τότε θα αποσυρθούν και η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει άλλη μια ελληνική κρίση.
Η προφανής λύση είναι να παραχωρήσει η ΕΕ πραγματική ελάφρυνση χρέους προς την Ελλάδα. Όσο νωρίτερα. Τόσο το καλύτερο».
  • Handelsblatt: Μετά από 8 χρόνια στην εντατική ο ασθενής είναι πιο άρρωστος
«Μετά από οκτώ και πλέον χρόνια στη μονάδα εντατικής θεραπείας θα έπρεπε ο ασθενής να είναι πιο υγιής από πριν. Στην περίπτωση της Ελλάδας συνέβη το αντίθετο. Η χώρα είναι εξασθενημένη, οι άνθρωποι αποθαρρυμένοι», σχολιάζει σε ανταπόκρισή της η ηλεκτρονική έκδοση της Handelsblatt κι επισημαίνει: «Η ανεργία είναι διπλάσια συγκριτικά με το ξεκίνημα των προγραμμάτων, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους. Μισθοί και συντάξεις έπεσαν από το 2010 κατά μέσο όρο 30%. Σύμφωνα με υπολογισμούς της Eurostat, ένας στους τρεις κατοίκους της χώρας απειλείται από τη φτώχεια. (…) Ακόμη κι αν η επαπειλούμενη χρεοκοπία έχει αποτραπεί (…) είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για επιτυχία. Ως εκ τούτου, για την πλειοψηφία των Ελλήνων αυτή η Δευτέρα είναι μια εντελώς συνηθισμένη μέρα. Γι' αυτούς δεν αλλάζει σε πρώτη φάση απολύτως τίποτα».
Ο ανταποκριτής της οικονομικής εφημερίδας του Ντίσελντορφ υπογραμμίζει ότι επίκεινται νέες υποχρεώσεις για την Ελλάδα. «Στον προεκλογικό αγώνα τέσσερα χρόνια πριν ο αριστερός λαϊκιστής Τσίπρας υποσχέθηκε να αποτινάξει τα δεσμά της λιτότητας. Αυτό δεν μπορεί να το τηρήσει ούτε σήμερα, στο τέλος του προγράμματος. Αντιθέτως: Ο Τσίπρας έχει υπογράψει νέες δεσμεύσεις λιτότητας», παρατηρεί ο αρθρογράφος, επικαλούμενος τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που καλείται να πετύχει η Ελλάδα τις προσεχείς δεκαετίες.
  • Frankfurter Rundschau: «Ερχεται έκρηξη φτώχειας»
«Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ζουν με λιγότερα από 400 ευρώ τον μήνα χωρίς προοπτική βελτίωσης», γράφει η Frankfurter Rundschau. Η εφημερίδα της Φρανκφούρτης σχολιάζει ότι «θεωρητικά η Ελλάδα έχει αφήσει πίσω της την κρίση. Από το 2017 η οικονομία επιτέλους αναπτύσσεται και πάλι, έστω και ασθενώς. Το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε σε 19,5%. Όμως αυτό δεν σημαίνει πολλά, δεδομένου ότι ολοένα και λιγότεροι άνθρωποι έχουν θέσεις πλήρους απασχόλησης. Από τα 1,7 εκατομμύρια απασχολούμενους στον ιδιωτικό τομέα ένας στους τρεις εργάζεται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης. (…) Αυτοί οι μερικώς απασχολούμενοι δεν έχουν σχεδόν καμία πιθανότητα να κατοχυρώσουν αξιόλογα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Στην Ελλάδα χτυπά μια κοινωνική ωρολογιακή βόμβα. 'Φοβάμαι ότι έρχεται έκρηξη της φτώχειας», λέει ο ομότιμος καθηγητής Οικονομίας Σάββας Ρομπόλης».
  • ZDF: «Η κρίση τελείωσε, τα προβλήματα παραμένουν»
«Η κρίση τελείωσε, τα προβλήματα παραμένουν», επισημαίνει σε ανταπόκρισή της από τη Θεσσαλονίκη η ιστοσελίδα του δεύτερου προγράμματος της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ZDF.
«Η κυβέρνηση στην Αθήνα γιορτάζει το τέλος του δανειακού προγράμματος. Για τους Έλληνες πολίτες όμως η κατάσταση παραμένει κρίσιμη. Τα παλιά προβλήματα προκαλούν παράλυση στη χώρα», επισημαίνει ο Γερμανός ανταποκριτής. Το ρεπορτάζ του ZDF καταγράφει την απαισιοδοξία τοπικών επιχειρηματιών, που στηλιτεύουν μεταξύ άλλων τη γραφειοκρατία και την υπερφορολόγηση στην Ελλάδα. «Η ασθενής οικονομική ανάπτυξη γίνεται αντιληπτή από ελάχιστους», επισημαίνει ο αρθρογράφος, σημειώνοντας ότι «οι επιπτώσεις της κρίσης εξακολουθούν να κυριαρχούν στην καθημερινότητα των ανθρώπων στη Θεσσαλονίκη. Μέτρα λιτότητας αντί δημοκρατίας και ενός λειτουργικού κράτους. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του δανειακού προγράμματος, οι αξίες της Ευρώπης φαίνεται να βρίσκονται πιο μακριά από ποτέ».
  • SZ: Η Ελλάδα παραμένει ένα έξωθεν ελεγχόμενο κράτος
Η Süddeutsche Zeitung επισημαίνει ότι «το προς το παρόν τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης έχει ολοκληρωθεί, ωστόσο η Ελλάδα παραμένει ένα έξωθεν ελεγχόμενο κράτος. (…) Δεν θα υπάρξουν μεν νέοι μεταρρυθμιστικοί όροι, αλλά η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται υπό την επιτήρηση των δανειστών –σε τελευταία ανάλυση θέλουν να ξέρουν τι θα γίνει με τα χρήματά τους». Η εφημερίδα του Μονάχου θεωρεί ότι πίσω από την ελληνική κρίση χρέους κρύβεται «ένας μεγαλύτερος κίνδυνος: Το νόμισμα που επρόκειτο να συνδέσει στενότερα τα κράτη της Ευρώπης, εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους σε παράγοντα διχασμού της ηπείρου. Μεγάλα τμήματα της νότιας Ευρώπης ακόμη δεν έχουν συνέλθει από τις αναταράξεις του ευρώ τη δεκαετία του 2000. Μια γενιά νέων, άνεργων Ευρωπαίων φοβάται ότι θα μείνει ξεκρέμαστη. Επειδή η ΕΕ δεν μπορεί να τηρήσει την υπόσχεσή της για ευημερία, πολλοί ψάχνουν φταίχτες και καθιστούν υπεύθυνη τη γερμανική πολιτική λιτότητας για την κατάστασή τους. (…) Στη Γερμανία από την άλλη έχει διαδοθεί ένα επικίνδυνο αφήγημα: Οι άλλοι θέλουν μόνο τα λεφτά μας. Υπάρχει το άσχημο αίσθημα ότι πάντα οι 'φιλόπονοι Γερμανοί' χρηματοδοτούν τα χρέη των 'τεμπέληδων Νοτιοευρωπαίων'».
Ο Γερμανός σχολιαστής επισημαίνει ότι οι πολιτικοί γνωρίζουν τις ανησυχίες των πολιτών, ωστόσο δεν φροντίζουν να τις κατευνάσουν. Όπως τονίζει, «η Γερμανίδα καγκελάριος θα πρέπει να ανταποκριθεί στις ανησυχίες και τις ανάγκες των Νοτιοευρωπαίων εάν δεν θέλει να ασχολείται μονίμως με τη Λεπέν, τον Σαλβίνι και άλλους αντιευρωπαίους. Για να το πούμε ξεκάθαρα: Η Γερμανία πρέπει να είναι πρόθυμη να δώσει περισσότερα. Αυτή η αντίληψη δεν είναι μόνο μια αναγκαιότητα που απορρέει από το πολιτικό βάρος (σ.σ. της Γερμανίας), αλλά έχει νόημα και από οικονομική σκοπιά. Η Γερμανία έχει επωφεληθεί από το ευρώ όσο καμία άλλη χώρα. Είναι λοιπόν προς το συμφέρον της να ενισχύσει τη νομισματική ένωση και να τη προφυλάξει από την επόμενη κρίση».
  • ΑRD: «Κάτι κινείται»
Αισιόδοξη, αντίθετα, η προσέγγιση του πρώτου προγράμματος της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD: «Κάτι κινείται», σχολιάζει ο ανταποκριτής του σταθμού στην Αθήνα. Ναι μεν αναγνωρίζει ότι «η 20ή Αυγούστου δεν μπορεί να γίνει ημέρα μεγάλων εορτασμών», δεδομένου ότι ακόμη και μετά την έξοδο από το πρόγραμμα «σκληροί και λιτοί καιροί» περιμένουν την πλειοψηφία των Ελλήνων. Ωστόσο, ο ανταποκριτής παραπέμπει στους «αισιόδοξους», οι οποίοι «δικαίως λένε ότι έχουν γίνει πολλά στη χώρα. Πληρώνονται πολύ περισσότεροι φόροι και αυτοί συλλέγονται με αυστηρότερους ελέγχους. Υπάρχει ελαφρά οικονομική ανάπτυξη. Και ο πληθυσμός έχει αποδείξει επί χρόνια ότι, παρά τις σκληρές περικοπές και τις διαρκείς αυξήσεις φόρων, είναι πρόθυμος να σφίξει τα δόντια. (…) Ακόμη και επενδυτές πήγαν στη χώρα. Και δεν διαμαρτύρονται όλοι για βασανιστική γραφειοκρατία και δυσχέρειες. Αντιθέτως, χαίρονται που το επιχειρηματικό τους ρίσκο επιβραβεύεται».
Στις προοπτικές της Ελλάδας την επόμενη μέρα αναφέρθηκε και η γερμανική εφημερίδα Allgemeine Zeitung σημειώνοντας ότι η χώρα χωρίς κούρεμα δεν έχει μακροπρόθεσμα δυνατότητες να σταθεί στα πόδια της.
«Για να εξασφαλιστεί ότι οι θυσίες άξιζαν πραγματικά η Ελλάδα χρειάζεται συνεχή βοήθεια. Χωρίς κούρεμα, η χώρα δεν θα έχει μακροπρόθεσμα πιθανότητες να σταθεί στα πόδια της. Το κράτος πρέπει να μπορεί να επενδύσει, οι Ελληνες πολίτες χρειάζονται μια προοπτική.
Θα πρέπει να διακρίνουν ότι οι θυσίες δεν ήταν επωφελείς μόνο για τους ξένους πιστωτές. Η Ελλάδα είναι βέβαια και πάλι ελεύθερη, αλλά παραμένει εξαρτημένη από τα δισεκατομμύρια των Βρυξελλών», σχολιάζει η γερμανική «Allgemeine Zeitung» όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Τον πήχη των προσδοκιών για την έξοδο στις αγορές, μία ημέρα μετά την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια, χαμήλωσε με δημοσίευμά του το Reuters.
Τρεις από τους κύριους διαμεσολαβητές (primary dealers) της Ελλάδας, οι τράπεζες που διορίζονται για να αγοράσουν το κρατικό χρέος και να διατηρήσουν τη ρευστότητα της δευτερογενούς αγοράς, εκτίμησαν μιλώντας στο Reuters ότι η χώρα θα πρέπει να προσφέρει απόδοση πάνω από 4,5% και ενδεχομένως 5% για να προσελκύσει επενδυτές.
«Αυτή τη στιγμή, απλά δεν πιστεύουμε ότι έχουμε φτάσει εκεί. Νομίζω ότι πρέπει να δούμε να ηρεμεί η κατάσταση στην Τουρκία και να γίνει λίγο πιο σταθερή η ιταλική πολιτική σκηνή», δήλωσε ένας από τους διαμεσολαβητές, ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του καθώς δεν είναι εξουσιοδοτημένος να μιλάει για πελάτες. 
«Θα έπρεπε να πληρώσουν ένα γιγάντιο premium και δεν χρειάζεται να το κάνουν αμέσως, οπότε θα περίμενα», συμπληρώνει.
Ο γερμανικός Τύπος επανήλθε την Τρίτη το βράδυ, σχολιάζοντας το διάγγελμα του Αλέξη Τσίπρα, με τη FAZ να σχολιάζει ότι πολλά προβλήματα παραμένουν ακόμη άλυτα στην Ελλάδα και να κλείνει με τη διαπίστωση ότι «ο δρόμος που ακολούθησε η Ελλάδα το 2010 σε καμία περίπτωση δεν έχει φθάσει στο τέλος του».
Στο ίδιο πνεύμα και η Handelsblatt: η οποία τόνιζε ότι «η Οδύσσεια του χρέους συνεχίζεται». Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ότι «η πίεση της λιτότητας διατηρείται και σε καμία περίπτωση δεν έχουν διευθετηθεί όλα τα σημεία της μεταρρυθμιστικής ατζέντας. Οι εκπρόσωποι των δανειστών θα συνεχίσουν να εξετάζουν κάθε τρεις μήνες τα 'βιβλία' της Αθήνας και να ελέγχουν την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων. Η μοναδική διαφορά της 'νέας εποχής' είναι ότι δεν χορηγείται πλέον άλλη δανειακή βοήθεια».
Αλλά και η NZZ δεν άλλαξε στιλ.  «Tο πρόβλημα του χρέους απλά μετατίθεται στο μέλλον», έγραψε λέγοντας: «Το (σ.σ.) ελληνικό κράτος είναι και θα παραμείνει χρεοκοπημένο. Το ότι αυτό το γεγονός μπορεί να κρυφτεί προς το παρόν με βολικό τρόπο κάτω από το χαλί, οφείλεται στη γενναιοδωρία των Ευρωπαίων δανειστών. Αυτοί παραιτούνται έως το 2032 από την απαίτηση εξόφλησης των οφειλομένων. Ως εκ τούτου το πρόβλημα του χρέους απλά μετατίθεται στο μέλλον – η λύση του ανατίθεται στις επόμενες γενιές. […] Η σημερινή ηρεμία στην Ελλάδα έχει αγοραστεί με υψηλό τίμημα και ο λογαριασμός θα παρουσιαστεί αργότερα».
Για την Ελλάδα λίγα έχουν αλλάξει, σχολιάζει η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal. Η χώρα εξακολουθεί να χρωστά δισεκατομμύρια στους πιστωτές της, οι οποίοι θα συνεχίσουν τις τακτικές επισκέψεις και αξιολογήσεις για την εφαρμογή των οικονομικών μεταρρυθμίσεων, αναφέρει.
Την ίδια ώρα, ο Guardian, με ένα ιδιαίτερα «γλαφυρό» σκίτσο σχολίασε την έξοδο της Ελλάδας από το τρίτο πρόγραμμα οικονομικής στήριξης.
Με τίτλο «Καλά νέα: Η Ελλάδα εξέρχεται από την λιτότητα», ο σκιτσογράφος Μάρτιν Ρόουσον απεικονίζει τη χώρα μας ως έναν σκελετό που πανηγυρίζει το τέλος της μνημονιακής περιόδου.
Φόντο έχει την καμένη γη αλλά και σκιές εξαντλημένων και αποστεομένων Ελλήνων,  θέλοντας να τονίσει τις καταστροφικές επιπτώσεις της οκταετούς κρίσης στην ελληνική κοινωνία.
Εντωμεταξύ, με αφορμή την έξοδο της Ελλάδας από τα Μνημόνια ξέσπασε και κόντρα ανάμεσα στον διευθυντή των FT και τον Ντόναλντ Τουσκ. 
Ο Λάιονελ Μπάρμπερ, «απάντησε» στα συγχαρητήρια του Τουσκ στην Ελλάδα για την έξοδο από τα Μνημόνια με tweets στα οποία έγραφε ότι η Ελλάδα δεν θα αποπληρώσει ποτέ το βουνό του χρέους της, ενώ η έξοδος είναι ένα ακόμη προσωρινό αντίδοτο.
«Η Ελλάδα δεν θα αποπληρώσει ποτέ το βουνό του χρέους της. (Η έξοδος) είναι απλά ακόμη ένα προσωρινό αντίδοτο για να καλυφθεί ο ανεύθυνος δανεισμός των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Η Ελλάδα μπορεί να υπήρξε διεφθαρμένη ως το κόκαλο (όπως είχε πει ο πρώην πρωθυπουργός της, Ανδρέας Παπανδρέου), αλλά οι Ελληνες δεν άξιζαν αυτή την αντιμετώπιση. Ετσι εξηγείται, εν μέρει, γιατί η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι τόσο αντιδημοφιλής».
Η ανάρτηση του Λάινελ Μπάρμπερ

Greece will never repay its mountain of debt. This is more extend and pretend to cover up for European banks who lent irresponsibly. Greece may have been “corrupt to the bone” (ex PM A Papandreou), but Greeks did not deserve this treatment. Explains (partly) why EU so unpopular
Τα συγχαρητήρια Τουσκ

Τα καταφέρατε! Συγχαρητήρια στην Ελλάδα και στο λαό της για τον τερματισμό του προγράμματος χρηματοδοτικής συνδρομής. Χάρη στις τεράστιες προσπάθειες και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, κερδίσατε το αύριο.

«...Ούτε συγγνώμη, ούτε ντροπή, στις στάχτες φωνάζουν οι νεκροί». Το σύνθημα αυτό είναι γραμμένο στην Αργυρά Ακτή. Γιατί το χειρότερο απ’ όλα, όπως λένε οι κάτοικοι, είναι η λήθη. «Μας ξέχασαν και το μόνο που κάνουν είναι επικοινωνιακά παιχνίδια», λένε. Εκεί οι κάτοικοι περνούν τη δική τους Οδύσσεια που δεν έχει καμιά σχέση με όλα όσα ο Τσίπρας ανακοίνωνε από την Ιθάκη..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ" και την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 22/08/18

Το Μάτι από την Ιθάκη απέχει πολύ: Ο Τσίπρας θυμήθηκε τα μνημόνια και ξέχασε την τραγωδία


Στον πηγαιμό για το Μάτι αυτό που αντικρίζει κανείς είναι η ίδια νεκρή φύση αλλά και η νεκρική σιγή. Η πόλη παραμένει έρημη, όπως την πρώτη ημέρα.

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΝΕΛΛΗ

Ένα οδοιπορικό στις καμένες περιοχές του Ματιού, ένα μήνα μετά την τραγωδία και ακριβώς την ώρα που ο πρωθυπουργός από την γραφική Ιθάκη έκανε το διάγγελμα, πραγματοποίησαν τα «nea.gr».

Μια καταγραφή των όσων έγιναν, που είναι ελάχιστα, και των πολλών που δεν έγιναν παρά το γεγονός ότι δίνονταν από τους κυβερνητικούς και την αυτοδιοίκηση, υποσχέσεις για επιτάχυνση των διαδικασιών. Ούτε το πρώτο 5χίλιαρο δεν έχουν πάρει οι κάτοικοι, ούτε βασικές εργασίες, όπως απομάκρυνση επικίνδυνων υλικών, καμένων αυτοκινήτων, πεσμένων δέντρων ή μπαζών από τα κατεστραμμένα σπίτια δεν έχει γίνει γίνει.

«Ούτε συγγνώμη, ούτε ντροπή, στις στάχτες φωνάζουν οι νεκροί». Το σύνθημα αυτό είναι γραμμένο στην Αργυρά Ακτή.

Γιατί το χειρότερο απ’ όλα, όπως λένε οι κάτοικοι, είναι η λήθη. «Μας ξέχασαν και το μόνο που κάνουν είναι επικοινωνιακά παιχνίδια», λένε. Εκεί οι κάτοικοι περνούν τη δική τους Οδύσσεια που δεν έχει καμιά σχέση με όλα όσα ο Τσίπρας ανακοίνωνε από την Ιθάκη.

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ: Από το πρωθυπουργικό γραφείο τονίστηκαν τα εξής, γιά τη σημερινή επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη στο Μάτι:«Την ίδια ώρα που ο υπουργός υποδομών Χρήστος Σπίρτζης είχε τη συνήθη καθημερινή παρουσία του στο Μάτι, μαζί με τους κατοίκους της περιοχής , ο κος Μητσοτάκης πήγε σαν τον κλέφτη, και μόνο με τη «κομματική» κάμερα του ΣΚΑΙ, προφανώς για να μη τους ξεφύγει κανένα πλάνο από κατοίκους που δηλώνουν ικανοποίηση για την καθημερινή παρουσία της κυβέρνησης και την ταχεία υλοποίηση μέτρων φροντίδας στους πληγέντες. Το τελευταίο καταφύγιο της ΝΔ, η προσπάθεια εξαγωγής πολιτικής υπεραξίας από την επικοινωνιακή εκμετάλλευση μιας τραγωδίας, αποδεικνύεται κι αυτή μάταια».


Ρωτάμε τους κατοίκους πώς βλέπουν την επόμενη ημέρα, τι σκέφτονται για την Ελλάδα, τώρα που και ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε το τέλος των μνημονίων και την αρχή μιας νέας εποχής. Απαντούν σκωπτικά αλλά και με πολύ πίκρα. «Ούτε που μας νοιάζει τι λέει ο Τσίπρας. Για εμάς ο χρόνος σταμάτησε στο απόγευμα της 23ης Ιουλίου. Εκτοτε τίποτε δεν έχει αλλάξει. Για εμάς η νέα εποχή είναι εφιάλτης». 

Στον πηγαιμό για το Μάτι αυτό που αντικρίζει κανείς είναι η ίδια νεκρή φύση αλλά και η νεκρική σιγή. Η πόλη παραμένει έρημη, όπως την πρώτη ημέρα. Ελάχιστοι είναι οι κάτοικοι που κυκλοφορούν στους δρόμους, επισκέπτες ή τουρίστες ούτε για δείγμα. «Χάθηκε η σεζόν, δεν πατάει άνθρωπος στο Μάτι, ούτε για μπάνιο», λένε οι καταστηματάρχες της περιοχής.

Πράγματι, το οδοιπορικό στους κεντρικούς δρόμους δείχνει ότι η κινητικότητα είναι ελάχιστη. Και στα σοκάκια το μόνο που αντικρίζει κανείς είναι καμένα ή κατεστραμμένα σπίτια, αυτοκίνητα που παραμένουν εκεί από τις 23 Ιουλίου, μπάζα παντού και σκουπίδια που κανείς δεν τα έχει πάρει από τους δρόμους.

Επίσης, παντού καμένα δέντρα και αποκαϊδια που δύσκολα μπορούν να απομακρυνθούν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Θα χρειαστούν μήνες για να μπορέσει να επανέλθει η εικόνα μιας πόλης που λειτουργεί στο ελάχιστο και που δεν είναι νεκρή.

Σε ολόκληρο τον παραλιακό δρόμο, μέχρι την Αργυρά Ακτή, ελάχιστα είναι τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Πυροσβεστικά, αστυνομικά και στρατιωτικά οχήματα που δίνουν βοήθεια όπου χρειάζεται. Στις γειτονιές του οικισμού οι κάτοικοι προσπαθούν να κόψουν και να απομακρύνουν τα καμένα δέντρα, να βγάλουν τα μπάζα από τα σπίτια τους, να καθαρίσουν τους δρόμους. Οι λίγοι τυχεροί ιδιοκτήτες που δεν έχασαν την περιουσία τους ποτίζουν το γκαζόν και τα λουλούδια που έχουν απομείνει ζωντανά και δίνουν μια διαφορετική πινελιά στο γκρίζο τοπίο.

Στο οικόπεδο της φρίκης δεν έχει αλλάξει τίποτε. Οι 26 ψυχές που χάθηκαν εκεί στοιχειώνουν ολόκληρη την περιοχή και οι γείτονες λες και θέλουν να αποφύγουν να επιστρέψουν. Η απόλυτη ερημιά, νεκρική σιωπή.

Το δυσάρεστο για το Μάτι είναι ότι ένα μήνα μετά και δεν έχει αποκατασταθεί η ρευματοδότηση. Ελάχιστα κτίρια έχουν ρεύμα, άλλα λειτουργούν με γεννήτρια, δύσκολη είναι η επικοινωνία και η παροχή νερού. Το ακόμη χειρότερο; Η γραφειοκρατία που καταγγέλουν οι κάτοικοι.


Δεν έχουν πάρει τα 5.000 ευρώ που τους είχαν υποσχεθεί, είπαν ψέματα και για την επιτάχυνση των διαδικασιών. «Αντί να ασχολούμαστε με το πώς θα ξαναστήσουμε τη ζωή μας, όλη την ημέρα την περνάμε στα γραφεία για να καταθέτουμε αιτήσεις», λέει κάτοικος της περιοχής ενώ άλλος αναφέρει ότι καταστράφηκε και κανείς δεν του δίνει σημασία. «Εβαλα 12.000 ευρώ, ό,τι είχα και δεν είχα, μία εβδομάδα πριν από την πυρκαγιά για να στήσω τη δουλειά μου. Κάηκαν τα πάντα, και το σπίτι μου και το συνεργείο. Κατάφερα να σώσω τον πατέρα μου κι άλλους δύο, όμως, από τότε δεν έχω στον ήλιο μοίρα. Κοιμόμουν στο αυτοκίνητο, τώρα με φιλοξενούν συγγενείς αλλά δεν μου έμεινε τίποτε».

Πηγαίνουμε εκεί όπου γίνονται οι κατεδαφίσεις. Την Τρίτη έγιναν δύο σε ετοιμόρροπα σπίτια. Οι ιδιοκτήτες είναι εκεί και παρακολουθούν με απελπισία το σπίτι τους να κατεδαφίζεται από τις μπουλντόζες. Το αξιοσημείωτο; Το διπλανό σπίτι, μεσοτοιχία και δεν έχει πάθει τίποτε. Η οδός Στεφάνου μέχρι την εκκλησία της περιοχής έχει μια μικτή εικόνα. Μισά σπίτια καμένα, μισά απείραχτα, οι φλόγες δεν πέρασαν από εκεί και σώθηκαν.

Όμως, έχουν να γίνουν πολλές κατεδαφίσεις, είναι εκατοντάδες τα νόμιμα (κι όχι αυθαίρετα) σπίτια που πρέπει να πέσουν γιατί είναι επικίνδυνα.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 22/08/18

"...Η Μόσχα έχει ασφαλώς την ευθύνη για τις δραστηριότητες των διπλωματών της, ενώ δεν φαίνεται να εκτίμησε τη στάση της Αθήνας στην υπόθεση Σκριπάλ και σε άλλα ζητήματα. Ωστόσο, η επιδείνωση των σχέσεων δεν συμφέρει την Ελλάδα. Η δε εξωτερική πολιτική και η διπλωματία απαιτούν τη διατήρηση λεπτών ισορροπιών, ενώ κατά κανόνα απεχθάνονται τις θεαματικές κυβιστήσεις, τις επιπόλαιες δηλώσεις περί «διπλωματίας της κότας», τις ανακοινώσεις με ύφος απατημένης συζύγου και τη γενικότερη έλλειψη σοβαρότητας..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 22/08/18

"...Δεν πρέπει για λόγους πολιτικής αξιοπρέπειας και ορθότητας να χρησιμοποιούν τον όρο «προοδευτική συνεργασία», ούτε για τους εαυτούς τους, ούτε για τον άλλο μνημονιακό κύκλο, μολονότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις αρνήθηκαν στους δανειστές την παραχώρηση του διαχρονικού άυλου και υλικού πλούτου της πατρίδας, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με το Υπερταμείο. Η έννοια του προοδευτικού, ως εκ τούτου, όταν την επικαλούνται οι λειτουργοί του Γ" Μνημονίου, εξαερώνεται, υγροποιείται και ευτελίζεται στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Γιατί «αρχή παιδείας η των ονομάτων επίσκεψις». Και δεν πρέπει οι νεότερες γενιές να συσχετίσουν την προοδευτικότητα με ό,τι αντιδραστικό συμβαίνει σήμερα στην πατρίδα μας...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 22/08/18
ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ*


Τα πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αφού έδεσαν τη χώρα με το 3ο γενικευμένο, ανακεφαλαιωτικό και σκληρότερο Μνημόνιο, με το οποίο το κοινωνικό κράτος μεταβλήθηκε σε φιλανθρωπικό ίδρυμα βικτωριανής εποχής, όπου οι συνταξιούχοι επιδοτούν αποκλειστικά τη λειτουργία του καθημαγμένου εθνικού συστήματος υγείας:
  • αφού διέλυσαν τη συνάρτηση του εργασιακού – ασφαλιστικού συστήματος με το τερατούργημα του ΕΦΚΑ,
  • αφού παραχώρησαν τη δημόσια και κοινωνική περιουσία προς ρευστοποίηση για την πληρωμή των δανείων,
  • αφού διέλυσαν τον μικροϊδιοκτητικό τρόπο παραγωγής και παρέδωσαν τις κύριες πηγές πλούτου στις ξένες κρατικές εταιρείες και το νομαδικό κεφάλαιο,
  • αφού ξεσπίτωσαν και οδήγησαν στην ξενιτιά τους εκατοντάδες χιλιάδες σπουδαγμένους νέους μας,
  • αφού χρεοκόπησαν τα νοικοκυριά και τα οδηγούν προϊόντος του μνημονιακού χρόνου είτε στην αποποίηση των πατρογονικών περιουσιών, είτε στα συσσίτια και τα σχολικά γεύματα κ.λπ., απευθύνουν πρόσκληση κυβερνητικής συνεργασίας στις «προοδευτικές δυνάμεις»!!
Αυτοί που εφαρμόζουν το υπερσύνταγμα του Μνημονίου, προδημοκρατικής εποχής, και καταργούν την ανεξάρτητη νομοθετική λειτουργία, με τους υπαγορευμένους από τους δανειστές μνημονιακούς νόμους, προσποιούνται τους προοδευτικούς, ωσάν να μη γνώρισε, επιτέλους, ο ελληνικός λαός, το πραγματικό τους πρόσωπο.

Ετσι, μετά την κατάρριψη του προοδευτικού προσωπείου του ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης, απομένουν μόνο οι αντιδραστικές διαστάσεις των κυβερνητικών λόγων και έργων.

Η σύγκριση πλέον γίνεται μεταξύ των δυνάμεων της ευρύτερης μνημονιακής οικογένειας. Κάτι άλλωστε γνωρίζουν τα παλαιότερα κυβερνητικά στελέχη από προοδευτικές συνεργασίες. Το 1989-90 συμμάχησαν με τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όχι μόνο για να δικάσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου και να λεηλατήσουν το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για να νομιμοποιήσουν τον ηγέτη της νεοφιλελεύθερης αντίληψης στην Ελλάδα στις προοδευτικές συνειδήσεις, ώστε αμέσως μετά να υπογράψει την περίφημη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία άλλαξε τον ρου της Ευρώπης.

Το 2015, εξάλλου, η επαγγελία της προοδευτικής συμμαχίας μετατράπηκε σε συνεργασία με το πιο δεξιό κομμάτι της ΝΔ που είχε αποχωρήσει από τη συντηρητική παράταξη και είχε σχηματίσει το κόμμα των ΑΝΕΛ. Η συνεργασία αυτή συνεχίζεται αρμονικά μέχρι σήμερα, παρά τους εξορκισμούς προοδευτικότητας.

Με αυτή την πείρα συνεργασιών, με ό,τι πιο προοδευτικό γέννησε το πολιτικό σύστημα, μπορούν σήμερα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να μιλούν… με ιστορική συνείδηση συνεργασιών.
Ας μην απορούν όμως, γιατί τα στελέχη των άλλων μνημονιακών κομμάτων, των ηπιότερων, πράγματι, Μνημονίων, αρνούνται την πρόσκλησή τους, για… συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Τα μέτρα του 3ου Μνημονίου και των συμπληρωματικών του ρυθμίσεων που θα εφαρμόζονται, εάν δεν ανατραπούν, από μία πατριωτική κυβέρνηση, μέχρι το 2060 και ακόμη παραπέρα, δεν επιτρέπουν στους φορείς των ηπιότερων Μνημονίων να προσχωρήσουν στην εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ.

Συνεπώς, δεν πρέπει για λόγους πολιτικής αξιοπρέπειας και ορθότητας να χρησιμοποιούν τον όρο «προοδευτική συνεργασία», ούτε για τους εαυτούς τους, ούτε για τον άλλο μνημονιακό κύκλο, μολονότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις αρνήθηκαν στους δανειστές την παραχώρηση του διαχρονικού άυλου και υλικού πλούτου της πατρίδας, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με το Υπερταμείο.

Η έννοια του προοδευτικού, ως εκ τούτου, όταν την επικαλούνται οι λειτουργοί του Γ" Μνημονίου, εξαερώνεται, υγροποιείται και ευτελίζεται στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Γιατί «αρχή παιδείας η των ονομάτων επίσκεψις».

Και δεν πρέπει οι νεότερες γενιές να συσχετίσουν την προοδευτικότητα με ό,τι αντιδραστικό συμβαίνει σήμερα στην πατρίδα μας.

*Καθηγητής Εργατικού Δικαίου, πρώην βουλευτής

ΤΑ ΚΑΛΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ, ΩΣ ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ "ΠΑΡΟΧΩΝ-ΨΙΧΙΩΝ" ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ..

"Εφ.Συν", 22/08/18
Aπό τον κλώνο της "Ε"

Αφού υποδέχθηκαν τον Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, στην Ιθάκη με το σύνθημα "προχώρα γερά" (...) και εκείνος το εισέπραξε ως πρόκριμα της μέχρι σήμερα ακολουθούμενης πολιτικής των συγκυβερνώντων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στο ίδιο νησί όπου πήγε, ως φοιτητής, "με σκηνή και μηχανάκι" (...), όπως ο ίδιος έκρινε σκόπιμο να εκμυστηρευθεί δημοσίως, ώστε να το καταγράψουν οι κάμερες (η σκηνοθεσία ως μεθόδευση χειραγώγησης των πολιτών στα καλύτερά της!), πώς να υστερήσει στον τομέα της η νεώτατη Υπουργός Εργασίας, συντρόφισσα Έφη Αχτσιόγλου, θέτοντας ως επιδίωξη ...."να υπάρξει μία αύξηση (επεξήγηση υπογράφοντος: στους μισθούς) της τάξεως των 30-50 ευρώ εντός του 2019 και ακολούθως, κάθε χρόνο,μέσα από τη θεσμοθετημένη διαδικασία (επεξήγηση υπογράφοντος: επαναφοράς των συλλογικών συντάξεων),να προκύπτει αύξηση, ώστε μέσα σε 2-3 χρόνια να προσεγγίσει πάλι τα 751 ευρώ"! 

Ιδού, λοιπόν, το φιλοδώρημα, η ευτελής παροχή, με την οποία το ΣΥΡΙΖΑίϊκο φύλλο, επιδιώκει να συνδέσει την υπουργική ευθύνη της καλλίγραμμης Αχτσιόγλου, στην οποία και αφιερώνει ολοσέλιδη περίπου ξακρυστή φωτογραφία με το περίγραμμα του σώματός της, ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες ποιό "κορμί" θα κληθούν να ψηφίσουν, ως εάν να πρόκειται γιά καλλιστεία! 

Να υποδείξει κανείς στην έπαλξη της "ανεξάρτητης συνεταιριστικής δημοσιογραφίας" ότι υπάρχουν όρια στον ευτελισμό των πραγμάτων και την υποτίμηση του επιπέδου των ιθαγενών είναι μάλλον μάταιο και περιττό, διότι ο κατ' αυτούς σκοπός-η δική τους θεολογία-αγιάζει τα μέσα. Αλλά τόσος εμπαιγμός γιά 50 το πολύ ευρώ εντός του 2019 ή 0,136 ευρώ ημερησίως στις 365 ημέρες του επόμενου έτους, αυτό είναι εξόφθαλμα χυδαίο, απωθητικό και δυσώδες...

Να σημειώσω ακόμη ότι το ίδιο φύλλο, διόρθωσε σε "μεταμνημονιακούς περιπάτους" (ανταπόκριση συντρόφου Δημ. Κουκλουμπέρη) το "μεταμνημονιακές περιπάτους" του Π/Θ, αγνοώντας ότι τα ηχητικά ντοκουμέντα δεν παραγράφονται στις Δημοκρατίες και συνεπώς συνοδεύουν εσαεί όσους έχουν συνδεθεί με αυτά. 

Αλλά ποιάν αντίληψη σεβασμού στους αναγνώστες του μπορεί να υπηρετεί το συγκεκριμένο φύλλο; Ματαιότης!

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

"Εφ.Συν", 22/08/18

ΕΝΑΣ ΤΣΙΠΡΑΣ, ΤΟΣΟ ΑΠΛΟΧΕΡΟΣ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΕΞΟΧΩΣ ΠΟΛΥΜΕΛΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΖΗΤΟΥΣΕ ΚΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΟΛΙΓΟΜΕΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗΣ...

Από τον κλώνο της "Ε"

"Εφ.Συν", 22/08/18

ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ "ΚΟΥΤΣΟΒΛΑΧΙΚΟ" ΖΗΤΗΜΑ, ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟΥ;....

"ΕΣΤΙΑ", 22/08/18

ΑΧΡΕΙΑΣΤΟΙ ΛΥΡΙΣΜΟΙ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ...ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ...

Από "ΤΑ ΝΕΑ" και την "ΕΣΤΙΑ"
"ΤΑ ΝΕΑ", 22/08/18
"ΕΣΤΙΑ", 22/08/18



"...Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είναι δύο τραγικές φυσιογνωμίες. Πίστεψαν στο ανέφικτο, στον εξανθρωπισμό του ολοκληρωτισμού, και όταν ηττήθηκαν κατά κράτος αποσύρθηκαν με αξιοπρέπεια. Ειδικά ο Γκορμπατσόφ περιθωριοποιήθηκε πολιτικά και κατηγορήθηκε ως υπεύθυνος της ανεξέλεγκτης μετάβασης της Ρωσίας στην οικονομία της αγοράς και της παράδοσης της χώρας στους ολιγάρχες. Αντίθετα, ο Ντούμπτσεκ είχε τη χαρά της δικαίωσης, όταν είδε, τον Δεκέμβριο του 1989, το καθεστώς να καταρρέει και τα πλήθη να χορεύουν βαλς στην πλατεία Βέντσεσλας, στο κέντρο της Πράγας. Ηταν η Βελούδινη Επανάσταση, με επικεφαλής τον Βάτσλαβ Χάβελ. Ο Ντούμπτσεκ προσπάθησε να μιλήσει στους συγκεντρωμένους για τον «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», αλλά ουδείς ήταν διατεθειμένος να τον ακούσει. Εν τούτοις τιμήθηκε με την ομόφωνη εκλογή του ως πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Βουλής της μετακομμουνιστικής (ενιαίας ακόμη) Τσεχοσλοβακίας..."

"ΤΑ ΝΕΑ", 22/08/18
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ*

Το 1968 είναι μια χρονιά-σταθμός για την κομμουνιστογενή Αριστερά, και όχι μόνο.
Το μεταρρυθμιστικό πείραμα στην Τσεχοσλοβακία που αποκλήθηκε «Ανοιξη της Πράγας» καταπνίγεται, στις 20 Αυγούστου 1968, από τα τανκς του χωρών-μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και πολύ σύντομα η χώρα επιστρέφει στην «κανονικότητα» του υπαρκτού σοσιαλισμού. Πολύ σύντομα αρχίζει μια έντονη συζήτηση στην Αριστερά, τόσο στη Δύση όσο και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, για το αν ήταν εφικτός ο «σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο», που ήταν το κεντρικό σύνθημα του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ και της μεταρρυθμιστικής ομάδας των τσεχοσλοβάκων κομμουνιστών.

Το ερώτημα δεν ήταν μόνο θεωρητικό. Αντίθετα, έθετε τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Μπορούσε να αναμορφωθεί «από τα μέσα» ένα ανελεύθερο και θεμελιωδώς ολοκληρωτικό καθεστώς; Μπορούσε να ασκήσει εξουσία ένας εξανθρωπισμένος κομμουνισμός; Μπορούσε να υπάρξει ως ιδεολογικό πρόταγμα ο εξανθρωπισμός του κομμουνισμού ή αυτό είναι contradictio in terminis;

Ολα αυτά, στη σκιά των όσων συνέβαιναν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού που τόσο εύστοχα είχε περιγράψει ο Λούνβικ Βάτσουλικ στο «Μανιφέστο των 2.000 λέξεων» της Ανοιξης της Πράγας που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1968 και χαρακτηρίστηκε από τους Σοβιετικούς «πλατφόρμα της αντεπανάστασης»:

«Η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει χάσει το ενδιαφέρον για τις δημόσιες υποθέσεις. Ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και για το χρήμα. Ακόμα χειρότερα, λόγω των κακών συνθηκών, δεν μπορούν πλέον να βασιστούν ούτε στο χρήμα. Οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους έχουν διαταραχθεί και κανείς δεν χαίρεται δουλεύοντας. Συνοψίζοντας, η χώρα έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου τόσο η διανοητική της κατάσταση όσο και ο χαρακτήρας της έχουν γίνει ερείπια».

Δυστυχώς, στη Δύση η αυταπάτη συνεχιζόταν και συνεχίστηκε για χρόνια. Στον κόσμο των ιδεών, η Αριστερά ήταν στον αστερισμό της άποψης ότι για όσα συμβαίνουν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού η ευθύνη έπρεπε να αναζητηθεί στον σταλινισμό, δηλαδή στη στρέβλωση μιας κατά βάση ορθής θεωρίας, του μαρξισμού. Λίγο-πολύ, όσα είχε υποστηρίξει το 1956 ο Νικίτα Χρουστσόφ, που είχε διαδεχθεί τον Στάλιν στη θέση του γενικού γραμματέα του ΚΚΣΕ, όταν παρουσίασε τη Μυστική Εκθεση με τίτλο «Για την προσωπολατρία και τις συνέπειές της».

Η άποψη αυτή, κυρίαρχη στην Τσεχοσλοβακία της Ανοιξης, ηγεμόνευσε στην Ευρωπαϊκή Αριστερά και νοηματοδότησε το ρεύμα του ευρωκομμουνισμού. Κατέρρευσε στη Δύση το 1981 με την ιστορική δήλωση του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, γενικού γραμματέα του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ότι «η Οκτωβριανή Επανάσταση έχει χάσει την προωθητική της δύναμη». Κατάρρευση που επισφραγίστηκε με ένα δραματικό συνέδριο του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, στις 3 Φεβρουαρίου 1991, όπου το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα της Δυτικής Ευρώπης αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του, να αποσύρει το σφυροδρέπανο και να υποστείλει την κόκκινη κομμουνιστική σημαία, ύστερα από εισήγηση του τότε γραμματέα του Ακίλε Οκέτο.

Λίγους μήνες πριν από την Ανοιξη της Πράγας είχε συντελεστεί η διάσπαση του ΚΚΕ, στις 15 Φεβρουαρίου 1968, στη 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Οι δύο πτέρυγες ήταν η φιλοσοβιετική και η ευρωκομμουνιστική, με την τελευταία να υποστηρίζει για σειρά ετών τη δυνατότητα ύπαρξης σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο, αντιδιαστέλλοντας τον «καλό» λενινισμό από τη σταλινική παρέκκλιση. Αυτή η διεκδίκηση της κομμουνιστικής κληρονομιάς συνεχίστηκε και μετά τη Μεταπολίτευση του 1974 έως το 1986, παρότι το ορθόδοξο ΚΚΕ είχε κερδίσει τη μάχη της επικράτησης στον παραδοσιακό κομμουνιστικό χώρο. Το 1986, το ΚΚΕ Εσωτερικού εγκατέλειψε τα κομμουνιστικά σύμβολα, μετεξελίχθηκε στην ΕΑΡ (Ελληνική Αριστερά), με γραμματέα τον Λεωνίδα Κύρκο. Αρκετά στελέχη διαφώνησαν με αυτή τη θέση, αποχώρησαν και δημιούργησαν το ΚΚΕ Εσωτερικού – Ανανεωτική Αριστερά, που μετονομάστηκε το 1991 σε Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ). Πήραν μέρος στις εκλογές του 1990, με ασήμαντα αποτελέσματα, και στη συνέχεια συνεργάστηκαν διαδοχικά με το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Πολλά από τα μέλη του χώρου που στελεχώνουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ή έχουν εκλεγεί βουλευτές με τον ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζουν να υποστηρίζουν την κομμουνιστική δυστοπία, όπως ο Αριστείδης Μπαλτάς, ο οποίος έχει διατελέσει υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, που πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο με τίτλο «Ονόματα του κομμουνισμού».

Επρεπε να περάσουν πάνω από 20 χρόνια από την Ανοιξη της Πράγας για να έχουμε μια ακόμα, τελευταία και ατελέσφορη, απόπειρα εφαρμογής της ουτοπίας του εξανθρωπισμένου κομμουνισμού. Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, με την περεστρόικα και την γκλάσνοστ, προσπάθησε να εφαρμόσει στη Σοβιετική Ενωση τις ίδιες αρχές που ενέπνευσαν την Ανοιξη της Πράγας και τον ευρωκομμουνισμό, έστω και πιο συγκρατημένα. Ηττήθηκε κατά κράτος και η Ρωσία μετεξελίχθηκε σε ένα αυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς, με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στα ηνία της χώρας. Ηταν το κύκνειο άσμα μιας αυταπάτης. Πολύ σύντομα ο ευρωκομμουνισμός εξαφανίστηκε, όπως και η κομμουνιστική κληρονομιά στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είναι δύο τραγικές φυσιογνωμίες. Πίστεψαν στο ανέφικτο, στον εξανθρωπισμό του ολοκληρωτισμού, και όταν ηττήθηκαν κατά κράτος αποσύρθηκαν με αξιοπρέπεια.

Ειδικά ο Γκορμπατσόφ περιθωριοποιήθηκε πολιτικά και κατηγορήθηκε ως υπεύθυνος της ανεξέλεγκτης μετάβασης της Ρωσίας στην οικονομία της αγοράς και της παράδοσης της χώρας στους ολιγάρχες.

Αντίθετα, ο Ντούμπτσεκ είχε τη χαρά της δικαίωσης, όταν είδε, τον Δεκέμβριο του 1989, το καθεστώς να καταρρέει και τα πλήθη να χορεύουν βαλς στην πλατεία Βέντσεσλας, στο κέντρο της Πράγας. Ηταν η Βελούδινη Επανάσταση, με επικεφαλής τον Βάτσλαβ Χάβελ. Ο Ντούμπτσεκ προσπάθησε να μιλήσει στους συγκεντρωμένους για τον «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», αλλά ουδείς ήταν διατεθειμένος να τον ακούσει. Εν τούτοις τιμήθηκε με την ομόφωνη εκλογή του ως πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Βουλής της μετακομμουνιστικής (ενιαίας ακόμη) Τσεχοσλοβακίας.

Από την Ανοιξη της Πράγας απέμειναν οι συγκλονιστικές φωτογραφίες του Γιόζεφ Κουντέλκα από τις ημέρες της σοβιετικής εισβολής. Φωτογραφίες που εικονογραφούν υποδειγματικά την άποψη ότι η βαρβαρότητα του ολοκληρωτισμού πάντοτε θα είναι αντιμέτωπη με την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, την ελευθερία.

*Εκδότης και συγγραφέας

"...Υπάρχουν όμως δύο σημεία του λόγου που χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Επειδή προαναγγέλλουν ένα τοξικό κλίμα μέχρι τις εκλογές. Κι επειδή επιβεβαιώνουν ότι ο Πρωθυπουργός είναι επικίνδυνος και αδίστακτος. Το ένα είναι η υπόσχεση του Αλέξη Τσίπρα ότι «δεν πρόκειται να αφήσουμε την Ιθάκη στα χέρια τους». Τι να σημαίνει άραγε αυτό; Οτι θα εξασφαλίσει με κάθε τρόπο ένα θετικό γι" αυτόν αποτέλεσμα των εκλογών, όπως έκανε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν; Οτι θα καταργήσει εντελώς τις εκλογές και θα ανακηρύξει εαυτόν ισόβιο πρωθυπουργό στα πρότυπα του Σι Τζινπίνγκ; Η μεγαλομανία δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος. Αλλά εδώ έχουμε ευθεία απειλή, έστω και ρητορικά συγκαλυμμένη. Το άλλο, το πραγματικά ανατριχιαστικό, σημείο του λόγου είναι εκεί όπου ο Πρωθυπουργός ισχυρίζεται ότι η δημοκρατία ευτελίστηκε επειδή «τραπεζίτες έγιναν πρωθυπουργοί και υπουργοί έγιναν τραπεζίτες». Η παραπλανητική λέξη «τραπεζίτης» χρησιμοποιείται για να λοιδορηθούν δύο άνθρωποι στους οποίους η Ελλάδα χρωστά εν πολλοίς τη σωτηρία της: ο Λουκάς Παπαδήμος και ο Γιάννης Στουρνάρας. Ο άνθρωπος που κόντεψε να καταστρέψει τη χώρα του (αν και ποτέ δεν είναι αργά) ασχημονεί εναντίον εκείνων που την κρίσιμη στιγμή όρθωσαν το ανάστημά τους κατά του λαϊκισμού..."

 Από "ΤΑ ΝΕΑ" και την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 22/08/18

"ΤΑ ΝΕΑ", 22/08/18

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 22/08/18

ΤΑ ΠΗΓΑΝ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΟΡΕΓΟΝΤΑΙ "ΗΓΕΜΟΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ"...ΣΤΑ ΣΥΓΚΑΛΑ ΤΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΑΥΤΑ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΣΕΚΕΡΗΣ;....

ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΗΣ "ΑΥΓΗΣ", 1.723 (362)

"Η ΑΥΓΗ", 22/08/18
Ο "άγγελος-διευθυντής" του κομματικού δελτίου, αποφαίνεται ότι...

Η επόμενη ημέρα των Μνημονίων ανοίγει τον δρόμο για μια συνολική αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Τα κόμματα του παλιού πολιτικού κατεστημένου, που τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια στήριξαν τις ελπίδες τους στην αποτυχία του προγράμματος και σε κάποια σύγκρουση της κυβέρνησης με τους δανειστές, βρίσκονται τώρα σε στρατηγικό αδιέξοδο. Παρά τους αντιπολιτευτικούς της ελιγμούς, η Ν.Δ. κινήθηκε πάντοτε στη λογική των Μνημονίων και η πολιτική της πρόταση για την επόμενη ημέρα δεν αποκλίνει από τη λογική αυτή.

Η κοινωνία θα την αντιμετωπίσει ως σχέδιο κοινωνικής οπισθοδρόμησης από το οποίο ελάχιστα θετικά πράγματα μπορεί να προσδοκά. Πολύ περισσότερο όταν η Ν.Δ. χειραγωγείται από τους ακροδεξιούς του Σαμαρά. Την ίδια στιγμή, η προσπάθεια ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς έχει αποτύχει σε όλα τα επίπεδα.

Είναι επόμενο, το αμέσως προσεχές διάστημα, να υπάρξουν σε αυτόν τον χώρο διεργασίες για πιο στενές μορφές συμπόρευσης, στη βάση μιας απολίτικης “αντιΣΥΡΙΖΑ” γραμμής, του τύπου “να φύγουν αυτοί και βλέπουμε”. Με δεδομένη την αδυναμία του παλιού δικομματισμού να ανανεωθεί έστω και στο ελάχιστο, μια τέτοια γραμμή δεν μπορεί να υπόσχεται τίποτα περισσότερο από την παλινόρθωση του πολιτικού κατεστημένου που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και που η κοινωνία έχει καταδικάσει ανεπίστρεπτα.

Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα τώρα που, με το τέλος των Μνημονίων, η κυβέρνηση αποκτά μια αξιοσημείωτη πρωτοβουλία κινήσεων. Όσο απομακρυνόμαστε από την 20ή Αυγούστου και πλησιάζουμε προς τη ΔΕΘ, η μάχη του μετώπου Ν.Δ. - ΚΙΝ.ΑΛΛ. θα δίνεται από ολοένα και πιο αδύναμη θέση. Όσο πιο πολύ αδυνατίζει η θέση τους, τόσο η γραμμή τους θα επικουρείται από τόνους επικοινωνιακής λάσπης που δηλητηριάζουν το πολιτικό κλίμα. Αλλά είναι αμφίβολο αν με τέτοιους όρους θα καταφέρουν να συγκροτήσουν κάποιο είδος συμμαχίας με κοινωνικά στρώματα.

Έτσι, η πρωτοβουλία βρίσκεται σήμερα στην πλευρά της Αριστεράς και αφορά τη συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου με ξεκάθαρη στρατηγική για την επόμενη ημέρα. Λέγοντας προοδευτικό μέτωπο, δεν εννοούμε φυσικά ούτε ευκαιριακές πολιτικές συμμαχίες μεταξύ κομμάτων -για τις οποίες, άλλωστε, δεν υπάρχουν σήμερα στοιχειώδεις προϋποθέσεις- ούτε μετεγγραφές άστεγων πολιτικών παραγόντων, αρκετοί από τους οποίους κινούνται με βάση το προσωπικό τους όφελος... Προοδευτικό μέτωπο μπορεί να συγκροτηθεί μόνο στη βάση μιας ηγεμονικής γραμμής. Επομένως, αυτό που προέχει είναι να προσδιοριστούν με ακρίβεια οι άξονες που θα καθορίζουν το πρόγραμμά του και οι οποίοι ανταποκρίνονται στις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη σήμερα η ελληνική κοινωνία. Τέτοιοι άξονες πρέπει να είναι:

- Πρώτον, η ανακοπή του ακροδεξιού λαϊκισμού, η ατζέντα του οποίου διεισδύει σήμερα ολοένα και περισσότερο στα παραδοσιακά κόμματα σε ολόκληρη την Ευρώπη σε ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, αλλά και τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

- Δεύτερον, η ηθικοποίηση της πολιτικής ζωής, η θεσμική θωράκιση της διαφάνειας και η εξάλειψη της διαπλοκής.

- Τρίτον, η παραγωγική ανασυγκρότηση, με στήριξη της εργασίας, αναδιανομή του πλούτου, αναδιοργάνωση του κοινωνικού κράτους και υπεράσπιση των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.

- Τέταρτον, ο προοδευτικός θεσμικός εκσυγχρονισμός της κοινωνίας μέσα από συγκεκριμένες νομοθετικές τομές, αλλά και την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση.

- Πέμπτον, η εδραίωση στην κοινωνία μιας νέας δημοκρατικής κουλτούρας, που θα υπερασπίζεται τον δημόσιο διάλογο και την αντιπαράθεση με καθαρά πολιτικούς όρους.

Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο δεν είναι απλώς να διατυπώσεις τους στόχους. Το κρίσιμο για τη συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου, είναι η Αριστερά -εκ των πραγμάτων βασικός κορμός του μετώπου αυτού- να πείσει για την αποφασιστικότητα, την ειλικρίνεια και την εντιμότητα με την οποία είναι διατεθειμένη να υπηρετήσει μια τέτοια ηγεμονική στρατηγική.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΕΚΕΡΗΣ


...αλλά από την προτελευταία σελίδα του κλώνου της "Ε", αρθρογράφος διερωτάται δικαίως και το απορρίπτει:Ποιός αριστερός αυτοματισμός και πώς...
"Εφ.Συν", 22/08/18