Tα πρωτοσέλιδα, από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
και την "ΕΣΤΙΑ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/09/16 |
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 30/09/16 |
Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ "ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ" ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΟΙ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ(...) ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ...
Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ "FT"- ΜΕ ΣΥΝΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ- ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ-Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΛΕΨΥΔΡΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΣΑΜΑΡΑ...
Τέσσερα κύρια άρθρα, από σημερινά
φύλλα της Παρασκευής
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 30/09/16 |
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/09/16 |
 |
| "Εφ.Συν", 30/09/16 |
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 30/09/16 |
H ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΣΚΙΤΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ...
 |
| "Real.gr"-Δημήτρης Γεωργοπάλης |
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ"-Έφη Ξένου |
 |
| ΚΥΡ |
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"-Ανδρέας Πετρουλάκης |
 |
| "ΕΘΝΟΣ"-Πάνος Μαραγκός |
 |
| "Εφ.Συν", Πέτρος Ζερβός |
 |
| "Η ΑΥΓΗ"-Τάσος Αναστασίου |
 |
| "ΗΜΕΡΗΣΙΑ"-ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ |
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"-Ηλίας Μακρής |
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ"-Κώστας Μητρόπουλος |
 |
| ΑΡΚΑΣ |
 |
| "Η ΑΥΓΗ"-Βαγγέλης Χερουβείμ |
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"-Δημήτρης Χαντζόπουλος |
 |
| "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ"-Γιάννης Δερμεντζόγλου |
 |
| "Εφ.Συν", Κώστας Γρηγοριάδης |
"...Κρίνω εντελώς απαραίτητη την επαρκή γνωριμία των μαθητών και των μαθητριών ήδη από το Γυμνάσιο και με κείμενα γραμμένα στην καθαρεύουσα, επίσημη μορφή της νέας ελληνικής μέχρι το 1976. Και τούτο για τρεις λόγους: Ο πρώτος είναι ότι θα καθιστούσε ευχερέστερη και αποτελεσματικότερη την εξοικείωσή τους με τα αρχαιόκλιτα ή άλλες λόγιες λέξεις που έχουν επιβιώσει στη σημερινή γλώσσα μας. Ο δεύτερος είναι ότι θα τους επέτρεπε να διαβάζουν και να κατανοούν όχι μόνο κορυφαία λογοτεχνήματα, όπως του Ροΐδη, του Βιζυηνού, του Παπαδιαμάντη ή του Εμπειρίκου, αλλά και επιστημονικά συγγράμματα, δοκίμια, άρθρα και δημόσια έγγραφα, συνυφασμένα με την πολιτισμική ζωή του τόπου μας κατά τους δύο τελευταίους αιώνες. Ο τρίτος είναι ότι, αν η διδασκαλία αυτή άρχιζε από την απλή καθαρεύουσα και προχωρούσε σε πιο αρχαΐζουσες μορφές της, θα διευκόλυνε στο Λύκειο την προσέγγιση κειμένων της αττικής διαλέκτου, αλλά και του αττικισμού των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Θα ήταν βέβαια λάθος να εξοβελιστεί από το Λύκειο η συστηματική διδασκαλία της αρχαίας. Θα έπρεπε όμως, κατά τη γνώμη μου, να παραμείνει ως μάθημα επιλογής για όσους σκοπεύουν να ακολουθήσουν πανεπιστημιακές σπουδές, στις οποίες η πληρέστερη γνώση της είναι πράγματι αναγκαία..."
ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΗΣ "ΑΥΓΗΣ"-1400(49)
Γιά τη γλώσσα μας και τη διδασκαλία της
Του Σάββα Κονταράτου
Εδώ και κάμποσους μήνες, με αφορμή τις κυβερνητικές εξαγγελίες για τη μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, έχουν πληθύνει τα δημοσιεύματα που απηχούν μια έντονη ανησυχία για τον ξεπεσμό και την αλλοίωση της γλώσσας μας. Ορισμένα μάλιστα υπαινίσσονται ότι κινδυνεύουμε να καταντήσουμε ένα «άγλωσσο» έθνος. Επειδή ούτε φιλόλογος ούτε γλωσσολόγος είμαι, θα επιχειρήσω απλώς να καταθέσω επί του προκειμένου κάποιες απόψεις που βασίζονται σε εμπειρικές διαπιστώσεις.
Πιστεύω πως αν θέλουμε να αξιολογήσουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η γλώσσα μας σήμερα, ο προσφορότερος και ασφαλέστερος τρόπος είναι η επιτούτου ανάγνωση έγκριτων εφημερίδων. Και τούτο γιατί οι εφημερίδες, ιδιαίτερα στα κυριακάτικα ή σαββατιάτικα φύλλα τους, συγκεντρώνουν εξαιρετικά ποικίλου περιεχομένου κείμενα, γραμμένα από ανθρώπους με αρκετά διαφορετική επιστημονική κατάρτιση και συχνά, όταν πρόκειται για ειδήσεις ή επίκαιρα σχόλια, με κάποια βιασύνη. Η εντύπωση που έχω αποκομίσει διαβάζοντας εφημερίδες όπως “Η Καθημερινή”, “Το Βήμα της Κυριακής”, “Η Εφημερίδα των Συντακτών” και “Η Αυγή”, είναι ότι οι συντάκτες και οι τακτικοί ή έκτακτοι αρθρογράφοι τους γράφουν πλέον σε μια ενιαία γλώσσα που ακολουθεί βασικά το τυπικό της δημοτικής, αλλά και αξιοποιεί, με μεγαλύτερη άνεση από άλλοτε, λόγιες λέξεις κληροδοτημένες από την καθαρεύουσα, καθώς και πρόσφατα δάνεια από ξένες γλώσσες.
Κατά τη γνώμη μου διανύουμε ίσως την πρώτη περίοδο στην ιστορία της γλώσσας μας κατά την οποία -με ασήμαντες εξαιρέσεις- έχει επικρατήσει, στον γραπτό τουλάχιστον λόγο, μια κοινή νέα ελληνική, ικανή να υπηρετεί όλες τις σύγχρονες επικοινωνιακές μας ανάγκες. Επιπλέον, η γλώσσα αυτή, με το πλούσιο αλλά ποικίλης καταγωγής λεξιλόγιό της και με τη γραμματικο-συντακτική της ευκαμψία, μάλλον διευκολύνει τις διαφοροποιήσεις ύφους, όπως και πάλι μπορεί να διαπιστωθεί από την αρθρογραφία των εφημερίδων.
Στα κείμενα των εφημερίδων μπορούν βεβαίως να επισημανθούν και λάθη: γραμματικά, συντακτικά και σημασιολογικά. Είναι όμως μάλλον σπάνια. Αντίθετα, τα γλωσσικά ολισθήματα αφθονούν στον προφορικό λόγο που εκφέρουν δημόσια, συνήθως σε τηλεοπτικές εκπομπές, κατά τεκμήριο πεπαιδευμένοι ρεπόρτερ, δημοσιολόγοι, πολιτικοί, ενίοτε και πανεπιστημιακοί. Η κακοποίηση των συνθέτων του ρήματος «άγω» (η χώρα μας παραγάγει..., έχει εισάγει..., θα παράξει...), η απόδοση παθητικής σημασίας σε αποθετικά ρήματα (το νομοσχέδιο έχει επεξεργαστεί από την επιτροπή..., η εκμεταλλευόμενη εργατική τάξη), το «συνδράμω» σαν ενεστώτας, το «απαντάται» με τη σημασία του «εμφανίζεται» αντί του ορθού «απαντά», ακυρολεξίες όπως η αδικαιολόγητη υποκατάσταση της «πολιτικής σκηνής» από το «πολιτικό σκηνικό» ή το απίθανο «να καθορίσει την πορεία του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου», βαρβαρισμοί όπως «η διεθνή κατάσταση», «των πληγέντων περιοχών», «του επικεφαλή» και «δεν επιδέχονται καμιάς αμφισβήτησης», το δημοτικοφανές επίρρημα «πιθανά» και το λαϊκότροπο «στις 23 Ιούνη», παντελώς άγνωστα στη δημώδη, είναι τα συνηθέστερα «μαργαριτάρια» που μπορεί κανείς να αλιεύσει. Άλλα οφείλονται σε κακόζηλη χρήση τύπων της καθαρεύουσας και άλλα σε βιασμό της δημοτικής. Όλα πάντως μαρτυρούν ανεπαρκή γλωσσική κατάρτιση.
Προφανώς για την κακομεταχείριση αυτή της γλώσσας μας φταίει προπάντων η λειψή διδασκαλία της στη Μέση Εκπαίδευση. Το περίεργο είναι ότι πολλοί από εκείνους που έχουν διαπιστώσει το πρόβλημα θεωρούν αναγκαία για την άμβλυνσή του τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής, όχι μόνο στο Λύκειο αλλά και στο Γυμνάσιο. Εν προκειμένω, δεν μπορώ παρά να επισημάνω ότι αρκετοί από τους αυτουργούς γλωσσικών ολισθημάτων έχουν περατώσει τις εγκύκλιες σπουδές τους όταν τα αρχαία διδάσκονταν ως κύριο και πολύωρο μάθημα επί έξι συναπτά έτη. Και αδυνατώ να κατανοήσω πώς μπορεί να συντελέσει στη γλωσσική καλλιέργεια της νεολαίας μας η αποστήθιση της κλίσης ανώμαλων αρχαίων ρημάτων (π.χ. φέρω, έφερον, οίσω, ήνεγκα και ήνεγκον, ενήνοχα, ενηνόχειν), στην οποία είδα να εξαναγκάζονται τα εγγόνια μου όταν φοιτούσαν στη Γ' Γυμνασίου. Το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα ενός τέτοιου εξαναγκασμού είναι η απέχθεια των σημερινών εφήβων για το μάθημα των αρχαίων. Το μάθημα αυτό θα μπορούσε, ελπίζω, να κερδίσει το ενδιαφέρον τους και να συμβάλει ουσιαστικά στη μόρφωσή τους, αν επιδίωκε πρωτίστως τη γνωριμία τους με επίλεκτα έργα της της αρχαιοελληνικής γραμματείας από δόκιμες μεταφράσεις.
Αντίθετα, κρίνω εντελώς απαραίτητη την επαρκή γνωριμία των μαθητών και των μαθητριών ήδη από το Γυμνάσιο και με κείμενα γραμμένα στην καθαρεύουσα, επίσημη μορφή της νέας ελληνικής μέχρι το 1976. Και τούτο για τρεις λόγους: Ο πρώτος είναι ότι θα καθιστούσε ευχερέστερη και αποτελεσματικότερη την εξοικείωσή τους με τα αρχαιόκλιτα ή άλλες λόγιες λέξεις που έχουν επιβιώσει στη σημερινή γλώσσα μας. Ο δεύτερος είναι ότι θα τους επέτρεπε να διαβάζουν και να κατανοούν όχι μόνο κορυφαία λογοτεχνήματα, όπως του Ροΐδη, του Βιζυηνού, του Παπαδιαμάντη ή του Εμπειρίκου, αλλά και επιστημονικά συγγράμματα, δοκίμια, άρθρα και δημόσια έγγραφα, συνυφασμένα με την πολιτισμική ζωή του τόπου μας κατά τους δύο τελευταίους αιώνες. Ο τρίτος είναι ότι, αν η διδασκαλία αυτή άρχιζε από την απλή καθαρεύουσα και προχωρούσε σε πιο αρχαΐζουσες μορφές της, θα διευκόλυνε στο Λύκειο την προσέγγιση κειμένων της αττικής διαλέκτου, αλλά και του αττικισμού των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Θα ήταν βέβαια λάθος να εξοβελιστεί από το Λύκειο η συστηματική διδασκαλία της αρχαίας. Θα έπρεπε όμως, κατά τη γνώμη μου, να παραμείνει ως μάθημα επιλογής για όσους σκοπεύουν να ακολουθήσουν πανεπιστημιακές σπουδές, στις οποίες η πληρέστερη γνώση της είναι πράγματι αναγκαία.
Φυσικά, τα όσα προτείνω δεν αντιπροσωπεύουν παρά μια ερασιτεχνική απόπειρα συμβολής στον διεξαγόμενο περί Παιδείας διάλογο. Άλλοι ειδικότεροι από εμένα, απαλλαγμένοι όμως από ξεπερασμένες στις μέρες μας εμμονές, μπορούν να καταθέσουν πιο εύστοχες και πιο εξειδικευμένες προτάσεις. Το μόνο βέβαιο είναι πως χρειάζεται επειγόντως μια τολμηρή μεταρρύθμιση της γλωσσικής διδασκαλίας στη Μέση Εκπαίδευση. Εξίσου βέβαιο είναι πως η εφαρμογή της θα απαιτήσει αναπροσαρμογή του ισχύοντος προγράμματος, νέα διδακτικά βιβλία και, προπάντων, επιμόρφωση των διδασκόντων. Σε όλα τούτα όμως θα πρέπει οπωσδήποτε να ληφθούν υπ' όψιν η δεκτικότητα, οι εμπειρίες και η νοοτροπία της σημερινής γενιάς διδασκομένων που αναπτύσσεται σε ένα πολιτισμικό περιβάλλον εντελώς διαφορετικό από εκείνο το οποίο είχαμε συνηθίσει εμείς οι παλαιότεροι. Και επειδή καμιάς καινοτομίας το αποτέλεσμα δεν είναι εκ των προτέρων εγγυημένο, η αξιολόγηση του όποιου νέου προγράμματος προϋποθέτει την παρακολούθηση της εφαρμογής του στη σχολική πράξη με στόχο τον έλεγχο της αποδοτικότητάς του και τη συνεχή βελτίωσή της. Και η αξιολόγηση αυτή θα είναι ουσιαστική μόνο αν το πρόγραμμα παρέχει στους διδάσκοντες αρκετά περιθώρια αυτενέργειας σε επιλογές και δοκιμές.
-Ο Σάββας Κονταράτος, ομότιμος καθηγητής ΑΣΚΤ
 |
| "Η ΑΥΓΗ", 28/09/16 |
Του Σάββα Κονταράτου
Εδώ και κάμποσους μήνες, με αφορμή τις κυβερνητικές εξαγγελίες για τη μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, έχουν πληθύνει τα δημοσιεύματα που απηχούν μια έντονη ανησυχία για τον ξεπεσμό και την αλλοίωση της γλώσσας μας. Ορισμένα μάλιστα υπαινίσσονται ότι κινδυνεύουμε να καταντήσουμε ένα «άγλωσσο» έθνος. Επειδή ούτε φιλόλογος ούτε γλωσσολόγος είμαι, θα επιχειρήσω απλώς να καταθέσω επί του προκειμένου κάποιες απόψεις που βασίζονται σε εμπειρικές διαπιστώσεις.
Πιστεύω πως αν θέλουμε να αξιολογήσουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η γλώσσα μας σήμερα, ο προσφορότερος και ασφαλέστερος τρόπος είναι η επιτούτου ανάγνωση έγκριτων εφημερίδων. Και τούτο γιατί οι εφημερίδες, ιδιαίτερα στα κυριακάτικα ή σαββατιάτικα φύλλα τους, συγκεντρώνουν εξαιρετικά ποικίλου περιεχομένου κείμενα, γραμμένα από ανθρώπους με αρκετά διαφορετική επιστημονική κατάρτιση και συχνά, όταν πρόκειται για ειδήσεις ή επίκαιρα σχόλια, με κάποια βιασύνη. Η εντύπωση που έχω αποκομίσει διαβάζοντας εφημερίδες όπως “Η Καθημερινή”, “Το Βήμα της Κυριακής”, “Η Εφημερίδα των Συντακτών” και “Η Αυγή”, είναι ότι οι συντάκτες και οι τακτικοί ή έκτακτοι αρθρογράφοι τους γράφουν πλέον σε μια ενιαία γλώσσα που ακολουθεί βασικά το τυπικό της δημοτικής, αλλά και αξιοποιεί, με μεγαλύτερη άνεση από άλλοτε, λόγιες λέξεις κληροδοτημένες από την καθαρεύουσα, καθώς και πρόσφατα δάνεια από ξένες γλώσσες.
Κατά τη γνώμη μου διανύουμε ίσως την πρώτη περίοδο στην ιστορία της γλώσσας μας κατά την οποία -με ασήμαντες εξαιρέσεις- έχει επικρατήσει, στον γραπτό τουλάχιστον λόγο, μια κοινή νέα ελληνική, ικανή να υπηρετεί όλες τις σύγχρονες επικοινωνιακές μας ανάγκες. Επιπλέον, η γλώσσα αυτή, με το πλούσιο αλλά ποικίλης καταγωγής λεξιλόγιό της και με τη γραμματικο-συντακτική της ευκαμψία, μάλλον διευκολύνει τις διαφοροποιήσεις ύφους, όπως και πάλι μπορεί να διαπιστωθεί από την αρθρογραφία των εφημερίδων.
Στα κείμενα των εφημερίδων μπορούν βεβαίως να επισημανθούν και λάθη: γραμματικά, συντακτικά και σημασιολογικά. Είναι όμως μάλλον σπάνια. Αντίθετα, τα γλωσσικά ολισθήματα αφθονούν στον προφορικό λόγο που εκφέρουν δημόσια, συνήθως σε τηλεοπτικές εκπομπές, κατά τεκμήριο πεπαιδευμένοι ρεπόρτερ, δημοσιολόγοι, πολιτικοί, ενίοτε και πανεπιστημιακοί. Η κακοποίηση των συνθέτων του ρήματος «άγω» (η χώρα μας παραγάγει..., έχει εισάγει..., θα παράξει...), η απόδοση παθητικής σημασίας σε αποθετικά ρήματα (το νομοσχέδιο έχει επεξεργαστεί από την επιτροπή..., η εκμεταλλευόμενη εργατική τάξη), το «συνδράμω» σαν ενεστώτας, το «απαντάται» με τη σημασία του «εμφανίζεται» αντί του ορθού «απαντά», ακυρολεξίες όπως η αδικαιολόγητη υποκατάσταση της «πολιτικής σκηνής» από το «πολιτικό σκηνικό» ή το απίθανο «να καθορίσει την πορεία του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου», βαρβαρισμοί όπως «η διεθνή κατάσταση», «των πληγέντων περιοχών», «του επικεφαλή» και «δεν επιδέχονται καμιάς αμφισβήτησης», το δημοτικοφανές επίρρημα «πιθανά» και το λαϊκότροπο «στις 23 Ιούνη», παντελώς άγνωστα στη δημώδη, είναι τα συνηθέστερα «μαργαριτάρια» που μπορεί κανείς να αλιεύσει. Άλλα οφείλονται σε κακόζηλη χρήση τύπων της καθαρεύουσας και άλλα σε βιασμό της δημοτικής. Όλα πάντως μαρτυρούν ανεπαρκή γλωσσική κατάρτιση.
Προφανώς για την κακομεταχείριση αυτή της γλώσσας μας φταίει προπάντων η λειψή διδασκαλία της στη Μέση Εκπαίδευση. Το περίεργο είναι ότι πολλοί από εκείνους που έχουν διαπιστώσει το πρόβλημα θεωρούν αναγκαία για την άμβλυνσή του τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής, όχι μόνο στο Λύκειο αλλά και στο Γυμνάσιο. Εν προκειμένω, δεν μπορώ παρά να επισημάνω ότι αρκετοί από τους αυτουργούς γλωσσικών ολισθημάτων έχουν περατώσει τις εγκύκλιες σπουδές τους όταν τα αρχαία διδάσκονταν ως κύριο και πολύωρο μάθημα επί έξι συναπτά έτη. Και αδυνατώ να κατανοήσω πώς μπορεί να συντελέσει στη γλωσσική καλλιέργεια της νεολαίας μας η αποστήθιση της κλίσης ανώμαλων αρχαίων ρημάτων (π.χ. φέρω, έφερον, οίσω, ήνεγκα και ήνεγκον, ενήνοχα, ενηνόχειν), στην οποία είδα να εξαναγκάζονται τα εγγόνια μου όταν φοιτούσαν στη Γ' Γυμνασίου. Το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα ενός τέτοιου εξαναγκασμού είναι η απέχθεια των σημερινών εφήβων για το μάθημα των αρχαίων. Το μάθημα αυτό θα μπορούσε, ελπίζω, να κερδίσει το ενδιαφέρον τους και να συμβάλει ουσιαστικά στη μόρφωσή τους, αν επιδίωκε πρωτίστως τη γνωριμία τους με επίλεκτα έργα της της αρχαιοελληνικής γραμματείας από δόκιμες μεταφράσεις.
Αντίθετα, κρίνω εντελώς απαραίτητη την επαρκή γνωριμία των μαθητών και των μαθητριών ήδη από το Γυμνάσιο και με κείμενα γραμμένα στην καθαρεύουσα, επίσημη μορφή της νέας ελληνικής μέχρι το 1976. Και τούτο για τρεις λόγους: Ο πρώτος είναι ότι θα καθιστούσε ευχερέστερη και αποτελεσματικότερη την εξοικείωσή τους με τα αρχαιόκλιτα ή άλλες λόγιες λέξεις που έχουν επιβιώσει στη σημερινή γλώσσα μας. Ο δεύτερος είναι ότι θα τους επέτρεπε να διαβάζουν και να κατανοούν όχι μόνο κορυφαία λογοτεχνήματα, όπως του Ροΐδη, του Βιζυηνού, του Παπαδιαμάντη ή του Εμπειρίκου, αλλά και επιστημονικά συγγράμματα, δοκίμια, άρθρα και δημόσια έγγραφα, συνυφασμένα με την πολιτισμική ζωή του τόπου μας κατά τους δύο τελευταίους αιώνες. Ο τρίτος είναι ότι, αν η διδασκαλία αυτή άρχιζε από την απλή καθαρεύουσα και προχωρούσε σε πιο αρχαΐζουσες μορφές της, θα διευκόλυνε στο Λύκειο την προσέγγιση κειμένων της αττικής διαλέκτου, αλλά και του αττικισμού των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Θα ήταν βέβαια λάθος να εξοβελιστεί από το Λύκειο η συστηματική διδασκαλία της αρχαίας. Θα έπρεπε όμως, κατά τη γνώμη μου, να παραμείνει ως μάθημα επιλογής για όσους σκοπεύουν να ακολουθήσουν πανεπιστημιακές σπουδές, στις οποίες η πληρέστερη γνώση της είναι πράγματι αναγκαία.
Φυσικά, τα όσα προτείνω δεν αντιπροσωπεύουν παρά μια ερασιτεχνική απόπειρα συμβολής στον διεξαγόμενο περί Παιδείας διάλογο. Άλλοι ειδικότεροι από εμένα, απαλλαγμένοι όμως από ξεπερασμένες στις μέρες μας εμμονές, μπορούν να καταθέσουν πιο εύστοχες και πιο εξειδικευμένες προτάσεις. Το μόνο βέβαιο είναι πως χρειάζεται επειγόντως μια τολμηρή μεταρρύθμιση της γλωσσικής διδασκαλίας στη Μέση Εκπαίδευση. Εξίσου βέβαιο είναι πως η εφαρμογή της θα απαιτήσει αναπροσαρμογή του ισχύοντος προγράμματος, νέα διδακτικά βιβλία και, προπάντων, επιμόρφωση των διδασκόντων. Σε όλα τούτα όμως θα πρέπει οπωσδήποτε να ληφθούν υπ' όψιν η δεκτικότητα, οι εμπειρίες και η νοοτροπία της σημερινής γενιάς διδασκομένων που αναπτύσσεται σε ένα πολιτισμικό περιβάλλον εντελώς διαφορετικό από εκείνο το οποίο είχαμε συνηθίσει εμείς οι παλαιότεροι. Και επειδή καμιάς καινοτομίας το αποτέλεσμα δεν είναι εκ των προτέρων εγγυημένο, η αξιολόγηση του όποιου νέου προγράμματος προϋποθέτει την παρακολούθηση της εφαρμογής του στη σχολική πράξη με στόχο τον έλεγχο της αποδοτικότητάς του και τη συνεχή βελτίωσή της. Και η αξιολόγηση αυτή θα είναι ουσιαστική μόνο αν το πρόγραμμα παρέχει στους διδάσκοντες αρκετά περιθώρια αυτενέργειας σε επιλογές και δοκιμές.
-Ο Σάββας Κονταράτος, ομότιμος καθηγητής ΑΣΚΤ
"...Έχοντας στον νου μας όλα αυτά και άλλα τόσα, δεν μας πάει σαν Αριστερά να έχουμε ίδια απόσταση με τον παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται για την πατρίδα του και τις ελευθερίες του με βάση τη διεθνή νομοθεσία και με το κράτος του Ισραήλ που βασίστηκε πάνω στην καταπάτηση των πιο πάνω αξιών..."
ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΗΣ "ΑΥΓΗΣ"-1399(48)
"Η ΑΥΓΗ", 29/09/16
Είναι αριστερή η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ
"Η ΑΥΓΗ", 29/09/16
Είναι αριστερή η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ
γιά ειρήνη στη Μέση Ανατολή;
Της Νόρμα Ρισμάουι
Βασισμένη στο ότι μιλάμε για τη θέση της Αριστεράς που οικοδομείται στις αξίες της δικαιοσύνης, των ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων σαν ραχοκοκαλιά των θέσεών της στις συμμαχίες και στη χάραξη της πολιτικής της, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα δεν θα πρέπει να χαθεί ποτέ ο προσανατολισμός της γι' αυτές τις αξίες.
Με την παρέμβασή μου αυτή θέλω να συμμετάσχω ενεργά στον προσυνεδριακό διάλογο, στην επεξεργασία και διαμόρφωση απόψεων και θέσεων στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και ειδικότερα στη Μέση Ανατολή.
Στο κείμενο των θέσεων για τις Προγραμματικές Τομές, στο κεφάλαιο για την “Πολυδιάστατη και φιλειρηνική εξωτερική πολιτική, διεκδικητική εντός Ε.Ε.” σχετικά με την Μέση Ανατολή, πιο συγκεκριμένα αναφέρεται:
Μέση Ανατολή: “Κλειδί για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή είναι η επίλυση του Παλαιστινιακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ειρηνική συμβίωση Ισραήλ και Αράβων. Η σταθερή αλληλέγγυα στάση μας απέναντι στον λαό της Παλαιστίνης και τους αγώνες του δεν εμποδίζεται ούτε αναιρείται από την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και μακριά από εμπλοκή σε κάθε είδους πολεμικά σενάρια”.
Βασισμένη στο ότι μιλάμε για τη θέση της Αριστεράς που οικοδομείται στις αξίες της δικαιοσύνης, των ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων σαν ραχοκοκαλιά των θέσεών της στις συμμαχίες και στη χάραξη της πολιτικής της, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα δεν θα πρέπει να χαθεί ποτέ ο προσανατολισμός της γι' αυτές τις αξίες.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω τα παρακάτω για το κράτος του Ισραήλ:
* Κτίστηκε πάνω σε εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού το 1948, σβήνοντας 530 χωριά και πόλεις από τον χάρτη, σκοτώνοντας χιλιάδες και διώχνοντας πάνω από 750.000 σε πρόσφυγες εκτός χώρας παντού.
* Κατάπιε και το υπόλοιπο κομμάτι (τα κατεχόμενα) το 1967.
* Δεν εφάρμοσε χιλιάδες ψηφίσματα και αποφάσεις του ΟΗΕ, πάνω από τον νόμο πάντα.
* Συνεχίζει να καταπατεί τα παλαιστινιακά εδάφη και τον πλούτο της χώρας.
* Ο βασικός κορμός του είναι εγκληματικός, είχε και έχει μπλεχτεί σε εγκλήματα είτε με μαζικά είτε με μεμονωμένα θύματα, από τις ομάδες κρούσης πριν να ανακοινωθεί ως κράτος έως και σήμερα.
* Είναι μπλεγμένο στα μαζικά εγκλήματα κατά των λαών της περιοχής (Συρία - Λίβανος - Υεμένη - Ιράκ).
* Ένα κράτος που βασίζεται στη διάκριση και στον ρατσισμό, “εκλεκτό λαό” - “εβραϊκό κράτος” κ.λπ., ακόμα και οι Παλαιστίνιοι πολίτες του υποφέρουν από τον ρατσιστικό του χαρακτήρα σε όλα τα επίπεδα (παροχές - δικαιώματα κ.λπ.).
* Είναι κράτος του πολέμου και της επίθεσης, γεγονός που φαίνεται από όλες εκείνες τις φορές που επιτέθηκε κατά της Λωρίδας της Γάζας με χιλιάδες θύματα και που τώρα έχει δημιουργήσει μια μεγάλη φυλακή εκεί, από τις επιθέσεις κατά των παλαιστινιακών καταυλισμών τους οποίους εκείνοι δημιούργησαν, καθώς και από όλα τα ιστορικά γεγονότα και το παρόν που το δείχνουν ξεκάθαρα.
Έχοντας στον νου μας όλα αυτά και άλλα τόσα, δεν μας πάει σαν Αριστερά να έχουμε ίδια απόσταση με τον παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται για την πατρίδα του και τις ελευθερίες του με βάση τη διεθνή νομοθεσία και με το κράτος του Ισραήλ που βασίστηκε πάνω στην καταπάτηση των πιο πάνω αξιών.
Με βάση αυτά προτείνω να αντικατασταθεί η παράγραφος ως εξής:
Μέση Ανατολή: Κλειδί για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή είναι η επίλυση του Παλαιστινιακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ειρηνική συμβίωση Ισραήλ και Παλαιστινίων. Η σταθερή αλληλέγγυα στάση μας ενδυναμώνεται στον λαό της Παλαιστίνης και στους αγώνες του για ένα ελεύθερο και για ένα ανεξάρτητο κράτος στη βάση της διεθνούς νομοθεσίας και των αποφάσεων του ΟΗΕ. Ταυτόχρονα διατηρούνται οι διμερείς σχέσεις Ελλάδας - Ισραήλ, όσο το τελευταίο σέβεται το διεθνές δίκαιο, στη βάση αμοιβαίου οφέλους μακριά από εμπλοκές σε κάθε είδους πολεμικά σενάρια.
* Η Νόρμα Ρισμάουι είναι μέλος της Ο.Μ. Χολαργού - Παπάγου
Της Νόρμα Ρισμάουι
Βασισμένη στο ότι μιλάμε για τη θέση της Αριστεράς που οικοδομείται στις αξίες της δικαιοσύνης, των ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων σαν ραχοκοκαλιά των θέσεών της στις συμμαχίες και στη χάραξη της πολιτικής της, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα δεν θα πρέπει να χαθεί ποτέ ο προσανατολισμός της γι' αυτές τις αξίες.
Με την παρέμβασή μου αυτή θέλω να συμμετάσχω ενεργά στον προσυνεδριακό διάλογο, στην επεξεργασία και διαμόρφωση απόψεων και θέσεων στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και ειδικότερα στη Μέση Ανατολή.
Στο κείμενο των θέσεων για τις Προγραμματικές Τομές, στο κεφάλαιο για την “Πολυδιάστατη και φιλειρηνική εξωτερική πολιτική, διεκδικητική εντός Ε.Ε.” σχετικά με την Μέση Ανατολή, πιο συγκεκριμένα αναφέρεται:
Μέση Ανατολή: “Κλειδί για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή είναι η επίλυση του Παλαιστινιακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ειρηνική συμβίωση Ισραήλ και Αράβων. Η σταθερή αλληλέγγυα στάση μας απέναντι στον λαό της Παλαιστίνης και τους αγώνες του δεν εμποδίζεται ούτε αναιρείται από την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και μακριά από εμπλοκή σε κάθε είδους πολεμικά σενάρια”.
Βασισμένη στο ότι μιλάμε για τη θέση της Αριστεράς που οικοδομείται στις αξίες της δικαιοσύνης, των ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων σαν ραχοκοκαλιά των θέσεών της στις συμμαχίες και στη χάραξη της πολιτικής της, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα δεν θα πρέπει να χαθεί ποτέ ο προσανατολισμός της γι' αυτές τις αξίες.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω τα παρακάτω για το κράτος του Ισραήλ:
* Κτίστηκε πάνω σε εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού το 1948, σβήνοντας 530 χωριά και πόλεις από τον χάρτη, σκοτώνοντας χιλιάδες και διώχνοντας πάνω από 750.000 σε πρόσφυγες εκτός χώρας παντού.
* Κατάπιε και το υπόλοιπο κομμάτι (τα κατεχόμενα) το 1967.
* Δεν εφάρμοσε χιλιάδες ψηφίσματα και αποφάσεις του ΟΗΕ, πάνω από τον νόμο πάντα.
* Συνεχίζει να καταπατεί τα παλαιστινιακά εδάφη και τον πλούτο της χώρας.
* Ο βασικός κορμός του είναι εγκληματικός, είχε και έχει μπλεχτεί σε εγκλήματα είτε με μαζικά είτε με μεμονωμένα θύματα, από τις ομάδες κρούσης πριν να ανακοινωθεί ως κράτος έως και σήμερα.
* Είναι μπλεγμένο στα μαζικά εγκλήματα κατά των λαών της περιοχής (Συρία - Λίβανος - Υεμένη - Ιράκ).
* Ένα κράτος που βασίζεται στη διάκριση και στον ρατσισμό, “εκλεκτό λαό” - “εβραϊκό κράτος” κ.λπ., ακόμα και οι Παλαιστίνιοι πολίτες του υποφέρουν από τον ρατσιστικό του χαρακτήρα σε όλα τα επίπεδα (παροχές - δικαιώματα κ.λπ.).
* Είναι κράτος του πολέμου και της επίθεσης, γεγονός που φαίνεται από όλες εκείνες τις φορές που επιτέθηκε κατά της Λωρίδας της Γάζας με χιλιάδες θύματα και που τώρα έχει δημιουργήσει μια μεγάλη φυλακή εκεί, από τις επιθέσεις κατά των παλαιστινιακών καταυλισμών τους οποίους εκείνοι δημιούργησαν, καθώς και από όλα τα ιστορικά γεγονότα και το παρόν που το δείχνουν ξεκάθαρα.
Έχοντας στον νου μας όλα αυτά και άλλα τόσα, δεν μας πάει σαν Αριστερά να έχουμε ίδια απόσταση με τον παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται για την πατρίδα του και τις ελευθερίες του με βάση τη διεθνή νομοθεσία και με το κράτος του Ισραήλ που βασίστηκε πάνω στην καταπάτηση των πιο πάνω αξιών.
Με βάση αυτά προτείνω να αντικατασταθεί η παράγραφος ως εξής:
Μέση Ανατολή: Κλειδί για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή είναι η επίλυση του Παλαιστινιακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ειρηνική συμβίωση Ισραήλ και Παλαιστινίων. Η σταθερή αλληλέγγυα στάση μας ενδυναμώνεται στον λαό της Παλαιστίνης και στους αγώνες του για ένα ελεύθερο και για ένα ανεξάρτητο κράτος στη βάση της διεθνούς νομοθεσίας και των αποφάσεων του ΟΗΕ. Ταυτόχρονα διατηρούνται οι διμερείς σχέσεις Ελλάδας - Ισραήλ, όσο το τελευταίο σέβεται το διεθνές δίκαιο, στη βάση αμοιβαίου οφέλους μακριά από εμπλοκές σε κάθε είδους πολεμικά σενάρια.
* Η Νόρμα Ρισμάουι είναι μέλος της Ο.Μ. Χολαργού - Παπάγου
"...Τα στοιχεία δείχνουν ότι από το ρωσικό πυραυλικό σύστημα εκτοξεύθηκε πύραυλος από το χωριό Περβομάισκ. Αργότερα η συστοιχία επέστρεψε στη Ρωσία, δήλωσαν οι ειδικοί. Σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στην πόλη Νιουβεχέιν της Κεντρικής Ολλανδίας έγινε γνωστό πως η ομάδα των ερευνητών εντόπισε 100 άτομα που έχουν σχέση με την υπόθεση, αλλά δεν έχει ακόμη εντοπίσει επισήμως μεμονωμένους υπόπτους. Δεν είναι σαφές αν είχε δοθεί διαταγή στους μαχητές να εκτοξεύσουν τον πύραυλο ή αν αυτοί έδρασαν ανεξάρτητα, δήλωσαν οι εισαγγελείς. Με μεγάλη προσοχή και με ελέγχους σε στοιχεία κινητών τηλεφώνων, social media, καταθέσεις μαρτύρων και άλλα στοιχεία, οι ειδικοί προσπάθησαν να εντοπίσουν όλα τα γεγονότα πριν, στη διάρκεια και μετά το δυστύχημα της πτήσης που πραγματοποιούσε δρομολόγιο από το Αμστερνταμ στην Κουάλα Λουμπούρ..."
Από "ΤΑ ΝΕΑ"
Εμπλέκουν επίσημα τη Ρωσία στην κατάρριψη του Boeing
Αποκαλυπτικό το πόρισμα της διεθνούς επιτροπής που ερευνά τα αίτια του δυστυχήματος του 2014
Της Νατάσας Μπαστέα
Το μαλαισιανό επιβατικό αεροπλάνο που κατερρίφθη ενώ πετούσε πάνω από την Ανατολική Ουκρανία πριν από δύο χρόνια επλήγη από ρωσικής κατασκευής πύραυλο Buk, ο οποίος εκτοξεύθηκε από ένα χωριό που ελέγχεται από τους αντάρτες οι οποίοι πολεμούν εναντίον των ουκρανικών κυβερνητικών δυνάμεων, ανακοίνωσε χθες διεθνής επιτροπή που ερευνά τα αίτια του δυστυχήματος. Καθώς τα στοιχεία εμπλέκουν τη ρωσική κυβέρνηση, βρισκόμαστε πιθανώς μπροστά σε μια μακρά διπλωματική και νομική αντιπαράθεση η οποία αναμένεται να υποδαυλίσει την ένταση μεταξύ Δύσης και Μόσχας.
Τα ευρήματα αντιβαίνουν στον ισχυρισμό της ρωσικής κυβέρνησης ότι η πτήση 17 της Malaysia Airlines, που τον Ιούλιο 2014 βρισκόταν καθ' οδόν από το Αμστερνταμ για την Κουάλα Λουμπούρ, κατερρίφθη από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Οι 298 επιβαίνοντες της πτήσης, οι περισσότεροι ολλανδοί πολίτες, έχασαν τη ζωή τους. Επειδή οι περισσότεροι από τους επιβάτες ήταν από την Ολλανδία, επικεφαλής της διεθνούς επιτροπής έχουν τεθεί ολλανδοί εισαγγελείς. Η έρευνα θεωρείται ότι επιβεβαιώνει τις αρχικές εικασίες για τον ρόλο που έπαιξε η ρωσική κυβέρνηση όχι μόνο στην ανάπτυξη του πυραυλικού συστήματος Buk, αλλά και στην απόπειρα που ακολούθησε να καλυφθεί το γεγονός.
Η επιτροπή, στην οποία συμμετείχαν εισαγγελείς από την Ολλανδία, την Αυστραλία, το Βέλγιο, τη Μαλαισία και την Ουκρανία, δεν μπορεί να απαγγείλει κατηγορίες. Ομως συγγενείς των θυμάτων ζητούν λεπτομέρειες για το ποιος κατέρριψε το αεροπλάνο, με την ελπίδα ότι αυτές μπορεί να οδηγήσουν σε διώξεις. Μιλώντας πριν από τη συνέντευξη Τύπου, η Σιλένε Φρέντριξ, ο 23χρονος γιος της οποίας βρισκόταν στο αεροπλάνο, δήλωσε πως οι οικογένειες των θυμάτων ζητούν δικαιοσύνη. «Ως οικογένεια ανυπομονούμε. Θέλουμε να μάθουμε τι συνέβη, πώς και γιατί. Θέλουμε οι υπεύθυνοι να αντιμετωπίσουν τη Δικαιοσύνη» ανέφερε.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι από το ρωσικό πυραυλικό σύστημα εκτοξεύθηκε πύραυλος από το χωριό Περβομάισκ. Αργότερα η συστοιχία επέστρεψε στη Ρωσία, δήλωσαν οι ειδικοί. Σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στην πόλη Νιουβεχέιν της Κεντρικής Ολλανδίας έγινε γνωστό πως η ομάδα των ερευνητών εντόπισε 100 άτομα που έχουν σχέση με την υπόθεση, αλλά δεν έχει ακόμη εντοπίσει επισήμως μεμονωμένους υπόπτους. Δεν είναι σαφές αν είχε δοθεί διαταγή στους μαχητές να εκτοξεύσουν τον πύραυλο ή αν αυτοί έδρασαν ανεξάρτητα, δήλωσαν οι εισαγγελείς.
Με μεγάλη προσοχή και με ελέγχους σε στοιχεία κινητών τηλεφώνων, social media, καταθέσεις μαρτύρων και άλλα στοιχεία, οι ειδικοί προσπάθησαν να εντοπίσουν όλα τα γεγονότα πριν, στη διάρκεια και μετά το δυστύχημα της πτήσης που πραγματοποιούσε δρομολόγιο από το Αμστερνταμ στην Κουάλα Λουμπούρ
Στην έρευνα της Διεθνούς Επιτροπής εντοπίσθηκαν τηλεφωνικές συνομιλίες το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας, κατά την οποία αντάρτες στην Ανατολική Ουκρανία ζητούσαν πυραύλους Buk για να αμυνθούν στις ουκρανικές αεροπορικές επιθέσεις. Αργότερα εκείνο το βράδυ ενημερώθηκαν ότι σε λίγες ώρες θα παραλάβουν τους πυραύλους. Η έρευνα εντόπισε ότι ένα κομβόι φορτηγών που έφυγε από ρωσικό έδαφος μετέφερε το πυραυλικό σύστημα, ενώ ένα μεγαλύτερο στρατιωτικό όχημα χρησιμοποιήθηκε για να εκτοξευθούν οι πύραυλοι. Το κομβόι σταμάτησε στο Ντονέτσκ της Ανατολικής Ουκρανίας, όπου το είδαν αρκετοί μάρτυρες. Οι ερευνητές εντόπισαν ακριβώς το κομμάτι της γης από όπου εκτοξεύθηκε ο πύραυλος, περίπου 8 μίλια νοτιοανατολικά από το σημείο όπου συνετρίβη το αεροσκάφος. Τέλος, οι εισαγγελείς εντόπισαν και τον δρόμο που ακολούθησαν τα φορτηγά με το πυραυλικό σύστημα για να επιστρέψουν σε ρωσικό έδαφος.
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 29/09/16 |
Εμπλέκουν επίσημα τη Ρωσία στην κατάρριψη του Boeing
Αποκαλυπτικό το πόρισμα της διεθνούς επιτροπής που ερευνά τα αίτια του δυστυχήματος του 2014
Της Νατάσας Μπαστέα
Το μαλαισιανό επιβατικό αεροπλάνο που κατερρίφθη ενώ πετούσε πάνω από την Ανατολική Ουκρανία πριν από δύο χρόνια επλήγη από ρωσικής κατασκευής πύραυλο Buk, ο οποίος εκτοξεύθηκε από ένα χωριό που ελέγχεται από τους αντάρτες οι οποίοι πολεμούν εναντίον των ουκρανικών κυβερνητικών δυνάμεων, ανακοίνωσε χθες διεθνής επιτροπή που ερευνά τα αίτια του δυστυχήματος. Καθώς τα στοιχεία εμπλέκουν τη ρωσική κυβέρνηση, βρισκόμαστε πιθανώς μπροστά σε μια μακρά διπλωματική και νομική αντιπαράθεση η οποία αναμένεται να υποδαυλίσει την ένταση μεταξύ Δύσης και Μόσχας.
Τα ευρήματα αντιβαίνουν στον ισχυρισμό της ρωσικής κυβέρνησης ότι η πτήση 17 της Malaysia Airlines, που τον Ιούλιο 2014 βρισκόταν καθ' οδόν από το Αμστερνταμ για την Κουάλα Λουμπούρ, κατερρίφθη από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Οι 298 επιβαίνοντες της πτήσης, οι περισσότεροι ολλανδοί πολίτες, έχασαν τη ζωή τους. Επειδή οι περισσότεροι από τους επιβάτες ήταν από την Ολλανδία, επικεφαλής της διεθνούς επιτροπής έχουν τεθεί ολλανδοί εισαγγελείς. Η έρευνα θεωρείται ότι επιβεβαιώνει τις αρχικές εικασίες για τον ρόλο που έπαιξε η ρωσική κυβέρνηση όχι μόνο στην ανάπτυξη του πυραυλικού συστήματος Buk, αλλά και στην απόπειρα που ακολούθησε να καλυφθεί το γεγονός.
Η επιτροπή, στην οποία συμμετείχαν εισαγγελείς από την Ολλανδία, την Αυστραλία, το Βέλγιο, τη Μαλαισία και την Ουκρανία, δεν μπορεί να απαγγείλει κατηγορίες. Ομως συγγενείς των θυμάτων ζητούν λεπτομέρειες για το ποιος κατέρριψε το αεροπλάνο, με την ελπίδα ότι αυτές μπορεί να οδηγήσουν σε διώξεις. Μιλώντας πριν από τη συνέντευξη Τύπου, η Σιλένε Φρέντριξ, ο 23χρονος γιος της οποίας βρισκόταν στο αεροπλάνο, δήλωσε πως οι οικογένειες των θυμάτων ζητούν δικαιοσύνη. «Ως οικογένεια ανυπομονούμε. Θέλουμε να μάθουμε τι συνέβη, πώς και γιατί. Θέλουμε οι υπεύθυνοι να αντιμετωπίσουν τη Δικαιοσύνη» ανέφερε.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι από το ρωσικό πυραυλικό σύστημα εκτοξεύθηκε πύραυλος από το χωριό Περβομάισκ. Αργότερα η συστοιχία επέστρεψε στη Ρωσία, δήλωσαν οι ειδικοί. Σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στην πόλη Νιουβεχέιν της Κεντρικής Ολλανδίας έγινε γνωστό πως η ομάδα των ερευνητών εντόπισε 100 άτομα που έχουν σχέση με την υπόθεση, αλλά δεν έχει ακόμη εντοπίσει επισήμως μεμονωμένους υπόπτους. Δεν είναι σαφές αν είχε δοθεί διαταγή στους μαχητές να εκτοξεύσουν τον πύραυλο ή αν αυτοί έδρασαν ανεξάρτητα, δήλωσαν οι εισαγγελείς.
Με μεγάλη προσοχή και με ελέγχους σε στοιχεία κινητών τηλεφώνων, social media, καταθέσεις μαρτύρων και άλλα στοιχεία, οι ειδικοί προσπάθησαν να εντοπίσουν όλα τα γεγονότα πριν, στη διάρκεια και μετά το δυστύχημα της πτήσης που πραγματοποιούσε δρομολόγιο από το Αμστερνταμ στην Κουάλα Λουμπούρ
.
Πολιτική έρευνα της ολλανδικής υπηρεσίας ασφάλειας των πτήσεων είχε επίσης καταλήξει πέρυσι στο συμπέρασμα πως η πτήση MH17 επλήγη από έναν πύραυλο Buk, ο οποίος εκτοξεύθηκε από την Ανατολική Ουκρανία, αλλά η Μόσχα αρνήθηκε ότι υπεύθυνοι ήταν οι φιλορώσοι αντάρτες. Επαναλαμβάνοντας χθες τις διαψεύσεις αυτές, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε: «Στοιχεία ραντάρ από πρώτο χέρι εντόπισαν όλα τα ιπτάμενα αντικείμενα που μπορεί να είχαν εκτοξευθεί ή τα οποία βρίσκονταν στον αέρα πάνω από το έδαφος που ελεγχόταν εκείνη τη στιγμή από τους αντάρτες. Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα, δεν υπάρχει πύραυλος. Αν υπήρξε πύραυλος, είχε εκτοξευτεί από αλλού» τόνισε. «Τα συμπεράσματα της ολλανδικής εισαγγελίας επιβεβαιώνουν πως η έρευνα είναι μεροληπτική και έχει πολιτικά κίνητρα».
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι συγκρούσεις και το κομβόι φορτηγών
Η κατάρριψη της πτήσης 27 της Malaysia Airlines στις 17 Ιουλίου 2014 σημειώθηκε την ώρα που στο έδαφος βρίσκονταν εν εξελίξει σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των ουκρανικών δυνάμεων και των αυτονομιστών ανταρτών με την υποστήριξη της Ρωσίας, στην Ανατολική Ουκρανία. Μερικές ημέρες αργότερα η αμερικανική κυβέρνηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το αεροπλάνο κατερρίφθη από πύραυλο εδάφους αέρος που είχε εκτοξευθεί από περιοχή την οποία κατείχαν οι αντάρτες, θεωρώντας πιο πιθανό οι αντάρτες να έχουν προμηθευθεί το πυραυλικό σύστημα από τη Μόσχα.
Πολιτική έρευνα της ολλανδικής υπηρεσίας ασφάλειας των πτήσεων είχε επίσης καταλήξει πέρυσι στο συμπέρασμα πως η πτήση MH17 επλήγη από έναν πύραυλο Buk, ο οποίος εκτοξεύθηκε από την Ανατολική Ουκρανία, αλλά η Μόσχα αρνήθηκε ότι υπεύθυνοι ήταν οι φιλορώσοι αντάρτες. Επαναλαμβάνοντας χθες τις διαψεύσεις αυτές, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε: «Στοιχεία ραντάρ από πρώτο χέρι εντόπισαν όλα τα ιπτάμενα αντικείμενα που μπορεί να είχαν εκτοξευθεί ή τα οποία βρίσκονταν στον αέρα πάνω από το έδαφος που ελεγχόταν εκείνη τη στιγμή από τους αντάρτες. Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα, δεν υπάρχει πύραυλος. Αν υπήρξε πύραυλος, είχε εκτοξευτεί από αλλού» τόνισε. «Τα συμπεράσματα της ολλανδικής εισαγγελίας επιβεβαιώνουν πως η έρευνα είναι μεροληπτική και έχει πολιτικά κίνητρα».
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι συγκρούσεις και το κομβόι φορτηγών
Η κατάρριψη της πτήσης 27 της Malaysia Airlines στις 17 Ιουλίου 2014 σημειώθηκε την ώρα που στο έδαφος βρίσκονταν εν εξελίξει σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των ουκρανικών δυνάμεων και των αυτονομιστών ανταρτών με την υποστήριξη της Ρωσίας, στην Ανατολική Ουκρανία. Μερικές ημέρες αργότερα η αμερικανική κυβέρνηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το αεροπλάνο κατερρίφθη από πύραυλο εδάφους αέρος που είχε εκτοξευθεί από περιοχή την οποία κατείχαν οι αντάρτες, θεωρώντας πιο πιθανό οι αντάρτες να έχουν προμηθευθεί το πυραυλικό σύστημα από τη Μόσχα.
Στην έρευνα της Διεθνούς Επιτροπής εντοπίσθηκαν τηλεφωνικές συνομιλίες το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας, κατά την οποία αντάρτες στην Ανατολική Ουκρανία ζητούσαν πυραύλους Buk για να αμυνθούν στις ουκρανικές αεροπορικές επιθέσεις. Αργότερα εκείνο το βράδυ ενημερώθηκαν ότι σε λίγες ώρες θα παραλάβουν τους πυραύλους. Η έρευνα εντόπισε ότι ένα κομβόι φορτηγών που έφυγε από ρωσικό έδαφος μετέφερε το πυραυλικό σύστημα, ενώ ένα μεγαλύτερο στρατιωτικό όχημα χρησιμοποιήθηκε για να εκτοξευθούν οι πύραυλοι. Το κομβόι σταμάτησε στο Ντονέτσκ της Ανατολικής Ουκρανίας, όπου το είδαν αρκετοί μάρτυρες. Οι ερευνητές εντόπισαν ακριβώς το κομμάτι της γης από όπου εκτοξεύθηκε ο πύραυλος, περίπου 8 μίλια νοτιοανατολικά από το σημείο όπου συνετρίβη το αεροσκάφος. Τέλος, οι εισαγγελείς εντόπισαν και τον δρόμο που ακολούθησαν τα φορτηγά με το πυραυλικό σύστημα για να επιστρέψουν σε ρωσικό έδαφος.
"... Ετσι που τ’ αλέθει όλα ο χρόνος, ακόμα και το σέβας για τους γενναίους νεκρούς περνάει στα περιττά και τα μη αναγκαία. Δίχως αυτό το σέβας, ωστόσο, δίχως μνήμη, καταντάμε ιστορικά νεκροζώντανοι. Τέτοια ψιλά γράμματα, πάντως, δεν είχε χαράξει η Λουκία Γεωργαντή κάτω από τη μαρμάρινη μορφή της Λέλας Καραγιάννη. Δεν υπήρχε λόγος. Αρκούσε ένα πρόσωπο κι ένα ονοματεπώνυμο για να ειπωθούν όλα. Ετσι τουλάχιστον πίστευαν μερικές δεκαετίες προ Μηδενισμού· ενός μηδενισμού που χουλιγκανίζει υποδυόμενος τον εξεγερσιακό. Μα να κόψουν ένα κεφάλι που ούτε καν οι ναζί δεν κατάφεραν να το κάνουν να σκύψει και να τους προσκυνήσει;..."
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/09/16 |
Αποκεφαλισμένη μνήμη:
"ΣΤΑΣΕΙΣ",
του Παντελή Μπουκάλα
Και να το διάβασαν το όνομά της στη βάση της προτομής της, Λέλα Καραγιάννη, μάλλον δεν θα τους θύμισε τίποτε. Λέλα Καραγιάννη; Και ποια είν’ αυτή; Ηθοποιός; Πολιτικός; Αθλήτρια; Στο σχολείο, όσο κι αν το προχώρησαν, και επιμελείς αν ήταν, δεν θ’ άκουσαν τίποτε σχετικό. Οπότε; Γιατί να διστάσουν; Γιατί να ξανασκεφτούν αν έχει «επαναστατικό» νόημα ο άθλος που ετοιμάζονταν να διαπράξουν; Βαριοπούλα λοιπόν, σκοινί, σπάσιμο, τράβηγμα: αποκεφαλισμός. Στα μπάζα – δεν ήταν άλλωστε χαλκός για να εκποιηθεί. Λες κι ήξεραν πως ο αποκεφαλισμός ήταν ό,τι ατιμωτικότερο φοβούνταν όσοι πολεμούσαν. Και σπασμένο πάντως το κεφάλι, συνέχισε να ’χει περισσότερο μυαλό μέσα του απ’ ό,τι το δικό τους το σάρκινο και κοκάλινο. Κι ίσως, έτσι ριγμένο χάμω, στην Τοσίτσα, να συνέχισε να τους κοιτάζει μ’ ένα παράπονο σχεδόν μητρικό. Γι’ αυτό και συμπλήρωσαν το ανδραγάθημά τους τσακίζοντας τα γνωρίσματα του προσώπου. Οχι για να μην το βλέπουν αλλά για να μην τους βλέπει. Αν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο, αν όντως υπήρξε ένα στιγμιαίο έστω αίσθημα ενοχής, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως οι κεφαλοκόπτες βρίσκονται ακόμα ελαφρώς λίγο πριν από το στάδιο των τυπικών Βανδάλων. Εκείνοι, όπως τους παρέδωσε η Ιστορία, δεν είχαν κανένα πρόβλημα όσο κατέστρεφαν και δήωναν τη Ρώμη. Οπως δεν είχε δα ο Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας, πεπολιτισμένος Ρωμαίος αυτός, όταν κατέστρεφε Αθήνα και Πειραιά.
Παρά την επωνυμία της, παρά τη μεταθανάτια δόξα της, η Λέλα Καραγιάννη παραμένει ένα από τα αναρίθμητα πρόσωπα που ενσαρκώνουν από περίοδο σε περίοδο, όταν χρειάζεται, ό,τι εννοούμε ως «άγνωστους στρατιώτες» ή ανώνυμους πατριώτες. Πράττουν ό,τι πράττουν επειδή αυτό είναι το φυσικό τους. Αυτοί γυρνούν τον τροχό του κοινού βίου. Σε αυτούς χρωστούν οι επόμενοι, εσαεί, ένα γερό τμήμα όχι απλώς της ύπαρξής τους, αλλά της ελεύθερης ύπαρξής τους. Ψιλά γράμματα; Ψιλά γράμματα η πλούσια αντιστασιακή δράση της Καραγιάννη, με σύσσωμη την πολυμελή οικογένειά της ενταγμένη στην οργάνωση «Μπουμπουλίνα»; Ψιλά γράμματα και η εκτέλεσή της από τους Γερμανούς τέτοιον μήνα του 1944, στο Χαϊδάρι, λίγο πριν φύγουν από την Ελλάδα κι αρχίσουν να σκέφτονται μετανιωμένοι πώς θα αποπληρώσουν τουλάχιστον το κατοχικό δάνειο; Πιθανόν. Ετσι που τ’ αλέθει όλα ο χρόνος, ακόμα και το σέβας για τους γενναίους νεκρούς περνάει στα περιττά και τα μη αναγκαία. Δίχως αυτό το σέβας, ωστόσο, δίχως μνήμη, καταντάμε ιστορικά νεκροζώντανοι.
Τέτοια ψιλά γράμματα, πάντως, δεν είχε χαράξει η Λουκία Γεωργαντή κάτω από τη μαρμάρινη μορφή της Λέλας Καραγιάννη. Δεν υπήρχε λόγος. Αρκούσε ένα πρόσωπο κι ένα ονοματεπώνυμο για να ειπωθούν όλα. Ετσι τουλάχιστον πίστευαν μερικές δεκαετίες προ Μηδενισμού· ενός μηδενισμού που χουλιγκανίζει υποδυόμενος τον εξεγερσιακό.
Μα να κόψουν ένα κεφάλι που ούτε καν οι ναζί δεν κατάφεραν να το κάνουν να σκύψει και να τους προσκυνήσει;
Και να το διάβασαν το όνομά της στη βάση της προτομής της, Λέλα Καραγιάννη, μάλλον δεν θα τους θύμισε τίποτε. Λέλα Καραγιάννη; Και ποια είν’ αυτή; Ηθοποιός; Πολιτικός; Αθλήτρια; Στο σχολείο, όσο κι αν το προχώρησαν, και επιμελείς αν ήταν, δεν θ’ άκουσαν τίποτε σχετικό. Οπότε; Γιατί να διστάσουν; Γιατί να ξανασκεφτούν αν έχει «επαναστατικό» νόημα ο άθλος που ετοιμάζονταν να διαπράξουν; Βαριοπούλα λοιπόν, σκοινί, σπάσιμο, τράβηγμα: αποκεφαλισμός. Στα μπάζα – δεν ήταν άλλωστε χαλκός για να εκποιηθεί. Λες κι ήξεραν πως ο αποκεφαλισμός ήταν ό,τι ατιμωτικότερο φοβούνταν όσοι πολεμούσαν. Και σπασμένο πάντως το κεφάλι, συνέχισε να ’χει περισσότερο μυαλό μέσα του απ’ ό,τι το δικό τους το σάρκινο και κοκάλινο. Κι ίσως, έτσι ριγμένο χάμω, στην Τοσίτσα, να συνέχισε να τους κοιτάζει μ’ ένα παράπονο σχεδόν μητρικό. Γι’ αυτό και συμπλήρωσαν το ανδραγάθημά τους τσακίζοντας τα γνωρίσματα του προσώπου. Οχι για να μην το βλέπουν αλλά για να μην τους βλέπει. Αν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο, αν όντως υπήρξε ένα στιγμιαίο έστω αίσθημα ενοχής, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως οι κεφαλοκόπτες βρίσκονται ακόμα ελαφρώς λίγο πριν από το στάδιο των τυπικών Βανδάλων. Εκείνοι, όπως τους παρέδωσε η Ιστορία, δεν είχαν κανένα πρόβλημα όσο κατέστρεφαν και δήωναν τη Ρώμη. Οπως δεν είχε δα ο Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας, πεπολιτισμένος Ρωμαίος αυτός, όταν κατέστρεφε Αθήνα και Πειραιά.
Παρά την επωνυμία της, παρά τη μεταθανάτια δόξα της, η Λέλα Καραγιάννη παραμένει ένα από τα αναρίθμητα πρόσωπα που ενσαρκώνουν από περίοδο σε περίοδο, όταν χρειάζεται, ό,τι εννοούμε ως «άγνωστους στρατιώτες» ή ανώνυμους πατριώτες. Πράττουν ό,τι πράττουν επειδή αυτό είναι το φυσικό τους. Αυτοί γυρνούν τον τροχό του κοινού βίου. Σε αυτούς χρωστούν οι επόμενοι, εσαεί, ένα γερό τμήμα όχι απλώς της ύπαρξής τους, αλλά της ελεύθερης ύπαρξής τους. Ψιλά γράμματα; Ψιλά γράμματα η πλούσια αντιστασιακή δράση της Καραγιάννη, με σύσσωμη την πολυμελή οικογένειά της ενταγμένη στην οργάνωση «Μπουμπουλίνα»; Ψιλά γράμματα και η εκτέλεσή της από τους Γερμανούς τέτοιον μήνα του 1944, στο Χαϊδάρι, λίγο πριν φύγουν από την Ελλάδα κι αρχίσουν να σκέφτονται μετανιωμένοι πώς θα αποπληρώσουν τουλάχιστον το κατοχικό δάνειο; Πιθανόν. Ετσι που τ’ αλέθει όλα ο χρόνος, ακόμα και το σέβας για τους γενναίους νεκρούς περνάει στα περιττά και τα μη αναγκαία. Δίχως αυτό το σέβας, ωστόσο, δίχως μνήμη, καταντάμε ιστορικά νεκροζώντανοι.
Τέτοια ψιλά γράμματα, πάντως, δεν είχε χαράξει η Λουκία Γεωργαντή κάτω από τη μαρμάρινη μορφή της Λέλας Καραγιάννη. Δεν υπήρχε λόγος. Αρκούσε ένα πρόσωπο κι ένα ονοματεπώνυμο για να ειπωθούν όλα. Ετσι τουλάχιστον πίστευαν μερικές δεκαετίες προ Μηδενισμού· ενός μηδενισμού που χουλιγκανίζει υποδυόμενος τον εξεγερσιακό.
Μα να κόψουν ένα κεφάλι που ούτε καν οι ναζί δεν κατάφεραν να το κάνουν να σκύψει και να τους προσκυνήσει;
"...Η ήττα, τό λάθος ή η αποτυχία σπανίως συνιστούν γιά τήν Αριστερά αφετηρίες ενσυνείδητης περισυλλογής, ειλικρινούς αυτοκριτικής, ευπρεπούς αυτοσυγκράτησης ή ορθής επανεκτίμησης της πορείας της. Επειδή, πάντοτε, αποδίδει τήν δική της αβελτηρία στους υπαρκτούς ή φανταστικούς εχθρούς της καί στην δόλια υπονόμευση τής «αντίδρασης» καί του «κατεστημένου», ή έννοια τής ανάληψης ευθυνών είναι τόσο άγνωστη στήν Αριστερά, όσο τής είναι πανεύκολη ή απεμπόληση τών υποχρεώσεων της, ή κατασυκοφάντηση τών αντιπάλων της καί ή διαστρέβλωση τής πραγματικότητας...."
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 29/09/16 |
Του Διονύση Κ. Καραχάλιου*
Η 21 η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016 είναι ιστορική ήμερα, αντάξια των μεγάλων στιγμών πού μόνον ή Αριστερά έχει τή δυνατότητα νά προσφέρει στην ανθρωπότητα. Τό απόγευμα τής ένδοξης αυτής ημέρας, στην Βουλή, δύο άπό τους πλέον βαθύνοες συνεργάτες του πρωθυπουργού μας «έγραψαν Ιστορία», όπως θά έλεγε καί ό αλήστου μνήμης Α. Παπανδρέου.
Πρώτος μίλησε ό «φιλόσοφος» τοϋ ΣΥΡΙΖΑ, ό μελίρρυτος υπουργός Πολιτισμού, Άρ. Μπαλτάς: «Ό ΣΥΡΙΖΑ μιλάει έκ γενετής γιά μία έννοια πού λέγεται δημοκρατικός δρόμος του σοσιαλισμού καί στό περιεχόμενο του έχει υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, νίκες καί ήττες. Είναι σταθερές οι αξίες μας σέ αυτό τό δρόμο. Αρα όταν σέ αυτό τό δρόμο βρισκόμαστε μπροστά σε υπέρτερους συσχετισμούς πού μάς αναγκάζουν νά υποστούμε μία αναγνωρισμένη ήττα, δέν σημαίνει ότι μετά τήν ήττα λέμε άλλα άπό αυτά πού λέγαμε πρίν. Λέμε κάτι πού αναγνωρίζει τό γεγονός μιάς ήττας, ότι πρέπει νά προσαρμοστούμε, νά , κάνουμε τό συμβιβασμό πού απαιτεί η ήττα γιά νά συνεχίσουμε τόν αγώνα».
Τήν σκυτάλη παρέλαβε ό καί μέντορας του Άλ. Τσίπρα αποκαλούμενος, ό πάντα φλεγματικός καί ακριβολόγος υπουργός Επικρατείας, Άλ. _Φλαμπουράρης: «Δέν λέμε ψέματα, ούτε αλλάξαμε άποψη. Πάντα λέγαμε ότι είμαστε κατά τών ιδιωτικοποιήσεων αλλά είμαστε υπέρ τής αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας».
Είναι αλήθεια ότι, πρίν άπό τους δύο σεβάσμιους θεωρητικούς τής μονότονης αριστερόστροφης άερολογίας, ό ανεπανάληπτος καί έκ του βαθέος ΠΑΣΟΚ ορμώμενος, υπουργός υποδομών Χρ. Σπίρτζης έχει δηλώσει ότι ψηφίζει όλες τίς μνημονιακές υποχρεώσεις του μέ πόνο ψυχής καί βαρειά καρδιά, έτσι ώστε νά μήν νομίζει κανείς ότι ένας γνήσιος αριστερός άντιμνημονιακός, πού μάλιστα εμπνέεται άπό τό τεράστιο πορτραίτο τοϋ Άρη Βελουχιώτη, τό όποίο κοσμεί τό αγωνιστικό του γραφείο, είναι δυνατόν νά μεταστραφεί σέ γερμανοτσολιά ή προσκυνημένο δεξιό προδότη. Όμως, ή γοητευτική συμβολή τών δύο προαναφερομένων ανδρών στην φιλοσοφική επένδυση τοϋ πολιτικού λόγου τής πάντα ενάρετης καί απαστράπτουσας άπό ηθικό μεγαλείο Αριστεράς επιβάλλει καί τίς δικές μας ταπεινές επισημάνσεις.
Παρατήρηση 1η: Ό ΣΥΡΙΖΑ, όπως κάθε αριστερό κόμμα πού σέβεται τόν εαυτό του, είναι ταγμένος «έκ γενετής» (!) στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Τό ότι επικαλείται τόν δημοκρατικό δρόμο προς τόν σοσιαλισμό δέν είναι τίποτε άλλο παρά μιά αναχρονιστική φενάκη γιά τους αφελείς, πού, κάποτε, είχαν φθάσει νά πιστεύουν ακόμη καί ότι στή Σοβιετική'Ένωση του Στάλιν ή στην Κίνα του Μάο, τήν ίδια στιγμή πού δολοφονούνταν εκατομμύρια αθώα θύματα, έγκαθιδρύετο μιά πρωτόγνωρη δημοκρατία ανωτέρου τύπου... Σήμερα αυτές οι ψευδαισθήσεις προκαλούν ξέφρενα γέλια ή, απλώς, τήν συμπάθεια γιά τήν διανοητική κατάσταση τών αμετανόητων ονειροπαρμένων, πού, πάντως, στην χώρα μας εξακολουθούν νά νανουρίζονται μακαρίως μέ τίς κάθε λογής αυταπάτες....
Παρατήρηση 2η: Ή Αριστερά, επειδή δογματίζει τό αλάθητο της, ουδέποτε παραδέχεται τίς αποτυχίες της καί τά σφάλματα της. Όταν, σπανίως καί συνήθως προσωρινώς, καταφέρνει νά επιδείξει μιά κάποια επιτυχία (συνήθως εκλογικού χαρακτήρα, καθώς ή εύπείθεια τών αφελών ανοίγει απρόσμενους δρόμους...), ή θριαμβολογία της γιά τήν «δικαίωση τών αγώνων της» φθάνει στά ουράνια. Όταν, ώς συνήθως, ή πραγματικότητα γελοιοποιεί τίς «αυταπάτες» της καί συντρίβει τόν πλουμιστό κόσμο τών φαντασιώσεων της, τότε ή αποτυχία είναι έργο αποτρόπαιων συνωμοτών, οργανωμένων σκοτεινών μηχανισμών ή τών αδίστακτων κεφαλαιοκρατών. Τό έχει πει, άλλωστε, κατ' επανάληψη, ό πάντα εύστοχος Π. Κουρουμπλής: «Υπάρχει οργανωμένη προσπάθεια νά πέσει ή κυβέρνηση» (21.9.2016)!
Παρατήρηση 3η: Η ήττα, τό λάθος ή η αποτυχία σπανίως συνιστούν γιά τήν Αριστερά αφετηρίες ενσυνείδητης περισυλλογής, ειλικρινούς αυτοκριτικής, ευπρεπούς αυτοσυγκράτησης ή ορθής επανεκτίμησης της πορείας της. Επειδή, πάντοτε, αποδίδει τήν δική της αβελτηρία στους υπαρκτούς ή φανταστικούς εχθρούς της καί στην δόλια υπονόμευση τής «αντίδρασης» καί του «κατεστημένου», ή έννοια τής ανάληψης ευθυνών είναι τόσο άγνωστη στήν Αριστερά, όσο τής είναι πανεύκολη ή απεμπόληση τών υποχρεώσεων της, ή κατασυκοφάντηση τών αντιπάλων της καί ή διαστρέβλωση τής πραγματικότητας.
*Δικηγόρος
"...Κακά τα ψέματα: Mέσα σε αυτόν τον χώρο μιλούν μόνο όσοι εξουσιοδοτούνται από τον ελληνικό λαό. Οι κ.κ. Θανάσης Πετράκος, Στάθης Λεουτσάκος και λοιποί τζάμπα επαναστάτες της ΛΑΕ ζήτησαν αυτήν την εξουσιοδότηση τον Σεπτέμβριο του 2015 και δεν την πήραν. Η επιχείρησή τους να πουν την άποψή τους μέσα στην αίθουσα ήταν παραβίαση της εντολής του ελληνικού λαού, που τους αρνήθηκε τη δυνατότητα. Δεν ήταν απλώς προσβολή του κοινοβουλευτισμού –τον οποίο, έτσι κι αλλιώς, ως κομμουνιστές και πολέμιοι της «αστικής δημοκρατίας», δεν εκτιμούν–, αλλά ένα μεγαλοπρεπές φτύσιμο στον λαό που, καλώς ή κακώς, τους απέρριψε..."
Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/09/16
Οταν η ΛΑΕ προσβάλλει τον λαό
Του Πάσχου Μανδραβέλη
Σε μια Δημοκρατία μπορεί καθένας να λέει ό,τι θέλει. Στην ελληνική «απροϋπόθετη» Δημοκρατία μπορεί να το λέει και όπως θέλει. Μπορεί να μαγαρίζει με σπρέι τους φρεσκοβαμμένους τοίχους τρίτων, να βρωμίζει τον δημόσιο χώρο με αφίσες και τους δρόμους με φέιγ-βολάν. Υπήρχαν, όμως, κάποιοι χώροι που το τσάμπα επαναστατικό ταμπεραμέντο δεν τους άγγιζε. Μάλλον διότι προστατεύονταν καλά· είτε από την αστυνομία, είτε από κοινωνικές συμβάσεις. Δεν νοείτο, για παράδειγμα, να διακόψει κάποιος τη Θεία Λειτουργία μιας χριστιανικής εκκλησίας ή να γράψει συνθήματα στους τοίχους της· μόνο τους ναούς των Εβραίων βεβηλώνουν αζημίωτα, οι άλλοι «επαναστάτες», οι μαύροι κι άραχλοι. Δεν νοείται να μπει κάποιος στο αρχαιολογικό μουσείο και να γράψει με σπρέι στα αγάλματα «Οχι στην ανδροκρατική, δουλοκτητική κοινωνία της Αρχαίας Αθήνας». Δεν νοείται, προς το παρόν τουλάχιστον, διότι κάποια αγράμματα παιδάκια έγραψαν με σπρέι στο περίφημο μνημείο του Λυσικράτη στην Πλάκα «Τα ελληνικά σας μνημεία είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών»...
Επίσης, μέχρι το 2006, ουδείς διανοείτο να μπει στην Ολομέλεια της Βουλής για να σηκώσει πανό, να φωνάξει συνθήματα, γενικώς να ασχημονήσει στον ναό της Δημοκρατίας. Η αρχή έγινε όταν στελέχη του τότε «Συνασπισμού» (και μάλιστα με προσκλήσεις του κόμματος) σήκωσαν πανό στα θεωρεία της Βουλής και φώναξαν συνθήματα κατά της αποκρατικοποίησης του ΟΤΕ. «Ηταν μια ακτιβιστική ενέργεια, συμβολικού χαρακτήρα», είχε πει ο κ. Δημήτρης Στρατούλης, εις εκ των πρωταγωνιστών της πρωτοφανούς αυτής αθλιότητας και σημειώναμε τότε ότι «προφανώς θα ακολουθήσουν κι άλλες. Κάποιοι επί παραδείγματι θα μπορούν να έχουν σπρέι για να βάψουν με συνθήματα τους τοίχους του Κοινοβουλίου... Δεν θέλουμε να δίνουμε ιδέες, αλλά οι λιμενεργάτες, ως πιο στιβαροί, κάτι πιο δυναμικό (πάντα ακτιβιστικού χαρακτήρα) μπορεί να σκεφτούν» (17.12. 2006) Η έκκληση ενός βουλευτή να εφαρμοστεί ο νόμος (υπάρχει και προβλέπει ποινές σε όσους κάνουν τέτοιου τύπου «εκδηλώσεις») αποκρούσθηκε με το επιχείρημα ότι έτσι «ποινικοποιείται η διαμαρτυρία».
Ετσι, προχθές οι αποτυχόντες πολιτευτές της Λαϊκής Ενότητας ανέβηκαν στα θεωρεία της Βουλής και σκόρπισαν φέιγ-βολάν στην αίθουσα της Ολομέλειας με απόσπασμα του Πορτογάλου συγγραφέα, του οποίο ούτε το όνομα δεν μπορούσαν να προφέρουν· «Σουμαρόγκο» τον αποκάλεσε ο κ. Στάθης Λεουτσάκος στην πρωινή εκπομπή του Σκάι «Πρώτη Γραμμή» (28.2.2016). Το πρόβλημα, όμως, είναι μεγαλύτερο και από την ανοησία και την αγραμματοσύνη που δέρνει τη σύγχρονη Αριστερά. Είναι η έμπρακτη προσβολή στο πρόσωπο όλων μας. Κακά τα ψέματα: Mέσα σε αυτόν τον χώρο μιλούν μόνο όσοι εξουσιοδοτούνται από τον ελληνικό λαό. Οι κ.κ. Θανάσης Πετράκος, Στάθης Λεουτσάκος και λοιποί τζάμπα επαναστάτες της ΛΑΕ ζήτησαν αυτήν την εξουσιοδότηση τον Σεπτέμβριο του 2015 και δεν την πήραν. Η επιχείρησή τους να πουν την άποψή τους μέσα στην αίθουσα ήταν παραβίαση της εντολής του ελληνικού λαού, που τους αρνήθηκε τη δυνατότητα. Δεν ήταν απλώς προσβολή του κοινοβουλευτισμού –τον οποίο, έτσι κι αλλιώς, ως κομμουνιστές και πολέμιοι της «αστικής δημοκρατίας», δεν εκτιμούν–, αλλά ένα μεγαλοπρεπές φτύσιμο στον λαό που, καλώς ή κακώς, τους απέρριψε...
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/09/16
Οταν η ΛΑΕ προσβάλλει τον λαό
Του Πάσχου Μανδραβέλη
Σε μια Δημοκρατία μπορεί καθένας να λέει ό,τι θέλει. Στην ελληνική «απροϋπόθετη» Δημοκρατία μπορεί να το λέει και όπως θέλει. Μπορεί να μαγαρίζει με σπρέι τους φρεσκοβαμμένους τοίχους τρίτων, να βρωμίζει τον δημόσιο χώρο με αφίσες και τους δρόμους με φέιγ-βολάν. Υπήρχαν, όμως, κάποιοι χώροι που το τσάμπα επαναστατικό ταμπεραμέντο δεν τους άγγιζε. Μάλλον διότι προστατεύονταν καλά· είτε από την αστυνομία, είτε από κοινωνικές συμβάσεις. Δεν νοείτο, για παράδειγμα, να διακόψει κάποιος τη Θεία Λειτουργία μιας χριστιανικής εκκλησίας ή να γράψει συνθήματα στους τοίχους της· μόνο τους ναούς των Εβραίων βεβηλώνουν αζημίωτα, οι άλλοι «επαναστάτες», οι μαύροι κι άραχλοι. Δεν νοείται να μπει κάποιος στο αρχαιολογικό μουσείο και να γράψει με σπρέι στα αγάλματα «Οχι στην ανδροκρατική, δουλοκτητική κοινωνία της Αρχαίας Αθήνας». Δεν νοείται, προς το παρόν τουλάχιστον, διότι κάποια αγράμματα παιδάκια έγραψαν με σπρέι στο περίφημο μνημείο του Λυσικράτη στην Πλάκα «Τα ελληνικά σας μνημεία είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών»...
Επίσης, μέχρι το 2006, ουδείς διανοείτο να μπει στην Ολομέλεια της Βουλής για να σηκώσει πανό, να φωνάξει συνθήματα, γενικώς να ασχημονήσει στον ναό της Δημοκρατίας. Η αρχή έγινε όταν στελέχη του τότε «Συνασπισμού» (και μάλιστα με προσκλήσεις του κόμματος) σήκωσαν πανό στα θεωρεία της Βουλής και φώναξαν συνθήματα κατά της αποκρατικοποίησης του ΟΤΕ. «Ηταν μια ακτιβιστική ενέργεια, συμβολικού χαρακτήρα», είχε πει ο κ. Δημήτρης Στρατούλης, εις εκ των πρωταγωνιστών της πρωτοφανούς αυτής αθλιότητας και σημειώναμε τότε ότι «προφανώς θα ακολουθήσουν κι άλλες. Κάποιοι επί παραδείγματι θα μπορούν να έχουν σπρέι για να βάψουν με συνθήματα τους τοίχους του Κοινοβουλίου... Δεν θέλουμε να δίνουμε ιδέες, αλλά οι λιμενεργάτες, ως πιο στιβαροί, κάτι πιο δυναμικό (πάντα ακτιβιστικού χαρακτήρα) μπορεί να σκεφτούν» (17.12. 2006) Η έκκληση ενός βουλευτή να εφαρμοστεί ο νόμος (υπάρχει και προβλέπει ποινές σε όσους κάνουν τέτοιου τύπου «εκδηλώσεις») αποκρούσθηκε με το επιχείρημα ότι έτσι «ποινικοποιείται η διαμαρτυρία».
Ετσι, προχθές οι αποτυχόντες πολιτευτές της Λαϊκής Ενότητας ανέβηκαν στα θεωρεία της Βουλής και σκόρπισαν φέιγ-βολάν στην αίθουσα της Ολομέλειας με απόσπασμα του Πορτογάλου συγγραφέα, του οποίο ούτε το όνομα δεν μπορούσαν να προφέρουν· «Σουμαρόγκο» τον αποκάλεσε ο κ. Στάθης Λεουτσάκος στην πρωινή εκπομπή του Σκάι «Πρώτη Γραμμή» (28.2.2016). Το πρόβλημα, όμως, είναι μεγαλύτερο και από την ανοησία και την αγραμματοσύνη που δέρνει τη σύγχρονη Αριστερά. Είναι η έμπρακτη προσβολή στο πρόσωπο όλων μας. Κακά τα ψέματα: Mέσα σε αυτόν τον χώρο μιλούν μόνο όσοι εξουσιοδοτούνται από τον ελληνικό λαό. Οι κ.κ. Θανάσης Πετράκος, Στάθης Λεουτσάκος και λοιποί τζάμπα επαναστάτες της ΛΑΕ ζήτησαν αυτήν την εξουσιοδότηση τον Σεπτέμβριο του 2015 και δεν την πήραν. Η επιχείρησή τους να πουν την άποψή τους μέσα στην αίθουσα ήταν παραβίαση της εντολής του ελληνικού λαού, που τους αρνήθηκε τη δυνατότητα. Δεν ήταν απλώς προσβολή του κοινοβουλευτισμού –τον οποίο, έτσι κι αλλιώς, ως κομμουνιστές και πολέμιοι της «αστικής δημοκρατίας», δεν εκτιμούν–, αλλά ένα μεγαλοπρεπές φτύσιμο στον λαό που, καλώς ή κακώς, τους απέρριψε...
"...Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα από τα τελευταία αριστερά κόμματα στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο, που χαρακτηρίζεται από τόσο τυφλή πίστη προς οτιδήποτε δημόσιο και τόσο μεγάλη απέχθεια προς οτιδήποτε ιδιωτικό (εκτός αν πρόκειται για το σχολείο όπου στέλνει τα παιδιά του ο αρχηγός). Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κάτι το ιερό, ενώ οι ιδιωτικοί μπορεί να απολύονται αδιαμαρτύρητα. Το δημόσιο σχολείο είναι «δημοκρατικό», αντίθετα με το πρότυπο, που φέρει τη «ρετσινιά της αριστείας», και το ιδιωτικό, που αντιπροσωπεύει την «εκπαίδευση της αριστοκρατίας». Τα δημόσια πανεπιστήμια υπηρετούν τον λαό, ενώ τα ιδιωτικά πανεπιστήμια το κεφάλαιο - γι' αυτό και απαγορεύονται..."
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 29/09/16 |
Οι δύο κόσμοι:
"Διαστάσεις",
του Μιχάλη Μητσού
Κλείνοντας τη χθεσινή συζήτηση για την παιδεία, ο Πρωθυπουργός υποστήριξε ότι στη Βουλή αντιπαρατέθηκαν στην πραγματικότητα δύο κόσμοι, οι ίδιοι κόσμοι που αντιπαρατίθενται στη χώρα και στο ζήτημα της οικονομίας: ο δημόσιος χώρος και ο κόσμος της αγοράς. Ο κ. Τσίπρας μίλησε επίτηδες για την «αγορά», γνωρίζοντας ότι η λέξη αυτή έχει ιδιαίτερα αρνητική φόρτιση στο κομματικό του ακροατήριο, και όχι για τον ιδιωτικό τομέα, όπου είναι βέβαιο ότι εργάζονται πολλοί από τους ψηφοφόρους του. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως με το σχήμα που χρησιμοποίησε δεν είναι αυτό.
Κλείνοντας τη χθεσινή συζήτηση για την παιδεία, ο Πρωθυπουργός υποστήριξε ότι στη Βουλή αντιπαρατέθηκαν στην πραγματικότητα δύο κόσμοι, οι ίδιοι κόσμοι που αντιπαρατίθενται στη χώρα και στο ζήτημα της οικονομίας: ο δημόσιος χώρος και ο κόσμος της αγοράς. Ο κ. Τσίπρας μίλησε επίτηδες για την «αγορά», γνωρίζοντας ότι η λέξη αυτή έχει ιδιαίτερα αρνητική φόρτιση στο κομματικό του ακροατήριο, και όχι για τον ιδιωτικό τομέα, όπου είναι βέβαιο ότι εργάζονται πολλοί από τους ψηφοφόρους του. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως με το σχήμα που χρησιμοποίησε δεν είναι αυτό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα από τα τελευταία αριστερά κόμματα στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο, που χαρακτηρίζεται από τόσο τυφλή πίστη προς οτιδήποτε δημόσιο και τόσο μεγάλη απέχθεια προς οτιδήποτε ιδιωτικό (εκτός αν πρόκειται για το σχολείο όπου στέλνει τα παιδιά του ο αρχηγός). Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κάτι το ιερό, ενώ οι ιδιωτικοί μπορεί να απολύονται αδιαμαρτύρητα. Το δημόσιο σχολείο είναι «δημοκρατικό», αντίθετα με το πρότυπο, που φέρει τη «ρετσινιά της αριστείας», και το ιδιωτικό, που αντιπροσωπεύει την «εκπαίδευση της αριστοκρατίας». Τα δημόσια πανεπιστήμια υπηρετούν τον λαό, ενώ τα ιδιωτικά πανεπιστήμια το κεφάλαιο - γι' αυτό και απαγορεύονται.
Οι παραπάνω θέσεις, που διατυπώθηκαν εν πολλοίς και στη χθεσινή συζήτηση, δείχνουν ότι οι δύο κόσμοι που συγκρούστηκαν δεν ήταν στην πραγματικότητα ο δημόσιος και ο ιδιωτικός, ούτε ο κόσμος της Δεξιάς και ο κόσμος της Αριστεράς. Η αληθινή αντιπαράθεση έγινε ανάμεσα σε δύο αντιλήψεις για την παιδεία, την οικονομία και εν τέλει τη δημοκρατία. Η μία είναι απηρχαιωμένη, εμμονική και καταστροφική, η άλλη σύγχρονη, ευέλικτη και παραγωγική. Το παράδειγμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι χαρακτηριστικό: όπως επισήμανε χθες ένας συνταγματολόγος, σε μια δημοκρατική κοινωνία ο καθένας έχει δικαίωμα διδασκαλίας και κανείς περιορισμός δεν είναι επιτρεπτός. Η συνέχιση της απαγόρευσής τους δεν είναι λοιπόν ένδειξη αριστεροσύνης, αλλά καθυστέρησης και αυταρχισμού.
Η διαφορά ανάμεσα στους δύο κόσμους δεν έγκειται στη συμμετοχή στις καταλήψεις, για την οποία υπερηφανεύτηκε ο Πρωθυπουργός. Αλλά στον ισχυρισμό του ότι αυτή η συμμετοχή αποτελεί ηθικό και πολιτικό πλεονέκτημα.
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΡΕΝΑ; ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΥΤΟ....
Από τον "Μικροπολιτικό"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 29/09/16 |
Ο ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΣ Ο,ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ, ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΥΜΕΡΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ,, ΣΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ...
Ερντογάν: «Ηττα της Τουρκίας η Συνθήκη της Λωζάνης» - Αθήνα: «Όλοι οφείλουν να σέβονται τη Συνθήκη»
Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ/ηλεκτρονική έκδοση"
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας προβαίνει σε μια ιστορικής σημασίας τοποθέτηση για την Συνθήκη Λωζάνης και τα ελληνοτουρκικά. Για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας, ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει δημοσίως την διαφωνία του με την Συνθήκη Λωζάνης, με βάση την οποία αναδύθηκε η σύγχρονη Τουρκία. Την ίδια στιγμή, ο Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν πραγματοποιεί μια βαρυσήμαντη δήλωση για τα ελληνοτουρκικά.
Ο κ. Ερντογάν ισχυρίζεται ότι το καθεστώς του κεμαλισμού επιχείρησε να προβάλλει ως νίκη την Συνθήκη της Λωζάνης, τα άρθρα της οποίας, σύμφωνα πάντα με την δική του άποψη, δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Τουρκίας. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας τονίζει το εξής: «Κάποιοι επιχειρούν να προβάλλουν την Συνθήκη της Λωζάνης ως νίκη», τονίζει ο κ. Ερντογάν.
Στην συνέχεια της τοποθέτησης του, ο κ. Ερντογάν πραγματοποιεί μια σημαντική τοποθέτηση για τα ελληνοτοτυρκικά: «Με την συνθήκη της Λωζάνης παραχωρήσαμε τα νησιά του Αιγαίου. Όσοι έλαβαν μέρος στις συνομιλίες της Λωζάνης δεν κατάφεραν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Σήμερα βιώνουμε τις επιπτώσεις αυτής της αδυναμίας».
Στο πλαίσιο των νέων δηλώσεων του, ο κ. Ερντογάν φέρνει στο προσκήνιο και έναν άλλο ισχυρισμό. Ισχυρίζεται ότι σε περίπτωση που στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, οι πραξικοπηματίες σημείωναν επιτυχία, ο διεθνής παράγοντας θα επέβαλλε στην Τουρκία μια συνθήκη πολύ χειρότερη από αυτή των Σεβρών.
«Ολοι οφείλουν να σέβονται τη Συνθήκη της Λωζάνης».
Σε απάντηση των δηλώσεων Ερντογάν, ελληνικές διπλωματικές πηγές επισημαίνουν ότι «ολοι οφείλουν να σέβονται τη Συνθήκη της Λωζάνης».
«Η Συνθήκη της Λωζάνης και όλο το διεθνές δίκαιο είναι όντως μία πραγματικότητα στον πολιτισμένο κόσμο την οποία κανείς, ούτε η Άγκυρα, μπορεί να αγνοήσει και όλοι οφείλουν να σέβονται. Όσο οδυνηρό και αν τους φαίνεται αυτό» προσθέτουν οι ίδιες πηγές.
Ας σημειωθεί ότι με την Συνθήκη των Σεβρών που υπογράφηκε το 1920 διαμελιζόταν τα τελευταία εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τρία χρόνια μετά, η κυβέρνηση του Μουσταφά Κεμάλ υπέγραφε με τις δυτικές δυνάμεις την Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία καθόριζε τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας και το καθεστώς γειτονίας και συνόρων μεταξύ της Τουρκίας και των πρώην κτήσεων της Αυτοκρατορίας. Στα εδάφη της Τουρκίας του 1923 δεν συμπεριλαμβανόταν η Αντιόχεια και η Ίμβρος με την Τένεδος εξασφάλιζαν καθεστώς αυτονομίας. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία είχε μερίδιο από τα πετρέλαια της Μουσούλης.
Επίσης, με βάση την Συνθήκη της Λωζάνης, η Τουρκία παραιτούνταν από κάθε είδους δικαίωμα ή διεκδίκηση από το νησί της Κύπρου.
Τούρκος διεθνολόγος επιτίθεται στον Ερντογάν: «Είναι σε πανικό. Τα νησιά δόθηκαν στην Ελλάδα από το 1913»
"Ο Ερντογάν μπροστά στον πανικό του, άρχισε τις εθνικιστικές προκλήσεις» υποστηρίζει ο Τούρκος διεθνολόγος καθηγητής Μπασκίν Οράν αναφερόμενος στις δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σχετικά με τις Συνθήκη της Λωζάννης.
Σύμφωνα με την τουρκική ειδησεογραφική ιστοσελίδα «Τ24» ο Οράν λέει ότι ο Ερντογάν «στην πρώτη φάση των εθνικιστικών προκλήσεων κάνει λόγο περί Λωζάννης. Αυτό είναι κλασική περίπτωση. Όλοι οι δεξιοί στην Τουρκία επικρίνουν τη Λωζάννη. Και το κάνουν αυτό όχι σε σχέση με τα νησιά, αλλά σε σχέση με το Κουρδικό πρόβλημα και τη Μοσούλη. Η δεύτερη προβοκάτσια στην οποία θα καταφύγει ο Ερντογάν βλέποντας ότι μειώνεται η ισχύς του στην Τουρκία θα είναι ο πόλεμος. Η Συρία, το Ιράν, το Ιράκ και ιδιαίτερα η Ρωσία έχουν αρχίσει ήδη να λένε ότι η εισβολή της Τουρκίας στις περιοχές αυτές συνιστά παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Δηλαδή υπάρχει ισχυρή αντίσταση. Οι Αμερικανοί απορρίπτουν τα πλήγματα εναντίον του PYD (η οργάνωση των Κούρδων της Συρίας) διότι η οργάνωση αυτή είναι ο κύριός τους σύμμαχος».
Ως προς την υπόθεση των νησιών, ο Οράν λέει ότι «κατά τις συνομιλίες της Λωζάννης η Τουρκία δεν θέλησε να πάρει τα νησιά διότι οι κάτοικοί τους ήταν κατά 90% Έλληνες». Ως προς το θέμα της Μοσούλης ο καθηγητής λέει ότι «τις παραμονές της υπογραφής της συνθήκης, υπήρξαν στην εθνοσυνέλευση αντιρρήσεις στην εγκατάλειψη της Μοσούλης, αλλά ο Ατατούρκ συνειδητά δεν θέλησε τη Μοσούλη με το σκεπτικό ότι τη στιγμή που δεν είναι ακόμη γνωστή η τύχη των Κούρδων της Τουρκίας, τι θα κάνουμε αν προστεθούν και οι Κούρδοι του Ιράκ».
Ειδικότερα για τα νησιά, ο Οράν λέει ότι «τα νησιά δόθηκαν το 1913 επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η απέναντι πλευρά δεν ήταν απλώς η Ελλάδα, αλλά έξι μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία. Αρχικά το 1913 με τη Συνθήκη του Λονδίνου και στη συνέχεια με τη Συνθήκη των Αθηνών που υπογράφηκε μεταξύ της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα Δωδεκάνησα δόθηκαν στην Ελλάδα. Επίσης συμφωνήθηκε ώστε, τα υπόλοιπα νησιά, με εξαίρεση την Ίμβρο και την Τένεδο να δοθούν στην Ελλάδα. Ωστόσο προτού τεθεί σε ισχύ η συμφωνία αυτή, ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και η υπόθεση παραπέμφθηκε στη Λωζάννη».
Μπακογιάννη: «Ο νέο-οθωμανισμός ανήκει
Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ/ηλεκτρονική έκδοση"
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας προβαίνει σε μια ιστορικής σημασίας τοποθέτηση για την Συνθήκη Λωζάνης και τα ελληνοτουρκικά. Για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας, ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει δημοσίως την διαφωνία του με την Συνθήκη Λωζάνης, με βάση την οποία αναδύθηκε η σύγχρονη Τουρκία. Την ίδια στιγμή, ο Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν πραγματοποιεί μια βαρυσήμαντη δήλωση για τα ελληνοτουρκικά.
Ο κ. Ερντογάν ισχυρίζεται ότι το καθεστώς του κεμαλισμού επιχείρησε να προβάλλει ως νίκη την Συνθήκη της Λωζάνης, τα άρθρα της οποίας, σύμφωνα πάντα με την δική του άποψη, δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Τουρκίας. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας τονίζει το εξής: «Κάποιοι επιχειρούν να προβάλλουν την Συνθήκη της Λωζάνης ως νίκη», τονίζει ο κ. Ερντογάν.
Στην συνέχεια της τοποθέτησης του, ο κ. Ερντογάν πραγματοποιεί μια σημαντική τοποθέτηση για τα ελληνοτοτυρκικά: «Με την συνθήκη της Λωζάνης παραχωρήσαμε τα νησιά του Αιγαίου. Όσοι έλαβαν μέρος στις συνομιλίες της Λωζάνης δεν κατάφεραν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Σήμερα βιώνουμε τις επιπτώσεις αυτής της αδυναμίας».
Στο πλαίσιο των νέων δηλώσεων του, ο κ. Ερντογάν φέρνει στο προσκήνιο και έναν άλλο ισχυρισμό. Ισχυρίζεται ότι σε περίπτωση που στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, οι πραξικοπηματίες σημείωναν επιτυχία, ο διεθνής παράγοντας θα επέβαλλε στην Τουρκία μια συνθήκη πολύ χειρότερη από αυτή των Σεβρών.
«Ολοι οφείλουν να σέβονται τη Συνθήκη της Λωζάνης».
Σε απάντηση των δηλώσεων Ερντογάν, ελληνικές διπλωματικές πηγές επισημαίνουν ότι «ολοι οφείλουν να σέβονται τη Συνθήκη της Λωζάνης».
«Η Συνθήκη της Λωζάνης και όλο το διεθνές δίκαιο είναι όντως μία πραγματικότητα στον πολιτισμένο κόσμο την οποία κανείς, ούτε η Άγκυρα, μπορεί να αγνοήσει και όλοι οφείλουν να σέβονται. Όσο οδυνηρό και αν τους φαίνεται αυτό» προσθέτουν οι ίδιες πηγές.
Ας σημειωθεί ότι με την Συνθήκη των Σεβρών που υπογράφηκε το 1920 διαμελιζόταν τα τελευταία εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τρία χρόνια μετά, η κυβέρνηση του Μουσταφά Κεμάλ υπέγραφε με τις δυτικές δυνάμεις την Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία καθόριζε τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας και το καθεστώς γειτονίας και συνόρων μεταξύ της Τουρκίας και των πρώην κτήσεων της Αυτοκρατορίας. Στα εδάφη της Τουρκίας του 1923 δεν συμπεριλαμβανόταν η Αντιόχεια και η Ίμβρος με την Τένεδος εξασφάλιζαν καθεστώς αυτονομίας. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία είχε μερίδιο από τα πετρέλαια της Μουσούλης.
Επίσης, με βάση την Συνθήκη της Λωζάνης, η Τουρκία παραιτούνταν από κάθε είδους δικαίωμα ή διεκδίκηση από το νησί της Κύπρου.
Τούρκος διεθνολόγος επιτίθεται στον Ερντογάν: «Είναι σε πανικό. Τα νησιά δόθηκαν στην Ελλάδα από το 1913»
"Ο Ερντογάν μπροστά στον πανικό του, άρχισε τις εθνικιστικές προκλήσεις» υποστηρίζει ο Τούρκος διεθνολόγος καθηγητής Μπασκίν Οράν αναφερόμενος στις δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σχετικά με τις Συνθήκη της Λωζάννης.
Σύμφωνα με την τουρκική ειδησεογραφική ιστοσελίδα «Τ24» ο Οράν λέει ότι ο Ερντογάν «στην πρώτη φάση των εθνικιστικών προκλήσεων κάνει λόγο περί Λωζάννης. Αυτό είναι κλασική περίπτωση. Όλοι οι δεξιοί στην Τουρκία επικρίνουν τη Λωζάννη. Και το κάνουν αυτό όχι σε σχέση με τα νησιά, αλλά σε σχέση με το Κουρδικό πρόβλημα και τη Μοσούλη. Η δεύτερη προβοκάτσια στην οποία θα καταφύγει ο Ερντογάν βλέποντας ότι μειώνεται η ισχύς του στην Τουρκία θα είναι ο πόλεμος. Η Συρία, το Ιράν, το Ιράκ και ιδιαίτερα η Ρωσία έχουν αρχίσει ήδη να λένε ότι η εισβολή της Τουρκίας στις περιοχές αυτές συνιστά παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Δηλαδή υπάρχει ισχυρή αντίσταση. Οι Αμερικανοί απορρίπτουν τα πλήγματα εναντίον του PYD (η οργάνωση των Κούρδων της Συρίας) διότι η οργάνωση αυτή είναι ο κύριός τους σύμμαχος».
Ως προς την υπόθεση των νησιών, ο Οράν λέει ότι «κατά τις συνομιλίες της Λωζάννης η Τουρκία δεν θέλησε να πάρει τα νησιά διότι οι κάτοικοί τους ήταν κατά 90% Έλληνες». Ως προς το θέμα της Μοσούλης ο καθηγητής λέει ότι «τις παραμονές της υπογραφής της συνθήκης, υπήρξαν στην εθνοσυνέλευση αντιρρήσεις στην εγκατάλειψη της Μοσούλης, αλλά ο Ατατούρκ συνειδητά δεν θέλησε τη Μοσούλη με το σκεπτικό ότι τη στιγμή που δεν είναι ακόμη γνωστή η τύχη των Κούρδων της Τουρκίας, τι θα κάνουμε αν προστεθούν και οι Κούρδοι του Ιράκ».
Ειδικότερα για τα νησιά, ο Οράν λέει ότι «τα νησιά δόθηκαν το 1913 επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η απέναντι πλευρά δεν ήταν απλώς η Ελλάδα, αλλά έξι μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία. Αρχικά το 1913 με τη Συνθήκη του Λονδίνου και στη συνέχεια με τη Συνθήκη των Αθηνών που υπογράφηκε μεταξύ της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα Δωδεκάνησα δόθηκαν στην Ελλάδα. Επίσης συμφωνήθηκε ώστε, τα υπόλοιπα νησιά, με εξαίρεση την Ίμβρο και την Τένεδο να δοθούν στην Ελλάδα. Ωστόσο προτού τεθεί σε ισχύ η συμφωνία αυτή, ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και η υπόθεση παραπέμφθηκε στη Λωζάννη».
Μπακογιάννη: «Ο νέο-οθωμανισμός ανήκει
στον προηγούμενο αιώνα»
«Ο Νέο - οθωμανισμός ανήκει στον προηγούμενο αιώνα και οι σχέσεις των χωρών χτίζονται με το βλέμμα στο μέλλον». Με αυτή τη δήλωση σχολίασε η συντονίστρια Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών της ΝΔ, Ντόρα Μπακογιάννη, τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου περί της Συνθήκης της Λωζάννης.
Η κα. Μπακογιάννη προσέθεσε ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν επιβαρύνει έτι περαιτέρω το ήδη δύσκολο κλίμα μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας με αυτές του τις δηλώσεις και συμβουλεύει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών να αντιδράσει άμεσα. «Οποιαδήποτε αμφισβήτηση υπαρχουσών συνθηκών που αποτελούν τη βάση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενέχουν μόνο προβλήματα για το αύριο » αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Ο Νέο - οθωμανισμός ανήκει στον προηγούμενο αιώνα και οι σχέσεις των χωρών χτίζονται με το βλέμμα στο μέλλον». Με αυτή τη δήλωση σχολίασε η συντονίστρια Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών της ΝΔ, Ντόρα Μπακογιάννη, τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου περί της Συνθήκης της Λωζάννης.
Η κα. Μπακογιάννη προσέθεσε ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν επιβαρύνει έτι περαιτέρω το ήδη δύσκολο κλίμα μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας με αυτές του τις δηλώσεις και συμβουλεύει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών να αντιδράσει άμεσα. «Οποιαδήποτε αμφισβήτηση υπαρχουσών συνθηκών που αποτελούν τη βάση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενέχουν μόνο προβλήματα για το αύριο » αναφέρει χαρακτηριστικά.
"...Από την άλλη πλευρά, πρέπει να ομολογηθεί ότι το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης είχε και αυτό τις επιτυχίες του. Καθιέρωσε, ας πούμε, την κατάληψη ως μέσο διαμαρτυρίας και κατέστησε την Ελλάδα χώρα των καταλήψεων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο σημερινός πρωθυπουργός αναδείχθηκε και ανέβηκε την κομματική και πολιτική κλίμακα ως διακεκριμένος καταληψίας σχολείων και πανεπιστημίων φθάνοντας τελικά να κυβερνήσει τη χώρα, δηλαδή στην κορυφή. Γι’ αυτό πιθανώς και ανθούν όλα τα είδη των καταλήψεων σε αυτήν τη γωνιά της Γης. Ετσι, εμείς οι θεατές έχουμε τη χαρά να ζούμε σχεδόν καθημερινά συμβολικές καταλήψεις, καταλήψεις προσωρινές, μόνιμες καταλήψεις, βίαιες καταλήψεις, καταλήψεις ειρηνικές, καταλήψεις κτιρίων, σχολείων, πανεπιστημίων, ΤΕΙ, προαυλίων, υπουργείων, νοσοκομείων, χώρων εργασίας, πλατειών, τηλεοπτικών σταθμών, ιδρυμάτων, ενώσεων όπως τις προάλλες η Ελληνοαμερικανική, λεωφορείων, απορριμματοφόρων (όταν χρειάζεται...), διοδίων, ακόμη και ολόκληρων συνοικιών με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα Εξάρχεια. Και επειδή για όλες αυτές τις καταλήψεις δεν φτάνουν οι ιθαγενείς, έρχονται και οι ξένοι αλληλέγγυοι, ή όπως αλλιώς λέγονται, για να καλύψουν τα κενά..."
Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/09/16
Στη χώρα των καταλήψεων
Του 'Αγγελου Στάγκου
Την Παιδεία αφορούσε η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, και μάλιστα σε επίπεδο αρχηγών, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για έναν ζωτικότατο τομέα που νοσεί βαρύτατα στην Ελλάδα μας. Οποιος όμως περιμένει ότι τέτοιες συζητήσεις, επίπεδες, θεωρητικές, με ανούσιες κορώνες, πολλά λόγια του αέρα δίχως να ακουμπούν την ουσία, δίνουν λύσεις ή παράγουν αποτελέσματα για ένα ζήτημα που κυριολεκτικά «καίει», πλανάται πλάνην μεγάλην. Μιλάμε με βεβαιότητα για «μηδέν εις το πηλίκον», παρά τον θαυμασμό και τα χειροκροτήματα εκείνων που άκουγαν από τα έδρανά τους τους αρχηγούς να ανταλλάσσουν διαξιφισμούς μετά υποσχέσεων. Η αναγκαία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση απαιτεί πλέον ειδικούς να τη σχεδιάσουν και πολιτικούς να τη θέλουν για να είναι πραγματική.
Ούτε η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, όμως, ενδιαφέρεται ουσιαστικά για την εκπαίδευση και την Παιδεία, και όπως φαίνεται το πρόβλημα θα το λύσει η ίδια η ζωή. Ο πληθυσμός της χώρας πορεύεται ταχύτατα προς την εξαφάνιση λόγω υπογεννητικότητας και περί το 2050 θα είναι περίπου κατά δύο εκατομμύρια μικρότερος και στο μεταξύ η τεχνολογία, με τα άλματα που κάνει σε ελάχιστο χρόνο, ακυρώνει ακόμη πιο γρήγορα το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης.
Από την άλλη πλευρά, πρέπει να ομολογηθεί ότι το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης είχε και αυτό τις επιτυχίες του. Καθιέρωσε, ας πούμε, την κατάληψη ως μέσο διαμαρτυρίας και κατέστησε την Ελλάδα χώρα των καταλήψεων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο σημερινός πρωθυπουργός αναδείχθηκε και ανέβηκε την κομματική και πολιτική κλίμακα ως διακεκριμένος καταληψίας σχολείων και πανεπιστημίων φθάνοντας τελικά να κυβερνήσει τη χώρα, δηλαδή στην κορυφή. Γι’ αυτό πιθανώς και ανθούν όλα τα είδη των καταλήψεων σε αυτήν τη γωνιά της Γης.
Ετσι, εμείς οι θεατές έχουμε τη χαρά να ζούμε σχεδόν καθημερινά συμβολικές καταλήψεις, καταλήψεις προσωρινές, μόνιμες καταλήψεις, βίαιες καταλήψεις, καταλήψεις ειρηνικές, καταλήψεις κτιρίων, σχολείων, πανεπιστημίων, ΤΕΙ, προαυλίων, υπουργείων, νοσοκομείων, χώρων εργασίας, πλατειών, τηλεοπτικών σταθμών, ιδρυμάτων, ενώσεων όπως τις προάλλες η Ελληνοαμερικανική, λεωφορείων, απορριμματοφόρων (όταν χρειάζεται...), διοδίων, ακόμη και ολόκληρων συνοικιών με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα Εξάρχεια. Και επειδή για όλες αυτές τις καταλήψεις δεν φτάνουν οι ιθαγενείς, έρχονται και οι ξένοι αλληλέγγυοι, ή όπως αλλιώς λέγονται, για να καλύψουν τα κενά...
Το καλύτερο απ’ όλα είναι ότι σταδιακά οι καταλήψεις θεσμοποιούνται, αφού κυβερνήσεις και κράτος τις ανέχονται. Θεσμοποιημένη είναι πια η κατάληψη χώρων του Πολυτεχνείου και του Οικονομικού Πανεπιστημίου (όπως λέγεται) από αγνώστους. Θεσμοποιείται σιγά σιγά ο «Ρουβίκωνας» ως μηχανισμός καταλήψεων. Εχει θεσμοποιηθεί και ας μην είναι επίσημα παραδεκτό το άβατο των Εξαρχείων, που αποτελεί μορφή κατάληψης, και μόλις προχθές ο Ρουβίκωνας επισήμανε στον αρχηγό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι μπορεί να μπει στην περιοχή, αλλά προηγουμένως να σκεφθεί καλά το πώς θα βγει! Να δείτε ότι του χρόνου θα επαναληφθεί η κατάληψη των χώρων του ΑΠΘ από Ελληνες και ξένους που θέλουν να καταργήσουν τα σύνορα. Δεν αποκλείεται, δε, να μετατραπεί σε ετήσιο γεγονός, κάτι σαν φεστιβάλ, οπότε ιδού η θεσμοποίηση.
Κάποιος με φαντασία θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι δεν είναι μακριά η μέρα που θα δούμε και καταλήψεις ιδιωτικών χώρων. Δηλαδή σπιτιών (γίνονται ήδη κάποιες απόπειρες από αετονύχηδες όμως, όχι από... ιδεολόγους, σε ακατοίκητα σπίτια), μαγαζιών, χωραφιών, οικοπέδων κ.λπ. Ο Ελληνας είναι έτοιμος να υπερασπισθεί με νύχια και με δόντια το σπίτι και το μαγαζί του, αλλά δείχνει ανοχή έως και αδιαφορία για τις καταλήψεις σε δημόσιους χώρους, μέχρι και το διασκεδάζει, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα προχωρούν εξελικτικά.
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/09/16
Στη χώρα των καταλήψεων
Του 'Αγγελου Στάγκου
Την Παιδεία αφορούσε η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, και μάλιστα σε επίπεδο αρχηγών, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για έναν ζωτικότατο τομέα που νοσεί βαρύτατα στην Ελλάδα μας. Οποιος όμως περιμένει ότι τέτοιες συζητήσεις, επίπεδες, θεωρητικές, με ανούσιες κορώνες, πολλά λόγια του αέρα δίχως να ακουμπούν την ουσία, δίνουν λύσεις ή παράγουν αποτελέσματα για ένα ζήτημα που κυριολεκτικά «καίει», πλανάται πλάνην μεγάλην. Μιλάμε με βεβαιότητα για «μηδέν εις το πηλίκον», παρά τον θαυμασμό και τα χειροκροτήματα εκείνων που άκουγαν από τα έδρανά τους τους αρχηγούς να ανταλλάσσουν διαξιφισμούς μετά υποσχέσεων. Η αναγκαία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση απαιτεί πλέον ειδικούς να τη σχεδιάσουν και πολιτικούς να τη θέλουν για να είναι πραγματική.
Ούτε η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, όμως, ενδιαφέρεται ουσιαστικά για την εκπαίδευση και την Παιδεία, και όπως φαίνεται το πρόβλημα θα το λύσει η ίδια η ζωή. Ο πληθυσμός της χώρας πορεύεται ταχύτατα προς την εξαφάνιση λόγω υπογεννητικότητας και περί το 2050 θα είναι περίπου κατά δύο εκατομμύρια μικρότερος και στο μεταξύ η τεχνολογία, με τα άλματα που κάνει σε ελάχιστο χρόνο, ακυρώνει ακόμη πιο γρήγορα το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης.
Από την άλλη πλευρά, πρέπει να ομολογηθεί ότι το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης είχε και αυτό τις επιτυχίες του. Καθιέρωσε, ας πούμε, την κατάληψη ως μέσο διαμαρτυρίας και κατέστησε την Ελλάδα χώρα των καταλήψεων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο σημερινός πρωθυπουργός αναδείχθηκε και ανέβηκε την κομματική και πολιτική κλίμακα ως διακεκριμένος καταληψίας σχολείων και πανεπιστημίων φθάνοντας τελικά να κυβερνήσει τη χώρα, δηλαδή στην κορυφή. Γι’ αυτό πιθανώς και ανθούν όλα τα είδη των καταλήψεων σε αυτήν τη γωνιά της Γης.
Ετσι, εμείς οι θεατές έχουμε τη χαρά να ζούμε σχεδόν καθημερινά συμβολικές καταλήψεις, καταλήψεις προσωρινές, μόνιμες καταλήψεις, βίαιες καταλήψεις, καταλήψεις ειρηνικές, καταλήψεις κτιρίων, σχολείων, πανεπιστημίων, ΤΕΙ, προαυλίων, υπουργείων, νοσοκομείων, χώρων εργασίας, πλατειών, τηλεοπτικών σταθμών, ιδρυμάτων, ενώσεων όπως τις προάλλες η Ελληνοαμερικανική, λεωφορείων, απορριμματοφόρων (όταν χρειάζεται...), διοδίων, ακόμη και ολόκληρων συνοικιών με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα Εξάρχεια. Και επειδή για όλες αυτές τις καταλήψεις δεν φτάνουν οι ιθαγενείς, έρχονται και οι ξένοι αλληλέγγυοι, ή όπως αλλιώς λέγονται, για να καλύψουν τα κενά...
Το καλύτερο απ’ όλα είναι ότι σταδιακά οι καταλήψεις θεσμοποιούνται, αφού κυβερνήσεις και κράτος τις ανέχονται. Θεσμοποιημένη είναι πια η κατάληψη χώρων του Πολυτεχνείου και του Οικονομικού Πανεπιστημίου (όπως λέγεται) από αγνώστους. Θεσμοποιείται σιγά σιγά ο «Ρουβίκωνας» ως μηχανισμός καταλήψεων. Εχει θεσμοποιηθεί και ας μην είναι επίσημα παραδεκτό το άβατο των Εξαρχείων, που αποτελεί μορφή κατάληψης, και μόλις προχθές ο Ρουβίκωνας επισήμανε στον αρχηγό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι μπορεί να μπει στην περιοχή, αλλά προηγουμένως να σκεφθεί καλά το πώς θα βγει! Να δείτε ότι του χρόνου θα επαναληφθεί η κατάληψη των χώρων του ΑΠΘ από Ελληνες και ξένους που θέλουν να καταργήσουν τα σύνορα. Δεν αποκλείεται, δε, να μετατραπεί σε ετήσιο γεγονός, κάτι σαν φεστιβάλ, οπότε ιδού η θεσμοποίηση.
Κάποιος με φαντασία θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι δεν είναι μακριά η μέρα που θα δούμε και καταλήψεις ιδιωτικών χώρων. Δηλαδή σπιτιών (γίνονται ήδη κάποιες απόπειρες από αετονύχηδες όμως, όχι από... ιδεολόγους, σε ακατοίκητα σπίτια), μαγαζιών, χωραφιών, οικοπέδων κ.λπ. Ο Ελληνας είναι έτοιμος να υπερασπισθεί με νύχια και με δόντια το σπίτι και το μαγαζί του, αλλά δείχνει ανοχή έως και αδιαφορία για τις καταλήψεις σε δημόσιους χώρους, μέχρι και το διασκεδάζει, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα προχωρούν εξελικτικά.
ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΠΡΑΞΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΙΩΘΕΙ ΣΤΟ 50% ΑΠΟ ΤΟ 75%...
Το πρωτοσέλιδο, από την "ΕΣΤΙΑ"
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 29/09/16 |
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ "ΣΥΓΧΡΟΝΗ" ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΕΝ ΕΤΕΙ 2016, ΣΗΜΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΚΟΥΜΠΟΥΡΑ"...ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
Τα "Εμπιστευτικά" του Ι.Κ. Πρετεντέρη
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 29/09/16 |
"...Στον Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum - WEF): η Ελλάδα κατατάσσεται στην 86η θέση μεταξύ 138 χωρών που εξετάζονται στην Εκθεση Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2016/2017 την οποία δημοσιοποίησε χθες το WEF. Παρατηρείται, μάλιστα, υποχώρηση κατά πέντε θέσεις σε σχέση με την περυσινή κατάταξη, εξέλιξη η οποία δεν είναι άσχετη με την επιβολή των capital controls και με το πλήγμα που υπέστη το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς και με την ανάγκη που προέκυψε για την επιβολή πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων. Με την υποχώρηση αυτή μάλιστα κατά πέντε θέσεις ανακόπτεται μια πορεία μικρής, αλλά όχι ανεπαίσθητης, βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, τουλάχιστον όπως αυτή μετριέται από το WEF...."
Το πρωτοσέλιδο από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" και το θέμα
από την "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/09/16 |
"ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/09/16
Υποχώρησε κατά 5 θέσεις η ανταγωνιστικότητα
της ελληνικής οικονομίας
Της Δήμητρας Μανιφάβα
Διαθέτει υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό με υψηλή μόρφωση και πλούσια κατάρτιση. Ωστόσο, η πολιτική αστάθεια, η συνεχιζόμενη γραφειοκρατία, οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές λειτουργούν ανασταλτικά όχι μόνο για την προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα –περί αυτής ο λόγος– αλλά και για τη διατήρηση των ταλέντων εντός των ελληνικών συνόρων.
Δεν είναι πρωτάκουστα τα παραπάνω, αλλά αποτυπώνονται δυστυχώς για μια ακόμη φορά με αριθμούς και εν προκειμένω στον Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum - WEF): η Ελλάδα κατατάσσεται στην 86η θέση μεταξύ 138 χωρών που εξετάζονται στην Εκθεση Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2016/2017 την οποία δημοσιοποίησε χθες το WEF.
Παρατηρείται, μάλιστα, υποχώρηση κατά πέντε θέσεις σε σχέση με την περυσινή κατάταξη, εξέλιξη η οποία δεν είναι άσχετη με την επιβολή των capital controls και με το πλήγμα που υπέστη το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς και με την ανάγκη που προέκυψε για την επιβολή πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων.
Με την υποχώρηση αυτή μάλιστα κατά πέντε θέσεις ανακόπτεται μια πορεία μικρής, αλλά όχι ανεπαίσθητης, βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, τουλάχιστον όπως αυτή μετριέται από το WEF.
Στην αντίστοιχη έκθεση του 2012/2013 η Ελλάδα κατατασσόταν στην 96η θέση μεταξύ 144 χωρών, στην έκθεση του 2013/2014 στην 91η θέση μεταξύ 148 χωρών, στην έκθεση του 2014/2015 βελτίωσε σημαντικά τη θέση της ανεβαίνοντας στην 81η θέση μεταξύ 144 χωρών, ενώ το 2015/2016 παρέμεινε στην 81η θέση μεταξύ όμως 140 χωρών.
Οι χειρότερες επιδόσεις της Ελλάδας, με τη χώρα να κατατάσσεται στην 136η θέση μεταξύ 138 χωρών, καταγράφονται στον τομέα που αφορά την ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Σε ό,τι μάλιστα αφορά την πρόσβαση στη χρηματοδότηση, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 137η, με άλλα λόγια την προτελευταία θέση. Οι επιχειρήσεις μάλιστα δεν βρίσκουν εύκολα διέξοδο και σε άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία, καθώς οι επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας είναι χαμηλές και σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση μέσω εγγυήσεων (136η θέση) ή μέσω ταμείων κεφαλαιακών συμμετοχών (135η θέση).
Φτωχές είναι οι επιδόσεις της χώρας και σε ό,τι αφορά τα φορολογικά κίνητρα –ή μάλλον αντικίνητρα– στην υλοποίηση επενδύσεων. Ειδικότερα, η χώρα κατατάσσεται στην 136η θέση σε ό,τι αφορά την επίδραση της φορολογίας ως κίνητρο για επενδύσεις, αλλά και ως κίνητρο στην αγορά εργασίας (135η θέση). Αξίζει να σημειωθεί ότι στην έρευνα γνώμης που διεξάγει το WEF, οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές και η φορολογική νομοθεσία αποτελούν τον δεύτερο και πέμπτο κυριότερο ανασταλτικό παράγοντα, αντιστοίχως, για το επιχειρείν στην Ελλάδα.
Ο κυριότερος ανασταλτικός παράγοντας είναι η πολιτική αστάθεια, ενώ η πρώτη πεντάδα περιλαμβάνει ακόμη τη γραφειοκρατία και τη δυσκολία πρόσβασης στη χρηματοδότηση.
Ως προς το μακροοικονομικό περιβάλλον η χώρα κατατάσσεται στην 131η θέση, εξέλιξη μάλλον αναμενόμενη, με δεδομένο το ύψος του χρέους της χώρας. Η αποτελεσματικότητα του θεσμικού πλαισίου στην επίλυση διαφορών παραμένει χαμηλή (130ή θέση), ενώ η διαφάνεια στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής εξακολουθεί να μην αποτελεί δυνατό σημείο της χώρας (121η θέση).
Πού ξεχωρίζει
Καλύτερες είναι οι επιδόσεις της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τις υποδομές (37η θέση), την ανώτερη εκπαίδευση και κατάρτιση (45η θέση), ενώ διαπιστώνεται ότι έχει πλεόνασμα σε επιστήμονες και μηχανικούς: στην υποκατηγορία που αφορά τη διαθεσιμότητα σε μηχανικούς και επιστήμονες η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 10η θέση. Πολλοί από αυτούς, ωστόσο, εγκαταλείπουν τη χώρα, με τη φετινή έκθεση του WEF να καταγράφει το φαινόμενο του «brain drain». Η Ελλάδα κατατάσσεται στην 124η θέση σε ό,τι αφορά τη δυνατότητά της να συγκρατεί τα ταλέντα εντός συνόρων και στην 130ή θέση σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα προσέλκυσης ταλέντων στη χώρα.
Της Δήμητρας Μανιφάβα
Διαθέτει υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό με υψηλή μόρφωση και πλούσια κατάρτιση. Ωστόσο, η πολιτική αστάθεια, η συνεχιζόμενη γραφειοκρατία, οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές λειτουργούν ανασταλτικά όχι μόνο για την προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα –περί αυτής ο λόγος– αλλά και για τη διατήρηση των ταλέντων εντός των ελληνικών συνόρων.
Δεν είναι πρωτάκουστα τα παραπάνω, αλλά αποτυπώνονται δυστυχώς για μια ακόμη φορά με αριθμούς και εν προκειμένω στον Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum - WEF): η Ελλάδα κατατάσσεται στην 86η θέση μεταξύ 138 χωρών που εξετάζονται στην Εκθεση Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2016/2017 την οποία δημοσιοποίησε χθες το WEF.
Παρατηρείται, μάλιστα, υποχώρηση κατά πέντε θέσεις σε σχέση με την περυσινή κατάταξη, εξέλιξη η οποία δεν είναι άσχετη με την επιβολή των capital controls και με το πλήγμα που υπέστη το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς και με την ανάγκη που προέκυψε για την επιβολή πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων.
Με την υποχώρηση αυτή μάλιστα κατά πέντε θέσεις ανακόπτεται μια πορεία μικρής, αλλά όχι ανεπαίσθητης, βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, τουλάχιστον όπως αυτή μετριέται από το WEF.
Στην αντίστοιχη έκθεση του 2012/2013 η Ελλάδα κατατασσόταν στην 96η θέση μεταξύ 144 χωρών, στην έκθεση του 2013/2014 στην 91η θέση μεταξύ 148 χωρών, στην έκθεση του 2014/2015 βελτίωσε σημαντικά τη θέση της ανεβαίνοντας στην 81η θέση μεταξύ 144 χωρών, ενώ το 2015/2016 παρέμεινε στην 81η θέση μεταξύ όμως 140 χωρών.
Οι χειρότερες επιδόσεις της Ελλάδας, με τη χώρα να κατατάσσεται στην 136η θέση μεταξύ 138 χωρών, καταγράφονται στον τομέα που αφορά την ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Σε ό,τι μάλιστα αφορά την πρόσβαση στη χρηματοδότηση, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 137η, με άλλα λόγια την προτελευταία θέση. Οι επιχειρήσεις μάλιστα δεν βρίσκουν εύκολα διέξοδο και σε άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία, καθώς οι επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας είναι χαμηλές και σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση μέσω εγγυήσεων (136η θέση) ή μέσω ταμείων κεφαλαιακών συμμετοχών (135η θέση).
Φτωχές είναι οι επιδόσεις της χώρας και σε ό,τι αφορά τα φορολογικά κίνητρα –ή μάλλον αντικίνητρα– στην υλοποίηση επενδύσεων. Ειδικότερα, η χώρα κατατάσσεται στην 136η θέση σε ό,τι αφορά την επίδραση της φορολογίας ως κίνητρο για επενδύσεις, αλλά και ως κίνητρο στην αγορά εργασίας (135η θέση). Αξίζει να σημειωθεί ότι στην έρευνα γνώμης που διεξάγει το WEF, οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές και η φορολογική νομοθεσία αποτελούν τον δεύτερο και πέμπτο κυριότερο ανασταλτικό παράγοντα, αντιστοίχως, για το επιχειρείν στην Ελλάδα.
Ο κυριότερος ανασταλτικός παράγοντας είναι η πολιτική αστάθεια, ενώ η πρώτη πεντάδα περιλαμβάνει ακόμη τη γραφειοκρατία και τη δυσκολία πρόσβασης στη χρηματοδότηση.
Ως προς το μακροοικονομικό περιβάλλον η χώρα κατατάσσεται στην 131η θέση, εξέλιξη μάλλον αναμενόμενη, με δεδομένο το ύψος του χρέους της χώρας. Η αποτελεσματικότητα του θεσμικού πλαισίου στην επίλυση διαφορών παραμένει χαμηλή (130ή θέση), ενώ η διαφάνεια στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής εξακολουθεί να μην αποτελεί δυνατό σημείο της χώρας (121η θέση).
Πού ξεχωρίζει
Καλύτερες είναι οι επιδόσεις της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τις υποδομές (37η θέση), την ανώτερη εκπαίδευση και κατάρτιση (45η θέση), ενώ διαπιστώνεται ότι έχει πλεόνασμα σε επιστήμονες και μηχανικούς: στην υποκατηγορία που αφορά τη διαθεσιμότητα σε μηχανικούς και επιστήμονες η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 10η θέση. Πολλοί από αυτούς, ωστόσο, εγκαταλείπουν τη χώρα, με τη φετινή έκθεση του WEF να καταγράφει το φαινόμενο του «brain drain». Η Ελλάδα κατατάσσεται στην 124η θέση σε ό,τι αφορά τη δυνατότητά της να συγκρατεί τα ταλέντα εντός συνόρων και στην 130ή θέση σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα προσέλκυσης ταλέντων στη χώρα.
"...Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης πάντως αφιερώθηκε στην προσωπική αντιπαράθεση Πρωθυπουργού - αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης για τα βιώματά τους και τη διαδρομή τους στα σχολικά θρανία αλλά και τα πεζοδρόμια! «Σκοπός του κ. Τσίπρα είναι να διχάσει και στην Παιδεία, τη γυρίζετε στο παρελθόν» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συμπληρώνοντας απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό ότι «το ίδιο σας το παρελθόν σάς καταδιώκει. Διακριθήκατε ως ηγέτης καταλήψεων, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και δημόσιων χώρων». Μάλιστα μολονότι ο πρόεδρος της ΝΔ έχει δεχθεί στο παρελθόν πολλές επιθέσεις για την οικογένειά του από τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η πρώτη φορά που επιτέθηκε για οικογενειακό θέμα στον Πρωθυπουργό. «Μη λέτε για μένα όταν τα παιδιά σας είναι σε ιδιωτικό σχολείο» ήταν η απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με αφορμή την κατηγορία του Πρωθυπουργού ότι «το πρόβλημά σας, όταν μιλάτε για την Εκπαίδευση, είναι τα δικά σας βιώματα. Μέχρι να ασχοληθείτε με την πολιτική δεν είχατε περάσει ούτε απ' έξω από δημόσιο σχολείο». Κατά τα λοιπά ο Πρωθυπουργός δήλωσε υπερήφανος που συμμετείχε στα μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα. «Συμμετείχα στους αγώνες του 1990-91, κόντρα στον αυταρχικό νόμο της κυβέρνησης του πατέρα σας» είπε μεταξύ άλλων και υπεραμύνθηκε των πρωτοβουλιών του υπουργείου Παιδείας αλλά και της «Εκπαίδευσης των ίσων ευκαιριών». Παράλληλα κατηγόρησε τη ΝΔ ότι «δεν είναι με την αριστεία, αλλά με τον ελιτισμό και των σχολείων για τους λίγους»...."
Aπό "ΤΑ ΝΕΑ" (κύριο θέμα+εσωτερικό ανάπτυγμα)
"ΤΑ ΝΕΑ", 29/09/16
Μάθε παιδί μου γράμματα...
Οι πολιτικοί αρχηγοί στη συζήτηση για την Παιδεία προτίμησαν να αναφερθούν σε ζητήματα διαπλοκής, στη χούντα και στην Κατοχή
Της Αγγελικής Κ. Καραγεώργου
Χρειάστηκαν επτά ολόκληρες ώρες για να συμφωνήσουν τα πολιτικά κόμματα σε ένα μόνο θέμα: να προχωρήσουν στην αναμόρφωση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Ο Πρωθυπουργός στην τριτολογία του ανέφερε ότι θα υπάρξουν κι άλλες συζητήσεις με την Εκκλησία. Αν και προηγουμένως ο υπουργός Παιδείας είχε ξεκαθαρίσει ότι την ευθύνη στο θέμα «έχει η Πολιτεία». Από την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την Παιδεία που πραγματοποιήθηκε χθες στη Βουλή και προκλήθηκε έπειτα από αίτημα της ΝΔ, προκύπτει όμως και κάτι ακόμα. Ενα νέο ραντεβού, πιθανότατα εντός Οκτωβρίου - σήμερα αποφασίζει η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής - για μία νέα προ ημερησίας ιατάξεως συζήτηση με θέμα... τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Για αυτήν ωστόσο, ο αρχηγός της αξιωματικής περιορίστηκε μόνο στα λόγια, γιατί η πρωτοβουλία της κατάθεσης του αιτήματος ανήκει στον Πρωθυπουργό.
Ολα ξεκίνησαν όταν ο Αλέξης Τσίπρας, επιχειρώντας προφανώς να διασκεδάσει τις εντυπώσεις μετά το φιάσκο της εμφάνισης Καλογρίτσα στον «ορίζοντα» των τηλεοπτικών αδειών, επέστρεψε τα πυρά της αντιπολίτευσης. «Μας κατηγορήσατε ότι ο διαγωνισμός έγινε για να πάρει άδεια ο Καλογρίτσας. Οταν όμως ζήτησε διευκόλυνση έφυγε από τον διαγωνισμό» είπε, χωρίς ωστόσο να αναφερθεί καθόλου στο πόθεν έσχες του επιχειρηματία και τα δάνειά του από την Τράπεζα Αττικής, ή στο γιατί δεν συνέβη το ίδιο κατά την υποψηφιότητά του με την εκπρόθεσμη κατάθεση της εγγυητικής επιστολής. Η απάντηση που έλαβε από τον πρόεδρο της ΝΔ ήταν ότι «ο λογογράφος σας, σάς έγραψε μια ομιλία που διαβάσατε πριν από τρεις μήνες. Δεν έρχεστε ως κατήγορος σε αυτή την αίθουσα, είστε απολογούμενος. Αν θέλετε, ελάτε αύριο για μία προ ημερησίας για τη διαπλοκή». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερασπίστηκε την επιλογή του να μην αναφερθεί στο θέμα, ισχυριζόμενος πως «η κοινωνία ενδιαφέρεται για το πώς θα αποκτήσουμε καλύτερα σχολεία και όχι για τα ΜΜΕ και γι' αυτό δεν θα αποπροσανατολίσω τη συζήτηση».
Ο Πρωθυπουργός επανήλθε όμως στη δευτερολογία του. Σύμφωνα με πληροφορίες θεωρεί ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ξεκάθαρη θέση για τις εξελίξεις στο τηλεοπτικό τοπίο και ήθελε να το αξιοποιήσει. Ετσι, κατηγόρησε τον πρόεδρο της ΝΔ ότι «προτίμησε να αποδράσει», καταλογίζοντάς του ότι «δεν θέλησε να λερώσει τα χέρια του γιατί κάνουν άλλοι τη βρώμικη δουλειά». «Μην κάνετε αιτήματα, γιατί ενίοτε γίνονται αποδεκτά. Καταθέτω τώρα αίτημα για προ ημερησίας συζητήση για τη διαπλοκή» είπε ο Αλέξης Τσίπρας και παρέδωσε στο προεδρείο της Βουλής το σχετικό αίτημα. «Επανέρχεστε στον τόπο του εγκλήματος» απάντησε ο Μητσοτάκης.
Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης πάντως αφιερώθηκε στην προσωπική αντιπαράθεση Πρωθυπουργού - αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης για τα βιώματά τους και τη διαδρομή τους στα σχολικά θρανία αλλά και τα πεζοδρόμια! «Σκοπός του κ. Τσίπρα είναι να διχάσει και στην Παιδεία, τη γυρίζετε στο παρελθόν» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συμπληρώνοντας απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό ότι «το ίδιο σας το παρελθόν σάς καταδιώκει. Διακριθήκατε ως ηγέτης καταλήψεων, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και δημόσιων χώρων». Μάλιστα μολονότι ο πρόεδρος της ΝΔ έχει δεχθεί στο παρελθόν πολλές επιθέσεις για την οικογένειά του από τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η πρώτη φορά που επιτέθηκε για οικογενειακό θέμα στον Πρωθυπουργό. «Μη λέτε για μένα όταν τα παιδιά σας είναι σε ιδιωτικό σχολείο» ήταν η απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με αφορμή την κατηγορία του Πρωθυπουργού ότι «το πρόβλημά σας, όταν μιλάτε για την Εκπαίδευση, είναι τα δικά σας βιώματα. Μέχρι να ασχοληθείτε με την πολιτική δεν είχατε περάσει ούτε απ' έξω από δημόσιο σχολείο».
Κατά τα λοιπά ο Πρωθυπουργός δήλωσε υπερήφανος που συμμετείχε στα μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα. «Συμμετείχα στους αγώνες του 1990-91, κόντρα στον αυταρχικό νόμο της κυβέρνησης του πατέρα σας» είπε μεταξύ άλλων και υπεραμύνθηκε των πρωτοβουλιών του υπουργείου Παιδείας αλλά και της «Εκπαίδευσης των ίσων ευκαιριών». Παράλληλα κατηγόρησε τη ΝΔ ότι «δεν είναι με την αριστεία, αλλά με τον ελιτισμό και των σχολείων για τους λίγους».
Από την πλευρά του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έστειλε το μήνυμα «ναι στο ελεύθερο σχολείο και το αυτόνομο πανεπιστήμιο». Οπως είπε, «εμείς δεν θέλουμε να πάνε όλοι κάτω, όπως εσείς, αλλά να σκαρφαλώσουν πάνω» και προανήγγειλε ότι η ΝΔ στους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής της θα καταργήσει ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει νομοθετήσει για την Παιδεία. «Ευκαιρίες, προσπάθεια, αριστεία, είναι έννοιες που πρέπει να βρίσκονται στον πυρήνα κάθε εκπαιδευτικής πολιτικής και δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό σας. Στη δική σας ιδεολογία έχουν ταξικό πρόσημο» υποστήριξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καταλογίζοντας στην κυβέρνηση ότι κατάργησε επί της ουσίας πρότυπα και πειραματικά σχολεία και υπονόμευσε το δημοτικό σχολείο, καταργώντας το ενιαίο αναβαθμισμένο πρόγραμμα.
Ως κίνηση με υψηλό συμβολισμό θεωρήθηκε χθες η παρουσία της πρώην υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου στην αίθουσα της Ολομέλειας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ειδική αναφορά σε εκείνη, ενώ πριν από την έναρξη της συζήτησης είχε θερμή συζήτηση μαζί της.
«ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ». Στην επισήμανση ότι η Παιδεία θα πρέπει να μείνει έξω από το Μνημόνιο γιατί είναι η μόνη που μπορεί να μας βγάλει από αυτό, προχώρησε η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Η Φώφη Γεννηματά υποστήριξε επίσης πως όλες οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που επικαλέστηκε ο Πρωθυπουργός έγιναν επί ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας ότι «η αλλοπρόσαλλη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά σχέση με τις προοδευτικές παραδόσεις». Σε ό,τι αφορά την «κληρονομιά» του ΠΑΣΟΚ, δεν χαρίστηκε ούτε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Με δανεικές μεταρρυθμίσεις δεν γίνεσαι μεταρρυθμιστής» είπε απευθυνόμενη στον Κυριάκο Μητσοτάκη και αναφερόμενη στη μεταρρύθμιση της Αννας Διαμαντοπούλου.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκε πάντως εκτενώς και στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Με το βλέμμα στραμμένο στα υπουργικά έδρανα υποστήριξε ότι η φούσκα «για πρώτη φορά νομιμότητα» στο τηλεοπτικό τοπίο έσκασε στα χέρια σας. «Επεσε μαύρο στο ΣΥΡΙΖΑ Channel. Ομως το σχέδιό σας έχει γίνει πια απόλυτα γνωστό. Το τρίγωνο της διαπλοκής κυβέρνηση -Καλογρίτσας - Τράπεζα Αττικής» είπε, μεταξύ άλλων, η κ. Γεννηματά.
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. «Τελικά, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο». Με αυτή τη φράση και απευθυνόμενος τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στη ΝΔ άρχισε χθες την ομιλία του ο γ.γ. του ΚΚΕ. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας κατέκρινε τις κυβερνητικές επιλογές στην Παιδεία, τονίζοντας πως είναι «υποκρισία» να υποστηρίζει ότι τα σχολεία επέστρεψαν στην κανονικότητα. «Ελεος! Αλήθεια; Δεν ζούμε όλοι σε αυτή εδώ τη χώρα;» είπε.
Ο ίδιος αναφερόμενος στις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας για τη στάση της Εκκλησίας κατά την περίοδο της Κατοχής, τις χαρακτήρισε «ανιστόρητες» και συνέχισε λέγοντας ότι ο πάππους του, παπα-Δημήτρης Κουτσούμπας, ήταν κληρικός, μέλος του ΕΑΜ που εκτελέστηκε από τους Ναζί το 1944. Πάντως τάχθηκε υπέρ της κατάργηση «των αναχρονισμών» στα Θρησκευτικά «αλλά αυτό δεν δικαιολογεί απλοποιήσεις τύπου Φίλη».
Στη δευτερολογία του ο υπουργός Παιδείας διευκρίνισε πως ό,τι είπε για τη στάση της Εκκλησίας δεν αφορά τους πάντες. «Ξεχωρίζω δύο προσωπικότητες. Η μία ήταν ο παπα-Γιώργης Πυρουνάκης στην Ελευσίνα με το κήρυγμα που έκανε κάθε Κυριακή. Η δεύτερη προσωπικότητα ήταν ο πατήρ Τιμόθεος Λαγουδάκης, τον οποίο γνώρισα όταν έψελνα στον Αγιο Νικόλαο. Το βράδυ του Πολυτεχνείου χτύπησε τις καμπάνες. Ηταν όμως ελάχιστοι. Οι πολλοί ήταν συνεργάτες» είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος Φίλης.
ΓΡΑΒΑΤΩΜΕΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ. «Υποκρισία» καταλόγισε και ο επικεφαλής του Ποταμιού στην κυβέρνηση, τονίζοντας ότι περίπου 37.000 παιδιά θα μείνουν φέτος εκτός παιδικών σταθμών. Σε μία συμβολική κίνηση ο Σταύρος Θεοδωράκης επέλεξε να φορέσει γραβάτα, τονίζοντας ότι για τον ίδιο η Παιδεία είναι πιο σημαντική από το χρέος. Κι αυτό γιατί όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «η ζημιά που κάνουμε στην οικονομία μπορεί κάποτε να διορθωθεί, η ζημιά που κάναμε στην Παιδεία όμως δεν διορθώνεται με υπουργικές αποφάσεις...».
Αναφερθείς στο μάθημα των Θρησκευτικών κάλεσε την ηγεσία της Εκκλησίας να επιδείξει τόλμη, τονίζοντας πως «το σύγχρονο σχολείο δεν χρειάζεται περισσότερο θρησκευτικά από φυσική, βιολογία, πληροφορική» και υποστήριξε ότι πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας.
Ωστόσο η φράση του Θεοδωράκη ότι «η άρνηση των μη κρατικών πανεπιστημίων δεν είναι Αριστερά, πρώτη η χούντα ισχυρίστηκε ότι αυτά θα καταστρέψουν την Παιδεία» προκάλεσε τσουνάμι αντιδράσεων από τα βουλευτικά έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ. «Μία από τις θρυαλλίδες του φοιτητικού κινήματος το 1972-73 ήταν η αποκάλυψη ότι η χούντα ετοίμαζε ιδιωτικές ξενόγλωσσες σχολές. Ενδεχομένως δεν τα ξέρει καλά ο κ. Θεοδωράκης» σχολίασε, σε παρέμβασή του, ο Νίκος Βούτσης.
«ΟΧΙ» ΣΤΟΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΚΡΑΤΟΥΣ. Στον αντίποδα, αρνητικός στον διαχωρισμό Εκκλησίας - Κράτους εμφανίστηκε ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, ο οποίος λίγο πριν ανέβει στο βήμα της Βουλής είχε συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Ο Πάνος Καμμένος αιτιολόγησε τη στάση του, λέγοντας πως «το Σύνταγμα είναι δεδομένο, αναφέρεται στους άρρηκτους δεσμούς με την Εκκλησία και από τη στιγμή που υπάρχει αυτό δεν υπάρχει κανένας λόγος να ξεκινήσει συζήτηση για τον χωρισμό τους». Για το μάθημα των Θρησκευτικών είπε ότι χρειάζεται διάλογος από «μηδενική βάση».
ΕΚΛΟΓΕΣ. «Εάν αλλάξουμε το Σύνταγμα, πρέπει να βάλουμε στα ζητήματα Παιδείας να απαιτούνται 4/5 για να γίνονται αλλαγές» υποστήριξε ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων. Ο Βασίλης Λεβέντης κάλεσε επίσης τον Αλέξη Τσίπρα να πάει σε εκλογές για να εκθέσει, όπως είπε, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
«Ο Μητσοτάκης αποφεύγει να μιλήσει για τη διαπλοκή»
Για «απόδραση» κάνει λόγο το Μαξίμου
Της Βούλας Κεχαγιά
Η διπλή σιωπή του Κυριάκου Μητσοτάκη για ζητήματα διαπλοκής ήταν το στοιχείο που συγκράτησε το Μέγαρο Μαξίμου από τη χθεσινή παρουσία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή.
Η κυβέρνηση στέκεται όχι τόσο στην εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στη συζήτηση που θεωρητικώς είχε ως αντικείμενο την Παιδεία αλλά στην αδυναμία, όπως πιστεύει, του προέδρου της ΝΔ να μπει στην κουβέντα για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, τη διαπλοκή, τα θαλασσοδάνεια και την οικονομία. Θέματα τα οποία άνοιξαν με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού «γιατί εδώ και ένα μήνα η χώρα βρίσκεται στον ρυθμό ενός καταιγιστικού βομβαρδισμού και ορυμαγδού» όπως ο ίδιος δήλωσε.
Το Μαξίμου μετά τη συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για την Παιδεία εμφανίζεται ικανοποιημένο πρωτίστως διότι μπορεί να υποστηρίζει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτίμησε την «απόδραση» από το να διεισδύσει στα θέματα της επικαιρότητας με αιχμή τα ζητήματα περί διαπλοκής. «Ο κ. Μητσοτάκης αποφεύγει να μιλήσει στη Βουλή για το ζήτημα της διαπλοκής. Προτιμά να μιλά εκ του ασφαλούς ή να βάζει άλλους να μιλάνε γι' αυτόν» σχολίαζαν σε χρόνο dt κυβερνητικές πηγές μετά την πρωτολογία του προέδρου της ΝΔ.
Ποια ανάλυση κάνει όμως το κυβερνητικό επιτελείο γι' αυτήν την επιλογή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Στο Μαξίμου θεωρούν ότι ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκάλεσε υποδεικνύοντας μία νέα συζήτηση στη Βουλή για τη διαπλοκή, επί της ουσίας μόνο αυτό δεν ήθελε. Γι' αυτό και ο Πρωθυπουργός έσπευσε να ανακοινώσει στην δευτερολογία του ότι καταθέτει σχετικό αίτημα στη Βουλή για την διαφθορά καλώντας τον να εμφανιστεί και να μιλήσει «με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις, μπροστά στον ελληνικό λαό ενώπιος ενωπίω».
Κυβερνητικές πηγές έλεγαν αργότερα ότι ο Πρωθυπουργός δεν έχει να χάσει τίποτα από μία τέτοια συζήτηση διότι τα ζητήματα διαπλοκής εξακολουθούν να αποτελούν προνομιακό πεδίο του ΣΥΡΙΖΑ: «Αντε και να έρθει η ΝΔ να μας πει για τον Καλογρίτσα. Εμείς θα πούμε για τον Μαρινάκη, τη Siemens, το ΚΕΕΛΠΝΟ, τον Παπασταύρου και άλλα πολλά» σχολίαζαν.
ΟΙ ΑΔΕΙΕΣ. Στο Μαξίμου πιστεύουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε χθες άτολμος διότι έχει συνειδητοποιήσει πως το θέμα με τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες "δεν τού βγαίνει". Σύμφωνα με την ανάγνωση του στενού πρωθυπουργικού πυρήνα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης περίμενε να τινάξει τον διαγωνισμό στον αέρα ο Ιβάν Σαββίδης, όμως εκείνος εμφανίζεται πρόθυμος να καταβάλει το συντομότερο δυνατόν - όπως τουλάχιστον δηλώνει - το τίμημα της πρώτης δόσης για την άδεια. Από την άλλη, διαπιστώνουν πως η Πειραιώς δεν επιτέθηκε στον Σαββίδη ενδεχομένως για ψηφοθηρικούς λόγους που σχετίζονται με τον ΠΑΟΚ, ίσως και για λόγους που συνδέονται με τη συγγένεια του υπερθεματιστή με τον Ανδρέα Παπαμιμίκο. Την ίδια ώρα στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι η ΝΔ θα υποστεί μεγάλη ήττα και από την απόφαση του ΣτΕ για τη συνταγματικότητα του επίμαχου νόμου ευελπιστώντας ότι θα αποτελέσει δικαίωση της κυβέρνησης.
«ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΣΧΟΛΑΡΧΩΝ». Σε ό,τι αφορά την ταμπακέρα, δηλαδή την ουσία της χθεσινής συζήτησης στη Βουλή, η κυβέρνηση πιστεύει ότι αν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έριξε το βάρος στο θέμα της Παιδείας δεν κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα τασσόμενος ευθέως υπέρ των σχολαρχών και της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
«Ο Τσίπρας επέλεξε και πάλι την τακτική του κλεφτοπόλεμου»
Ο Πρωθυπουργός συγκρούεται με την κοινή λογική, λένε στη ΝΔ
Του Διονύση Νασόπουλου
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε τον λόγο στη Βουλή έχοντας ως γνώμονα ότι την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την Παιδεία την είχε ζητήσει ο ίδιος. Συνεπώς, δεν είχε κανέναν λόγο να αποφασίσει να αλλάξει γήπεδο και να υποβαθμίσει ένα θέμα που θεωρεί κεφαλειώδους σημασίας για το μέλλον της χώρας, μετά τα Μνημόνια και την έξοδο από την κρίση. Το παράδειγμα της Φινλανδίας που από την οικονομική κρίση του 1992 δημιούργησε ένα απο τα κορυφαία εκπαιδευτικά συστήματα παγκοσμίως, είναι ο δικός του οδηγός - και ένα μοντέλο στο οποίο έχει ήδη εντρυφήσει η ομάδα που προετοιμάζει το γαλάζιο κυβερνητικό πρόγραμμα.
Στη βάση αυτή, όπως εκτιμούν στην οδό Πειραιώς, ο Αλέξης Τσίπρας έχασε χθες τον δρόμο, επιλέγοντας και πάλι έναν κλεφτοπόλεμο για τη διαπλοκή και τα συμφέροντα, προκειμένου να ξεφύγει από τη ζοφερή πραγματικότητα σε όλα τα πεδία της κυβερνητικής διαχείρισης. Ο αρχηγός δεν ακολούθησε από επιλογή - παρά τις εισηγήσεις βουλευτών και στελεχών να μπει στη μονομαχία με τους όρους Τσίπρα. Σύμφωνα με την εικόνα που καταγράφουν στο γαλάζιο επιτελείο για τη χθεσινή συζήτηση, ο Πρωθυπουργός έμεινε μόνος την περισσότερη ώρα να απολογείται και να αναζητεί μια πειστική γραμμή άμυνας για θέματα όπως ο Καλογρίτσας και η διαχείριση της Τράπεζας Αττικής, για τα οποία η λαϊκή ετυμηγορία είναι μάλλον αμετάκλητη. Ταυτόχρονα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέμεινε μόνος «στη γραμμή της σοβαρότητας και υπευθυνότητας», όπως ακριβώς επιδίωκε, ενώ ο Πρωθυπουργός εξακολουθούσε να συγκρούεται με την «κοινή λογική».
Στενοί συνεργάτες τους σημειώνουν ότι όχι μόνον ήταν από την αρχή ξεκάθαρη η τακτική Μητσοτάκη («δεν θα μπω στον πειρασμό να αποπροσανατολίσω τη συζήτηση», διεμήνυσε στο ξεκίνημα της ομιλίας του), αλλά αποδέκτης του μηνύματος ότι η χθεσινή αντιπαράθεση αφορούσε αποκλειστικά την Παιδεία ήταν και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος θα έπρεπε να αντιληφθεί ότι το θέμα επέτρεπε την αναζήτηση μιας μίνιμουμ, έστω, συναίνεσης. Ο Πρωθυπουργός επέλεξε και για την Παιδεία τον δρόμο της σκληρής πόλωσης, απομακρύνοντας ακόμη περισσότερο το μετριοπαθές ακροατήριο και τη λεγόμενη μεσαία τάξη, ανεξάρτητα αν στην πολιτική κλίμακα κινείται στην κεντροδεξιά ή την κεντροαριστερά. Είναι πρωτίστως το κοινό στο οποίο απέβλεπε χθες ο πρόεδρος της ΝΔ, αποδίδοντας νέα εύσημα και στον νόμο Διαμαντοπούλου. Ισορροπιστής εμφανίστηκε μόνον στο ζήτημα των Θρησκευτικών, προκρίνοντας αλλαγές στη διδασκαλία του μαθήματος, αλλά μέσα από διάλογο με την επίσημη Εκκλησία - την ίδια ώρα, όμως, που ο Τσίπρας εμφανιζόταν να αναδιπλώνεται και να σύρεται πίσω από έναν «τροπαιούχο» Πάνο Καμμένο.
«ΔΙΧΑΖΕΙ». Η βασική εκτίμηση στο γαλάζιο επιτελείο είναι ότι ο Πρωθυπουργός με λόγο και εικόνα απώλεσε τα όποια ψήγματα αξιοπιστίας διέθετε για τους χειρισμούς στον χώρο της Παιδείας, επιβεβαιώνοντας την κεντρική θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι «σκοπός του κ. Τσίπρα είναι να διχάσει και στην Παιδεία» και πως σε αυτόν τον ευαίσθητο χώρο «συντελείται καθημερινά μια καταστροφή για λόγους βαθιά ιδεοληπτικούς». Κατά τα ίδια στελέχη, ακόμη και την ώρα της προσωπικής επίθεσης στον αρχηγό της ΝΔ για τις σπουδές τους στις ΗΠΑ, ο Πρωθυπουργός «κατάφερε να αυτοπαγιδευθεί», επιτρέποντας στον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναδείξει τον «υποκριτή Τσίπρα», με την υπενθύμιση της εγγραφής των παιδιών του σε ιδιωτικό σχολείο.
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", πρωτοσέλιδο, 29/09/16 |
"ΤΑ ΝΕΑ", 29/09/16
Μάθε παιδί μου γράμματα...
Οι πολιτικοί αρχηγοί στη συζήτηση για την Παιδεία προτίμησαν να αναφερθούν σε ζητήματα διαπλοκής, στη χούντα και στην Κατοχή
Της Αγγελικής Κ. Καραγεώργου
Χρειάστηκαν επτά ολόκληρες ώρες για να συμφωνήσουν τα πολιτικά κόμματα σε ένα μόνο θέμα: να προχωρήσουν στην αναμόρφωση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Ο Πρωθυπουργός στην τριτολογία του ανέφερε ότι θα υπάρξουν κι άλλες συζητήσεις με την Εκκλησία. Αν και προηγουμένως ο υπουργός Παιδείας είχε ξεκαθαρίσει ότι την ευθύνη στο θέμα «έχει η Πολιτεία». Από την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την Παιδεία που πραγματοποιήθηκε χθες στη Βουλή και προκλήθηκε έπειτα από αίτημα της ΝΔ, προκύπτει όμως και κάτι ακόμα. Ενα νέο ραντεβού, πιθανότατα εντός Οκτωβρίου - σήμερα αποφασίζει η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής - για μία νέα προ ημερησίας ιατάξεως συζήτηση με θέμα... τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Για αυτήν ωστόσο, ο αρχηγός της αξιωματικής περιορίστηκε μόνο στα λόγια, γιατί η πρωτοβουλία της κατάθεσης του αιτήματος ανήκει στον Πρωθυπουργό.
Ολα ξεκίνησαν όταν ο Αλέξης Τσίπρας, επιχειρώντας προφανώς να διασκεδάσει τις εντυπώσεις μετά το φιάσκο της εμφάνισης Καλογρίτσα στον «ορίζοντα» των τηλεοπτικών αδειών, επέστρεψε τα πυρά της αντιπολίτευσης. «Μας κατηγορήσατε ότι ο διαγωνισμός έγινε για να πάρει άδεια ο Καλογρίτσας. Οταν όμως ζήτησε διευκόλυνση έφυγε από τον διαγωνισμό» είπε, χωρίς ωστόσο να αναφερθεί καθόλου στο πόθεν έσχες του επιχειρηματία και τα δάνειά του από την Τράπεζα Αττικής, ή στο γιατί δεν συνέβη το ίδιο κατά την υποψηφιότητά του με την εκπρόθεσμη κατάθεση της εγγυητικής επιστολής. Η απάντηση που έλαβε από τον πρόεδρο της ΝΔ ήταν ότι «ο λογογράφος σας, σάς έγραψε μια ομιλία που διαβάσατε πριν από τρεις μήνες. Δεν έρχεστε ως κατήγορος σε αυτή την αίθουσα, είστε απολογούμενος. Αν θέλετε, ελάτε αύριο για μία προ ημερησίας για τη διαπλοκή». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερασπίστηκε την επιλογή του να μην αναφερθεί στο θέμα, ισχυριζόμενος πως «η κοινωνία ενδιαφέρεται για το πώς θα αποκτήσουμε καλύτερα σχολεία και όχι για τα ΜΜΕ και γι' αυτό δεν θα αποπροσανατολίσω τη συζήτηση».
Ο Πρωθυπουργός επανήλθε όμως στη δευτερολογία του. Σύμφωνα με πληροφορίες θεωρεί ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ξεκάθαρη θέση για τις εξελίξεις στο τηλεοπτικό τοπίο και ήθελε να το αξιοποιήσει. Ετσι, κατηγόρησε τον πρόεδρο της ΝΔ ότι «προτίμησε να αποδράσει», καταλογίζοντάς του ότι «δεν θέλησε να λερώσει τα χέρια του γιατί κάνουν άλλοι τη βρώμικη δουλειά». «Μην κάνετε αιτήματα, γιατί ενίοτε γίνονται αποδεκτά. Καταθέτω τώρα αίτημα για προ ημερησίας συζητήση για τη διαπλοκή» είπε ο Αλέξης Τσίπρας και παρέδωσε στο προεδρείο της Βουλής το σχετικό αίτημα. «Επανέρχεστε στον τόπο του εγκλήματος» απάντησε ο Μητσοτάκης.
Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης πάντως αφιερώθηκε στην προσωπική αντιπαράθεση Πρωθυπουργού - αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης για τα βιώματά τους και τη διαδρομή τους στα σχολικά θρανία αλλά και τα πεζοδρόμια! «Σκοπός του κ. Τσίπρα είναι να διχάσει και στην Παιδεία, τη γυρίζετε στο παρελθόν» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συμπληρώνοντας απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό ότι «το ίδιο σας το παρελθόν σάς καταδιώκει. Διακριθήκατε ως ηγέτης καταλήψεων, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και δημόσιων χώρων». Μάλιστα μολονότι ο πρόεδρος της ΝΔ έχει δεχθεί στο παρελθόν πολλές επιθέσεις για την οικογένειά του από τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η πρώτη φορά που επιτέθηκε για οικογενειακό θέμα στον Πρωθυπουργό. «Μη λέτε για μένα όταν τα παιδιά σας είναι σε ιδιωτικό σχολείο» ήταν η απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με αφορμή την κατηγορία του Πρωθυπουργού ότι «το πρόβλημά σας, όταν μιλάτε για την Εκπαίδευση, είναι τα δικά σας βιώματα. Μέχρι να ασχοληθείτε με την πολιτική δεν είχατε περάσει ούτε απ' έξω από δημόσιο σχολείο».
Κατά τα λοιπά ο Πρωθυπουργός δήλωσε υπερήφανος που συμμετείχε στα μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα. «Συμμετείχα στους αγώνες του 1990-91, κόντρα στον αυταρχικό νόμο της κυβέρνησης του πατέρα σας» είπε μεταξύ άλλων και υπεραμύνθηκε των πρωτοβουλιών του υπουργείου Παιδείας αλλά και της «Εκπαίδευσης των ίσων ευκαιριών». Παράλληλα κατηγόρησε τη ΝΔ ότι «δεν είναι με την αριστεία, αλλά με τον ελιτισμό και των σχολείων για τους λίγους».
Από την πλευρά του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έστειλε το μήνυμα «ναι στο ελεύθερο σχολείο και το αυτόνομο πανεπιστήμιο». Οπως είπε, «εμείς δεν θέλουμε να πάνε όλοι κάτω, όπως εσείς, αλλά να σκαρφαλώσουν πάνω» και προανήγγειλε ότι η ΝΔ στους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής της θα καταργήσει ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει νομοθετήσει για την Παιδεία. «Ευκαιρίες, προσπάθεια, αριστεία, είναι έννοιες που πρέπει να βρίσκονται στον πυρήνα κάθε εκπαιδευτικής πολιτικής και δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό σας. Στη δική σας ιδεολογία έχουν ταξικό πρόσημο» υποστήριξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καταλογίζοντας στην κυβέρνηση ότι κατάργησε επί της ουσίας πρότυπα και πειραματικά σχολεία και υπονόμευσε το δημοτικό σχολείο, καταργώντας το ενιαίο αναβαθμισμένο πρόγραμμα.
Ως κίνηση με υψηλό συμβολισμό θεωρήθηκε χθες η παρουσία της πρώην υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου στην αίθουσα της Ολομέλειας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ειδική αναφορά σε εκείνη, ενώ πριν από την έναρξη της συζήτησης είχε θερμή συζήτηση μαζί της.
«ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ». Στην επισήμανση ότι η Παιδεία θα πρέπει να μείνει έξω από το Μνημόνιο γιατί είναι η μόνη που μπορεί να μας βγάλει από αυτό, προχώρησε η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Η Φώφη Γεννηματά υποστήριξε επίσης πως όλες οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που επικαλέστηκε ο Πρωθυπουργός έγιναν επί ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας ότι «η αλλοπρόσαλλη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά σχέση με τις προοδευτικές παραδόσεις». Σε ό,τι αφορά την «κληρονομιά» του ΠΑΣΟΚ, δεν χαρίστηκε ούτε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Με δανεικές μεταρρυθμίσεις δεν γίνεσαι μεταρρυθμιστής» είπε απευθυνόμενη στον Κυριάκο Μητσοτάκη και αναφερόμενη στη μεταρρύθμιση της Αννας Διαμαντοπούλου.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκε πάντως εκτενώς και στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Με το βλέμμα στραμμένο στα υπουργικά έδρανα υποστήριξε ότι η φούσκα «για πρώτη φορά νομιμότητα» στο τηλεοπτικό τοπίο έσκασε στα χέρια σας. «Επεσε μαύρο στο ΣΥΡΙΖΑ Channel. Ομως το σχέδιό σας έχει γίνει πια απόλυτα γνωστό. Το τρίγωνο της διαπλοκής κυβέρνηση -Καλογρίτσας - Τράπεζα Αττικής» είπε, μεταξύ άλλων, η κ. Γεννηματά.
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. «Τελικά, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο». Με αυτή τη φράση και απευθυνόμενος τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στη ΝΔ άρχισε χθες την ομιλία του ο γ.γ. του ΚΚΕ. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας κατέκρινε τις κυβερνητικές επιλογές στην Παιδεία, τονίζοντας πως είναι «υποκρισία» να υποστηρίζει ότι τα σχολεία επέστρεψαν στην κανονικότητα. «Ελεος! Αλήθεια; Δεν ζούμε όλοι σε αυτή εδώ τη χώρα;» είπε.
Ο ίδιος αναφερόμενος στις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας για τη στάση της Εκκλησίας κατά την περίοδο της Κατοχής, τις χαρακτήρισε «ανιστόρητες» και συνέχισε λέγοντας ότι ο πάππους του, παπα-Δημήτρης Κουτσούμπας, ήταν κληρικός, μέλος του ΕΑΜ που εκτελέστηκε από τους Ναζί το 1944. Πάντως τάχθηκε υπέρ της κατάργηση «των αναχρονισμών» στα Θρησκευτικά «αλλά αυτό δεν δικαιολογεί απλοποιήσεις τύπου Φίλη».
Στη δευτερολογία του ο υπουργός Παιδείας διευκρίνισε πως ό,τι είπε για τη στάση της Εκκλησίας δεν αφορά τους πάντες. «Ξεχωρίζω δύο προσωπικότητες. Η μία ήταν ο παπα-Γιώργης Πυρουνάκης στην Ελευσίνα με το κήρυγμα που έκανε κάθε Κυριακή. Η δεύτερη προσωπικότητα ήταν ο πατήρ Τιμόθεος Λαγουδάκης, τον οποίο γνώρισα όταν έψελνα στον Αγιο Νικόλαο. Το βράδυ του Πολυτεχνείου χτύπησε τις καμπάνες. Ηταν όμως ελάχιστοι. Οι πολλοί ήταν συνεργάτες» είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος Φίλης.
ΓΡΑΒΑΤΩΜΕΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ. «Υποκρισία» καταλόγισε και ο επικεφαλής του Ποταμιού στην κυβέρνηση, τονίζοντας ότι περίπου 37.000 παιδιά θα μείνουν φέτος εκτός παιδικών σταθμών. Σε μία συμβολική κίνηση ο Σταύρος Θεοδωράκης επέλεξε να φορέσει γραβάτα, τονίζοντας ότι για τον ίδιο η Παιδεία είναι πιο σημαντική από το χρέος. Κι αυτό γιατί όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «η ζημιά που κάνουμε στην οικονομία μπορεί κάποτε να διορθωθεί, η ζημιά που κάναμε στην Παιδεία όμως δεν διορθώνεται με υπουργικές αποφάσεις...».
Αναφερθείς στο μάθημα των Θρησκευτικών κάλεσε την ηγεσία της Εκκλησίας να επιδείξει τόλμη, τονίζοντας πως «το σύγχρονο σχολείο δεν χρειάζεται περισσότερο θρησκευτικά από φυσική, βιολογία, πληροφορική» και υποστήριξε ότι πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας.
Ωστόσο η φράση του Θεοδωράκη ότι «η άρνηση των μη κρατικών πανεπιστημίων δεν είναι Αριστερά, πρώτη η χούντα ισχυρίστηκε ότι αυτά θα καταστρέψουν την Παιδεία» προκάλεσε τσουνάμι αντιδράσεων από τα βουλευτικά έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ. «Μία από τις θρυαλλίδες του φοιτητικού κινήματος το 1972-73 ήταν η αποκάλυψη ότι η χούντα ετοίμαζε ιδιωτικές ξενόγλωσσες σχολές. Ενδεχομένως δεν τα ξέρει καλά ο κ. Θεοδωράκης» σχολίασε, σε παρέμβασή του, ο Νίκος Βούτσης.
«ΟΧΙ» ΣΤΟΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΚΡΑΤΟΥΣ. Στον αντίποδα, αρνητικός στον διαχωρισμό Εκκλησίας - Κράτους εμφανίστηκε ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, ο οποίος λίγο πριν ανέβει στο βήμα της Βουλής είχε συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Ο Πάνος Καμμένος αιτιολόγησε τη στάση του, λέγοντας πως «το Σύνταγμα είναι δεδομένο, αναφέρεται στους άρρηκτους δεσμούς με την Εκκλησία και από τη στιγμή που υπάρχει αυτό δεν υπάρχει κανένας λόγος να ξεκινήσει συζήτηση για τον χωρισμό τους». Για το μάθημα των Θρησκευτικών είπε ότι χρειάζεται διάλογος από «μηδενική βάση».
ΕΚΛΟΓΕΣ. «Εάν αλλάξουμε το Σύνταγμα, πρέπει να βάλουμε στα ζητήματα Παιδείας να απαιτούνται 4/5 για να γίνονται αλλαγές» υποστήριξε ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων. Ο Βασίλης Λεβέντης κάλεσε επίσης τον Αλέξη Τσίπρα να πάει σε εκλογές για να εκθέσει, όπως είπε, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
«Ο Μητσοτάκης αποφεύγει να μιλήσει για τη διαπλοκή»
Για «απόδραση» κάνει λόγο το Μαξίμου
Της Βούλας Κεχαγιά
Η διπλή σιωπή του Κυριάκου Μητσοτάκη για ζητήματα διαπλοκής ήταν το στοιχείο που συγκράτησε το Μέγαρο Μαξίμου από τη χθεσινή παρουσία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή.
Η κυβέρνηση στέκεται όχι τόσο στην εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στη συζήτηση που θεωρητικώς είχε ως αντικείμενο την Παιδεία αλλά στην αδυναμία, όπως πιστεύει, του προέδρου της ΝΔ να μπει στην κουβέντα για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, τη διαπλοκή, τα θαλασσοδάνεια και την οικονομία. Θέματα τα οποία άνοιξαν με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού «γιατί εδώ και ένα μήνα η χώρα βρίσκεται στον ρυθμό ενός καταιγιστικού βομβαρδισμού και ορυμαγδού» όπως ο ίδιος δήλωσε.
Το Μαξίμου μετά τη συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για την Παιδεία εμφανίζεται ικανοποιημένο πρωτίστως διότι μπορεί να υποστηρίζει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτίμησε την «απόδραση» από το να διεισδύσει στα θέματα της επικαιρότητας με αιχμή τα ζητήματα περί διαπλοκής. «Ο κ. Μητσοτάκης αποφεύγει να μιλήσει στη Βουλή για το ζήτημα της διαπλοκής. Προτιμά να μιλά εκ του ασφαλούς ή να βάζει άλλους να μιλάνε γι' αυτόν» σχολίαζαν σε χρόνο dt κυβερνητικές πηγές μετά την πρωτολογία του προέδρου της ΝΔ.
Ποια ανάλυση κάνει όμως το κυβερνητικό επιτελείο γι' αυτήν την επιλογή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Στο Μαξίμου θεωρούν ότι ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκάλεσε υποδεικνύοντας μία νέα συζήτηση στη Βουλή για τη διαπλοκή, επί της ουσίας μόνο αυτό δεν ήθελε. Γι' αυτό και ο Πρωθυπουργός έσπευσε να ανακοινώσει στην δευτερολογία του ότι καταθέτει σχετικό αίτημα στη Βουλή για την διαφθορά καλώντας τον να εμφανιστεί και να μιλήσει «με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις, μπροστά στον ελληνικό λαό ενώπιος ενωπίω».
Κυβερνητικές πηγές έλεγαν αργότερα ότι ο Πρωθυπουργός δεν έχει να χάσει τίποτα από μία τέτοια συζήτηση διότι τα ζητήματα διαπλοκής εξακολουθούν να αποτελούν προνομιακό πεδίο του ΣΥΡΙΖΑ: «Αντε και να έρθει η ΝΔ να μας πει για τον Καλογρίτσα. Εμείς θα πούμε για τον Μαρινάκη, τη Siemens, το ΚΕΕΛΠΝΟ, τον Παπασταύρου και άλλα πολλά» σχολίαζαν.
ΟΙ ΑΔΕΙΕΣ. Στο Μαξίμου πιστεύουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε χθες άτολμος διότι έχει συνειδητοποιήσει πως το θέμα με τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες "δεν τού βγαίνει". Σύμφωνα με την ανάγνωση του στενού πρωθυπουργικού πυρήνα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης περίμενε να τινάξει τον διαγωνισμό στον αέρα ο Ιβάν Σαββίδης, όμως εκείνος εμφανίζεται πρόθυμος να καταβάλει το συντομότερο δυνατόν - όπως τουλάχιστον δηλώνει - το τίμημα της πρώτης δόσης για την άδεια. Από την άλλη, διαπιστώνουν πως η Πειραιώς δεν επιτέθηκε στον Σαββίδη ενδεχομένως για ψηφοθηρικούς λόγους που σχετίζονται με τον ΠΑΟΚ, ίσως και για λόγους που συνδέονται με τη συγγένεια του υπερθεματιστή με τον Ανδρέα Παπαμιμίκο. Την ίδια ώρα στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι η ΝΔ θα υποστεί μεγάλη ήττα και από την απόφαση του ΣτΕ για τη συνταγματικότητα του επίμαχου νόμου ευελπιστώντας ότι θα αποτελέσει δικαίωση της κυβέρνησης.
«ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΣΧΟΛΑΡΧΩΝ». Σε ό,τι αφορά την ταμπακέρα, δηλαδή την ουσία της χθεσινής συζήτησης στη Βουλή, η κυβέρνηση πιστεύει ότι αν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έριξε το βάρος στο θέμα της Παιδείας δεν κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα τασσόμενος ευθέως υπέρ των σχολαρχών και της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
«Ο Τσίπρας επέλεξε και πάλι την τακτική του κλεφτοπόλεμου»
Ο Πρωθυπουργός συγκρούεται με την κοινή λογική, λένε στη ΝΔ
Του Διονύση Νασόπουλου
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε τον λόγο στη Βουλή έχοντας ως γνώμονα ότι την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την Παιδεία την είχε ζητήσει ο ίδιος. Συνεπώς, δεν είχε κανέναν λόγο να αποφασίσει να αλλάξει γήπεδο και να υποβαθμίσει ένα θέμα που θεωρεί κεφαλειώδους σημασίας για το μέλλον της χώρας, μετά τα Μνημόνια και την έξοδο από την κρίση. Το παράδειγμα της Φινλανδίας που από την οικονομική κρίση του 1992 δημιούργησε ένα απο τα κορυφαία εκπαιδευτικά συστήματα παγκοσμίως, είναι ο δικός του οδηγός - και ένα μοντέλο στο οποίο έχει ήδη εντρυφήσει η ομάδα που προετοιμάζει το γαλάζιο κυβερνητικό πρόγραμμα.
Στη βάση αυτή, όπως εκτιμούν στην οδό Πειραιώς, ο Αλέξης Τσίπρας έχασε χθες τον δρόμο, επιλέγοντας και πάλι έναν κλεφτοπόλεμο για τη διαπλοκή και τα συμφέροντα, προκειμένου να ξεφύγει από τη ζοφερή πραγματικότητα σε όλα τα πεδία της κυβερνητικής διαχείρισης. Ο αρχηγός δεν ακολούθησε από επιλογή - παρά τις εισηγήσεις βουλευτών και στελεχών να μπει στη μονομαχία με τους όρους Τσίπρα. Σύμφωνα με την εικόνα που καταγράφουν στο γαλάζιο επιτελείο για τη χθεσινή συζήτηση, ο Πρωθυπουργός έμεινε μόνος την περισσότερη ώρα να απολογείται και να αναζητεί μια πειστική γραμμή άμυνας για θέματα όπως ο Καλογρίτσας και η διαχείριση της Τράπεζας Αττικής, για τα οποία η λαϊκή ετυμηγορία είναι μάλλον αμετάκλητη. Ταυτόχρονα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέμεινε μόνος «στη γραμμή της σοβαρότητας και υπευθυνότητας», όπως ακριβώς επιδίωκε, ενώ ο Πρωθυπουργός εξακολουθούσε να συγκρούεται με την «κοινή λογική».
Στενοί συνεργάτες τους σημειώνουν ότι όχι μόνον ήταν από την αρχή ξεκάθαρη η τακτική Μητσοτάκη («δεν θα μπω στον πειρασμό να αποπροσανατολίσω τη συζήτηση», διεμήνυσε στο ξεκίνημα της ομιλίας του), αλλά αποδέκτης του μηνύματος ότι η χθεσινή αντιπαράθεση αφορούσε αποκλειστικά την Παιδεία ήταν και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος θα έπρεπε να αντιληφθεί ότι το θέμα επέτρεπε την αναζήτηση μιας μίνιμουμ, έστω, συναίνεσης. Ο Πρωθυπουργός επέλεξε και για την Παιδεία τον δρόμο της σκληρής πόλωσης, απομακρύνοντας ακόμη περισσότερο το μετριοπαθές ακροατήριο και τη λεγόμενη μεσαία τάξη, ανεξάρτητα αν στην πολιτική κλίμακα κινείται στην κεντροδεξιά ή την κεντροαριστερά. Είναι πρωτίστως το κοινό στο οποίο απέβλεπε χθες ο πρόεδρος της ΝΔ, αποδίδοντας νέα εύσημα και στον νόμο Διαμαντοπούλου. Ισορροπιστής εμφανίστηκε μόνον στο ζήτημα των Θρησκευτικών, προκρίνοντας αλλαγές στη διδασκαλία του μαθήματος, αλλά μέσα από διάλογο με την επίσημη Εκκλησία - την ίδια ώρα, όμως, που ο Τσίπρας εμφανιζόταν να αναδιπλώνεται και να σύρεται πίσω από έναν «τροπαιούχο» Πάνο Καμμένο.
«ΔΙΧΑΖΕΙ». Η βασική εκτίμηση στο γαλάζιο επιτελείο είναι ότι ο Πρωθυπουργός με λόγο και εικόνα απώλεσε τα όποια ψήγματα αξιοπιστίας διέθετε για τους χειρισμούς στον χώρο της Παιδείας, επιβεβαιώνοντας την κεντρική θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι «σκοπός του κ. Τσίπρα είναι να διχάσει και στην Παιδεία» και πως σε αυτόν τον ευαίσθητο χώρο «συντελείται καθημερινά μια καταστροφή για λόγους βαθιά ιδεοληπτικούς». Κατά τα ίδια στελέχη, ακόμη και την ώρα της προσωπικής επίθεσης στον αρχηγό της ΝΔ για τις σπουδές τους στις ΗΠΑ, ο Πρωθυπουργός «κατάφερε να αυτοπαγιδευθεί», επιτρέποντας στον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναδείξει τον «υποκριτή Τσίπρα», με την υπενθύμιση της εγγραφής των παιδιών του σε ιδιωτικό σχολείο.
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 29/09/16 |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)