ΚΕΑ-ΕτΤ(124)
Από την "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"
 |
| "Κυριακάτικη "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου", 30/07/1 |
Καταιγισμός υποσχέσεων γιά το (ομιχλώδες) μέλλον
Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ
Ενα μόλις εικοσιτετράωρο μετά την έξοδο στις αγορές, ο πρωθυπουργός επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει αυτή τη θετική κίνηση και να σπεύσει να δεσμευθεί ότι θα βγάλει τη χώρα, του χρόνου, από τα μνημόνια.
Είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση και κυρίως ο πρωθυπουργός σπεύδουν να κατασκευάσουν από τώρα ένα νέο, γοητευτικό «κουκούλι» υποσχέσεων για «την απελευθέρωση της χώρας» από τα μνημόνια, που θα τραβήξει την προσοχή των χαμένων ψηφοφόρων, οι οποίοι, όπως ομολογεί ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, δεν συνειδητοποιούν ακόμα το μέγεθος της θετικής αλλαγής που έχει επέλθει στη χώρα.
Και, πράγματι, είναι πολύ νωρίς να καταλάβει στο πετσί του και στην τσέπη του ο Ελληνας φορολογούμενος ότι η χώρα βρίσκεται σε μια οριακή ανάπτυξη του 1,5%, με πρόβλεψη το 2% για του χρόνου, και πως η ανεργία έχει οριακά μετριαστεί στο 21,7%, αν και παραμένει η υψηλότερη στην ευρωζώνη.
Το πρωθυπουργικό επιτελείο νομίζει όμως ότι οι ψηφοφόροι μπορούν να εντυπωσιαστούν ακόμα από επικοινωνιακές φωτοβολίδες με «ΘΑ».
Στα καινούργια «ΘΑ» περιλαμβάνονται η μείωση φορολογικών συντελεστών από 29% σε 26%, η μείωση του ΕΝΦΙΑ και του φόρου αλληλεγγύης και, κυρίως, ποικίλες φοροελαφρύνσεις στους αδίκως φορολογηθέντες.
Φυσικά, δεν μπορεί να προσδιορίσει τον χρόνο και τον τρόπο αυτών των αλλαγών.
Και αυτό γιατί η κυβέρνηση πλέει ακυβέρνητη «σε αχαρτογράφητα νερά», κατά την προσφιλή της έκφραση (λες και είναι απόγονος του Μαγγελάνου), ανάμεσα στα κύματα του χρέους, των πλεονασμάτων και της ανάπτυξης.
Τα δύο πρώτα μεγέθη είναι πραγματικά μεγάλα. Μη βιώσιμο το χρέος, αλλά και με «ταβάνι» στην αύξηση του, πλέον, και τα πλεονάσματα που έχει δεσμευθεί να τηρήσει η χώρα για πάρα πολλά χρόνια είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθούν και, αν αποτύχουν, υπάρχουν δημοσιονομικές συνέπειες.
Στον αντίποδα, η ανάπτυξη θα είναι φυσιολογικά ανοδική, αλλά μικρή σε σχέση με τα άλλα δύο μεγέθη.
Η κυβέρνηση ρίχνει όλες τις ελπίδες της στο τοπίο που θα διαμορφωθεί μετά τις γερμανικές εκλογές, ελπίζοντας ότι η νέα γερμανική κυβέρνηση-κατά πάσα πιθανότητα συνεργασίας- της κυρίας Μέρκελ θα είναι πιο «ήσυχη» απέναντι στην Ελλάδα, καθώς η ευρωζώνη θα αναπτύσσεται και ο ελληνικός κίνδυνος θα μειώνεται. Επομένως, η κυβέρνηση κλείνει από τώρα το μάτι, ότι θα μπορέσει και πάλι «να διεκδικήσει περισσότερα» και να ξεχάσει προηγούμενες δεσμεύσεις.
Οι δανειστές, όμως, δεν δείχνουν τέτοιες διαθέσεις. Σε όλους τους τόνους, ακόμα και ο «γλυκύς» κ. Μοσκοβισί προειδοποιεί την Αθήνα ότι δεν κρίνεται, πλέον, για τις αποφάσεις που παίρνει, αλλά για την υλοποίηση και την εφαρμογή τους - και μάλιστα μέσα στον προσεχή χρόνο.
Με άλλα λόγια, οι δανειστές, που ακόμα ελέγχουν το μνημόνιο,προειδοποιούν την Αθήνα να μη χαλαρώσει επειδή βγήκε στις αγορές με ένα επί της ουσίας μηδαμινό ποσό, αλλά να εξακολουθήσει τις δομικές μεταρρυθμίσεις (δημόσιος τομέας, εργασιακά, «κόκκινα» δάνεια κ.λπ.), που είναι σίγουρο ότι δεν θα ευχαριστήσουν μεγάλα τμήματα πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρόβλημα της κυβέρνησης και αχίλλειος πτέρνα της έναντι της αντιπολίτευσης -που και αυτή πλέει χωρίς σταθερή βάρκα- είναι ότι οι Ελληνες φορολογούμενοι δεν θα πάρουν αναπνοή τα επόμενα χρόνια από τα βάρη τα οποία τους φόρτωσε αυτή η κυβέρνηση, από τις προηγούμενες αποτυχημένες διαπραγματεύσεις της με τους δανειστές. Και αυτή η αρνητική πραγματικότητα δεν εξισορροπείται από τις υποσχέσεις για το «μετά», που χάνεται στον ορίζοντα.
Ούτε και πρόκειται να μετριαστεί από τις υποσχέσεις για μια πολιτική η οποία θα τα παίρνει με το ένα χέρι από τους πολλούς, για να τα δώσει πίσω σε κάποιους από τους «αδύναμους συμπολίτες». Αυτή είναι απλώς μια μπακαλίστικη θεωρία.
