Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ, ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΛΟΙΔΟΡΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ ΤΡΟΠΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΡΟ ΔΕΚΑ ΕΤΩΝ...

"Εφ.Συν", 27/12/21

 

ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΕΧΩ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ....

Με την εκδημία του, σε ηλικία 92 ετών, ανήμερα των Χριστουγέννων, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας πέρασε στην Ιστορία, στο χώρο των ανθρώπων που ετίμησαν τις υποχρεώσεις τους προς την Πατρίδα με ζηλευτή αίσθηση καθήκοντος, αφήνοντας ανεξίτηλα ίχνη συνέπειας που αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη γιά τους περιλειπόμενους, "επώνυμους" και μη, ως υπεύθυνων πολιτών.

Τα προηγούμενα αισθάνομαι να με εκφράζουν περισσότερο, καθώς προσωπικώς είχα την εύνοια της τύχης να Τον γνωρίσω από κοντά, ως συνεργάτης Του επί του Τύπου στη θέση του Αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Άμυνας στη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη το χειμώνα του 1989. Έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, εργάσθηκα στο πλευρό Του,έχοντας τη δυνατότητα να πάρω πολύτιμα μαθήματα ενάρετης και αποτελεσμαστικής άσκησης δημόσιων υψηλών καθηκόντων. Αυτό το μικρό, πλην τόσο περιεκτικό διάστημα κοντά Του, θα με συνοδεύει δια βίου.

Αισθάνομαι, ακόμη, την ανάγκη να παραθέσω  τέσσερις από τις πολλές δηλώσεις προσωπικοτήτων του δημόσιου βίου γιά το θάνατο του Κάρολου Παπούλια αυτών των ημερών που κράτησα περισσότερο, αντιπροσωπευτικών-όπως πιστεύω- της αίσθησης του κενού που αφήνει ο εκλιπών Ευπατρίδης.

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

ΚΥΡ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Η πατρίδα αποχαιρετά, σήμερα, έναν μεγάλο Έλληνα. Γιατί ο Κάρολος Παπούλιας την υπηρέτησε πιστά σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Από έφηβος ακόμη πολέμησε τον Γερμανό κατακτητή. Στα χρόνια της ωριμότητάς του αντιστάθηκε στη δικτατορία. Και, αργότερα, ως βουλευτής και υπουργός Εξωτερικών, υπήρξε απ’ τις εμβληματικότερες προσωπικότητες της δημοκρατικής ζωής της χώρας.

Αποκορύφωμα της πορείας του, η ομόθυμη και πανάξια εκλογή του στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θέση που υπηρέτησε με σύνεση και με σοφία επί μία δύσκολη δεκαετία. Απαντώντας στις προκλήσεις των καιρών με πολιτική συνέπεια. Και κρατώντας ψηλά τη σημαία της αλήθειας κόντρα στα κύματα του λαϊκισμού. Ήταν ο Πρόεδρος της ενότητας, της πραότητας, αλλά και της αποφασιστικότητας.

Οι Έλληνες σκύβουν με σεβασμό το κεφάλι με τη σκέψη στον υπεύθυνο Πρόεδρο, τον οραματιστή υπουργό, τον ευγενή αντίπαλο και αφοσιωμένο πατριώτη. Στον προσιτό και ήπιο πολιτικό αλλά και στον ευαίσθητο και καλλιεργημένο άνθρωπο. Κρατούν τις δεκαετίες της ζωής του ως παράδειγμα πορείας ενός αληθινού δημόσιου άνδρα. Και εμπνέονται από το μήνυμα ενότητας και αξιοπρέπειας που θα εκπέμπει για πάντα.

Για την απώλεια του Κάρολου Παπούλια εκφράζω και εγώ τη βαθιά μου θλίψη. Στην οικογένειά του, στους αγαπημένους του Ηπειρώτες, στους αμέτρητους φίλους του.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ, ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Ο Κάρολος Παπούλιας υπήρξε φίλος κι ένας αφοσιωμένος αγωνιστής ήδη απ΄τα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και του αντι-δικτατορικού αγώνα. Υπηρετήσαμε μαζί στο ΠΑΣΟΚ απ΄την ίδρυσή του και μετά. Ήταν πάντα ένας άνθρωπος με σταθερές απόψεις και μετριοπαθή εκφορά του λόγου. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ, ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

Ο Κάρολος Παπούλιας, o οποίος με τιμούσε με τη φιλία του, υπηρέτησε με ευπρέπεια και πνεύμα ομοψυχίας τον δημόσιο βίο από το ύπατο πολιτειακό αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως και τα εθνικά συμφέροντα από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών. Θα θυμάμαι πάντα ότι όταν χρειάσθηκε, την περίοδο που διατέλεσα Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, πρόσφερε τις υπηρεσίες του με αποτελεσματικότητα και διακριτικότητα. Ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, ΠΡΩΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΥΠΙΟΥΡΓΟΣ

Ο Κάρολος Παπούλιας συναντήθηκε με την ευθύνη απέναντι στην Πατρίδα ήδη από παιδί μετέχοντας στην Εθνική Αντίσταση και συνέχισε ως νέος μετέχοντας στον αντιδικτατορικό αγώνα. Ολιγόλογος και ουσιώδης, εξέφρασε την πιο ευπρεπή εκδοχή της μάχιμης πολιτικής ως αδελφικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου και για πολλά χρόνια υπουργός των Εξωτερικών με γνώση και άποψη.

Κλήθηκε να καταστεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με πρωτοβουλία της άλλης μεγάλης πλευράς του τότε κομματικού συστήματος εκλεγόμενος δυο φορές με συντριπτική πλειοψηφία. Άσκησε τα καθήκοντά του με διακριτικό αλλά στιβαρό και αποτελεσματικό τρόπο την πιο δύσκολη περίοδο της Μεταπολίτευσης.

Τα επεισόδια του Οκτωβρίου του 2011 στη Θεσσαλονίκη έδειξαν ότι η δυναμική του λαϊκισμού πλήττει το εθνικό συμφέρον και τη Δημοκρατία. Αυτά τα δυο υπερασπίστηκε ως αρχηγός του κράτους και ρυθμιστής του πολιτεύματος ο Κάρολος Παπούλιας.

Η Ελληνική Δημοκρατία του έχει μεγάλη ιστορική υποχρέωση. Εμείς που είχαμε την τιμή να υπηρετήσουμε μαζί του ως βουλευτές και υπουργοί αποχαιρετούμε επιπλέον τον καλό φίλο, τον λάτρη της Ηπείρου, τον διανοούμενο και κοσμοπολίτη, τον εύχαρη και ευθυτενή Κάρολο Παπούλια. Από καρδιάς συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Είναι συνεπώς φανεροί οι λόγοι της ενόχλησης της Τουρκίας και του κ. Ερντογάν. Δεν φοβάται τις τεράστιες στρατιωτικές δυνατότητες (Ε/Π, Τεθωρακισμένα κλπ) του Αμερικανικού Στρατού που αναπτύσσονται στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν στρέφονται εναντίον του, δεν θα αναπτυχθούν μόνιμα εκεί και δεν απειλούν την Τουρκία. Δεν αποτελούν μέρος των Ελληνοτουρκικών διαφορών. Αισθάνεται όμως ότι με την απρόβλεπτη και αναθεωρητική πολιτική συμπεριφορά του μένει εκτός του σχεδιασμού της Δύσης και η Τουρκία σταδιακά «εκτός των τειχών». Το ρήγμα με το δυτικόστροφο κεμαλικό προσανατολισμό της σύγχρονης Τουρκίας διευρύνεται, χωρίς παράλληλα η αναζήτηση του επιθυμητού αποδεκτού από όλους κυρίαρχου τουρκικού περιφερειακού ρόλου να δικαιώνεται. Και η ευθύνη για όλα αυτά βαρύνει αποκλειστικά τον ίδιο και τις επιλογές του....

αυτό. Την πρώτη θέση σε αυτές τις φαινομενικές και «κροκοδείλιες» ανησυχίες για την Ελλάδα που δήθεν παραχωρεί την κυριαρχία της και επιτρέπει την αύξηση της αμερικανικής παρουσίας στο έδαφος της, έχει η Αλεξανδρούπολη.

Η συγκέντρωση αμερικανικών δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη γνωρίζει στον τουρκικό Τύπο και τις τουρκικές πολιτικές διακοινώσεις πολλαπλές ερμηνείες κυρίως κάτω από το πρίσμα της Ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης μεταξύ των οποίων και το εξωφρενικό ότι οι ελληνικές και αμερικανικές δυνάμεις που συγκεντρώνονται εκεί έχουν ως πρωταρχικό στόχο και σκοπό να επιτεθούν στην Τουρκία. 

Ασφαλώς όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται ξεκάθαρα για προκλητικές φαιδρότητες που σκοπό έχουν να ενεργοποιήσουν αντιδυτικά, αντιαμερικανικά, ανθελληνικά και εθνικιστικά αντανακλαστικά και να δικαιολογήσουν τις πρόσφατες αναθεωρητικές και επιθετικές επιλογές της τουρκικής Κυβερνήσεως. Όλα αυτά βέβαια απευθύνονται στο εσωτερικό τουρκικό ακροατήριο. Πίσω από κλειστές πόρτες είναι σίγουρο ότι η κατάσταση αναλύεται από τους αρμόδιους αναλυτές τόσο ξεκάθαρα ώστε μεταξύ άλλων στα ανθελληνικά παραληρήματα του ο Τούρκος Πρόεδρος να φανερώνει-προσθέτει την αγωνία του: «Τον γείτονα που επέλεξαν για τον εαυτό τους» είπε για τις ΗΠΑ «είναι ο λάθος γείτονας και η στάση που έχει πάρει μαζί με την Ελλάδα στο Αιγαίο, δεν είναι η σωστή στάση.» Με άλλα λόγια: «Προτιμήστε την Τουρκία από την Ελλάδα!! Δεν είμαστε γνωστοί και σύμμαχοι από παλιά; Γιατί άλλαξαν τα πράγματα;»

Αυτό που σίγουρα αντιλαμβάνεται ο κ. Ερντογάν και οι αναλυτές του είναι ότι η στρατηγική αρχιτεκτονική ασφαλείας στην περιοχή της Νοτίου και Νοτιοανατολικής Ευρώπης αλλάζει αργά αλλά καθοριστικά. Και δεν είναι σίγουρα προς όφελος της Τουρκίας.

Η τεράστια σημασία των Στενών του Βοσπόρου και η προσπάθεια στα πλαίσια του «Ανατολικού Ζητήματος» για την ανάσχεση των Ρώσων από το να αποκτήσουν πρόσβαση στις «θερμές θάλασσες» στις αρχές του 20ου αιώνα, οδήγησε στο να «ανατεθεί» στους Τούρκους ο έλεγχος των Στενών και στους Έλληνες ο έλεγχος της εξόδου από τα Στενά. 

Με τρεις διαδοχικές αμυντικές γραμμές στο Αιγαίο (πρώτη η Λήμνος-Λέσβος, δεύτερη Εύβοια-Κυκλάδες-Ικαρία-Σάμος και τρίτη Κύθηρα-Κρήτη-Κάρπαθος-Ρόδος) η Ελλάδα μπορεί να αναχαιτίσει με τις δυνάμεις της οποιονδήποτε «ξεφύγει» από τον έλεγχο των Τούρκων στα Στενά. Στη συνέχεια στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου η Ελλάδα και η Τουρκία αποτέλεσαν την Νότια Πτέρυγα του ΝΑΤΟ (από Ισπανία μέχρι και Τουρκία) που «περιέσφιγγε» την Σοβιετική Ένωση και τα κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οι πολιτικές επιλογές του κ. Ερντογάν άρχισαν να κλονίζουν την στρατηγική αυτή «αλυσίδα» αλλά και τη σημασία του ρόλου της Τουρκίας και άρχισαν να φέρνουν σύννεφα στις τουρκο-αμερικανικές σχέσεις. 

Το πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016 και η έκτοτε έντονα αναθεωρητική πορεία της Τουρκίας τόσο στο εσωτερικό της όσο και στις διεθνείς της σχέσεις και η προσέγγιση προς τη Ρωσία, άρχισαν να προβληματίζουν ανοικτά την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.

Ήδη από την επομένη του πραξικοπήματος έγινε φανερό και κατ΄ αρχήν αποδεκτό στις στρατιωτικές ηγεσίες του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, και των ΗΠΑ ότι η Νότια Στρατηγική «αλυσίδα περίσφιξης» της Ρωσίας η οποία είχε από το 2014 λόγω της Κριμαίας καταστεί και πάλι στρατηγικός αντίπαλος, έπρεπε να τροποποιηθεί. Η ξεκάθαρη προσπάθεια της Τουρκίας να διεκδικήσει από τις Μεγάλες Δυνάμεις ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης με την ηγεσία της να απομακρύνεται διαρκώς από τις αρχές της Δύσης και της Δημοκρατίας δημιουργούσε πραγματικές αμφιβολίες για την αξία και το ρόλο της στο τείχος της «Συλλογικής Άμυνας» του ΝΑΤΟ. 

Ήταν πλέον φανερό ότι αναπόφευκτα η Ελλάδα ήταν αυτή που θα γινόταν ο «ακρογωνιαίος λίθος» και το «τείχος προστασίας» της Ευρώπης θα στρεφόταν πλέον προς Βορρά για να συμπεριλάβει την Βουλγαρία, την Ρουμανία, την Κεντρική Ευρώπη και να καταλήξει στις Βαλτικές χώρες που έχουν και την μεγαλύτερη αίσθηση απειλής από τη Ρωσία. Η Ελλάδα στο σύνολο της γινόταν πλέον ο «στροφέας» αυτής της διάταξης με μια εσωτερική αμυντική γραμμή που αρχίζει από την Σούδα στην Κρήτη και φθάνει μέσω των νησιών του Αιγαίου στην Αλεξανδρούπολη, από την οποία και αρχίζει πλέον ο χερσαίος σχεδιασμός προς Βορρά. Στο Αιγαίο θα υπάρχουν διαθέσιμα για το σκοπό αυτό, εφόσον απαιτηθεί, και θα έχουν ρόλο, τα «ξύλινα τείχη» του Αμερικανικού αλλά και του Ελληνικού Στόλου. Ο ρόλος των νησιών σε αυτό το σχεδιασμό θα πρέπει να επανεξετασθεί στο μέλλον.

Η Αλεξανδρούπολη λοιπόν αποτελεί ένα κομβικό σημείο αυτής της στρατηγικής κυρίως για τη διευκόλυνση της ταχείας μετάγγισης στρατιωτικών δυνάμεων και αποτελεί ένα εξαιρετικής στρατηγικής αξίας SPOD (Sea Port of Debarkation – Θαλάσσιος Λιμένας Αποβίβασης). Όσοι ασχολούνται με τη Στρατηγική γνωρίζουν ασφαλώς ότι οι Λιμένες αυτοί, τα SPODs, συνιστούν στρατηγικά ή/και επιχειρησιακά Κέντρα Βάρους μιας στρατηγικής ανάπτυξης.

Είναι συνεπώς φανεροί οι λόγοι της ενόχλησης της Τουρκίας και του κ. Ερντογάν. Δεν φοβάται τις τεράστιες στρατιωτικές δυνατότητες (Ε/Π, Τεθωρακισμένα κλπ) του Αμερικανικού Στρατού που αναπτύσσονται στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν στρέφονται εναντίον του, δεν θα αναπτυχθούν μόνιμα εκεί και δεν απειλούν την Τουρκία. Δεν αποτελούν μέρος των Ελληνοτουρκικών διαφορών. Αισθάνεται όμως ότι με την απρόβλεπτη και αναθεωρητική πολιτική συμπεριφορά του μένει εκτός του σχεδιασμού της Δύσης και η Τουρκία σταδιακά «εκτός των τειχών». Το ρήγμα με το δυτικόστροφο κεμαλικό προσανατολισμό της σύγχρονης Τουρκίας διευρύνεται, χωρίς παράλληλα η αναζήτηση του επιθυμητού αποδεκτού από όλους κυρίαρχου τουρκικού περιφερειακού ρόλου να δικαιώνεται. Και η ευθύνη για όλα αυτά βαρύνει αποκλειστικά τον ίδιο και τις επιλογές του.

KAI ΛΙΓΑ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΤΟΥ ΘΡΑΣΥΤΑΤΟΥ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ...