οι κηπουροι τησ αυγησ

Παρασκευή 30 Απριλίου 2021

Δημοσιονομικά και ασφαλιστικά δεν είναι ορθολογικό να καταργείται ένα επιτυχημένο εναλλακτικό μοντέλο χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης, που σήμερα δεν κοστίζει απολύτως τίποτα στο Δημόσιο, προκειμένου να αντικατασταθεί από ένα σύστημα με υψηλό δημοσιονομικό κόστος (περίπου 1,8 δισ. ευρώ στα αμέσως επόμενα λίγα χρόνια). Το σχέδιο νόμου, ως προς τα Ταμεία Τύπου, στερείται λογικής, στερείται μακροοικονομικής στρατηγικής αλλά και συνταγματικής νομιμότητας. Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι πως το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται η κυβέρνηση είναι η υφαρπαγή και των αποθεματικών του ΕΤΑΠ ΜΜΕ ύψους περίπου 1 δισ. ευρώ, προκειμένου αφενός να επιβιώσει για λίγους μήνες το νέο ελλειμματικό Υπερταμείο και αφετέρου να διευκολυνθούν οι επιχειρηματίες που σκοπεύουν να δραστηριοποιηθούν στο νέο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο που η ίδια ετοιμάζει.....

Από το ημερολόγιό μου στο fb

προ πέντε ετών


"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ",
29/04-01/05/16 






























ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΝΤΕΛΕΖΟΥ

Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, φεύγοντας από τη συνάντηση που είχαν την περασμένη Τρίτη με τον αρμόδιο υπουργό Γιώργο Κατρούγκαλο, είναι περισσότερο ανήσυχοι καθώς, εκτός των άλλων, διαπιστώνουν ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο εντάσσει τα Ταμεία τους στο νέο Υπερταμείο, χωρίς καν να προκύπτει έστω κάποιο δημοσιονομικό όφελος.

Ο υπουργός Εργασίας, την ώρα που το νομοσχέδιο συζητείται στη Βουλή, δεν είναι ακόμα σε θέση να αιτιολογήσει την ένταξη του ΕΤΑΠ ΜΜΕ στον ΕΦΚΑ, όπως και την κατάργηση του βασικού πόρου του, του αγγελιοσήμου, αρκούμενος μόνο στο στερεότυπο ότι το πρώτο γίνεται για λόγους «ισονομίας και δικαιοσύνης» (!) και το δεύτερο «επειδή το ζητούν οι δανειστές».

Επιπλέον, ο Γιώργος Κατρούγκαλος δεν εξηγεί πώς η κυβέρνηση έλαβε μια τόσο σημαντική απόφαση για το ΕΤΑΠ ΜΜΕ, αλλά και να αφήσει στον δρόμο χωρίς περίθαλψη και επικούρηση περίπου 18.500 ασφαλισμένους του ΕΔΟΕΑΠ, δίχως να έχει γίνει οποιαδήποτε σοβαρή μελέτη.

Η τρόικα, την οποία επικαλείται, έχει συμφωνήσει με την κυβέρνηση στον περιορισμό των ετήσιων μεταβιβάσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό προς το συνταξιοδοτικό σύστημα. Ομως, στην περίπτωση των Ταμείων Τύπου (ΕΤΑΠ ΜΜΕ, ΕΔΟΕΑΠ, ΤΕΑΣ) συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο!

Κατά το μέρος που το αγγελιόσημο υποκαθιστά την άμεση κρατική χρηματοδότηση, η κατάργησή του και η μετάβαση σε σύστημα τριμερούς χρηματοδότησης θα επιβαρύνουν άμεσα το ελληνικό κράτος με πρόσθετες δαπάνες, από τις οποίες μέχρι σήμερα απαλλάσσεται.

Κατά το μέρος που το αγγελιόσημο υποκαθιστά τις εργοδοτικές εισφορές, η κατάργησή του θα επιβαρύνει και το Δημόσιο, το οποίο με την ιδιότητα του εργοδότη (ΕΡΤ ΑΕ, ΑΠΕ-ΜΠΕ, γραφεία Τύπου κ.λπ.) θα υποχρεωθεί να καταβάλλει εφεξής πλήρεις εργοδοτικές εισφορές.

Από την άλλη, η κατάργηση του αγγελιοσήμου και η θέσπιση εργοδοτικής εισφοράς για τους εργαζομένους στον Τύπο θα προκαλέσουν ραγδαία αύξηση του εργοδοτικού κόστους, με συνακόλουθη αύξηση των απολύσεων προσωπικού. Ποια είναι λοιπόν αυτή η τόσο επιβεβλημένη ανάγκη, που σε μια χώρα με δείκτη ανεργίας στο 24% εισάγονται νομοθετικές ρυθμίσεις με μόνο βέβαιο αποτέλεσμα την κατάργηση θέσεων εργασίας;

Δημοσιονομικά και ασφαλιστικά δεν είναι ορθολογικό να καταργείται ένα επιτυχημένο εναλλακτικό μοντέλο χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης, που σήμερα δεν κοστίζει απολύτως τίποτα στο Δημόσιο, προκειμένου να αντικατασταθεί από ένα σύστημα με υψηλό δημοσιονομικό κόστος (περίπου 1,8 δισ. ευρώ στα αμέσως επόμενα λίγα χρόνια). 

Το σχέδιο νόμου, ως προς τα Ταμεία Τύπου, στερείται λογικής, στερείται μακροοικονομικής στρατηγικής αλλά και συνταγματικής νομιμότητας.

Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι πως το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται η κυβέρνηση είναι η υφαρπαγή και των αποθεματικών του ΕΤΑΠ ΜΜΕ ύψους περίπου 1 δισ. ευρώ, προκειμένου αφενός να επιβιώσει για λίγους μήνες το νέο ελλειμματικό Υπερταμείο και αφετέρου να διευκολυνθούν οι επιχειρηματίες που σκοπεύουν να δραστηριοποιηθούν στο νέο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο που η ίδια ετοιμάζει.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΛΑΚΕΙΑ+ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΙΣΧΥΟΣ+ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΦΕΛΕΙΑ (και όχι μόνον) ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΜΑ ΕΝΟΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΝΟΝΘΥΛΕΥΜΑΤΟΣ....

Από το ημερολόγιό μου στο fb 
προ οκτώ ετών



H ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ 
ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΙ ΤΗ ΔΙΧΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη


Όταν η πολιτική βλακεία και η αλαζονεία της ισχύος- πολύ περισσότερο κατά φαντασίαν ή καθ' υπερβολήν- συναντούν την επικαιρότητα των ημερών και παράγουν πολιτική, το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό. Δημιουργείται ένας πολιτικός πολιτισμός φανατισμένων ανθρώπων, με νοοτροπία ταλιμπάν, άκρως επικίνδυνος, όχι τόσον από την άποψη της υποκρυπτόμενης αντιαισθητικής αισθητικής, αλλά από την άποψη του ίδιου του πλαισίου αντιδημοκρατικής εκτροπής που υποκρύπτεται. Και όλα τα προηγούμενα εκφράζονται στη μία και μοναδική αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που γεννά δυσοσμία στους δρόμους των Ελληνικών πόλεων και επιχειρεί να διχάσει τους πολίτες.

ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ-ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: 12 λέξεις φανατισμού, εμπάθειας και προφανούς αδιεξόδου, συμπυκνώνουν την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, εν όψει των εκλογών της ερχόμενης Κυριακής.

Ας ξεδιπλώσουμε, σημείο προς σημείο, το πολιτικώς ηλίθιο, αλλά και αντιδημοκρατικό μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ:

-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΛΑΚΕΙΑ: Αποφάσισαν χωρίς εμάς, δηλαδή ημών του κόμματος μας, με μονοψήφιο ποσοστό στις εκλογές του 2009, από το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί ποσοστό που αντιστοιχεί στους βουλευτές υπό το Φώτη Κουβέλη που αποχώρησαν γιά να συγκροτήσουν τη ΔΗΜΑΡ. Αυτοί είναι οι μόνοι που δικαιούνται να αποφασίζουν γιά τις τύχες της χώρας και οι υπόλοιποι πολίτες να περιορίζονται εις ρόλο παθητικού αποδέκτη, αν όχι εκτελεστή των εντολών ολίγων πεφωτισμένων.

-ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΙΣΧΥΟΣ: Προχωράμε χωρίς αυτούς, δηλαδή ό,τι και αν προκύψει από τις κάλπες ώς ετυμηγορία του Ελληνικού λαού, ώς υπόδειξη του δέοντος γενέσθαι, εμείς θα επιμείνουμε στο "δικό μας", ό,τι και αν λέγει ή ζητεί η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Μήπως αυτό υποκρύπτει μία αμφιβολία γιά την σκοπιμότητα των εκλογικών αναμετρήσεων, μία κάποια προτίμηση σε "προοδευτικές δικτατορίες". Ανατροπή στην Ελλάδα, δεν σημαίνει στην ουσία παρά το τελευταίο, εκτός κι αν αποδεχθούμε ότι οι Έλληνες δεν είμαστε πλέον νουνεχείς και εχέφρονες, ότι έχουμε ξεχάσει τη δεινή περιπέτεια του εμφυλίου πολέμου.

-ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΦΕΛΕΙΑ: Μήνυμα στην Ευρώπη, μπορεί να στείλει η μικρή Ελλάς, ανάλογο του πληθυσμιακού της μεγέθους και της συμμετοχής της- μόλις 2,5%- εις το ΑΕΠ των χωρών της ευρωζώνης. Μόνον μύωψ ή επικίνδυνος αφελής θα μπορούσε να περιμενει κάτι μεγαλύτερο ή περισσότερο. Και πέραν αυτού δεν θα ήταν άσκοπο γιά το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να παρακολουθήσει τον πολιτικό λόγο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς εις το οποίο μετέχει μέν, αλλό ουδόλως λαμβάνει υπ' όψη. Πόσες φορές οι ομοτράπεζοι του κυρ-Αλέξη εις το ΚΕΑ δεν τον έχουν ανακαλέσει εις τη λογική;

Βεβαίως είναι γεγονός ότι αυτές οι 12 "μαγικές λέξεις" έχουν αποτελέσει το σημείο αναφοράς φανατισμένων του πολυτασικού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, οι οποίοι επιχειρούν να μεταλαμπαδεύσουν, ακόμη με φασιστοειδείς πρακτικές, τις ιδέες τους.

Στην Ηλιούπολη, επί παραδείγματι, έχουν αναρτηθεί πανώ με τη υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με τα συνθήματα "Ή εμείς, ή αυτοί" .

Ανάλογη κατάσταση φασιστοειδούς συμπεριφοράς εκφράζεται εις τα κοινωνικά δίκτυα, προς όσους επιχειρούν να ελέγξουν κάποιους ταλιμπάν του ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, γιά όσα ζητούν ή προτείνουν:-"Σε λίγο καιρό, αν συνεχιστεί η κατάσταση αυτή και δεν τους συντρίψουμε στις εκλογές, κουκουλοφόροι θα γίνουμε όλοι. Και όποιον πάρει ο χάρος"-"Το βαθυ πα(σο)κ κι αν το πλένεις, τσοχατζοπουλήλα θα ξερνά"-"Δεν σας έχει μείνει καμία ιδεολογία και σκέφτεστε μόνο τον κώλο σας, την καλοπέραση σας και το βόλεμα σας"-"Σκατο ΠΑΣΟΚε, άντε να γλείψεις κανένα κόκαλο"(Όλα τα προηγούμενα, από τον σχολιασμό ενός εκ των πολλών, του κ. Φ...η Κ..στ...ου, εις απάντησιν του σε απόψεις αντίθετες προς τις δικές του, όπως ο υπογράφων, σε ανάρτηση-πρόσκληση διαλόγου του "ανανεωτικού" βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημ. Παπαδημούλη, δίχως ο τελευταίος να έχει λάβει θέση. Όλως τυχαίως;

Το να ομιλήσεις γιά έλλειψη σεβασμού σε κάθε άλλη άποψη, δεν αποδίδει την πραγματικότητα μιάς εξόχως ανησυχητικής πραγματικότητος, σε μία δεινή φάση του εθνικού μας βίου, που απαιτεί τη μέγιστη δυνατή συστράτευση και συμπόρευση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων γιά τη σωτηρία του τόπου.

ΥΓ: Μπορεί τα χρησιμοποιούμενα ελληνικά να μην έχουν οποιαδήποτε σημασία σε τέτοιες στιγμές, αλλά το "προχωράμε" αποτελεί κραυγαλέα γλωσσική βαρβαρότητα. Ο πληθυντικός των αρχαιοελληνικών ρημάτων εις -αω,-έω και -οω, θέλει την τελική διατύπωση εις "προχωρούμε", συνηρημένο εις -εω είναι το ρήμα. Αλλά (και) από αγράμματους τι να περιμένει κανείς;...

Ταχεία ανάληψη δράσης υποσχέθηκε και ο Τζο Μπάιντεν. Υποσχέθηκε τη χορήγηση 100 εκατομμυρίων δόσεων εμβολίων κατά της Covid-19 μέσα στις πρώτες 100 ημέρες της προεδρίας του. Και όταν αυτό αποδείχθηκε υπερβολικά εύκολο, διπλασίασε τον στόχο στα 200 εκατομμύρια - και τον πέτυχε. Υποσχέθηκε ανακούφιση από την οικονομική κρίση που έφερε η πανδημία και κατάφερε να περάσει από το Κογκρέσο ένα πακέτο βοήθειας ύψους 1,9 τρισ. δολαρίων. Πρότεινε επίσης ένα σχέδιο υποδομών ύψους 2,3 τρισ. δολαρίων, που προβλέπει μαζικές επενδύσεις στην πράσινη βιομηχανία και τεχνολογία. Ανακάλεσε δεκάδες πολιτικές του Τραμπ μέσα από εκτελεστικά διατάγματα, επαναφέροντας μεταξύ άλλων τις ΗΠΑ στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα. Επιβεβαίωσε την επιστροφή των ΗΠΑ στην πολυμέρεια και την κοινή λογική συμμετέχοντας, για πρώτη φορά μετά το 2009, σε ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, ξεκινώντας, έστω και έμμεσα, συνομιλίες με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα, διοργανώνοντας μια διεθνή τηλεδιάσκεψη για το κλίμα και αναλαμβάνοντας τη δέσμευση να περιορίσουν οι ΗΠΑ κατά 50%-52% τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως το 2030. Εμφανίζεται αυστηρός απέναντι στην Κίνα («Δεν έχει ούτε ίχνος δημοκρατίας μέσα του», δήλωσε για τον κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ) και σκληρός απέναντι στη Ρωσία (όσες ενστάσεις ρεάλπολιτικ και αν μπορεί να εγείρει κανείς στην καταφατική απάντηση που έδωσε όταν ρωτήθηκε αν ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι δολοφόνος). Και τόλμησε πρόσφατα να κάνει αυτό που δεν είχε τολμήσει κανένας προκάτοχός του, να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις της Τουρκίας....

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 29/04-02/05/21

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 29/04-02/05/21

Δόγμα Μπάιντεν;



"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 29/04-02/05/21


Μέσα σε 100 ημέρες έβαλε ήδη τάξη στον Λευκό Οίκο

Οσοι περίμεναν έναν αργοκίνητο, μαλθακό, αδύναμο πρόεδρο υποτίμησαν και τις ικανότητες, και τη νοημοσύνη, και την ενσυναίσθησή του





 

Τι να φτουρήσει ο δικός μας κ. Τζανακόπουλος με τις γενικόλογες αναφορές για «πολυπλόκαμους και βαθείς μηχανισμούς να φιλτράρουν πολιτικές επιλογές, να φρενάρουν πολιτικές επιλογές, να δημιουργούν εμπόδια σε συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές και ετούτο νομίζω ότι το βρήκαμε σε μεγάλο βαθμό μπροστά μας»; Είναι παρατηρημένο, πάντως, σε όλο τον κόσμο ότι των κοντών λαϊκιστών οι μακριοί μηχανισμοί τούς φταίνε. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα ζήτημα αυτονόμησης της γραφειοκρατίας σε σχέση με τις πολιτικές επιλογές. Δεν οφείλεται σε κάποια συνωμοσία, όπως υπονόησε ο κ. Τζανακόπουλος, αλλά οι μηχανισμοί του κράτους αποκτούν τις δικές τους (συνήθως ράθυμες) παραδόσεις, έχουν τις δικές τους (συνήθως ιδιοτελείς) προτεραιότητες κ.λπ. Μόνο στην περίπτωση του Ντόναλντ Τραμπ ήταν επ’ ωφελεία των ΗΠΑ. Ακόμη και το «ρηχό κράτος», οι δικοί του άνθρωποι στον Λευκό Οίκο, αποκάλυψαν ότι του έκρυβαν έγγραφα για να μην κάνει καμιά κουταμάρα. Το θέμα που έθεσε ο κ. Τζανακόπουλος, μεταξύ πολιτικών επιλογών και γραφειοκρατικής τριβής, είναι μεγάλο, κι αν δεν υπήρχε η προϊστορία του ΣΥΡΙΖΑ –ο καημός του να ελέγξει κάθε ανεξάρτητο αρμό αποκέντρωσης της εξουσίας–, θα μπορούσε να συζητηθεί. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν λείψουν οι ευθείες απειλές για τη «δεύτερη φορά» ή τα πολάκεια «κουκούτσια»....

ΒΕΛΗΑπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"


"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/04/21











ΤΟΥ ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Εχει τα παράπονά του ο κ. Δημήτρης Τζανακόπουλος για τους «πολυπλόκαμους και βαθείς μηχανισμούς», αλλά τα ίδια και χειρότερα παράπονα είχε και ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Μόνη διαφορά είναι ότι ο τελευταίος δεν τα ανέφερε κατόπιν εορτής. Κατακεραύνωνε το «βαθύ κράτος» στο Τwitter όσο είχε την προεδρία. Επίσης ήταν πολύ συγκεκριμένος.

⇒ Διαβάστε επίσης: Δημήτρης Τζανακόπουλος: Πλοκάμια

Κατήγγειλε, για παράδειγμα, τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες δίωξης εγκλήματος ως διεφθαρμένες γιατί δεν του έκαναν το χατίρι να συνεχίσουν την αδιέξοδη έρευνα για τα emails της Χίλαρι Κλίντον (Νοέμβριος 2017). Κατακεραύνωσε το ανεξάρτητο υπουργείο Δικαιοσύνης γιατί ερευνούσε τις σχέσεις μελών του επιτελείου του με Ρώσους αξιωματούχους. Μίλησε για το «βαθύ κράτος», από το οποίο διέρρευσε η πληροφορία ότι υπήρχε σε μυστικό σέρβερ η συνομιλία του με τον Ουκρανό πρόεδρο, όταν ζητούσε δικαστική δίωξη του αντιπάλου του Τζο Μπάιντεν. Τον Σεπτέμβριο του 2018 τουίταρε ότι «το βαθύ κράτος, η Αριστερά και το όχημά τους τα Fake News Media αποτρελάθηκαν και δεν ξέρουν τι να κάνουν επειδή η οικονομία ανθεί, η απασχόληση βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα και σύντομα θα διορίσω ΔΥΟ δικαστές στο Ανώτατο Δικαστήριο». Τον Αύγουστο του 2020 κατήγγειλε ότι «το “βαθύ κράτος” του Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) εργάζεται με σκοπό να καθυστερήσει τις κλινικές δοκιμές για τα εμβόλια της COVID-19 μέχρι τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου» κ.λπ.

Τι να φτουρήσει ο δικός μας κ. Τζανακόπουλος με τις γενικόλογες αναφορές για «πολυπλόκαμους και βαθείς μηχανισμούς να φιλτράρουν πολιτικές επιλογές, να φρενάρουν πολιτικές επιλογές, να δημιουργούν εμπόδια σε συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές και ετούτο νομίζω ότι το βρήκαμε σε μεγάλο βαθμό μπροστά μας»; Είναι παρατηρημένο, πάντως, σε όλο τον κόσμο ότι των κοντών λαϊκιστών οι μακριοί μηχανισμοί τούς φταίνε.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα ζήτημα αυτονόμησης της γραφειοκρατίας σε σχέση με τις πολιτικές επιλογές. Δεν οφείλεται σε κάποια συνωμοσία, όπως υπονόησε ο κ. Τζανακόπουλος, αλλά οι μηχανισμοί του κράτους αποκτούν τις δικές τους (συνήθως ράθυμες) παραδόσεις, έχουν τις δικές τους (συνήθως ιδιοτελείς) προτεραιότητες κ.λπ. Μόνο στην περίπτωση του Ντόναλντ Τραμπ ήταν επ’ ωφελεία των ΗΠΑ. Ακόμη και το «ρηχό κράτος», οι δικοί του άνθρωποι στον Λευκό Οίκο, αποκάλυψαν ότι του έκρυβαν έγγραφα για να μην κάνει καμιά κουταμάρα.

Το θέμα που έθεσε ο κ. Τζανακόπουλος, μεταξύ πολιτικών επιλογών και γραφειοκρατικής τριβής, είναι μεγάλο, κι αν δεν υπήρχε η προϊστορία του ΣΥΡΙΖΑ –ο καημός του να ελέγξει κάθε ανεξάρτητο αρμό αποκέντρωσης της εξουσίας–, θα μπορούσε να συζητηθεί. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν λείψουν οι ευθείες απειλές για τη «δεύτερη φορά» ή τα πολάκεια «κουκούτσια».

....και η περίπτωση Φωτόπουλου

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/04/21


Νίκος Φωτόπουλος: Σφυριά









ΠΡΕΠΕΙ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΙ TO MOMENTUM ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΚΑΛΠΕΣ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟ;...

Από την "ΕΣΤΙΑ", κύριο άρθρο


"ΕΣΤΙΑ", 29/04/21

 

Ας πούμε ότι φεύγει ο Τσίπρας, παραιτείται ηρωικώς ή καθαιρείται. Ποιος θα τον διαδεχθεί; Ο Τσακαλώτος, ο Βούτσης, ο Φίλης, ο αφανής σύντροφος από τη συνιστώσα Ρόζα; Υπάρχει κι ο Πολάκης. Ή οι συνταξιούχοι πανεπιστημιακοί, πρώην παρατρεχάμενοι του Σημίτη που έγιναν παρατρεχάμενοι του Τσίπρα. Αυτοί όμως μόνον ως παρατρεχάμενοι υπάρχουν. Μόνοι τους δεν μπορούν. Και ποιος θα είναι αυτός; Μάλλον ο περίφημος «Κανένας» των δημοσκοπήσεων. Κανένας που να τον ξέρουμε εν πάση περιπτώσει. Εκτός κι αν μας τον βγάλουν σαν κούνελο απ’ το καπέλο. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει χωρίς τον Τσίπρα και την παρέα του. Ποιος θα μιλήσει στους κουφοντινιστές και ποιος θα έχει το θάρρος να ποντάρει το πολιτικό του μέλλον στους νεκρούς της πανδημίας; Oσοι ονειρεύονται εκείνη την «άλλη αριστερά» του Σαββόπουλου, που δεν θα χάσει και την ηγεμονία του χώρου, ας σκεφτούν ότι ο Τσίπρας τους την έδωσε κι αυτός τους την αφαιρεί αργά και βασανιστικά. Θα μου πουν ότι τα πράγματα είναι πιο σύνθετα από όσο τα παρουσιάζω. Πανεπιστημιακοί είναι. Τι περιμένεις....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", "ΤΑ ΝΕΑ" και.....


διαφέρει ο τύπος που λέει ότι πάει για Πάσχα στο χωριό γιατί είναι έγκυος η πεθερά του, από τον άλλον που ταξίδευε στη Βενεζουέλα για να ανταλλάξει ζαρζαβατικά με πετρέλαιο. Αυτοί δεν άλλαξαν. Eνα μεγάλο μέρος του κοινού της δημοκρατίας άλλαξε. Υπάρχουν και οι ορθοφρονούντες βέβαια. Αυτοί που επιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει και μπορεί να αλλάξει. Να βρει τον τίμιο αριστερό που κρύβει μέσα του. Επειτα από τρεις εκλογικές ήττες στα δημοκρατικά κόμματα μπαίνει θέμα ηγεσίας. Ή αλλάζει η ηγεσία, ή αλλάζουν ηγεσία. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε τίποτε από τα δύο. Δεν τους πτοούν ούτε τα αποτελέσματα των εκλογών ούτε οι αριθμοί των δημοσκοπήσεων. Αυτά αφορούν τους υπηρέτες της αστικής δημοκρατίας. Κι αυτοί δεν είναι υπηρέτες κανενός. Ούτε τον εαυτό τους δεν μπορούν να υπηρετήσουν.

Οι ορθοφρονούντες τους τελευταίους μήνες ξέχασαν τη στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία. Κι ας ήταν ωραίο θέμα μεταπτυχιακού – οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι πανεπιστημιακοί ή περίπου. Oμως δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Eχουν με το μέρος τους τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δημοφιλέστερος από τον αρχηγό του. Ξεχνούν ότι ο αρχηγός και η παρέα του αγνοούν τις δημοσκοπήσεις. Και το κυριότερο. Δεν μας έχουν πει ποιος είναι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι δημοφιλέστερος από τον αρχηγό του. Υπόθεση εργασίας κάνω. Ας πούμε ότι φεύγει ο Τσίπρας, παραιτείται ηρωικώς ή καθαιρείται. Ποιος θα τον διαδεχθεί; Ο Τσακαλώτος, ο Βούτσης, ο Φίλης, ο αφανής σύντροφος από τη συνιστώσα Ρόζα; Υπάρχει κι ο Πολάκης. Ή οι συνταξιούχοι πανεπιστημιακοί, πρώην παρατρεχάμενοι του Σημίτη που έγιναν παρατρεχάμενοι του Τσίπρα. Αυτοί όμως μόνον ως παρατρεχάμενοι υπάρχουν. Μόνοι τους δεν μπορούν. Και ποιος θα είναι αυτός;

Μάλλον ο περίφημος «Κανένας» των δημοσκοπήσεων. Κανένας που να τον ξέρουμε εν πάση περιπτώσει. Εκτός κι αν μας τον βγάλουν σαν κούνελο απ’ το καπέλο. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει χωρίς τον Τσίπρα και την παρέα του. Ποιος θα μιλήσει στους κουφοντινιστές και ποιος θα έχει το θάρρος να ποντάρει το πολιτικό του μέλλον στους νεκρούς της πανδημίας; Oσοι ονειρεύονται εκείνη την «άλλη αριστερά» του Σαββόπουλου, που δεν θα χάσει και την ηγεμονία του χώρου, ας σκεφτούν ότι ο Τσίπρας τους την έδωσε κι αυτός τους την αφαιρεί αργά και βασανιστικά. Θα μου πουν ότι τα πράγματα είναι πιο σύνθετα από όσο τα παρουσιάζω. Πανεπιστημιακοί είναι. Τι περιμένεις.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/04/21


"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ¨, 29/04-02/05/21

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ¨, 29/04-02/05/21

Τα «κακά παιδιά» του ΣΥΡΙΖΑ - Ποια στελέχη... φαλτσάρουν επικίνδυνα

Ποια είναι τα στελέχη που με τις τοποθετήσεις τους και τις δημόσιες παρεμβάσεις τους προκαλούν πονοκέφαλο στην Κουμουνδούρου και πυροδοτούν το πολιτικό σκηνικό


ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ Ν. ΜΑΝΙΑΤΗ

...από τον "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ"







"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", 29/04/21
 

 

ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΤΑ ΑΝΤΙΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΚΑΡΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΤΙ ΒΑΛΛΕΤΑΙ ΜΕ ΣΚΑΤΑ(...)Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ!...

Από το ημερολόγιό μου στο fb

προ πέντε ετών



 

ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΑΠΟΦΥΓΑΜΕ ΤΙΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΑΜΕ ΝΑ ΙΣΟΣΚΕΛΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ, ΜΕ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ/ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΔΑΠΑΝΩΝ...

Από το ημερολόγιό μου  στο fb

προ πέντε ετών



Η συνέντευξη του Υπουργού Οικονομικών της Κύπρου, Χάρη Γεωργιάδη, από την “ΗΜΕΡΗΣΙΑ”




                                              "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 28/04-01/05/16

Χάρης Γεωργιάδης-Υπουργός Οικονομικών της Κύπρου:

Η χειρότερη μορφή λιτότητας είναι οι συνεχείς φόροι

Συνέντευξη στην Ελευθερία Αρλαβάνου


Οι συνεχείς φορολογικές επιβαρύνσεις αποτελούν τη χειρότερη μορφή λιτότητας. Υπονομεύουν την αναπτυξιακή προοπτική και ουσιαστικά πρόκειται για τη λιτότητα που ένα κράτος «φορτώνει» στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις να συνεχίσει το ίδιο να δαπανά αλόγιστα και πέραν των δυνατοτήτων του.Αυτό εκτιμά ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου Χ. Γεωργιάδης περιγράφοντας με συνέντευξή του στην «Η» τη στρατηγική με την οποία η Κύπρος «αποχαιρέτισε» το Μνημόνιο.

» Η Κύπρος βγήκε από το Μνημόνιο. Η Ελλάδα διαπραγματεύεται σήμερα το τρίτο Μνημόνιο. Γιατί η Ελλάδα δεν καταφέρνει να δημιουργήσει ένα success story

Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να πω πως οι αναφορές σε success story της Κύπρου εκφράζονται κυρίως από ξένους παρατηρητές και όχι από την κυπριακή κυβέρνηση. Εμείς παραμένουμε πολύ συγκρατημένοι επειδή ξέρουμε, ακριβώς, πως έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε. Η έξοδος από το Μνημόνιο και κυρίως η έξοδος από την ύφεση ήταν, βεβαίως, σημαντικά επιτεύγματα, αλλά περισσότερο αντικρίζουμε αυτές τις εξελίξεις ως μια δεύτερη ευκαιρία που έχουμε εξασφαλίσει. Ευκαιρία για να συνεχίσουμε με δική μας ευθύνη την προσπάθεια για εκσυγχρονισμό, μεταρρύθμιση και εξυγίανση της οικονομίας μας. Θεωρώ απόλυτα εφικτό και για την Ελλάδα να κινηθεί προς μια ανάλογη προοπτική, με βασική προϋπόθεση την απαλλαγή από τις διαχρονικές στρεβλώσεις που αποστερούν από την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας.

»Αναγκαίο κακό το Μνημόνιο για την Κύπρο ή αναπόφευκτη επιλογή;

Δυσάρεστη και αναπόφευκτη εξέλιξη θα την χαρακτήριζα, η οποία όμως αντικρίστηκε ψύχραιμα και νηφάλια και μας επέτρεψε να εκσυγχρονίσουμε βασικές δομές της οικονομίας μας. Η εξυγίανση και οι διαρθρωτικές αλλαγές που σχετίζονται με το τραπεζικό μας σύστημα, η μεταρρύθμιση της κοινωνικής πολιτικής, το νέο πλαίσιο της δημοσιονομικής διαχείρισης, η συγκράτηση του δημοσίου μισθολογίου ήταν όλες κινήσεις που, ούτως ή άλλως τις είχαμε ανάγκη και η προώθηση των οποίων συνέβαλε καθοριστικά στην επανάκτηση της εμπιστοσύνης και της θετικής προοπτικής της οικονομίας μας.

»Κέρδισε η Κύπρος το στοίχημα των αγορών; Ποιος είναι ο σχεδιασμός σας για την άντληση κεφαλαίων από τις διεθνείς χρηματαγορές μεσοπρόθεσμα;

Πρέπει να σας πω πως επιχειρήσαμε τη σταδιακή και προσεκτική πρόσβαση μας σης διεθνείς αγορές ,ενώ ακόμη ήμασταν σε Μνημόνιο. Πριν από δύο σχεδόν χρόνια επιχειρήσαμε την πρώτη έξοδο στις διεθνείς αγορές με πενταετές ομόλογο, ακολούθησε επταετές ομόλογο και το περασμένο φθινόπωρο δεκαετές ομόλογο, που ουσιαστικά σηματοδότησε την αποκατάσταση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας. Τα ποσά που είχαμε αντλήσει δεν ήταν στην πράξη επιπρόσθετος δανεισμός, αλλά δανεισμός που μας επέτρεψε να αναχρηματοδοτήσουμε λήξεις χρέους της τριετίας που ακολουθεί την έξοδο από το Μνημόνιο. Συνεπώς είμαστε σήμερα σε μια αρκετά άνετη θέση και ο σχεδιασμός μας θα επικεντρωθεί κυρίως στη διαχείριση του 2019 και 2020.

Εφαρμόσαμε το Μνημόνιο χωρίς καμία καθυστέρηση

» Ηλθαν στιγμές, στις διαπραγματεύσεις σας με την «τρόικα», που νιώσατε πως οι πιστωτές σας έφεραν στα άκρα;

Δεν ξεκινήσαμε καλά. Θυμίζω πως η Κύπρος είχε χάσει την πρόσβαση της σης διεθνείς αγορές την άνοιξη του 2011, το αίτημα για ένταξη σε πρόγραμμα στήριξης υποβλήθηκε μετά από ένα ολόκληρο χρόνο και η κατάληξη συμφωνίας έγινε με την αλλαγή διακυβέρνησης, άλλο ένα χρόνο αργότερα, και όταν εν τω μεταξύ το τραπεζικό σύστημα ήταν στο σημείο μηδέν. Μέσα σε αυτό το δραματικά δύσκολο σκηνικό, με αρκετούς συμπολίτες μας να είχαν χάσει τις καταθέσεις τους, με κλονισμένη της αξιοπιστία της χώρας, έπρεπε να ολοκληρώσουμε τη διαπραγμάτευση. Όμως, από τη στιγμή που συμφωνήσαμε και υπογράψαμε το Μνημόνιο ήμασταν αποφασισμένοι να κοιτάξουμε μπροστά. Θα επιδιώκαμε την εποικοδομητική συνεργασία με την τρόικα, θα εφαρμόζαμε το Μνημόνιο και θα το ολοκληρώναμε χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση. Και αυτό ακριβώς πράξαμε. Και πρέπει ακόμη να σας πω πως μέσα από την ειλικρινή και αποφασιστική εφαρμογή του προγράμματος και μέσα από τα χειροπιαστά αποτελέσματα που εξασφαλίζαμε, βελτιωνόταν συνεχώς και η διαπραγματευτική μας θέση. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι από την υπογραφή του προγράμματος δεν μπήκε κανένας νέος φόρος, αλλά αντιθέτως μπορέσαμε και προωθήσαμε ένα πρώτο φιλόδοξο πακέτο φορολογιών κινήτρων και ελαφρύνσεων.

»Τώρα που η τρόϊκα έχει αποχωρήσει, θα εξετάζατε το ενδεχόμενο ιδιωτικοποιήσεων εταιρειών όπως η Cyta ή η ΑΗ

Εκεί που πρέπει, ναι, βεβαίως. Πρέπει να σας πω πως μόλις την περασμένη Δευτέρα υπογράψαμε μια εξαιρετική συμφωνία παραχώρησης του Λιμένα Λεμεσού, του μεγάλου εμπορικού λιμανιού της Κύπρου, σε επενδυτές από Γερμανία και Ντουμπάι. Θα ακολουθήσει το Λιμάνι της Λάρνακας και αναλόγως ενδιαφέροντος το Χρηματιστήριο και κάποια κρατικά ακίνητα. Την περίπτωση της CΥΤΑ την θεωρώ εξαιρετικά σημαντική, με την προσέλκυση στρατηγικού επενδυτή να είναι απολύτως απαραίτητη, αλλά για την ώρα δεν έχουμε δυστυχώς εξασφαλίσει την απαραίτητη συναίνεση της Βουλής. Να θυμίσω ότι η κυβέρνηση στην Κύπρο δεν έχει εξασφαλισμένη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και συνεπώς η συναίνεση κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι σε κάθε περίπτωση αναγκαία

»Το υψηλό ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων στα χαρτοφυλάκια των κυπριακών τραπεζών αποτελεί «μελανό σημείο» στην γενικά καλή εικόνα της οικονομίας της χώρας. Πώς σκοπεύετε να το αντιμετωπίσετε; Σχεδιάζετε πρόσθετες πρωτοβουλίες πέραν των μέτρων που έχετε ήδη λάβει, όπως την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για τις κατασχέσεις;

Το πρόβλημα των μη - εξυπηρετούμενων δανείων είναι . κατάλοιπο της στρεβλής οικονομικής διαχείρισης των προηγουμένων ετών. Σχετίζεται με την αλόγιστη πιστωτική επέκταση, δηλαδή τον υπερδανεισμό, των προηγουμένων ετών, και τη συνακόλουθη φούσκα που είχε δημιουργηθεί στον τομέα των ακινήτων. Η ανάκαμψη και η ανάπτυξη της οικονομίας είναι οι βασικότερες προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση και των δύο προβλημάτων. Εκτιμώ πως από το τέλος του 2016 θα αρχίσει να καταγράφεται αξιοσημείωτη μείωση στα μη-εξυπηρετούμενα δάνεια, κάτι που σχετίζεται και με τη μεγάλη προσπάθεια αναδιαρθρώσεων που ξεκίνησε περί τα τέλη του προηγούμενου έτους

»Περάσατε ως υπουργός Οικονομικών τις δύσκολες ώρες της διαπραγμάτευσης και για το ελληνικό ζήτημα, το 2015. Ποια θεωρείτε ότι ήταν η μεγαλύτερη απώλεια για την Ελλάδα από αυτή την περιπέτεια; Ανήκει οριστικά στο παρελθόν το Grexit

Θεωρώ πως ναι. Από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση και η πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων έχουν ανοικτά και καθαρά αποκλείσει το ενδεχόμενο της εξόδου, για μένα τέτοια προοπτική δεν υπάρχει.

»Nέοι φόροι ή περικοπές δαπανών; Τι είναι τελικά πιο ανώδυνη επιλογή για μια οικονομία που αντιμετωπίζει ανάγκη προσαρμογής

Χωρίς αμφιβολία θεωρώ πως οι συνεχείς φορολογικές επιβαρύνσεις αποτελούν τη χειρότερη μορφή λιτότητας, οι οποίες υπονομεύουν την αναπτυξιακή προοπτική. Ουσιαστικά οι φορολογικές επιβαρύνσεις είναι η λιτότητα που ένα κράτος φορτώνει στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, για να συνεχίσει το ίδιο να δαπανά αλόγιστα και πέραν των δυνατοτήτων του. Ούτε βεβαίως είναι αποτελεσματικές σε καιρό ύφεσης, επειδή πολύ απλά σπρώχνουν την οικονομία σε βαθύτερο τέλμα, με αποτέλεσμα τα φορολογικά έσοδα να παραμένουν αμετάβλητα ή ακόμη να μειώνονται. Στην Κύπρο, όπως σας έχω πει, αποφύγαμε τις φορολογίες, αλλά δεν διστάσαμε να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό μέσα από τη συγκράτηση και τον περιορισμό των δαπανών. Και αυτό συνέβαλε καθοριστικά στην επανάκτηση της καταναλωτικής και επενδυτικής εμπιστοσύνης και στην έξοδο από τη βαθιά και παρατεταμένη ύφεση. Και δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που μπορεί να ισχυριστεί ότι όλες οι δαπάνες στον κρατικό μας προϋπολογισμό ήταν αιτιολογημένες, στοχευμένες και ανταποδοτικές, με τρόπο που θα καθιστούσε τον περιορισμό τους ανέφικτο ή λανθασμένο

»Έχετε δηλώσει πως «εάν πει κανείς, δεν θα μετρήσω το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος και θα λάβω τις αποφάσεις που πρέπει, τελικά ίσως φανεί, ότι η έγνοια του πολιτικού κόστους δεν ήταν πραγματική και πως τελικά, πολιτικό όφελος προκύπτει μέσα από την τολμηρή πολιτική», θα μπορούσε αυτό να είναι και μια, φιλική, συμβουλή σας και προς την ελληνική κυβέρνηση

Δεν έχω κανένα δισταγμό να εκφράσω με ξεκάθαρο τρόπο την άποψη μου, αλλά δεν θεωρώ πως είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές, τη στιγμή μάλιστα που αυτό δεν μου έχει ζητηθεί.

Αν κρίνει κανείς από το ξερό "nein" του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών Σώυμπλε στο αίτημα του Έλληνα Πρωθυπουργού για έκτακτη συνάντηση κορυφής της Ευρωζώνης, σε συνδυασμό με την επισήμανση της-αυτονοήτως-στενής συνεργασίας της Καγκελαρίου Μέρκελ μαζύ του, είναι προφανές ότι οι "μετοχές" της Κυβέρνησης Τσίπρα στο Βερολίνο είναι εξόχως πεσμένες. Δεν το αντιλαμβάνονται στην Αθήνα; (Με αφορμή την ανταπόκριση του Γιώργου Παππά, γιά "ΤΑ ΝΕΑ")

Από το ημερολόγιό μου στο fb

προ πέντε ετών


 

Η «πλατεία των αγανακτισμένων» ήταν το εκκολαπτήριο της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, της αξιακά παράδοξης (μόνο φαινομενικά) συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ και όλων αυτών που συνέβησαν το πρώτο εξάμηνο του 2015 με τη χώρα να ζει τη χειρότερη διακινδύνευση των τελευταίων 46 ετών. Ήταν η προεικόνιση των ανιστόρητων πανηγυρισμών για τη συντριπτική νίκη του « όχι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 που εξαερώθηκε νομικά και πολιτικά μέσα σε λίγες ώρες και οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο. Η «πλατεία των αγανακτισμένων» ήταν ο τοπογραφικός συμβολισμός που λειτούργησε για χρόνια ως άλλοθι για κάθε εκδοχή εθνικολαϊκισμού, αλλά και για ακραίες μορφές συμβολικής και υλικής πολιτικής βίας....

Aπό "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 29/04-02/05/21

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου


Η «πλατεία» ήταν γεμάτη, μα το νόημα 
είχε κάτι από τις φωνές;


Τι έχει μείνει άραγε από την «πλατεία των αγανακτισμένων» του 2011, την «πάνω» και την «κάτω», δέκα χρόνια αργότερα, μετά την εμπειρία της περιόδου 2015-2019, εν μέσω πανδημίας και ενώ γιορτάζουμε την επέτειο των διακοσίων ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης;

Συνυπήρξα με τους τότε «αγανακτισμένους» στην Πλατεία Συντάγματος καθώς εκεί είναι η έδρα του υπουργείου Οικονομικών. Με την «πλατεία» σε πλήρη λειτουργία ανέλαβα τα καθήκοντά μου ως αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών. Με τους ήχους της πλατείας να ακούγονται έπρεπε να διαπραγματευτώ για τη νομισματική, δημοσιονομική και οικονομική επιβίωση της χώρας. Για την παραμονή της στην ευρωζώνη και την ΕΕ, την αποτροπή της ασύντακτης χρεοκοπίας, το κούρεμα και την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους.

Την ίδια ώρα που έπρεπε να δοθούν απαντήσεις στην περιβόητη τρόικα με στοιχεία, αριθμούς αλλά και επιχειρήματα αναγόμενα στην εθνική κυριαρχία, τη δημοκρατική αρχή, τις αντοχές της κοινωνίας και τις προοπτικές μιας οικονομίας που δεν πρέπει να στραγγαλίζεται αναπτυξιακά, κάποιοι άλλοι είχαν επιλέξει τον εύκολο και ανέξοδο ρόλο. Απευθύνονταν στο αντιφατικό και ευεπίφορο ακροατήριο της πλατείας που ήταν έτοιμο να αποδεχθεί και να χειροκροτήσει με πάθος την πιο ανεύθυνη, αντιφατική, ατεκμηρίωτη, ανεφάρμοστη ή δραματικά επικίνδυνη πρόταση.

Αναλογίστηκα πολλές φορές πόσο ασύμμετρη και ετεροβαρής ήταν αυτή η κατανομή ρόλων. Πόσο εύκολο θα ήταν και για εμάς που σηκώναμε το βάρος της κοινωνικής δυσαρέσκειας και καλούμασταν να πληρώσουμε όχι μόνο πολιτικά αλλά και προσωπικά το κόστος δύσκολων και δυσάρεστων αλλά απολύτως αναγκαίων αποφάσεων, να στήσουμε το δικό μας πολιτικό θέατρο σκιών στην πλατεία. Να προσχωρήσουμε στη συνωμοσιολογία, να κατηγορήσουμε τους προηγούμενους, τους «άλλους», να τροφοδοτήσουμε τον αχαλίνωτο πληθωρισμό των υποσχέσεων, να εκμεταλλευτούμε δημαγωγικά τις λεωφόρους του λαϊκισμού που συνέκλιναν στην πλατεία ή εκκινούσαν από αυτήν.

Στην πραγματικότητα ζούσαμε για πολλοστή φορά την κλασική σύγκρουση ανάμεσα στην πολιτική της ευθύνης που προκαλεί δυσαρέσκεια και παράγει κόστος και την πολιτική της αυτοαναφορικής και ανεξέλεγκτης «πεποίθησης» που διανέμει προσδοκίες χωρίς αντίκρισμα και χωρίς να λυπάται για καμία συνέπεια.

Η «πλατεία των αγανακτισμένων» ήταν το κάτοπτρο μιας κοινωνίας που είχε δώσει το 2009 την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στο ΠΑΣΟΚ και έδωσε το 2012 πάλι την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στα κόμματα που συνεργάστηκαν στην κυβέρνηση της περιόδου 2012-2014. Αλλά με την ίδια ευκολία ψήφισε τρεις αλλεπάλληλες φορές τη ρητορικά αντίθετη πολιτική το 2015. Ήταν κατά βάθος το «τύμπανο» που έβγαζε τους ύστατους ήχους μιας πολυσυλλεκτικής και ετερόκλητης κοινωνικής συμμαχίας που στήριξε τις μεγάλες εκλογικές νίκες, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, των προηγούμενων δεκαετιών και τώρα έσπαζε τους δεσμούς της με την προηγούμενη κομματικής της έκφρασης και έψαχνε επειγόντως νέα, αρκεί αυτή να διατηρούσε το ίδιο επίπεδο κεκτημένων ή μάλλον υποσχέσεων έστω κενών περιεχομένου.

Η «πλατεία των αγανακτισμένων» ήταν κατά βάθος το εργαστήριο στο οποίο δοκιμάστηκαν οι αντοχές του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Οι σε γενικές γραμμές υπεύθυνες και δύσκολες επιλογές της κομματικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή των πολιτικών αντιπροσώπων, με τις διαφοροποιήσεις και τις αντιφάσεις που πάντα υπάρχουν, αποκολλήθηκαν από τη βούληση της κοινωνικής και εκλογικής βάσης που αλλιώς είχε μάθει και δεν είχε καμία διάθεση να μοιραστεί ή πολύ περισσότερο να υποστεί το κόστος πολιτικών επιλογών του κοντινού ή μακρινού παρελθόντος. Επιλογών που η κοινωνική βάση τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ που είχε διαχειριστεί την κρίσιμη περίοδο 2004-2009, είχε ψηφίσει και ξαναψηφίσει, πριν, κατά και μετά την εφαρμογή τους. 


Η «πλατεία των αγανακτισμένων» ήταν το εκκολαπτήριο της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, της αξιακά παράδοξης (μόνο φαινομενικά) συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ και όλων αυτών που συνέβησαν το πρώτο εξάμηνο του 2015 με τη χώρα να ζει τη χειρότερη διακινδύνευση των τελευταίων 46 ετών. Ήταν η προεικόνιση των ανιστόρητων πανηγυρισμών για τη συντριπτική νίκη του « όχι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 που εξαερώθηκε νομικά και πολιτικά μέσα σε λίγες ώρες και οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο.

Η «πλατεία των αγανακτισμένων» ήταν ο τοπογραφικός συμβολισμός που λειτούργησε για χρόνια ως άλλοθι για κάθε εκδοχή εθνικολαϊκισμού, αλλά και για ακραίες μορφές συμβολικής και υλικής πολιτικής βίας.

Τώρα, δέκα χρόνια μετά βλέπω τις έρευνες της κοινής γνώμης και αναρωτιέμαι τι αποτελέσματα θα έδινε μια δέσμη ερωτήσεων για τις σημερινές αντιλήψεις και τις εκλογικές προτιμήσεις αυτών που συνέθεσαν την «πλατεία των αγανακτισμένων», ιδίως αυτών που ένιωθαν τότε ότι διεκδικούν κάτι που κάποιος μπορούσε δήθεν να τους δώσει αλλά τους το στερούσε. Κάτι που δεν τους έδωσε πότε κανείς τα χρόνια που ακολούθησαν.

Αυτός είναι ο συνηθισμένος τρόπος να γράφεται η Ιστορία, με τα συνηθισμένα όμως αποτελέσματα. -

ΟΣΑ ΕΙΠΕ Ο ΑΧΑΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟ "ΕΧΘΡΙΚΟ" ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Γ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΚΟΥΣΘΗΚΑΝ ΕΥΚΡΙΝΩΣ, ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΤΗ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ, ΣΥΝΕΠΩΣ....

ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΗΣ "ΑΥΓΗΣ", 2.321 (920)

"Η ΑΥΓΗ", πρωτοσέλιδο, 29/04/21



"Η ΑΥΓΗ", 29/04/21

"Η ΑΥΓΗ", 29/04/21

 

Μη νομίσει κανείς ότι οι Βέλγοι δεν είχαν δουλειά να κάνουν και με το που βγήκε το αποτέλεσμα, σου λένε, δεν τον πιάνουμε αυτόν τον Λαγό, να τον στείλουμε πεσκέσι στην Ελλάδα, να κάνουν Πάσχα οι άνθρωποι; Δεν είναι ακριβώς έτσι, ενημερώνω. Για την ακρίβεια, δεν είναι καθόλου έτσι. Πίσω από αυτό υπάρχει μια τεράστια κινητοποίηση της ΕΛ.ΑΣ., και ειδικότερα του ίδιου του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος από ημερών και ενόψει της ψηφοφορίας της Μ. Δευτέρας στο Ευρωκοινοβούλιο για την άρση της ασυλίας του χρυσαυγίτη είχε ξεκινήσει μπαράζ επαφών με συναδέλφους του υπουργούς της Ευρώπης, ώστε να αποκλειστεί ότι ο Λαγός θα μπορούσε να βρει καταφύγιο, έστω και για λίγες ημέρες, σε κάποια χώρα. Μίλησε συγκεκριμένα και με υπουργούς των σκανδιναβικών χωρών, όπου υποτίθεται ότι θα μετέβαινε ο Λαγός, προκειμένου να ζητήσει... πολιτικό άσυλο (εδώ γελάνε, κανονικά), και ειδικά στη Νορβηγία. Ολοι, μηδενός εξαιρουμένου, ήταν κάθετοι: αν πήγαινε στα μέρη τους, θα τον συνελάμβαναν και θα τον επέστρεφαν πακέτο στην Ελλάδα. Φυσικά ο Χρυσοχοΐδης έριξε το μεγαλύτερο βάρος του στις Αρχές του Βελγίου. Και πιο φυσικά, επίσης, μπορώ να το πω αυτό, ο Λαγός δεν έκοβε βόλτες μονάχος του στις Βρυξέλλες. Είχε από πίσω κόσμο που τον γνώριζε - και αυτό μπορώ να το πω. Αλλά ως εκεί. Τίποτε περισσότερο....

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 29/04-02/05/21


Ας κρατήσουν οι χοροί

Πάσχα των Ελλήνων, Πάσχα επέρχεται, και ας είναι το φετινό το τελευταίο που θα περάσουμε σε αυτές τις συνθήκες. Ας πάρουμε λοιπόν κουράγιο, ας κρατήσουμε δυνάμεις φέτος και πάμε ολοταχώς για το επόμενο, του '22, να το γιορτάσουμε όπως του αξίζει - με γλεντοκόπι ατελείωτο. Σε θάλασσες και σε βουνά, σε κάμπους και παραλίες. Με χορούς και με τραγούδια, και με τη χαρά της άνοιξης και της Ανάστασης. Της διπλής Ανάστασης. Του Κυρίου και της ζωής μας. Που χάθηκε ανάμεσα σε νούμερα, ιούς, λύματα, τεστ και φόβο. Πολύ φόβο για το άγνωστο. Που βίασε τις ψυχές μας, μας άλλαξε, μας χάλασε, μας έκανε αντικοινωνικούς, καχύποπτους, ως και ρατσιστές. Γι' αυτούς που νόσησαν. Κι ας ήταν δικοί μας άνθρωποι, ζουν (οι περισσότεροι τουλάχιστον) ανάμεσά μας, ήταν φίλοι, γνωστοί, αλλά μακριά. Γιατί κόλλησαν. Λες και ήταν στο χέρι τους ή γιατί το επεδίωξαν να κολλήσουν. Και για τους άλλους, που «έφυγαν», μόνοι, χωρίς ένα δικό τους, στοργικό χέρι να τους χαϊδέψει, αποχαιρετώντας τους για το αιώνιο ταξίδι.

Επανέρχομαι. Γιατί, το είπα και στην αρχή, Πάσχα των Ελλήνων, Πάσχα επέρχεται. Κι αν φέτος «κρατήσουν οι χοροί», του χρόνου δεν θα υπάρχει τίποτε να τους κρατήσει…

Ανάσταση

Και επειδή, μέρες που είναι, και αυτές που έρχονται αύριο, μεθαύριο είναι οι μέρες που η Εκκλησία ανοίγει τις αγκαλιές της να υποδεχτεί τους πιστούς της, φέτος, που αυτό θα γίνει όπως θα γίνει, με όρους και προϋποθέσεις, λέω να βάλω το υπέροχο, απόσπασμα της Αναστάσεως του Κυρίου, έτσι όπως λιτά αλλά και τόσο συγκλονιστικά το «κατέγραψε» ο ευαγγελιστής Μάρκος στο Ευαγγέλιό του:

«Και διαγενομένου τοῦ Σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. Καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ».

Χρόνια πολλά, πατριώτες...

Μπλόκο

Ομως, η επικαιρότητα τρέχει, δεν σταματάει. Τα γεγονότα συμβαίνουν, και καθώς εγώ, παρότι Παπα...Χρήστος, είμαι και δημοσιογράφος, επιθυμώ να ενημερώσω τους φιλομαθείς αναγνώστες μου αυτά που πληροφορήθηκα από πρώτο χέρι για τα περί συλλήψεως Λαγού εις τας Βρυξέλλας. Η προχθεσινή είδηση λοιπόν που μεταδόθηκε χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις και αναλύσεις, ότι λίγες ώρες μετά την επίσημη ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την άρση της ασυλίας του Γιάννη Λαγού αυτός συνελήφθη από τις βελγικές Αρχές, έχει παρασκήνιο. Σοβαρό. Μη νομίσει κανείς ότι οι Βέλγοι δεν είχαν δουλειά να κάνουν και με το που βγήκε το αποτέλεσμα, σου λένε, δεν τον πιάνουμε αυτόν τον Λαγό, να τον στείλουμε πεσκέσι στην Ελλάδα, να κάνουν Πάσχα οι άνθρωποι; Δεν είναι ακριβώς έτσι, ενημερώνω. Για την ακρίβεια, δεν είναι καθόλου έτσι. Πίσω από αυτό υπάρχει μια τεράστια κινητοποίηση της ΕΛ.ΑΣ., και ειδικότερα του ίδιου του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος από ημερών και ενόψει της ψηφοφορίας της Μ. Δευτέρας στο Ευρωκοινοβούλιο για την άρση της ασυλίας του χρυσαυγίτη είχε ξεκινήσει μπαράζ επαφών με συναδέλφους του υπουργούς της Ευρώπης, ώστε να αποκλειστεί ότι ο Λαγός θα μπορούσε να βρει καταφύγιο, έστω και για λίγες ημέρες, σε κάποια χώρα.

Μίλησε συγκεκριμένα και με υπουργούς των σκανδιναβικών χωρών, όπου υποτίθεται ότι θα μετέβαινε ο Λαγός, προκειμένου να ζητήσει... πολιτικό άσυλο (εδώ γελάνε, κανονικά), και ειδικά στη Νορβηγία. Ολοι, μηδενός εξαιρουμένου, ήταν κάθετοι: αν πήγαινε στα μέρη τους, θα τον συνελάμβαναν και θα τον επέστρεφαν πακέτο στην Ελλάδα.

Φυσικά ο Χρυσοχοΐδης έριξε το μεγαλύτερο βάρος του στις Αρχές του Βελγίου. Και πιο φυσικά, επίσης, μπορώ να το πω αυτό, ο Λαγός δεν έκοβε βόλτες μονάχος του στις Βρυξέλλες. Είχε από πίσω κόσμο που τον γνώριζε - και αυτό μπορώ να το πω. Αλλά ως εκεί. Τίποτε περισσότερο.

Κάπως έτσι συνελήφθη, πριν αποπειραθεί οτιδήποτε…

(Το πάθημα με τη δραπέτευση του υπαρχηγού της ναζιστοπαρέας Χρήστου Παππά έγινε μάθημα. Αντε με το καλό και στα... δικά του!)

Η έδρα και το ΚΙΝΑΛ

Ως παρεμπίπτον θέμα της σύλληψης του Λαγού και της αναμενόμενης έκδοσής του στην Ελλάδα, πιθανότατα να υπάρξει και αίτημα για έκπτωσή του από το βουλευτικό αξίωμα λόγω της καταδίκης του σε 13 χρόνια φυλάκιση για κακούργημα. Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι εξετάζεται σοβαρά να προσβληθεί η εκλογή του, ώστε να εκπέσει, και αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο ενδιαφέρει και το... ΚΙΝΑΛ!

Κατά τις πληροφορίες αυτές, το ΚΙΝΑΛ ενδιαφέρεται ζωηρά για την έκπτωση του Λαγού, διότι στις ευρωεκλογές του 2019 ήταν το κόμμα με το μεγαλύτερο αδιάθετο υπόλοιπο ψήφων.

Είχε εκλέξει δύο ευρωβουλευτές, τον Ν. Ανδρουλάκη και την Εύα Καϊλή, ενώ τρίτος σε ψήφους και μη εκλεγόμενος ήταν ο Νίκος Παπανδρέου.

Αν λοιπόν ευδοκιμήσουν οι κινήσεις για την έκπτωση του χρυσαυγίτη, υπάρχει το ενδεχόμενο η έδρα του να περιέλθει στο ΚΙΝΑΛ. Οπως είναι προφανές, πρόκειται για νομικής φύσεως ζήτημα, το οποίο θα απασχολήσει προσεχώς τους ειδικούς…

Εμπειρία

Ελαβα προσφάτως μια μικρή συλλογή κειμένων, του συναδέλφου μου Θανάση Μαυρίδη, υπό τον τίτλο «Δάσκαλε, φοβάμαι…».

Ο Θανάσης που βγήκε νικητής στη μάχη με τον κορωνοϊό, ύστερα από πολυήμερη νοσηλεία, επιχειρεί με τρόπο αλληγορικό να περιγράψει την τρομακτική εμπειρία που βίωσε ο ίδιος αντιμετωπίζοντας τον θανάσιμο εχθρό.

Καλός γραφιάς ο Θανάσης, αφήνει κατά μέρος την πολιτική και την οικονομία και προσπαθεί να περιγράψει τα συναισθήματα που κατακλύζουν κάποιον ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν γνωρίζει, αλλά έχει ακούσει τόσα γι' αυτό. Μερικά κείμενα που φιλοξενούνται στη συλλογή τα βρήκα, πραγματικά, συγκλονιστικά…

Mε το καλό και το επόμενο, αλλά όχι με αφορμή μια τέτοια εμπειρία, να ευχηθώ…


 

Πέμπτη 29 Απριλίου 2021

Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΣΚΙΤΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ (Αθηνών και Λευκωσίας), ΚΑΙ....

  • "Πολιτικώς ανορθόδοξα" και "Το λεξικό της κρίσης", από την "Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"
  • Με τη ματιά του Νίκου Πογιατζή, από το "Φιλελεύθερο" Λευκωσίας
ΚΥΡ


"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"


"Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


"TVXS", Γιάννης Δερμεντζόγλου


"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", Γιάννης Δερμεντζόγλου


"δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"


"Η ΑΥΓΗ"


"Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"


"ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ"


"Η ΑΥΓΗ", αναδημοσίευση


"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"



"Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


ΑΡΚΑΣ

ΑΡΚΑΣ


ΑΡΚΑΣ


"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"


"Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


"Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


"Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"


"Ο Φιλελεύθερος", Πίν



"Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", Βαγγέλης Παπαβασιλείου
& Γιάννης Αντωνόπουλος


"Ο Φιλελεύθερος", Νίκος Πογιατζής


ΑΡΚΑΣ