οι κηπουροι τησ αυγησ

Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΣΚΙΤΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ (Αθηνών και Λευκωσίας)...

ΚΥΡ




"ΠΡΟΤΑΓΟΝ", Ανδρέας Πετρουλάκης




"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", Ανδρέας Πετρουλάκης




"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", Δημήτρης Χαντζόπουλος




"Εφ.Συν", Πέτρος Ζερβός




"ΤVXS", Γιάννης  Δερμεντζόγλου




"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", Γιάννης Δερμεντζόγλου




"Η ΑΥΓΗ", Τάσος  Αναστασίου




ΑΡΚΑΣ



"Εφ.Συν", Κώστας Γρηγοριάδης




"Η ΑΥΓΗ", Βαγγέλης Χερουβείμ



"ΤΑ ΝΕΑ", Κώστας Μητρόπουλος




"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", Ηλίας Μακρής





ΑΡΚΑΣ



ΑΡΚΑΣ



"ΤΑ ΝΕΑ", Έφη Ξένου



"ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ"




"Ο Φιλελεύθερος", Πίν



"ΠΟΛΙΤΗΣ"


"ΧΑΡΑΥΓΗ" 


"ΠΟΛΙΤΗΣ"




"Ο Φιλελεύθερος", Νίκος Πογιατζής



ΑΡΚΑΣ

EΔΩ Η ΒΙΑΙΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΘΗΚΕ, ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ...

Από το ημερολόγιό μου στο fb,
προ πέντε ετών....





ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΒΟΛΕΩΝ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΤΗΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ....

Από το ημερολόγιό μου στο fb,
προ επτά ετών....




ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ "ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ" ΟΙ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΦΕΡΑΝ ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ...

Από το ημερολόγιό μου στο fb,
προ πέντε ετών




"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/04/15

ΜΕ "ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ", Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΜΕ ΠΟΥΡΑ Ή ΣΤΥΛΟ Mont-Blanc, ΚΑΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΑ ΜΟΝΟΝ...

Από το ημερολόγιό μου στο fb,
προ πέντε ετών




"ΤΑ ΝΕΑ", 30/04/15

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΛΑΚΕΙΑ+ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΙΣΧΥΟΣ+ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΦΕΛΕΙΑ=ΤΡΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΤΑΘΕΡΕΣ -ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΑΝΤΑ ΧΡΟΝΟ - ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΡΙΖΑ....

Από το ημερολόγιό μου στο fb,
προ οκτώ ετών





Όταν η πολιτική βλακεία και η αλαζονεία της ισχύος- πολύ περισσότερο κατά φαντασίαν ή καθ' υπερβολήν- συναντούν την επικαιρότητα των ημερών και παράγουν πολιτική, το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό. Δημιουργείται ένας πολιτικός πολιτισμός φανατισμένων ανθρώπων, με νοοτροπία ταλιμπάν, άκρως επικίνδυνος, όχι τόσον από την άποψη της υποκρυπτόμενης αντιαισθητικής αισθητικής, αλλά από την άποψη του ίδιου του πλαισίου αντιδημοκρατικής εκτροπής που υποκρύπτεται. Και όλα τα προηγούμενα εκφράζονται στη μία και μοναδική αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που γεννά δυσοσμία στους δρόμους των Ελληνικών πόλεων και επιχειρεί να διχάσει τους πολίτες.




ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ-ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: 12 λέξεις φανατισμού, εμπάθειας και προφανούς αδιεξόδου, συμπυκνώνουν την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, εν όψει των εκλογών της ερχόμενης Κυριακής.

Ας ξεδιπλώσουμε, σημείο προς σημείο, το πολιτικώς ηλίθιο, αλλά και αντιδημοκρατικό μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ:

-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΛΑΚΕΙΑ: Αποφάσισαν χωρίς εμάς, δηλαδή ημών του κόμματος μας, με μονοψήφιο ποσοστό στις εκλογές του 2009, από το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί ποσοστό που αντιστοιχεί στους βουλευτές υπό το Φώτη Κουβέλη που αποχώρησαν γιά να συγκροτήσουν τη ΔΗΜΑΡ. Αυτοί είναι οι μόνοι που δικαιούνται να αποφασίζουν γιά τις τύχες της χώρας και οι υπόλοιποι πολίτες να περιορίζονται εις ρόλο παθητικού αποδέκτη, αν όχι εκτελεστή των εντολών ολίγων πεφωτισμένων.

-ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΙΣΧΥΟΣ: Προχωράμε χωρίς αυτούς, δηλαδή ό,τι και αν προκύψει από τις κάλπες ώς ετυμηγορία του Ελληνικού λαού, ώς υπόδειξη του δέοντος γενέσθαι, εμείς θα επιμείνουμε στο "δικό μας", ό,τι και αν λέγει ή ζητεί η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Μήπως αυτό υποκρύπτει μία αμφιβολία γιά την σκοπιμότητα των εκλογικών αναμετρήσεων, μία κάποια προτίμηση σε "προοδευτικές δικτατορίες". Ανατροπή στην Ελλάδα, δεν σημαίνει στην ουσία παρά το τελευταίο, εκτός κι αν αποδεχθούμε ότι οι Έλληνες δεν είμαστε πλέον νουνεχείς και εχέφρονες, ότι έχουμε ξεχάσει τη δεινή περιπέτεια του εμφυλίου πολέμου.

-ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΦΕΛΕΙΑ: Μήνυμα στην Ευρώπη, μπορεί να στείλει η μικρή Ελλάς, ανάλογο του πληθυσμιακού της μεγέθους και της συμμετοχής της- μόλις 2,5%- εις το ΑΕΠ των χωρών της ευρωζώνης. Μόνον μείωψ ή επικίνδυνος αφελής θα μπορούσε να περιμείνει κάτι μεγαλύτερο ή περισσότερο. Και πέραν αυτού δεν θα ήταν άσκοπο γιά το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να παρακολουθήσει τον πολιτικό λόγο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς εις το οποίο μετέχει μέν, αλλό ουδόλως λαμβάνει υπ' όψη. Πόσες φορές οι ομοτράπεζοι του κυρ-Αλέξη εις το ΚΕΑ δεν τον έχουν ανακαλέσει εις τη λογική;

Βεβαίως είναι γεγονός ότι αυτές οι 12 "μαγικές λέξεις" έχουν αποτελέσει το σημείο αναφοράς φανατισμένων του πολυτασικού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, οι οποίοι επιχειρούν να μεταλαμπαδεύσουν, ακόμη με φασιστοειδείς πρακτικές, τις ιδέες τους.

Στην Ηλιούπολη, επί παραδείγματι, έχουν αναρτηθεί πανώ με τη υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με τα συνθήματα "Ή εμείς, ή αυτοί" .

Ανάλογη κατάσταση φασιστοειδούς συμπεριφοράς εκφράζεται εις τα κοινωνικά δίκτυα, προς όσους επιχειρούν να ελέγξουν κάποιους ταλιμπάν του ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, γιά όσα ζητούν ή προτείνουν:-"Σε λίγο καιρό, αν συνεχιστεί η κατάσταση αυτή και δεν τους συντρίψουμε στις εκλογές, κουκουλοφόροι θα γίνουμε όλοι. Και όποιον πάρει ο χάρος"-"Το βαθυ πα(σο)κ κι αν το πλένεις, τσοχατζοπουλήλα θα ξερνά"-"Δεν σας έχει μείνει καμία ιδεολογία και σκέφτεστε μόνο τον κώλο σας, την καλοπέραση σας και το βόλεμα σας"-"Σκατο ΠΑΣΟΚε, άντε να γλείψεις κανένα κόκαλο"(Όλα τα προηγούμενα, από τον σχολιασμό ενός εκ των πολλών, του κ. Φ...η Κ..στ...ου, εις απάντησιν του σε απόψεις αντίθετες προς τις δικές του, όπως ο υπογράφων, σε ανάρτηση-πρόσκληση διαλόγου του "ανανεωτικού" βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημ. Παπαδημούλη, δίχως ο τελευταίος να έχει λάβει θέση. Όλως τυχαίως;)


Το να ομιλήσεις γιά έλλειψη σεβασμού σε κάθε άλλη άποψη, δεν αποδίδει την πραγματικότητα μιάς εξόχως ανησυχητικής πραγματικότητος, σε μία δεινή φάση του εθνικού μας βίου, που απαιτεί τη μέγιστη δυνατή συστράτευση και συμπόρευση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων γιά τη σωτηρία του τόπου.

ΥΓ: Μπορεί τα χρησιμοποιούμενα ελληνικά να μην έχουν οποιαδήποτε σημασία σε τέτοιες στιγμές, αλλά το "προχωράμε" αποτελεί κραυγαλέα γλωσσική βαρβαρότητα. Ο πληθυντικός των αρχαιοελληνικών ρημάτων εις -αω,-έω και -οω, θέλει την τελική διατύπωση εις "προχωρούμε", συνηρημένο εις -εω είναι το ρήμα. Αλλά (και) από αγράμματους τι να περιμένει κανείς;...

Τα λεφτά θα είναι λίγα και –τουλάχιστον τα μισά– δανεικά. Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνουν δύσκολες επιλογές. Το μοιράζω λεφτά σε όλους, όπως στην πρώτη φάση της κρίσης, δεν είναι ούτε δύσκολο, ούτε επιλογή. Επιλογή είναι να απαιτήσεις από επιχειρήσεις που είχαν και καλά χρόνια, να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να μοιραστούν το κόστος με τους φορολογούμενους. Επιλογή είναι η στήριξη των βιώσιμων επιχειρήσεων και όχι όσων θα χρησιμοποιήσουν την κρίση ως άλλοθι και τη διατήρηση των θέσεων εργασίας ως απειλή για να αγοράσουν –με δημόσιο χρήμα– ακόμη λίγους μήνες ζωής.

Από την "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/04/20


ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΖΗΡΑ

Με ανησυχεί η επιστροφή στην κανονικότητα και το ενδεχόμενο να επανακάμψει η επιδημία, σε περίπτωση που δεν επιδείξουμε την υπευθυνότητα των δύο τελευταίων μηνών. Με ανησυχεί, όμως, ακόμη περισσότερο η κανονικότητα στην οποία επιστρέφουμε.

Την προηγούμενη φορά που... επιστρέψαμε, ύστερα από την κρίση χρέους, σε κανονικότητα, ήταν, μέσες - άκρες, η ίδια που μας οδήγησε στην κρίση. Αφού χάσαμε το ένα τέταρτο του ΑΕΠ, αφού εξορίσαμε τα καλύτερα μυαλά και χιλιάδες ζωές καταστράφηκαν, επανήλθαμε στο ίδιο μοντέλο ανάπτυξης. Παρά το υψηλό τίμημα, χάσαμε την ευκαιρία της κρίσης.

Τούτη τη φορά, η επιστροφή στην κανονικότητα θα συνοδεύεται από βαθιά ύφεση. Οποιο οικονομετρικό μοντέλο κι αν εμπιστευθεί κανείς, κοινή συνισταμένη όλων είναι πως η δική μας κανονικότητα θα έχει βαθύτερη ύφεση από αυτή άλλων χωρών, για δύο λόγους: πρώτον, τη μεγάλη εξάρτηση από τον τουρισμό και δεύτερον, τη μεγάλη συμμετοχή μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων στην οικονομική δραστηριότητα. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, οι πλέον πληττόμενοι τομείς είναι η κατασκευή μέσων μεταφοράς, η οικοδομή, το χονδρικό και λιανικό εμπόριο, τα ξενοδοχεία και εστιατόρια, τα ακίνητα, οι επαγγελματικές και άλλες προσωπικές υπηρεσίες. Αν εξαιρέσει κανείς τον πρώτο κλάδο (εμείς Airbus και Boeing δεν έχουμε) όλα τα υπόλοιπα είναι η επιτομή της ελληνικής οικονομίας.

Επίσης, η κανονικότητά μας περιλαμβάνει ένα τραπεζικό σύστημα βαριά τραυματισμένο, εγκλωβισμένο στην προσπάθεια να λύσει το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, ανίκανο να χρηματοδοτήσει την ανάκαμψη. Οι προϋποθέσεις να πάει χαμένη μια ακόμη κρίση είναι εδώ. Σε μερικές εβδομάδες, η κυβέρνηση θα κληθεί να λάβει δύσκολες αποφάσεις. Θα πρέπει να αποφασίσει πώς θα αξιοποιήσει τα συρρικνωμένα δημοσιονομικά περιθώρια και την όποια ρευστότητα πάρουμε από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ηδη οι διεκδικητές είναι πολλοί. Εμαθα, για παράδειγμα, πως κάποιοι ξενοδόχοι πιέζουν να ρυθμιστούν για μια ακόμη φορά και τα παλιά τους δάνεια, από τη δεκαετία του ’90. Μικρές και μεγαλύτερες επιχειρήσεις ζητούν να καλυφθεί από τον προϋπολογισμό η απώλεια εισοδημάτων, οριζόντια, χωρίς κριτήρια.

Τα λεφτά θα είναι λίγα και –τουλάχιστον τα μισά– δανεικά. Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνουν δύσκολες επιλογές. Το μοιράζω λεφτά σε όλους, όπως στην πρώτη φάση της κρίσης, δεν είναι ούτε δύσκολο, ούτε επιλογή. Επιλογή είναι να απαιτήσεις από επιχειρήσεις που είχαν και καλά χρόνια, να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να μοιραστούν το κόστος με τους φορολογούμενους. Επιλογή είναι η στήριξη των βιώσιμων επιχειρήσεων και όχι όσων θα χρησιμοποιήσουν την κρίση ως άλλοθι και τη διατήρηση των θέσεων εργασίας ως απειλή για να αγοράσουν –με δημόσιο χρήμα– ακόμη λίγους μήνες ζωής.

Επιλογή είναι η ενίσχυση κλάδων που παράγουν προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.

Επιλογή είναι ρήτρες ώστε να αποκλείονται επιχειρήσεις που δεν πληρούν κριτήρια κοινωνικής υπευθυνότητας, που παραβιάζουν συστηματικά την εργατική νομοθεσία και η διαδρομή τους είναι το άθροισμα αλλεπάλληλων ρυθμίσεων οφειλών σε τράπεζες και Δημόσιο.

Επιλογή είναι η ενίσχυση επιχειρήσεων που έχουν ενσωματώσει στα σχέδιά τους τη βιώσιμη ανάπτυξη, καθώς είναι πιο κερδοφόρες, πιο εξωστρεφείς, αμείβουν καλύτερα τους εργαζομένους, είναι εν τέλει χρήσιμες όχι μόνο για τους μετόχους τους, αλλά για την οικονομία συνολικότερα.

Επιλογή είναι να πάρεις άμεσα αποφάσεις για να αποκτήσει επιτέλους η οικονομία τραπεζικό σύστημα. Αν η επιστροφή στην κανονικότητα σημαίνει business as usual, απλώς θα πληρώσουμε ακριβά για να χάσουμε μια ακόμη κρίση, περιμένοντας να ενσκήψει η επόμενη


ΣΠΑΝΙΖΟΝ ΕΙΔΟΣ ΟΙ ΔΙΟΡΘΩΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΡΙΖΑΙΪΚΑ ΦΥΛΛΑ....

 Aπό τα ΣΥΡΙΖΑίϊκα φύλλα

"Η ΑΥΓΗ", 29/04/20

"Εφ.Συν", 29/04/20

Τη μια μέρα ταχυδρομούσε κάποιος επιστολή ή δέμα λ.χ. από τη Μυτιλήνη και την άλλη μέρα, ή σπάνια τη μεθεπομένη, το λάμβανε ο παραλήπτης π.χ. στην Τρίπολη. Παραξενευόμασταν τότε ευχάριστα για την καταπληκτική ταχύτητα με την οποία λειτουργούσε η υπηρεσία αυτή. Τώρα τελευταία η βραδυπορία είναι απίστευτη. Κάθε τόσο διατυπώνονται παράπονα. Δύο παραδείγματα: Φίλος συνάδελφος ταχυδρόμησε προ δύο μηνών φάκελο από τα Βριλήσσια Αττικής και ακόμη δεν τον έχω λάβει στο Θησείο. Μάλιστα αναγκάστηκε να ταχυδρομήσει εκ νέου φάκελο με το ίδιο περιεχόμενο και από τότε έχουν παρέλθει 40 ημέρες και ο νέος φάκελος παραμένει ανεπίδοτος. Επιπροσθέτως, στις 8 Απριλίου έλαβα επιστολή από τον Πειραιά που είχε ταχυδρομηθεί –άκουσον άκουσον!– στις 25 Φεβρουαρίου. Και με τον αραμπά να ξεκινούσε, θα είχε φτάσει την επομένη. Και εις επίρρωσην των γραφομένων σημειώνω επιπλέον πως έγκριτη αθηναϊκή εφημερίδα δημοσίευσε (Κυριακή 12-4-2020) άρθρο γνωστού συγγραφέα και τακτικού αρθρογράφου της με τίτλο «Ο ταχυδρόμος πέθανε;» στο οποίο ο συντάκτης εξιστορούσε με συγκεκριμένα παραδείγματα την τριτοκοσμική κατάσταση δυσλειτουργίας των ταχυδρομείων. Μήπως, λοιπόν, είναι καιρός να μετονομαστούν τα ταχυδρομεία σε «βραδυδρομεία», ώστε να ανταποκρίνονται στο... πνεύμα των καιρών;...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/04/20



1. Ο αερογενής ιός, οι μάσκες και ο ΠΟΥ

Κύριε διευθυντά,

Θα μου επιτρέψετε να επισημάνω και να φέρω στο προσκήνιο της επικαιρότητας κάτι το οποίο λανθάνει στη σκέψη πολλών σύγχρονων Ελλήνων ιατρών, σχετικό με την αντιμετώπιση της επιδημίας του νέου κορωνοϊού.

Είναι γνωστό ότι ο νέος ιός είναι αερογενής, μεταφέρεται δηλ. διά του αέρος και δευτερευόντως δι’ επαφής. Το πλύσιμο των χεριών λοιπόν καλώς συνιστάται (και σχεδόν επιβάλλεται) ώστε να εμποδιστεί η δι’ επαφής μετάδοση, αλλά η απορία είναι γιατί ο ίδιος φραγμός να μην επιδιώκεται στην αναπνευστική οδό διά της (ευρείας) εφαρμογής της μάσκας. Προσωπικά κατέληξα σε δύο λόγους, αρκετά σοβαρούς, αλλά όχι απαγορευτικούς:

Ο πρώτος είναι συγκυριακός. Κατά την έναρξη της επιδημίας η σπάνις των μασκών ήταν τέτοια που οι Ελληνες μάχονταν για την απόκτηση ενός τεμαχίου.

Ο δεύτερος και πλέον σοβαρός ήταν η κάπως ακατανόητη στάση του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), ο οποίος για την εκτός νοσοκομείου χρήση προτίμησε τη στάση Ποντίου Πιλάτου, αφήνοντας την κρίσιμη απόφαση στη διάθεση του ταλαίπωρου πολίτη.

Βέβαια θα ήταν λίγο ανάρμοστο μια νόμιμη και ταχύτατα καταξιωμένη Επιτροπή να έλθει σε ευθεία αντίθεση με μια θέση του ΠΟΥ. Αλλά τι να κάνουμε. Σ’ αυτόν τον κόσμο κανένας δεν είναι αλάνθαστος. Ούτε ο ΠΟΥ.

Ανδρέας Κ. Ντεληθέος, Αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

2. Ημουν νιος και γέρασα περιμένοντας το γράμμα

Κύριε διευθυντά,

Ενα ρεπορτάζ από την έγκριτη εφημερίδα σας «περί των ελληνικών ταχυδρομείων» θα αναδείκνυε –πιστεύω– ένα θέμα που σήμερα ληθαργεί και θα πρόβαλε τις αδυναμίες και τη δυσλειτουργία της υπηρεσίας αυτής, που παλαιότερα –μέσα σε δύσκολες συνθήκες– λειτουργούσε με ζηλευτή ταχύτητα, εξ ου και η ονομασία «ταχυδρομεία».

Τη μια μέρα ταχυδρομούσε κάποιος επιστολή ή δέμα λ.χ. από τη Μυτιλήνη και την άλλη μέρα, ή σπάνια τη μεθεπομένη, το λάμβανε ο παραλήπτης π.χ. στην Τρίπολη. Παραξενευόμασταν τότε ευχάριστα για την καταπληκτική ταχύτητα με την οποία λειτουργούσε η υπηρεσία αυτή.

Τώρα τελευταία η βραδυπορία είναι απίστευτη. Κάθε τόσο διατυπώνονται παράπονα. Δύο παραδείγματα: Φίλος συνάδελφος ταχυδρόμησε προ δύο μηνών φάκελο από τα Βριλήσσια Αττικής και ακόμη δεν τον έχω λάβει στο Θησείο. Μάλιστα αναγκάστηκε να ταχυδρομήσει εκ νέου φάκελο με το ίδιο περιεχόμενο και από τότε έχουν παρέλθει 40 ημέρες και ο νέος φάκελος παραμένει ανεπίδοτος.

Επιπροσθέτως, στις 8 Απριλίου έλαβα επιστολή από τον Πειραιά που είχε ταχυδρομηθεί –άκουσον άκουσον!– στις 25 Φεβρουαρίου. Και με τον αραμπά να ξεκινούσε, θα είχε φτάσει την επομένη.

Και εις επίρρωσην των γραφομένων σημειώνω επιπλέον πως έγκριτη αθηναϊκή εφημερίδα δημοσίευσε (Κυριακή 12-4-2020) άρθρο γνωστού συγγραφέα και τακτικού αρθρογράφου της με τίτλο «Ο ταχυδρόμος πέθανε;» στο οποίο ο συντάκτης εξιστορούσε με συγκεκριμένα παραδείγματα την τριτοκοσμική κατάσταση δυσλειτουργίας των ταχυδρομείων.

Μήπως, λοιπόν, είναι καιρός να μετονομαστούν τα ταχυδρομεία σε «βραδυδρομεία», ώστε να ανταποκρίνονται στο... πνεύμα των καιρών;

Παναγιώτης Ν. Ξηντάρας, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, επίτιμος σχολικός σύμβουλος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

3. Η ρεμντεσιβίρη και η COVID-19

Kύριε διευθυντά,

Στην εφημερίδα σας (Σάββατο 25.4.2020) δημοσιεύθηκε (σελ. 10) ανυπό́γραφο άρθρο υπό τον τίτλο «Ηλιακό φως και θερμοκρασία κατά COVID-19 – Απογοητευτικά τα αποτελέσματα κλινικής μελέτης της ρεμντεσιβίρης».

Στο δημοσίευμα αυτό αναφέρεται μεταξύ άλλων: «[...] Την ίδια στιγμή απογοητευτικά ήταν τα αποτελέσματα της κλινικής μελέτης ρεμντεσιβίρης της αμερικανικής Gilead Sciences που χορηγείτο κατά του ιού Εμπολα. Μελέτη που εκπονήθηκε στην Κίνα σε 237 πάσχοντες από COVID-19 χωρισμένους σε δύο ομάδες μία εκ των οποίων έλαβε το αντιιικό ενώ η άλλη ψευδοφάρμακο, κατέδειξε ότι η ρεμντεσιβίρη δεν βελτίωσε την κλινική εικόνα των ασθενών ούτε μείωσε τις συγκεντρώσεις του ιού στο αίμα τους, ενώ διεκόπη εξαιτίας των σοβαρών παρενεργειών του φαρμάκου.

Αρχικά η αποτυχία της κλινικής μελέτης αναρτήθηκε στη βάση δεδομένων κλινικών μελετών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αλλά γρήγορα αποσύρθηκε καθώς, όπως δήλωσε αξιωματούχος του ΠΟΥ, τα συμπεράσματα ακόμα αναλύονται από επιστημονική επιτροπή́ [...]».

Τα ανωτέρω αναφερόμενα στο υπόψη δημοσίευμα –τα οποία αποτελούν άκριτη αναπαραγωγή άλλων δημοσιευμάτων, χωρίς την απαιτούμενη προηγούμενη διασταύρωση– στερούνται βασιμότητας με αποτέλεσμα να μη συνιστούν έγκυρη ενημέρωση του αναγνωστικού σας κοινού για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Πιο συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα της υπόψη μελέτης δημοσιεύθηκαν χωρίς την έγκριση των υπεύθυνων για την εκπόνησή της. Επιπλέον, πουθενά –ακόμα και σε αυτά τα μη εγκύρως δημοσιευμένα αποτελέσματα– δεν αναφέρεται ότι η μελέτη «διεκόπη εξαιτίας των σοβαρών παρενεργειών του φαρμάκου».

Στο σημείο αυτό, αξίζει να μνημονευθεί για την ορθή ενημέρωση του αναγνωστικού σας κοινού, ότι η υπόψη μελέτη τερματίστηκε πρόωρα λόγω του χαμηλού αριθμού των ασθενών που συμμετείχαν σε σχέση με τον σχεδιασμό της και συνακόλουθα δεν είναι δυνατό να συναχθούν ασφαλή, από στατιστικής πλευράς, συμπεράσματα.

Οπως ήδη γνωρίζετε από την με ημερομηνία 8.4.2020 ενημερωτική επιστολή στην εφημερίδα σας και η οποία ακόμα και σήμερα αναρτάται στη δικτυακή της πύλη, έχουν σχεδιαστεί και διενεργούνται πολλαπλές κλινικές μελέτες φάσης 3, τα αποτελέσματα των οποίων θα παράσχουν τα απαραίτητα δεδομένα που θα καταδείξουν αν η υπόψη δραστική ουσία (REMDESIVIR) συνιστά αποτελεσματική θεραπεία για την COVID-19, καθώς και με ποιους όρους αυτή θα πρέπει να χορηγείται. Επιπλέον, τα αποτελέσματα των μελετών αυτών θα καταδείξουν το ποιοι χρήζουν θεραπείας, πότε και για πόσο χρονικό διάστημα θα πρέπει αυτή να χορηγείται.

Κατόπιν τούτου, επιθυμούμε να επισημάνουμε ότι η παρουσίαση ενός τόσο σημαντικού για τους ασθενείς, αλλά και την κοινή γνώμη, θέματος θα έπρεπε να γίνεται με τους όρους της αντικειμενικότητας και της ευρύτητας που επιβάλλει το δημοσιογραφικό λειτούργημα και ιδίως κατόπιν προηγούμενης διασταύρωσης, όπως αρμόζει στην έγκριτη εφημερίδα σας.

Ο Νομικός Σύμβουλος Gilead Sciences Ελλάς, Ηλιας Ι. Μανιατης

4. Ειδικά τώρα, όχι αντιπαραθέσεις

Κύριε διευθυντά,
Οταν υπό τις παρούσες συνθήκες υποδαυλίζουμε με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο την εθνική μας διχόνοια, προσφέρουμε πολύ κακή υπηρεσία στη χώρα μας. Είναι δε γνωστό ότι η διχόνοια ενυπάρχει εγγεγραμμένη στο DNA των Ελλήνων. Ας μην την ενεργοποιούμε τουλάχιστον τώρα, που η χώρα αντιμετωπίζει άμεσους κινδύνους. Αναφέρομαι στον κορωνοϊό και στην τουρκική απειλή. Και ο μεν κορωνοϊός έχει ημερομηνία λήξεως. Ομως, η τουρκική απειλή, παρουσιάζει επικίνδυνη έξαρση. Ας μην τραυματίζουμε, λοιπόν, την απαραίτητη εθνική ομοψυχία με ανούσιες πολιτικές αντιπαραθέσεις.

Αγγελος Ζαχαρόπουλος, Επίτ. διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής

5. Το δικαίωμα στη διαφωνία

Κύριε διευθυντά
Δεν έτυχε της ανάλογης προσοχής και εκτίμησης από τον αρχισυντάκτη η άποψη του κ. Ανδρέα Δρυμιώτη στην Οικονομική Κ, Κυριακή του Πάσχα, με τίτλο «Ακόμα πληρώνουμε την 21η Απριλίου 1967». Ανακρίβειες, ένα μάτσο εντυπώσεις και κακή έκθεση ιδεών από κάποιον σύμβουλο επιχειρήσεων(;). Πρέπει να υπάρχει υποχρέωση για να δημοσιεύονται τέτοιες θέσεις και με τόση ελαφρότητα. Κακή στιγμή για την εφημερίδα.

Χάρης Τ. Σπανάκης, Ηράκλειο Κρήτης

...από την "ΕΣΤΙΑ"

...από την "ΕΣΤΙΑ"
"ΕΣΤΙΑ", 29/04/20

Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΥ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΠΡΟΣΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΑΓΚΗ...

"EΣΤΙΑ", 29/04/30

Θα ήθελα να παρακαλέσω το Υπουργείο Πολιτισμού να σκεφτεί σοβαρά για να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα των μουσικών και των συνεργατών τους, που με ακυρωμένες όλες τις μουσικές εκδηλώσεις από τον περασμένο Φλεβάρη μέχρι άγνωστο πότε, άραγε πως θα αντέξουν; Πώς θα ζήσουν;...

Από "Το Ποντίκι"

Η συναυλία εν κινήσει που έδωσε η Αλκηστις Πρωτοψάλτη στην Αθήνα, το πρωί του Σαββάτου, δέχθηκε μεγάλη κριτική και «άναψε» πολλές συζητήσεις. Ωστόσο, με μία ανάρτησή του στο Facebook, ο Διονύσης Σαββόπουλος θέλησε να τοποθετηθεί δημόσια για το συμβάν και να υπερασπιστεί την Πρωτοψάλτη.

«Τώρα που καταλάγιασε ο θόρυβος, θέλω να πω και εγώ ένα μπράβο στην Άλκηστη για την πρωτοβουλία της. Μπορεί να υπήρξε ίσως μια αβλεψία με εκείνη την μάζωξη έξω απ το Μαξίμου αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία αυτής της πρωτοβουλίας.

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη βγήκε και γύρισε τους δρόμους της Αθήνας τραγουδώντας- τρεις ώρες non stop- από καρότσα φορτηγού, για να ψυχαγωγήσει και να ανεβάσει το ηθικό των συμπολιτών της που λόγω πανδημίας εγκαταβιούν έμφοβοι και περίκλειστοι στα τετραγωνικά τους και τους εξώστες τους πολύ καιρό τώρα. Κυρίως όμως, με την ωραία αυτή χειρονομία της, μας υπενθύμισε οτι τώρα είναι ο καιρός της προσφοράς και όχι του ατομικισμού.

Ευχαριστώ λοιπόν και εγώ την Άλκηστη για την γενναιοδωρία της και προτείνω στους Δήμους και στους πολιτιστικούς συλλόγους να ενθαρρύνουν ή και να προγραμματίσουν ανάλογες εκδηλώσεις για το Καλοκαίρι.

Τελειώνοντας θα ήθελα να παρακαλέσω το Υπουργείο Πολιτισμού να σκεφτεί σοβαρά για να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα των μουσικών και των συνεργατών τους, που με ακυρωμένες όλες τις μουσικές εκδηλώσεις από τον περασμένο Φλεβάρη μέχρι άγνωστο πότε, άραγε πως θα αντέξουν; Πώς θα ζήσουν;».






Ολος ο ΣΥΡΙΖΑ; Παραδόξως, όχι. Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στην προηγούμενη φάση, τη φάση της διεκδίκησης του ενός από τους δύο κομματικούς πόλους που, στο πλαίσιο ενός νέου δικομματισμού, όταν ο Μητσοτάκης κουράσει, ή φθαρεί, θα του δώσει την ευκαιρία της επιστροφής στη διακυβέρνηση. Από την ημέρα που αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ο πολιτικός του αντίπαλος ορθώς έκλεισε τα σύνορα με την Τουρκία για να αποτρέψει ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό κύμα, ο Τσίπρας φλερτάρει θεσμικό ρόλο. Με αντιφάσεις και παλινωδίες, πλην σε γενικές γραμμές επιμένοντας. Αλλά όλη αυτή η προσπάθεια της θεσμικής πορείας του αρχηγού είναι υπονομευμένη από το κόμμα. Οχι μόνο από τους φανατικούς αλλά και από πρόσωπα που θα τα έλεγε κανείς μετριοπαθή. Θαρρείς και γίνεται ένας αγώνας δρόμου να αναβιώσουν στρατηγικές εχθροπάθειας, ένα κλίμα νέου οιονεί εμφυλίου. Θαρρείς και αν δεν πολεμάει με κάποιους εχθρούς η Αριστερά δεν μπορεί να υπάρξει....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/04/20


Αρχηγός χωρίς κόμμα

Τις τελευταίες ημέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει και θυμίζει τον παλιό εαυτό του. Τα στελέχη του έχουν βγει στην αγορά με άγριες διαθέσεις. Φιλοτεχνούν για τον Κυριάκο Μητσοτάκη την εικόνα ενός αυταρχικού ηγέτη, ο οποίος στο όνομα της πανδημίας χρησιμοποιεί αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις. Τον εμφανίζουν ως Πρωθυπουργό που δεν νοιάζεται για την οικονομική στενότητα στην οποία μπαίνουν τα νοικοκυριά, που δεν δίνει επιδόματα, που δεν ξοδεύει τέλος πάντων για το καλό του λαού το περίφημο «μαξιλάρι» με το υποτιθέμενο κομπόδεμα που άφησε η διακυβέρνηση Τσίπρα.

Το «μαξιλάρι», το έχουμε ξαναπεί, για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο λεφτόδεντρο. Προφανώς το επικαλούνται και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, όσοι χρημάτισαν σε οικονομικά υπουργεία (ανάμεσά τους, με έμφαση ο Κατρούγκαλος και η Αχτσιόγλου) και ορισμένοι που γενικώς έκαναν καριέρα ως τοκιστές και σουλατσαδόροι (π.χ. ο Σκουρλέτης). Ο τελευταίος, και μαζί του πολλοί ακόμα στον ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρίζονται ότι ενώ ο Μητσοτάκης χρηματοδότησε την οικονομία με τα λεφτά του «μαξιλαριού» που τα μάζευαν οι κυβερνήσεις Τσίπρα, τώρα που ήρθε η ώρα να μοιράσει χρήμα στον λαό έχει στις τσέπες του καβούρια. Οπότε, πόλεμος.

Ενας πόλεμος που γενικεύεται με οποιαδήποτε αφορμή, απέναντι σε κάθε κυβερνητική κίνηση, με μεγάλη οξύτητα. Λες και ένα ολόκληρο κόμμα κάνει ασκήσεις εχθροπάθειας, με προοπτική την επόμενη μέρα - η οποία ήδη φωτογραφίζεται ως εποχή δεινής οικονομικής κρίσης, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει να συντονίσει και να προσποριστεί ένα νέο κύμα αγανάκτησης.

Ολος ο ΣΥΡΙΖΑ; Παραδόξως, όχι. Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στην προηγούμενη φάση, τη φάση της διεκδίκησης του ενός από τους δύο κομματικούς πόλους που, στο πλαίσιο ενός νέου δικομματισμού, όταν ο Μητσοτάκης κουράσει, ή φθαρεί, θα του δώσει την ευκαιρία της επιστροφής στη διακυβέρνηση. Από την ημέρα που αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ο πολιτικός του αντίπαλος ορθώς έκλεισε τα σύνορα με την Τουρκία για να αποτρέψει ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό κύμα, ο Τσίπρας φλερτάρει θεσμικό ρόλο. Με αντιφάσεις και παλινωδίες, πλην σε γενικές γραμμές επιμένοντας.

Αλλά όλη αυτή η προσπάθεια της θεσμικής πορείας του αρχηγού είναι υπονομευμένη από το κόμμα. Οχι μόνο από τους φανατικούς αλλά και από πρόσωπα που θα τα έλεγε κανείς μετριοπαθή. Θαρρείς και γίνεται ένας αγώνας δρόμου να αναβιώσουν στρατηγικές εχθροπάθειας, ένα κλίμα νέου οιονεί εμφυλίου. Θαρρείς και αν δεν πολεμάει με κάποιους εχθρούς η Αριστερά δεν μπορεί να υπάρξει.

Ολα αυτά, όμως, δημιουργούν πρόβλημα. Διότι ο Τσίπρας ισορροπεί μόνος, αγόμενος και φερόμενος από τις διάφορες κομματικές συνιστώσες και τα καπετανάτα, πάνω από ένα κενό νομιμοποίησης - το οποίο μεγαλώνει όσο λόγω της υγειονομικής κρίσης απομακρύνεται η προοπτική του κομματικού συνεδρίου. Υπό κανονικές συνθήκες, ο Τσίπρας θα ετοιμαζόταν για το συνέδριο που θα του επέτρεπε να ελέγξει το κόμμα. Υπό τις σημερινές συνθήκες, είναι έρμαιο διαφόρων πόλων εξουσίας, που δεν έχουν κανένα θέμα να τον αποδομούν. Ενας θεσμικός που βλέπει σκεπτικός Πολάκη, Κυρίτση και πολλά άλλα χαιρέκακα παιδιά να παίζουν το παλιό γνωστό παιχνίδι. Ουσιαστικά, ένας ξένος, ένας αρχηγός χωρίς κόμμα - ή έστω αρχηγός σε ένα κόμμα που δεν περιέχει τις επιδιώξεις του.

Ή μάλλον, περιέχει έναν και μοναδικό δρόμο προς τις επιδιώξεις του: την υιοθέτηση και εκ μέρους του της εχθροπάθειας, την προσπάθεια επανάληψης, ή και υπέρβασης, των λαϊκιστικών μεθοδεύσεων της περασμένης δεκαετίας. Με κίνδυνο ο επίδοξος ευρωπαίος σοσιαλδημοκράτης να συρθεί εκ νέου στους καινούργιους πολέμους του εθνολαϊκιστικού ριζοσπαστισμού. Αν βαθύνει η κρίση, εκεί θα πάνε τα πράγματα. Αν, αντιθέτως, η κρίση ελεγχθεί, ο Τσίπρας θα αποκτήσει υπαρξιακό πρόβλημα.

ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΜΑΘΕΙ( ; ) Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΓΩΝ ΧΡΟΝΟΣ ΣΥΝΕΒΑΛΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΛΥΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΙΧΝΟΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ...

Από την "Εφ.Συν", με την ορθή κρίση 
του καλού συναδέλφου...


"Εφ.Συν", 29/04/20

Μένω σε μια περιοχή όπου η κανονικότητά της περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, και την παρουσία «εξαρτημένων ατόμων», όπως τους αποκαλείτε. Κοινώς, διαφόρων ταλαίπωρων που αδυνατούν να συμμετάσχουν στην κοινωνική ζωή, με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Μέχρι πρότινος συγκεντρώνονταν στην οδό Μαυρομματαίων, μεταφέρθηκαν στην οδό Αντωνιάδου και τώρα κυκλοφορούν κάπου ανάμεσα στα σκαλιά του ηλεκτρικού στον σταθμό Βικτώρια, τη Χέυδεν, τη Γκυιλφόρδου, τη Φερών και την Αινιάνος. Μη σας παραξενεύουν τα κάπως εξωτικά ονόματα των οδών. Βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας. Οι τουριστικοί οδηγοί υποδεικνύουν ως πλησιέστερο σταθμό στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο τον σταθμό Βικτώρια....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"


της οποίας τα μέλη ήσαν ξαπλωμένα στην εξώπορτα. Μου φαίνονταν μάλλον ζαλισμένα και ο εκπρόσωπός τους, καλόβολος, με διαβεβαίωσε ότι «εκ παραδρομής» (sic) βρέθηκαν εκεί, ενώ οι δύο φίλοι του παρέμεναν ξαπλωμένοι στα πλακάκια. «Εχουν τα θέματά τους» με καθησύχασε χαμογελώντας ο ευγενής εκπρόσωπος. Η ευγενέστατη τηλεφωνήτρια των υπηρεσιών σας με διαβεβαίωσε ότι «θα ενημερώσει». Μια παραλλαγή της «αμέσου δράσεως» είναι η «έμμεση δράση». Ο ένας ενημερώνει τον άλλον. Επειδή δεν εμφανίστηκε κανείς ούτε αμέσως ούτε εμμέσως, δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ ότι, επιτέλους, οι ημέρες της κρίσης πέρασαν, αφού η αστυνομία, που κάτι θα ξέρει, επανήλθε στην κανονικότητά της.

Μένω σε μια περιοχή όπου η κανονικότητά της περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, και την παρουσία «εξαρτημένων ατόμων», όπως τους αποκαλείτε. Κοινώς, διαφόρων ταλαίπωρων που αδυνατούν να συμμετάσχουν στην κοινωνική ζωή, με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Μέχρι πρότινος συγκεντρώνονταν στην οδό Μαυρομματαίων, μεταφέρθηκαν στην οδό Αντωνιάδου και τώρα κυκλοφορούν κάπου ανάμεσα στα σκαλιά του ηλεκτρικού στον σταθμό Βικτώρια, τη Χέυδεν, τη Γκυιλφόρδου, τη Φερών και την Αινιάνος. Μη σας παραξενεύουν τα κάπως εξωτικά ονόματα των οδών. Βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας. Οι τουριστικοί οδηγοί υποδεικνύουν ως πλησιέστερο σταθμό στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο τον σταθμό Βικτώρια.

Αναγνωρίζω ότι η μεταφορά των ταλαιπωρημένων αυτών συμπολιτών μας από τον έναν δρόμο στον άλλον απαιτεί και κόπο και στρατηγικό σχεδιασμό. Προτείνω, δε, να συνεννοηθείτε με τον δήμαρχο κ. Μπακογιάννη για την ολοκλήρωση του σχεδίου. Αν δεν έχετε το τηλέφωνό του θα το ζητήσω από την εφημερίδα. Να απευθυνθείτε στις ευαίσθητες χορδές των. Κουρασμένοι να μετακινούνται από τον έναν δρόμο στον άλλον, αν ακούσουν την κ. Πρωτοψάλτη να τραγουδάει το «τρεις του Σεπτέμβρη» θα παραδώσουν το πνεύμα τους στη νέα κανονικότητα, νομίζοντας ότι ξανάρχεται ΠΑΣΟΚ.

Υπουργέ μου,
Μέτρον άριστον. Και η κανονικότητα θέλει το δικό της. Με υπερβολικές δόσεις κανονικότητας μπορεί να βαρυστομαχιάσουμε.
Μετά τιμής…

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ". 29/04/20

"...Η κυβέρνηση έδειξε χθες, με μια παρουσίαση που ήταν σχολαστικά scripted –καταστρωμένη μέχρι συλλαβής– ότι σκοπεύει να επενδύσει στο άυλο κεφάλαιο που συγκέντρωσε στην πρώτη φάση της κρίσης. Σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την εικόνα μιας διοίκησης που βασίζεται στην επιστήμη και στον επαγγελματισμό, προκειμένου να εκμαιεύει εμπιστοσύνη και συμμόρφωση με τα μέτρα. Για να το πει κανείς με τον τρόπο του Ιεροθέου: το χάρισμα της παρούσας εξουσίας είναι ότι δεν πουλάει χάρισμα. Οχι άλλη μαγεία. Οχι άλλο χάρισμα...."

Aπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/04/20