ΠΤΕΡΑΡΧΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: “Αυτό λοιπόν που ΔΕΝ επέτρεψε επί της ουσίας την εκτέλεση νέων προγραμμάτων παρά του ότι προϋπολογίστηκαν σημαντικά ποσά καθ΄ όλη τη διάρκεια της επιτροπείας, είναι οι δύο νόμοι περί προμηθειών αμυντικού υλικού, δηλαδή των 3883/10 και 3978/11. Η αυστηρότητα και η πολυπλοκότητα των νόμων αυτών, ουσιαστικά δεν επιτρέπουν νέες προμήθειες παρά μόνο εάν γίνουν με διακρατικές συμφωνίες και νομοθετική ρύθμιση από την Βουλή, κάτι όμως που δεν αποτελεί άλλοθι ώστε να επαναλαμβάνεται συνεχώς”!!!

Λογαριάζουν χωρίς τους αναγνώστες τους, ως φαίνεται, στη ΣΥΡΙΖΑίϊκη εφημερίδα «πλατιάς κυκλοφορίας» της οδού Κολοκοτρώνη 8 κι εκεί που ζήτησαν και έλαβαν συνέντευξη από τον Πτέραρχο(Ι) ε.α. Χρ. Χριστοδούλου, Επίτιμο Α/ΓΕΕΘΑ και προηγουμένως Α/ΓΕΑ επί ημερών συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, γιά τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα σκέφθηκαν: Δεν είναι ευκαιρία να ρίξουμε και μία τορπίλη στον πρώην Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο, διατελέσαντα Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και πρώην Υπουργό, μεταξύ άλλων και στο ΥΠΕΘΑ;

Ο ανυποψίαστος αναγνώστης που θα διάβασε τη συνέντευξη του Πτεράρχου-εκ των κορυφαίων στη νεοπαγή κλαδική αποστράτων του ΣΥΡΙΖΑ-θα έμεινε, προφανώς, με τον τίτλο από τα λόγια του «Η χώρα μας δεν θα έπρεπε να εμπλακεί με όπλα στην Ουκρανία» και την ανάπτυξή στη μιάμιση σελίδα που διετέθη προς τούτο στο φύλλο της Τρίτης, 22 Μαρτίου 2022. Και στο τέλος μάλλον ουδόλως θα πρόσεξε την ακροτελεύτια παραπομπή, συμφώνως με την οποία το πλήρες κείμενο της συνέντευξης Χριστοδούλου είναι διαθέσιμη στην ηλεκτρονική «Εφ.Συν» (link:https://www.efsyn.gr/politiki/synenteyxeis/336775_i-hora-mas-den-eprepe-na-emplakei-me-opla-stin-oykrania)

Ομολογώ ότι αυτή η παραπομπή με πονήρεψε εξ αρχής, δίχως και να το ψάξω. Αλλά σήμερα, από τη σελίδα-στίγμα του καλού και έμπειρου συναδέλφου Γιώργου Παπαχρήστου, από «ΤΑ ΝΕΑ», βεβαιώθηκα ότι ολιγόρησα και ιδού η αιτία:

Αυστηροί νόμοι

Μία ενδιαφέρουσα, οπως και να το κάνεις, όπως και να το δεις, λόγω των ημερών, συνέντευξη του κυρίου Χρήστου Χριστοδούλου πτεράρχου εν αποστρατεία και επιτίμου αρχηγού ΓΕΕΘΑ, επί των ημερών του αξεπέραστου (και νυν …νεανίζοντος, τρομαρα του) Καμμένου,, δημοσιευσε χθες η γνωστη “Εφ.Συν.”. Και μεταξυ πολλών και διαφόρων άλλων (ερωτήσεων), ο συναδελφος κύριος Τερζής, θέτει στον αρχηγό, και το εξης ερώτημα:

- Κύριε Αρχηγέ, εδώ και μια 10ετία δεν αγοράσαμε σχεδόν τίποτα για τις ΕΔ, αφού δεν είχαμε χρήματα λόγω της οικονομικής κρίσης. Δεν έπρεπε να προχωρήσουμε σε νέες αγορές;

Απαντάει διάφορα μπλα…μπλα…ο αρχηγός, προκειμένου να δικαιολογήσει γιατί δεν έγιναν προμηθειες πολεμικου υλικου παρ΄οτι λεφτά υπηρχαν, και σε κάποιο σημειο, δηλώνει και τα ακολουθα:

“Αυτό λοιπόν που ΔΕΝ επέτρεψε επί της ουσίας την εκτέλεση νέων προγραμμάτων παρά του ότι προϋπολογίστηκαν σημαντικά ποσά καθ΄ όλη τη διάρκεια της επιτροπείας, είναι οι δύο νόμοι περί προμηθειών αμυντικού υλικού, δηλαδή των 3883/10 και 3978/11. Η αυστηρότητα και η πολυπλοκότητα των νόμων αυτών, ουσιαστικά δεν επιτρέπουν νέες προμήθειες παρά μόνο εάν γίνουν με διακρατικές συμφωνίες και νομοθετική ρύθμιση από την Βουλή, κάτι όμως που δεν αποτελεί άλλοθι ώστε να επαναλαμβάνεται συνεχώς”!!!

Σαφέστατος, ο αρχηγός!

Ποιός όμως ψήφισε αυτούς, τους δρακοντειους, για επιδοξους μιζαδόρους που δραστηριοποιουνται στα εξοπλιστικα των Ενόπλων Δυνάμεων, νόμους, δεν το αναφέρει ουτε ο αρχηγός, ουτε ο συνάδελφος. Θα το κάνω εγώ λοιπον: ονομάζεται Ευάγγελος Βενιζέλος, και τους ψήφισε την περιοδο που υπηρετουσε ως υπουργός Αμυνας (στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου).

Αργότερα στη διάρκεια της ημέρας, από επαγγελματικη διαστροφή περισσότερο, ξεφυλλίζοντας την έντυπη έκδοση της Εφ.Συν. τί διαπιστωσα; Ότι ερώτηση και απάντηση είχαν εξαφανιστεί!.. Τις έχει φάει, το σκοτάδι.

Να υποθέσω ότι κοπηκαν λόγω χώρου; Να το υποθεσω, γιατί είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος. Γιατι δεν μπορώ να φανταστώ ότι πετσοκοψαν τον αρχηγό, για να μην ενοχληθεί το ιερατείο ΣΥΡΙΖΑ, και ειδικά ο “Λεγάμενος”, ο οποίος με κάτι τέτοιες αναφορές (υπερ Βενιζέλου), πετάει …φλυκταινες. Ασε δε που ο κ. Χριστοδουλου ως ατυπος συμβουλος του, μετέχει και του ατυπου ΚΥΣΕΑ που έχει συστησει η Κουμουνδουρου, προκειμένου να συμβουλευεται ο αρχηγός…

(Το ωραίο είναι ότι η καλή εφημερίδα για να είναι καλυμμένη έναντι του συγκεκριμένου ….πετσοκόματος στο τέλος του δισέλιδου, αναφέρει, ότι “ολοκληρη η συνέντευξη δημοσιευεται στην efsyn.gr”. Χα!)

Σκέπτομαι, όμως, με την ευκαιρία του διπλού σχολίου από το Γιώργο Παπαχρήστο, να πάω το πράγμα λίγο παραπέρα:

Αναφέρεται ο Πτέραρχος στους συγκεκριμένους Νόμους, οι οποίοι, όπως είναι τοις πάσι γνωστό, νομοθετήθηκαν επί ημερών Ευάγ. Βενιζέλου ως ΥΕΘΑ στην Κυβέρνηση Γ.Α.Παπανδρέου, δίχως να τον κατονομάζει, στους οποίους καταλογίζει «πολυπλοκότητα» και «αυστηρότητα» και κυρίως ότι απαιτούν διακρατικές συμβάσεις και κύρωσή τους από τη Βουλή, για προμήθειες αμυντικού υλικού «που δεν αποτελεί άλλοθι, ώστε να επαναλαμβάνεται συνεχώς»(....)Ιδού, λοιπόν, αλλη μία βολική εξήγηση γιά το γεγονός ότι επί ΣΥΡΙΖΑιοκρατίας δεν διετέθη ούτε ένα ευρω γιά προμήθειες αμυντικού υλικού, με αποκλειστική εξαίρεση των αναβάθμιση των μαχητικών αεροσκαφών «F-16» της ΠΑ στη έκδοση Viber, κι ας προσπαθούσε ο Τσίπρας, μέχρι τώρα, να τα φορτώσει στην κακοδαιμονία της χώρας, συνεπεία της επιτροπείας, ελέω μνημονίων που προσέθεσε και αυτός....Διότι «λεφτά υπήρχαν» γιά τον σκοπό αυτό στα Γενικά Επιτελεία των τριών Κλάδων των ΕΔ, όπως βεβαιώνει!

Το κυριώτερο, όμως, είναι ότι ο ίδιος ο επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ ουδόλως έχει σε εκτίμηση τις διακρατικές συμβάσεις προμήθειας αμυντικού υλικού, πρακτική που έχει ακολουθηθεί με συνέπεια από τη σημερινή Κυβέρνηση της ΝΔ, όπως έγινε με την προμήθεια των μαχητικών αεροσκαφών «Rafale» και των υπερσύγχρονων φρεγατών «Belharra» από τη Γαλλία.

Και σημειωτέον αφού προηγήθηκαν κλειστές ενημερώσεις στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Στρατηγό Κων. Φλώρο, γιά τη Νέα Δομή Δυνάμεων και συν-επώς γιά το είδος των εξοπλισμών που αυτή απαιτεί...Συνεπώς η κρίσιμη διάσταση της διαφάνειας στις προμήθειες αμυντικού υλικού υπέρ των ΕΔ, μέσω των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, δεν εμπίπτει στις προτεραιότητες (έστω) του εκ των στρατιωτικών συμβούλων κορυφής εις το κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου.

Είναι να διερωτάται κανείς: Από των ημερών του στο βαθμό του Υποπτεράρχου, ως Διοικητής ΔΑΥ, εν συνεχεία του Αντιπτεράρχου ως Αρχηγός Τακτικής Αεροπορίας και Αρχηγός ΓΕΑ και τελικώς του Πτεράρχου στην κορυφαία θέση της στρατιωτικής ηγεσίας των ΕΔ βρήκε τη βούληση και τελικώς τον χρόνο να διατυπώσει αντίλογο στους «κακούς Νόμους Βενιζέλου» που σήμερα δαιμονοποιεί; Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι για μία κρίσιμη περίοδο 10 ετών προέκρινε επιμελώς την αιδήμονα σιωπή, δεν είπε και δεν έγραψε λέξη...

Αλλά και σήμερα που ο Πτέραρχος καταφέρεται με τόσο «κάθετο» τρόπο εναντίον της διάθεσης πολεμικού υλικού στην Ουκρανία (κατασχεθέντος εν πολλοίς από Ουκρανικό λαθρεμπορικό πλοίο σε προηγούμενο χρόνο), θα μπορούσε-θα όφειλε, μάλλον...-να είναι περισσότερο προσεκτικός, ενθυμούμενος τον πρότερο εαυτό του, ως Αρχηγός ΓΕΑ, επί ημερών του αλήστου μνήμης ΥΕΘΑ, Παν. Καμμένου, των ανύπαρκτων ΑΝ.ΕΛ, μετά τις εκλογές του 2019.

Όταν είναι ο ίδιος, ο οποίος, με συνοπτικές διαδικασίες, εν μιά νυκτί όπως βεβαιώνουν καλώς γνωρίζοντες στο ΓΕΑ, είχε διατάξει κατεπειγόντως τη σύνταξη ΦΕΕ γιά την πώληση «ικανού» ( ; )αριθμού βομβών των 500 και 1.000 λιβρών, τύπου ΜΚ-82/83, «μη επιχειρησιακώς αναγκαίων» (....)στο Βασιλειο της Σαουδικής Αραβίας. Είναι η χώρα, όπου η Σαρία αποτελεί τον ύψιστο νόμο και που είχε κατηγορηθεί διεθνώς, με αδιάψευστα στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας ( φωτογραφίες μη εκραγεισών βομβών ή θραύσματα από τέτοιες βόμβες, τραυματισμένοι κ.ο.κ) γιά αεροπορικές επιχειρήσεις στη Σαναά και αλλού στη Βόρεια Υεμένη, εναντίον των φιλο-ιρανών ανταρτών Χούτι. To υπάρχον αποθέμά τους φαίνεται ότι είχε αρχίσει να εξαντλείται και είχαν ζητήσει κατεπειγόντως αναπλήρωση των βομβών ίδιου τύπου, που τούς είχαν χορηγηθεί προηγουμένως από την Ιταλία. Τότε δεν είχαν σκεφθεί αναλόγως, με τον τρόπο με τον οποίο βάλλεται από τον ίδιο η προμήθεια των κατασχεθέντων Ουκρανικών και άλλων «Καλάσνικωφ» στην Ουκρανία μετά τη Ρωσσική εισβολή και μάλιστα γιά τέτοια σύρραξη, που δεν είχε το χαρακτήρα πολέμου; Και ακόμη πώς και πόσο εκτιμήθηκε η αξία κάθε βόμβας και με ποιά κατώτατη τιμή διαπραγμάτευσης; Και ποιό είναι το κύρος της διαπραγμάτευσης που ακολουθήθηκε με Έλληνα ιδιώτη-εκπρόσωπο της Σαουδαραβικής πλευράς;

Αλλά και κάτι ακόμη γιά τον Πτέραρχο Χριστοδούλου: Είχε λάβει, τότε, ως Αρχηγός ΓΕΑ, είχε ζητήσει και συνεκτιμήσει τυχόν παράπλευρες συνέπειες από τμήματα της διεθνούς τρομοκρατίας, από τις υπηρεσίες πληροφοριών και αναλύσεων της ΠΑ, από ό,τι είχε απομείνει σε αυτή, μετά τη διάλυση των αρμοδίων υπηρεσιών από τον προκάτοχό του Α/ΓΕΑ;

Το ότι δεν προχώρησε η εν λόγω εκποίηση δεν καθιστά άνευ σημασίας τα προηγούμενα, τα οποία τότε (περίοδος 2017-2018) είχαν απασχολήσει την επικαιρότητα, στον ίδιο χρόνο που το ΓΕΑ ετοιμαζόταν γιά την εκχώρηση αυτή....

ΥΓ: Και κάτι τελευταίο γιά τη συνέντευξη καθ’ εαυτή: Δεν συνοδεύευται από φωτογραφία που να μαρτυρεί ότι πρόκειται γιά φυσική-προφορική συνέντευξη, πολλώ μάλλον καθώς η εν γένει «γλώσσα» προδίδει διατυπώσεις γραπτού μάλλον λόγου, εν συνεχεία γραπτών απαντήσεων που θα μπορούσε να έχουν δοθεί σε αντίστοιχες γραπτές ερωτήσεις. Ενδεχομένως... 

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης                                                                                                              

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙ'' ΑΥΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΡΩΤΗΘΗΚΑΝ ΓΙΑ "ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΩΟΥ" ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821: ΤΟΣΟ (ΔΕΝ) ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ, ΤΟΣΟ ΤΟ ΤΡΑΒΟΥΝ ΣΕ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ....

Aπό τη ΣΥΡΙΖΑίϊκη "Εφ.Συν", και....

"Εφ.Συν", 22/03/22

...από το "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ"

"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ", 22/03/22

 

Μια βασική αρχή που προσπαθούμε να ικανοποιούμε σε κάθε προμήθεια οπλικού συστήματος είναι η «ασφάλεια εφοδιασμού». Δηλαδή το οπλικό σύστημα που παίρνουμε πρέπει να βεβαιώσουμε τον ελληνικό λαό και τις ένοπλες δυνάμεις ότι η ύπαρξή του στο ελληνικό αμυντικό σύστημα θα είναι για όσο χρόνο έχουμε σχεδιάσει να υπάρχει και ότι θα αποδώσει αυτό που θέλουμε. Συνήθως για 15-20 χρόνια και περισσότερο. Δηλαδή θα έχουμε ανταλλακτικά, συντήρηση, πυρομαχικά. Οι ένοπλες δυνάμεις μάλιστα εκπαιδεύουν συνεχώς το προσωπικό τους και αυτή τη στιγμή στα ρωσικά οπλικά συστήματα έχουμε τους δικούς μας τεχνικούς. Μπορούμε δηλαδή να κάνουμε συντήρηση μόνοι μας. Επιπλέον, έχουμε φροντίσει να έχουμε δικά μας κανάλια προμήθειας ανταλλακτικών. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τα υλικά των οπλικών συστημάτων ρωσικής προέλευσης, ισχύει για κάθε υλικό. Πολλές χώρες προσπαθούν και φτιάχνουν δική τους παραγωγή ανταλλακτικών. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος ανησυχίας. Η τεχνολογία των ρωσικών οπλικών συστημάτων έχει αναπτυχθεί και σε άλλες χώρες....

«Αυτά που κάνει η Τουρκία συνιστούν ξεκάθαρη απειλή». Ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ Στρατηγός Αλκιβιάδης Στεφανής που ήταν Αρχηγός του Στρατού και υφυπουργός Άμυνας, σε μεγάλη συνέντευξη στο «ΦΩΣ»

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΜΗΣ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Με τόσο υψηλά ιστάμενο στρατηγό δεν είχα ξανακάνει συνέντευξη. Έξυπνος άνθρωπος και ζεστός. Αν και δεν μιλήσαμε για Ολυμπιακό, δίνοντας έμφαση στα εθνικά μας θέματα, είχα μάθει από φίλους του στο Καραϊσκάκη ότι έχει διαρκείας εισιτήριο του Ολυμπιακού πολλά χρόνια και δεν το άλλαξε όταν έγινε αρχηγός του στρατού, ούτε όταν έγινε υφυπουργός Άμυνας. Είναι πάντα στην ίδια θύρα με τους ίδιους φίλους του.

Έμαθα επίσης ότι οι γονείς του ήταν Παναθηναϊκοί! Το 1966, σε ηλικία 7 ετών, τον πήρε ο πατέρας του να πάνε στη Λεωφόρο να δουν Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός. Νίκησε ο Ολυμπιακός 1-2, με Σιδέρη μέσα, με Γιούτσο, παικταράδες. Σκασμένος ο πατέρας του μετά το ματς, ακούει τον μικρό να του λέει: «Μπαμπά, εγώ θέλω να είμαι με αυτήν την ομάδα που φορούσε τα κόκκινα».

Το βιογραφικό του, τεράστιο:

Ο Αλκιβιάδης Στεφανής το 1994 παρακολούθησε το Προκεχωρημένο Σχολείο Αξιωματικών Τεθωρακισμένων του Στρατού Ξηράς των ΗΠΑ (US Armored Advanced Course) στο Fort Knox και στη συνέχεια υπηρέτησε για δύο χρόνια στη Σχολή Τεθωρακισμένων, στον Αυλώνα Αττικής, ως εκπαιδευτής.

Παράλληλα, εργάστηκε ως διευθυντής του Γραφείου Έρευνας & Τεχνολογίας της Σχολής Τεθωρακισμένων. Το 1997 παρακολούθησε την Ανώτατη Σχολή Πολέμου, από όπου αποφοίτησε με διάκριση. Από το 1998 έως το 2000 διοίκησε την 98η Επιλαρχία Αρμάτων Εθνοφυλακής (98 ΕΑΡΜΕΘ) στη Λέσβο.

Από το 2000 έως το 2002 υπηρέτησε ως υπασπιστής του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, θέση από την οποία αποκόμισε διπλωματική εμπειρία. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής ολοκλήρωσε πρόσθετες σπουδές στον τομέα της Αντιμετώπισης Κρίσεων.

Τα επόμενα τρία χρόνια, έως το 2005, υπηρέτησε ως Επιτελής Επιχειρήσεων στη Στρατιωτική Αντιπροσωπεία της Ελλάδας, στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, και χειρίστηκε εθνικά θέματα στο πλαίσιο της Συμμαχίας, επικεντρωμένος σε επιχειρησιακά ζητήματα και πολιτικές εκπαίδευσης και κατάρτισης.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα και μέχρι το 2007 διορίστηκε διευθυντής του Γραφείου Μετεξέλιξης στο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ), αρμόδιο για τον μετασχηματισμό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αποφοίτησε πρώτος από τη Σχολή Εθνικής Άμυνας, με αντικείμενο εκπαίδευσης τα θέματα διακρατικής ασφάλειας. Το 2007 προήχθη σε συνταγματάρχη και τοποθετήθηκε ως Επιτελάρχης στην XXIII Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία στην Αλεξανδρούπολη.

Το 2008 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας (National Defense University - NDU) στην Ουάσιγκτον, το οποίο ολοκλήρωσε ως Διακεκριμένος Απόφοιτος, αποκτώντας μεταπτυχιακό τίτλο στις Στρατηγικές Ασφαλείας. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του ο Στεφανής υπήρξε πρόεδρος της Επιτροπής Βελτίωσης του Ηθικού του Πανεπιστημίου (Moral Committee) και αρχηγός των ομάδων μπάσκετ και ποδοσφαίρου.

Το 2009 τοποθετήθηκε υποδιοικητής στην 50ή Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού στο Σουφλί Έβρου. Έναν χρόνο αργότερα προήχθη σε Ταξίαρχο και τοποθετήθηκε διευθυντής της Διεύθυνσης Αμυντικού Σχεδιασμού και Προγραμματισμού του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ), υπεύθυνος για τον αμυντικό σχεδιασμό και τη στρατιωτική/ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Το 2011 τοποθετήθηκε διοικητής της ΧΧΙΙΙ Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας στην Αλεξανδρούπολη.

Μετά την προαγωγή του σε υποστράτηγο, το 2013, τοποθετήθηκε διευθυντής του Δ' Κλάδου του ΓΕΣ, με αρμοδιότητες τον αμυντικό σχεδιασμό, τον προγραμματισμό και την ανάπτυξη του Στρατού Ξηράς, καθώς και την εκπαίδευση, στρατιωτική και ακαδημαϊκή, του προσωπικού των Σχηματισμών και Μονάδων.

Επίσης, επιλέχθηκε από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως Επιχειρησιακός Διοικητής για την Άσκηση Διαχείρισης Κρίσεων (MILEX-13), που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες.

Το 2014 τοποθετήθηκε Διοικητής της 95ης Ανωτέρας Διοίκησης Ταγμάτων Εθνοφυλακής (95 ΑΔΤΕ) στη Ρόδο και το 2015 διευθυντής εκ νέου του Δ' Κλάδου του ΓΕΣ.

Τον Μάρτιο του 2016 προήχθη σε αντιστράτηγο και τοποθετήθηκε διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, καθώς και του Νατοϊκού Στρατηγείου NRDC - GR.

Στις 16 Ιανουαρίου 2017, με απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας, ανέλαβε τα καθήκοντα του Αρχηγού Στρατού.

Στις 25 Ιανουαρίου 2019, ύστερα από απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας, κρίθηκε ως ευδοκίμως τερματίσας τη σταδιοδρομία του, προήχθη στον βαθμό του στρατηγού και του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επιτίμου Αρχηγού ΓΕΣ.

Στις 9 Ιουλίου 2019 ο Στεφανής διορίστηκε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας.

Είναι επίτιμος δημότης στους Δήμους Μεγίστης, Λειψών, Σύμης, Αμυνταίου και Επιδαύρου.

Πριν από λίγες μέρες, την 1η Μαρτίου 2022, του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του συμβούλου της κυβέρνησης επί θεμάτων ακριτικών περιοχών και Αγίου Όρους (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ).

Του έχουν απονεμηθεί παράσημα, μετάλλια και διαμνημονεύσεις, ως ακολούθως:

Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής.
Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικα.
Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Α΄ Τάξεως.
Διαμνημόνευση Αρχηγίας Γενικού Επιτελείου.
Διαμνημόνευση Αστέρα Αξίας και Τιμής.
Διαμνημόνευση Σταυρού Αξίας και Τιμής Α' Τάξεως.
Διαμνημόνευση Ηγεσίας Σχηματισμού Α' Τάξεως.
Διαμνημόνευση Ευδόκιμης Διοίκησης Α' Τάξεως.
Διαμνημόνευση Υπηρεσιών Αξιωματικού Επιτελούς Α΄ Τάξεως.
Διαμνημόνευση Αξίας και Τιμής του Λουξεμβούργου.

Στρατηγέ, τι είναι πάνω στο γραφείο σας αυτό το κάδρο με τις διπλωμένες ελληνικές σημαίες;

Πριν αρχίσουμε θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη δυνατότητα που μου δίνετε να εκφράσω τις θέσεις μου και ειδικά σε μία εφημερίδα που γνωρίζω εκ πείρας ότι έχει ένα ευρύ αναγνωστικό κοινό.

Εκ πείρας είπατε;

Ναι, εκ πείρας, γιατί είμαι αναγνώστης της εφημερίδας σας εδώ και πολλά χρόνια.

Για αυτό που με ρωτήσατε τώρα: είναι ελληνικές σημαίες από τα στρατιωτικά φυλάκια σε ακριτικά νησιά που μου τις έχουν προσφέρει. Οι ελληνικές σημαίες δεν υποστέλλονται ποτέ, παρά μόνο από τη φθορά του χρόνου, μαζεύονται και αρχειοθετούνται.

Γιατί πολλοί απόστρατοι και γεωπολιτικοί γνωστοί αναλυτές που βλέπω αυτές τις μέρες είναι ρωσόφιλοι; Έχω κάνει τέτοιες συνεντεύξεις από διδάσκοντες μάλιστα σε στρατιωτικές σχολές. Μου λένε για τα ρωσικά οπλικά συστήματα που έχουμε, TOR-M1, Cornet, S-300, ότι δεν μας συμφέρουν οι κακές σχέσεις με τη Ρωσία, για τα ανταλλακτικά και για τη συντήρηση. Θα έχουμε πρόβλημα στα ρωσικά οπλικά συστήματα για τη συντήρηση; Πρέπει να φτιάξουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία;

Ξεκινώ από το ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι ηπείρων και αποτελεί πύλη εισόδου ανάμεσα στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία, και για τον λόγο αυτόν πρέπει στρατηγικά να διατηρεί καλές σχέσεις με όλους. Ανέκαθεν η Ελλάδα είχε καλές σχέσεις με όλους. Όμως οφείλουμε να εφαρμόζουμε το διεθνές δίκαιο και πρέπει να έχουμε αρνητική στάση σε όποιον δεν το εφαρμόζει. Αλίμονο αν οι κοινωνίες πάνε στο δίκαιο του ισχυρού, στο όποιος είναι ισχυρός να επιβάλλεται. Οφείλουμε να έχουμε καλές σχέσεις και με τη Ρωσία. Αρκεί και η Ρωσία να λειτουργεί σύμφωνα με το τι προβλέπουν οι διεθνείς σχέσεις.

Πείτε μου για τα οπλικά συστήματα.

Σε ό,τι αφορά τα οπλικά συστήματα από τη Ρωσία. Μια βασική αρχή που προσπαθούμε να ικανοποιούμε σε κάθε προμήθεια οπλικού συστήματος είναι η «ασφάλεια εφοδιασμού». Δηλαδή το οπλικό σύστημα που παίρνουμε πρέπει να βεβαιώσουμε τον ελληνικό λαό και τις ένοπλες δυνάμεις ότι η ύπαρξή του στο ελληνικό αμυντικό σύστημα θα είναι για όσο χρόνο έχουμε σχεδιάσει να υπάρχει και ότι θα αποδώσει αυτό που θέλουμε. Συνήθως για 15-20 χρόνια και περισσότερο. Δηλαδή θα έχουμε ανταλλακτικά, συντήρηση, πυρομαχικά. Οι ένοπλες δυνάμεις μάλιστα εκπαιδεύουν συνεχώς το προσωπικό τους και αυτή τη στιγμή στα ρωσικά οπλικά συστήματα έχουμε τους δικούς μας τεχνικούς. Μπορούμε δηλαδή να κάνουμε συντήρηση μόνοι μας. Επιπλέον, έχουμε φροντίσει να έχουμε δικά μας κανάλια προμήθειας ανταλλακτικών. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τα υλικά των οπλικών συστημάτων ρωσικής προέλευσης, ισχύει για κάθε υλικό. Πολλές χώρες προσπαθούν και φτιάχνουν δική τους παραγωγή ανταλλακτικών. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος ανησυχίας. Η τεχνολογία των ρωσικών οπλικών συστημάτων έχει αναπτυχθεί και σε άλλες χώρες.

Το Ισραήλ έμαθα ειδικεύεται σε αυτά τα οπλικά συστήματα.

Το Ισραήλ και χώρες που ανήκαν στον κύκλο επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης.

Είναι υπαρκτή η τουρκική απειλή; Μας τα λέει καιρό η Τουρκία, αλλά δεν θέλαμε να το πιστέψουμε; Πάντα η Τουρκία αυτό κάνει, ψάχνει ένα νομικό πάτημα, προετοιμάζει την κοινή της γνώμη και τη διεθνή κοινή γνώμη πιέζοντας και επιμένοντας.

Η Ελλάδα αναλύει το περιβάλλον της και διαμορφώνει τη στρατηγική της. Στο περιβάλλον της Ελλάδας υπάρχουν χώρες με τις οποίες έχουμε εξαιρετικές σχέσεις, χώρες με τις οποίες ανήκουμε σε κοινούς οργανισμούς, έχουμε κοινούς στόχους και κοινά οράματα για την ειρήνη και την ασφάλεια. Με την Τουρκία η Ελλάδα θέλει να έχει εξαιρετικές σχέσεις, συνυπάρχουμε άλλωστε στο ΝΑΤΟ. Από την άλλη πλευρά, όμως, η Τουρκία με την αναθεωρητική της πολιτική δημιουργεί μία εικόνα η οποία δεν συνάδει με τις αρχές καλής γειτονίας και δεν είναι συμβατή με τη διεθνή νομοθεσία. Και απαριθμώ: οι συνεχείς παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και οι υπερπτήσεις. Η ύπαρξη της Στρατιάς του Αιγαίου. Η απειλή του casus belli. Η κατοχή του 40% της Κύπρου. Το χωρίς νομική βάση τουρκολιβυκό μνημόνιο. Τα περί «Γαλάζιας Πατρίδας». Και η απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, τα οποία κυριολεκτικά απειλούνται από όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω και συνιστούν ξεκάθαρη απειλή. Απαντώ έτσι στο ερώτημά σας. Μια απειλή όμως την οποία αναλύουμε, για την οποία σχεδιάζουμε και έχουμε τις αναγκαίες δυνατότητες να την αντιμετωπίσουμε. Και βέβαια δεν αναφέρομαι μόνο σε επιχειρησιακές δυνατότητες, αλλά και σε διπλωματικές, οικονομικές, πληροφοριακές και αν απαιτηθεί -εφόσον αποτύχουν όλα-, επιχειρησιακές...

Το ότι σύμφωνα με τις Συνθήκες η Τουρκία νομικά τυπικά έχει δίκαιο για τα μη αποστρατιωτικοποιημένα νησιά, μας φέρνει σε δυσχερή θέση; Θα μπορούσαμε να τα αποστρατιωτικοποιήσουμε για να μη δίνουμε πάτημα στην Τουρκία; Είναι δυνατόν να το κάνουμε ποτέ αυτό;

Όσο απειλούνται τα νησιά μας δεν υπάρχει καμία σκέψη για αποστρατιωτικοποίηση. Και βεβαίως η απειλή είναι υπαρκτή, ορατή και σας ανέφερα τους λόγους.

Πότε ήρθαμε πιο κοντά σε πόλεμο με τους Τούρκους τα τελευταία χρόνια;

Αρκετές ήταν οι φορές τα τελευταία χρόνια που δημιουργήθηκαν σημειακές κρίσεις με την Τουρκία. Καμία φορά όμως δεν επετράπη και από τις δύο πλευρές η κλιμάκωση. Η πατρίδα μας, χρησιμοποιώντας το σύνολο των πυλώνων της εθνικής μας ισχύος, είναι σε θέση να διαχειριστεί επιτυχώς κάθε κρίση.

Μετά την περίφημη «επακούμβηση» είδαμε τον Ερντογάν να γίνεται πιο επιθετικός από ποτέ και στη ρητορική και στο πεδίο. Ήταν στρατηγική της χώρας μας να μην εμπλακούμε ώστε να κερδίσουμε χρόνο μέχρι να έρθουν τα μαχητικά αεροπλάνα Ραφάλ και οι φρεγάτες Μπελάρα;

Η Τουρκία εφαρμόζει μια στρατηγική για την επιτυχία των στόχων της. Αλλά συνέβησαν δύο γεγονότα που την έκαναν να αναθεωρήσει τον σχεδιασμό της. Το πρώτο συνέβη πριν από την επακούμβηση και ήταν η αποφασιστική στάση της Ελλάδας στον σχεδιασμό της Τουρκίας για την παράνομη είσοδο χιλιάδων μεταναστών στη χώρα μας μέσω της εργαλειοποίησης του θέματος τον Μάρτιο του 2020. Η σκληρή και αποφασιστική στάση της Ελλάδας εξέπληξε τον κ. Ερντογάν και κατοχύρωσε το συνταγματικό αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας μας να υπερασπιζόμαστε τα εθνικά σύνορα. Αυτή η στάση της Ελλάδας άλλαξε τη στάση της Ευρώπης σε σχέση με εμάς και την Τουρκία. Ο πρόεδρος Ερντογάν το αντιλήφθηκε αυτό, εξεπλάγη και άλλαξε άμεσα τη στρατηγική του, καταφεύγοντας στη δημιουργία ενεργειακής κρίσης στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η επακούμβηση ήταν ένα τακτικό γεγονός, το οποίο κατέδειξε την υψηλή ναυτοσύνη των πληρωμάτων του Πολεμικού μας Ναυτικού και είχε άμεσες επιπτώσεις στο στρατηγικό και πολιτικό επίπεδο.

O χρόνος κυλάει υπέρ μας μέχρι να παραλάβουμε τα νέα πολεμικά αεροπλάνα και τις νέες φρεγάτες; Μήπως ο απέναντι βιαστεί;

Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, αλλά και συνολικά η ισχύς της χώρας μας, είναι σε θέση να εγγυηθούν -και το έχουν αποδείξει αυτό- την εθνική μας ανεξαρτησία, την εδαφική μας ακεραιότητα, την υπερηφάνεια της πατρίδας και με τα οπλικά συστήματα που έχουμε τώρα. Διότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις με το εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτουν διακατέχονται από υψηλή εκπαίδευση, άριστο επαγγελματισμό, φιλοπατρία και πάθος για την υπεράσπιση της πατρίδας.

Αυτά τα στοιχεία που είπατε κάνουν και τη διαφορά στο ουκρανικό μέτωπο; Τι μας διδάσκει στο θέμα των όπλων η αντίσταση των Ουκρανών; Η «αποκέντρωση» στις μονάδες, οι μικρές μονάδες, τα φορητά αντιαρματικά. Ο Προτάσοφ, που είναι αντιπρόεδρος της ουκρανικής Ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, είχε άριστη ενημέρωση και μου είχε πει εξαρχής ότι έχουν πάρει πολλούς Javelin και ότι οι Ρώσοι θα έχουν σοβαρό πρόβλημα.

Είναι πολύ σημαντική αυτή η ερώτηση. Τι μας διδάσκει ο πόλεμος στην Ουκρανία; Μας διδάσκει ότι το δίκαιο του αγώνα και η ισχυρή ηγεσία είναι σε θέση να φέρουν αποφασιστικό αποτέλεσμα! Βεβαίως, σε ένα ενοποιημένο πεδίο μάχης με οπλικά συστήματα τελευταίας τεχνολογίας.

Συγγνώμη για τη διακοπή. Τι εννοείτε ενοποιημένο πεδίο μάχης;

Η εξέλιξη του πολέμου και η πρόοδος της τεχνολογίας έχουν αυξήσει το εύρος των επιχειρήσεων και έχουν προσθέσει «διαστάσεις» στις παραδοσιακές διαστάσεις που ήταν ο αέρας, η ξηρά και η θάλασσα. Τώρα πλέον επιβάλλεται να διαθέτεις δυνατότητες που επιδρούν στο διάστημα, στο διαδίκτυο, στα ΜΜΕ, στην ψυχολογία των αντιμαχόμενων πλευρών, στην οικονομία, στη διπλωματία και σε κάθε άλλον πυλώνα ισχύος, ο οποίος συμμετέχει στην ύπαρξη μιας χώρας. Πάνω απ' όλα αυτά, όμως, κυρίαρχος ήταν -είναι- και θα είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Αυτή τη στιγμή βλέπουμε ότι οι Ουκρανοί υπερτερούν στον τομέα του ηθικού και της ηγεσίας. Τουλάχιστον στο τακτικό πεδίο.

Για δεύτερη φορά αναφέρατε τη λέξη ηγεσία. Τι εννοείτε, στρατιωτική ή πολιτική ηγεσία;

Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που μετέχουν στην αλυσίδα λήψης αποφάσεων και είναι σε θέση με την παρουσία τους να επηρεάσουν, ξεκινώντας από τον πρόεδρο της Ουκρανίας, εξετάζοντας τη συμπεριφορά των τοπικών δημάρχων και καταλήγοντας στους στρατιωτικούς διοικητές αλλά και στους απλούς πολίτες. Βλέπουμε μία ενιαία πίστη στο δίκαιο του αγώνα.



Είμαστε σωστά προετοιμασμένοι στα νησιά και στη Θράκη; Αν γίνει πόλεμος με τους Τούρκους, θα καταφέρουμε να αντεπεξέλθουμε τις πρώτες μέρες, ώστε να μη βρεθούμε από κάτω στις διαπραγματεύσεις;

Απολύτως ναι. Η ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού μας, το επίπεδο εκπαίδευσής του, ο υψηλός επαγγελματισμός του, καθώς και τα υπάρχοντα οπλικά συστήματα μας δίνουν τη δυνατότητα και την αυτοπεποίθηση πως οτιδήποτε και αν συμβεί, θα είμαστε αποτελεσματικοί.

Σε μία από τις συνεντεύξεις που έκανα αυτές τις μέρες κάποιος μού είπε ότι τα δικά μας τεθωρακισμένα στον Έβρο μπορούν να χτυπήσουν από μεγαλύτερη απόσταση σε σχέση με αυτά των Τούρκων. Αληθεύει;

Όχι απλώς αληθεύει, αλλά το ελληνικό αρματικό δυναμικό συγκαταλέγεται μεταξύ των καλύτερων στον κόσμο. Τα άρματα μάχης τα οποία διαθέτουμε έχουν δυνατότητα παρατήρησης και εμπλοκής εχθρικών στόχων από την απόσταση των 6 χιλιομέτρων. Σχεδόν διπλάσια απόσταση από τα άρματα που διαθέτει κάθε γειτονική μας χώρα. Σε αυτήν τη δυνατότητα τα πληρώματά μας εκπαιδεύονται συνεχώς. Επίσης, θα ήθελα να πω κάτι πολύ σημαντικό. Τα τελευταία χρόνια πραγματοποιείται στην Ελλάδα ετησίως ένας διεθνής αγώνας αρματιστών, στον οποίο μετέχουν πληρώματα αρμάτων με τα άρματά τους από διάφορες χώρες. Η Ελλάδα καταλαμβάνει σταθερά την πρώτη θέση κάθε χρόνο. Να ξέρετε τούτο: στο αρματικό δυναμικό διαθέτουμε και το καλύτερο άρμα και τα καλύτερα πληρώματα.

Πού αλλού είναι η ισχύς μας;

Τα ίδια λέω και για την Πολεμική μας Αεροπορία και για το Πολεμικό μας Ναυτικό. Οι Έλληνες πιλότοι πρωτεύουν στις ετήσιες ασκήσεις του ΝΑΤΟ. Και καθημερινά δοκιμάζονται σε σκληρές επιχειρησιακές συνθήκες στο Αιγαίο. Επιπρόσθετα, ο στόλος μας αξιολογείται ετησίως με αυστηρά ΝΑΤΟϊκά πρότυπα, επιτυγχάνοντας επανειλημμένως άριστα αποτελέσματα. Και εννοείται ότι όταν λέμε στόλος, βάζουμε και τα προηγμένης τεχνολογίας υποβρύχια που έχουμε.

Παρατηρούνται πράγματι αδυναμίες στον ρωσικό στρατό;

Η εικόνα που έχουμε από τις επιχειρήσεις είναι θολή. Οι πληροφορίες είναι περιορισμένες και κατευθυνόμενες. Αναλύουμε αυτά που μας επιτρέπουν να δούμε και οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι. Ασφαλή συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε μόνο αν έχουμε πλήρη εικόνα τόσο του σχεδιασμού όσο και της υλοποίησης της επιχείρησης. Ως γενική παρατήρηση όμως θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε τα παρακάτω.

Πρώτον: προβληματίζει η τεράστια ανάπτυξη των ρωσικών δυνάμεων στο έδαφος.

Σας διακόπτω. Τι εννοείτε;

Πάνω από 600 χιλιόμετρα σε 4 διαφορετικά σημεία εισόδου, με τις ρωσικές δυνάμεις να μην επαρκούν για όλο αυτό. Δεύτερον: η μη σωστή υποστήριξη της όλης επιχείρησης και οι μακρές γραμμές προώθησης των ρωσικών δυνάμεων απαιτούν ανάλογη επάρκεια σε καύσιμα, πυρομαχικά, τρόφιμα, υγειονομικές υπηρεσίες. Η εικόνα που έχουμε δείχνει ότι δεν έχουν προσεχθεί τόσο αυτοί οι τομείς. Τρίτον: η μη επαρκής λειτουργία του ενοποιημένου πεδίου μάχης. Η εικόνα που έχουμε μας δείχνει ρωσικές δυνάμεις να προωθούνται χωρίς γνώση της περιοχής και των επικίνδυνων εδαφικών σημείων που θα αντιμετωπίσουν σε σχέση με την απειλή. Τέταρτον: χαρακτηριστικό στοιχείο των σύγχρονων επιχειρήσεων είναι η εκμετάλλευση της εικόνας μέσω της στρατηγικής επικοινωνίας. Αυτό το λέμε STRATCOM (STRATEGIC COMMUNICATIONS). Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έχουν ηττηθεί στη μάχη αυτή.

Στην επικοινωνία πράγματι έχουν πάθει πανωλεθρία. Πάμε πάλι στα δικά μας. Μας φοβάται η Τουρκία; Αν δεν μας φοβόταν, πιστεύετε ότι θα είχε κάνει ήδη επιχείρηση για να επιβάλει αυτά που λέει περί «Γαλάζιας Πατρίδας»; Μέχρι έξω από την Κρήτη έχουν φτάσει οι αξιώσεις τους.

Το δόγμα της χώρας μας είναι ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΟ και να το γράψετε με κεφαλαία. Αυτό σημαίνει ότι κάνουμε ό,τι πρέπει ώστε να αποτρέψουμε- απαγορεύσουμε- σε έναν δυνητικό αντίπαλο να απειλήσει την πατρίδα μας. Με τις ενέργειές μας δείχνουμε ότι αν το επιχειρήσει, θα χάσει περισσότερα από όσα ήθελε να κερδίσει. Άρα, λοιπόν, η απάντηση στο ερώτημά σας είναι ότι η Τουρκία μάς αξιολογεί και αντιλαμβάνεται ότι αποτελούμε αξιόλογο, αποτελεσματικό, ικανό και αποφασισμένο αντίπαλο.

Πόσο υπαρκτό είναι το σενάριο ενός Παγκόσμιου Πολέμου; Έχει πιθανότητες ή ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας; Γνωρίζοντας την «παγίδα του Θουκυδίδη», μήπως μπουν στον πειρασμό οι Δυτικοί να σκεφτούν «τον Πούτιν θα τον ξαναβρούμε μπροστά μας σύμμαχο της Κίνας που συνεχώς δυναμώνει, καλύτερα να τελειώνουμε τώρα μαζί του»;

Ένας αναλυτής ο οποίος ασχολείται επαγγελματικά με την εκτίμηση μιας κατάστασης δεν είναι δυνατόν να δουλεύει με μαντείες. Εκείνο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να αναλύουμε συνεχώς την κατάσταση, να εξετάζουμε πιθανά σενάρια και να αξιολογούμε αν έχουμε τις δυνατότητες να αντιμετωπίσουμε αυτά τα σενάρια. Σε ό,τι αφορά τον Θουκυδίδη που μου είπατε, οφείλουμε συνεχώς να τον σκεφτόμαστε. Σε αυτό που ανέφερε περί ισχύος: «Ο ισχυρός θα κάνει αυτό που του επιτρέπει η ισχύς του. Ενώ ο αδύνατος θα υποστεί αυτό που του επιβάλλει η αδυναμία του». Εμείς οφείλουμε να είμαστε δυνατοί και ισχυροί και είμαστε.

Διδάσκεται σε ξένες στρατιωτικές σχολές ο Θουκυδίδης;

Βεβαίως. Και στο Πανεπιστήμιο που τελείωσα εγώ στις ΗΠΑ. Διδάσκεται σε πολλά πανεπιστήμια ως ξεχωριστή θεματική ενότητα.

Τα drones των Τούρκων μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Έχουμε προετοιμαστεί; Ξέρω ότι προβληματίζει πολλούς.

Το θέμα των drones είναι κάτι που πράγματι απασχολεί πολύ κόσμο τον τελευταίο καιρό. Το είδαμε να αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο προβληματισμού στη σύρραξη της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν, καθώς και στην προσπάθεια της Τουρκίας να εξοπλίσει με Μπαϊρακτάρ την Ουκρανία. Η χρήση των drones σε σχέση με το έδαφος και τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε δεν είναι δυνατόν να είναι ανεξάρτητη από τον ευρύτερο σχεδιασμό και τις συνολικές δυνατότητες των ενόπλων δυνάμεων ενός έθνους. Η Ελλάδα με τις ένοπλες δυνάμεις της, την πληθώρα των ελληνικών νησιών και των οπλικών συστημάτων που είναι ανεπτυγμένα επί αυτών των νησιών, τα οποία σχηματίζουν ένα πανίσχυρο αμυντικό πλέγμα, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με μια ενδεχόμενη χρήση drones.

Σε έναν πόλεμο με την Τουρκία όταν εξαντληθούν τα όπλα μας από πού θα παίρνουμε πολεμοφόδια; Οι Τούρκοι παράγουν, εμείς δεν παράγουμε. Ήταν πολύ σημαντική η συμφωνία με τη Γαλλία;

Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας, σύμφωνα με τον σχεδιασμό, έχουν επαρκή αποθέματα για τη διεξαγωγή τυχόν επιχειρήσεων. Σε καύσιμα, πυρομαχικά, τρόφιμα, ανταλλακτικά. Παράλληλα, οι εξαιρετικές διμερείς και πολυμερείς στρατηγικές συνεργασίες μάς δίνουν μια πρόσθετη δυνατότητα.

Είδαμε ότι οι μυστικές υπηρεσίες παίζουν ρόλο και σε αυτόν τον πόλεμο, είδαμε τους Αμερικανούς να είναι πολύ μέσα στις πληροφορίες και να βοηθάνε τους Ουκρανούς. Εμείς είμαστε δυνατοί στις μυστικές υπηρεσίες; Μας βοηθάνε και άλλες δυνατές μυστικές υπηρεσίες;

Στη σύγχρονη εποχή η γνώση της περιοχής ενδιαφέροντος επιτυγχάνεται με τον προσανατολισμό δορυφόρων σε αυτήν, με την πτήση των UAVs (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) σε μεγάλο ύψος, με τη συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών άλλων χωρών, καθώς και με την ύπαρξη ειδικών στο έδαφος (HUMINT, human intelligence). Η Ελλάδα έχει συνάψει διμερείς συμφωνίες για τα θέματα διαχείρισης πληροφοριών. Και βέβαια η συμμετοχή της σε διεθνείς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, εξασφαλίζουν πρόσβαση σε πολλαπλές δυνατότητες συλλογής πληροφοριών.

Η σχέση μας με το Ισραήλ είναι σημαντική σε αυτό;

Ναι, εξαιρετικά σημαντική. Έχουμε ειδική συμφωνία με το Ισραήλ πάνω σε αυτό το θέμα.

Γιατί οι Ουκρανοί βάζουν εμπόδια για τα τεθωρακισμένα με αυτά τα σίδερα τα χιαστί στον δρόμο; Σε τι βοηθάνε;

Οι Ρώσοι είναι εκείνοι που το είχαν εφεύρει. Τους «σκαντζόχοιρους», όπως τους λέμε, τους χρησιμοποιήσαμε και εμείς στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι απλή κατασκευή, αλλά ο τρόπος με τον οποίο κατασκευάζεται, οι αριθμοί των ατσάλινων πασσάλων που συνδέονται, καθώς και το συγκεκριμένο ύψος, δημιουργούν πρόβλημα στην κίνηση των αρμάτων. Τοποθετούνται με τέτοιον τρόπο στο έδαφος ώστε ο αριθμός τους να απαγορεύσει την υπερκέρασή τους. Και επιλέγονται τα σημεία που θα τοποθετηθούν να είναι στενά σημεία του δρόμου, όπου δεν είναι δυνατή η υπερκέρασή τους παραπλεύρως. Δημιουργούν καθυστέρηση στα άρματα και αυτή η καθυστέρηση δίνει τις δυνατότητες στους αμυνόμενους να τα στοχοποιήσουν. Πάντα αυτά τα εμπόδια συνδυάζονται με ύπαρξη δυνάμεων εδάφους που διαθέτουν αντιαρματικά όπλα, καθώς και με στοχοποίηση της περιοχής από δυνάμεις του πυροβολικού. Γι' αυτό και οι χώροι αυτοί με τα συγκεκριμένα εμπόδια λέγονται χώροι καταστροφής αρμάτων.

Στρατηγέ, ευχαριστώ για τη συνέντευξη, θα μπορούσα να ρωτήσω πολλά ακόμα.

Σας ευχαριστώ κι εγώ που μου δόθηκε η δυνατότητα να ενημερώσω τους αναγνώστες της εφημερίδας σας, στους οποίους στέλνω έναν χαιρετισμό και την εκτίμησή μου. Είναι μεγάλη τιμή και ευθύνη να υπηρετείς την πατρίδα σου. Ένας νεαρός στην ηλικία των 18 χρόνων εισέρχεται στη Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων με όνειρα. Καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι να έρχεται κάποια στιγμή που να διαπιστώσει ότι έφτασε στην ανώτατη βαθμίδα αυτού που υπηρετεί. Το συναίσθημα είναι τρομερό και ακόμα τρομερότερο είναι το αίσθημα της ευθύνης.

ΠΗΓΗ: fosonline.gr

ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑΥΑΡΧΟΣ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΤΙΜΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΓΕΝ, ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΟΛΑ- ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΙΧΩΣ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ, ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ....-ΓΙΑ ΤΗ....ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞ ΑΝΑΤΟΛΩΝ ΓΕΙΤΟΝΑ!.....

Με μεγάλο σεβασμό και ταπεινά παρακολούθησα έκπληκτος την συνέντευξη του Επίτιμου Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Ναυτικού κύριου Αντώνη Αντωνιάδη σε γνωστό στρατιωτικό site,που αποτελεί έναν xώρο ακέραιο,αιρετικό φιλοξενώντας, όλες τις απόψεις τιμώντας πραγματικά και όχι στα λόγια την δημοκρατική οδό που, για ευνόητους λόγους δεν θα αναφέρω ,για να μην θεωρηθεί διαφήμιση.

Γράφει ο

Χρήστος Δεγγεστίνος

Ομολογώ πως την είδα ξανά και ξανά για να εμπεδώσω ότι οι απόψεις που εκφράστηκαν δεν προέρχονται από έναν φιλελεύθερο προοδευτικό πολιτικό ,αλλά από έναν στρατιωτικό με λαμπρή καριέρα σε ανώτατα κλιμάκια σε θέσεις κλειδιά, με τελευταία εκείνη του Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Ναυτικού.

θα προσπαθήσω με σεβασμό και λεπτότητα να σχολιάσω κάποια στοιχεία του διαλόγου ,προσεγγίζοντας το θέμα ακριβώς στην πιο βαρυσήμαντη πρόταση, που ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά μου και δεν ήταν άλλη από εκείνη στην οποία ο κύριος Αντωνιάδης αναφέρθηκε στο κοινό αίσθημα.Χωρίς μαθήματα νομικής και διάθεση στοχοποίησης αναθέτω στον εαυτό μου τον δύσκολο και ΤΙΜΗΤΙΚΟ ρόλο ,να διατελέσω τον δικηγόρο του διαβόλου αναλογιζόμενος πλήρως το φορτίο που φέρνω στις πλάτες μου εκφράζοντας την σοφή κοινή γνώμη αυτού του λαού που τις περισσότερες φορές υποβαθμίστηκε και απαξιώθηκε στοχευμένα.

Κύριε αρχηγέ ,είπατε πως η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο έχει βάση ,που στηρίζεται αυτή η φιλόδοξη τοποθέτηση σας; Για ποιες αμοιβαίες υποχωρήσεις μιλάτε ;Παρακολουθώντας τα Ελληνοτουρκικά απο πολύ μικρός έχω την εντύπωση και διορθώστε με αν κάνω λάθος ,πως από την απέναντι πλευρά δεν διεκδικούμε απολύτως τίποτα ,οπότε στην πραγματικότητα αναφέρεστε μόνο σε δικά μας πίσω βήματα.Για ποιό λόγο συντηρούμε ένα πολυέξοδο στρατό όταν τονίζεται πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος να τα “βρούμε”με την Τουρκία απο το να υποχωρήσουμε ;Η τελευταία λέξη κύριε αρχηγέ αποτελεί ταμπού για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και τα στελέχη μας εύχονται να μην χρειαστεί να την ξεστομίσουν παραμένοντας πιστοί στην ένδοξη πολεμική ιστορία αυτού του τόπου, που έχει να αναδείξει πραγματικά θαύματα στο πεδίο των μαχών ξακουστά σε όλο τον κόσμο που προσκυνά και σέβεται τα ηρωικά κατορθώματα του.Εσείς την είπατε με ευκολία χωρίς πίεση, που θα δικαιολογούσε την υποχώρηση σε ένα πλαίσιο ρεαλιστικής εξέλιξης και τακτικής σε μια μάχη ,αλλά την αναφέρατε εν καιρό ειρήνης σαν να θέλετε να στοιχειώσετε κάθε προσπάθεια υπερήφανης στάσης.

Οι παραβιάσεις δεν είναι κατά την δική σας άποψη εμπόδιο στις προσπάθειες συνεκμετάλλευσης, οπότε κρίνεται αυτόματα άσκοπος ο θάνατος του ήρωα κατά εμάς της κοινής γνώμης σμηναγού Ηλιάκη; Τί εντολές δώσατε στα πληρώματα σας, κατά την κρίση των Ιμίων ;Θεωρείται οτι εκεί είχαμε παραβίαση Ελληνικού εδάφους;

Στην συνέχεια του λόγου σας διακρίνω μια δόση ειρωνείας και συγχωρέστε με αν κάνω λάθος και αναφέρεστε στον μέσο Έλληνα που θεωρεί πως το Αιγαίο είναι Ελληνικό και αδιαπραγμάτευτο, έχετε διαφορετική γνώμη ;Θεωρείται τον Έλληνικο λαό πολεμοχαρή που απειλεί τους γείτονες; Για εσάς το γεγονός οτι ο λαός αυτός δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, σε οτι έχει κάνει με τα κυριαρχικά του δικαιώματα είναι απλά μια νοοτροπία;

Κύριε αρχηγέ επιτρέψτε μου να σας επαναφέρω στην τάξη αντιστρέφοντας τους ρόλους ,καθώς ως μέσος ‘Ελληνας θα περίμενα απο εσάς να έχετε το ανάλογο σθένος και υπερηφάνια πρός την σημαία που υπηρετήσατε ,να μου δείξετε τον δρόμο όταν οι καταστάσεις γίνουν πραγματικά κρίσιμες ,να ενεργοποιήσετε την ατσάλινη θέληση του Έλληνα που δεν υποτάσσεται, όσο ειδικό βάρος και αν έχει ο αντίπαλος.Ο Έλληνας δεν σηκώνει μύγα στο σπάθι του σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει κομμάτι γης αέρα και θάλασσας και η στάση αυτή δεν είναι απλά απόρροια μιας νοοτροπίας, αλλά έτσι γαλουχήθηκε στο πέρασμα των αιώνων τιμώντας το ιερό καθήκον του ,σε μια ανεκτική συνοχή ενός dna που παρέμεινε ακλόνητο ,απο την ίδια μήτρα ηρωών που διατηρεί το φρόνημα υψηλό και την κουλτούρα ανέπαφη, από κάθε προσπάθεια ρεαλιστικής ομοβροντίας και εξίσωσης με αυστηρούς μαθηματικούς τύπους.

Το κοινό αίσθημα έχει αποδειχθεί αλάνθαστο και σοφό όταν η κρισιμότητα των καταστάσεων απαιτεί οι εσωτερικές διαμάχες να μπούν στην άκρη και να αναδειχθούν οι ενωτικές προσπαθείς που θα συσπειρώσουν τον λαό απέναντι σε όποιον τον απειλήσει επιβεβαιώνοντας το πολιτιστικό μας επίπεδο διατηρώντας υψηλά το αίσθημα ασφάλειας και ειρήνης στο Αιγαίο και Μεσόγειο, παραμένοντας θεματοφύλακες καλών και διπλωματικών σχέσεων με τους γειτόνους, μας χωρίς να έχουμε κανένα ίχνος επεκτατικών βλέψεων και επικίνδυνου αναθεωρητισμού για την περιοχή μας.

Ευτυχώς οι κυβερνήσεις που κατάφεραν να χρεωκοπήσουν αυτή την χώρα και να τις χαρίσουν το ένα μνημόνιο πίσω από το άλλο, είχαν την διορατικότητα να υπογράψουν ένα μνημόνιο καλής συνεργασίας με τον Ελληνικό λαό ,γνωρίζοντας πως αν και άντεξαν όλα τα δεινά που έφεραν οι άθλιες πολιτικές τους ,δεν θα σηκώσουν μύγα στο σπαθί τους όταν θα κληθούν να κρίνουν” νέες” πολιτικές για Αιγαίο και θα διαμαρτυρηθούν έντονα σε βαθμό που καμία κυβέρνηση δεν θα αντέξει και με πιθανότητα να πληγωθεί για μία ακόμη φορά η δημοκρατία μας.

Ήταν θα μου επιτρέψετε να πω άστοχη και λανθασμένη η τοποθέτηση σας στην συνέντευξη που δώσατε ,προφανώς θα σας ταίριαζε καλύτερα ο στίβος μάχης της βουλής και το πεδίο μαχών που “στήνεται”για λόγους εντυπωσιασμού τις περισσότερες φορές εκεί μέσα.Ο ρεαλισμός σας είναι μονόπλευρος και η προσπάθεια ιστορικής αποπλάνησης απέτυχε ,δεν είμαστε μια χώρα σχετικά νέα όπως αναφέρατε με διακόσια χρόνια ζωής ,το στίγμα μας είναι έντονο και στην αρχαιότητα και υπήρξε προπομπός για το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Θαυμάζετε την Οθωμανική αυτοκρατορία και λησμονάτε επιλεκτικά πως χτίστηκε στις βάσεις του Βυζαντίου, μιας ακόμη λαμπρής περιόδου του Ελληνισμού που υπήρξε φωτοδότης της τέχνης και του πολιτισμού.Στην σχολή ναυτικών δοκίμων προφανώς δεν θα παρακολουθήσατε το μάθημα της ιστορίας ,γιατί κρίνοντας από τους συναδέλφους σας ,διακρίνω ηθικό ακμαιότατο και ελπίδα για οτι φέρει το “πονηρό” μέλλον.Κλείνοντας θα ήθελα να σας υπενθυμίσω προς τιμή των ένδοξων ημερών που έρχονται, ότι με την βοήθεια του θεού και της Παναγίας αντέξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβίας και αυτή η αγνή και βαθεία πίστη μας έδωσε την δύναμη να ελευθερωθούμε βλέποντας το ειδικό βάρος των Τούρκων, στα πεδία των μαχών να αλλάζει σε μια ζυγαρία που έγερνε ,ενάντια στην λογική ,σε εναν λαό μικρό αλλα με τεράστιο ηρωισμό που δεν μετριέται με μονάδες μέτρησης αλλα αποδυκνείεται απο τους νεκρούς ,που ξέρουν να λένε σωστά την ιστορία.Χωρίς υπερβολές το στράτευμα ξέρει πότε και πως θα τιμήσει την ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΟ του…και εκεί δεν περνάει ο λόγος του πολιτικού όσο “ρεαλιστής”και αν είναι....

Αμήχανος ενδεχομένως, δίχως να τού υποβάλει «ενοχλητικές» ερωτήσεις άφησε να κυλήσει ο χρόνος στη συζήτηση με το Ναύαρχο Αντ. Αντωνιάδη ο διαχειριστής του ιστοτόπου «Militaire» στη συνέντευξη που τού παρεχώρησε. Ήταν περισσότερο ένας μονόλογος του επί τριετία περίπου Αρχηγού ΓΕΝ (05/03/2002-15/02/05), με κάποιες ερωτήσεις ενδιαμέσως γιά να δικαιολογήσει το ρόλο του, ενδεχομένως και γιά να τον τσιγκλίσει να ξεδιπλώσει ακόμη περισσότερο το «αιρετικό αφήγημά» (....) που περιφέρει μονίμως, αλλά και ζηλευτή συνέπεια, σε βαθμό και έκταση μάλλον διόλου αδιάφορη με τις ιδεολογικές και λοιπές απορρέουσες πρακτικές πολιτικές κατευθύνσεις του κομματικού ιερατείου της Κουμουνδούρου, που υπηρετεί και αναδεικνύει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ο εν λόγω ιστότοπος, πιστό παρακολούθημα της απελθούσης Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όλως ιδιαιτέρως δε του ΥΕΘΑ, Παμ .Καμμένου, που είχε χρήσει ο Τσίπρας, από το ακροδεξιό δεκανίκι του πολιτικού του μορφώματος των ΑΝΕΛ, προκειμένει να διαθέτει τη «δεδηλωμένη» εις τη ΒτΕ. Αλλά στον ίδιο ιστότοπο, την ίδια ημέρα και διαφορά ωρών μόνον, άλλη ανάρτηση τιτλοφορείται «Τόσο καλό κλίμα στα Ελληνο-Τουρκικά, χρόνια είχαμε να δούμε, μόλις 51 παραβιάσεις σήμερα στο Αιγαίο». Τί θα μπορούσε να προκύψει ως προβολή του «οράματος Αντωνιάδη»: Μα τί διαφορετικό-διαφωνεί άραγε σε αυτό ο Καρβουνόπουλος;...-από τού να προχωρήσει η «συνεκμετάλλευση» που υπηρετεί και περιφέρει ο Ναύαρχος, εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, οπότε θα μπορούσε να εκλείψουν και οι προκλήσεις της εξ Ανατολών γείτονος, στις οποίες, άλλωστε, δεν φάνηκε να προσδίδει τη δέουσα σημασία, συνεπώς και βαρύτητα γιά την άμεση αντιμετώπισή τους από τη μονίμως σε ετοιμότητα Πολεμική μας Αεροπορία. Αλήθεια, όμως, πότε ξεδιπλώθηκε αυτό το «όραμα» του Ναυάρχου Αντωνιάδη; Με τέτοιες «ιδέες» έφθασε μέχρι την κορυφή της ηγεσίας του ΠΝ, εξαντλώντας κάθε όριο παραμονής ως Αρχηγός ΓΕΝ; Και αυτοί που τον επέλεξαν ως Αρχηγό ΓΕΝ στην τότε Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και τον διετήρησαν γιά τρίτο χρόνο στην Κυβέρνηση της ΝΣ έχουν-εκ των υστέρων έστω...-να δώσουν κάποιες εξηγήσεις, να μάς πουν κάτι; Λεπτομέρειες θα αντιτείνουν...Πάντως θα πρόκειται γιά αχαριστία προς το πρόσωπό του και την προσφορά του στην Πατρίδα, εάν δε απεδόθη, με την αποστρατεία του, ο βαθμός του Ναυάρχου ε.α. και ο τίτλος του Επιτίμου Α/ΓΕΝ...

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

....και ομοίως από τη ΣΥΡΙΖΑίϊκη "Εφ.Συν"

Αντίπαλοι, αλλά όχι εχθροί
Αντώνης Αντωνιάδης*

Ανεξάρτητα από την οπτική γωνία που ο καθένας επιλέγει να κρίνει την παρούσα κρίση και ανεξάρτητα από το ποιους παράγοντες επιλέγει να φωτίζει και ποιους να σκιάζει, ένας παράγοντας τον οποίο κανείς δεν μπορεί να μη θεωρεί κυρίαρχο είναι το εθνικό συμφέρον. Είναι ένας παράγοντας «ομπρέλα», που δεν νοείται να μην καθορίζει όλες τις αποφάσεις και ενέργειες στο πολιτικό, στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο. Ολες οι υπόλοιπες συμμαχικές δεσμεύσεις, πολιτικές ή στρατιωτικές υποχρεώσεις, ιδεολογικές προτιμήσεις, ακόμα και αποφάσεις διεθνών οργανισμών και διατάξεις συνθηκών, σαφώς και πρέπει να έπονται. Στο διεθνές γεωπολιτικό και διπλωματικό περιβάλλον έχουμε άπειρα παραδείγματα ότι όλα είναι αμφίσημα, διφορούμενα, ρευστά και ευμετάβλητα, μόνη σταθερά υπολογίσιμη αξία παραμένει το εθνικό συμφέρον κάθε χώρας.

Είναι ιστορικά εμπεδωμένο ότι σε όλους τους πολέμους, ποτέ η ευθύνη για την πρόκλησή τους δεν ανήκε αποκλειστικά και μόνο στη μία πλευρά. Πάντοτε θα υπάρχουν εκατέρωθεν γενεσιουργά αίτια και ερείσματα, πολλές φορές και ασήμαντα, που όμως οδηγούν τον πιο βίαιο και συνήθως και πιο ισχυρό στην έναρξη των εχθροπραξιών. Ακόμα και στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τις τόσο προφανείς αιτίες του, οι νικητές του Α' έχουν και αυτοί αναλογικά το μερίδιο της ευθύνης τους. Παρομοίως και παρά την απαράδεκτη και καταδικαστέα στάση της Ρωσίας, το γενεσιουργό αίτιο δεν είναι δύσκολο να ιχνηλατηθεί στην απομόνωση και διατήρησή της ως αντίπαλου δέους και δυνητικού εχθρού ενός, συνεχώς επεκτεινόμενου προς τα σύνορά της, ΝΑΤΟ.

Στην παρούσα κρίση η Ελλάδα θεωρητικά δεν είχε κανέναν ιδιαίτερο λόγο να συνταχθεί με τη μία ή την άλλη πλευρά. Το ιδανικό, για το εθνικό μας συμφέρον, θα ήταν να μείνουμε ουδέτεροι, αφήνοντας τις δύο πλευρές να λύσουν μόνοι τους τα πολλά και χρόνια διμερή προβλήματά τους. Οντως δύσκολη επιλογή, λαμβανομένου υπόψη ότι το εθνικό μας συμφέρον θα δεχόταν σοβαρότατο πλήγμα, λόγω των δεσμών και ειλημμένων δεσμεύσεών μας απέναντι στην Ε.Ε. αλλά και στο ΝΑΤΟ. Συνεπώς η επιλογή να συμπλεύσουμε με τη γεωπολιτική πλευρά στην οποία και ανήκουμε ήταν μονόδρομος. Οταν όμως επιλέγεις πλευρές, αναπόφευκτα θα υποστείς και τις αντιστοιχούσες συνέπειες.

Κατά τον Χ. Κίσιντζερ, διπλωματία είναι η τέχνη τού να δαμάζεις τη δύναμη. Κατ’ άλλους, είναι στις διάφορες ιστορικές συγκυρίες να αποκομίζεις τα περισσότερα δυνατόν πολιτικά οφέλη με τη μικρότερη δυνατή απώλεια. Εμείς είναι γεγονός ότι την τέχνη αυτή της διπλωματίας δεν την κατέχουμε. Ισως και δικαιολογημένα, όντες χρόνια εγκλωβισμένοι στην αέναη τουρκική απειλή, δεν μας απασχολούσε ιδιαίτερα το γενικότερο γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Μας βόλευε να επαναπαυόμαστε στις επιλογές της Δύσης, ευελπιστώντας ότι με τον τρόπο αυτόν εξασφαλίζουμε και την όποια εύνοιά της σε περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης. Αναπόφευκτα όμως αυτή η επιλογή, όσα δικαιολογημένα ερείσματα και αν διαθέτει, μοιραία εντάσσει και το εθνικό συμφέρον ως υποσύνολο του ευρύτερου δυτικοευρωπαϊκού, ενώ ως γνωστόν, αυτά δεν είναι απαραιτήτως συνυφασμένα.

Σήμερα, βρισκόμαστε ακριβώς στη συγκυρία κατά την οποία καλούμαστε να αποσαφηνίσουμε κατά πόσο το εθνικό μας συμφέρον συμπίπτει με αυτό της Δύσης. Νομίζω ότι χωρίς ιδιαίτερα βαθιά γεωπολιτική ή στρατηγική ανασκόπηση, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ασφαλώς και πολύ σωστά εναρμονιζόμαστε γενικότερα με τα ευρύτερα δυτικά συμφέροντα. Δικαιούμαστε όμως και μια επιφύλαξη, λόγω του ότι είμαστε μια ιδιάζουσα περίπτωση.

Η Ελλάδα είναι μια σχετικά μικρή πληθυσμιακά και οικονομικά χώρα, που γεωγραφικά βρίσκεται σε μια περιοχή η οποία και δικαίως έχει χαρακτηριστεί «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης» και συνορεύει με ιδιόρρυθμους έως δυνητικά εχθρικούς γείτονες. Δεν έχει συνεπώς την πολυτέλεια των ευρύτερων γεωπολιτικών επιλογών των περισσότερων δυτικοευρωπαϊκών χωρών. Και μια τέτοια πολυτέλεια είναι και το να στρέψει εναντίον της μια, παραδοσιακά φιλική, πυρηνική υπερδύναμη, όπως η Ρωσία. Και εάν αυτό ίσχυε ανέκαθεν, ακόμα και την περίοδο του ψυχρού πολέμου, τώρα που η Τουρκία φαίνεται ότι θα πετύχει, με την ουδετερότητά της, τη μεταπολεμική εύνοια αυτής της χώρας, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Προκλητική έως εχθρική Τουρκία και εχθρική Ρωσία είναι ένα πολύ βαρύ φορτίο για τα δικά μας δεδομένα. Αυτό ακριβώς το εθνικό κριτήριο είναι που πρέπει να καθορίζει και τη στάση μας απέναντι στις κυρώσεις προς τη Ρωσία.

Αναμφίβολα στο θέμα αυτό υπήρξαμε συνεπείς και αξιόπιστοι εκπληρώνοντας όλες τις απορρέουσες από Ε.Ε. και ΝΑΤΟ υποχρεώσεις μας. Ομως, η αποστολή επιθετικού στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία ήταν μια τελείως άσκοπη και λανθασμένη διπλωματικά και πολιτικά κίνηση. Χωρίς να μας αποφέρει κανένα απολύτως εθνικό όφελος, αντίθετα προκάλεσε την επιλεκτική καταδίκη της χώρας μας από τη Ρωσία. Δεν πρέπει να είναι δύσκολο για την άπειρη διπλωματία μας να κατανοήσει ότι όταν στέλνεις επιθετικά όπλα στο ένα από τα δύο αντιμαχόμενα μέρη, μοιραία γίνεσαι εχθρός του άλλου. Αντίθετα, όταν ενισχύεις την άμυνα του ενός μέρους με αμυντικό υλικό (κράνη, αλεξίσφαιρα γιλέκα, ανθρωπιστική βοήθεια κ.ο.κ.) παραμένεις αντίπαλος του άλλου. Και στην παρούσα ιστορική συγκυρία, ασφαλώς και είμαστε αντίπαλοι της Ρωσίας, εξαιτίας της εισβολής στην Ουκρανία, δεν υπάρχει όμως ο παραμικρός λόγος να γίνουμε και εχθροί της.

Ας μείνουμε λοιπόν στα μετόπισθεν της σωστής πλευράς και ας εστιάσουμε την ελλειμματική μας διπλωματία, ώστε από την όλη αυτή κρίση να μπορέσουμε να βγούμε όσο το δυνατόν, πολιτικά τουλάχιστον, πιο αλώβητοι. Διότι εάν ποτέ εξαναγκαστούμε να ζητήσουμε κάποια απευκταία βοήθεια, δεν διαβλέπω ποιος θα είναι εκείνος που, για χάρη μας, θα ξεκινήσει τον Γ' και ίσως τελευταίο, Παγκόσμιο Πόλεμο.

*Αντιναύαρχος, επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ

ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΙ ΑΠΕΛΘΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΒΙΟΥ, ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΛΕΙΠΟΜΕΝΟΥΣ....

 

Σε κάθε λέξη του κειμένου που ανέβασε η Βάσω, βρίακεις μία στιγμή του χρόνου που σταμάτησε και γιά σένα και που θα σε συνοδεύει διά βίου, πολύτιμο εφόδιο στον-κατά τα λοιπά-αδιάφορο εν πολλοίς σημερινό σου βίου 

Αχ βρε, Μπάμπη Σταυρακάκη, οι συζητήσεις μας γιά ώρες, τα μάτια σου που έλαμπαν κι έδιναν φως, έχουν φύγει, αλλά είναι πάντοτε ζώσες μνήμες, σαν (και) τώρα. Ναι δεν παλεύεται ο χαμός, αλλά κάποιος που έχασες μπορεί να αποτελεί φωτοδότη στη δική σου ζωή που συνεχίζεις, με τα δικά Του οράματα, αρχές και αξίες. Δανεικά; Οχι; Διότι, ό,τι ενσωματώνεις στο δικό σου αξιακό κόσμο, γίνεται ο εαυτός σου και σε καθοδηγεί...Έχουν περάσει 15 χρόνια από το θάνατό του Πτεράρχου, του δικού μου Μπάμπη, και λοιπόν; 

Στην κηδεία του στο Χαράκι, στο Ηράκλειο, έμεινα τελευταίος πάνω απο το μνήμα μιλώντας μαζύ Του, γιά να με "προσγειώσει" εις τα επέκεινα ο εξαιρετικός φίλος, ο Πτέραρχος Γιώργος Σκαρλάτος, όταν με τράβηξε από το χέρι λέγοντάς μου "η ζωή συνεχίζεται". 

Κι όσο περνούν τα χρόνια νοιώθουμε να πορευόμαστε λίγοι με τις αρχές μας και τις αξίες μας, με αυτούς που μάς ακολουθούν-πολύτιμους συνοδοιπόρους όλο και να λιγοστεύουν....

Τέτοιες πολύτιμες μνήμες αποτελούν ανεξίτηλα κεφάλαια, που μάς πλαισιώνουν και μάς εμπλουτίζουν, όσο και όπως οι αναμνήσεις των γονιών ή οι έρωτες του βίου μας.'Οπως και ο δικός μου πατέρας, Χαρίλαος Θρ.Μηχιώτης, αμετανόητος Μακρονησιώτης, με την σταθερότητα αρχών και την αυστηρότητα προσωπικής ζωής που σφράγισε τον όλο βίο του, ως τα 99 χρόνια του που "έφυγε" το 2012....

Διότι όταν ο κύκλος στενεύει....

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Η κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη την τελευταία περίοδο, λόγω του πολέμου και της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, είναι μία μόνο πτυχή των μεγάλων ζητημάτων με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η ανθρωπότητα. Περιγράφω μόνο με τίτλους, το μέγεθος του διακυβεύματος - αλλά και των προβλημάτων, και μαζί των ευκαιριών -, που μόνο μέσα από μια συμμετοχική δημοκρατία που δίνει λόγο, ρόλο και δύναμη στον εργαζόμενο και τον πολίτη μπορούν να αντιμετωπιστούν. Συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας στα χέρια λίγων. Ένταση ανισοτήτων και αδικιών. Οικονομικές κρίσεις. Μεταναστευτικές. Πανδημίες. Κλιματική κρίση. Ενεργειακή φτώχεια. Διατροφική κρίση. Περιφερειακές συγκρούσεις. Καταπάτηση βασικών ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων. Διεύρυνση της απόστασης μεταξύ κέντρων αποφάσεων και πολιτών. Μετάβαση στον ψηφιακό κόσμο και στη βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη. Πρόσβαση στη νέα τεχνολογία, στην παιδεία και στα βασικά δικαιώματα- υγεία, εργασία, ασφάλιση, κατοικία, κλπ. Νέες μορφές εργασίας. Διασφάλιση προσωπικών δεδομένων και έλεγχος των big data. Διαρκή πλήγματα στη Δημοκρατία. Να μείνω σε αυτά, για να μην αναφερθώ και στις ψυχολογικές παραμέτρους που συνεπάγονται οι συνεχείς κρίσεις και οι επιπτώσεις τους, που έχουν οδηγήσει σε μια νέα μορφή πρόσληψης της ζωής μας, από τον «άνθρωπο της απομόνωσης». Λες και λίγα υποστήκαμε από τα μίση και τους διχασμούς που καλλιέργησαν κάποιοι την πρώτη περίοδο της οικονομικής κρίσης.

ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΙΓΙΟΥ 1935 - 2015

ΑΙΓΙΟ, 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Αγαπητές Φίλες, Αγαπητοί φίλοι,

Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που βρίσκομαι σήμερα εδώ.Γιατί σήμερα, μαζί, αναδεικνύουμε μια σημαντική ιστορία αγώνων. Αναλογιζόμαστε τη μεγάλη συμβολή της εργασίας στην πορεία αυτού του τόπου, αλλά και την κρισιμότητα της ανάγκης να μιλήσουμε για όσα μας απασχολούν και για όσα, πολλά ακόμη, οφείλουμε να κάνουμε.

Ο αγώνας για μια καλύτερη, αξιοπρεπή ζωή, και το κυριότερο, για μια ζωή που την ορίζουμε εμείς οι ίδιοι, είναι διαρκής. Αποτελεί κρίσιμη και καθοριστική παράμετρο για την πορεία και την ποιότητα της συλλογική μας ζωής. 

Γι’ αυτό και θέλω να συγχαρώ όσους ανέλαβαν αυτήν την πρωτοβουλία, της καταγραφής και ανάδειξης μιας πλούσιας ιστορίας προσφοράς και αγώνων 80 χρόνων, μιας σημαντικής πορείας που ουσιαστικά ταυτίζεται και με την πορεία συνολικά της χώρας, και ιδιαίτερα, με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μιας ολόκληρης περιοχής, που αποτέλεσε κάποτε την ατμομηχανή της ανάπτυξης, για να γευτεί στη συνέχεια τους πικρούς καρπούς των παθογενειών του πολιτικο-οικονομικού μας συστήματος.

Το Εργατικό Κέντρο Αιγίου, σε αυτήν τη μακρά διαδρομή, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο. 

Η ιστορία του Ελληνικού εργατικού κινήματος είναι απέραντη. Κάθε εργατικό κέντρο, κάθε ομοσπονδία, κάθε σωματείο, έχει την ηρωική αλλά και πένθιμη, πολλές φορές, ιστορία του, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και σε κάποιο σημείο του Βιβλίου. Γιατί τα Εργατικά Κέντρα είναι εκείνα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις διεκδικήσεις των εργατών σε κάθε επίπεδο κινητοποίησης και εδραίωσης της Αλληλεγγύης μεταξύ των μελών τους.

Ο εξαγωγικός προσανατολισμός, 

η τοπική οικονομία της πόλης του Αιγίου εξαιτίας της παραγωγής και εμπορίας της σταφίδας - της «μαυρομάτας Κίρκης», όπως την αποκαλεί εύστοχα ένας δικός μας άνθρωπος, Πελοποννήσιος αγωνιστής και συγγραφέας που δεν βρίσκεται πια κοντά μας, ο Αιμίλιος Δημόπουλος, στο Βιβλίο του «Η παντιέρα των μαγεμένων» -, 

η εθνική σημασία της σταφίδας για την αντιμετώπιση του χρέους και την ανάπτυξη της Ελλάδας,

και στη συνέχεια, τα επακόλουθα της σταφιδικής κρίσης, 

όπως η στρατηγική θέση του λιμανιού του Αιγίου, 

ήταν σημαντικές παράμετροι που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη του Εργατικού Κέντρου Αιγίου. 

Επιπλέον, ο πολιτικός αναβρασμός, ενδυνάμωσε το ζήλο για κινητοποιήσεις και την εδραίωση διεκδικήσεων για τα αυτονόητα.

Η αναδρομή στην Ιστορία του Εργατικού κέντρου Αιγίου είναι πλούσια και ταυτόχρονα συγκινητική. Και αυτό, γιατί παρά το γεγονός ότι σε δύσκολες περιόδους ανακόπηκε γενικότερα η δημοκρατική εξέλιξη των σωματείων, το Ε.Κ. Αιγίου δεν έπαψε να αναπτύσσει δυναμικές παρεμβάσεις στην κοινωνική και πολιτική ζωή της πόλης. 

Αποτελεί μια οργάνωση που εκπροσωπεί χιλιάδες εργάτες, ενδυναμώνεται διαρκώς, αναβαθμίζει τον ρόλο του σε κάθε ιστορική συγκυρία και συμμετέχει ενεργά σε κάθε πολιτική απόφαση που σχετίζεται με τα εργατικά ζητήματα. 

Η παρέμβαση του καταλυτική σε κάθε δύσκολη στιγμή του εργατικού κόσμου, με εργατικές κινητοποιήσεις που απέδωσαν ιστορικά αποτελέσματα, όπως στην περίπτωση της ΕΒΟ που ήταν σπουδαία η συμβολή του στην υπογραφή της νέας συλλογικής σύμβασης των εργαζομένων, κατά την περίοδο του 1988. Σε πολλές από αυτές τις κινητοποιήσεις είχαμε βρεθεί και μαζί.

Μέχρι σήμερα το Ε.Κ. Αιγίου δεν παύει να αφουγκράζεται τις ανάγκες της πόλης, να παρεμβαίνει σε καίρια κοινωνικά ζητήματα, να δείχνει εμπράκτως την κοινωνική του αντίληψη αλλά και ευαισθησία, με ένα απαράμιλλης σπουδαιότητας έργο δράσης καιεκδημοκρατισμού του εργατικού κινήματος.  

Και δεν σας κρύβω ότι, με συγκίνησε ιδιαίτερα το γεγονός πως, στην παρούσα έκδοση για την ιστορία του Ε.Κ. Αιγίου, είδα ότι ο Πρόλογος, ανήκει στην αγωνιστική, αλλά μαζί και συγκινητική γραφή του σύντροφου Δημήτρη Λιβιεράτου, με τον οποίο βρεθήκαμε μαζί στα πρώτα βήματα της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ.

Ο ίδιος πρωταγωνίστησε μαζί με τον άλλον σύντροφό μας, τον αείμνηστο Μιχάλη Ράπτη, τον επονομαζόμενο Πάμπλο, ως στελέχη τότε του Τροτσκιστικού ρεύματος, που συντάχθηκαν σε εκείνη την προσπάθεια και συνέβαλαν στην αυτοοργάνωση, την ίδρυση Οργανώσεων και στη σύνταξη μερικών από τα σπουδαία πολιτικά κείμενα εκείνης της περιόδου. Κείμενα που καθόρισαν και την ποιότητα του πολιτικού και συνδικαλιστικού λόγου των προοδευτικών δυνάμεων. Θυμάμαι και την αγωνία του για τα διεθνή ζητήματα. Ήταν πάντα παρών στο Υπουργείο Εξωτερικών, να μοιράζεται μαζί μου την εμπειρία και τη σοφία του.

Και βέβαια, να στείλω από εδώ, τους χαιρετισμούς μου στον Δημήτρη και τις καλύτερες ευχές μου.

Φίλες και Φίλοι,

Θέλω να ευχαριστήσω τη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου και βέβαια, τον Πρόεδρο, Παναγιώτη Γεωργόπουλο, για την πρόσκλησή τους και την τιμή να απευθύνω χαιρετισμό σε αυτήν την εκδήλωση.

Και είναι χαρά, που μαζί με την ανάδειξη της πλούσιας ιστορίας του Εργατικού Κέντρου Αιγίου, θα βραβευθεί και ο φίλος, Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος.

Αγαπητέ Γιάννη, Αγαπητέ Παναγιώτη, 

θέλω να σας συγχαρώ γιατί σε αυτήν την δύσκολη, για την ακρίβεια, μακρά και δύσκολη, περίοδο που βιώνουν οι Έλληνες και η χώρα, μπορέσατε μαζί με τους συναδέλφους σας, να συμβάλετε ώστε, τουλάχιστον από την πλευρά των εργαζομένων να επικρατήσει σωφροσύνη, μέσα σε ένα ταραγμένο κλίμα, για τη διαμόρφωση του οποίου υπάρχουν τεράστιες ευθύνες για συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, που έθεσαν τη χώρα και τους εργαζόμενους σε δεύτερη μοίρα έναντι αλλότριων επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων. 

Και παρά το γεγονός ότι, οι εργαζόμενοι πρώτοι από όλους, μαζί με τους νέους μας, κλήθηκαν να πληρώσουν το βαρύ τίμημα αυτής της πρωτοφανούς κρίσης, που λίγο έλλειψε να μετατραπεί σε εθνική τραγωδία, εντούτοις δεν φαίνεται το πελατειακό πολιτικοοικονομικό σύστημα της χώρας να έχει πάρει το μήνυμα, ούτε και το μάθημα.

Τονίζω πάντα το πελατειακό σύστημα, γιατί αποτελεί μάστιγα για τον Ελληνικό λαό. Είναι ένα σύστημα που επιχειρεί με κάθε τρόπο, η ισχύς να περνά σε χέρια παραγόντων, μεσαζόντων, μεγάλων συμφερόντων, ή και ολιγαρχών. 

Μετατρέπει αυτό που σε μια δημοκρατική κοινωνία θα έπρεπε να είναι δικαίωμα όλων, όπως πχ η πρόσβαση στην υγεία, την παιδεία, την ασφάλεια στην εργασία, ανεξάρτητα ταξικής προέλευσης ή οικονομικής κατάστασης, να γίνεται προνόμιο λίγων και ρουσφέτι,για να κρατούν τον πολίτη εξαρτημένο και να διασπούν την ενότητα του λαϊκού κινήματος.

Αποτέλεσμα; Να συνεχίζονται οι πολιτικές εκείνες που αφενός μεν αποφεύγουν να δώσουν ριζική απάντηση στις χρονίζουσες παθογένειες που ταλανίζουν ιστορικά τον τόπο, να σπαταλώνται πόροι αναπαράγοντας μια οικονομία εξαρτημένη, και αφετέρου να μην αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά οι μεγάλες προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος. Παίρνω το παράδειγμα της ενεργειακή μας εξάρτησης, που πληρώνει πολύ ακριβά ο Ελληνικός λαός και ιδιαίτερα ο εργαζόμενος. Σε μια χώρα - όπως η Ελλάδα-, που θα μπορούσε να είναι ενεργειακά αυτάρκης και ο πολίτης παραγωγός και αυτόνομος.

Ακριβώς γι’ αυτό, στεκόμαστε σήμερα ιδιαίτερα προβληματισμένοι και ανήσυχοι, αλλά όχι και απαθείς, μπροστά στις επιπτώσεις των αλλεπάλληλων κρίσεων που βιώνει η ανθρωπότητα.

Κρίσεις, που και θα γίνονται τακτικότερες και θα μας φέρνουν αντιμέτωπους με όλο και πιο άγνωστες περιοχές.

Και προσθέτως, κρίσεις που χωρίς να έχουμε δώσει απαντήσεις στις πραγματικές αιτίες του λεγόμενου Ελληνικού προβλήματος, θα δίνουν τη θέση τους σε νέες κρίσεις, ως αυτές να είναι αποτέλεσμα, σχεδόν, ενός φυσικού φαινομένου. 

Ως εκ τούτου, προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: πώς θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλες αυτές τις προκλήσεις, χωρίς να αναμετρηθούμε με ό,τι μας κρατά καθηλωμένους, σε ατραπούς που όλο και βαθαίνουν το αδιέξοδο;

Μόνο αν κινητοποιήσουμε δυνάμεις κοινωνικές, με κοινό στόχο τη μετάβαση σε μια νέα ενεργειακή εποχή, σε μια εποχή που θα λειτουργεί μια βιώσιμη παραγωγικά δομή, με ανάλογη αντίληψη για την κατανάλωση, τη λειτουργία του κράτους, την παιδεία, όπως και για την αξιοποίηση της τεχνολογίας. Αλλά αυτό απαιτεί η μετάβαση αυτή, να είναι δίκαιη κοινωνικά, να γίνει με την συμμετοχή του πολίτη - δημοκρατικά - και να διαμορφώνει αίσθημα εμπιστοσύνης μεταξύ των κοινωνικών εταίρων.

Φίλες και Φίλοι,

Η κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη την τελευταία περίοδο, λόγω του πολέμου και της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, είναι μία μόνο πτυχή των μεγάλων ζητημάτων με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η ανθρωπότητα.

Περιγράφω μόνο με τίτλους, το μέγεθος του διακυβεύματος - αλλά και των προβλημάτων, και μαζί των ευκαιριών -, που μόνο μέσα από μια συμμετοχική δημοκρατία που δίνει λόγο, ρόλο και δύναμη στον εργαζόμενο και τον πολίτη μπορούν να αντιμετωπιστούν. 

Συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας στα χέρια λίγων.

Ένταση ανισοτήτων και αδικιών.

Οικονομικές κρίσεις.

Μεταναστευτικές. 

Πανδημίες.

Κλιματική κρίση.

Ενεργειακή φτώχεια.

Διατροφική κρίση.

Περιφερειακές συγκρούσεις.

Καταπάτηση βασικών ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων.

Διεύρυνση της απόστασης μεταξύ κέντρων αποφάσεων και πολιτών.

Μετάβαση στον ψηφιακό κόσμο και στη βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη.

Πρόσβαση στη νέα τεχνολογία, στην παιδεία και στα βασικά δικαιώματα- υγεία, εργασία, ασφάλιση, κατοικία, κλπ.

Νέες μορφές εργασίας.

Διασφάλιση προσωπικών δεδομένων και έλεγχος των big data.

Διαρκή πλήγματα στη Δημοκρατία.

Να μείνω σε αυτά, για να μην αναφερθώ και στις ψυχολογικές παραμέτρους που συνεπάγονται οι συνεχείς κρίσεις και οι επιπτώσεις τους, που έχουν οδηγήσει σε μια νέα μορφή πρόσληψης της ζωής μας, από τον «άνθρωπο της απομόνωσης». Λες και λίγα υποστήκαμε από τα μίση και τους διχασμούς που καλλιέργησαν κάποιοι την πρώτη περίοδο της οικονομικής κρίσης.

Και βέβαια, σε αυτά, θα πρέπει να προστεθούν οι ιδιαιτερότητες του δικού μας ιδιότυπου πελατειακού καπιταλισμού. Που φέρνουν μαζί τους ζητήματα που είναι πολύ δύσκολα διαχειρίσιμα, καθώς απαιτούν τόλμη και αποφασιστικότητα προκειμένου αντιμετωπιστούν. 

Και αυτό, αναδεικνύει το μείζον ζήτημα για τα καθ’ ημάς: 

Είμαστε αποφασισμένοι, όλοι, πολιτικό σύστημα, κοινωνικοί εταίροι, η κοινωνία η ίδια, να αναζητήσουμε και να αναδείξουν τις πραγματικές αιτίες του λεγόμενου Ελληνικού προβλήματος και να αναμετρηθούμε με αυτές;

Από τα μέχρι σήμερα δεδομένα, η απάντηση δεν είναι ενθαρρυντική.

Ωστόσο, αυτή η πραγματικότητα, είναι που αποτελεί για εμάς, για όλους τους δημοκράτες και προοδευτικούς πολίτες, τον ισχυρότερο λόγο, που μας υποδεικνύει και το χρέος μας.

Να συνεχίσουμε τις προσπάθειες με ακόμη μεγαλύτερη αφοσίωση, συνέπεια και αγωνιστικότητα, ώστε να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων.

Να αλλάξουμε πορεία, παίρνοντας τη μοίρα μας στα χέρια μας.

Φίλες και Φίλοι,

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, αποτελεί μια ευκαιρία, για να στοχαστούμε, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πτυχές αυτής της κρίσης και της επιπτώσεις της, το πώς πορευόμαστε προς ένα μέλλον που χαρακτηρίζεται από πολλές μεταβλητές και από ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. 

Με πολλούς κινδύνους και νέες, αχαρτογράφητες απειλές.

Αυτή η πραγματικότητα, απαιτεί συνεχή διάλογο, απαλλαγμένο από προκαταλήψεις αλλά και σκοπιμότητες, συνεννόηση, ακόμη και συνεργασίες για την προώθηση λύσεων σε κρίσιμα ζητήματα που ταλανίζουν όλους μας, αλλά και σε ζητήματα που αφορούν σημαντικούς τομείς του δημόσιου βίου, από την παιδεία και την υγεία, μέχρι την βιώσιμη πράσινη ανάπτυξη.

Και επίσης, απαιτεί διάλογο, μεταξύ της πολιτείας και όλων των κοινωνικών εταίρων, που όπως προείπα, δεν πρέπει να είναι προσχηματικός αλλά να δίνει λόγο και δύναμη στις κοινωνικές δυνάμεις να συναποφασίζουν,προκειμένου να απαντήσουμε στο ύψιστο διακύβευμα της συλλογικής μας, αλλά μαζί και δημιουργικής πορείας μας προς ένα καλύτερο μέλλον. 

Να απαντήσουμε, με μια νέα κοινωνική συμφωνία, ένα νέο, πράσινο κοινωνικό συμβόλαιο, που θα εγγυάται όλα τα δικαιώματα, θα διαμορφώνει αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και ασφάλισης, θα προνοεί για την αντιμετώπιση όλων των νέων ανισοτήτων και απειλών, και εντέλει, θα διαμορφώνει ένα πλαίσιο ασφαλούς μετάβασης στην ψηφιακή εποχή και την βιώσιμη ανάπτυξη.

Αυτές οι στοχεύσεις, που αποτελούν και εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις για έναν δικαιότερο και κυρίως βιώσιμο κόσμο, είναι και οι δικές μας στοχεύσεις,στοχεύσεις κάθε προοδευτικού ανθρώπου που στέκεται αλληλέγγυος με τις δυνάμεις της εργασίας, για την κατάκτηση μιας κοινωνίας με συνοχή, μιας κοινωνίας όπου η δικαιοσύνη και το δίκαιο θα διαμορφώνουν όρους εμπιστοσύνης, και μαζί, βιώσιμης ανάπτυξης. 

Έτσι, που όλα να εγγυώνται, μια Δημοκρατία με ισότητα, αξιοπρέπεια, αξιοκρατία, διαφάνεια και λογοδοσία, δηλαδή με θεσμούς που να λειτουργούν δημοκρατικά και να διασφαλίζουν τη δυνατότητά μας ως κοινωνία, να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά κάθε πρόκληση.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΒΙΚΕΤΟΣ, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΧΕΙΡΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΑΡΧΩΝ ΝΟΤΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ....

 

Tο οφφίκιο του Άρχοντος Νοταρίου απένειμε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στον δημοσιογράφο Αρ. Βικέτο

 Απονομή Οφικκίου, Αριστείδης Βικέτος (δημοσιογράφος), Άρχων Νοτάριος της ΑτΧΜΕ, Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Βαρθολομαίος: “Τα μέσα ενημερώσεως οφείλουν να λειτουργούν ως πυλών της δημοκρατίας”.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χειροθέτησε σε Άρχοντα Νοτάριο της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας (ΑτΧΜΕ) τον δημοσιογράφο, Αριστείδη Βικέτο. Η χειροθεσία έγινε στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου ,  στο Φανάρι, το Σάββατο, 12 Μαρτίου 2022, κατά τον Μ. Εσπερινό της Κυριακής της Ορθοδοξίας.

Στον Μ. Εσπερινό χοροστάτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Σεβ. Ιεράρχες Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος, Φιλαδελφείας κ. Μελίτων, Σεβαστείας κ. Σεραφείμ, Μύρων κ. Χρυσόστομος, Θυατείρων και Μ. Βρεταννίας κ. Νικήτας, Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γεράσιμος, Σαράντα Εκκλησίων κ. Ανδρέας και Προύσης κ. Ιωακείμ, κληρικοί, και πλήθος πιστών από την Πόλη και το εξωτερικό.

Δελτίο του Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου αναφέρει:

“Ακολούθως, ο Παναγιώτατος απένειμε το οφφίκιο του Άρχοντος Νοταρίου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας στον Εντιμολ. κ. Αριστείδη Βικέτο, Δημοσιογράφο, από τον Βύρωνα Αττικής, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Κύπρο.

 

Στην ομιλία του, μετά την απονομή του οφικκίου, ο Παναγιώτατος επισήμανε ότι οι ανά τον κόσμο Άρχοντες του Οικουμενικού Θρόνου “είναι συνεργοί εις την ζωήν της Εκκλησίας μας και πρωτεργάται εις την υπεράσπισιν των δικαίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου”, και εξήγησε ότι οι Νοτάριοι ήταν, κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι στην υπηρεσία του Κράτους και της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

“Και υμείς, Εντιμολογιώτατε, έχετε πολλάς ικανότητας, ζήλον και αφοσίωσιν εις το λειτούργημά σας, την δημοσιογραφίαν, την οποίαν διακονείτε ευόρκως επί τεσσαρακονταετίαν και πλέον. Εκεί εκπροσωπείτε και εκφράζετε, με το ήθος και την υπευθυνότητα που σας διακρίνει, τας πνευματικάς αξίας του καθ’ ημάς πολιτισμού, ο οποίος έσωσε το Γένος καθ’ όλην την περιπετειώδη πορείαν του, σήμερον δε αποτελεί εγγύησιν διά την παρουσίαν και την μαρτυρίαν μας, εντός ενός πολυπλόκου και απαιτητικού περιβάλλοντος.”

Στη συνέχεια ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στις ιερές εικόνες, την αναστήλωση των οποίων εορτάζει η Εκκλησία κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας, και σημείωσε ότι “μαρτυρούν την αλήθειαν της σωτηρίας του ανθρώπου και του κόσμου εν Χριστώ, και εν ταυτώ, παραπέμπουν εις την εσχατολογικήν τελείωσιν των πάντων. Προσφυώς ελέχθη ότι κάθε εικών είναι «παράθυρο με θέα τα Έσχατα». Αυτό το πνεύμα της Ορθοδοξίας εκφράζει η παράστασις των εικονιζομένων προσώπων με ασκητικά χαρακτηριστικά, με διαφορετικάς αναλογίας από τα κοινά σώματα. Τα πάντα εις τας εικόνας μας είναι έκφανσις του αϊδίου φωτός της Μεταμορφώσεως και της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού και δεικνύουν την τελικήν μεταμόρφωσιν και «κοινήν ανάστασιν» εν τη επουρανίω Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος”.

Και ακολούθως τόνισε:

Σήμερον, Εντιμολογιώτατε, εις την εποχήν της τηλεοράσεως και του διαδικτύου, της «πλημμυρίδος των εικόνων» που κατακλύζουν νυχθημερόν τα όμματα του σώματος και της ψυχής μας και κηρύττουν τον εαυτοκεντρισμόν και τον ευδαιμονισμόν εις τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν κυριολεκτικώς μετατραπή εις «οθονιστάς», εις εξαρτημένα από την οθόνην όντα, το μήνυμα και η μαρτυρία της Ορθοδόξου εικόνος είναι φως και ζωή.

Είναι βέβαιον ότι υπό τας νέας συνθήκας της υπερπληροφορήσεως, αλλά όχι πάντοτε της ορθής ενημερώσεως, της διασποράς ψευδών πληροφοριών εις το διαδίκτυον, της αποκρύψεως ή διαστρεβλώσεως της αληθείας, η υπεύθυνος άσκησις δημοσιογραφικού λειτουργήματος θέτει υψηλάς απαιτήσεις εις τους λειτουργούς του. Το ζητούμενον είναι η προστασία των πολιτών από την χειραγώγησίν των διά μέσου κατευθυνομένης και ψευδούς πληροφορήσεως. Η ποιότης της ενημερώσεως ασκεί καθοριστικήν επιρροήν εις την διαμόρφωσιν της κοινής γνώμης και εις τον δημόσιον διάλογον. Εν τη εννοία ταύτη, τα μέσα ενημερώσεως οφείλουν να λειτουργούν ως πυλών της δημοκρατίας. Υμείς, αγαπητέ Άρχων, σέβεσθε την δημοσιογραφικήν δεοντολογίαν, και το απεδείξατε αυτό καθ’ όλην την πορείαν σας.” 

Ο Παναγιώτατος συνεχάρη τον νέο Άρχοντα, μεταξύ άλλων, για την επαγγελματική του συνέπεια, για την προσφορά του στο εκκλησιαστικό ρεπορτάζ και για τον σεβασμό που επέδειξε πάντοτε προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

“Εξ άλλου, έχετε ισχυρούς δεσμούς με εμάς, με την αγιοτόκον γην της Μικράς Ασίας, αφού κατάγεσθε από τον Μπουρνόβαν της Σμύρνης. Και εδώ δεν είσθε επισκέπτης, αλλά ανήκετε εις τα άγια αυτά χώματα. Δεν έρχεσθε, αλλά επιστρέφετε, και αυτό το βλέπομεν εις το πρόσωπόν σας και την χαράν σας, όταν ευρίσκεσθε ανάμεσά μας.”

Στην αντιφώνησή του ο Εντιμολ. κ. Αριστείδης Βικέτος, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από τη Σμύρνη και είναι ανεψιός του μακαριστού Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Βούλτσου, πρώτου Ποιμενάρχου της Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης, των Αθηνών, εμφανώς συγκινημένος, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον Παναγιώτατο για την ιδιαίτερη τιμή που επεφύλαξε προς το πρόσωπό του, και τον διαβεβαίωσε ότι θα συνεχίσει ως δημοσιογράφος να προβάλει και να υπερασπίζεται σθεναρά τα δίκαια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ρωμιοσύνης της Πόλης.

 

“Παναγιώτατε, τον περασμένο Νοέμβριο συμπληρώσατε 30 έτη ευκλεούς Πατριαρχίας, με έργο πολυσχιδές. Επίτευγμα ζωτικής σημασίας για τους απογόνους των Μικρασιατών αποτελεί η εκ μέρους Σας τέλεση λειτουργικών συνάξεων στην Καππαδοκία, τον Πόντο, την Κύζικο, την Σηλυβρία, την Τρίγλια, την Σμύρνη,  η ανασύσταση της Ορθόδοξης  Κοινότητας της και η εκλογή το 2016, για πρώτη φορά από το 1922, Μητροπολίτη Σμύρνης. Με αυτά  μας επανασυνδέσατε με τα ιερά χώματα των προγόνων μας” , επεσήμανε.

 

Φωτογραφίες: Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου

***********************************************************************

 

Πατριαρχικό Γράμμα by ARISTEIDIS VIKETOS on Scribd

Μετά την χειροθεσία ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος δέχθηκε σε ιδιαίτερη ακρόαση τον Άρχοντα Νοτάριο , Αριστείδη Βικέτο, και την σύζυγό του, Δέσποινα.

Κατά την ακρόαση ο Άρχων προσέφερε στον Παναγιώτατο , σε ένδειξη εκτίμησης , δύο συμβολικά δώρα:

-Εγκόλπιο του μακαριστού Θείου του, Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης Χρυσοστόμου, ο οποίος εκοιμήθη  το 1986 .

 

-Εικόνα, σύμφωνα με το εικονογραφικό πρότυπο του Φωτίου Κόντογλου, του Αγίου Αριστείδη, του φιλοσόφου, η οποία φιλοτεχνήθηκε, ειδικά για τον Πατριάρχη, από τον Κύπριο αγιογράφο, Μάριο Γεωργίου.