Ο κανόνας υποστηρίζει ότι «κάθε Βουλή είναι χειρότερη από την προηγούμενη» και όσα συνέβησαν χθες απλώς τον επιβεβαιώνουν μέχρι κεραίας. Οι ψευτονταήδες που αντάλλαξαν βρισιές και εν συνεχεία πιάστηκαν στα χέρια, δεν έχει την παραμικρή σημασία ότι ο μεν ένας έφτασε στη Βουλή ως μέλος ενός φασιστικού μορφώματος, ο δε άλλος ως μέλος ενός κόμματος της Ακραίας Δεξιάς. Σημασία έχει ποιος τους έστειλε στη Βουλή. Κι αυτοί που τους έστειλαν να τους εκπροσωπούν, ζουν ανάμεσά μας και προφανώς είναι και απολύτως υπεύθυνοι για τις επιλογές τους. Και δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό γι’ αυτές τις επιλογές. Ούτε δικαιούνται να απορούν ή να εξανίστανται που έφτασε η κατάσταση εκεί που έφτασε, με τα χθεσινά. Και σε άλλες περιόδους της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας η Βουλή πέρασε φάσεις ιδιαίτερης έντασης, κυρίως για πολιτικούς λόγους. Αλλά μπουνιές και ύβρεις χαμαιτυπείου ποτέ δεν είδε ούτε άκουσε – εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι. Τρέμω όμως για τη συνέχεια. Ειδικά τώρα που διαπιστώνεται στην πράξη ότι μεγάλες κοινωνικές ομάδες φαίνεται να μην κατάλαβαν τίποτε από την περιπέτεια με τους «αγανακτισμένους» και τις πλατείες του 2010-2012 και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι στέλνοντας στη Βουλή κάτι τέτοιους τύπους τιμωρούν το σύστημα…

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 25/04/24

 
Αναπάντητα ερωτήματα για τους 13

Δεν είδα καμιά ιδιαίτερη αντίδραση από την κυβέρνηση σχετικά με την είδηση από τις ΗΠΑ ότι η αμερικανική κυβέρνηση απαγόρευσε την είσοδο στη χώρα 13 ατόμων που σχετίζονται με τη χρήση, εμπορία και διακίνηση του κατασκοπευτικού λογισμικού Predator, επειδή αυτό χρησιμοποιείται (και χρησιμοποιήθηκε) για την παρακολούθηση πολιτικών και δημοσιογράφων για πολιτικούς λόγους και για την περιστολή και την καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης. Στη γραπτή σχετική δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κ. Μάθιου Μίλερ αναφέρονται σαφώς τα ακόλουθα: «Αυτά τα άτομα (για τα οποία επιβλήθηκε απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ) έχουν διευκολύνει ή έχουν αποκομίσει οικονομικά οφέλη από την κακή χρήση αυτής της τεχνολογίας, η οποία έχει στοχεύσει δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αντιφρονούντες και άλλους επικριτές (κυβερνήσεων)».

Ρωτούσα χθες και απάντηση δεν έλαβα, θα ρωτήσω και σήμερα την κυβέρνηση μήπως φιλοτιμηθεί κάποιος να απαντήσει: συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο κάποιος «γνωστός» μας, Ελληνας ή ξένος, για τον οποίο οι ΗΠΑ επέβαλαν απαγόρευση εισόδου στη χώρα τους; Εννοώ κάποιος από τη δραστήρια παρέα που έφερε στα μέρη μας και λειτούργησε το Predator για ίδια χρήση ή προς όφελος οικονομικών συμφερόντων. Ναι ή όχι;

Ηρεμα ρωτάω…

Ψευτονταήδες στη Βουλή

Υπάρχει ένας κανόνας στη Βουλή, ο οποίος την ακολουθεί ήδη από τις αρχές του νέου αιώνα. Και είναι απολύτως ενδεικτικός τού τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, που κάποτε έστελνε να την αντιπροσωπεύουν εν πολλοίς άξιοι εκπρόσωποί της, αλλά εδώ και χρόνια η ποιότητά τους φθίνει συνεχώς. Ο κανόνας υποστηρίζει ότι «κάθε Βουλή είναι χειρότερη από την προηγούμενη» και όσα συνέβησαν χθες απλώς τον επιβεβαιώνουν μέχρι κεραίας. Οι ψευτονταήδες που αντάλλαξαν βρισιές και εν συνεχεία πιάστηκαν στα χέρια, δεν έχει την παραμικρή σημασία ότι ο μεν ένας έφτασε στη Βουλή ως μέλος ενός φασιστικού μορφώματος, ο δε άλλος ως μέλος ενός κόμματος της Ακραίας Δεξιάς. Σημασία έχει ποιος τους έστειλε στη Βουλή. Κι αυτοί που τους έστειλαν να τους εκπροσωπούν, ζουν ανάμεσά μας και προφανώς είναι και απολύτως υπεύθυνοι για τις επιλογές τους. Και δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό γι’ αυτές τις επιλογές. Ούτε δικαιούνται να απορούν ή να εξανίστανται που έφτασε η κατάσταση εκεί που έφτασε, με τα χθεσινά.

Και σε άλλες περιόδους της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας η Βουλή πέρασε φάσεις ιδιαίτερης έντασης, κυρίως για πολιτικούς λόγους. Αλλά μπουνιές και ύβρεις χαμαιτυπείου ποτέ δεν είδε ούτε άκουσε – εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι. Τρέμω όμως για τη συνέχεια. Ειδικά τώρα που διαπιστώνεται στην πράξη ότι μεγάλες κοινωνικές ομάδες φαίνεται να μην κατάλαβαν τίποτε από την περιπέτεια με τους «αγανακτισμένους» και τις πλατείες του 2010-2012 και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι στέλνοντας στη Βουλή κάτι τέτοιους τύπους τιμωρούν το σύστημα…

Πώς χάθηκε η πλειοψηφία στην ΑΔΑΕ

Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον αυτό που συνέβη χθες κατά τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (της γνωστής μας ΑΔΑΕ), κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας επί του αιτήματος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη να ενημερωθεί για τους λόγους της παρακολούθησής του από την ΕΥΠ (η παρακολούθηση με το Predator, ως γνωστόν, είναι άλλου… ραβίνου ευαγγέλιο!).

Εκεί λοιπόν που ήταν όλα στρωμένα μια χαρά και συγυρισμένα, από την κυβέρνηση να ληφθεί απόφαση να μην είναι η ΑΔΑΕ εκείνη που θα αποφασίσει αν συντρέχουν λόγοι για την ενημέρωση του Ν. Ανδρουλάκη αλλά η ΕΥΠ, ένα μέλος του ΔΣ, που διορίστηκε πρόσφατα από τη ΝουΔου, έκανε ένα κανονικό u-turn, όπως θα λέγαμε τη στροφή στην εύανδρο Ηπειρο, και συντάχθηκε με την άποψη της μειοψηφίας του ΔΣ!

Ετσι διαμορφώθηκε μια πλειοψηφία 4-3, η οποία αποφάσισε ότι η ΑΔΑΕ θα απαιτήσει και θα λάβει τον ΠΛΗΡΗ φάκελο της παρακολούθησης του Ανδρουλάκη και, αφού μελετήσει την αιτιολογία της παρακολούθησης, θα αποφανθεί «αν διακυβεύεται» ο σκοπός της παρακολούθησης (οι περίφημοι «εθνικοί λόγοι» για τους οποίους μας έπρηξε η κυβέρνηση προ διετίας), προκειμένου να καταλήξει στο αν θα τον ενημερώσει και τι θα του πει.

Θεσμικό «κατενάτσιο»

Σε κάθε περίπτωση, η χθεσινή απόφαση της ΑΔΑΕ, και ειδικότερα της πλειοψηφίας που διαμορφώθηκε (τα μέλη που διόρισε πρόσφατα η κυβέρνηση υποστήριζαν με σθένος και επιμονή ότι η ΕΥΠ πρέπει να αποφανθεί αν οφείλει να ενημερώσει τον Ανδρουλάκη για την παρακολούθησή του – ξανά μανά τα ίδια, όπως και προ διετίας), συνιστά μια ήττα για την κυβέρνηση.

Εφαγαν τον κόσμο να αλλάξουν την πλειοψηφία της ΑΔΑΕ, συμμάχησαν μέχρι και με την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου για να τα καταφέρουν, και την κρίσιμη στιγμή, την πιο κρίσιμη της καινούργιας διοίκησης, ένα από τα μέλη που εκείνη διόρισε, έστριψε και πήγε με τους άλλους. Αν και γνωρίζω ποιο είναι το μέλος αυτό (τίποτα δεν μένει κρυφό, ως γνωστόν, στη μικρή μας πόλη – ακόμη και αν πρόκειται για μια Αρχή η οποία είναι επιφορτισμένη με τη διαφύλαξη του απορρήτου των επικοινωνιών), δεν θα το αναφέρω. Μόνο την ιδιότητά του – για να ξέρουν ότι ξέρω. Περί καθηγητού πρόκειται.

Αναμένοντας τώρα το επόμενο βήμα, που είναι η επιστολή της ΑΔΑΕ στην ΕΥΠ για να της διαβιβαστεί ο ΠΛΗΡΗΣ (το γράφω με κεφαλαία γιατί μπορεί κάπου να παραπέσουν τίποτε έγγραφα που έχουν διασωθεί της καταστροφής των αρχείων παρακολούθησης) φάκελος Ανδρουλάκη, ένα πουλάκι μού κελάηδησε στο αριστερό (φυσικά) αφτί ότι εκκρεμεί στο ΣτΕ προσφυγή κατά της νομιμότητας της σύνθεσης της ΑΔΑΕ. Την προσφυγή έχει υποβάλει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών και οι πληροφορίες υποστηρίζουν ότι επίκειται απόφαση με την οποία γίνεται δεκτή.

Δεν θα τελειώσει καλά αυτό το θεσμικό «κατενάτσιο», για να χρησιμοποιήσω έναν ποδοσφαιρικό όρο, για την κυβέρνηση. Θυμηθείτε με…

«Η χαρά των πολυεθνικών»

Στο Σκάι, στην πρωινή εκπομπή του σταθμού, βρέθηκε χθες το πρωί ο Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά αυτά που είπε νομίζω ότι είναι η πιο τεκμηριωμένη αντιπολίτευση που έχει ακουστεί εδώ και καιρό, σε σχέση με αυτό που μας συμβαίνει, με την ακρίβεια. Χωρίς διάθεση υπερβολής, χωρίς λαϊκισμούς, με σοβαρότητα, παρουσίασε τα στοιχεία που συνθέτουν το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική κοινωνία. Ιδού τι είπε, και πραγματικά διερωτώμαι ποια είναι η απάντηση στις επισημάνσεις του από την κυβέρνηση:

Σύμφωνα με τη Eurostat, «στην Ελλάδα είναι υπερτετραπλάσια η αύξηση του ρυθμού πληθωρισμού στα τρόφιμα σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ενωση – 5,4% στη χώρα μας, 1,2% στην Ευρώπη, τον Μάρτιο». Και στο πιθανό ερώτημα «γιατί στην Ελλάδα έχουμε υπερτετραπλάσια αύξηση του ρυθμού πληθωρισμού;» η απάντηση που έδωσε δεν αφήνει πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Οπως είπε, «σήμερα οι έλεγχοι στην αγορά είναι πολύ λίγοι και τα πρόστιμα πολύ μικρά. Αν υπήρχαν πολλοί έλεγχοι με πολύ βαριά πρόστιμα, δεν θα είχαμε αυτή την τεράστια κερδοσκοπία. Να το πω πολύ απλά και λαϊκά: η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η χαρά των πολυεθνικών και της εγχώριας ολιγαρχίας».

Λίγα λόγια και σταράτα.