Ειδικά από την έναρξη της πανδηµίας και µετά, παρατηρείται εντονότατα το φαινόµενο της ανερυθρίαστης χειραγώγησης της κοινής γνώµης µέσω τηλεδικών µε τηλεοπτικά κατηγορούµενους –νέα έννοια/ελληνική πρωτοτυπία– πριν ακόµα αυτοί καταστούν –καν!– ύποπτοι κατά την ποινική διαδικασία, η οποία είναι και η µόνη αποκλειστικά αρµόδια για να τους αποδώσει ποινικές ευθύνες. Παρουσιαστές δελτίων ειδήσεων αυτοανακηρύσσονται αστυνοµικοί, ανακριτές και ανακριτικοί υπάλληλοι, εισαγγελείς, δικαστές και «καταδικαστές» µαζί, σφετεριζόµενοι ρόλους και αξιώµατα τα οποία –όσο ίσως και να ήθελαν– δεν έχουν. Καταδικάζονται άνθρωποι στην κοινή συνείδηση, χωρίς να έχει επιληφθεί καν ο φυσικός τους δικαστής. Οσο δε για το τεκµήριο αθωότητας... Καταλήγει µια καραµέλα στα στόµατα των συνηγόρων υπεράσπισης που –επί µαταίω πολλές φορές– προσπαθούν να εξασφαλίσουν υπό αυτές τις συνθήκες το δικαίωµα του καθενός σε µια δίκαιη δίκη...

Aπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" (φύλλο 23/04/24)

Κατά νοµική αναγκαιότητα, το τεκµήριο αθωότητας είναι η «σύσταση» του κατηγορουµένου στην ποινική δίκη, µετά το όνοµά του... Συστήνεται νοµικά ως αθώος και είναι η ποινική δίκη και µόνον αυτή που θα καθοδηγήσει τελικά τον δικαστή σε καταδικαστική κρίση, αν και εφόσον τα πραγµατικά περιστατικά που θα αποδειχθούν δικαιολογούν την καταδίκη.

Ολα αυτά δεν είναι απόψεις της γράφουσας, αλλά κατοχυρωµένη αρχή σε εθνικό και ευρωπαϊκό δίκαιο, η οποία µαζί µε άλλες συγκροτούν το λεγόµενο «κράτος δικαίου».

Ωστόσο, ειδικά από την έναρξη της πανδηµίας και µετά, παρατηρείται εντονότατα το φαινόµενο της ανερυθρίαστης χειραγώγησης της κοινής γνώµης µέσω τηλεδικών µε τηλεοπτικά κατηγορούµενους –νέα έννοια/ελληνική πρωτοτυπία– πριν ακόµα αυτοί καταστούν –καν!– ύποπτοι κατά την ποινική διαδικασία, η οποία είναι και η µόνη αποκλειστικά αρµόδια για να τους αποδώσει ποινικές ευθύνες. Παρουσιαστές δελτίων ειδήσεων αυτοανακηρύσσονται αστυνοµικοί, ανακριτές και ανακριτικοί υπάλληλοι, εισαγγελείς, δικαστές και «καταδικαστές» µαζί, σφετεριζόµενοι ρόλους και αξιώµατα τα οποία –όσο ίσως και να ήθελαν– δεν έχουν. Καταδικάζονται άνθρωποι στην κοινή συνείδηση, χωρίς να έχει επιληφθεί καν ο φυσικός τους δικαστής. Οσο δε για το τεκµήριο αθωότητας... Καταλήγει µια καραµέλα στα στόµατα των συνηγόρων υπεράσπισης που –επί µαταίω πολλές φορές– προσπαθούν να εξασφαλίσουν υπό αυτές τις συνθήκες το δικαίωµα του καθενός σε µια δίκαιη δίκη...

ΛΟΥΙΖΑ Γ. ΜΠΕΤΙΝΗ,

 ∆ικηγόρος Ζακύνθου

∆εν κρίνουµε εδώ την ηθική µιας άλλης εποχής και ενός λαού ανέστιου, πλανόβιου, που διακαώς επιζητούσε ένα κοµµάτι γης να ενοικίσει, εξοικίζοντας βίαια κάποιους άλλους. Εξάλλου, και στο ∆ευτερονόµιο της Παλαιάς ∆ιαθήκης (20:13-7) γίνεται ξεκάθαρος λόγος για θεοκέλευστη πάταξη όλων των αλλοφύλων αρσενικών, για αλλότρια γη θεοπαράδοτη στο Ισραήλ, για εξαφάνιση κάθε εµπνέοντος πλάσµατος στις δορυάλωτες πόλεις.

Οταν την άνοιξη του 334 π.χ. ο Μ. Αλέξανδρος ξεχύθηκε στην Ασία για να επεκτείνει το βασίλειό του και το «εγώ» του, κάτω από το προσκέφαλό του είχε δύο πράγµατα: την «εκ του νάρθηκος» διορθωµένη από τον Αριστοτέλη οµηρική «Ιλιάδα» και το εγχειρίδιό του (Πλουτάρχου «Αλέξανδρος», 8).

Σήµερα ο 75χρονος µειλίχιος ισχυροπαίκτης και φιλοκίνδυνος πρωθυπουργός του Ισραήλ, κ. Μπέντζαµιν Νετανιάχου, έχει και αυτός «υπό το προσκεφάλαιόν» του δύο εραστά πράγµατα: την Παλαιά ∆ιαθήκη και την «έξυπνη» βόµβα. Το πρώτο τού παρέχει όνειρα θεοστήρικτα, το δεύτερο φρικώδεις εφιάλτες.

Καταδικασµένος και αυτός να είναι ελεύθερος (όπως όλοι µας, κατά τον Ζαν Πολ Σαρτρ), πρέπει τώρα να επιλέξει «πώς δει κολάζεσθαι τους αλλοφύλους». Με ποιανών αθώων παιδιών τα κρανία θα στρωθεί η λεωφόρος προς την Κόλαση. Κάποτε στρώθηκε µε τα κρανία των νηπίων της σφαγής του Ηρώδη και ουδείς ηθικός αυτουργός τιµωρήθηκε ή ζήτησε συγγνώµη από τις µητέρες των παιδιών.

Οχι, δεν χρειάζεται να φτιάξουµε καινούργια Κόλαση – είµαστε η Κόλαση. Μια µατιά στον καθρέφτη δείχνει το αληθινό µας «εγώ». Εµείς λατρεύουµε τους δύο σύνναους και σύµβωµους Θεούς: ο ένας ονοµάζεται Χρήµα, ο άλλος Πληροφόρηση. Εµείς καταντήσαµε τη λογική µας υπηρέτρια της απληστίας. Εµείς φτιάξαµε το στοµάχι µας µεγαλύτερο από το µυαλό µας, ένα µυαλό που εφηύρε την πλέον επικίνδυνη παγκόσµια ανοησία: τη λέµε «εθνικό συµφέρον».

Οχι, δεν είµαστε το απόπτυστο σκουλήκι που προσπαθεί να γίνει πεταλούδα: το αντίθετο ισχύει – και σχεδόν τα καταφέραµε! Και όταν το σκουλήκι ρουφήξει όλη την ικµάδα της γης, πεθαίνει.

Με παντοδαπά ανθρωποκτόνα όπλα µολύναµε τη γη και τώρα ο ουρανός βήχει βόµβες και ρουκέτες (αντί αβλαβή σκουπίδια, που θα προτιµούσε ο αγαπητός µου ποιητής Γιώργος Βέης). Σήµερα ο ουρανός βήχει βόµβες στην Ουκρανία και Μέση Ανατολή, αύριο θα βήξει κάπου αλλού και µεθαύριο κάπου αλλού...

Αυτοί λοιπόν είµαστε: Φιλοπόλεµοι, φιλοµόχθηροι και φιλάσωτοι. Μια στραβοτιµονιά της φύσης είµαστε. Ενα µάταιο και ανωφέλητο φυσικοχηµικό φαινόµενο, άνευ τελικού αιτίου. Ενα «χαλεπώτατον άχθος χθονός».

∆Ρ ΚΩΣΤΑΣ ΒΙΤΚΟΣ
Μελβούρνη

Πρώτον: Πας στο Α.Τ. της περιοχής σου. Σου λένε πως πρέπει να κλείσεις ραντεβού διαδικτυακώς. Το κατάφερα. Ελα όµως που χρειάζεται να βγάλεις και να πληρώσεις παράβολο. Το κατάφερα και αυτό! Εκεί όµως που τα πράγµατα µπλέκουν αγρίως είναι όταν πας για τις φωτογραφίες. ∆ιότι σου εξηγούν τι άλλο σε περιµένει! Πάλι µέσω Ιντερνετ: Αναζητάς το µητρώο επικοινωνίας, φυσικά µε τους κωδικούς του Ιντερνετ. ∆ίνεις το κινητό σου, όµως δεν αρκούνται σ’ αυτό, πρέπει µία από τις τράπεζες ή άλλος οργανισµός να το επικυρώσει, αν δεν το είχε ήδη κάνει, θα σου ζητήσει τον λογαριασµό της εταιρείας του.

∆εύτερον: Πας στο myphoto.gr για πολίτες (3ης κατηγορίας;...) ∆ίνεις τον κωδικάριθµο και το ΑΦΜ και... δεν συνεχίζω άλλο για να µη σας ζαλίσω περισσότερο.ολα δε αυτά πρέπει να γίνουν πριν από το ραντεβού σου µε το Α.Τ. και λέγεται «απλοποίηση της γραφειοκρατίας». Τελικά η όλη γραφειοκρατία µετεφέρθη στο ∆ιαδίκτυο και το ονοµάσαµε πρόοδο και εκσυγχρονισµό...

ΕΙΡΗΝΗ ΡΑΦΑΗΛ