SerMichiotis: Οσο κι αν τον ευλόγησε ο Αγιος Τσαλίκης δεν υπάρχει περίπτωση ένα βρέφος να θυμάται τα βαφτίσια του, εκτός αν βαπτιστεί σε ηλικία που οι άλλοι πηγαίνουν στρατό. Πάλι καλά, όμως. Διότι εδώ κοτζάμ Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενημερώθηκε για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα από «μη κυβερνητικές οργανώσεις» και αποκόμματα εφημερίδων. Και για τα αποκόμματα θα μου επιτρέψετε να μην εκφραστώ. Συνάδελφοι είναι, έστω και κατά κάποιον τρόπο. Αλλά οι «μη κυβερνητικές οργανώσεις»; Ποιες είναι; Ποιοι τις αποτελούν; Ποιοι τις χρηματοδοτούν; Για ποιον λόγο; Πώς περνούν τη μέρα τους; Μυστήριο, εκτός αν τις έχει ευλογήσει και αυτές ο Αγιος Τσαλίκης. Πότε όμως συνέβη η παρέμβαση του Αγίου στον χώρο του δικαιωματισμού; Πριν ή μετά την ανάσταση της νεκρής μικρής Μαρίας στον Εβρο; Πριν ή μετά το μυστικό «κέντρο κράτησης και βασανιστηρίων» κοντά στα σύνορα; Πριν ή μετά τη βάφτιση Κασσελάκη; Αδιευκρίνιστο. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα με τους «κυνηγούς δικαιωμάτων». Σε αντίθεση με τον Ιντιάνα Τζόουνς που κυνηγούσε σαφώς τον χαμένο θησαυρό, ποτέ δεν ξέρεις τι ακριβώς κυνηγούν εκείνοι. Είναι σαν τους κυνηγούς μονόκερων. Θα μου πείτε ενδεχομένως ότι δεν υπάρχουν μονόκεροι. Καμία σημασία. Αρκεί που υπάρχουν κυνηγοί. Διότι όλα αυτά ανήκουν τελικά στη σφαίρα της μυθικής παπάτζας. Ψεκασμοί, επιστολές, βαγόνια, κυνηγοί, θαύματα κολυμβήθρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, τσιπάκια, μονόκεροι...