Η αριστερή αθλιότητα, είναι πάντα αιτιολογημένη και τιμημένη. Αυτοί λοιπόν καταγγέλλουν συναδέλφους τους. Χωρίς ντροπή και τσίπα.Καποιοι, ισως χωρίς ούτε ένα ένσημο στην ελεύθερη αγορά. Μην διαβάσω κανέναν υποκριτή να λέει ότι δεν είναι η ώρα. Πάντα είναι η ώρα όταν τα κρούσματα είναι επαναλαμβανόμενα.Οταν η συκοφαντία και τοξικότητα, δεν σέβεται τις τραγικές στιγμές. Όσο για την τιμή της δημοσιογραφίας, σίγουρα δεν θα την σώσουν, εκείνοι που δεν την είχαν ποτέ. ...

 
Η κατάσταση αρχίζει να θυμίζει, τον ζόφο, την τρομοκρατία και τις προγραφές της περιόδου 2011-2015. Ω! της συμπτώσεως, η κριτική και οι επικηρύξεις, είναι ταυτόσημες με την γραμμή Πολλακη και Ω! της εκπλήξεως, οι δημοσιογράφοι είναι προοδευτικούληδες, αριστερούληδες και κατά δήλωση τους ευαισθητούληδες και δεοντολόγοι!!! 

Το ίδιο έργο, το ίδιο τροπάριο, ο ίδιος καταγγελτικός φανατισμός.Απο ποιους; Από εκείνους που αν δεν δικαιολογούσαν προκλητικά την πολιτική αλητεία στην διαχείριση της τραγωδίας στο Μάτι και στη Μάνδρα, απλά σιωπούσαν όταν γινόταν η καταμέτρηση νεκρών και πνιγμένων. Που άκουγαν χωρίς να αντιδρούν ούτε για το τυπικό ότι οι καμμένοι και οι πνιγμένοι, έφταιγαν γιατί ήταν αυθαίρετοι...

Τολμούν να μιλούν για δεοντολογία, κομματοκρατία και ρουσφέτια, οι καλοβολεμενοι οικογενειακώς στο δημόσιο. Δώστε έμφαση στο οικογενειακώς. Αν αρχίσουμε να μιλούμε, θα αποκαλυφθούν οικογενειακές κυψέλες τακτοποιημένων που κουνούν το δαχτυλο σήμερα. Που κανένας λόγος η υποψία δεοντολογίας δεν τους ώθησε να αντιδράσουν όταν γινόταν το κακό και το διαχειρίζονταν στα κρατικά μέσα. Που δεν βρίσκουν έναν λόγο καταγγελίας για τις επαναλαμβανομενες παραπλανητικές, προβοκάτσιες του Σύριζα channel εναντίον Υπουργών η βουλευτών, το τελευταίο 48ωρο. Ποτέ! 

Διότι η αριστερή αθλιότητα, είναι πάντα αιτιολογημένη και τιμημένη. Αυτοί λοιπόν καταγγέλλουν συναδέλφους τους. Χωρίς ντροπή και τσίπα.Καποιοι, ισως χωρίς ούτε ένα ένσημο στην ελεύθερη αγορά. Μην διαβάσω κανέναν υποκριτή να λέει ότι δεν είναι η ώρα. 

Πάντα είναι η ώρα όταν τα κρούσματα είναι επαναλαμβανόμενα.Οταν η συκοφαντία και τοξικότητα, δεν σέβεται τις τραγικές στιγμές. Όσο για την τιμή της δημοσιογραφίας, σίγουρα δεν θα την σώσουν, εκείνοι που δεν την είχαν ποτέ. 

Αυτοί που φωνάζουν για τον πάτο, φοβάμαι οτι είναι οι ίδιοι βαθιά μέσα στον κουβά. 

ΥΓ. Η διατύπωση απόψεων που δημιουργούν θετική η αρνητική ένταση, είναι θεμιτή και απαραίτητη. Δημοκρατία το λένε... Αν δεν βαριέται, ας ενημερώσει κάποιος τους έξαλλους συντρόφους του δημοσιογραφικού και όχι μόνο, ολοκληρωτισμού.