Aπό "ΤΑ ΝΕΑ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 17/03/23 |
Ομολογώ πως όταν εκτελούσα τις απεργιακές υποχρεώσεις μου δεν είχα συνειδητοποιήσει το μέγεθος των ευθυνών που αναλάμβανα.
Εκ των υστέρων κατάλαβα πως σύμφωνα με την ανακοίνωση των δημοσιογραφικών σωματείων ζητούσα «να αποδοθούν οι πραγματικές (σ.σ.: Οχι τίποτα μούφες, δηλαδή...) ευθύνες για το «έγκλημα των Τεμπών», «τον έλεγχο της εξουσίας με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον» και να βγάλουν τον σκασμό όσοι «με δημόσιες τοποθετήσεις προκαλούν το κοινό αίσθημα».
Συμφωνώ απολύτως.
Μόνο που αν υπάρχουν δημοσιογράφοι ικανοί να εξιχνιάζουν εγκλήματα, να ελέγχουν την εξουσία, να εκπροσωπούν το δημόσιο συμφέρον και να εκφράζουν το κοινό αίσθημα, πολύ φοβούμαι πως χαραμίζονται στη δημοσιογραφία.
Θα έπρεπε να αναλάβουν τουλάχιστον τη διακυβέρνηση της χώρας.
Ας ελπίσουμε πάντως το κενό να καλυφθεί και να αποκατασταθεί η θεσμική τάξη ώστε να ξέρω κι εγώ αν θα συνεχίσω την παρέα με τους αναγνώστες ή θα αναλάβω κάποιο υπουργείο.
Θα προτιμούσα το υπουργείο Πνεύματος και Ηθικής.
Αφενός επειδή θα βαδίσω έτσι στον δρόμο που άνοιξε ο αξέχαστος Βασίλης Αυλωνίτης. Κι αφετέρου επειδή το παπατζιλίκι είναι η ευκολότερη δουλειά του κόσμου.
Πάρτε για παράδειγμα τον Σπίρτζη.
Οχι μόνο δεν ολοκλήρωσε τη σύμβαση για την τηλεδιοίκηση του σιδηροδρομικού δικτύου το 2016 όπως προέβλεπε η συμβατική υποχρέωση, όχι μόνο έδωσε επτά (αριθμός 7) παρατάσεις (!) στον κατασκευαστή, όχι μόνο δεν την ολοκλήρωσε ούτε το 2019 και παρά τις επτά παρατάσεις, τώρα ζητάει και τα ρέστα που δεν έκανε τη δουλειά του.
Πνεύμα και Ηθική, δηλαδή.
Ολα αυτά φυσικά θα αντιμετωπιστούν μόλις οι δημοσιογράφοι αναλάβουμε τη διακυβέρνηση και κοπούν οι μαγκιές εκείνων που «προκαλούν το κοινό αίσθημα».
Τι είσαι εσύ, κύριε, που προκαλείς; Και ποιον ρώτησες πριν προκαλέσεις; Να τα ξεχάσετε αυτά που όποιος θέλει θα λέει ό,τι προκλητικό του κατέβει στο κεφάλι.
Εντάξει, το στυλ δεν είναι και πολύ δημοσιογραφικό. Θυμίζει περισσότερο χωροφύλακα ή κάτι διαταραγμένους στο Τwitter. Αλλά μην κολλάτε στις λεπτομέρειες.
Το ζητούμενο είναι να μπει μια τάξη σε αυτόν τον τόπο. Κι αφότου ο Τσίπρας δήλωσε ότι δεν εμπιστεύεται τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (να θυμίσω πάντως ότι προηγουμένως εμπιστευόταν μια χαρά τον Παπαγγελόπουλο...) και γενικότερα κάτι περίεργους τύπους στη Δικαιοσύνη (όχι δηλαδή σαν τον Παπαγγελόπουλο...), δεν υπάρχει άλλη λύση.
Πρέπει οι δημοσιογράφοι να αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας.
Και να εξιχνιάσουμε γρήγορα το έγκλημα στα Τέμπη, διότι μπλέξαμε με τους σταθμάρχες και αφήσαμε την υπόθεση Πισπιρίγκου ανεξιχνίαστη!
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 17/03/23 |
Να μου επιτραπεί παρακαλώ σήμερα, να κάνω μια πρώτη γενική παρατήρηση σχετικά με τη συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλ. Τσίπρα στο Mega το βράδυ της περασμένης Τρίτης. Ναι το ξέρω, έχουν παρέλθει μερικές ημέρες, αλλά μεσολάβησε η απεργία στα ΜΜΕ (άλλη μια επιτυχία του συνδικαλιστικού μας οργάνου, της ΕΣΗΕΑ), και δεν είχα την ευκαιρία. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, ήταν, κατ' εμέ, πολύ καλός. Απάντησε σε σκληρές ερωτήσεις με σχετική άνεση, και ήταν ελάχιστα τα σημεία της συνέντευξης τα οποία τον έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση, με αποτέλεσμα να αφήσει κάποια κενά. Κυρίως όμως ήταν το ύφος του. Αυτό το μειλίχιο, σοβαρό, ήπιο ύφος, το οποίο για όσους τον γνωρίζουν από τον... πρότερο, δημόσιο, βίο του, ε, ναι, δεν έχει καμία σχέση, καμία όμως, με την πραγματικότητα!
Οχι μόνο γιατί αποκήρυξε τον ρεβανσισμό με μεγάλη ευκολία, αλλά και γιατί όπως φαίνεται οι κ. Λούλης και Μαύρος έχουν κάνει πολύ σοβαρή δουλειά μαζί του, στο πεδίο της μετάλλαξής του σε μετριοπαθή κεντροαριστερό, προκειμένου να προσεγγίσει τον κεντρώο ψηφοφόρο, ο οποίος τον έβλεπε και έπαιρνε δρόμο.
Υπό την έννοια αυτή, θα δώσω άριστα στους «δασκάλους», τον επικοινωνιολόγο κύριο Λούλη και τον δημοσκόπο κύριο Μαύρο, για το «αποτέλεσμα» της δουλειάς τους, αλλά να με συγχωρήσουν, δεν θα πάρω.
Ας το αποδώσουν στην... καταγωγή μου! Στην εύανδρο Ηπειρο, για κάτι τέτοιες περιπτώσεις λέμε «ο λύκος την τρίχα αλλάζει, το χούι (τη συνήθεια, τον χαρακτήρα) δεν το αλλάζει»!
Υπάρχουν... τύψεις εν Αθήναις;
Παρέλαβα χθες δήλωση του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ την περίοδο 2010-2014 κυρίου Ανδρέα Γεωργίου, με αφορμή την πανηγυρική δικαίωσή το,υ από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και εκτίμησα για πολλοστή φορά το ήθος και την αξιοπρέπειά του. Διότι παρά το γεγονός πως οι διαρκείς διώξεις από το παρακρατικό σύστημα εξουσίας εναντίον του έχουν, όπως λέει, «τεράστιο προσωπικό κόστος» απέφυγε να διεκδικήσει έστω και ένα ευρώ αποζημίωση από την Ελλάδα, παρότι θα μπορούσε να το κάνει, και μετά βεβαιότητος πλέον, να θεωρήσουμε ότι και θα γινόταν δεκτό. Και προσθέτει:
«Το μόνο για το οποίο φλέγομαι και το οποίο θα διεκδικήσω μέχρι τέλους είναι η συνολική νομική και ηθική αποκατάστασή μου - κάτι που οφείλω στον εαυτό μου, στην οικογένειά μου και στους συναδέλφους στατιστικολόγους στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και παγκοσμίως, που πρέπει να ενδυναμώνονται ώστε να εργάζονται αποκλειστικά στη βάση των αρχών της στατιστικής δεοντολογίας για την παραγωγή αξιόπιστων στατιστικών στοιχείων. Θεωρώ ότι η σημερινή απόφαση ανοίγει πλέον τον δρόμο για την επίτευξη αυτού του στόχου», αναφέρει στη δήλωσή του, κι εγώ διερωτώμαι, αν όλοι αυτοί οι δικαστές που βρέθηκαν στο διάβα του, όλα αυτά τα χρόνια, αισθάνονται έστω τύψεις για την άδικη στάση απέναντί του.
Ας πούμε, η πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κυρία Πολυξένη Δημητρίου, που αναίρεσε αθωωτική απόφαση του Εφετείου για τον Γεωργίου, νιώθει άραγε καλά με τη συνείδησή της; Πολύ θα ήθελα να γνωρίζω...
Αθλια μονταζιέρα
Είχα δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου, να μην ασχοληθώ ποτέ ξανά με τη δημοσιολόγο Ελενα Ακρίτα, μετά την άθλια επιχείρηση κατασυκοφάντησής μου, προσωπικά, με αφορμή την αποχώρησή της από «ΤΑ ΝΕΑ», προ τριετίας. Τη χρεώνει εξακολουθητικά σ' εμένα με αφορμή τα όσα είχα αποκαλύψει για τη βίλα του 500άρικου στο Σούνιο του «έλα με φόρα» brοέδρου, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά, κι εκείνη και εγώ, ότι από καιρό επιζητούσε μια ηρωική έξοδο, και απλώς θεώρησε ότι βρήκε την ευκαιρία. Στη διάρκεια της 3ετίας δε, δεν έχασε ποτέ ευκαιρία να με συκοφαντεί, αλλά αδιαφόρησα πλήρως - πώς, και γιατί, να ασχοληθείς με κάποιον που «δεν τον βλέπεις»;
Εως προχθές, που δεν άντεξα. Φίλος μου, με ενημέρωσε για μια ακόμη αθλιότητά της: περιέκοψε, δίκην «μονταζιέρας», κείμενό μου, το εμφάνισε στη σελίδα της στο Facebook και έδωσε την ευκαιρία σε ανθρώπους που δεν με γνωρίζουν καν, αλλά το κεφάλι τους κατακλύζεται από ακραίο «πολακισμό», μίσος και τοξικότητα, να χυδαιολογήσουν σε βάρος μου.
Δεν θα απαντήσω σε αυτούς, «δεν τους βλέπω», επίσης. Αναπαράγω όμως εν συνεχεία, το σύνολο του κειμένου της περασμένης Παρασκευής 10/3, που έχει ένα ολόκληρο σκεπτικό πριν από την κατάληξή του (που ανάρτησε η εθνική μας εισαγγελέας), και θα περιμένω από αυτή να το αναδημοσιεύσει ως έχει στο Facebook, προς πλήρη ενημέρωση όσων με υβρίζουν. Είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει, για την επανόρθωση της άθλιας πράξης της:
«Τώρα, έπειτα από μια σύντομη περιήγηση στα χθεσινά πρωτοσέλιδα εφημερίδων και sites που ελέγχει ο ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία καταγράφουν τις προχθεσινές διαδηλώσεις, κατάλαβα ότι παίζει πολλή "ελπίδα" δίπλα στην "οργή", την "αγανάκτηση" και τον "θυμό". Δεν θα ασχοληθώ με τα συναισθήματα, θα αναφερθώ μόνο στην "ελπίδα" την οποία διακινούν τα πρωτοσέλιδα αυτά. Για να ρωτήσω απλώς, ποια ελπίδα, και προς ποια κατεύθυνση. Διότι αν η ελπίδα είναι αυτή που φαντάζομαι, δηλαδή η διαδοχή της ΝουΔου από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχω να παρατηρήσω, ότι οι άνθρωποι είναι έως και μακριά νυχτωμένοι. Οχι οι συνάδελφοί μου, αυτοί μια δουλειά κάνουν (όπως και οι άλλοι που σήμερα βρίσκονται στο στόμα του κάθε Κανάκη). Εννοώ τους συριζαίους, που μηχανεύονται τρόπους να εισπράξουν την οργή του κόσμου για το έγκλημα στα Τέμπη.
Εντάξει, ύστερα από 4 χρόνια, "απέκτησε" και ο Μητσοτάκης το δικό του "Μάτι", αλλά για να είμαστε ειλικρινείς δεν τρέφουμε καμιά αισιόδοξη σκέψη στην πιθανότητα να επανέλθουν οι συριζαίοι στην εξουσία επειδή το δικό τους Μάτι, είχε διπλάσια θύματα.
Σοβαροί να είμαστε...».
Αναμένω...
Ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ
Ο αυθεντικός Πολάκης τώρα, εξακολουθεί να κρύβεται, περιμένοντας να χαθεί η δική του περίπτωση, στον γενικότερο χαμό που επικρατεί. Πιθανόν και να τα καταφέρει - ο «έλα με φόρα» brόεδρος ήταν σε φάση ήξεις αφήξεις κατά τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Mega, και λογικό είναι, όπως έχουμε ξαναπεί. Εδώ παίζεται στο 90' το ματσάκι, με τον Πολάκη θα ασχοληθεί;
Ετσι σκέφτεται ο αρχηγός, αλλά ο «πολλά βαρύς και όχι» Κρητικός δεν κάθεται ήσυχος. Κάνει ό,τι μπορεί για να υποδηλώνει την παρουσία του, και να στέλνει μηνύματα στην Κουμουνδούρου, ότι έτσι και τον ζορίσουν πολύ, θα πάρει τα μπογαλάκια του, και θα στήσει δικό του μαγαζί. Ας πούμε, αφήνει στη σελίδα του να κάνουν παρέλαση διάφοροι τύποι, που τον παροτρύνουν να προχωρήσει. Ξέρουμε όλοι, ακόμη και οι ψηφιακά αναλφάβητοι, πως αν θέλεις να διαγράψεις ένα σχόλιο που έχουν αναρτήσει στη σελίδα στο Facebook, μπορείς να το κάνεις με τη μία. Ενα κλικ χρειάζεσαι. Αρκεί να το θέλεις. Αν το έχεις εκεί να βρίσκεται, το κάνεις γιατί θέλεις να το διαβάζει καθένας που περνάει μια βόλτα από τη σελίδα σου. Οπότε σχόλια-«παροτρύνεις» του είδους «Κάνε κόμμα να φύγουμε από ομπρέλες και λαμόγια του ΠΑΣΟΚ», έχουν έναν και μόνο αποδεκτή: τον «έλα με φόρα» brόεδρο. Οπως και σχόλια-μια ιδέα ρίχνω: «Επιτέλους να δούμε μία Κυβέρνηση που να την απαρτίζουν τίμιοι άνθρωποι. Με πρώτους τούς αγωνιστές Πολάκη Τουλουπάκη Παπαγγελόπουλο να γίνει πραγματική κάθαρση παντού».
Είναι ωραίοι οι groupies του Πολάκη - είναι ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό μ' αρέσουν. Ούτε κρύβονται, ούτε προσποιούνται. Είναι αυτό που λένε ότι είναι, και επιδιώκουν. Μ' αρέσουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου