Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 24-26/03/23 |
Τα ατού του ΣΥΡΙΖΑ
Στρατηγική που σχηματικά έχει λάβει την κωδική ονομασία «δύο μηνών ή δύο ετών» έχει καταστρώσει, πληροφορούμαι εγκύρως, ο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των εξελίξεων που θα σηματοδοτήσουν οι προσεχείς εκλογές. Κορυφαίο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέφερε σχετικά προ ημερών, σε κλειστή ομήγυρη, και εμφανώς αισιόδοξος, ότι το κόμμα έχει όλα τα ατού στα χέρια του.
Αν όπως είπε, στις εκλογές, τις πρώτες εκλογές, του Μαΐου, η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία είναι στο επίπεδο των τριών ποσοστιαίων μονάδων, κατά τον δεύτερο γύρο, είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπερκαλύψει τη διαφορά, και θα είναι πρώτο κόμμα, έτσι ώστε να γίνει πραγματικότητα η συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης, με τη συμμετοχή δυνάμεων της Αριστεράς, και πιθανόν και του ΠΑΣΟΚ, αν το θέλει, και αν είναι σε θέση να ανταποκριθεί. Κατά τον ίδιο, το τρίτο κόμμα, θα υποστεί ισχυρές πιέσεις στο διάστημα μέχρι τη δεύτερη κάλπη, και θα συρρικνωθεί δραματικά λόγω αφενός της λεηλασίας που θα υποστεί τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τη Δεξιά.
Κατά τον ίδιο, αν παρ' ελπίδα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να καλύψει τη διαφορά που θα έχει με τη Νέα Δημοκρατία στην κάλπη του α' γύρου, και εξαναγκαστεί ο Μητσοτάκης να συμπράξει με το ΠΑΣΟΚ στον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει στην εξουσία έπειτα από δύο χρόνια, με ποσοστά της τάξεως του 45%.
Αυτά είπε το κορυφαίο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και το μόνο που έχω να προσθέσω από την πλευρά μου είναι το κλασικό που ισχύει στα μαθηματικά από αρχαιοτάτων χρόνων, «όπερ έδει δείξαι»...
(Ασε που από ασκήσεις επί χάρτου στην πολιτική, έχουμε πήξει όλα αυτά τα χρόνια...)
Γαλάζια αισιοδοξία
Στο μεταξύ, θέλω να συγχαρώ τον πρόεδρο Κυριάκο, διότι αν κατάλαβα σωστά οι πλέον αισιόδοξοι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα, είναι οι υπουργοί του. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον δύο εξ αυτών. Παρακάθισα στο τέλος της περασμένης εβδομάδας σε δείπνο, στο ίδιο τραπέζι με δύο στελέχη της κυβερνήσεως που ήταν και αυτοί καλεσμένοι, και ειλικρινά θαύμασα την αισιοδοξία τους! Κόντρα στο τι πίστευαν οι υπόλοιποι, και οι δύο, διαβεβαίωσαν κατά τα γνωστά ότι πρώτον «δεν τον βλέπουν τον Τσίπρα» και δεύτερον πως «στον πρώτο γύρο η Νέα Δημοκρατία θα ξεπεράσει σίγουρα το 35%»!
Ηταν δε τόσο σίγουροι, που δεν επιδέχονταν και αντίλογο, πράγμα το οποίο προσωπικά το απέδωσα στην αισιοδοξία που εμφύσησε στους υπουργούς του ο πρόεδρος Κυριάκος κατά το τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο (αρκετά πρόσφατο του δείπνου).
Σε μια πρόχειρη συζήτηση πάντως, ο εις εξ των δύο ανέφερε ως ατράνταχτο επιχείρημα ότι «δεν βγαίνουν τα νούμερα διαφορετικά», κάνοντας ενώπιόν μας κάτι υπολογισμούς που παραπέμπουν στο «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο».
Θα επαναλάμβανα και σε αυτή την περίπτωση το προαναφερθέν «όπερ έδει δείξαι», αν δεν υπήρχε το σεισμικό - για το πολιτικό σύστημα - ποσοστό των εκλογών του Μαΐου του 2012. Αναφέρομαι σε εκείνο το αλησμόνητο 19% ΝΔ, 17% ΣΥΡΙΖΑ, 13% ΠΑΣΟΚ (στο περίπου) - με το ζόρι δηλαδή, και τα τρία μεγαλύτερα κόμματα είχαν φτάσει το 50%.
Απουσιολόγιο
Ευκαιρίας δοθείσης, θα αναφέρω εδώ ότι ο πρόεδρος Κυριάκος, πληροφορούμαι ότι είναι θυμωμένος με την απροθυμία αρκετών υπουργών του, εξ εκείνων της λεγόμενης «πρώτης γραμμής» να εμφανιστούν στις τηλεοράσεις και να δώσουν μάχη προς υπεράσπιση της κυβερνητικής «γραμμής» για το δυστύχημα των Τεμπών, αλλά και συνολικά της κυβέρνησης που βάλλεται πανταχόθεν εξαιτίας των πολιτικών της σε διάφορους τομείς.
Τουτέστιν γνωρίζει, ότι αρκετοί έχουν επιλέξει να «λουφάρουν», με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι η κυβέρνηση εκπροσωπείται στα διάφορα πάνελ μόνο από τον ακάματο προκειμένου για συμμετοχή σε αυτά, Αδωνι. Το νέο που τους αφορά (τους υπουργούς εννοώ) είναι ότι σημειώνει σχετικά, πληροφορείται και από διάφορες πηγές και ποιοι αρνούνται να εμφανιστούν πάρα τις προσκλήσεις που τους απευθύνονται από τα κανάλια. Και έχω την εντύπωση πως το σχετικό απουσιολόγιο θα παίξει σημαντικό ρόλο, αν κερδίσει τις εκλογές, και σχηματίσει κυβέρνηση. Για τον ίδιο λόγο σημειώνει και ποιοι από την κοινοβουλευτική του ομάδα προθυμοποιούνται να μετάσχουν σε τηλεοπτικές συζητήσεις, παρότι γνωρίζουν ότι λόγω της κατάστασης θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση.
Λογικό. Στην πολιτική, κανόνας είναι αυτό, η «λούφα και παραλλαγή» έχει νόημα όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Οταν δεν πηγαίνουν, έχει επιπτώσεις, και μάλιστα πολλαπλές.
Κλίμα έντασης στις παρελάσεις
Ακούω εδώ κι εκεί (το ακούω με την έννοια του ψυχανεμίζομαι περιδιαβαίνοντας το Διαδίκτυο που είναι πλέον ο καλύτερα ενημερωμένος «ρουφιάνος» του κόσμου) ότι από χρυσαυγίτες και άλλους επιχειρείται να στηθεί σόου κατά τις αυριανές παρελάσεις της 25ης Μαρτίου. Αφορμή φυσικά η τραγωδία των Τεμπών και οι διαχρονικές ευθύνες των πολιτικών.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πού και από ποιους θα στηθεί, αλλά δεν θεωρώ καθόλου απίθανο να έχουμε μια επανάληψη των αθλίων γεγονότων της Θεσσαλονίκης στις 28 Οκτωβρίου 2012, όταν χρυσαυγίτες με συριζαίους αποδοκίμασαν τον δημοκράτη πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, διακόπτοντας την παρέλαση και εξαναγκάζοντάς τον να αποχωρήσει. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως «ψήνεται» ένα τέτοιο κλίμα και τα παιδιά των σχολείων που θα παρελάσουν είναι τα πρώτα υποψήφια να το εκφράσουν.
Εντάξει, μερικοί είναι αμετανόητοι, αλλά μήπως έτσι δεν συμβαίνει στις μεγάλες κρίσεις;
Το λάθος με το Ασφαλιστικό
Κοιτάμε τα όσα εξελίσσονται στη Γαλλία με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση και γελάμε, γιατί ξεχνάμε πολύ εύκολα. Μα πάρα πολύ εύκολα. Να θυμηθούμε λιγάκι τι έγινε το 2001; Οταν η συμμαχία των εργατοπατέρων με την Αριστερά και τις λαϊκιστικές δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, έκανε σμπαράλια την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας με τις αλλεπάλληλες διαδηλώσεις κατά της μεταρρύθμισης του Ασφαλιστικού, που επιχειρούσε να περάσει από τη Βουλή η κυβέρνηση Κώστα Σημίτη (όλο και περισσότεροι πλέον τον θεωρούν τον καλύτερο πρωθυπουργό που είχε η χώρα τα τελευταία 50 χρόνια...); Να θυμηθούμε.
Ηταν ο περίφημος νόμος Γιαννίτση, που δεν έγινε ποτέ νόμος, διότι η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε να τον αποσύρει μπροστά στις θυελλώδεις αντιδράσεις. Και τον κίνδυνο ακόμη και να ανατραπεί...
Μερικά χρόνια αργότερα, μετά τις μνημονιακές απαιτήσεις από τις οποίες σφαγιάστηκαν οι συντάξεις, με αποκορύφωμα τον νόμο Κατρούγκαλου, πολλοί ήταν εκείνοι που σκέφτηκαν τον νόμο Γιαννίτση. Ο οποίος αν ψηφιζόταν τότε, στο μακρινό 2001, θα είχε διασώσει οριστικά το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, και πιθανώς σοβαρό κομμάτι από τα οικονομικά προβλήματά της, που την οδήγησαν στη χρεοκοπία.
(Φαντάζομαι γνωρίζετε γιατί «σκοτώνονται» οι Γάλλοι στους δρόμους: κυρίως για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Από τα 62 χρόνια η κυβέρνηση Μακρόν το ανεβάζει στα 64. Οι φουκαράδες οι Ελληνες, που έχουν όριο συνταξιοδότησης εξαιτίας των Μνημονίων τα 67 χρόνια, δεν έχουν ψυχή;)
Κατά τον ίδιο, αν παρ' ελπίδα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να καλύψει τη διαφορά που θα έχει με τη Νέα Δημοκρατία στην κάλπη του α' γύρου, και εξαναγκαστεί ο Μητσοτάκης να συμπράξει με το ΠΑΣΟΚ στον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει στην εξουσία έπειτα από δύο χρόνια, με ποσοστά της τάξεως του 45%.
Αυτά είπε το κορυφαίο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και το μόνο που έχω να προσθέσω από την πλευρά μου είναι το κλασικό που ισχύει στα μαθηματικά από αρχαιοτάτων χρόνων, «όπερ έδει δείξαι»...
(Ασε που από ασκήσεις επί χάρτου στην πολιτική, έχουμε πήξει όλα αυτά τα χρόνια...)
Γαλάζια αισιοδοξία
Στο μεταξύ, θέλω να συγχαρώ τον πρόεδρο Κυριάκο, διότι αν κατάλαβα σωστά οι πλέον αισιόδοξοι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα, είναι οι υπουργοί του. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον δύο εξ αυτών. Παρακάθισα στο τέλος της περασμένης εβδομάδας σε δείπνο, στο ίδιο τραπέζι με δύο στελέχη της κυβερνήσεως που ήταν και αυτοί καλεσμένοι, και ειλικρινά θαύμασα την αισιοδοξία τους! Κόντρα στο τι πίστευαν οι υπόλοιποι, και οι δύο, διαβεβαίωσαν κατά τα γνωστά ότι πρώτον «δεν τον βλέπουν τον Τσίπρα» και δεύτερον πως «στον πρώτο γύρο η Νέα Δημοκρατία θα ξεπεράσει σίγουρα το 35%»!
Ηταν δε τόσο σίγουροι, που δεν επιδέχονταν και αντίλογο, πράγμα το οποίο προσωπικά το απέδωσα στην αισιοδοξία που εμφύσησε στους υπουργούς του ο πρόεδρος Κυριάκος κατά το τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο (αρκετά πρόσφατο του δείπνου).
Σε μια πρόχειρη συζήτηση πάντως, ο εις εξ των δύο ανέφερε ως ατράνταχτο επιχείρημα ότι «δεν βγαίνουν τα νούμερα διαφορετικά», κάνοντας ενώπιόν μας κάτι υπολογισμούς που παραπέμπουν στο «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο».
Θα επαναλάμβανα και σε αυτή την περίπτωση το προαναφερθέν «όπερ έδει δείξαι», αν δεν υπήρχε το σεισμικό - για το πολιτικό σύστημα - ποσοστό των εκλογών του Μαΐου του 2012. Αναφέρομαι σε εκείνο το αλησμόνητο 19% ΝΔ, 17% ΣΥΡΙΖΑ, 13% ΠΑΣΟΚ (στο περίπου) - με το ζόρι δηλαδή, και τα τρία μεγαλύτερα κόμματα είχαν φτάσει το 50%.
Απουσιολόγιο
Ευκαιρίας δοθείσης, θα αναφέρω εδώ ότι ο πρόεδρος Κυριάκος, πληροφορούμαι ότι είναι θυμωμένος με την απροθυμία αρκετών υπουργών του, εξ εκείνων της λεγόμενης «πρώτης γραμμής» να εμφανιστούν στις τηλεοράσεις και να δώσουν μάχη προς υπεράσπιση της κυβερνητικής «γραμμής» για το δυστύχημα των Τεμπών, αλλά και συνολικά της κυβέρνησης που βάλλεται πανταχόθεν εξαιτίας των πολιτικών της σε διάφορους τομείς.
Τουτέστιν γνωρίζει, ότι αρκετοί έχουν επιλέξει να «λουφάρουν», με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι η κυβέρνηση εκπροσωπείται στα διάφορα πάνελ μόνο από τον ακάματο προκειμένου για συμμετοχή σε αυτά, Αδωνι. Το νέο που τους αφορά (τους υπουργούς εννοώ) είναι ότι σημειώνει σχετικά, πληροφορείται και από διάφορες πηγές και ποιοι αρνούνται να εμφανιστούν πάρα τις προσκλήσεις που τους απευθύνονται από τα κανάλια. Και έχω την εντύπωση πως το σχετικό απουσιολόγιο θα παίξει σημαντικό ρόλο, αν κερδίσει τις εκλογές, και σχηματίσει κυβέρνηση. Για τον ίδιο λόγο σημειώνει και ποιοι από την κοινοβουλευτική του ομάδα προθυμοποιούνται να μετάσχουν σε τηλεοπτικές συζητήσεις, παρότι γνωρίζουν ότι λόγω της κατάστασης θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση.
Λογικό. Στην πολιτική, κανόνας είναι αυτό, η «λούφα και παραλλαγή» έχει νόημα όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Οταν δεν πηγαίνουν, έχει επιπτώσεις, και μάλιστα πολλαπλές.
Κλίμα έντασης στις παρελάσεις
Ακούω εδώ κι εκεί (το ακούω με την έννοια του ψυχανεμίζομαι περιδιαβαίνοντας το Διαδίκτυο που είναι πλέον ο καλύτερα ενημερωμένος «ρουφιάνος» του κόσμου) ότι από χρυσαυγίτες και άλλους επιχειρείται να στηθεί σόου κατά τις αυριανές παρελάσεις της 25ης Μαρτίου. Αφορμή φυσικά η τραγωδία των Τεμπών και οι διαχρονικές ευθύνες των πολιτικών.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πού και από ποιους θα στηθεί, αλλά δεν θεωρώ καθόλου απίθανο να έχουμε μια επανάληψη των αθλίων γεγονότων της Θεσσαλονίκης στις 28 Οκτωβρίου 2012, όταν χρυσαυγίτες με συριζαίους αποδοκίμασαν τον δημοκράτη πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, διακόπτοντας την παρέλαση και εξαναγκάζοντάς τον να αποχωρήσει. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως «ψήνεται» ένα τέτοιο κλίμα και τα παιδιά των σχολείων που θα παρελάσουν είναι τα πρώτα υποψήφια να το εκφράσουν.
Εντάξει, μερικοί είναι αμετανόητοι, αλλά μήπως έτσι δεν συμβαίνει στις μεγάλες κρίσεις;
Το λάθος με το Ασφαλιστικό
Κοιτάμε τα όσα εξελίσσονται στη Γαλλία με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση και γελάμε, γιατί ξεχνάμε πολύ εύκολα. Μα πάρα πολύ εύκολα. Να θυμηθούμε λιγάκι τι έγινε το 2001; Οταν η συμμαχία των εργατοπατέρων με την Αριστερά και τις λαϊκιστικές δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, έκανε σμπαράλια την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας με τις αλλεπάλληλες διαδηλώσεις κατά της μεταρρύθμισης του Ασφαλιστικού, που επιχειρούσε να περάσει από τη Βουλή η κυβέρνηση Κώστα Σημίτη (όλο και περισσότεροι πλέον τον θεωρούν τον καλύτερο πρωθυπουργό που είχε η χώρα τα τελευταία 50 χρόνια...); Να θυμηθούμε.
Ηταν ο περίφημος νόμος Γιαννίτση, που δεν έγινε ποτέ νόμος, διότι η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε να τον αποσύρει μπροστά στις θυελλώδεις αντιδράσεις. Και τον κίνδυνο ακόμη και να ανατραπεί...
Μερικά χρόνια αργότερα, μετά τις μνημονιακές απαιτήσεις από τις οποίες σφαγιάστηκαν οι συντάξεις, με αποκορύφωμα τον νόμο Κατρούγκαλου, πολλοί ήταν εκείνοι που σκέφτηκαν τον νόμο Γιαννίτση. Ο οποίος αν ψηφιζόταν τότε, στο μακρινό 2001, θα είχε διασώσει οριστικά το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, και πιθανώς σοβαρό κομμάτι από τα οικονομικά προβλήματά της, που την οδήγησαν στη χρεοκοπία.
(Φαντάζομαι γνωρίζετε γιατί «σκοτώνονται» οι Γάλλοι στους δρόμους: κυρίως για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Από τα 62 χρόνια η κυβέρνηση Μακρόν το ανεβάζει στα 64. Οι φουκαράδες οι Ελληνες, που έχουν όριο συνταξιοδότησης εξαιτίας των Μνημονίων τα 67 χρόνια, δεν έχουν ψυχή;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου