Το τανγκό θέλει δύο, και στο συγκεκριμένο, επίσης υπάρχουν δύο. Εκτός του προέδρου Κυριάκου, υπάρχει και ο πρόεδρος Ερντογάν. Ο οποίος επίσης δεν μοιάζει διατεθειμένος να δυναμιτίσει το κλίμα της εκατέρωθεν ήπιας στάσης απέναντι στα προβλήματα που απασχολούν τις δύο χώρες, και περισσότερο τη δική του, που επιδιώκει δεκαετίες τώρα, συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, και της Ανατολικής Μεσογείου. Εχει με τόσα να ασχοληθεί, με τους πολέμους στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας, που είναι χάσιμο χρόνου και απώλεια δυνάμεων να ξεκινήσει νέο γύρο αντιπαράθεσης με την Ελλάδα. Η βασική επιδίωξη του προέδρου Ερντογάν είναι να αποδεχθεί η ελληνική πλευρά ότι υπάρχουν προβλήματα στις μεταξύ μας σχέσεις, που εκτείνονται πέραν της αναγνωρισμένης από την Ελλάδα διαμάχης για την υφαλοκρηπίδα. Αν συμβεί αυτό, αν δηλαδή ο πρόεδρος Κυριάκος δεχθεί να συζητήσει ας πούμε τη «χάραξη» θαλάσσιων ζωνών με την Τουρκία ή δεχθεί να συζητήσει θέμα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, τότε θα μιλάμε για μια πραγματική επιτυχία της τουρκικής διπλωματίας. Αλλά όπως προανέφερα, ο Κυριάκος, κορόιδο δεν είναι. Και γνωρίζει καλύτερα παντός άλλου ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει την κόκκινη γραμμή που έχει χαραχθεί εδώ και πολλές δεκαετίες, και ακολουθούν πιστά όλοι οι έλληνες πρωθυπουργοί, οι οποίοι έχουν προηγηθεί εκείνου στην ηγεσία της χώρας. Υφαλοκρηπίδα και μόνο, είναι το θέμα μας.....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 13/05/24

Καζάν – καζάν μορατόριουμ

Οι 4 ώρες που θα παραμείνει στην Αγκυρα, σήμερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προφανώς δεν θα γράψουν ιστορία, κι όποιος πιστεύει το αντίθετο, προφανώς δεν είναι σε σοβαρή σχέση με την πραγματικότητα. Η επίσκεψη ανήκει στην κατηγορία, του «να βρισκόμαστε να τα λέμε πού και πού», και ασφαλώς δεν πρέπει να μας «χαλάει» αυτό. Αλλωστε τι κέρδισαν οι δύο χώρες από την περίοδο που ο πρόεδρος Ερντογάν είχε πει το περίφημο «Μητσοτάκης γιοκ», τότε που δεν ήθελε ούτε να ακούει, ούτε πολύ περισσότερο να δει, τον έλληνα Πρωθυπουργό; Τίποτε. Μόνο ένταση, και πολυέξοδες προκλήσεις, που παραλίγο να δημιουργήσουν την κρίσιμη φιτιλιά, για τη γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή. Τουλάχιστον τώρα, είμαστε στη φάση ενός μορατόριουμ, το οποίο ωφελεί και τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Και λεφτά δεν ξοδεύονται σε αυτόν τον τρελό χορό των παραβιάσεων και των παραβάσεων του FIR Αθηνών, και συζητήσεις γίνονται, έστω και αν δεν καταλήγουν πουθενά, και ελπίδες συντηρούνται ότι ίσως κάποτε…

Κατά συνέπεια, μια χαρά είναι τα πράγματα, όσο διαρκεί αυτό το κλίμα, και ως εκ τούτου, μια χαρά, πιστεύω, θα πάει η 4ωρη επίσκεψη στην Αγκυρα. Οσο για εκείνους που εκφράζουν ανησυχίες ή και φοβούνται (γιατί υπάρχουν και τέτοιοι, ειδικά στην Ακροδεξιά) ότι ενδεχομένως η επίσκεψη να επιδεινώσει τις σχέσεις των δύο χωρών, ή ακόμη χειρότερα, ότι θα κάνουμε υποχωρήσεις στις τουρκικές απαιτήσεις, νομίζω ότι και αυτοί οι «φόβοι» είναι εκτός πραγματικότητας. Ο Κυριάκος δεν είναι κανένα κορόιδο, και έπειτα από 5 χρόνια στην πρωθυπουργία έχει και την ικανότητα, την εμπειρία, και τη γνώση να αποφεύγει τις κακοτοπιές.

Υφαλοκρηπίδα και μόνο

Το τανγκό θέλει δύο, και στο συγκεκριμένο, επίσης υπάρχουν δύο. Εκτός του προέδρου Κυριάκου, υπάρχει και ο πρόεδρος Ερντογάν. Ο οποίος επίσης δεν μοιάζει διατεθειμένος να δυναμιτίσει το κλίμα της εκατέρωθεν ήπιας στάσης απέναντι στα προβλήματα που απασχολούν τις δύο χώρες, και περισσότερο τη δική του, που επιδιώκει δεκαετίες τώρα, συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, και της Ανατολικής Μεσογείου. Εχει με τόσα να ασχοληθεί, με τους πολέμους στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας, που είναι χάσιμο χρόνου και απώλεια δυνάμεων να ξεκινήσει νέο γύρο αντιπαράθεσης με την Ελλάδα.

Η βασική επιδίωξη του προέδρου Ερντογάν είναι να αποδεχθεί η ελληνική πλευρά ότι υπάρχουν προβλήματα στις μεταξύ μας σχέσεις, που εκτείνονται πέραν της αναγνωρισμένης από την Ελλάδα διαμάχης για την υφαλοκρηπίδα. Αν συμβεί αυτό, αν δηλαδή ο πρόεδρος Κυριάκος δεχθεί να συζητήσει ας πούμε τη «χάραξη» θαλάσσιων ζωνών με την Τουρκία ή δεχθεί να συζητήσει θέμα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, τότε θα μιλάμε για μια πραγματική επιτυχία της τουρκικής διπλωματίας. Αλλά όπως προανέφερα, ο Κυριάκος, κορόιδο δεν είναι. Και γνωρίζει καλύτερα παντός άλλου ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει την κόκκινη γραμμή που έχει χαραχθεί εδώ και πολλές δεκαετίες, και ακολουθούν πιστά όλοι οι έλληνες πρωθυπουργοί, οι οποίοι έχουν προηγηθεί εκείνου στην ηγεσία της χώρας. Υφαλοκρηπίδα και μόνο, είναι το θέμα μας. Τα υπόλοιπα «στον καιρό», που λέγαμε και στο Ναυτικό…

Στρουθοκαμηλισμός με τη Θράκη

Αλλά είμαστε κι εμείς από δω ρε παιδάκι μου, απίθανοι! Αντιμετωπίζουμε τα θέματα με την Τουρκία με τόσο φοβικό τρόπο, που είναι πραγματικά για γέλια. Και για κλάματα. Γοερά. Μέγα θέμα στη χθεσινή ειδησεογραφία των sites οι δηλώσεις δύο χαριτωμένων χορευτών που ανήκαν στο συγκρότημα της Μαρίνας Σάττι, στον διαγωνισμό της Eurovision (γιατί γίνεται αυτός ο διαγωνισμός δεν έχω καταλάβει, και γιατί μετέχει και η Ελλάδα, δεν καταλαβαίνω περισσότερο, αλλά αυτή είναι μιας άλλης τάξεως συζήτηση). Τα δύο παιδιά έκαναν δηλώσεις σε ένα τουρκόφωνο κανάλι του Αζερμπαϊτζάν και μες στην καλή χαρά, κρατώντας ελληνικές σημαίες, δήλωσαν σε άπταιστα τουρκικά ότι είναι Ελληνες Τούρκοι της Δυτικής Θράκης. Και να τα γέλια, και να οι ακκισμοί, και να οι χαρές, τα δύο αγόρια είπαν όσα είπαν, μίλησαν και με θερμά λόγια για την τραγουδίστριά μας, την κυρία Σάττι, και αποχώρησαν. Οι δικοί μας εδώ, τρελάθηκαν. Επαθαν πανικό. Εσπευσαν να ερμηνεύσουν τις δηλώσεις των δύο χορευτών ως «μαχαιριά» για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, λαμβανομένης υπ’ όψιν μάλιστα της σημερινής επίσκεψης του Πρωθυπουργού στην Αγκυρα!!

Θα περίμεναν ασφαλώς από τα δύο παιδιά να δηλώσουν στο αζερμπαϊτζανό κανάλι, στα τουρκικά, ότι ξέρετε, είμαστε έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, ζούμε στη Θράκη και τις ελεύθερες ώρες μας μιλάμε στην τουρκική γλώσσα, για να μη μας καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι. Ισως να ικανοποιούσε μια τέτοια δήλωση αυτούς που κοιμούνται τον ύπνο τον βαθύ τον αψεγάδιαστο, αλλά εκείνους που γνωρίζουν τι «παίζει» στη Θράκη δεν τους εξέπληξε η δήλωση των δύο αγοριών. Το αντίθετο, θα τους φαινόταν παράταιρο.

Ελεος, πια. Ως πότε, αυτοί όλοι, που, σημειωτέον, ζουν ανάμεσά μας, θα έχουν χωμένο το κεφάλι ως τον λαιμό στην άμμο;

Τα ναρκωτικά στα σχολεία…

Στα σοβαρά θέματα της ημέρας, νομίζω ότι αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στο τι συμβαίνει στην Πάτρα, όπου η αποκάλυψη μιας σπείρας που διακινούσε ναρκωτικά σε σχολικό συγκρότημα της πόλης έφερε τους κατοίκους μπροστά στο πρόβλημα. Παιδιά, δικά τους παιδιά, έχουν πέσει στην «πρέζα» και δεν έχει καθόλου πλάκα το πράγμα, γιατί η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Φίλος μου από την αχαϊκή πρωτεύουσα μου τηλεφώνησε το Σάββατο, για να μου αναφέρει ότι «έχει πέσει πανικός στην πόλη», διότι μετά το τελευταίο περιστατικό «γονείς τρέχουν και δεν φτάνουν», καθώς «είχαν δει και στα δικά τους παιδιά περίεργες συμπεριφορές, και δεν είχαν δώσει βάση».

Κατά τον φίλο μου, που είναι αξιοσέβαστος παράγοντας της πόλης, «υπάρχουν βαριές ευθύνες και στην Αστυνομία, η οποία δεν πήρε χαμπάρι για το τι συμβαίνει στην Πάτρα, και αν δεν είχαν προσφύγει σε αυτή οι γονείς ενός παιδιού, η συμμορία που πιάστηκε θα λειτουργούσε ακόμη ανεξέλεγκτη». Κατά τον ίδιο, «η Αστυνομία έχει ευθύνες, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτή η συμμορία τροφοδοτούσε με ναρκωτικά όλους τους μαθητές της πόλης. Υπάρχουν σίγουρα κι άλλοι που κάνουν αυτή τη δουλειά, και πρέπει να τους εντοπίσει η Αστυνομία, αν θέλουν να σπάσει ο κύκλος της διακίνησης ναρκωτικών στα σχολεία».

Κατέληξε λέγοντάς μου ότι «αν είναι αλήθεια αυτά που λέγονται στα καφενεία, μιλάμε για σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα».

… και ο ρόλος ΕΛ.ΑΣ. – ΟΚΑΝΑ

Μετέφερα σχεδόν αυτολεξεί ό,τι μου ανέφερε ο φίλος μου, και το κάνω προκειμένου να κινητοποιηθούν οι Αρχές, και σε κεντρικό επίπεδο, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που είναι εξαιρετικά ευαίσθητος σε αυτά τα θέματα. Δεν γίνεται να κυκλοφορεί τόση «πρέζα» στα σχολεία της Πάτρας, και η Αστυνομία να κινείται μόνο έπειτα από καταγγελίες. Χρειάζεται να τρέξει, να προλάβει…

Παρεμπιπτόντως, στο ίδιο πλαίσιο θα εντάξω και την πρωτοβουλία του ΟΚΑΝΑ να οργανώσει πρόγραμμα για την Πάτρα, προκειμένου, λέει, να ενημερώσει μαθητές και γονείς για τις καταστρεπτικές επιπτώσεις των ναρκωτικών. Μάλιστα. Αλλά αυτό έπρεπε να είχε γίνει από καιρό. Από πέρυσι, από πρόπερσι, από πριν, τέλος πάντων. Πριν δηλαδή οι μαθητές μπουν σε αυτόν τον καταστροφικό δρόμο. Εκ των υστέρων, και αφού έχουν συμβεί αυτά που έχουν συμβεί στην Πάτρα, δεν ξέρω πόσο αποτελεσματική θα είναι η παρέμβαση του ΟΚΑΝΑ.

Και κάτι ακόμη: και σε άλλες μεγάλες πόλεις κάνουν θραύση τα ναρκωτικά στη μαθητική και τη φοιτητική κοινότητα. Με πιο πρόσφατο παράδειγμα έναν μαθητή στη Λαμία, που κατέρρευσε στη μέση του δρόμου, έπειτα από τη λήψη ναρκωτικών. Μήπως το «παράδειγμα» της Πάτρας κινητοποιήσει τους αρμόδιους να καταστρώσουν ένα αντίστοιχο πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ, σε πανελλαδική κλίμακα, και βγουν από τα γραφεία τους; Ρωτάω τώρα, εγώ…