Mετά µια περίοδο αδράνειας το Βυζαντινό Μουσείο άρχισε πέρυσι να ξυπνά. Εκτός από την υπέροχη µόνιµη έκθεσή του, µας παρουσίασε τον Θεσσαλονικιό αγιογράφο Ρέγκο, κεραµικά της Χίου, µια εντυπωσιακή έκθεση του αρχιτέκτονα του µουσείου και πολλών θεάτρων, και µετά... Μετά πάλι «ατυχήµατα»! Αλλεπάλληλα «ατυχήµατα»! Η πολυδιαφηµισµένη µε πολλές φωτογραφίες στον Τύπο έκθεση χειρογράφων του Σολωµού ήταν τελικά τρεις βιτρίνες µε τρία χειρόγραφα και ένα βίντεο στην έξοδο του µουσείου! Μια έκθεση µε γυναίκες αρχιτέκτονες από την Ιταλία και την Ελλάδα, άσχετη µε βυζαντινά, έδειξε πολλές αρχιτέκτονες από την Ιταλία, µερικές πολύ νέες. Από την Ελλάδα µόνο τέσσερις, όλες θανούσες. Το σχολίασαν πικρόχολα τα εγγόνια µου. Αλλά έλειπε η κορυφαία, η Σουζάννα Αντωνακάκη! Ξαναπήγαµε τις προάλλες. Η έκθεση «από το Πάθος στην Ανάσταση», πάλι στην έξοδο του µουσείου, µοιάζει πρόχειρη, χωρίς καν ένα σύντοµο κείµενο να την εξηγεί, µε λεζάντες που δεν λένε τίποτα. Αλλά δεν ήταν µόνο αυτό. Η όλη εικόνα ήταν απογοητευτική. Η είσοδος από τη Βασ. Κωνσταντίνου κλειστή, µε σκουπίδια µέσα κι έξω. Οι κήποι παρατηµένοι και βρώµικοι. Η τουαλέτα του εστιατορίου κλειδωµένη για να µην τη χρησιµοποιούν άλλοι εκτός από τους πελάτες. Το χειρότερο. Μια έντονη δυσοσµία µας συνόδευε σε όλη την περιήγησή µας...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" (φύλλο 21/05/24)

1. Οι οδοί ∆ιός και Ηρας αποτελούν ζευγάρι ανόδου/καθόδου µεταξύ ΠΛΚΚ και Βούλας. Υπάρχει διακοπή της νησίδας της ΠΛΚΚ ώστε να στρίβουν όλα τα οχήµατα. Ενώ το όριο ταχύτητας είναι 70 χλµ./ώρα, συνήθως οι ταχύτητες φθάνουν τα 100 χλµ./ώρα ή περισσότερο.

2. Το θαλάσσιο µέτωπο στη Βούλα είναι ανοικτό για κολύµβηση και συγκεντρώνει πολλούς κολυµβητές και επισκέπτες, µε αιχµή τους θερινούς µήνες.

3. Στη συµβολή της ΠΛΚΚ και Ηρας, στο θαλάσσιο µέτωπο, βρίσκεται υπερτοπική παιδική χαρά που συγκεντρώνει όλο τον χρόνο εξαιρετικά µεγάλο αριθµό γονέων και παιδιών. 

4. Σε επαφή µε την παιδική χαρά βρίσκεται το καφέ-εστιατόριο Νότος, ένας ακόµη υπερτοπικός πόλος αναψυχής οικογενειών, νέων, αλλά και συνταξιούχων.

5. Στις µόνες νόµιµες προσβάσεις από Βούλα προς το παραλιακό µέτωπο λειτουργούν: φωτεινός σηµατοδότης στη συµβολή της ΠΛΚΚ µε τη Βασ. Παύλου (Ασκληπιείο Βούλας), ζευγάρι σηµατοδοτών µεταξύ ΠΛΚΚ και των οδών Ζεφύρου και Αγ. Ιωάννου, ισόπεδη διάβαση πεζών που βρίσκεται στο ύψος της Ηρας, ανάµεσα στους δύο σηµατοδότες. Οι αποστάσεις µεταξύ πρώτου σηµατοδότη, ισόπεδης διάβασης και δεύτερου σηµατοδότη είναι 600 µ. και 650 µ. αντίστοιχα.

6. Η σήµανση της ισόπεδης διάβασης είναι πληµµελής. Προς Βουλιαγµένη, η οριζόντια σήµανση µε το ζόρι φαίνεται, ενώ κατακόρυφη σήµανση υπάρχει µόνο δεξιά του καταστρώµατος και ενώ επιβάλλεται και αριστερά. Προς Αθήνα η διάβαση δεν φαίνεται και δεν υπάρχουν πινακίδες κατακόρυφης σήµανσης. Εποµένως οι διαβάσεις δεν είναι αντιληπτές από µακριά.

7. Στο σηµείο όπου έγινε το δυστύχηµα δεν υπάρχει διάβαση πεζών. Πιστεύω όµως ότι αν υπήρχε, η κατάστασή της θα ήταν όπως και η διάβαση στην οδό Ηρας.

Προτείνω την άµεση βελτίωση της υφιστάµενης διάβασης πεζών µε νέο σωστής ποιότητας λευκό αντανακλαστικό χρώµα για οριζόντια και νέες πινακίδες για κατακόρυφη σήµανση.

Τη δηµιουργία αντίστοιχης διάβασης πεζών και στη συµβολή της ΠΛΚΚ µε την Ηρας. Οι διαβάσεις πρέπει να είναι φωτισµένες ειδικά τη νύχτα για να αποκτήσουν σωστά χαρακτηριστικά zebra crossing. Σε δεύτερο χρόνο να γίνει φωτεινή σηµατοδότηση των δύο κόµβων.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΥΜΟΛΠΙ∆ΗΣ, 

Συγκοινωνιολόγος Μηχανικός

Κάτοικος Βούλας

του Ελ Γκρέκο, και άλλες, απροσδόκητες για ελληνικό µουσείο, όπως του Γουόρχολ. Παρεµβάλλονταν και ανεξήγητες φιλοξενίες «εκθέσεων» ερασιτεχνών, αλλά «ατυχήµατα» συµβαίνουν. Mετά µια περίοδο αδράνειας το Βυζαντινό Μουσείο άρχισε πέρυσι να ξυπνά. Εκτός από την υπέροχη µόνιµη έκθεσή του, µας παρουσίασε τον Θεσσαλονικιό αγιογράφο Ρέγκο, κεραµικά της Χίου, µια εντυπωσιακή έκθεση του αρχιτέκτονα του µουσείου και πολλών θεάτρων, και µετά... Μετά πάλι «ατυχήµατα»! Αλλεπάλληλα «ατυχήµατα»! Η πολυδιαφηµισµένη µε πολλές φωτογραφίες στον Τύπο έκθεση χειρογράφων του Σολωµού ήταν τελικά τρεις βιτρίνες µε τρία χειρόγραφα και ένα βίντεο στην έξοδο του µουσείου!

Μια έκθεση µε γυναίκες αρχιτέκτονες από την Ιταλία και την Ελλάδα, άσχετη µε βυζαντινά, έδειξε πολλές αρχιτέκτονες από την Ιταλία, µερικές πολύ νέες. Από την Ελλάδα µόνο τέσσερις, όλες θανούσες. Το σχολίασαν πικρόχολα τα εγγόνια µου. Αλλά έλειπε η κορυφαία, η Σουζάννα Αντωνακάκη! Ξαναπήγαµε τις προάλλες. Η έκθεση «από το Πάθος στην Ανάσταση», πάλι στην έξοδο του µουσείου, µοιάζει πρόχειρη, χωρίς καν ένα σύντοµο κείµενο να την εξηγεί, µε λεζάντες που δεν λένε τίποτα.

Αλλά δεν ήταν µόνο αυτό. Η όλη εικόνα ήταν απογοητευτική. Η είσοδος από τη Βασ. Κωνσταντίνου κλειστή, µε σκουπίδια µέσα κι έξω. Οι κήποι παρατηµένοι και βρώµικοι. Η τουαλέτα του εστιατορίου κλειδωµένη για να µην τη χρησιµοποιούν άλλοι εκτός από τους πελάτες. Το χειρότερο. Μια έντονη δυσοσµία µας συνόδευε σε όλη την περιήγησή µας.

Ενόψει τουριστικής σεζόν, χρειάζεται επείγουσα παρέµβαση για τα στοιχειώδη.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑ∆ΑΚΗ,

Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ - Νοµικός ΕΚΠΑ