Η ενδοοικογενειακή βία και η γυναικοκτονία –στην οποία συχνά καταλήγουν– ξεκινούν και φύονται σε οικογενειακό περιβάλλον. Πιστεύω ότι οι πλείστοι θα συµφωνήσουν πως ο βίαιος σύζυγος είναι γιος πατέρα που ασκούσε ενδοοικογενειακή βία και µητέρας που την υφίστατο, την ανεχόταν, την είχε συνηθίσει. Η µητέρα αυτή ίσως και να µην είχε επέµβει αποφασιστικά στην πρώτη εκδήλωση βίας από τον γιο της απέναντι στην αδελφή του και κόρη της. Η ιδέα ότι πραγµατικός «άντρας» είναι ο βίαιος άρρην που έχει πάντα δίκιο, απλώς λόγω του φύλου του και όχι για τα λογικά του επιχειρήµατα, είναι δυστυχώς ευρύτατα διαδεδοµένη. Εν συνεχεία, βέβαια, έρχεται το σχολείο, όπου τα παιδιά πρέπει να πειστούν και να µάθουν ότι δεν επιτρέπεται η µονοµερής «πλάκα» εις βάρος συµµαθητών/ριών, διότι αυτή εξελίσσεται σε εκφοβισµό και άσκηση βίας, πολλές φορές µε τραγική κατάληξη. Αυτά βέβαια δεν είναι εύκολα πράγµατα. Χρειάζονται υπεύθυνους γονείς, που να τα αντιλαµβάνονται, να τα πιστεύουν και να τα εφαρµόζουν, και ευσυνείδητους δασκάλους που θα αγαπούν τους µαθητές σαν παιδιά τους και θα έχουν ενστερνισθεί την παιδευτική τους αποστολή, ως πεδίον αυταπάρνησης και αυτοθυσίας. Με την εν πολλοίς επικρατούσα νοοτροπία «δηµοσίου υπαλλήλου» αυτά δεν γίνονται....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" (Φύλλο 22/05/24)

για την απολύτως αναγκαία ριζική βελτίωση υφισταµένων θεσµών. Η αιτία και ρίζα του προβλήµατος όµως προηγείται των τραγικών συµπτωµάτων. Οπως, κατά σύµπτωσιν, µας υπενθύµιζε η επιστολογράφος κ. Σαλώµη ∆. Κωστοπούλου στο ίδιο φύλλο της εφηµερίδος, µε παντελώς διαφορετική αφορµή, ο Ιπποκράτης µάς εδίδαξε ότι «το προλαµβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν».

Η ενδοοικογενειακή βία και η γυναικοκτονία –στην οποία συχνά καταλήγουν– ξεκινούν και φύονται σε οικογενειακό περιβάλλον. Πιστεύω ότι οι πλείστοι θα συµφωνήσουν πως ο βίαιος σύζυγος είναι γιος πατέρα που ασκούσε ενδοοικογενειακή βία και µητέρας που την υφίστατο, την ανεχόταν, την είχε συνηθίσει. Η µητέρα αυτή ίσως και να µην είχε επέµβει αποφασιστικά στην πρώτη εκδήλωση βίας από τον γιο της απέναντι στην αδελφή του και κόρη της.

Η ιδέα ότι πραγµατικός «άντρας» είναι ο βίαιος άρρην που έχει πάντα δίκιο, απλώς λόγω του φύλου του και όχι για τα λογικά του επιχειρήµατα, είναι δυστυχώς ευρύτατα διαδεδοµένη. Εν συνεχεία, βέβαια, έρχεται το σχολείο, όπου τα παιδιά πρέπει να πειστούν και να µάθουν ότι δεν επιτρέπεται η µονοµερής «πλάκα» εις βάρος συµµαθητών/ριών, διότι αυτή εξελίσσεται σε εκφοβισµό και άσκηση βίας, πολλές φορές µε τραγική κατάληξη.

Αυτά βέβαια δεν είναι εύκολα πράγµατα. Χρειάζονται υπεύθυνους γονείς, που να τα αντιλαµβάνονται, να τα πιστεύουν και να τα εφαρµόζουν, και ευσυνείδητους δασκάλους που θα αγαπούν τους µαθητές σαν παιδιά τους και θα έχουν ενστερνισθεί την παιδευτική τους αποστολή, ως πεδίον αυταπάρνησης και αυτοθυσίας. Με την εν πολλοίς επικρατούσα νοοτροπία «δηµοσίου υπαλλήλου» αυτά δεν γίνονται.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΝΙΦΑΤΣΗΣ

Η µεγάλη όµως αποτυχία της οµογένειας έγκειται στη δηµιουργία φορέων και προγραµµάτων, τόσο σε τοπικό όσο και εθνικό επίπεδο, που προάγουν την παρουσία της, µε εξαίρεση ίσως την Εκκλησία και ορισµένες ατοµικές πρωτοβουλίες µε περιορισµένο βεληνεκές.

Ο ρόλος της Εκκλησίας όµως είναι κυρίως θρησκευτικός, ίσως εκπαιδευτικός µέσω των ελληνικών σχολείων και κοινωνικός µέσω των διαφόρων συνάξεων και συνεδρίων. Αλλά η Εκκλησία δεν µπορεί από µόνη της να καλύψει τις τόσες άλλες ανάγκες της οµογένειας, και ιδιαίτερα όσον αφορά τις σχέσεις της µε τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, όσο και της µητέρας πατρίδας. Στην ετήσια δεξίωση στον Λευκό Οίκο για την 25η Μαρτίου, ο Αµερικανός πρόεδρος συναντιέται κατ’ ιδίαν µε τον Αρχιεπίσκοπο, όχι γιατί το επιδιώκει ο ίδιος, αλλά λόγω της έλλειψης ενός αναγνωρισµένου πολιτικού εκπροσώπου της οµογένειας.

Πρόσφατα µε την επιστολική ψήφο πολλοί στην Ελλάδα νόµιζαν πως... εκατοµµύρια «άσχετοι» οµογενείς θα επηρέαζαν το εκλογικό αποτέλεσµα στις ευρωεκλογές. Από τις ΗΠΑ τελικά γράφτηκαν λιγότερα από 4.000 άτοµα, ένας αριθµός βέβαια πολύ µικρός για το µέγεθος της οµογένειας. Και µη βιαστεί κανείς να κατηγορήσει την ελληνική κυβέρνηση, που έκανε πάµπολλες και φιλότιµες προσπάθειες για την ενηµέρωση των οµογενών µέσω των προξενείων, τις καµπάνιες στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης, κ.λπ. Αυτό είναι απλώς ένα µικρό παράδειγµα της έλλειψης οµογενειακών φορέων που θα µπορούσαν να συνδράµουν σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες.

Η οµογένεια στις ΗΠΑ διαθέτει ικανά στελέχη που θα µπορούσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Η αναδιοργάνωσή της επείγει και τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει στο απροχώρητο.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

δεν απορεί γιατί κόµµατα που διέπονται από αντιευρωπαϊκό µένος διαγκωνίζονται για µια θέση στο Ευρωκοινοβούλιο; Μας εντυπωσιάζουν οι ακραίες επιλογές κάποιων χωρών που βλέπουµε στον µουσικό διαγωνισµό. Το ίδιο δεν κάνουν και οι πολιτικοί αρχηγοί κι ας αλληλοκατηγορούνται µετά γι’ αυτό; Χρίζουν υποψηφίους από κάθε χώρο, αρκεί και µόνο να διαθέτουν κάποιες έστω και αµφιβόλου ποιότητας περγαµηνές αναγνωρισιµότητας που φέρνουν ψήφους. Η Μαρίνα Σάττι κατηγορήθηκε γιατί ενώ εκπροσωπούσε την Ελλάδα και όχι τον εαυτό της χασµουρήθηκε σε άκαιρη στιγµή νοµίζοντας ότι έτσι έπρεπε. Οι εκπρόσωποί µας µεταφέρουν τις κοµµατικές τους διαφορές στο ουδέτερο γήπεδο της Ευρωβουλής. ∆εν είναι λίγες οι φορές που κάποιοι ψήφισαν εις βάρος της Ελλάδας, ζήτησαν καταδίκη της πατρίδας τους ενώ εκκρεµούν κατηγορίες εναντίον τους για χρηµατισµό και βία!

Πανηγυράκι χαρακτηρίστηκε η Eurovision αλλά δεν απέχουν πολύ και οι ευρωεκλογές. Ξαµολήθηκαν όλοι από άκρη σε άκρη της Ελλάδας να µας πείσουν ότι πρέπει να εκλεγούν πάση θυσία για να ακουσθεί η φωνή τους στην αρένα των 705 ευρωβουλευτών. Βιντεοκλίπ µε χορευτικά δεν είδαµε ακόµη αλλά κάτι πήρε το µάτι µου στο ∆ιαδίκτυο «Eurovision vs Ευρωεκλογές» µε έναν υποψήφιο, µε τάβλι, ζάρια και αναφορά στη Σάττι.

Η Eurovision πολιτικοποιήθηκε και oι ευρωεκλογές θεαµατοποιήθηκαν. ∆ιαδικτυακή ψήφος για τη Eurovision, επιστολική στις δεύτερες. Τουλάχιστον για την πρώτη δεν έκλεισαν τα σχολεία. Eurovision 2024 θεαµατικότητα 70%, Ευρωεκλογές 2019 συµµετοχή 58%!

ΥΓ.: Το κανάλι της Βουλής να στήσει κάµερα και στο Ευρωκοινοβούλιο. Ετσι θα βλέπουµε αν όντως είναι στις επάλξεις, όπως µας διαβεβαιώνουν.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΡ∆ΑΛΗΣ,

Συνταξιούχος µηχανικός Καβάλα