SerMichiotis: Υστερίες, λοιπόν. Που όπως όλες οι υστερίες έχουν ώρα λήξεως. Εδώ κοντέψαμε να πάθουμε υστερία με τη Γιουροβίζιον όπου πατώσαμε μεν καλλιτεχνικώς αλλά ευτυχώς πάτωσε όλη η διοργάνωση κι έτσι δεν μας πήραν πολύ χαμπάρι. Αυτά παθαίνουμε όμως επειδή δεν κάνουμε τη σωστή κατανομή. Επρεπε να στείλουμε στη Γιουροβίζιον τον Κασσελάκη με τα κολλητά και να αναθέσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στην τραγουδίστρια με τα χασμουρητά. Μεταξύ μας, περισσότερο χασμουρητό έχει ο ΣΥΡΙΖΑ από τη Γιουροβίζιον. Η οποία τελικά ως διαγωνισμός τραγουδιού διακρίνεται κυρίως ενδυματολογικά και για το σύστριγκλο. Αλλά τα λάθη πληρώνονται. Οπως και οι υστερίες. Ιδίως τώρα που πλάκωσαν «των εχθρών τα φουσάτα» και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τον Ράμα με το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, όχι μόνο τον Ερντογάν με τα βλαχαδερά, αλλά και τη Θεανώ Φωτίου Σκοπίων που ορκίστηκε πρόεδρος της χώρας. Οταν την είδα στις φωτογραφίες νόμιζα ότι ήταν η ίδια η Θεανώ και πανικοβλήθηκα. Ιδίως τώρα που έχω χάσει τον λογαριασμό με τόσους που πηγαινοέρχονται στον ΣΥΡΙΖΑ και κάποιος μπορεί να μου ξέφυγε για Σκόπια ή Κολούμπια που κάνουν καταλήψεις για τη Γάζα. Ακόμη κι έτσι όμως πάλι λάθος είναι η μοιρασιά. Αντί για τη σωσία της Θεανώς Φωτίου μπορούσαν θαυμάσια να επιλέξουν έστω έναν σωσία του Αρη Σπηλιωτόπουλου. Που ασφαλώς θα είχε μεγαλύτερη πλάκα κι από τον Κασσελάκη στη Γιουροβίζιον. Γι’ αυτό σας λέω. Το βασικό μας πρόβλημα ως χώρα είναι ότι περισσεύουν οι υστερίες και λείπει η πλάκα....