"...Αναρωτιέμαι μήπως το αίτημα όλων των πολιτών θα έπρεπε να είναι η ταχύτατη λειτουργία ενός σοβαρού κράτους [δικαίου και κοινωνικής στήριξης] με σεβαστούς θεσμούς και άξιους θεματοφύλακες και όχι να περι-παρα-πλανώμεθα σε ιδεοληπτικούς προχειρο-πειραματισμούς. Μία ενιαία άποψη για τη δημοκρατία με συνειδητή κουλτούρα νομιμότητας/νομιμοποίησης που θα συγκρουσθεί με τις θεωρίες [και τους θεωρητικούς] της αποδιοργάνωσης, της εξασθένισης, της αντίστασης σε οποιονδήποτε νόμο της Πολιτείας [στο όνομα του Διαβόλου που έχει πολλά ποδάρια και πολλά ονόματα]. Αλλωστε από το κράτος δικαίου και τη φιλελεύθερη δημοκρατία θα πας στην αριστερή διακυβέρνηση καθώς Αριστερά δίχως δημοκρατικό κράτος δεν μπορεί να σταθεί ούτε για μία ώρα [εκτός βέβαια αν θέλει να γίνει «δικτατορία του προλεταριάτου»]..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 24/11/16

Α-κομπλεξ-άριστοι πολιτικοί: 

"ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ", 

του Γιάννη Πανούση

...σε αυτήν την ιστορία
δεν πεθαίνει κανείς
κι ούτε κανείς
ελπίζει σε ανάσταση
Κ. Ταβουλτσίδης, Η Ελιξ

Πρέπει να τελειώνουμε [και] με τις αντιλήψεις/πρακτικές του Παλιού [και] με τα ιδεοληπτικά κολλήματα [ίσως, κωλύματα;] του Νέου [sic].

Απελευθερωμένοι από το αυτομάτως κακό του χθες και το αυτοδικαίως καλό του σήμερα θα πορευθούμε στον δύσβατο δρόμο του ορθού λόγου, της έντιμης διακυβέρνησης, του πολιτικού πολιτισμού των συγκλίσεων.

Πρέπει να μπει τελεία στις αβασάνιστες προτάσεις [δίχως κριτική διάθεση αναδίπλωσης] που τυραννάνε κυρίως τους «πιστούς, τις εξαρχής ψευδείς παραδοχές, τις εφήμερες λύσεις σε διαχρονικά προβλήματα και τα προκάτ προβλήματα της μέρας με τις "σοφές" λύσεις της νύχτας.

Πρέπει να σταματήσουν ορισμένοι να μιλάνε ακατάπαυστα για θέματα που δεν γνωρίζουν [ή έστω αγνοούν το βάθος τους], να χρησιμοποιούν την απειρία και αβλεψία σαν ηθικό [;] πλεονέκτημα, να ταπεινώνουν τους ήδη γονατισμένους, να μεροληπτούν, να είναι αγενείς λόγω υπεροψίας, να φανερώνουν έναν [χρόνια κρυμμένο] φαρισαϊκό αμοραλισμό, να πιστεύουν στη «δωρεάν» εφάπαξ ανατροπή [sic] του υπάρχοντος συστήματος αξιών.

Είναι γνωστό ότι ο Διάβολος και το Κράτος συνιστούν τους δύο κατεξοχήν εχθρούς του ανθρώπου. Τι συμβαίνει όμως όταν το μη-Κράτος [γνωστόν και ως Παρα-Κράτος] ή το Υπερ-Κράτος επιβάλλουν τον δικό τους νόμο στην πολιτική και στην κοινωνία; Οταν διαμορφώνονται όροι ενός «ιδιωτικού Κράτους μη-δικαίου» με μια «λαϊκή δικαιοσύνη», ιδεολογικές στρεβλώσεις και παρεκκλίνουσες διαδικασίες; Τότε, κατά τη γνώμη μου, ο Διάβολος εισχωρεί μέσα στο Κράτος και η αποδαιμονοποίηση χρειάζεται ειδική εγχείρηση.

Τα συμπλέγματα του καθενός [προσωπικά, ψυχοβγαλτικά, ψευτοδικαιωματικά] πρέπει να εξορκιστούν για να βγουν έξω από το κοινοβουλευτικό παιχνίδι και να αντικατασταθούν από σταθερούς κανόνες και συμπεφωνημένα όρια.

Αυτό λέγεται δημοκρατία, αυτό ήταν πάντοτε η φιλελεύθερη δημοκρατία, με αυτή τη δημοκρατία θέλουμε να πορευθούμε [άλλοι αριστερά, άλλοι δεξιά, από τον ίδιο όμως δρόμο κι όχι από μονοπάτια και παρακλάδια].

Αναρωτιέμαι μήπως το αίτημα όλων των πολιτών θα έπρεπε να είναι η ταχύτατη λειτουργία ενός σοβαρού κράτους [δικαίου και κοινωνικής στήριξης] με σεβαστούς θεσμούς και άξιους θεματοφύλακες και όχι να περι-παρα-πλανώμεθα σε ιδεοληπτικούς προχειρο-πειραματισμούς.

Μία ενιαία άποψη για τη δημοκρατία με συνειδητή κουλτούρα νομιμότητας/νομιμοποίησης που θα συγκρουσθεί με τις θεωρίες [και τους θεωρητικούς] της αποδιοργάνωσης, της εξασθένισης, της αντίστασης σε οποιονδήποτε νόμο της Πολιτείας [στο όνομα του Διαβόλου που έχει πολλά ποδάρια και πολλά ονόματα]. Αλλωστε από το κράτος δικαίου και τη φιλελεύθερη δημοκρατία θα πας στην αριστερή διακυβέρνηση καθώς Αριστερά δίχως δημοκρατικό κράτος δεν μπορεί να σταθεί ούτε για μία ώρα [εκτός βέβαια αν θέλει να γίνει «δικτατορία του προλεταριάτου»].

Αρκετά πληρώσαμε τους μύθους της μεταπολίτευσης. Καιρός είναι να μπούμε στην εποχή της ευρωπαϊκής νέας ελληνικής συνταγματικής δημοκρατικής Πολιτείας, όλοι μαζί για όλους.

ΥΓ: «Ενώ βλέπω πως δεν υπήρχε τίποτα κακό σε ό,τι κάνει κάποιος, βλέπω πως υπάρχει κάτι κακό σε ό,τι κάποιος γίνεται» [Ουάιλντ, De profundis]

-Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός