Aπό "ΤΑ ΝΕΑ" και την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Μάρτιν Σουλτς
Ο βιβλιοπώλης που θέλει να γίνει καγκελάριος
Την επιστροφή του στη γερμανική πολιτική σκηνή ανακοίνωσε ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου
Του Γιώργου Παππά
Οταν τα καλά λόγια προέρχονται από τον αντίπαλο έχουν πάντα μεγαλύτερη σημασία. «Η απόφαση του Μάρτιν Σουλτς είναι μια κακή είδηση για την Ευρώπη και μια καλή είδηση για τη Γερμανία» έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter ο πρόεδρος του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μόλις έγινε και επίσημα γνωστό ότι ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου εγκαταλείπει την ευρωπαϊκή σκηνή για να επιστρέψει στη γερμανική πολιτική. Ο Σουλτς και ο Γκάμπριελ είναι βέβαια «σύντροφοι» στο SPD, αλλά ταυτόχρονα και αντίπαλοι στην κούρσα για το χρίσμα του υποψήφιου καγκελαρίου που θα οδηγήσει τους Σοσιαλδημοκράτες στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2017. Την απόφαση για τον υποψήφιο καγκελάριο θα πάρει η ηγεσία του SPD στα τέλη Ιανουαρίου. Το χρονοδιάγραμμα αυτό παραμένει. Στο μεταξύ, ξεκαθαρίζει το τοπίο των υποψηφίων μετά την απόφαση του Σουλτς να μη διεκδικήσει άλλη θητεία για τη θέση του προέδρου της Ευρωβουλής, αλλά να κατεβεί στις γερμανικές εκλογές επικεφαλής του ψηφοδελτίου του SPD στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. Η Χανελόρε Κραφτ, πρωθυπουργός του πολυπληθέστερου κρατιδίου της Γερμανίας από το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών, χαρακτήρισε ιδιαίτερα ευχάριστο που «ο Μάρτιν Σουλτς μεταφέρει την τεράστια εμπειρία του και το μεγάλο πολιτικό του πάθος στη γερμανική πολιτική σκηνή».
Ενας Γερμανός Κίσινγκερ
Παράλληλα με το χρίσμα του υποψήφιου καγκελαρίου ο Σουλτς φέρεται και ως ο επικρατέστερος διάδοχος του σημερινού υπουργού Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ, που θα εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Την επιλογή αυτή επικροτούν και πολιτικοί αντίπαλοι. «Ο Μάρτιν Σουλτς διαθέτει μεγαλύτερη διεθνή εμπειρία από πολλούς άλλους πολιτικούς που έγιναν υπουργοί Εξωτερικών» σημείωσε ο Χριστιανοδημοκράτης Ελμαρ Μπροκ, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής. Ο Σουλτς είναι ο «Κίσινγκερ του Βίρσελεν» (σ.σ. γενέτειρά του) έγραψε η «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ».
Οι φαρμακερές ατάκες
Ο Σουλτς ασκούσε πολιτική με πάθος και δεν χαρίζεται στους αντιπάλους του. «Οταν στον Λευκό Οίκο μπαίνει κάποιος που λέει αυτάρεσκα ότι δεν έχει καμία ιδέα και η γνώση ενός αντικειμένου είναι ελιτίστικη ανοησία, τότε φτάνουμε σε κρίσιμο σημείο. Σε μια θέση που απαιτεί ύψιστη συναίσθηση ευθύνης, βρίσκεται ένας εμφανώς ανεύθυνος πολιτικός» είχε πει προεκλογικά για τον Ντόναλντ Τραμπ, την άποψη αυτή έχει και μετεκλογικά. «Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν αισθάνομαι ιδιαίτερη εσωτερική ανάγκη να τον συναντήσω» είπε για τον οπαδό του Brexit, βρετανό υπουργό Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον. Και το 2003 όταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι τον είχε παρομοιάσει με διοικητή στρατοπέδου συγκέντρωσης, ο ευρωβουλευτής του SPD απάντησε: «Δεν είστε υπεύθυνος, κύριε πρόεδρε, για τον βαθμό νοημοσύνης των υπουργών σας, αλλά για αυτά που λέτε εσείς είστε σίγουρα υπεύθυνος».
Ξεκίνησε από πολύ χαμηλά για να φτάσει πολύ ψηλά, με επιμονή και σκληρή δουλειά ακόμα και με τον ίδιο του τον εαυτό. Παιδί αστυνομικού και τοπικής πολιτικού του CDU κατάφερε να νικήσει το πάθος και την εξάρτησή του από το αλκοόλ σε νεαρή ηλικία, έγινε βιβλιοπώλης, εξελέγη στα 31 του ο νεότερος τότε δήμαρχος. Επτά χρόνια αργότερα εξελέγη ευρωβουλευτής του SPD, έγινε πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας και πρόεδρος της Ευρωβουλής. Πλέον ο 60χρονος πατέρας δύο παιδιών προτιμά να τον βλέπουν είτε ως «βιβλιοπώλη που πατάει στη γη» είτε ως πολιτικό που «πάντα είναι παρών και προσπαθεί να βρει λύσεις».
Παπαδήμος ή Σαμαράς;
Του Παλαιοημερολογίτη
Midterm blues έχουν στις Βρυξέλλες. Ο γνωστός ιός που χτυπά τις κυβερνήσεις στο μέσον της θητείας τους, έπληξε και τους τιτλούχους στα κορυφαία πόστα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο Μάρτιν Σουλτς αφήνει το Ευρωκοινοβούλιο για να επιστρέψει στη γερμανική εσωτερική πολιτική. Ο συγχρονισμός είναι τέλειος. Στα δυόμισι χρόνια, σύμφωνα με τη συμφωνία Ευρωδεξιών και Ευρωσοσιαλιστών, θα είχαμε αλλαγή φρουράς υπέρ των πρώτων. Μόνο που έτσι, και οι τρεις κορυφαίες θέσεις θα πάνε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είναι αμετακίνητος ως πενταετούς θητείας, αλλά ο Πολωνός Τουσκ δεν έχει λάμψει στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και στα δυόμισι χρόνια η θητεία του λήγει. Στη θέση του, αν πάει Δεξιός στο Ευρωκοινοβούλιο, θα μπορούσε να πάει ένας Κεντροαριστερός που πρέπει να είναι πρώην πρωθυπουργός. Γιατί όχι ο Λουκάς Παπαδήμος; Ελαμψε στην ΕΚΤ και λειτούργησε άψογα στο Μαξίμου. Αν η κυβέρνηση των Αθηνών είχε μυαλό και όχι μόνο πόδια, θα έσπευδε να τον προτείνει. Αν έχουμε τράμπα και πάει πάλι κάποιος Κεντροαριστερός αντί του Σουλτς στο Ευρωκοινοβούλιο, τότε στη θέση του Τουσκ θα μπορούσε να πάει κάποιος από το συντηρητικό πολιτικό προσωπικό. Εν προκειμένω, η κυβέρνηση των Αθηνών θα έκανε τα πάντα για να μην πάει ο Αντώνης Σαμαράς - αλλά πόσο βέβαιο είναι ότι θα τη ρωτούσαν; Ειρήσθω εν παρόδω ότι ο Σαμαράς είχε αποδώσει πολύ καλά στην προεδρία της ΕΕ και ήταν πάντα insider στο ΕΛΚ, όπου έπαιξε ρόλο και στην επικράτηση Γιούνκερ.
Οι πολιτικές αναταράξεις στο εσωτερικό της ΕΕ
Του Μανώλη Σπινθουράκη
Από την εποχή που η διασωθείσα από το κολαστήριο του Αουσβιτς γαλλίδα πολιτικός Σιμόν Βέιλ εξελέγη πρώτη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έως τις μέρες μας, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην Ευρώπη. Τη δεκαετία του '80 η προεδρία της Ευρωβουλής ήταν, τρόπον τινά, διακοσμητικού χαρακτήρα αξίωμα. Σήμερα η αποχώρηση ενός πολιτικού από την προεδρία της Ευρωβουλής, όπως ανακοίνωσε χθες ο Μάρτιν Σουλτς, μπορεί να προκαλέσει πολιτικές επιπλοκές τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Ο Μάρτιν Σουλτς ανακοίνωσε χθες ότι δεν θα διεκδικήσει άλλη θητεία δυόμισι ετών στην Ευρωβουλή, μετά τις δύο που θα έχει συμπληρώσει τον ερχόμενο Ιούνιο. Επισήμως διότι, όπως είπε, θα κατέλθει υποψήφιος στη Ρηνανία κατά τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στη Γερμανία το ερχόμενο φθινόπωρο. Ανεπισήμως διότι δεν ήταν σίγουρο ότι θα επανεκλεγόταν πρόεδρος της Ευρωβουλής, επειδή υπάρχει άτυπη συμφωνία της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς με την ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά ότι ο επόμενος πρόεδρος της Ευρωβουλής θα είναι από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), επειδή δεν αποκλείεται να είναι τελικώς αυτός ο αντίπαλος της Μέρκελ, επειδή δεν αποκλείεται να γίνει προηγουμένως υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας κ.ο.κ.
ΟΙ ΚΑΡΑΜΠΟΛΕΣ. Η αποχώρηση του Σουλτς από την προεδρία της Ευρωβουλής προκαλεί μύρια όσα πολιτικά προβλήματα στο εσωτερικό της ΕΕ. Και αυτό διότι σε περίπτωση κατά την οποία εκλεγεί Κεντροδεξιός πρόεδρος στην ευρωβουλή, τότε και οι τρεις προεδρίες των βασικών θεσμικών οργάνων της ΕΕ θα ανήκουν στο ΕΛΚ. Από την άλλη, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου οι πρωθυπουργοί που προέρχονται από σοσιαλιστικά κόμματα είναι περισσότεροι από τους πρωθυπουργούς που προέρχονται από δεξιά κόμματα. Toύτου δοθέντος, δεν είναι λίγοι στις Βρυξέλλες αυτοί που εκτιμούν ότι ενδεχομένως η θητεία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ δεν θα παραταθεί πέραν του Ιουνίου του 2017 και ότι ο αντικαταστάτης του θα προέρχεται από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Κάτι που ελάχιστους θα δυσαρεστήσει στην Ευρώπη αφού η θητεία του πρώην πρωθυπουργού της Πολωνίας στην προεδρία του Συμβουλίου κάθε άλλο παρά παραγωγική έχει αποδειχθεί έως σήμερα.
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 25/11/16 |
Ο βιβλιοπώλης που θέλει να γίνει καγκελάριος
Την επιστροφή του στη γερμανική πολιτική σκηνή ανακοίνωσε ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου
Του Γιώργου Παππά
Οταν τα καλά λόγια προέρχονται από τον αντίπαλο έχουν πάντα μεγαλύτερη σημασία. «Η απόφαση του Μάρτιν Σουλτς είναι μια κακή είδηση για την Ευρώπη και μια καλή είδηση για τη Γερμανία» έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter ο πρόεδρος του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μόλις έγινε και επίσημα γνωστό ότι ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου εγκαταλείπει την ευρωπαϊκή σκηνή για να επιστρέψει στη γερμανική πολιτική. Ο Σουλτς και ο Γκάμπριελ είναι βέβαια «σύντροφοι» στο SPD, αλλά ταυτόχρονα και αντίπαλοι στην κούρσα για το χρίσμα του υποψήφιου καγκελαρίου που θα οδηγήσει τους Σοσιαλδημοκράτες στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2017. Την απόφαση για τον υποψήφιο καγκελάριο θα πάρει η ηγεσία του SPD στα τέλη Ιανουαρίου. Το χρονοδιάγραμμα αυτό παραμένει. Στο μεταξύ, ξεκαθαρίζει το τοπίο των υποψηφίων μετά την απόφαση του Σουλτς να μη διεκδικήσει άλλη θητεία για τη θέση του προέδρου της Ευρωβουλής, αλλά να κατεβεί στις γερμανικές εκλογές επικεφαλής του ψηφοδελτίου του SPD στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. Η Χανελόρε Κραφτ, πρωθυπουργός του πολυπληθέστερου κρατιδίου της Γερμανίας από το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών, χαρακτήρισε ιδιαίτερα ευχάριστο που «ο Μάρτιν Σουλτς μεταφέρει την τεράστια εμπειρία του και το μεγάλο πολιτικό του πάθος στη γερμανική πολιτική σκηνή».
Ενας Γερμανός Κίσινγκερ
Παράλληλα με το χρίσμα του υποψήφιου καγκελαρίου ο Σουλτς φέρεται και ως ο επικρατέστερος διάδοχος του σημερινού υπουργού Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ, που θα εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Την επιλογή αυτή επικροτούν και πολιτικοί αντίπαλοι. «Ο Μάρτιν Σουλτς διαθέτει μεγαλύτερη διεθνή εμπειρία από πολλούς άλλους πολιτικούς που έγιναν υπουργοί Εξωτερικών» σημείωσε ο Χριστιανοδημοκράτης Ελμαρ Μπροκ, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής. Ο Σουλτς είναι ο «Κίσινγκερ του Βίρσελεν» (σ.σ. γενέτειρά του) έγραψε η «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ».
Οι φαρμακερές ατάκες
Ο Σουλτς ασκούσε πολιτική με πάθος και δεν χαρίζεται στους αντιπάλους του. «Οταν στον Λευκό Οίκο μπαίνει κάποιος που λέει αυτάρεσκα ότι δεν έχει καμία ιδέα και η γνώση ενός αντικειμένου είναι ελιτίστικη ανοησία, τότε φτάνουμε σε κρίσιμο σημείο. Σε μια θέση που απαιτεί ύψιστη συναίσθηση ευθύνης, βρίσκεται ένας εμφανώς ανεύθυνος πολιτικός» είχε πει προεκλογικά για τον Ντόναλντ Τραμπ, την άποψη αυτή έχει και μετεκλογικά. «Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν αισθάνομαι ιδιαίτερη εσωτερική ανάγκη να τον συναντήσω» είπε για τον οπαδό του Brexit, βρετανό υπουργό Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον. Και το 2003 όταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι τον είχε παρομοιάσει με διοικητή στρατοπέδου συγκέντρωσης, ο ευρωβουλευτής του SPD απάντησε: «Δεν είστε υπεύθυνος, κύριε πρόεδρε, για τον βαθμό νοημοσύνης των υπουργών σας, αλλά για αυτά που λέτε εσείς είστε σίγουρα υπεύθυνος».
Ξεκίνησε από πολύ χαμηλά για να φτάσει πολύ ψηλά, με επιμονή και σκληρή δουλειά ακόμα και με τον ίδιο του τον εαυτό. Παιδί αστυνομικού και τοπικής πολιτικού του CDU κατάφερε να νικήσει το πάθος και την εξάρτησή του από το αλκοόλ σε νεαρή ηλικία, έγινε βιβλιοπώλης, εξελέγη στα 31 του ο νεότερος τότε δήμαρχος. Επτά χρόνια αργότερα εξελέγη ευρωβουλευτής του SPD, έγινε πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας και πρόεδρος της Ευρωβουλής. Πλέον ο 60χρονος πατέρας δύο παιδιών προτιμά να τον βλέπουν είτε ως «βιβλιοπώλη που πατάει στη γη» είτε ως πολιτικό που «πάντα είναι παρών και προσπαθεί να βρει λύσεις».
Παπαδήμος ή Σαμαράς;
Του Παλαιοημερολογίτη
Midterm blues έχουν στις Βρυξέλλες. Ο γνωστός ιός που χτυπά τις κυβερνήσεις στο μέσον της θητείας τους, έπληξε και τους τιτλούχους στα κορυφαία πόστα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο Μάρτιν Σουλτς αφήνει το Ευρωκοινοβούλιο για να επιστρέψει στη γερμανική εσωτερική πολιτική. Ο συγχρονισμός είναι τέλειος. Στα δυόμισι χρόνια, σύμφωνα με τη συμφωνία Ευρωδεξιών και Ευρωσοσιαλιστών, θα είχαμε αλλαγή φρουράς υπέρ των πρώτων. Μόνο που έτσι, και οι τρεις κορυφαίες θέσεις θα πάνε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είναι αμετακίνητος ως πενταετούς θητείας, αλλά ο Πολωνός Τουσκ δεν έχει λάμψει στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και στα δυόμισι χρόνια η θητεία του λήγει. Στη θέση του, αν πάει Δεξιός στο Ευρωκοινοβούλιο, θα μπορούσε να πάει ένας Κεντροαριστερός που πρέπει να είναι πρώην πρωθυπουργός. Γιατί όχι ο Λουκάς Παπαδήμος; Ελαμψε στην ΕΚΤ και λειτούργησε άψογα στο Μαξίμου. Αν η κυβέρνηση των Αθηνών είχε μυαλό και όχι μόνο πόδια, θα έσπευδε να τον προτείνει. Αν έχουμε τράμπα και πάει πάλι κάποιος Κεντροαριστερός αντί του Σουλτς στο Ευρωκοινοβούλιο, τότε στη θέση του Τουσκ θα μπορούσε να πάει κάποιος από το συντηρητικό πολιτικό προσωπικό. Εν προκειμένω, η κυβέρνηση των Αθηνών θα έκανε τα πάντα για να μην πάει ο Αντώνης Σαμαράς - αλλά πόσο βέβαιο είναι ότι θα τη ρωτούσαν; Ειρήσθω εν παρόδω ότι ο Σαμαράς είχε αποδώσει πολύ καλά στην προεδρία της ΕΕ και ήταν πάντα insider στο ΕΛΚ, όπου έπαιξε ρόλο και στην επικράτηση Γιούνκερ.
Οι πολιτικές αναταράξεις στο εσωτερικό της ΕΕ
Του Μανώλη Σπινθουράκη
Από την εποχή που η διασωθείσα από το κολαστήριο του Αουσβιτς γαλλίδα πολιτικός Σιμόν Βέιλ εξελέγη πρώτη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έως τις μέρες μας, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην Ευρώπη. Τη δεκαετία του '80 η προεδρία της Ευρωβουλής ήταν, τρόπον τινά, διακοσμητικού χαρακτήρα αξίωμα. Σήμερα η αποχώρηση ενός πολιτικού από την προεδρία της Ευρωβουλής, όπως ανακοίνωσε χθες ο Μάρτιν Σουλτς, μπορεί να προκαλέσει πολιτικές επιπλοκές τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Ο Μάρτιν Σουλτς ανακοίνωσε χθες ότι δεν θα διεκδικήσει άλλη θητεία δυόμισι ετών στην Ευρωβουλή, μετά τις δύο που θα έχει συμπληρώσει τον ερχόμενο Ιούνιο. Επισήμως διότι, όπως είπε, θα κατέλθει υποψήφιος στη Ρηνανία κατά τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στη Γερμανία το ερχόμενο φθινόπωρο. Ανεπισήμως διότι δεν ήταν σίγουρο ότι θα επανεκλεγόταν πρόεδρος της Ευρωβουλής, επειδή υπάρχει άτυπη συμφωνία της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς με την ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά ότι ο επόμενος πρόεδρος της Ευρωβουλής θα είναι από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), επειδή δεν αποκλείεται να είναι τελικώς αυτός ο αντίπαλος της Μέρκελ, επειδή δεν αποκλείεται να γίνει προηγουμένως υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας κ.ο.κ.
ΟΙ ΚΑΡΑΜΠΟΛΕΣ. Η αποχώρηση του Σουλτς από την προεδρία της Ευρωβουλής προκαλεί μύρια όσα πολιτικά προβλήματα στο εσωτερικό της ΕΕ. Και αυτό διότι σε περίπτωση κατά την οποία εκλεγεί Κεντροδεξιός πρόεδρος στην ευρωβουλή, τότε και οι τρεις προεδρίες των βασικών θεσμικών οργάνων της ΕΕ θα ανήκουν στο ΕΛΚ. Από την άλλη, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου οι πρωθυπουργοί που προέρχονται από σοσιαλιστικά κόμματα είναι περισσότεροι από τους πρωθυπουργούς που προέρχονται από δεξιά κόμματα. Toύτου δοθέντος, δεν είναι λίγοι στις Βρυξέλλες αυτοί που εκτιμούν ότι ενδεχομένως η θητεία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ δεν θα παραταθεί πέραν του Ιουνίου του 2017 και ότι ο αντικαταστάτης του θα προέρχεται από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Κάτι που ελάχιστους θα δυσαρεστήσει στην Ευρώπη αφού η θητεία του πρώην πρωθυπουργού της Πολωνίας στην προεδρία του Συμβουλίου κάθε άλλο παρά παραγωγική έχει αποδειχθεί έως σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου