Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", "ΤΑ ΝΕΑ" και την "ΕΣΤΙΑ"
Απαιτείται εθνική γραμμή:
Του Αθανάσιου Έλλις
Οπως έδειξε και το χθεσινό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το «πάγωμα» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, οι σχέσεις Βρυξελλών - Αγκυρας δεν ακολουθούν μια ομαλή πορεία. Υπάρχουν αναταράξεις, άλλοτε μικρές, άλλοτε πιο έντονες.
Σε αυτό το σκηνικό πόσο λογικό είναι ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. να διατηρεί στο έδαφός του στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας; Δεν πρόκειται για αυθαίρετο ρητορικό ερώτημα άνευ ουσίας, αλλά ένας εύλογος προβληματισμός που έχει λάβει εμπεριστατωμένη μορφή σε έγγραφο με τις ελληνικές θέσεις στο θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας, το οποίο συνέταξε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.
«Το να επιμένεις στην κατάργηση των εγγυήσεων και την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής είναι εθνικισμός, ενώ είναι σύγχρονος ευρωπαϊσμός η κατοχή από την Τουρκία ευρωπαϊκών εδαφών;» αναρωτήθηκε προχθές ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, ο οποίος το τελευταίο διήμερο δέχεται ποικίλες επιθέσεις. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει τα θέματα ή ότι δεν έχει εμπειρία. Κάποιοι εξ αυτών που έχουν συνεργαστεί μαζί του τού προσάπτουν κυκλοθυμικό χαρακτήρα. Αλλά είναι άλλο αυτό και άλλο να στοχοποιείται.
Δεν αρέσουν οι θέσεις που υιοθετεί ο κ. Κοτζιάς; Μπορεί κάποιος να αντιτάξει τις δικές του, όχι να τον στοχοποιήσει. Δεν ξέρω εάν ο υπ. Εξωτερικών όντως απείλησε να παραιτηθεί. Ούτε έχω την αίσθηση ότι πρόκειται για οργανωμένη «σκοτεινή» επίθεση εναντίον του. Το θέμα είναι πως σε αυτή τη λεπτή συγκυρία, το τελευταίο που έχει ανάγκη ο ελλαδικός και κυπριακός Ελληνισμός είναι ο διχασμός και οι αλληλοκατηγορίες, η διαίρεση σε «πατριώτες» και «μειοδότες».
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που το 2004 είπε «όχι» και με τρεμάμενη φωνή διακήρυξε ότι δεν παρέλαβε πατρίδα για να παραδώσει κοινότητα, δεν αγαπούσε την Κύπρο περισσότερο από τον Γλαύκο Κληρίδη, που με δάκρυα στα μάτια είπε «ναι», προειδοποιώντας για τον κίνδυνο διχοτόμησης της Κυπριακής Δημοκρατίας της οποίας την ένταξη στην Ε.Ε. ο ίδιος εξασφάλισε με την ευφυή διπλωματία του.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια για ένα παιχνίδι επίρριψης ευθυνών. Το έχουμε πληρώσει ακριβά κατά το παρελθόν. Οι ώρες είναι κρίσιμες και απαιτείται εθνική γραμμή. Ακόμη και όταν η αφετηρία είναι διαφορετική, όλοι οφείλουν να συγκλίνουν. Ολοι. Πρόσωπα και κόμματα. Οπως διεμήνυσε ο πρόεδρος Αναστασιάδης, απευθυνόμενος προς τον κυπριακό λαό, επιβάλλεται ενότητα. Η έκκληση ισχύει και για τον άξονα Λευκωσίας - Αθήνας.
«Σκληρό πόκερ» για Κυπριακό και Ελληνοτουρκικά
Σύγκρουση Μόσχας - Ουάσιγκτον στο παρασκήνιο και παρεμβάσεις από Λονδίνο και Ηνωμένα Εθνη για την άρση του αδιεξόδου
Του Άνθου Λυκαύγη
Παιχνίδι με όρους «σκληρού πόκερ» εξελίσσεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα γύρω από το Κυπριακό. Που σε κάποιες φάσεις του φέρνει αντιμέτωπες ακόμη και τις δύο υπερδυνάμεις. Καθώς, ενώ η Μόσχα δεν θέλει «βιασύνη» και προπαντός χρονοδιαγράμματα (κάτι που ευθέως ήδη έχει διατυπώσει και διά του πρεσβευτή της στη Λευκωσία διαβιβάσει), η Ουάσιγκτον επιθυμεί ταχεία επανάληψη και επιτυχή αυτή τη φορά κατάληξη της διαδικασίας. Εναντι παντός κόστους!
Η αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών Βικτώρια Νούλαντ (επιφορτισμένη με το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά) είπε χαρακτηριστικά προς παράγοντες της ελληνικής ομογένειας μόλις χθες: «Δεν θα αφήσουμε την ευκαιρία να χαθεί, διακυβεύοντας τις στρατηγικές μας στην περιοχή και την αρκούδα να χορεύει αλωνίζοντας». Εννοώντας σαφώς τη ρωσική παρεμβολή στην Ανατολική Μεσόγειο. Γι' αυτό ακριβώς και «το παιχνίδι χοντραίνει» όπως ανέφεραν συνομιλητές (Ελληνοαμερικανοί) της εντεταλμένης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Πέραν των Αμερικανών, το Λονδίνο και βεβαίως τα Ηνωμένα Εθνη επιχειρούν δραστικές παρεμβολές προς τις τρεις πρωτεύουσες το τελευταίο διήμερο. Αθήνα δηλαδή, Λευκωσία και Αγκυρα. Με στόχο: α) Την αποσόβηση οριστικού αδιεξόδου και οξύτερης κρίσης που εν προκειμένω θα αναπαραχθεί. β) Τη συνέχιση της διαπραγματευτικής διαδικασίας από το σημείο ακριβώς όπου αυτή διεκόπη. Κι αυτό έχει γίνει αυστηρά σαφές προς τις δύο πλευρές, που μέχρι στιγμής αντέδρασαν μάλλον θετικά. Αυτή είναι η εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών.
Οι παρεμβάσεις εκδηλώνονται άμεσα (και κλιμακώνονται πιεστικά το τελευταίο εικοσιτετράωρο) «επί υψηλού επιπέδου» προς τις τρεις ενδιαφερόμενες πρωτεύουσες. Ειδικότερα - όπως προκύπτει από την ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας - από αμερικανικής πλευράς έχουν διατυπωθεί προειδοποιητικές βολές (υπό τύπον ανησυχιών) για ανεπιθύμητα ενδεχόμενα από τυχόν υποτροπές που θα ανακύψουν λόγω αδιεξόδου. Σε περίπτωση δηλαδή που η διαδικασία θα εγκαταλειφθεί και «θα κηρυχθεί νεκρή».
Υπό το φως αυτών των υπό εξέλιξη δεδομένων, αναμένεται ότι θα ενταθούν οι πιέσεις, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν συναφείς ενδείξεις για κάποιες «εναλλακτικές ιδέες» που ήδη έχουν διαμορφωθεί για να διευκολύνουν αναίρεση της στασιμότητας χωρίς να διαφοροποιούν την κατεύθυνση των πρωτοβουλιών. Και αυτές τις νέες ιδέες θα μεταφέρει στους ενδιαφερομένους ο νορβηγός αντιπρόσωπος του γενικού γραμματέα Εσπεν Μπαρθ Αϊντε.
Οπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, πρόκειται για φόρμουλα που χωρίς να συναρτά το εδαφικό προς την «πολυμερή διάσκεψη» για την ασφάλεια, εν τούτοις δημιουργεί συνθήκες μιας εκ παραλλήλου συζήτησης. Χωρίς να επηρεάζει τις θέσεις των μερών ως προς τις κρίσιμες παραμέτρους του προβλήματος, αφού αυτές θα έχουν δοθεί πριν από αυτή τη διάσκεψη.
Ικανοποιώντας έτσι τις προϋποθέσεις που θέτουν Αθήνα και Λευκωσία, με ταυτόχρονη όμως ικανοποίηση και των προϋποθέσεων της τουρκικής πλευράς.
Οι φόβοι της Αθήνας
Να λεχθεί ακόμη ότι από πλευράς ΗΠΑ κατά κύριο λόγο (αλλά και άλλων διαμεσολαβητών) αποδίδεται μεγαλύτερη βαρύτητα στην απευθείας επαφή και συνεννόηση μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας. Σε επίπεδο κορυφής εν προκειμένω. Κάτι που θα πραγματοποιηθεί οσονούπω μεν, αλλά με την Αθήνα ιδιαίτερα προβληματισμένη. Καθώς φοβάται ότι από τον Ερντογάν μπορεί να επιχειρηθεί διασύνδεση αυτού του θέματος, με άλλα θέματα (και διαφορές) διμερούς ενδιαφέροντος. Και μάλιστα υπό το φως της επιχειρούμενης ανάδειξης ζητημάτων με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Και με χρησιμοποίηση των μεν ως μοχλών εκβιασμού γα τα δε! Κι αυτό προκύπτει από εκδηλούμενες διαθέσεις της τουρκικής πλευράς.
Οι μεγαλύτερες όμως ελληνικές ανησυχίες απορρέουν από το ενδεχόμενο διαφωνιών και οριστικοποίησης των αδιεξόδων, οπότε και οι αντιδράσεις της Αγκυρας προκρίνονται «βέβαιες αλλά και βίαιες». Και αυτό αποτελεί εκτίμηση αρμοδίων του ΥΠΕΞ.
Να σημειωθεί εν προκειμένω ότι σε χθεσινή επικοινωνία μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας επιβεβαιώθηκε η ανάγκη ψύχραιμης συνδιαχείρισης αυτών που συντελούνται και η προαγωγή κοινών αποφάσεων, κατά τρόπο ώστε να αποφευχθούν κρίσεις και ρήξεις, που θα όπλιζαν τις αιτιάσεις της Αγκυρας.
Στο μεταξύ, παρά τη «διαχρονικότητα» της αμερικανικής πολιτικής σε κομβικά ζητήματα (όπως εν προκειμένω είναι το Κυπριακό και η κατάσταση στην περιοχή γενικότερα), Λευκωσία και Αθήνα διαπιστώνουν κλιμάκωση και επιτάχυνση των τουρκικών μεθοδεύσεων το διάστημα μεταβίβασης της εξουσίας στις ΗΠΑ. Με τους αδρώς χρηματοδοτούμενους «λομπίστες» να δίνουν κυριολεκτικώς τα ρέστα τους. Προκειμένου να διασφαλίσουν, αν όχι άμεση στήριξη, τουλάχιστον ανοχή από κέντρα της αμερικανικής διοικήσεως στις πολιτικές Ερντογάν.
Το επόμενο πάντως διάστημα δεν θα είναι απλώς ενδιαφέρον, αλλά για Ελλάδα και Κύπρο πραγματικά κρίσιμο.
Πουκάμισο αδειανό
Το καλό το νέο, που έρχεται φρέσκο φρέσκο από τη Λευκωσία, είναι πως σύντομα, ίσως και μέσα στις επόμενες δέκα ημέρες, ενδέχεται να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, παρά το προ ημερών τραγικό ναυάγιο στο Μον Πελεράν της Ελβετίας. Για να συμβεί αυτό, μου είπαν, έχουν πέσει μονοί - διπλοί, Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και αμερικανοί (κυρίως...) ώστε αυτό που άρχισε τόσο αισιόδοξα να μην πάει στράφι.
«Πάμε για τρίτο ημίχρονο» μου είπε χθες το μεσημέρι ο Γιώργος Τσαλακός, που είναι ίσως από τους καλύτερους γνώστες του Κυπριακού και φίλος μου από δεκαετίες - γεγονός το οποίο με ενθάρρυνε κάπως, διότι είχα στενοχωρηθεί πραγματικά που δεν βρέθηκε μια λύση στις συνομιλίες της Ελβετίας.
Από την άλλη βέβαια, αν δεν ηττηθεί ο εθνικισμός σε Ελλάδα Τουρκία και Κύπρο, συνολικά, το πρόβλημα δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί. Αλλά αυτό το τέρας, όπως αποδείχθηκε από το πρόσφατο ναυάγιο, είναι πανίσχυρο και επί του παρόντος αήττητο...
Τώρα, σε ό,τι αφορά τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, έχω να πω ότι τα πυρά στρέφονται κατά του υπουργού Κοτζιά. Και εκ των έσω (θυμίζω την ανοιχτή επίθεση που του εξαπέλυσε το site του Κούλογλου...), αλλά εκείνος τα απορρίπτει συλλήβδην - «γελοιότητες» χαρακτήρισε τις επικρίσεις. Γελοιότητες - ξεγελοιότητες έχω να πω, αλλά είναι γνωστό ότι επέμενε μέχρι τέλους, και σκληρά, στο θέμα των εγγυήσεων του νεοσύστατου ομόσπονδου κυπριακού κράτους (το έχει υπογραμμίσει μάλιστα σε δυο non paper που είχε αποστείλει σε πολλούς και διαφόρους τις προηγούμενες ημέρες).
Και πώς, κοινό μυστικό είναι, ότι τελευταία στιγμή συμπαρέσυρε τον Τσίπρα στις θέσεις του, παρά το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός φέρεται να είχε πει στον πρόεδρο Αναστασιάδη, κατά τη συνάντηση που είχαν την περασμένη Παρασκευή στην Αθήνα, «Νίκο, παίξε μπάλα, είμαι δίπλα σου».
Αν υπάρχει πάντως ένα θέμα, αφορά αυτό το προτελευταίο: δηλαδή, με ποιο τρόπο συμπαρέσυρε στις θέσεις του τον Τσίπρα ο Κοτζιάς, όταν ο άλλος, είναι γνωστό ότι είχε «ψηθεί» από τους αυλοκόλακες του Μαξίμου με το «λύνεις το Κυπριακό, γίνεσαι εθνάρχης και σαρώνεις στις εκλογές»!..
Το site Κούλογλου διατείνεται ότι απείλησε με παραίτηση από την κυβέρνηση. Μια άλλης τάξεως φημολογία υποστηρίζει ότι τα πράγματα είναι ακόμη σοβαρότερα: δεν απείλησε απλώς με παραίτηση ο Κοτζιάς αλλά και με απόσυρση της εμπιστοσύνης του ίδιου και του υπουργού Τόσκα, που είναι της άμεσης επιρροής του, από την κυβέρνηση. Το οποίο «ατύχημα» θα σήμαινε άμεση προσφυγή στις κάλπες και ο Τσίπρας έκανε ό,τι έπρεπε για να το αποφύγει, θυσιάζοντας το Κυπριακό.
Φυσικά, όλα αυτά είναι ιστορία πια και δεν έχουν την παραμικρή αξία, πλην μιας: αν ισχύουν, αποδεικνύουν πόσο ευάλωτος είναι ο πρόεδρος Αλέξης. Σαν «ένα πουκάμισο αδειανό», ένα πράγμα...
Περίεργη σιωπή
Αν πάντως ο Κοτζιάς βάλλεται ως προασπιστής εθνικιστικών αντιλήψεων για το Κυπριακό, και βασικός «υπεύθυνος» για την αποτυχία της διαπραγμάτευσης, εμένα με προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι ένας άλλος διεκδικητής αυτών των αντιλήψεων, ο πρόεδρος Πάνος (Καμμένος) σιωπά. Προσπάθησα να μάθω κάτι από την πρόσφατη συνάντησή του με τον πρόεδρο Κυριάκο και τον αντιπρόεδρο Αδωνη. Αν τοποθετήθηκε, δηλαδή, επί της διαγραφόμενης (τότε) λύσης. Με διαβεβαίωσαν ότι δεν είπε τίποτε σχετικό κατά την ενημέρωση που τους έκανε στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας.
Βρίσκω εντελώς περίεργη αυτή τη σιωπή. Ειδικά όταν είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος Πάνος ήταν (και είναι) εκ των σφοδροτέρων πολεμίων του σχεδίου Ανάν, παρότι η λύση που επεξεργάζονταν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι στις πρόσφατες συνομιλίες της Ελβετίας ήταν χειρότερη από εκείνο το σχέδιο...
Και για να το διευρύνω έτι περαιτέρω: σιώπησε ο πρόεδρος Πάνος δημοσίως, σιώπησε και ενδοκυβερνητικά; Χμμμ, δύσκολο μου φαίνεται...
(Σε απλά ελληνικά, μόνο ο Κοτζιάς έπαιξε ρόλο στην αλλαγή στάσης την τελευταία στιγμή του Τσίπρα ή και ο Καμμένος;)
...Και η ημιεπίσημη κυβερνητική εφημερίδα,
στην καρακοσμάρα της!
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 25/11/16 |
Του Αθανάσιου Έλλις
Οπως έδειξε και το χθεσινό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το «πάγωμα» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, οι σχέσεις Βρυξελλών - Αγκυρας δεν ακολουθούν μια ομαλή πορεία. Υπάρχουν αναταράξεις, άλλοτε μικρές, άλλοτε πιο έντονες.
Σε αυτό το σκηνικό πόσο λογικό είναι ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. να διατηρεί στο έδαφός του στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας; Δεν πρόκειται για αυθαίρετο ρητορικό ερώτημα άνευ ουσίας, αλλά ένας εύλογος προβληματισμός που έχει λάβει εμπεριστατωμένη μορφή σε έγγραφο με τις ελληνικές θέσεις στο θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας, το οποίο συνέταξε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.
«Το να επιμένεις στην κατάργηση των εγγυήσεων και την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής είναι εθνικισμός, ενώ είναι σύγχρονος ευρωπαϊσμός η κατοχή από την Τουρκία ευρωπαϊκών εδαφών;» αναρωτήθηκε προχθές ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, ο οποίος το τελευταίο διήμερο δέχεται ποικίλες επιθέσεις. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει τα θέματα ή ότι δεν έχει εμπειρία. Κάποιοι εξ αυτών που έχουν συνεργαστεί μαζί του τού προσάπτουν κυκλοθυμικό χαρακτήρα. Αλλά είναι άλλο αυτό και άλλο να στοχοποιείται.
Δεν αρέσουν οι θέσεις που υιοθετεί ο κ. Κοτζιάς; Μπορεί κάποιος να αντιτάξει τις δικές του, όχι να τον στοχοποιήσει. Δεν ξέρω εάν ο υπ. Εξωτερικών όντως απείλησε να παραιτηθεί. Ούτε έχω την αίσθηση ότι πρόκειται για οργανωμένη «σκοτεινή» επίθεση εναντίον του. Το θέμα είναι πως σε αυτή τη λεπτή συγκυρία, το τελευταίο που έχει ανάγκη ο ελλαδικός και κυπριακός Ελληνισμός είναι ο διχασμός και οι αλληλοκατηγορίες, η διαίρεση σε «πατριώτες» και «μειοδότες».
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που το 2004 είπε «όχι» και με τρεμάμενη φωνή διακήρυξε ότι δεν παρέλαβε πατρίδα για να παραδώσει κοινότητα, δεν αγαπούσε την Κύπρο περισσότερο από τον Γλαύκο Κληρίδη, που με δάκρυα στα μάτια είπε «ναι», προειδοποιώντας για τον κίνδυνο διχοτόμησης της Κυπριακής Δημοκρατίας της οποίας την ένταξη στην Ε.Ε. ο ίδιος εξασφάλισε με την ευφυή διπλωματία του.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια για ένα παιχνίδι επίρριψης ευθυνών. Το έχουμε πληρώσει ακριβά κατά το παρελθόν. Οι ώρες είναι κρίσιμες και απαιτείται εθνική γραμμή. Ακόμη και όταν η αφετηρία είναι διαφορετική, όλοι οφείλουν να συγκλίνουν. Ολοι. Πρόσωπα και κόμματα. Οπως διεμήνυσε ο πρόεδρος Αναστασιάδης, απευθυνόμενος προς τον κυπριακό λαό, επιβάλλεται ενότητα. Η έκκληση ισχύει και για τον άξονα Λευκωσίας - Αθήνας.
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 25/11/16 |
Σύγκρουση Μόσχας - Ουάσιγκτον στο παρασκήνιο και παρεμβάσεις από Λονδίνο και Ηνωμένα Εθνη για την άρση του αδιεξόδου
Του Άνθου Λυκαύγη
Παιχνίδι με όρους «σκληρού πόκερ» εξελίσσεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα γύρω από το Κυπριακό. Που σε κάποιες φάσεις του φέρνει αντιμέτωπες ακόμη και τις δύο υπερδυνάμεις. Καθώς, ενώ η Μόσχα δεν θέλει «βιασύνη» και προπαντός χρονοδιαγράμματα (κάτι που ευθέως ήδη έχει διατυπώσει και διά του πρεσβευτή της στη Λευκωσία διαβιβάσει), η Ουάσιγκτον επιθυμεί ταχεία επανάληψη και επιτυχή αυτή τη φορά κατάληξη της διαδικασίας. Εναντι παντός κόστους!
Η αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών Βικτώρια Νούλαντ (επιφορτισμένη με το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά) είπε χαρακτηριστικά προς παράγοντες της ελληνικής ομογένειας μόλις χθες: «Δεν θα αφήσουμε την ευκαιρία να χαθεί, διακυβεύοντας τις στρατηγικές μας στην περιοχή και την αρκούδα να χορεύει αλωνίζοντας». Εννοώντας σαφώς τη ρωσική παρεμβολή στην Ανατολική Μεσόγειο. Γι' αυτό ακριβώς και «το παιχνίδι χοντραίνει» όπως ανέφεραν συνομιλητές (Ελληνοαμερικανοί) της εντεταλμένης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Πέραν των Αμερικανών, το Λονδίνο και βεβαίως τα Ηνωμένα Εθνη επιχειρούν δραστικές παρεμβολές προς τις τρεις πρωτεύουσες το τελευταίο διήμερο. Αθήνα δηλαδή, Λευκωσία και Αγκυρα. Με στόχο: α) Την αποσόβηση οριστικού αδιεξόδου και οξύτερης κρίσης που εν προκειμένω θα αναπαραχθεί. β) Τη συνέχιση της διαπραγματευτικής διαδικασίας από το σημείο ακριβώς όπου αυτή διεκόπη. Κι αυτό έχει γίνει αυστηρά σαφές προς τις δύο πλευρές, που μέχρι στιγμής αντέδρασαν μάλλον θετικά. Αυτή είναι η εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών.
Οι παρεμβάσεις εκδηλώνονται άμεσα (και κλιμακώνονται πιεστικά το τελευταίο εικοσιτετράωρο) «επί υψηλού επιπέδου» προς τις τρεις ενδιαφερόμενες πρωτεύουσες. Ειδικότερα - όπως προκύπτει από την ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας - από αμερικανικής πλευράς έχουν διατυπωθεί προειδοποιητικές βολές (υπό τύπον ανησυχιών) για ανεπιθύμητα ενδεχόμενα από τυχόν υποτροπές που θα ανακύψουν λόγω αδιεξόδου. Σε περίπτωση δηλαδή που η διαδικασία θα εγκαταλειφθεί και «θα κηρυχθεί νεκρή».
Υπό το φως αυτών των υπό εξέλιξη δεδομένων, αναμένεται ότι θα ενταθούν οι πιέσεις, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν συναφείς ενδείξεις για κάποιες «εναλλακτικές ιδέες» που ήδη έχουν διαμορφωθεί για να διευκολύνουν αναίρεση της στασιμότητας χωρίς να διαφοροποιούν την κατεύθυνση των πρωτοβουλιών. Και αυτές τις νέες ιδέες θα μεταφέρει στους ενδιαφερομένους ο νορβηγός αντιπρόσωπος του γενικού γραμματέα Εσπεν Μπαρθ Αϊντε.
Οπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, πρόκειται για φόρμουλα που χωρίς να συναρτά το εδαφικό προς την «πολυμερή διάσκεψη» για την ασφάλεια, εν τούτοις δημιουργεί συνθήκες μιας εκ παραλλήλου συζήτησης. Χωρίς να επηρεάζει τις θέσεις των μερών ως προς τις κρίσιμες παραμέτρους του προβλήματος, αφού αυτές θα έχουν δοθεί πριν από αυτή τη διάσκεψη.
Ικανοποιώντας έτσι τις προϋποθέσεις που θέτουν Αθήνα και Λευκωσία, με ταυτόχρονη όμως ικανοποίηση και των προϋποθέσεων της τουρκικής πλευράς.
Οι φόβοι της Αθήνας
Να λεχθεί ακόμη ότι από πλευράς ΗΠΑ κατά κύριο λόγο (αλλά και άλλων διαμεσολαβητών) αποδίδεται μεγαλύτερη βαρύτητα στην απευθείας επαφή και συνεννόηση μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας. Σε επίπεδο κορυφής εν προκειμένω. Κάτι που θα πραγματοποιηθεί οσονούπω μεν, αλλά με την Αθήνα ιδιαίτερα προβληματισμένη. Καθώς φοβάται ότι από τον Ερντογάν μπορεί να επιχειρηθεί διασύνδεση αυτού του θέματος, με άλλα θέματα (και διαφορές) διμερούς ενδιαφέροντος. Και μάλιστα υπό το φως της επιχειρούμενης ανάδειξης ζητημάτων με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Και με χρησιμοποίηση των μεν ως μοχλών εκβιασμού γα τα δε! Κι αυτό προκύπτει από εκδηλούμενες διαθέσεις της τουρκικής πλευράς.
Οι μεγαλύτερες όμως ελληνικές ανησυχίες απορρέουν από το ενδεχόμενο διαφωνιών και οριστικοποίησης των αδιεξόδων, οπότε και οι αντιδράσεις της Αγκυρας προκρίνονται «βέβαιες αλλά και βίαιες». Και αυτό αποτελεί εκτίμηση αρμοδίων του ΥΠΕΞ.
Να σημειωθεί εν προκειμένω ότι σε χθεσινή επικοινωνία μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας επιβεβαιώθηκε η ανάγκη ψύχραιμης συνδιαχείρισης αυτών που συντελούνται και η προαγωγή κοινών αποφάσεων, κατά τρόπο ώστε να αποφευχθούν κρίσεις και ρήξεις, που θα όπλιζαν τις αιτιάσεις της Αγκυρας.
Στο μεταξύ, παρά τη «διαχρονικότητα» της αμερικανικής πολιτικής σε κομβικά ζητήματα (όπως εν προκειμένω είναι το Κυπριακό και η κατάσταση στην περιοχή γενικότερα), Λευκωσία και Αθήνα διαπιστώνουν κλιμάκωση και επιτάχυνση των τουρκικών μεθοδεύσεων το διάστημα μεταβίβασης της εξουσίας στις ΗΠΑ. Με τους αδρώς χρηματοδοτούμενους «λομπίστες» να δίνουν κυριολεκτικώς τα ρέστα τους. Προκειμένου να διασφαλίσουν, αν όχι άμεση στήριξη, τουλάχιστον ανοχή από κέντρα της αμερικανικής διοικήσεως στις πολιτικές Ερντογάν.
Το επόμενο πάντως διάστημα δεν θα είναι απλώς ενδιαφέρον, αλλά για Ελλάδα και Κύπρο πραγματικά κρίσιμο.
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 25/11/16 |
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/Στίγμα του Γιώργου Παπαχρήστου", 25/11/16 |
Το καλό το νέο, που έρχεται φρέσκο φρέσκο από τη Λευκωσία, είναι πως σύντομα, ίσως και μέσα στις επόμενες δέκα ημέρες, ενδέχεται να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, παρά το προ ημερών τραγικό ναυάγιο στο Μον Πελεράν της Ελβετίας. Για να συμβεί αυτό, μου είπαν, έχουν πέσει μονοί - διπλοί, Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και αμερικανοί (κυρίως...) ώστε αυτό που άρχισε τόσο αισιόδοξα να μην πάει στράφι.
«Πάμε για τρίτο ημίχρονο» μου είπε χθες το μεσημέρι ο Γιώργος Τσαλακός, που είναι ίσως από τους καλύτερους γνώστες του Κυπριακού και φίλος μου από δεκαετίες - γεγονός το οποίο με ενθάρρυνε κάπως, διότι είχα στενοχωρηθεί πραγματικά που δεν βρέθηκε μια λύση στις συνομιλίες της Ελβετίας.
Από την άλλη βέβαια, αν δεν ηττηθεί ο εθνικισμός σε Ελλάδα Τουρκία και Κύπρο, συνολικά, το πρόβλημα δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί. Αλλά αυτό το τέρας, όπως αποδείχθηκε από το πρόσφατο ναυάγιο, είναι πανίσχυρο και επί του παρόντος αήττητο...
Τώρα, σε ό,τι αφορά τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, έχω να πω ότι τα πυρά στρέφονται κατά του υπουργού Κοτζιά. Και εκ των έσω (θυμίζω την ανοιχτή επίθεση που του εξαπέλυσε το site του Κούλογλου...), αλλά εκείνος τα απορρίπτει συλλήβδην - «γελοιότητες» χαρακτήρισε τις επικρίσεις. Γελοιότητες - ξεγελοιότητες έχω να πω, αλλά είναι γνωστό ότι επέμενε μέχρι τέλους, και σκληρά, στο θέμα των εγγυήσεων του νεοσύστατου ομόσπονδου κυπριακού κράτους (το έχει υπογραμμίσει μάλιστα σε δυο non paper που είχε αποστείλει σε πολλούς και διαφόρους τις προηγούμενες ημέρες).
Και πώς, κοινό μυστικό είναι, ότι τελευταία στιγμή συμπαρέσυρε τον Τσίπρα στις θέσεις του, παρά το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός φέρεται να είχε πει στον πρόεδρο Αναστασιάδη, κατά τη συνάντηση που είχαν την περασμένη Παρασκευή στην Αθήνα, «Νίκο, παίξε μπάλα, είμαι δίπλα σου».
Αν υπάρχει πάντως ένα θέμα, αφορά αυτό το προτελευταίο: δηλαδή, με ποιο τρόπο συμπαρέσυρε στις θέσεις του τον Τσίπρα ο Κοτζιάς, όταν ο άλλος, είναι γνωστό ότι είχε «ψηθεί» από τους αυλοκόλακες του Μαξίμου με το «λύνεις το Κυπριακό, γίνεσαι εθνάρχης και σαρώνεις στις εκλογές»!..
Το site Κούλογλου διατείνεται ότι απείλησε με παραίτηση από την κυβέρνηση. Μια άλλης τάξεως φημολογία υποστηρίζει ότι τα πράγματα είναι ακόμη σοβαρότερα: δεν απείλησε απλώς με παραίτηση ο Κοτζιάς αλλά και με απόσυρση της εμπιστοσύνης του ίδιου και του υπουργού Τόσκα, που είναι της άμεσης επιρροής του, από την κυβέρνηση. Το οποίο «ατύχημα» θα σήμαινε άμεση προσφυγή στις κάλπες και ο Τσίπρας έκανε ό,τι έπρεπε για να το αποφύγει, θυσιάζοντας το Κυπριακό.
Φυσικά, όλα αυτά είναι ιστορία πια και δεν έχουν την παραμικρή αξία, πλην μιας: αν ισχύουν, αποδεικνύουν πόσο ευάλωτος είναι ο πρόεδρος Αλέξης. Σαν «ένα πουκάμισο αδειανό», ένα πράγμα...
Περίεργη σιωπή
Αν πάντως ο Κοτζιάς βάλλεται ως προασπιστής εθνικιστικών αντιλήψεων για το Κυπριακό, και βασικός «υπεύθυνος» για την αποτυχία της διαπραγμάτευσης, εμένα με προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι ένας άλλος διεκδικητής αυτών των αντιλήψεων, ο πρόεδρος Πάνος (Καμμένος) σιωπά. Προσπάθησα να μάθω κάτι από την πρόσφατη συνάντησή του με τον πρόεδρο Κυριάκο και τον αντιπρόεδρο Αδωνη. Αν τοποθετήθηκε, δηλαδή, επί της διαγραφόμενης (τότε) λύσης. Με διαβεβαίωσαν ότι δεν είπε τίποτε σχετικό κατά την ενημέρωση που τους έκανε στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας.
Βρίσκω εντελώς περίεργη αυτή τη σιωπή. Ειδικά όταν είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος Πάνος ήταν (και είναι) εκ των σφοδροτέρων πολεμίων του σχεδίου Ανάν, παρότι η λύση που επεξεργάζονταν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι στις πρόσφατες συνομιλίες της Ελβετίας ήταν χειρότερη από εκείνο το σχέδιο...
Και για να το διευρύνω έτι περαιτέρω: σιώπησε ο πρόεδρος Πάνος δημοσίως, σιώπησε και ενδοκυβερνητικά; Χμμμ, δύσκολο μου φαίνεται...
(Σε απλά ελληνικά, μόνο ο Κοτζιάς έπαιξε ρόλο στην αλλαγή στάσης την τελευταία στιγμή του Τσίπρα ή και ο Καμμένος;)
...Και η ημιεπίσημη κυβερνητική εφημερίδα,
στην καρακοσμάρα της!
 |
| "Η ΑΥΓΗ", 25/11/16 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου