"...Με αφορμή δημοσιεύματα κάποιοι ψάχνουν να βρουν διαφορετικές προσεγγίσεις και απόψεις ανάμεσα στην Αθήνα και στη Λευκωσία στο Κυπριακό, να ξεκαθαρίσω ότι κάτι τέτοιο, σε καμία περίπτωση, δεν υφίσταται. Να αναφέρω επίσης ότι η Αθήνα δεν έχει καμιά εμπλοκή στα πέντε Κεφάλαια του Κυπριακού που άπτονται, αν θέλετε, της εσωτερικής πτυχής του προβλήματος. Πάντως είναι άξιον αναφοράς ότι κάποιοι από αυτούς που «βλέπουν» διαφορετικές προσεγγίσεις ανάμεσα στην Αθήνα και τη Λευκωσία και υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι αρνητικότατη εξέλιξη, που επηρεάζει την επίτευξη στόχων που έχουν τεθεί σε σχέση με πρόνοιες λύσης του Κυπριακού, πρόσφατα διοργάνωσαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω από την ελληνική πρεσβεία στη Λευκωσία, προκαλώντας τη δημόσια αντίδραση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών..."

Από τη "ΣΗΜΕΡΙΝΗ" Λευκωσίας

"ΣΗΜΕΡΙΝΗ", 27/11/16

                                                   "ΣΗΜΕΡΙΝΗ", 27/11/16


ΝΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ: Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ

«Το ότι η παρούσα απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων δεν μπορεί να είναι η λύση του Κυπριακού, θεωρώ ότι κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει», ανέφερε σε συνέντευξή του στη «Σ» ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος

Κάποιοι ψάχνουν να βρουν διαφορετικές προσεγγίσεις και απόψεις ανάμεσα στην Αθήνα και στη Λευκωσία στο Κυπριακό, να ξεκαθαρίσω ότι κάτι τέτοιο, σε καμία περίπτωση, δεν υφίσταται

Σίγουρα, και θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής, υπάρχει απογοήτευση για το αποτέλεσμα στην Ελβετία. Αλλά το αποτέλεσμα στο οποίο καταλήξαμε ήταν ένα από τα πιθανά ενδεχόμενα πριν μεταβούμε εκεί

Η αποχώρηση των σαράντα χιλιάδων τουρκικών στρατευμάτων δεν είναι εφικτό να ολοκληρωθεί μέσα σε μια μέρα, τόνισε σε συνέντευξη στην εφημερίδα μας ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης. Εξήγησε μάλιστα πως για το απαιτούμενο χρονικό περιθώριο αποχώρησης μιας τέτοιας αριθμητικής δύναμης υπάρχει και σχετική μελέτη/εκτίμηση από αρμόδιες στρατιωτικές Αρχές. Ερωτηθείς εξάλλου εάν υπάρχει θετική αλλαγή στην τουρκική στάση εδώ και ενάμιση χρόνο, ανέφερε ότι «είναι γεγονός πως πέρα από τη δημόσια ρητορική περί επιθυμίας επίλυσης
του Κυπριακού, δεν είδαμε ακόμη από πλευράς Τουρκίας εκείνες τις συγκεκριμένες ενέργειες που θα είναι καθοριστικές για την επίλυση του Κυπριακού».

Σε ερώτηση εάν τίθεται θέμα αξιοπιστίας της τ/κ πλευράς, ο κ. Χριστοδουλίδης απάντησε ότι οι διαπραγματεύσεις στο Μον Πελεράν δεν οδήγησαν σε θετικό αποτέλεσμα, λόγω πολύ συγκεκριμένης διαφωνίας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως και στο παρελθόν κατά τη διάρκεια συζητήσεων και στη Λευκωσία. Για να προσθέσει στη συνέχεια πως τέτοιες εξελίξεις, τέτοιες καταστάσεις, είναι πιθανά ενδεχόμενα μέσα στο πλαίσιο μιας δύσκολης διαπραγμάτευσης για θέματα όπως το Κυπριακό.

Λέχθηκε πολλές φορές ότι το κλειδί της λύσης του Κυπριακού βρίσκεται στην Τουρκία. Μπορείτε να μας πείτε οποιαδήποτε χειροπιαστή θετική αλλαγή στην τουρκική στάση εδώ και ενάμιση χρόνο;

Συμφωνούμε όλοι ότι η Τουρκία κρατά το κλειδί λύσης του Κυπριακού και από την Άγκυρα εξαρτάται αν θα φθάσουμε στον επιδιωκόμενο στόχο. Τι κάνουμε μετά από αυτή την απόλυτα ορθή διαπίστωση; Είτε περιοριζόμαστε στη διαπίστωση αυτή, προβάλλοντας και διακηρύσσοντάς την απλά καθημερινά είτε εμείς, που επιθυμούμε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ή τουλάχιστο πρέπει να επιθυμούμε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της πατρίδας μας, καθορίζουμε στρατηγική, αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες και δράσεις προς την κατεύθυνση επίτευξης του στόχου μας. Ακριβώς αυτό πράττουμε εμείς.

Στον βαθμό που εξαρτάται από εμάς, ακριβώς επειδή εμείς επιθυμούμε να τερματιστεί η κατοχή το συντομότερο δυνατό, θα πράξουμε ό,τι είναι δυνατόν, από δικής μας πλευράς, για να φθάσουμε στον στόχο μας. Ακόμα και αν δεν πετύχουμε τον στόχο, σίγουρα αυτό δεν θα είναι εξ υπαιτιότητάς μας, και τουλάχιστον θα έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας ότι πράξαμε από μέρους μας ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για την πατρίδα μας.

Είναι ταυτόχρονα γεγονός πως, πέρα από τη δημόσια ρητορική περί επιθυμίας επίλυσης του Κυπριακού, δεν είδαμε ακόμη από πλευράς Τουρκίας εκείνες τις συγκεκριμένες ενέργειες που θα είναι καθοριστικές για την επίλυση του Κυπριακού. Είναι, εξάλλου, για αυτό τον λόγο που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κατά την πρόσφατη διακαναλική του συνέντευξη τόνισε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάει μπροστά ο διάλογος είναι η συμβολή της Τουρκίας.

Έχει λεχθεί αρκετές φορές ότι έχουν ασκηθεί πιέσεις στην Τουρκία. Ποιοι, πότε και πώς έχουν ασκήσει οποιαδήποτε πίεση;

Αξιοποιούμε με οποιοδήποτε τρόπο είτε τον ρόλο μας στην περιοχή και τις άριστές μας σχέσεις με τα γειτονικά κράτη, είτε την ιδιότητά μας ως ΚΜ της ΕΕ έτσι ώστε, ανάμεσα στην επίτευξη και άλλων στόχων, να σταλούν συγκεκριμένα μηνύματα προς την Τουρκία, δηλαδή για την Τουρκία να νιώθει το κόστος της μη επίλυσης του Κυπριακού ή/και τα μη οφέλη λόγω της συνεχιζόμενης απαράδεκτης κατάστασης πραγμάτων στην Κύπρο. Να σας δώσω ένα παράδειγμα για να αντιληφθείτε τι εννοώ. Κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Μάρτιο του 2016, η Τουρκία, με αφορμή τον ρόλο της στην προσφυγική κρίση, απαιτούσε το άνοιγμα 5 Κεφαλαίων της ενταξιακής της πορείας που είχαν παγώσει από την Κυπριακή Δημοκρατία το 2009.

Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κάποια ΚΜ επικαλούμενα τον ρόλο της Τουρκίας στο προσφυγικό αλλά και τα εσωτερικά προβλήματα που η μεταναστευτική κρίση προκαλούσε σε ΚΜ, προσέγγιζαν θετικά το τουρκικό αίτημα. Το πόσο σημαντικό ήταν για την Τουρκία να πετύχει τον στόχο αυτό δεν χρειάζεται να σας το αναλύσω. Είναι εύκολα κατανοητό μόνο από τον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία όχι επιδίωξε, αλλά δημόσια απαίτησε το άνοιγμα των εν λόγω Κεφαλαίων. Έχετε την εντύπωση ότι αν δεν ήταν η Κυπριακή Δημοκρατία, δεν θα άνοιγαν αυτά τα 5 Κεφάλαια;

Αυτό είναι πίεση. Σας παραπέμπω και στις πρόσφατες συζητήσεις στις Βρυξέλλες για το θέμα της φιλελευθεροποίησης των θεωρήσεων εισόδου και την απαίτηση της Τουρκίας προς αυτή την κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, σας παραπέμπω στο γεγονός ότι όλες οι χώρες της περιοχής βρίσκονται σε διάλογο με την Κύπρο και την Ελλάδα για ένα αριθμό θεμάτων με στόχο την ανάληψη κοινών δράσεων και πρωτοβουλιών και από αυτό τον διάλογο απουσιάζει η Τουρκία. Αυτά είναι κάποια παραδείγματα για το πώς η Τουρκία νιώθει πίεση.

Μπορείτε να μας παραθέσετε τρεις λόγους, γιατί η Τουρκία να γίνει διαλλακτικότερη στο Κυπριακό;

Πέραν των όσων σας έχω αναφέρει στην προηγούμενή σας ερώτηση, να σας θυμίσω ότι η Τουρκία, όπως και όλα τα κράτη, λαμβάνει αποφάσεις, ειδικότερα σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, στη βάση του αποτελέσματος της εξίσωσης κόστος και όφελος. Αυτό είναι και το μοναδικό κριτήριο της Τουρκίας, και μόνο μέσα από το αποτέλεσμα της εξίσωσης αυτής η Τουρκία θα αποφασίσει να κινηθεί στο Κυπριακό. Δεν υπάρχει άλλη οδός για την Τουρκία, να εργαστεί συγκεκριμένα για την επίλυση του Κυπριακού, από το να αντιληφθεί ότι κάτι τέτοιο εξυπηρετεί και τους δικούς της στόχους ή αν αντιληφθεί ότι η παρούσα απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων έχει κόστος στην επίτευξη των στρατηγικών της στόχων.

«Ούτε ο Κυπριανού, ούτε ο Παπαδόπουλος επεδίωξαν να αλλάξουν τη βάση λύσης…»

Πόσα χρόνια πρέπει να συζητάμε στο πλαίσιο της υφιστάμενης φιλοσοφίας και διαδικασίας χωρίς να υπάρχει αποτέλεσμα; Γιατί η Τουρκία να υποχωρήσει, όταν δεν υπάρχει σχέδιο Β’ από τη δική μας πλευρά;

Όσον αφορά τον επιδιωκόμενο στόχο και το σχέδιό μας αυτό είναι ένα και ξεκάθαρο και αφορά τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της πατρίδας μας. Και δεν άκουσα, τουλάχιστον από τις πολιτικές δυνάμεις και θεωρώ απόλυτα ορθή την προσέγγισή τους, όποιο άλλο Σχέδιο, όπως για παράδειγμα να «ξεχάσουμε» τα κατεχόμενά μας εδάφη ή/και να τα διεκδικήσουμε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο πέραν των συνομιλιών.

Όσον αφορά τώρα τον επιδιωκόμενο στόχο, όπως αυτός καθορίστηκε από το 1977 και επαναβεβαιώθηκε έκτοτε σε αριθμό συμφωνιών ανάμεσα στους ηγέτες των δύο κοινοτήτων, για σκοπούς συζήτησης να σημειώσω ότι από το 1977 μέχρι σήμερα, δύο ήταν οι εξελίξεις σταθμός, που, αν θέλετε, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε να αλλάξουμε τον επιδιωκόμενο στόχο: το 1983 με την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους και το 2004 με την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν από το 76% των Ελληνοκυπρίων.

Δύο χρονικές περιόδους που στην ηγεσία ήταν οι αείμνηστοι Σπύρος Κυπριανού και Τάσσος Παπαδόπουλος, που κάποιος μπορεί να τους τοποθετήσει, παρόλο που προσωπικά διαφωνώ με τέτοιους χαρακτηρισμούς, στη λεγόμενη «αγωνιστική γραμμή» στο Κυπριακό. Ούτε ο Κυπριανού, ούτε ο Παπαδόπουλος επεδίωξαν να αλλάξουν τη βάση λύσης και τον επιδιωκόμενο στόχο και πολύ ορθά έπραξαν, γιατί κάτι τέτοιο θα νομιμοποιούσε να τεθούν στο τραπέζι των επιδιωκόμενων λύσεων και άλλες επιλογές, όπως η διχοτόμηση, τα δύο κράτη και η συνομοσπονδία.

Θέλουμε τέτοιες λύσεις; Την ίδια στιγμή είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι από το 2004 η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ΚΜ της ΕΕ, κάτι το οποίο θα συνεχίσει να υφίσταται μετά και από μια ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού, και αναπόφευκτα η ιδιότητά της αυτή επηρέασε καθοριστικά το πλαίσιο και τις πρόνοιες ενός σχεδίου λύσης.

Ασφάλεια και εγγυήσεις

Είστε κάθετος στην απομάκρυνση μέχρι και του τελευταίου Τούρκου στρατιώτη από την πρώτη μέρα της λύσης ή θα δεχόσασταν αποχώρηση του τουρκικού στρατού με χρονοδιαγράμματα;

Μέσα στο πλαίσιο λύσης του Κυπριακού δεν μπορεί να προνοείται η παραμονή κατοχικών στρατευμάτων σε ένα ΚΜ της ΕΕ και αυτό είναι ξεκάθαρο και στη σχετική πρόταση του Προέδρου για το θέμα της Ασφάλειας που, να μου επιτρέψετε να αναφέρω, προσεγγίζεται θετικά από τους διεθνείς συνομιλητές μας, τόσο από πλευράς περιεχομένου όσο και από πλευράς πρωτοβουλίας κινήσεων. Αυτήν τη στιγμή βρίσκονται στην Κύπρο πέραν των 40.000 τουρκικών στρατευμάτων με σχετικό εξοπλισμό. Η αποχώρησή τους, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν είναι εφικτό να ολοκληρωθεί μέσα σε μια μέρα. Μάλιστα να σας αναφέρω ότι για το θέμα αυτό -δηλαδή απαιτούμενο χρονικό περιθώριο αποχώρησης μιας τέτοιας αριθμητικής δύναμης- υπάρχει και σχετική μελέτη/εκτίμηση από αρμόδιες στρατιωτικές Αρχές.

Στο θέμα των εγγυήσεων είσαστε απόλυτος, όπως και ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκος Κοτζιάς;
Στο Κυπριακό, και πολύ περισσότερο στο θέμα της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων, δεν υπάρχουν προσωπικές πολιτικές και προσεγγίσεις. Η θέση της Λευκωσίας και της Αθήνας είναι ξεκάθαρη και να σας θυμίσω, γιατί κάποιοι ενδεχομένως λησμονούν το γεγονός, ότι η πρόταση του Προέδρου που υποβλήθηκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έγινε μετά και από σχετική συζήτηση και με την Ελληνική Κυβέρνηση, και λαμβάνοντας υπόψη και μελέτη που ετοιμάστηκε από τον Έλληνα ΥΠΕΞ.

Και επειδή με αφορμή δημοσιεύματα κάποιοι ψάχνουν να βρουν διαφορετικές προσεγγίσεις και απόψεις ανάμεσα στην Αθήνα και στη Λευκωσία στο Κυπριακό, να ξεκαθαρίσω ότι κάτι τέτοιο, σε καμία περίπτωση, δεν υφίσταται. Να αναφέρω επίσης ότι η Αθήνα δεν έχει καμιά εμπλοκή στα πέντε Κεφάλαια του Κυπριακού που άπτονται, αν θέλετε, της εσωτερικής πτυχής του προβλήματος.

Πάντως είναι άξιον αναφοράς ότι κάποιοι από αυτούς που «βλέπουν» διαφορετικές προσεγγίσεις ανάμεσα στην Αθήνα και τη Λευκωσία και υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι αρνητικότατη εξέλιξη, που επηρεάζει την επίτευξη στόχων που έχουν τεθεί σε σχέση με πρόνοιες λύσης του Κυπριακού, πρόσφατα διοργάνωσαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω από την ελληνική πρεσβεία στη Λευκωσία, προκαλώντας τη δημόσια αντίδραση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών.

«Υπάρχει απογοήτευση για το αποτέλεσμα στην Ελβετία»

Μετά τις διαπραγματεύσεις στο Μον Πελεράν, μπορείτε να εμπιστευτείτε τον κ. Ακιντζί ότι θα επιδείξει την απαραίτητη στάση για επίτευξη συμφωνίας; Τίθεται ή όχι θέμα αξιοπιστίας της τ/κ πλευράς;

Η κάθε πλευρά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ο κάθε ηγέτης, επιχειρεί να πετύχει ό,τι είναι καλύτερο για την κοινότητά του. Αυτό πράττει ο κ. Ακιντζί, αυτό πράττουμε και εμείς. Οι διαπραγματεύσεις στο Μον Πελεράν δεν οδήγησαν σε θετικό αποτέλεσμα λόγω πολύ συγκεκριμένης διαφωνίας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Τέτοιου είδους διαφωνίες προέκυψαν και στο παρελθόν κατά τη διάρκεια συζητήσεων και στη Λευκωσία. Τέτοιες εξελίξεις, τέτοιες καταστάσεις, είναι πιθανά ενδεχόμενα μέσα στο πλαίσιο μιας δύσκολης διαπραγμάτευσης για θέματα όπως το Κυπριακό. Σίγουρα, και θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής, υπάρχει απογοήτευση για το αποτέλεσμα στην Ελβετία. Αλλά το αποτέλεσμα στο οποίο καταλήξαμε ήταν ένα από τα πιθανά ενδεχόμενα πριν μεταβούμε εκεί.

Μοιράζεστε ακόμη κοινό όραμα με τον κ. Ακιντζί;

Το ότι η παρούσα απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων δεν μπορεί να είναι η λύση του Κυπριακού, θεωρώ ότι κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, ή να το θέσω καλύτερα, κανένας από τους δύο ηγέτες δεν το θεωρεί ως επιλογή.

Εάν κάτι αντίστοιχο, όπως το ατύχημα του Μον Πελεράν 2, συνέβαινε μετά τη λύση, ποια εκτιμάτε ότι θα ήταν η τύχη μας; Μπορείτε να μας εγγυηθείτε ότι δεν θα συμβεί, όταν και εάν διακυβεύονται τουρκικά συμφέροντα σε κρίσιμα ζητήματα;

Όπως ανέφερα και προηγουμένως, στο Μον Πελεράν δεν έγινε κάποιο ατύχημα. Ήταν μια διαπραγμάτευση σε συγκεκριμένο θέμα που δεν κατέληξε σε συναντίληψη ή συμφωνία ανάμεσα στους δύο ηγέτες.

Το δεύτερο ερώτημά σας αφορά ένα άλλο θέμα που άπτεται δύο πτυχών που συζητούνται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων: α) της πρώτης μέρας της λύσης και της ανάγκης όπως το σύνολο του κυπριακού λαού απολαύσει οφέλη από την πρώτη μέρα και β) της αποτελεσματικής λήψης αποφάσεων, που θα έχουν ως κύριο κριτήριο το συμφέρον του κυπριακού λαού. Και για τα δύο θέματα βρισκόμαστε σε προχωρημένες διαβουλεύσεις προς την κατεύθυνση που σας έχω αναφέρει και να αναμένουμε να δούμε το τελικό αποτέλεσμα, που είμαι βέβαιος θα αντιμετωπίζει τέτοιου είδους εύλογες ανησυχίες.

Ανάγκη τήρησης των συμφωνηθέντων

Μπορείτε να μας επαναλάβετε υπό ποιες προϋποθέσεις ο Πρόεδρος είναι έτοιμος να επιστρέψει στο τραπέζι των συνομιλιών;

Δεν τίθεται θέμα νέων προϋποθέσεων, αλλά ανάγκη τήρησης των συμφωνηθέντων. Όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος ανέφερε χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της πρόσφατης διακαναλικής διάσκεψης Τύπου, είναι έτοιμος να συνεχίσει τον διάλογο από το σημείο που διακόπηκε στο Μον Πελεράν. Δηλαδή συνέχιση του διαλόγου επί των κριτηρίων του εδαφικού, έτσι ώστε να υπάρξει σχετική συμφωνία, και ακολούθως αποτύπωση των συμφωνηθέντων σε χάρτες. Μιας τέτοιας εξέλιξης θα ακολουθήσει ανακοίνωση της σχετικής ημερομηνίας πραγματοποίησης της πολυμερούς διάσκεψης.

Είναι ταυτόχρονα σημαντικό, παράλληλα με το πιο πάνω, να εργαστούμε μέσα από εντατικές διαβουλεύσεις (α) προς την κατεύθυνση επίτευξης συγκλίσεων επί των εκκρεμουσών διαφορών επί του συνόλου των Κεφαλαίων, και παράλληλα (β) να ενισχυθούν οι διαβουλεύσεις για όλα εκείνα τα θέματα που δεν εμπίπτουν μέσα στο πλαίσιο των συζητήσεων των 6 Κεφαλαίων, αλλά είναι καθοριστικά στην προσπάθειά μας να θέσουμε ενώπιον του κυπριακού λαού ένα σχέδιο λύσης χωρίς κενά, εποικοδομητικές ή άλλες ασάφειες. Αναφέρομαι σε θέματα που άπτονται της πρώτης μέρας της λύσης, της οικονομικής διάστασης της λύσης κ.ο.κ.

Τι προσδοκάτε από τη συνέχιση των συνομιλιών; Αναμένετε ότι η Τουρκία θα ανατρέψει τις θέσεις της στο εδαφικό και τη σύνδεσή του με το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων;
Αντιλαμβάνεστε ότι όλα θα κριθούν από το τελικό αποτέλεσμα. Σας έχω αναφέρει προηγουμένως πώς θα πρέπει να προχωρήσει η διαδικασία. Πάντως, επειδή ακούγονται συχνά ανησυχίες από κάποιους, ειδικότερα πριν από την πραγματοποίηση κρίσιμων και σημαντικών συναντήσεων για το Κυπριακό, οφείλω να αναφέρω ότι οι εξελίξεις, τουλάχιστον μέχρι στιγμής που μπορούμε να μιλούμε μετά βεβαιότητας, τους διέψευσαν. Να σας θυμίσω τι υποστηριζόταν και ποιες ανησυχίες εξέφραζαν κάποιοι πριν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Μαρτίου, πριν από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, πριν από τις συναντήσεις στο Μον Πελεράν, και ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα.

Εφόσον στο Μον Πελεράν 1 οι δύο πλευρές βρίσκονταν κοντά σε συμφωνία για το εδαφικό -όπως η ίδια η Κυβέρνηση παραδέχθηκε- γιατί ο Πρόεδρος διέκοψε τις συνομιλίες για να ενημερώσει την Ελλάδα και τις πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο, και δεν προχώρησε σε ενημέρωση διά τηλεφωνικής επικοινωνίας;

Να σας θυμίσω κατ' αρχάς ότι οι συζητήσεις στο Μον Πελεράν ήταν προγραμματισμένες να διαρκέσουν την περίοδο 7-11 Νοεμβρίου. Αυτό ακριβώς έγινε. Από εκεί και πέρα δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι η διακοπή των συνομιλιών ήταν μια χαμένη ευκαιρία για κατάληξη επί του εδαφικού, γιατί πολύ απλά η συζήτηση επί του αριθμού των Ελληνοκύπριων προσφύγων, που θα επέστρεφαν υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, δεν είχε συμφωνηθεί. Διαφάνηκε κάποια πρόθεση από μέρους της τουρκοκυπριακής πλευράς, αλλά δεν ήταν αρκετή για να επέτρεπε κατάληξη.

Την ίδια στιγμή να αναφέρω ότι ο Πρόεδρος όφειλε να νιώθει βέβαιος ότι, από τη μια, η Ελληνική Κυβέρνηση, την οποία δεν εκπροσωπούσε, θα ήταν έτοιμη να συμμετάσχει σε μια πολυμερή, αφού από την ώρα που θα υπήρχε συμφωνία επί των κριτηρίων και θα κατετίθεντο χάρτες, θα δινόταν και ημερομηνία πολυμερούς. Συνεπώς, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση η διαβούλευση με την Ελλάδα. Και δεύτερο, έπραξε όπως υποσχέθηκε προς την πολιτική ηγεσία.

Περί Μόρφου…

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, στη διακαναλική συνέντευξη την περασμένη Τετάρτη, άφησε να νοηθεί ότι στην ουσία ένας από τους κύριους λόγους αποτυχίας στον Μον Πελεράν ήταν η μη επιστροφή της Μόρφου. Υπάρχει περίπτωση να καταλήξουν οι συνομιλίες χωρίς επιστροφή της Μόρφου στον τελικό χάρτη;

Η τοποθέτηση του Προέδρου κατά τη διάρκεια της διακαναλικής διάσκεψης Τύπου ήταν απόλυτα ξεκάθαρη. Όπως πολύ ορθά έπραξε, απέφυγε λεπτομέρειες που πιθανόν να δυσκολέψουν την περαιτέρω διαπραγμάτευση, παραθέτοντας την ίδια στιγμή, ανάμεσα σε άλλα, τους βασικούς λόγους για τους οποίους δεν επήλθε θετική κατάληξη στο Μον Πελεράν, τοποθετούμενος έτσι ξεκάθαρα και με σαφήνεια στο ερώτημα που έχετε θέσει.