Φοβάμαι πολύ ότι το «μετά» δεν θα διαφέρει πολύ από το «πριν». Και δεν αναφέρομαι στις παγκόσμιες ισορροπίες ούτε στο μέλλον της Ευρώπης. Αναφέρομαι στην καθημερινότητα που όλοι επιθυμούμε να ανακτήσουμε. Σιγά μη μας πτοήσει ένας ιός τώρα που αποδείξαμε ότι ξέρουμε να τον κατατροπώσουμε. Και τις μολότοφ μας θα έχουμε και την Αθήνα θα κλείνουμε και τους τοίχους μας θα μουτζουρώνουμε και με το κόκκινό μας θα περνάμε και, το κυριότερο, δεν θα μας υποχρεώσουν να διαβάσουμε ποτέ ξανά. Δεν θα διαβάζουμε, αφού το διάβασμα θα μας θυμίζει τους μήνες που μας εγκλώβισαν και μας έλεγαν για παρηγοριά να διαβάσουμε κάνα βιβλίο για να περάσει η ώρα....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

να γίνεις και vegan, να γραφτείς στο γυμναστήριο και να μη χασμουρηθείς ποτέ ξανά όταν η αγαπημένη σύζυγος αρχίσει να αναλύει τα δεδομένα της κοινής σας ζωής. Αλλη χρονιά, άλλη ζωή και άλλος άνθρωπος. Το ξέρουμε ότι δεν είναι αλήθεια, αλλά μας αρέσει να το πιστεύουμε, τουλάχιστον ώσπου να ανοίξουμε τα μάτια μας την επομένη και να διαπιστώσουμε ότι τίποτε δεν άλλαξε, ούτε ο κόσμος ούτε εμείς. Και τον πονοκέφαλο από την προηγούμενη χρονιά τον κληρονομήσαμε. Τα ίδια πάνω-κάτω και τώρα με την επιδημία. Οταν με το καλό ο ιός ξεκουμπιστεί, όταν η ζωή μας ξαναβρεί τον ρυθμό της, τίποτε δεν θα είναι ίδιο όπως πριν.

Τι θέλει, άραγε, να πει ο ποιητής; Μήπως ότι θα έχει διαρραγεί η ενότητα του κόσμου μας, που τη διασφαλίζουν τα φιλιά, οι αγκαλιές κι οι χειραψίες; Μήπως ότι η παγκοσμιοποίηση θα έχει τραυματιστεί τόσο βαθιά που θα χάσει οριστικά τον ύπνο της, θα σπάσουν τα νεύρα της και θα κάνει συνέχεια λάθη; Μήπως ο λιμός και η φτώχεια θα οδηγήσουν τις εξαθλιωμένες μάζες στην εξέγερση και στην ανατροπή του καπιταλισμού; Οι θεωρίες της Αποκάλυψης έχουν ευχάριστη γεύση, σαν τη σαμπάνια την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αρκεί να προσφέρονται στην κατάλληλη θερμοκρασία. Και αυτό το ξέρουν οι ζηλωτές των μονοθεϊσμών, είτε λενινιστές είτε χριστιανοί. Για αυτούς τους τελευταίους, τίποτε δεν θα είναι ίδιο όπως πριν, επειδή καταλάβαμε πια πως ο ιός αυτός ήταν ο τιμωρός. Τιμωρός επίσης για τους ζηλωτές του τρίτου μονοθεϊσμού, τους οικολόγους. Αυτοί έχουν σωπάσει τώρα, επειδή ξέρουν ότι μετά θα έχουν πολλά να πουν. Ο ιός ήταν η εκδίκηση του πανγκολίνου. Μας τον έσπειρε σαν σίριαλ κίλερ που σκοτώνει για να γίνει διάσημος. Τα κατάφερε. Ωσπου να μας φέρει τον ιό, πόσοι γνώριζαν την ύπαρξή του;

Φοβάμαι πολύ ότι το «μετά» δεν θα διαφέρει πολύ από το «πριν». Και δεν αναφέρομαι στις παγκόσμιες ισορροπίες ούτε στο μέλλον της Ευρώπης. Αναφέρομαι στην καθημερινότητα που όλοι επιθυμούμε να ανακτήσουμε. Σιγά μη μας πτοήσει ένας ιός τώρα που αποδείξαμε ότι ξέρουμε να τον κατατροπώσουμε. Και τις μολότοφ μας θα έχουμε και την Αθήνα θα κλείνουμε και τους τοίχους μας θα μουτζουρώνουμε και με το κόκκινό μας θα περνάμε και, το κυριότερο, δεν θα μας υποχρεώσουν να διαβάσουμε ποτέ ξανά. Δεν θα διαβάζουμε, αφού το διάβασμα θα μας θυμίζει τους μήνες που μας εγκλώβισαν και μας έλεγαν για παρηγοριά να διαβάσουμε κάνα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Ετσι περνάει η ώρα; Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε εμείς οι Ελληνες.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 24/04/20