"...Ολη αυτή η πανσπερμία προτάσεων και απόψεων τέλειωσε με τις ανακοινώσεις Μητσοτάκη. Κανένας όμως απ’ αυτούς δεν ξέρει και δεν μπορεί να ξέρει τα ειδικά επιδημιολογικά μοντέλα που έχει στα χέρια της η επιστημονική ομάδα και η Πολιτική Προστασία, με βάση τα οποία κινούνται. Και τα μοντέλα αυτά κινούνται αυστηρά γύρω από την εξέλιξη του περίφημου δείκτη R, στο οποίον αναφέρεται τακτικά ο κ. Τσιόδρας. Αυτό το R είναι σήμερα πολύ κάτω από την μονάδα, αυτό άλλωστε ήταν αναγκαία και ικανή συνθήκη για να αρχίσει η άρση των περιορισμών. Το στοίχημα όμως είναι να συνεχίσει αυτός ο δείκτης να βρίσκεται κάτω από την μονάδα και τις επόμενες βδομάδες. Τα μαντάτα από την Γερμανία, ας πούμε, δεν είναι καλά. Η χαλάρωση άρχισε ενώ ο δείκτης βρισκόταν στο 0,7 και μια βδομάδα μετά πήγε απότομα στο 1. Αν ο R πάει στο 1,1, τότε το σύστημα υγείας θα φθάσει στα όρια του τον Οκτώβριο. Αν πάει στο 1,2 τα γερμανικά νοσοκομεία θα φρακάρουν τον Ιούλιο, αν πάει στο 1,3, θα φρακάρουν τον Ιούνιο. Στην πραγματικότητα, κάθε αύξηση 0,1 (που μπορεί να επισυμβεί μέσα σε τρεις ημέρες γενικής αψηφισιάς) φέρνει τον συλλογικό εφιάλτη έναν μήνα πιο κοντά μας. Κοντολογίς, μπορεί μέσα σε τρεις μόλις εβδομάδες χαλαρότητας, να ξαναβρεθούμε μπροστά στην υπαρκτή απειλή να γίνουμε ακριβώς αυτό που αποφύγαμε στην πρώτη φάση της πανδημίας..."

Eβγαινε ο κάθε υπουργός στις τηλεοράσεις και έλεγε το μακρύ του και το κοντό του. «Να ανοίξουν τα μαγαζιά στις 4 του Μάη, τα εμπορικά κέντρα στις 14 και τα ξενοδοχεία στις 34». Eβγαινε το κάθε μέλος της υγειονομική επιτροπής και έλεγε το φαρδύ του και το στενό του. «Να ανοίξουν τα λύκεια στις 4, τα γυμνάσια στις 14 και τα δημοτικά στις 24 του Μάη». Κι αφού ο καθένας μπουμπούνιζε πέντε ημερομηνίες για τα θέματα της αρμοδιότητας του και όχι μόνο, στο τέλος έβαζε και το κερασάκι στην τούρτα ώστε να έχει ήσυχο το κεφάλι του. «Την προσωπική μου γνώμη εκφράζω, έτσι; Η τελική απόφαση ανήκει στα αρμόδια συλλογικά όργανα». 

Εντάξει, δεν είπαμε να δουλεύει το υπουργικό συμβούλιο ή η επιτροπή επιστημόνων με σκληρό δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, αλλά ο πολύς πλουραλισμός και η άπλετη ελευθεριότητα καταλήγει σε χάβρα. Κι αν υπάρχει ένας βασικός επικοινωνιακός κανόνας που καθορίζει την ενιαία συμπεριφορά των μαζών, αυτός λέει ότι το μήνυμα που φεύγει από το (μικρό) διευθυντήριο προς την (αριθμητικά πελώρια) βάση, πρέπει να είναι σαφές, καθαρό και μη επιδεχόμενο παρερμηνειών. Αλλιώς δεν θα τα βάζαμε και με τον Τραμπ επειδή μίλησε για ενέσεις χλωρίνης. 

Τέλος πάντων, όλη αυτή η πανσπερμία προτάσεων και απόψεων τέλειωσε με τις ανακοινώσεις Μητσοτάκη. Κανένας όμως απ’ αυτούς δεν ξέρει και δεν μπορεί να ξέρει τα ειδικά επιδημιολογικά μοντέλα που έχει στα χέρια της η επιστημονική ομάδα και η Πολιτική Προστασία, με βάση τα οποία κινούνται. Και τα μοντέλα αυτά κινούνται αυστηρά γύρω από την εξέλιξη του περίφημου δείκτη R, στο οποίον αναφέρεται τακτικά ο κ. Τσιόδρας. Αυτό το R είναι σήμερα πολύ κάτω από την μονάδα, αυτό άλλωστε ήταν αναγκαία και ικανή συνθήκη για να αρχίσει η άρση των περιορισμών. Το στοίχημα όμως είναι να συνεχίσει αυτός ο δείκτης να βρίσκεται κάτω από την μονάδα και τις επόμενες βδομάδες. 

Τα μαντάτα από την Γερμανία, ας πούμε, δεν είναι καλά. Η χαλάρωση άρχισε ενώ ο δείκτης βρισκόταν στο 0,7 και μια βδομάδα μετά πήγε απότομα στο 1. Αν ο R πάει στο 1,1, τότε το σύστημα υγείας θα φθάσει στα όρια του τον Οκτώβριο. Αν πάει στο 1,2 τα γερμανικά νοσοκομεία θα φρακάρουν τον Ιούλιο, αν πάει στο 1,3, θα φρακάρουν τον Ιούνιο. Στην πραγματικότητα, κάθε αύξηση 0,1 (που μπορεί να επισυμβεί μέσα σε τρεις ημέρες γενικής αψηφισιάς) φέρνει τον συλλογικό εφιάλτη έναν μήνα πιο κοντά μας. Κοντολογίς, μπορεί μέσα σε τρεις μόλις εβδομάδες χαλαρότητας, να ξαναβρεθούμε μπροστά στην υπαρκτή απειλή να γίνουμε ακριβώς αυτό που αποφύγαμε στην πρώτη φάση της πανδημίας. Να γίνουμε Ιταλία. Τα πράγματα δεν είναι παίξε-γέλασε. 

Το επιδημιολογικό μοντέλο λοιπόν με βάση το οποίο κινείται η επιτροπή και υπαγορεύονται οι πρωθυπουργικές αποφάσεις, λέει κάτι σαφές. Η χώρα είναι σήμερα ικανή να διαχειριστεί μέχρι 250 καινούρια κρούσματα κορονοϊού την ημέρα. Μην ρωτάτε πώς προκύπτει αυτό το νούμερο. Είναι ένας πολύπλοκος συνδυασμός μέσων και ανθρώπινων δυνατοτήτων. Περιλαμβάνει την χρήση τεστ και εργαστηρίων, την αποκάλυψη των νέων θετικών κρουσμάτων, την ιχνηλάτηση των επαφών τους, την επιβολή καραντίνας, την επίβλεψη της καραντίνας σ’ αυτές τις επαφές και πολλά άλλα συμπληρωματικά. 

Όσο πιο κοντά στα 250 κρούσματα ημερησίως είμαστε, τόσο περισσότερο ανεβαίνει ο δείκτης R. Αν τα κρούσματα ανεβαίνουν πάνω από τα 250, τότε το σύστημα αδυνατεί πια να ανταποκριθεί και η αναμετάδοση μέσα στην κοινότητα γίνεται ανεξέλεγκτη. Όσο χαμηλότερα απ’ αυτό το νούμερο κινούνται τα καθημερινά κρούσματα, τόσο καλύτερα πάνε τα πράγματα. Στην πρώτη φάση της πανδημίας, ποτέ δεν φτάσαμε αυτό το νούμερο, γι αυτό πετύχαμε αυτό που άλλες χώρες δεν μπόρεσαν. Αυτό όμως δεν αποκλείει ότι δεν θα συμβεί μετά την «απελευθέρωση». 

Από την ημέρα που τα κρούσματα θα προσεγγίσουν τα 250, τότε σε 21 μέρες οι άδειες σήμερα εντατικές θα γεμίσουν. Ως τώρα δεν συνέβη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Τσιόδρας ή ο Χαρδαλιάς θα αλλάξουν την οπτική τους επειδή η πρώτη φάση πήγε καλά. Όσο ο δείκτης R θα πηγαίνει καλά, τόσο θα εντείνονται τα μέτρα χαλάρωσης. Όσο θα χειροτερεύει, τόσο θα αναβάλλονται οι εξειδικευμένες «απελευθερώσεις». Άρα, ακόμα και όσα εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός εξαρτώνται απόλυτα από τις υγειονομικές εξελίξεις. Να τα θεωρούμε μπούσουλα, αλλά αν βγούμε μαζικά σε παραλιακά μέτωπα και πλατείες, μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε εκπλήξεις που κανένας δεν εύχεται. 

Πηγή: Protagon.gr