Η διαφημιστική συναυλία της Αλκηστης Πρωτοψάλτη, που ξεσήκωσε τα σόσιαλ μήντια, δείχνει με ενάργεια τις πολιτικές πρακτικές της οικογένειας Μητσοτάκη: όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά στην πολιτική ζωή, π.χ. μετά ένα φιάσκο σαν το Vouchergate, εξαπολύεις μια επικοινωνιακή ρουκέτα, ει δυνατόν λάιφσταϊλ, με μπόλικη σως συναισθηματολογίας και διδακτισμού, και οπωσδήποτε με το ρεφρέν «όλοι μαζί - στο ίδιο καζάνι βράζουμε - ο Θεός της Ελλάδας και ο Δαίμων της Αριστείας θα βάλουν το χέρι τους και θα τη γλιτώσουμε - και κατόπιν ο καθείς στο δικό του καζάνι». Γι’ αυτό έψαλε τα κάλαντα η Πρωτοψάλτη στο Μαξίμου.
Δοκιμασία δημόσιας υγείας
Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η άρση απαγόρευσης, έστω και σταδιακή, θα δοκιμάσει τις αντοχές του κατάκοπου ΕΣΥ, αλλά και τις ελλιπέστατες δομές δημόσιας υγείας: Ποιος θα σχεδιάσει, θα εφαρμόσει και θα εποπτεύσει υγειονομικά πρωτόκολλα σε χώρους εργασίας, σε μεταφορικά μέσα, ξενοδοχεία, δημόσιους χώρους, όσα σχολεία ανοίξουν κ.λπ.; Πολύ περισσότερο, σε χώρους αναγκαστικού συγχρωτισμου, όπως δομές φιλοξενίας προσφύγων, οίκοι ευγηρίας, φυλακές, όπου ουσιαστικά δεν έχουμε εικόνα τι έχει συμβεί, εφσόδον τεστ με δημογραφική και χωρική στόχευση δεν έχουν γίνει ακόμη, ενώ συνολικά τα τεστ δεν φαίνεται να ξεπερνούν τα 60-70 χιλιάδες.
Σε ό,τι αφορά την ενίσχυση του ΕΣΥ, η κυβέρνηση αρκέστηκε να προσλάβει περίπου 400 άτομα, έναντι τουλάχιστον 5.000 που χρειάζονται. Στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, με τις ακόμη μεγαλύτερες ελλείψεις, η κυβέρνηση έκανε απολύσεις: δεν ανανέωσε συμβάσεις ιατρών. Οι άνθρωποι δεν θωρακίζουν το ΕΣΥ, δεν θέλουν. Η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία και η διαπλοκή υπονομεύουν όχι μόνο την υγεία των πολιτών, αλλά και την ίδια την οικονομική δραστηριότητα: οι επιχειρηματίες τουρισμού δηλώνουν ότι μεσοπρόθεσμα θα μπορέσουν να δουλέψουν μόνο προορισμοί που θα έχουν νοσοκομείο σε κοντινή απόσταση.
Επιπλέον, όπως ήδη επισημαίνεται, η Ελλάδα τη γλίτωσε με μικρό αριθμό θυμάτων, κυρίως επειδή είναι πολύ χαμηλά στην παγκόσμια κατάταξη παγκοσμιοποίησης, κίνησης αεροδρομίων και διεθνούς εμπορίου, ιδίως στην περίοδο Φεβρουαρίου-Απριλίου της πανδημίας. Ο μεγάλος αριθμός ανέργων και εποχικά απασχολούμενων, οι πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις υπηρεσιών και κατανάλωσης, συνέβαλαν επίσης στην ταχεία και εύκολη τήρηση του social distancing.
Κλονισμένη οικονομία
Ο κόσμος όμως αναμένει με ένταση και με ποικίλες προσδοκίες την άρση των απαγορεύσεων: Ασφαλώς όλοι λαχταρούν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα και να δουν αγαπημένα πρόσωπα, αλλά οι περισσότεροι επείγονται να ξαναδουλέψουν, διότι ο αποκλεισμός τους έχει στραγγίξει.
Πολλοί δεν θα μπορέσουν καν να ξαναπιάσουν το νήμα της εργασίας από εκεί που το άφησαν: τουρισμός, εστίαση, ψυχαγωγία, τέχνες.
Η λήξη της απαγόρευσης κυκλοφορίας θα δείξει τα τεράστια προβλήματα που έχει προκαλέσει το πάγωμα της οικονομικής ζωής. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, στον τουρισμό αναμένεται κατάρρευση. Από τον τουρισμό εξαρτώνται περίπου 700 χιλιάδες θέσεις εργασίας εποχικά: αυτοί οι άνθρωποι δεν θα ξεκινήσουν καν να δουλεύουν, στη συντριπτική τους πλειονότητα. Από τον τουρισμό ανέμεναν τζίρους και κέρδη οι αερομεταφορές, η ακτοπλοΐα, τα λεωφορεία, τα ενοικιαζόμενα οχήματα, δεκάδες κλάδοι εφοδιασμού και υπηρεσιών. Ολα αυτά συνεισέφεραν περίπου το 20-22% του ΑΕΠ, όλες τις περασμένες δύσκολες χρονιές των μνημονίων, συνεισφέροντας προπάντων ρευστότητα και εργασία.
Μεγάλο πλήγμα έχουν δεχτεί και η εστίαση, η ψυχαγωγία και οι καλλιτεχνικές παραγωγές: είναι άγνωστο πότε θα μπορέσουν να επανέλθουν σε κανονικούς ρυθμούς οικονομικοί κλάδοι που απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Σε μια οικονομία υπηρεσιών και τουρισμού, όπως η ελληνική, οι οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας θα είναι πολύ βαριές· θα θυμίσουν πικρά την περίοδο της βίαιης εσωτερικής υποτίμησης του 2010-12 και ό,τι ακολούθησε.
Σε αυτή τη δυσοίωνη πραγματικότητα, η κυβέρνηση εμφανίζεται χωρίς στρατηγική για την επόμενη μέρα, με δισταγμούς και παλινωδίες, αλλά και διαρκώς με το νου στην προπαγάνδα και την εξυπηρέτηση κομβικών υποστηριγμάτων, ιδίως στα ΜΜΕ αλλά και στις κατ’ εξοχήν εμμονές της, τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και την ιδιωτική υγεία. Εμμονές; Οχι μόνο. Γίνονται και δουλίτσες. Σαν να μη συμβαίνει τίποτε...
Δοκιμασία δημόσιας υγείας
Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η άρση απαγόρευσης, έστω και σταδιακή, θα δοκιμάσει τις αντοχές του κατάκοπου ΕΣΥ, αλλά και τις ελλιπέστατες δομές δημόσιας υγείας: Ποιος θα σχεδιάσει, θα εφαρμόσει και θα εποπτεύσει υγειονομικά πρωτόκολλα σε χώρους εργασίας, σε μεταφορικά μέσα, ξενοδοχεία, δημόσιους χώρους, όσα σχολεία ανοίξουν κ.λπ.; Πολύ περισσότερο, σε χώρους αναγκαστικού συγχρωτισμου, όπως δομές φιλοξενίας προσφύγων, οίκοι ευγηρίας, φυλακές, όπου ουσιαστικά δεν έχουμε εικόνα τι έχει συμβεί, εφσόδον τεστ με δημογραφική και χωρική στόχευση δεν έχουν γίνει ακόμη, ενώ συνολικά τα τεστ δεν φαίνεται να ξεπερνούν τα 60-70 χιλιάδες.
Σε ό,τι αφορά την ενίσχυση του ΕΣΥ, η κυβέρνηση αρκέστηκε να προσλάβει περίπου 400 άτομα, έναντι τουλάχιστον 5.000 που χρειάζονται. Στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, με τις ακόμη μεγαλύτερες ελλείψεις, η κυβέρνηση έκανε απολύσεις: δεν ανανέωσε συμβάσεις ιατρών. Οι άνθρωποι δεν θωρακίζουν το ΕΣΥ, δεν θέλουν. Η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία και η διαπλοκή υπονομεύουν όχι μόνο την υγεία των πολιτών, αλλά και την ίδια την οικονομική δραστηριότητα: οι επιχειρηματίες τουρισμού δηλώνουν ότι μεσοπρόθεσμα θα μπορέσουν να δουλέψουν μόνο προορισμοί που θα έχουν νοσοκομείο σε κοντινή απόσταση.
Επιπλέον, όπως ήδη επισημαίνεται, η Ελλάδα τη γλίτωσε με μικρό αριθμό θυμάτων, κυρίως επειδή είναι πολύ χαμηλά στην παγκόσμια κατάταξη παγκοσμιοποίησης, κίνησης αεροδρομίων και διεθνούς εμπορίου, ιδίως στην περίοδο Φεβρουαρίου-Απριλίου της πανδημίας. Ο μεγάλος αριθμός ανέργων και εποχικά απασχολούμενων, οι πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις υπηρεσιών και κατανάλωσης, συνέβαλαν επίσης στην ταχεία και εύκολη τήρηση του social distancing.
Κλονισμένη οικονομία
Ο κόσμος όμως αναμένει με ένταση και με ποικίλες προσδοκίες την άρση των απαγορεύσεων: Ασφαλώς όλοι λαχταρούν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα και να δουν αγαπημένα πρόσωπα, αλλά οι περισσότεροι επείγονται να ξαναδουλέψουν, διότι ο αποκλεισμός τους έχει στραγγίξει.
Πολλοί δεν θα μπορέσουν καν να ξαναπιάσουν το νήμα της εργασίας από εκεί που το άφησαν: τουρισμός, εστίαση, ψυχαγωγία, τέχνες.
Η λήξη της απαγόρευσης κυκλοφορίας θα δείξει τα τεράστια προβλήματα που έχει προκαλέσει το πάγωμα της οικονομικής ζωής. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, στον τουρισμό αναμένεται κατάρρευση. Από τον τουρισμό εξαρτώνται περίπου 700 χιλιάδες θέσεις εργασίας εποχικά: αυτοί οι άνθρωποι δεν θα ξεκινήσουν καν να δουλεύουν, στη συντριπτική τους πλειονότητα. Από τον τουρισμό ανέμεναν τζίρους και κέρδη οι αερομεταφορές, η ακτοπλοΐα, τα λεωφορεία, τα ενοικιαζόμενα οχήματα, δεκάδες κλάδοι εφοδιασμού και υπηρεσιών. Ολα αυτά συνεισέφεραν περίπου το 20-22% του ΑΕΠ, όλες τις περασμένες δύσκολες χρονιές των μνημονίων, συνεισφέροντας προπάντων ρευστότητα και εργασία.
Μεγάλο πλήγμα έχουν δεχτεί και η εστίαση, η ψυχαγωγία και οι καλλιτεχνικές παραγωγές: είναι άγνωστο πότε θα μπορέσουν να επανέλθουν σε κανονικούς ρυθμούς οικονομικοί κλάδοι που απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Σε μια οικονομία υπηρεσιών και τουρισμού, όπως η ελληνική, οι οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας θα είναι πολύ βαριές· θα θυμίσουν πικρά την περίοδο της βίαιης εσωτερικής υποτίμησης του 2010-12 και ό,τι ακολούθησε.
Σε αυτή τη δυσοίωνη πραγματικότητα, η κυβέρνηση εμφανίζεται χωρίς στρατηγική για την επόμενη μέρα, με δισταγμούς και παλινωδίες, αλλά και διαρκώς με το νου στην προπαγάνδα και την εξυπηρέτηση κομβικών υποστηριγμάτων, ιδίως στα ΜΜΕ αλλά και στις κατ’ εξοχήν εμμονές της, τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και την ιδιωτική υγεία. Εμμονές; Οχι μόνο. Γίνονται και δουλίτσες. Σαν να μη συμβαίνει τίποτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου