Από τα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", και...
 |
| "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", 25/04/20
ΤΟΥ Κ.Ι.ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Με νευρικές αεροναυτικές κινήσεις και πρόσθετα «νομικά» επιχειρήματα για την νομιμότητα της ελληνικής κυριαρχίας
έως και σε μεγάλα νησιά του Αιγαίου, ο Ταγίπ Ερντογάν αυξάνει την πίεση προς
την Αθήνα. Προφανώς επηρεασμένος απ’ την παταγώδη αποτυχία του να «πνίξει» την
Ελλάδα στο Μεταναστευτικό, μέσω Εβρου, δοκιμάζει τις θαλάσσιες οδούς για να πάρει μία «ρεβάνς» με προώθηση μεταναστών προς τα ελληνικά
παράλια, αλλά και με επιμονή στην άσκηση γενικότεργς πολιτικής «γαλάζιας
πατρίδας». Στο υπουργείο Εξωτερικών εκτιμάται, ότι η ενισχυμένη επιθετική πολιτική της Αγκυρας
προς την Ελλάδα έχει να κάνει με τη στάση της ΕΕ στην υπόθεση του Εβρου, απ την
οποία προέκυψε η καθαρή και έμπρακτη εκτίμηση της Ενωσης για το ευρωπαϊκό χρώμα
των ελληνικών συνόρων(το αναγνώρισε αυτό προ ημερών δημοσίως και ο Γερμανός
υφυπουργός Εσωτερικων, κ.Χέλμουτ Τάιχμαν).
Από τις ίδιες πηγές
επισημαίνεται και κάτι άλλο : Ότι η Αγκυρα δεν συναντάται μεν «στρατηγικά» με
την Ευρώπη ,δεν περιμένει»ενταξιακές» σχέσεις, αλλά και δεν μπορεί να «αγνοεί»
σήμερα, τους Ευρωπαίους με τους οποίους
έχει οικονομικούς και δανειακού
δεσμούς, και μάλιστα σε ώρα οικονομικής κρίσης στην Τουρκία.
Ετσι, ο Ερντογάν διαπιστώνει ότι η ΕΕ δεν είναι σε θέση να προσφέρει
στρατιωτική στήριξη στην Ελλάδα σε περίπτωση ελληνο-τουρκικού πολεμικού
«επεισοδίου»,αλλά δεν μπορεί να αγνοήσει
πολιτικο-οικονομικά τις αντιδράσεις των Ευρωπαίων ,οι οποίοι ήδη εκφράζουν
δυσφορία για τις επιθετικές πολιτικές του. Σ’ αυτό το πεδίο, η ελληνική
πλευρά νίκησε την Αγκυρα, που είδε την
Αθήνα να καταστρέφει την τουρκική προπαγάνδα για τον «Εβρο» .Εκνευρισμό προκαλεί
στο καθεστώς Ερντογάν και το γεγονός, ότι η
ελληνική διπλωματία και το
υπουργείο Αμυνας συστηματικά ενημερώνουν
Εταίρους και Συμμάχους για τα εκτός διεθνούς νομιμότητας τουρκικά «καμώματα» στη θάλασσα. Ο κ.Ν. Δένδιας
έχει πλήρως ενημερώσει προσωπικά τον ύπατο εκπρόσωπο της ΕΕ για εξωτερική
πολιτική, κ.Μπορέλ και παραλλήλως κρατάει ανοικτή τη γραμμή της «συνεννόησης»
με την Αίγυπτο .
Απέναντι σ’ αυτά, ο Ερντογάν με προτροπή διπλωματών και επιτελικών αξιωματικών του, που κρατούν τα
«διδάγματα» του Κεμάλ, εξαπολύει στο πεδίο των ελληνο-τουρκικών υποθέσεων
«θεωρίες» κατά τις οποίες η Ελλάδα έχει παραβιάσει τις Συνθήκες Λωζάνης και
Παρισίων και παράνομα κατέχει και εξοπλίζει έως και μεγάλα νησιά του Αιγαίου. Η
Αγκυρα προβάλλει το βιβλίο του ναυάρχου Τζιχάτ Γιαϊτζί, «Ελληνικές
απαιτήσεις-προβλήματα Αιγαίου» με το οποίο
υποστηρίζεται ότι είναι «άκυρη η μεταφορά εθνικής κυριαρχίας 23 νησιών» στην Ελλάδα, η οποία με παράνομες
πολιτικές της έχει προσβάλει τις σχετικές Συνθήκες . Την ίδια ώρα, πυκνώνουν οι
υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών επάνω από ελληνικά νησιά, και παράλληλα, οι
ελληνικές λιμενικές αρχές και η Ακτοφυλακή συχνά -πυκνά δέχονται και αποκρούουν
πιέσεις τουρκικών σκαφών, που εν ψυχρώ προσπαθούν να «συνοδεύσουν» βάρκες με
μετανάστες στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Και στην Αθήνα πυκνώνουν οι πληροφορίες(και
από δυτικές Υπηρεσίες), ότι η Αγκυρα συστηματικά οργανώνει μεταφορά μεταναστών
από το εσωτερικό στα ελληνικά παράλια .
Η
εκτίμηση της Αθήνα είναι, ότι ο Ερντογάν βάσει σχεδίου αυξάνει τις
αεροναυτικές «παρενοχλήσεις» σε βάρος της Ελλάδας, με στόχο να την
υποχρεώσει να διατηρεί σε επιφυλακή τις
ελληνικές δυνάμεις με διασπορά τους σε διαφορετικά σημεία του ελληνο-τουρκικού «μετώπου» από το βόρειο
Αιγαίο έως την Ανατολική Μεσόγειο. Η Αγκυρα, διαπίστωσε το πόσο δύσκολο είναι να
αποφύγει τον διεθνή έλεγχο στη θάλασσα για ενίσχυση της Τρίπολες στη Λιβύη. Θέλει
λοιπόν να βγάλει έξω από αυτό τον έλεγχο τα
πλοία του ελληνικού Ναυτικού, δίνει περισσότερο βάρος στην από αέρος ενίσχυση των αντιπάλων του
ισχυρού στρατάρχη Χάφταρ και επιδιώκει να περιορίσει την Ελλάδα στη «φύλαξη»
της θάλασσας νοτίως της Κρήτης. Παραλλήλως, θέλει να διατηρεί «απασχολημένη»
την Αθήνα με το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου και με τις κινήσεις των
τουρκικών ερευνητικών σκαφών της στην
ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας- την οποίαν αναγνωρίζει το Λονδίνο, που όμως ζητά
οπωσδήποτε λύση του Κυριακού ταχέως και κατανομή ενεργειακών πόρων σε
«όλους»...
Είναι ξεκάθαρο, ότι η Τουρκία όπου
μπορεί ή νομίζει ότι μπορεί, πιέζει την Ελλάδα με τις τουρκικές ελίτ εμπαθείς και συμπλεγματικά
συμπεριφερόμενες προς τη χώρα μας. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών σημειώνει,
λοιπόν, σήμερα και κάτι άλλο, που περιλαμβάνεται στην ανάγκη παρακολούθησης της
Αγκυρας και έχει να κάνει με τις πολιτικές του Ερντογαν που στόχο έχουν την
πρόκληση βαλκανικών προβλημάτων στην
Ελλάδα : Όπως αποκάλυψε προ ημερών η
Μόσχα μέσω της «Ισβέστια», η Τουρκία με
την Αλβανία υπέγραψαν στις 27 του περασμένου Φεβρουαρίου συμφωνία στρατιωτικής
συνεργασίας για Ασφάλεια και Αμυνα. Η ρώσικη πηγή ερμηνεύει αυτή την συμφωνία
ως κοινή εχθρική κίνηση προς την Ελλάδα, που συνδυάζεται και με τις πληροφορίες
για μεταφορά χιλιάδων μουσουλμάνων
μεταναστών από την Τουρκία στα αλβανικά εδάφη, όπου είναι εγκατεστημένη ελληνορθόδοξη μειονότητα ,με στόχο των
Τιράνων να την «αραιώσει»
Η υπόθεση προβληματίζει την διπλωματία της
κυβέρνησης Μητσοτάκη, δεδομένου ότι έστω κατ’ αρχήν και «υπό όρους», η Αθήνα
έχει αποδεχθεί την ενταξιακή προοπτική της Αλβανίας προς την ΕΕ.Αν τώρα η Αλβανία συμμαχεί στρατιωτικά
και για θέματα «Ασφαλείας» με μια χώρα
καθαρά εχθρική προς την Ελλάδα και
μάλιστα συνεργάζεται μαζί της για αλλοίωση του
βορειοηπειρωτικού πληθυσμού ,τότε υπάρχει ένα «ζήτημα» για την Αθήνα.
|
...από " ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 25-26/04/20 |
ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗ
Η ελληνοτουρκική διένεξη σε σχέση με τα χωρικά ύδατα προκύπτει από την πιθανότητα η Ελλάδα να επεκτείνει την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο από τα 6 ναυτικά μίλια στα 12. Τυπικά η δυνατότητα αυτή δίδεται στα κράτη με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, όμως η επέκταση δεν είναι υποχρεωτική αλλά το μάξιμουμ εύρους που επιτρέπεται.
Οι εθνικιστές στη χώρα μας που επιζητούν τη μετωπική σύγκρουση με την Τουρκία (οι οποίοι δεν περιορίζονται μόνο στην άκρα Δεξιά αλλά έχουν εμφιλοχωρήσει σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της ελληνικής Βουλής) πιέζουν για τη μονομερή επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 ναυτικά μίλια, ακόμη και σήμερα στις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας.
Η μονομερή επέκταση στα 12 μίλια (ή και στα 10 μίλια) αποτελεί λάθος μεγάλου διαμετρήματος με ανυπολόγιστο κόστος για την Ελλάδα. Ας δούμε γιατί.
- Πρώτον, με μια τέτοια επέκταση κλείνει η ανοικτή θάλασσα, με το Αιγαίο να καθίσταται «ελληνική λίμνη», σαν η Ελλάδα να κατείχε τα παράλια της Μικράς Ασίας (όπως είχε ζητήσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων και είχε λάβει τη Σμύρνη), γεγονός που πλήττει τα συμφέροντα όλων των χωρών που πλοία τους διαπερνούν το Αιγαίο και εν δυνάμει πλήττεται η διεθνής κοινότητα που καρπούται από τη διέλευση του Αιγαίου (ναυσιπλοΐα, εμπόριο, τουρισμός).
- Δεύτερον, συνιστά πράξη εχθρική προς την Τουρκία, της οποίας θίγονται κατά καίριο τρόπο τα νομιμοποιημένα συμφέροντά της στην περιοχή αυτή μια και θα αποκλειστεί τελείως από το Αιγαίο. Η δε Αγκυρα, βλέποντας έναν από τους χειρότερους εφιάλτες της να πραγματοποιείται, δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια, με εκρηκτικές συνέπειες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή.
- Τρίτον, όταν υπάρχει άλλη παράκτια χώρα, όπως συμβαίνει με το Αιγαίο, οι αλλαγές στο εύρος των χωρικών υδάτων είναι προτιμότερο, πιο λογικό και πιο δίκαιο να γίνονται σε συνεννόηση με τη γειτονική χώρα, στο πλαίσιο της καλής γειτονίας και της συνεργασίας που πρέπει να διέπει τις σχέσεις μεταξύ των κρατών (Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, Διακήρυξη του ΟΗΕ για τις Φιλικές Σχέσεις του 1970, Τελική Πράξη του Ελσίνκι του 1975).
- Τέταρτον, τυχόν επέκταση θα μετέτρεπε την Ελλάδα σε ένα είδος «αστυνόμου» στο Αιγαίο, αντιπαθέστατου διεθνώς αλλά και αναποτελεσματικού, μια και θα ήταν πρακτικά αδύνατον να ελέγξει όλη την περιοχή - ώστε να «μην περνάει ούτε χέλι» - και μάλιστα σε συνεχή βάση.
- Πέμπτον, το κλείσιμο μιας ανοικτής θάλασσας και ειδικά μιας θάλασσας όπως το Αιγαίο, που αποτελεί σημαντικότατη θαλάσσια οδό για άλλες θάλασσες, δεν αρμόζει στη χώρα που διαθέτει τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο.
Μάλιστα ορισμένοι ιέρακες έλληνες αναλυτές, διπλωμάτες και πολιτικοί υποστηρίζουν ότι οι Τούρκοι μπλοφάρουν, οπότε θα πρέπει να προχωρήσουμε χωρίς δισταγμούς στην επέκταση και έτσι να λυθούν τελεσίδικα και τα ζητήματα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, καθώς και η αναντιστοιχία εθνικού εναέριου χώρου και χωρικών υδάτων που υπάρχει στην ελληνική περίπτωση.
Ωστόσο η Τουρκία δεν μπλοφάρει ή, ακριβέστερα, δεν θα της επιτραπεί από το τουρκικό κοινό να φανεί ότι μπλοφάρει, ακόμη και αν πράγματι μπλοφάρει. Πάντως, ούτως ή άλλως, σε περίπτωση ελληνικής επέκτασης θα λάβει δραστικά μέτρα. Θα δηλώσει ότι δεν αποδέχεται την επέκταση, ότι σε ό,τι την αφορά η επέκταση αυτή δεν ισχύει, και θα προβεί σε σχετικές διακοινώσεις όπου δει, προς την Ελλάδα, τον ΟΗΕ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (International Maritime Organization), τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας του Ευξείνου Πόντου, και αλλού. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα προβεί και σε έμπρακτα μέτρα νομικής αμφισβήτησης των 12 μιλίων (όπως συμβαίνει με τον εναέριο χώρο με τα τουρκικά πολεμικά και τις εικονικές αερομαχίες που προκύπτουν), στέλνοντας σε αυτή την περίπτωση τα πολεμικά της πλοία στην αμφισβητούμενη περιοχή. Η δε διεθνής κοινότητα δεν προβλέπεται να κατακρίνει την Τουρκία για αυτές τις ενέργειες (όπως αντιθέτως συνέβη με τη δεύτερη εισβολή στην Κύπρο)· στο στόχαστρο της διεθνούς κατακραυγής θα βρεθεί η Ελλάδα.
Πάντως καμία ελληνική κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης δεν έχει στα σοβαρά σκεφτεί τη μονομερή επέκταση. Η δε όποια επέκταση αν λάβει χώρα (π.χ. στα ελληνικά ηπειρωτικά εδάφη ή και αλλού) θα γίνει κατόπιν συνεννόησης με την Τουρκία και εφόσον δεν κλείνει ή περιορίζεται η ανοικτή θάλασσα του Αιγαίου. Η μόνη φορά που η Ελλάδα παραλίγο να προβεί στην επέκταση ήταν από την εγκληματικά ανεύθυνη χούντα του Ιωαννίδη την άνοιξη του 1974, λίγο πριν από την τραγωδία της Κύπρου (βλ. Βύρων Θεοδωρόπουλος, Οι Τούρκοι και Εμείς, σελ. 278).
-Ο Αλέξης Ηρακλείδης είναι ομότιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συγγραφέας του πρόσφατου βιβλίου, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειος. 50 + 1 όψεις των ελληνοτουρκικών διενέξεων (Αθήνα: Εκδόσεις Θεμέλιο, 2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου