Ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Υπό κανονικές συνθήκες, η λαϊκιστική υπόσχεση δύσκολα μπορεί να γίνει πιστευτή δεύτερη φορά. Μόνο σε περιόδους κρίσεων μπορεί να επανέλθει. Η αντιπολίτευση θυμήθηκε τον λαϊκιστικό εαυτό της στις δυο κρίσεις που αντιμετώπισε, πολύ γρήγορα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Από την κρίση των συνόρων βγήκε ηττημένη με την ουρά στα σκέλια. Στην υγειονομική κρίση της πανδημίας, η κεντρική γραμμή είναι πλάι στην κυβέρνηση - η λογική του Πολάκη και της ιδεοληπτικής γκρίνιας για μια στρατηγική που, όπως όλα δείχνουν, γλίτωσε τη χώρα από χιλιάδες θανάτους παρέμεινε περιθωριακή, η τοξική της επίδραση είναι μικρή, ελάχιστη. Αλλά μετά την πανδημία έρχεται η αναμενόμενη ύφεση - κι εδώ ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι διαθέτει τεχνογνωσία, οπότε έρχεται να παίξει τα ρέστα του....

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ",
25-26/04/20

Είναι διαδεδομένη η άποψη στους κύκλους όσων παρακολουθούν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ότι πλέον είναι μια νέα εποχή κι ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα κινηθεί ως θεσμικό και ευρωπαϊστικό κόμμα. Οντως, η λογική λέει ότι έτσι πρέπει να πράξουν. Αλλά, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν, ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει εκεί όπου σταματάει η λογική.

Από την επόμενη μέρα των εκλογών, και αφού ο Αλέξης Τσίπρας σιγούρεψε την εξουσία του στο κόμμα, γίνεται προσπάθεια από τον ΣΥΡΙΖΑ να βρει λόγους για να αντιπολιτευθεί, «αφήγημα» που θα δημιουργήσει γύρω του πολιτικό ρεύμα διαμαρτυρίας. Πριν αποφασιστεί τι είδους κόμμα θα είναι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, πριν συζητηθούν οι λόγοι της ήττας, πριν επιλεγεί και ψηφιστεί δημοκρατικά η πολιτική φυσιογνωμία του και πριν παγιωθούν οι τάσεις στο εσωτερικό του, γίνεται μια προσπάθεια ανασυγκρότησης του ίδιου γνωστού σχήματος. Οπου υπάρχει γκρίνια υπάρχει λόγος κινητοποίησης από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο «νέος» ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα άθροισμα φωνακλάδων, στον Τύπο, στα κοινωνικά δίκτυα, στον συνδικαλισμό, στις οργανώσεις για τα ατομικά δικαιώματα, στα κινήματα, «στη Βουλή και στον λαό», με τον Τσίπρα στον ρόλο αρχηγού των ατάκτων.

Πιθανόν η διαμαρτυρία να είναι χρήσιμο συστατικό σε μια κούρσα στην οποία διεκδικείται η εξουσία. Αλλά διαμαρτυρία από μόνη της, χωρίς πολιτικά προτάγματα, δεν είναι πολιτική πρόταση. Είναι γιούργια στον νταβά με τα κουλούρια. Την πρώτη φορά η γιούργια πέτυχε επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε, σε περίοδο βαθύτατης οικονομικής και πολιτικής κρίσης, ό,τι πιο ελκυστικό εκείνη την εποχή: ευρωζώνη αλλά χωρίς λιτότητα. Χαρές και πανηγύρια χωρίς τις υποχρεώσεις που απέρρεαν από τις χαρές και τα πανηγύρια. Εκείνη η λαϊκιστική υπόσχεση τον γιγάντωσε. Τον προσγείωσε, και προσγείωσε και την ελληνική κοινωνία που είχε τσιμπήσει τα δολώματα της λαϊκιστικής υπόσχεσης, η διακυβέρνηση.

Ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Υπό κανονικές συνθήκες, η λαϊκιστική υπόσχεση δύσκολα μπορεί να γίνει πιστευτή δεύτερη φορά. Μόνο σε περιόδους κρίσεων μπορεί να επανέλθει. Η αντιπολίτευση θυμήθηκε τον λαϊκιστικό εαυτό της στις δυο κρίσεις που αντιμετώπισε, πολύ γρήγορα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Από την κρίση των συνόρων βγήκε ηττημένη με την ουρά στα σκέλια. Στην υγειονομική κρίση της πανδημίας, η κεντρική γραμμή είναι πλάι στην κυβέρνηση - η λογική του Πολάκη και της ιδεοληπτικής γκρίνιας για μια στρατηγική που, όπως όλα δείχνουν, γλίτωσε τη χώρα από χιλιάδες θανάτους παρέμεινε περιθωριακή, η τοξική της επίδραση είναι μικρή, ελάχιστη. Αλλά μετά την πανδημία έρχεται η αναμενόμενη ύφεση - κι εδώ ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι διαθέτει τεχνογνωσία, οπότε έρχεται να παίξει τα ρέστα του.


Εδώ επανέρχεται η λαϊκιστική υπόσχεση. Η δοσολογία είναι η ίδια. Λεφτά, παροχές για όλους - το λεφτόδεντρο της παλαιάς εποχής έχει αντικατασταθεί από το λεγόμενο «μαξιλάρι». Ο παλαιός αντιευρωπαϊσμός έχει μετατραπεί σε αντιγερμανισμό, τα ευρωομόλογα ονομάστηκαν κορωνοομόλογα και η απαίτηση ελεημοσύνης βαφτίζεται αλληλεγγύη στον ευρωπαϊκό Νότο: δώσε και μένα, μπάρμπα.

Τι μένει; Μια ηθική κατηγορία, κάτι ανάλογο μιας λίστας Λαγκάρντ ή ενός «σκανδάλου Νοvartis». Ρε, καλώς τον Βρούτση με τα vouchers!

Ο νέος λαϊκισμός ετοιμάζει την επόμενη επέλασή του. Ο λύκος κι αν εγέρασε...