Στην ουσία ουδέν «καινόν» εθεσπίσθη, απλώς έγιναν τροποποιήσεις στα ισχύοντα. Ο πολιτικός γάμος εισήχθη από το 1982 (ν. 1250) και οι σχέσεις των ομόφυλων ζευγών ερρυθμίσθησαν από το 2015 (ν. 4385) με το «σύμφωνο συμβίωσης». Οι «συμβαλλόμενοι» στη σχέση Κράτους/εκκλησίας αποδίδουν μεγάλη σημασία στο θέαμα και τις εντυπώσεις, όπως τις αντιλαμβάνονται, χωρίς να «ορρωδούν» προ ουδενός. «Απόδεξις ήδε».
Προ ετών θέλησα να δω το Σύνταγμά μας για κάποιο ζήτημα και βρέθηκα μπροστά στο ιλαροτραγικό και θεαματικό δείγμα της επιμιξίας Πολιτείας/εκκλησίας. Στο Ελληνικό Σύνταγμα (ΦΕΚ 211 Α 24/12/2010) μετά την επικεφαλίδα «ΣYNΤAΓMA ΤHΣ ΕΛΛAΔAΣ» και πριν το κείμενό του εμφανίζεται η αφιέρωση; επίκληση; «Εις το όνομα της Aγίας και Oμοουσίου και Aδιαιρέτου Τριάδος». Τα άρθρα 1 και 2 του Συντάγματος αφορούν τη μορφή του πολιτεύματος. Η συνέχεια αφορά τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας. Στο άρθρο 3 ορίζεται όχι μόνο ότι «Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Εκκλησίας του Xριστού», αλλά και ότι «H Oρθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας ... γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Εκκλησία της Kωνσταντινούπολης ... τηρεί απαρασάλευτα ... τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Iερά Σύνοδο ... όπως ορίζει ο Kαταστατικός Xάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση ... του Πατριαρχικού Τόμου ... και της Συνοδικής Πράξης ...».
Ολα αυτά στο ισχύον Σύνταγμα της χώρας. Πιστεύω ότι η αμοιβαία εκμετάλλευση της συνδέσεως Κράτους/εκκλησίας απομάκρυνε την Εκκλησία από τη θρησκεία υποκύπτοντας στο δέλεαρ της εξουσίας. Η πολιτική εξουσία, όλων των αποχρώσεων, θέλει να εκμεταλλευθεί ψηφοθηρικά την, κατά τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, «Δεξιά του Κυρίου». Aν και όταν αλλάξουν αυτά, θα χωρισθεί η Πολιτεία από την Εκκλησία, προς αμοιβαίον όφελος. Γένοιτο.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΝΙΦΑΤΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου