Το διαφιλονικούμενο ήταν τα πρωτεία στην πρόταση δυσπιστίας, δηλαδή ποιος ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ. Κατά παρόμοιο τρόπο με τους φοιτητές, που αρπάχτηκαν στο ξύλο για την κορυφή της πορείας του Πολυτεχνείου προτού ξεκινήσει η πορεία, η αντιπολίτευση άρχισε να πλακώνεται για την πρωτοκαθεδρία στην υπόθεση της πρότασης δυσπιστίας, συγχρόνως με την εξέλιξη της συζήτησης. Ούτε 24 ώρες δεν άντεξαν τα προσχήματα. Οσοι είχαν νομίσει ότι το μοναδικό αυτό γεγονός της σύμπλευσης ίσως ήταν προάγγελος στενότερης συνεργασίας δεν πρόλαβαν να χαρούν· τους διέψευσε η διαμάχη του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ για τα πρωτεία της αντιπολιτευτικής αντρειοσύνης. Λες και αυτό που είχε τη μεγαλύτερη σημασία ήταν η πατρότητα της πρωτοβουλίας και όχι η επίδοση των κομμάτων μέσα στην αίθουσα του Βουλευτηρίου. Με τέτοια ανασφάλεια λοιπόν και τόση ευθιξία μεταξύ των δύο τους, η συμπόρευση είναι απίθανη. Αλλωστε ο Στέφανος δεν θα δεχόταν τίποτα λιγότερο από τη συγχώνευση του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ, υπό τη δική του ηγεσία. Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, υπονόμευσε την πρόταση δυσπιστίας, προδικάζοντας ότι θα είναι «κοκορομαχία».

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 30-31/03/24