ΚΩΣΤΑΣ ΣΟΥΚΟΥΛΗΣ (1951-2024)
Mε απέραντη θλίψη, πραγματική συντριβή, πληροφορήθηκα προ ολίγων ωρών, περιδιαβαίνοντας το fb, γιά το θάνατο του διακεκριμένου Έλληνα επιστήμονα, όπως και εξαιρετικού ανθρώπου, δικού μου συγγενούς, του Κώστα Σούκουλη.Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 73 ετών, νικημένος από την ύπουλη, ανίατη νευρολογική ασθένεια της αφασίας (aphasia), που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια και τελικώς τού έκοψε το νήμα της ζωής.
Θα ήμουν στο σκοτάδι, δεν θα το ήξερα, εάν δεν διάβαζα σήμερα την ανάρτηση της συζύγου του Αγγέλας Σούκουλη, το γένος Τυρέλλη, πρώτης μου εξαδέλφης, από την Iowa των ΗΠΑ, όπου διέμενε οικογενειακώς, με ημερομηνία 14ης Μαρτίου 2024: Dear family and friends, I have some sad news to announce.My dearest husband Costas passed away today after a long battle with his disease, surrounded by his loving family…
Ο Κώστας Σούκουλης, του Μιχάλη και της Μαρίας, νικημένος από την αφασία (aphasia), άφησε την τελευταία του πνοή τις πρωϊνές ώρες της περασμένης Τετάρτης, 14ης Μαρτίου 2024, στο σπίτι του. Είχε γεννηθεί στις 15 Ιανουαρίου 1951, στον Άγιο Ιωάννη Κορινθίας. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1974, γιά να ακολουθήσει μία λαμπρή επιστηονική διαδρομή. Από το 1984 έως τον θάνατό του ήταν μέλος του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής και Λέϊζερ του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας στο Ηράκλειο Κρήτης.
Η οικογένειά του, συμμορφούμενη στην επιθυμία του, προχώρησε σε αποτέφρωση της σορού του. Και όπως ο ίδιος το είχε ζητήσει, η στάχτη του θα σκορπισθεί στα νερά του κόλπου της Βουλιαγμένης, όπου συνήθιζε να κάνει τα μπάνια του, όποτε επισκεπτόταν την Πατρίδα...
Η αλήθεια είναι, ότι είχα πολύ καιρό να δω τον Κώστα ή έστω να τού μιλήσω, όπως το είχαν φέρει τα πράγματα, βοηθουσών και των μεγάλων γεωγραφικών αποστάσεων. Αλλά είναι εξ ίσου γεγονός, ότι με διακατείχε ιδιαίτερη τιμή και περηφάνεια, που ένας συγγενής μου εξ αγχιστείας διέπρεπε παγκοσμίως γιά τις πρωτοπόρες επιστημονικές του έρευνες, γιά τις οποίες είχε αποσπάσει σειρά κορυφαίων διακρίσεων. Και βεβαίως, με το αυτό το εξαιρετικό επιστημονικό του αποτύπωμα, ο Κώστας συνέβαλε αποφασιστικά στην αναβάθμιση διεθνώς του Πανεπιστημίου Κρήτης, μέσω των ερευνών του ιδίου και της επιστημονικής ομάδας που τον περιέβαλε, στα ερευνητικά προγράμματα του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, του πασίγνωστου ΙΤΕ.
Εύχομαι στη σύζυγό του, στενή μου συγγενή Αγγέλα, στο γιό του Βίκτορα και την οικογένεια του τελευταίου, να βρούν το κουράγιο να αντιμετωπίσουν τη μεγάλη απώλεια με δύναμη και θάρρος. Και βεβαίως με την γλυκιά ικανοποίηση, ότι ο άνθρωπός τους έφυγε, αλλά και ότι το όνομά του, συνδεδεμένο με τόσο μεγάλα επιτεύγματα, θα ζει στην συνείδηση της επιστημονικής κοινότητας παγκοσμίως, παραπέμποντας σε έναν σπάνιο δημιουργό. Και βεβαίως τα ίδια στη Φιφή, αδελφή της Αγγέλας.
Με τον ίδιο πόνο ψυχής, συμπαραστέκομαι στο μικρότερο αδελφό του, Γιάννη Σούκουλη, που τού έγραψε από το fb: Έφυγε σήμερα για το μεγάλο ταξίδι ο Αγαπημένος μου αδελφός Κώστας .Ήταν ένας Μεγάλος Επιστήμοναςκαι ένας Υπέροχος Άνθρωπος .Καλό σου Ταξίδι Αδελφέ μου.
Περιδιαβαίνοντας τέλος τα κοινωνικά δίκτυα, εδώ στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ όπου ζούσε ο κεκοιμημένος, ξεχωρίζω, με τον υποκειμενισμό της δικής μου κρίσης μιάν ανάρτηση που γράφει:
«Έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Σούκουλης, ένας από σημαντικότερους φυσικούς παγκοσμίως και από τους πρωτοπόρους της περιοχής των μετα-υλικών. Η επιστημονική του πορεία και προσφορά αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε με ιδιαίτερα σημαντικές διακρίσεις, όπως το Descartes Prize από την ΕυρωπαΪκή Ένωση, το Senior Humboldt Research Award από το Alexander von Humboldt Foundation, το James C. McGroddy Prize από το American Physical Society, το Max Born Award από την Επιστημονική Ένωση Optica, και το Rolf Landauer Medal από το International Association for Electrical Transport and Optical Properties of Inhomogeneous Media (ETOPIM). Για μας, όμως, θα παραμείνει ο Κώστας. Με τις πλάκες μας, το χαμόγελό του, το γέλιο του, την Αγγέλα του. Στις δικές μας μνήμες θα μείνει ως ο Κώστας ο φίλος, με την απλότητα του και την απέραντη μετριοφροσύνη του. Μια παρουσία που τάραξε τα νερά της επιστήμης και ταυτόχρονα προχωρούσε αθόρυβα στη ζωή. Γιατί δεν είχε ανάγκη να φωνάζει. Μιλούσαν γι αυτόν οι εξισώσεις του, αυτές οι εξισώσεις που θα μείνουν στο χρόνο.Καλό ταξίδι φίλε καλέ»
Σε αποχαιρετώ κι εγώ αγαπητέ μου Κώστα, με ιδιαίτερη τιμή και απεριόριστη αγάπη, έστω και με καθυστέρηση.Οι περιλειπόμενοι θα ζούμε με ένα όνομα-πρότυπο στον υπόλοιπο βίο μας, το δικό σου: Κώστας Σούκουλης...
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου