"...Η δεύτερη επιλογή περιγράφεται από αυτό που έγινε και συμπυκνώνεται στο «να γλιτώσουμε τα χειρότερα». Και οι ομάδες να μην υποβιβαστούν, αλλά και ο εγκαλών Ολυμπιακός να καρπωθεί το όφελος από τη βαθμολογική απώλεια του ΠΑΟΚ. Αν είσαι κυβέρνηση, είναι η λύση με το μικρότερο δυνατό κόστος. Λες και ένα «δεν θα διχάσουμε τη χώρα για το ποδόσφαιρο» που ακούγεται απολύτως σωστό και σκέφτεσαι ότι είσαι στην αρχή της τετραετίας, άρα η υπόθεση θα ξεχαστεί γρήγορα. Το πρόβλημα με αυτήν την επιλογή είναι ότι η κυβέρνηση έπιασε τον πυροσβεστήρα, έσβησε όπως-όπως, με ανορθόδοξο τρόπο, μία φωτιά και άφησε ανέγγιχτο το κύριο μέτωπο. Δεν παίζει καν τον ρόλο του διαιτητή. Είναι ένα βατραχάκι μέσα στον καυγά των βουβαλιών. Ακόμα και αν σβήσει αυτή η εστία, σύντομα θα ξεσπάσει κάτι άλλο. Ενδεχομένως να ήρθε η ώρα του Μητσοτάκη επί του θέματος. Αυτό που έγινε, ασκόπως, παρουσία των εκπροσώπων της UEFA, να επαναληφθεί στο Μαξίμου. Και εκεί ο Πρωθυπουργός να ξεκαθαρίσει ότι δεν θα ανεχθεί διατήρηση αυτής της κατάστασης, βάζοντας στο τραπέζι δύο σενάρια. Το ένα θα είναι η ανάληψη πλήρους ελέγχου από την Πολιτεία. Και το δεύτερο θα είναι ακριβώς το αντίθετο. Ας τα αναλάβουν όλα αυτοί, χωρίς καμία εμπλοκή ή αρωγή της Πολιτείας. ..."

Από τον ιστότοπο "ΠΡΟΤΑΓΟΝ"

Σε μία κανονική χώρα με ένα κανονικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, η κυβέρνηση θα σφύριζε αδιάφορα. Ως όφειλε. Εδώ, όμως, δεν είναι μία κανονική χώρα. Το κράτος πλήρωσε για το VAR, δηλαδή ο φορολογούμενος επιβαρύνθηκε με μία δαπάνη προς όφελος ενός συνεταιρισμού ανωνύμων εταιρειών αθλητικού θεάματος. 

Ομοίως ο φορολογούμενος επιβαρύνεται με το κόστος για τη διατήρηση της τάξης στα γήπεδα απ’ όπου ο εν λόγω συνεταιρισμός προσφέρει το προϊόν στους πελάτες του. Συνεπώς το κράτος ανακατεύεται στο ποδόσφαιρο. Διορίζει ως και τα μέλη της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, δίνοντας στον αρμόδιο υπουργό την ευχέρεια να τα αντικαθιστά κατά βούληση, όπως, εν προκειμένω, έκανε ο Λευτέρης Αυγενάκης. Ο συγκεκριμένος πολιτικός έχει πετύχει και κάτι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Κατάφερε να στρέψει εναντίον του όποιον άνθρωπο μιλάει ελληνικά και ασχολείται με το ποδόσφαιρο. 

Πέρασε χωρίς… Σαμαρά η τροπολογία για ΠΑΟΚ – Ξάνθη Πατήστε εδώ 

Ας πούμε, λοιπόν, ότι είστε το κράτος, δηλαδή η κυβέρνηση. Και έχετε μπροστά σας ισχυρό το ενδεχόμενο υποβιβασμού της μεγαλύτερης ομάδας από τη βόρεια Ελλάδα και της μοναδικής εκπροσώπου της Θράκης στο πρωτάθλημα. 

Υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη θα ήταν και η προφανής, αλλά για μία κανονική χώρα. Να αφήσετε τα πράγματα να κυλήσουν όπως προβλέπεται. Να πάει το θέμα στην αθλητική Δικαιοσύνη και εκείνη να αποφανθεί με βάση τα ισχύοντα. Θα αποφάσιζε υποβιβασμό; Ας έτρεχαν μετά οι ομάδες να αποδείξουν ότι η κατηγορία ήταν αβάσιμη και πώς μεθοδεύτηκε δια της αλλαγής στη σύνθεση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού. Δόξα τω Θεώ, από δικαστήρια άλλο τίποτα. Υπάρχει και το Διεθνές Αθλητικό Δικαστήριο. 

Το πρόβλημα με αυτήν την επιλογή είναι προφανές. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας θα κατέβαζε ρολά και θα έβγαινε στους δρόμους. Ομοίως και στην Ξάνθη. Και εκεί που έβλεπες πρωτοσέλιδα οπαδικού μίσους, θα άρχισες να διαβάζεις περί εθνικού διχασμού. 

Η δεύτερη επιλογή περιγράφεται από αυτό που έγινε και συμπυκνώνεται στο «να γλιτώσουμε τα χειρότερα». Και οι ομάδες να μην υποβιβαστούν, αλλά και ο εγκαλών Ολυμπιακός να καρπωθεί το όφελος από τη βαθμολογική απώλεια του ΠΑΟΚ. Αν είσαι κυβέρνηση, είναι η λύση με το μικρότερο δυνατό κόστος. Λες και ένα «δεν θα διχάσουμε τη χώρα για το ποδόσφαιρο» που ακούγεται απολύτως σωστό και σκέφτεσαι ότι είσαι στην αρχή της τετραετίας, άρα η υπόθεση θα ξεχαστεί γρήγορα. 

Το πρόβλημα με αυτήν την επιλογή είναι ότι η κυβέρνηση έπιασε τον πυροσβεστήρα, έσβησε όπως-όπως, με ανορθόδοξο τρόπο, μία φωτιά και άφησε ανέγγιχτο το κύριο μέτωπο. Δεν παίζει καν τον ρόλο του διαιτητή. Είναι ένα βατραχάκι μέσα στον καυγά των βουβαλιών. Ακόμα και αν σβήσει αυτή η εστία, σύντομα θα ξεσπάσει κάτι άλλο. 

Ενδεχομένως να ήρθε η ώρα του Μητσοτάκη επί του θέματος. Αυτό που έγινε, ασκόπως, παρουσία των εκπροσώπων της UEFA, να επαναληφθεί στο Μαξίμου. Και εκεί ο Πρωθυπουργός να ξεκαθαρίσει ότι δεν θα ανεχθεί διατήρηση αυτής της κατάστασης, βάζοντας στο τραπέζι δύο σενάρια. Το ένα θα είναι η ανάληψη πλήρους ελέγχου από την Πολιτεία. Και το δεύτερο θα είναι ακριβώς το αντίθετο. Ας τα αναλάβουν όλα αυτοί, χωρίς καμία εμπλοκή ή αρωγή της Πολιτείας. 

Πηγή: Protagon.gr

«Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», έλεγε ο μέγας Μπίσμαρκ. Αλλά δεν θυμάμαι να είχε εκλεγεί καγκελάριος με σημαία τη νομιμότητα και την κανονικότητα. Διότι νομιμότητα δεν είναι ακριβώς κάτι που αλλάζει μέσα σε ένα απόγευμα επειδή φώναξαν ο Κουκοδήμος και ο Τζιτζικώστας. Ούτε κανονικότητα είναι να αλλάζεις τους νόμους ανάλογα με το ποιος πιέζει. 

Ας μην το κουράζουμε. Η κυβέρνηση βρέθηκε ενώπιον μιας πολιτικής κρίσης που δεν χρειαζόταν αυτή τη στιγμή. Ο νόμος προέβλεπε ότι ο ΠΑΟΚ θα κινδύνευε με υποβιβασμό, οι ποδοσφαιρικοί ταλιμπάν απείλησαν με εθνικό διχασμό, αίμα και «πρωτόγνωρες αντιδράσεις», τα αθλητικά ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης άρχισαν να σκούζουν, οι βορειοελλαδίτες βουλευτές και δήμαρχοι, ακόμα και οι πιο «μεταρρυθμιστές», πήραν το μήνυμα και άρχισαν να γκρινιάζουν για το επάρατο «κράτος των Αθηνών» και έτσι η κυβέρνηση έσπευσε άρον άρον να αναγγείλει αλλαγή του νόμου. Α, διέγραψε και τον Ζαγοράκη που στην ουσία της έλεγε να αλλάξει τον νόμο, με τον Στέλιο Πέτσα μάλιστα να θριαμβολογεί ότι έτσι αποδείχτηκε πως «η κυβέρνηση δεν εκβιάζεται». 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διέγραψε από την ευρωομάδα της ΝΔ τον απειλούντα Θοδωρή Ζαγοράκη Πατήστε εδώ 

Αστεία πράγματα, η κυβέρνηση μια χαρά εκβιάζεται και το διαφημίζει κιόλας. Θα αλλάξει τον νόμο ώστε να μην υπάρχουν τόσο «εξοντωτικές ποινές» και να μην πέσει ο ΠΑΟΚ. Εντάξει, και η Ξάνθη, αλλά αν η υπόθεση αφορούσε μόνο αυτήν, έχω την εντύπωση πως ο κ. Ζαγοράκης θα ήταν ακόμα ευρωβουλευτής της ΝΔ και ο κ. Πέτσας, αν τον ρωτούσε κάποιος στο briefing, θα έλεγε ένα ωραίο «dura lex sed lex» και μετά θα συνέχιζε, εξηγώντας πώς «η Ελλάδα προχωράει στο μέλλον», φράση με την οποία ξεκίνησε την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών. 

Η Ελλάδα προχωράει, όχι όμως ακριβώς στο μέλλον. Προχωράει μεν, αλλά παίρνοντας τον χωματόδρομο μιας δυτικής δημοκρατίας βαλκανικής ιδιαιτερότητας και οθωμανικής οπισθοδρόμησης. Μιας χώρας που θέλει να λέει πως ζει στον 21ο αιώνα, αλλά διοικείται με βιλαέτια και τοπικές νομολογίες και με ένα κεντρικό κράτος να τελεί υπό διαρκή ενοχή και αυτοαναίρεση. 

Ηδη στο άκουσμα και μόνο της εισήγησης της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, ο αρμόδιος υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης έσπευσε γρήγορα να μιλήσει για «ιστορικές ομάδες» που κακώς βρίσκονται αντιμέτωπες μια τόσο επαχθή τιμωρία, όπως είναι ο εκ του νόμου προβλεπόμενος υποβιβασμός. 

Είναι και αυτό μια ακόμα ελληνική ιδιαιτερότητα. Μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν ιστορικές ομάδες. Η Γιουβέντους και η Μίλαν που υποβιβάστηκαν στην Ιταλία, η Μαρσέιγ στη Γαλλία είναι προφανώς γελοίες περιπτώσεις μπροστά στα δικά μας τα ιστορικά σωματεία. Η δε νομοθετική ρύθμιση αποδείχτηκε τελικά τέτοια που «βολεύει» και τους δύο οπαδικούς στρατούς ψηφοφόρων – και τους ΠΑΟΚτσήδες καθώς η ομάδα τους δεν θα υποβιβαστεί και τους Ολυμπιακούς που θα πανηγυρίσουν πρωτάθλημα ύστερα από τρία χρόνια. 

Ακόμα και αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι στο ποδόσφαιρο δεν χωρά πολιτική –μια ανιστόρητη άποψη, αλλά δεν είναι της παρούσης– στη χώρα μας το ποδόσφαιρο όχι μόνο τη χωρά αλλά την παράγει κιόλας. Και μάλιστα την παράγει μαζικά και με τον χειρότερο τρόπο: περιγράφοντας μέσα σε λίγες ώρες ένα κράτος αιχμάλωτο του θυμικού τοπικών κοινωνιών, εμφανίζοντας τους πολιτικούς έτοιμους να υψώσουν το ανάστημά τους μόνο για την μπάλα και δείχνοντας στον πολίτη ότι οι νόμοι αλλάζουν όποτε μας βολεύει ή όποτε δεν μας βολεύουν. Οτι ο κ. Πέτσας μίλησε για νομοθετική ρύθμιση που λαμβάνεται «για λόγους κοινωνικής συνοχής», δείχνει σε πόσο λεπτό στρώμα πάγου βαδίζουμε ακόμα ως κοινωνία, ακόμα και αν δεν ξέραμε ότι μιλάει για ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες. 

Θα περίμενε κανείς ότι αυτά τα πράγματα θα άλλαζαν. Ομως προς το παρόν ισχύει όχι μόνο η ρήση του Μπίσμαρκ, αλλά και μια άλλη, του Γκράουτσο Μαρξ: «Αυτές είναι οι αρχές μου. Και αν δεν σου αρέσουν έχω κι άλλες…» 

Πηγή: Protagon.gr