"...Στην επίσκεψη του Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον οι Αμερικανοί κατάλαβαν ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να μείνει άπραγη έναντι της Τουρκίας, αλλά θα απαντήσει στρατιωτικά. Το γνωρίζουν άλλωστε από τις επαφές τους με τα Επιτελεία. Εχουν πλήρη εικόνα των ελληνικών αποφάσεων. Στην επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Παρίσι, η Ελλάδα επικύρωσε τη συμμαχία της με τη Γαλλία - και μάλιστα σε πρόδηλη απάντηση της γερμανικής αθλιότητας να συγκαλέσει τη συνδιάσκεψη του Βερολίνου χωρίς την Ελλάδα παρούσα. Αρα, ακόμα και αυτό, επιτάχυνε θετικά τις εξελίξεις. Η αποτυχημένη αυτή διάσκεψη με τον νεοαποικιακό χαρακτήρα έδειξε ξεκάθαρα το πώς βλέπει η Γερμανία τα ελληνοτουρκικά και πόσο αντιμετωπίζει ως «ευρωπαϊκή» υπόθεση τις απειλές εις βάρος της Ελλάδας. Τώρα η Γαλλία απάντησε...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/01/20

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΪΤΙΔΗ

Η ανώμαλη τροχιά στην οποία κινούνται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις με κύριο χαρακτηριστικό τις διαρκείς αναταράξεις συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, πράγμα το οποίο διατηρεί και ενισχύει την υπάρχουσα μεταξύ των δύο χωρών ένταση.

Υπό το φως της διαπίστωσης αυτής παρατηρητέα τα ακόλουθα:

* Η Τουρκία με τις υπονομευτικές για τα ελληνικά συμφέροντα δηλώσεις και πράξεις της είναι σαφές ότι επιδιώκει τη συντήρηση της οξύτητας με σκοπό τον εκφοβισμό και την κόπωση της Ελλάδος και τον εν καιρώ εξαναγκασμό της σε συνομιλίες επί θεμάτων που θα επιλέξει η ίδια, στο κλίμα που θα την ευνοεί και στην κατεύθυνση που εκείνη θα επιλέξει.

* Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι υπερβολή να θεωρηθεί ότι στη λογική της τουρκικής στρατηγικής ενυπάρχει σταθερά και η ιδέα της στρατιωτικής εμπλοκής εφόσον παρουσιαστεί η κατάλληλη συγκυρία και αν αυτό κριθεί σκόπιμο και πρόσφορο για την επίτευξη των τουρκικών στόχων.

* Η τουρκική ηγεσία αξιοποιεί επιδέξια τη διεθνή κατάσταση όπως αυτή ορίζεται από τη φιλική στάση του αμερικανού προέδρου αλλά και το απροκάλυπτο ρωσικό ενδιαφέρον για εμβάθυνση των διμερών ρωσοτουρκικών σχέσεων καθώς και από τη διστακτική, μολονότι αποδοκιμαστική, στάση της ΕΕ.

* Η συνισταμένη των στοιχείων αυτών σε συνδυασμό με τις υψιπετείς ερντογανικές φιλοδοξίες ωθούν την ατίθαση γείτονα να υιοθετεί νοοτροπία αυτόνομης περιφερειακής δύναμης και να εφαρμόζει πολιτική αναθεώρησης συνόρων και επιβολής των στόχων της με μεθόδους αυθαιρεσίας. ιδίως απέναντι σε χώρες που θεωρεί κατώτερες από αυτή σε ισχύ όπως η Ελλάδα.

* Οι καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, οι αδίστακτες απαιτήσεις κυριότητας σε ελληνικά νησιά, το παράνομο σύμφωνο με τη Λιβύη, επιβεβαιώνουν με εύγλωττο τρόπο τις κακόβουλες τουρκικές προθέσεις.

* Απέναντι στην κατάσταση αυτή, η χώρα μας ορθώς ακολουθεί πολιτική που αποβλέπει στην ειρήνη και στην καλή γειτονία. Αλλά, η φιλειρηνική πολιτική για να είναι αποδοτική πρέπει να ευρίσκει ανταπόκριση και από την επιθετικά κινούμενη πλευρά. Επομένως, πρέπει να συνοδεύεται από ισχυρά μηνύματα αποφασιστικότητας και πειστικής αμυντικής ισχύος. Ετσι ώστε η ετέρα πλευρά να μην την ερμηνεύει ως αδυναμία. Και να γνωρίζει ότι σε περίπτωση ανάφλεξης θα καταβάλει και αυτή βαρύ τίμημα ζημιών.

* Εάν και πότε η Τουρκία θα «αναγνώσει» ορθά τη στάση μας δεν μπορεί να προβλεφθεί. Επιβάλλεται συνεπώς να προχωρήσουμε σε ενέργειες που θα καταστήσουν τη γραμμή μας σαφή και πλήρως κατανοητή και προς την Τουρκία και προς όλες τις πλευρές.

* Προς τούτο απαιτείται, πρωτίστως, άριστη οργάνωση της άμυνάς μας, ψύχραιμη αλλά και ψυχρή αντιμετώπιση προκλήσεων, κινητοποίηση προς κάθε κατεύθυνση για εξασφάλιση υποστήριξης και υπογράμμιση της θέσης μας ότι τις απειλές δεν θα τις υποστούμε με ηττοπαθή και χλιαρό ενδοτισμό.

* Είναι ανάγκη να γίνει σαφές ότι στα ειλικρινά μηνύματα συνεννόησης θα υπάρχει θετική στάση από ελληνική πλευρά. Αλλά σε δηλώσεις του τύπου «μην ασχολείστε μαζί μας για να μη σας βλάψουμε», ή σε αόριστες προτροπές τρίτων να «τα βρουν οι δύο χώρες μεταξύ τους» η Ελλάδα πρέπει να κινείται με νηφάλια προσοχή και επιφυλακτικότητα τονίζοντας ότι η συνεννόηση για την ειρήνη απαιτεί έμπρακτα δείγματα καλόπιστων προθέσεων.

Συμπέρασμα: Ο ορίζοντας παραμένει σκοτεινός και οι ενδείξεις βελτίωσης των πραγμάτων συνεχίζουν να είναι γριφώδεις.

-Ο Δημήτρης Καραϊτίδης είναι πρέσβης ε.τ.

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/01/20

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Π. ΜΑΛΟΥΧΟΥ

Τα όσα δημοσιοποίησε ο Λευκός Οίκος για τη συνομιλία Τραμπ - Ερντογάν για τα ελληνοτουρκικά και τη Λιβύη καθιστούν σαφές ότι και μόνο που η Ελλάδα εξέφρασε την αποφασιστικότητά της για σύγκρουση με την Τουρκία ήδη επήλθε ένα σημαντικό αποτέλεσμα. Είναι αμέτρητες οι φορές που γράφτηκε στο παρελθόν ότι οι Αμερικανοί πιέζουν την Ελλάδα να υποχωρήσει έναντι της Τουρκίας. Αλλοτε είχε πράγματι συμβεί, άλλοτε, τις περισσότερες φορές, όχι. Ομως, εδώ, δεν μιλούν εκτιμήσεις ή «πληροφορίες» τρίτων: Τώρα ο ίδιος ο Λευκός Οίκος ανακοινώνει ότι ο αμερικανός πρόεδρος ζητά πλέον από την Τουρκία να «τα βρει» με την Ελλάδα. Εχει διαφορά; Τεράστια. Είναι περίπου η ημέρα με τη νύχτα. «Ο πρόεδρος Τραμπ υπογράμμισε τη σημασία τού να λύσουν τις διαφωνίες τους για την Ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία και η Ελλάδα», έγραψε χαρακτηριστικά στο Twitter ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου μετά τη συνομιλία.

Δεν υπάρχει όμως μόνον η Ουάσιγκτον. Υπάρχει, εξίσου, και το Παρίσι. Για πρώτη επίσης φορά, η Γαλλία όχι απλώς στηρίζει την Ελλάδα, όπως πάντοτε κάνει - η μόνη σημαντική χώρα που το κάνει απαρέγκλιτα - αλλά, τώρα, έχει περάσει πλέον σε ένα επόμενο στάδιο. Χωρίς περιστροφές και αστερίσκους εκφράζει την απόφασή της για ενεργή στρατιωτική υποστήριξη έναντι της τουρκικής επιθετικότητας. Και το λέει και το πράττει: κορυφαίες μονάδες του γαλλικού στόλου είτε είναι ήδη εδώ, είτε πλησιάζουν στο Αιγαίο και στα σημεία που απειλούν οι Τούρκοι. Αυτό, ίσως ακόμα πιο σημαντικό και από το προηγούμενο, επίσης δεν έχει ξανασυμβεί. Η Ελλάδα οργανώνεται σε μία ισχυρή στρατιωτική συμμαχία με τη Γαλλία, που, επιπλέον, δεν έχει μόνον την πιο πάνω διάσταση. Και που, κυρίως, είναι αρραγής.

Ως προς τη Λιβύη, πρέπει να σημειωθεί ότι στη συνομιλία με τον Τραμπ, ο Ερντογάν είπε μεταξύ άλλων για τον Χαφτάρ: «Γύρισε την πλάτη του σε Μόσχα και Βερολίνο παραβιάζοντας τη συμφωνία. Αν θέλουμε ειρήνη στην περιοχή πρέπει να τον σταματήσουμε. Παίζει βρώμικο παιχνίδι και τον παρακολουθούμε». Δηλαδή, ο πρόεδρος της Τουρκίας λέει σε εκείνον των ΗΠΑ ότι ο Χαφτάρ δεν υπακούει σε Μόσχα και Βερολίνο! Το λέει ρητά. Αυτή και μόνον η αναφορά του Ερντογάν αρκεί σε μεγάλο βαθμό για να ερμηνεύσει και τη στάση όχι μόνον των ΗΠΑ, αλλά και της Γαλλίας. Οσο για το Ισραήλ και την Αίγυπτο, χώρες κλειδιά στις εξελίξεις, ούτε λόγος να γίνει: βρίσκονται απόλυτα απέναντι στην Τουρκία.

Στην επίσκεψη του Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον οι Αμερικανοί κατάλαβαν ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να μείνει άπραγη έναντι της Τουρκίας, αλλά θα απαντήσει στρατιωτικά. Το γνωρίζουν άλλωστε από τις επαφές τους με τα Επιτελεία. Εχουν πλήρη εικόνα των ελληνικών αποφάσεων. Στην επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Παρίσι, η Ελλάδα επικύρωσε τη συμμαχία της με τη Γαλλία - και μάλιστα σε πρόδηλη απάντηση της γερμανικής αθλιότητας να συγκαλέσει τη συνδιάσκεψη του Βερολίνου χωρίς την Ελλάδα παρούσα. Αρα, ακόμα και αυτό, επιτάχυνε θετικά τις εξελίξεις. Η αποτυχημένη αυτή διάσκεψη με τον νεοαποικιακό χαρακτήρα έδειξε ξεκάθαρα το πώς βλέπει η Γερμανία τα ελληνοτουρκικά και πόσο αντιμετωπίζει ως «ευρωπαϊκή» υπόθεση τις απειλές εις βάρος της Ελλάδας. Τώρα η Γαλλία απάντησε.

Ολα τα παραπάνω έχουν δύο πυλώνες: ο ένας είναι ότι ο Ερντογάν έχει καταστεί πλέον πολύ σοβαρό πρόβλημα όχι μόνον για την Ελλάδα μα για περισσότερες και ισχυρότερες χώρες. Κάποιες δεν το ανέχονται. Αλλες, όπως η Γερμανία, είναι έτοιμες να τον στηρίξουν στα πάντα. Ο δεύτερος πυλώνας είναι η ελληνική αποφασιστικότητα για σύγκρουση με την Τουρκία. Που ήδη αποδίδει.