ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΗΣ "ΑΥΓΗΣ", 2.045 (644)
 |
| "Η ΑΥΓΗ", 25/01/20 |
Η συγκλονιστική αποκάλυψη του Γιώργου Λακόπουλου, για κάποια υποτιθέμενη συνωμοσία των 53, ενάντια στη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, ακολούθησε το μοντέλο δημοσιογραφίας «Πρώτο Θέμα»: επιλέγουμε ένα μέρος του εγγράφου που μας βολεύει και αποκρύπτουμε το υπόλοιπο, για να μην αποδυναμωθεί το αφήγημα που θέλουμε να χτίσουμε. Και αποκρύπτουμε επίσης την πηγή, όχι για να την προστατεύσουμε, αλλά για να μην γίνει σαφής η πραγματική διάσταση της όλης υπόθεσης.
Αυτή η μέθοδος, που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τα ΜΜΕ της Δεξιάς όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση, χρησιμοποιείται τώρα για την αναμόχλευση εσωκομματικών εντάσεων.
Πώς συζητάει η Αριστερά
Οι 53+ απάντησαν δημόσια στον Λακόπουλο, όπως είχαν υποχρέωση. Ο Γ. Λακόπουλος ίσως να μην ξέρει ότι η Αριστερά συζητάει τα θέματά της δημόσια, ανοιχτά και, στο πλαίσιο αυτό, ο καθένας μπορεί να διατυπώνει την άποψή του ελεύθερα. Πολύ περισσότερο σε μια περίοδο μετάβασης, όπως αυτή που περνάει ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την οποία πάρα πολλά θέματα, πολιτικά, ιδεολογικά, οργανωτικά, είναι ανοιχτά.
Πολιτική είναι αυτό. Το να αφαιρείς την πολιτική και το δικαίωμα στην έκφραση απόψεων για να αφήσεις χώρο στη συνωμοσιολογία είναι τοξικότητα. Και αυτό δεν αφορά τον Γ. Λακόπουλο. Ο Λακόπουλος έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι νομίζει, όπως και όλοι οι υπόλοιποι έχουν δικαίωμα να τον κρίνουν.
Η τοξικότητα αφορά όλους αυτούς τους θερμόαιμους που «τσίμπησαν» την περίφημη αποκάλυψη και βγήκαν να εκφράσουν την οργή τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υποστηρίζοντας είτε τη μία πλευρά είτε την άλλη. Και δεν θέλει κανείς ούτε να σκέφτεται ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπαίνουν στον πειρασμό να εκμεταλλευτούν αυτή την τοξικότητα για να ενισχύσουν τη θέση τους στο νέο τοπίο.
Οι σημερινές συνθήκες είναι εξαιρετικά απαιτητικές από την Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει περιθώρια για εσωστρέφεια και γκρίνιες. Γιατί αυτό σημαίνει ότι μένει πίσω εξαιτίας προβλημάτων που δημιουργεί ο ίδιος στον εαυτό του. Ούτε όμως μπορεί να βαδίσει προς μια μεγάλη μετάβαση χωρίς να γίνει σοβαρή συζήτηση στο εσωτερικό του. Το πάθος, το πείσμα και ο ενθουσιασμός δεν χτίζουν κόμμα εξουσίας, αν δεν πατάνε σε στέρεες πολιτικές και οργανωτικές βάσεις και, όσον αφορά την Αριστερά, σε αρχές.
Η ανάγκη να συζητήσουμε πολιτικά
Το στοίχημα, λοιπόν, για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να μετατρέψει όλη αυτή τη διαδικασία σε πλεονέκτημα και σε αισιόδοξο μήνυμα. Για να το καταφέρει, πρέπει να συζητήσει πολιτικά, με τρόπο που να παρακινεί το ενδιαφέρον της κοινωνίας για την Αριστερά που οικοδομείται. Να κατατεθούν οι διάφορες απόψεις στα διάφορα θέματα, να γίνει διάλογος και να υπάρξει όχι συγκόλληση, αλλά ουσιαστική σύνθεση. Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρξει ο χώρος στον οποίο παράγεται αυτή η συζήτηση.
Κανείς δεν θα είχε δώσει σημασία στο δημοσίευμα του Γ. Λακόπουλου αν είχαν τεθεί δημόσια και με οργανωμένο τρόπο τα ερωτήματα της μετάβασης. Τι κόμμα χρειαζόμαστε; Πώς θα συγκροτήσει ενιαία ταυτότητα; Τι χαρακτηριστικά θα έχει η ταυτότητα αυτή; Τι προβλήματα και τι αντιφάσεις πρέπει να ξεπεράσουμε στο νέο ξεκίνημα; Πώς το νέο κόμμα θα είναι πολιτικά και οργανωτικά αποτελεσματικότερο; Ποιες θα είναι οι αιχμές του πολιτικού του προγράμματος; Με ποιο σχέδιο θα διεκδικήσει να ξαναγίνει κυβέρνηση; Τι έκανε, ως κυβέρνηση, που δεν πρέπει να ξανακάνει;
Όσο αυτά, και άλλα τόσα, δεν κατατίθενται προς οργανωμένη συζήτηση, η εικόνα σε επίπεδο κορυφής θα δημιουργεί εικόνα ρευστοποίησης. Και στη βάση, δηλαδή στα φέισμπουκ, θα σκοτώνουν την ώρα τους και θα βγάζουν τα απωθημένα τους δύο φυλές: αυτοί που φοβούνται την ταυτοτική μετάλλαξη και αυτοί που φοβούνται τον ταυτοτικό δογματισμό∙ απολυτοποιώντας, συστηματικά, η μία την άποψη της άλλης την ώρα που το ζητούμενο είναι να συντεθούν σε κάτι που θα είναι πολιτικά προωθητικό.
Το στοίχημα των επόμενων εκλογών
Οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική. Είναι ένα τεράστιο στοίχημα το να οδηγήσουν σε προοδευτική κυβέρνηση, ώστε να ματαιωθεί το σχέδιο του Κ. Μητσοτάκη. Άλλωστε η απλή αναλογική είναι πολιτική πρωτοβουλία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα καλείται να την υπηρετήσει.
Υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες στην προσπάθεια για μια προοδευτική κυβέρνηση. Οι δυνητικοί σύμμαχοι κρατιούνται μακριά από ένα τέτοιο σχέδιο. Κάποιοι έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας, τόσο σε επίπεδο κόμματος όσο και σε επίπεδο στελεχών. Αυτά είναι θέματα που πρέπει να λυθούν. Για να λυθούν, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαμορφώσει πιο ενεργή ηγεμονική δυναμική στον χώρο της αντιπολίτευσης. Κυρίως, όμως, πρέπει να είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές.
Η απλή αναλογική δεν τον απαλλάσσει από την επιδίωξη να είναι πρώτο κόμμα για να προωθήσει το σχέδιό του. Ή έστω να είναι ανταγωνιστικός στη διεκδίκηση της πρώτης θέσης. Αλλιώς, το σχέδιο για απλή αναλογική και προοδευτικές κυβερνήσεις θα μείνει απλό ευχολόγιο και η ευκαιρία θα έχει χαθεί.
Γι’ αυτό λοιπόν χρειάζεται στέρεη φυσιογνωμία, ισχυρή πολιτική αξιοπιστία και οργανωτική αποτελεσματικότητα. Επικοινωνία και πρωτοβουλίες που να παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα. Και μαζί με αυτά χρειάζεται η συζήτηση για τη μετάβαση να είναι τόσο περιεκτική, ώστε να κάνει αισιόδοξους τους ανθρώπους μέσα στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και τους ανθρώπους τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να εκπροσωπεί. Είναι βέβαιο ότι λίγο περισσότερη προσοχή στις ανησυχίες της βάσης, λίγο μεγαλύτερη φροντίδα για ουσιαστική πολιτικοποίηση των διαδικασιών μετάβασης και λίγο μεγαλύτερη συναίσθηση των ευθυνών που απορρέουν από τους κεντρικούς ρόλους μπορεί να ανοίξει έναν εξαιρετικό δρόμο.
Η… “βόμβα”, τα ανοιχτά ή κλειστά παράθυρα και εμείς
Οι 53 απαντούν στον Γιώργο Λακόπουλο-πατήστε εδώ
Είμαστε συνηθισμένοι/ες το τελευταίο μεγάλο διάστημα να ασχολούνται αρθρογράφοι διαφόρων σάιτ με την πρωτοβουλία μελών 53+ του ΣΥΡΙΖΑ. Άρθρα και σχόλια, με τα περισσότερα απ΄ αυτά, να συγκλίνουν στην αναζήτηση κάποιας εσωτερικής “βόμβας”. Τελευταία “βόμβα” ανακαλύφθηκε σε κείμενο του πολυγραφότατου Γ. Λακόπουλου στο Ανοιχτό Παράθυρο. Αυτό είναι, πιάστηκαν οι 53+ και ο Τσακαλώτος στη φάκα, έγινε η μεγάλη αποκάλυψη και τώρα ο… καλός και τίμιος κεντροαριστερός δημοσιογράφος καλεί τον Αλέξη Τσίπρα να γίνει (για άλλη μια φορά σύμφωνα με τις επιθυμίες του) Ανδρέας Παπανδρέου και να κάνει εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανε αυτός το 1977.
Αλλά ποια είναι η “βόμβα”, που έριξαν οι 53+ στα θεμέλια της Κουμουνδούρου; Κυκλοφορούν, λέει, κείμενο για συλλογή υπογραφών ώστε να συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος (απίστευτο ατόπημα κατά τον αρθρογράφο να συνεδριάζουν τα εκλεγμένα όργανα), με στόχο να παρθεί απόφαση το 3ο συνέδριο να είναι του ΣΥΡΙΖΑ και… άλλα, κάτι για αριστερό κόμμα, για συμμαχίες κ.λ.π.
Και τώρα εμείς οι 53+ κάτι πρέπει να πούμε, αφού μας έπιασαν στα… πράσα. Ας πούμε λοιπόν:
-Δεν υπάρχει κείμενο -απόφαση των 53+. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το ιδεολογικό μας ρεύμα όταν έχει κάτι να πει το λέει ανοιχτά και δημόσια. Δεν το κρύβουμε ούτε λειτουργούμε υπόγεια.
-Άρα, αφού δεν υπάρχει κείμενο – απόφαση δεν συλλέγουμε υπογραφές και μάλιστα για ένα θέμα, που έχει λήξει στο κόμμα μας ομόφωνα, καθώς το συνέδριο πράγματι, αγαπητέ μας αρθρογράφε (ξέρουμε στεναχωριέσαι) θα είναι το 3ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Και θα είναι ένα ανοιχτό συνέδριο με τα χιλιάδες νέα μέλη, που έρχονται ως νυν και όχι ως πρώην, να συμμετέχουν ουσιαστικά και ισότιμα. Και το γεγονός αυτό είναι σημαντικό και ελπιδοφόρο και έχουμε κάθε λόγο να το ενθαρρύνουμε.
Όμως ο αρθρογράφος του Ανοιχτού Παράθυρου κάνει και άλλη μια αποκάλυψη: λέει ότι οι 53+ επιδιώκουν να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ αμιγώς αριστερό κόμμα. Εδώ, πράγματι, αποκάλυψε το… επαίσχυντο σχέδιο μας. Ναι, είναι αλήθεια. Θέλουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει αριστερό κόμμα. Ένα μεγάλο, λαϊκό, μαζικό κόμμα της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς, που θα έχει την ικανότητα να εμπνέει, να συσπειρώνει, να ενώνει, όπως γίνεται και με τους ανθρώπους της Προοδευτικής Συμμαχίας.
Αλλά για κακή τύχη του πολυγραφότατου κεντροαριστερού δημοσιογράφου, το ίδιο θέλουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Αριστεροί είμαστε (ως γνωστόν), αριστερό κόμμα θέλουμε. Τι να θέλουμε δηλαδή; Δεξιό; Κεντρώο; Κεντροαριστερό; Κάτι που να μην είναι ούτε αριστερό ούτε δεξιό ούτε κεντρώο; Αστεία πράγματα…
Θα μπορούσαμε να μην δίναμε καμία απάντηση. Αλλά μας ενοχλεί η στοχοποίηση μιας άποψης, όποιας άποψης. Το κείμενο που επικαλείται ο αρθρογράφος είναι υπαρκτό. Πρόκειται για πρόταση (ο αρθρογράφος αποφεύγει να τη δημοσιεύσει στο σύνολό της -και όχι τυχαία καθώς στην παράγραφο που λείπει,η πρόταση μιλάει για τη διεύρυνση και μαζικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ στη βάση που είναι απολύτως επιθυμητή και απαραίτητη ) ενός αξιοσέβαστου, αγαπημένου συντρόφου, που δικαιούται ασφαλώς, όπως όλοι και όλες μας, να συζητά, να σκέφτεται, να προτείνει. Ο κύριος Λακόπουλος, όμως, έχει μάθει, μάλλον από τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Διαφορετική άποψη σημαίνει εκκαθάριση, διαγραφή ή για να κυριολεκτούμε διαγραφές… Μόνο αγαπητέ κύριε έχεις κάνει ένα λάθος και μάλιστα μεγάλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που όλοι μας θέλουμε να είναι μεγάλος, που όλοι και όλες θέλουμε να νικήσει πολιτικά, ιδεολογικά, εκλογικά το δεξιό, νεοφιλελεύθερο και αυταρχικό σχέδιο της ΝΔ, δεν λειτουργεί με χατζάρα και βούρδουλα. Εσύ αγαπητέ, αλλιώς έμαθες, με τον βούρδουλα, τη στοχοποίηση της διαφορετικής άποψης και τις διαγραφές. Αλλά εμείς από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι΄ αυτό. Δικό σου το πρόβλημα.
Και μια συμβουλή, αν μας επιτρέπεις: την επόμενη φορά που το δημοσιογραφικό σου δαιμόνιο θα ανακαλύψει μια νέα “βόμβα”, για μας ή για άλλους, καλό θα είναι να διασταυρώσεις την ύπαρξή της. Τι στο καλό, δημοσιογράφος λες ότι είσαι, έστω και αν δεν είσαι αριστερός, αμιγώς…
Από το Commonality
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου