"....Είναι υποχρέωση νά θυμίσουμε στους νεότερους συνανθρώπους μας τίς απώλειες τοΰ εβραϊκού πληθυσμού τής Ευρώπης. Άπό τά 7.500.000 'Εβραίων πού κατοικούσαν στίς κατακτημένες χώρες τής Ευρώπης άπό τους βάρβαρους Γερ­μανούς, επέζησαν μόλις 1.200.000. Χά­θηκε, δηλαδή, στό Ολοκαύτωμα τό 87% του συνολικού εβραϊκού πληθυσμού καί επέζησε μόνο τό 13%. Ή μακάβρια αυτή στατιστική δίνει μία ελάχιστη ιδέα τής τεράστιας συμφοράς πού έπληξε τόν Εβραϊσμό τής Ευρώπης, αλλά δίνει ακόμα μία εικόνα τών ηθικών καί υλικών ερειπίων πού προκάλεσε ή γερμανική κα­ταιγίδα. Γιά τό Ολοκαύτωμα είναι ΟΛΟΙ οι Γερμανοί υπεύθυνοι. Αυτό τό αναγνω­ρίζει σήμερα καί ό Πρόεδρος τής Γερμα­νίας Σταϊνμάγερ...."

Από την "ΕΣΤΙΑ", και...

Βασιλιά Δαυίδ, ό όποίος είχε σχηματίσει τήν ανακτορική του φρουρά από διαλε­κτούς Κρήτες. Ή πατροπαράδοτη αυτή συνεργασία ξαναρχίζει τώρα, έστω και αρκετά αργά, μέ τό Ισραήλ.

Στό Ταλμούδ αναφέρεται η συνά­ντηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέ τόν Αρχιερέα Σίμωνα τόν Δίκαιο, κα­τά τήν εϊσοδό του στην Ιερουσαλήμ τό 333 π.Χ., όπου τόν αποκαλεί: «Άλέξανδρον Μακεδόνα, Βασιλέα τών Ελλή­νων» και ακολουθεί ό διάλογος: «Θά ζη­τήσω άπό τόν Αρχιερέα όπως τοποθε­τήσει τήν φυσιογνωμίαν μου μεταξύ της αιθούσης καί του βωμού στον μεγαλειώ­δη Ναό». Και ό Σίμων ό Δίκαιος απάντη­σε: «Ό Θεός μας πρόσταγμα προσέταξεν εις ήμάς, ίνα ουδεμία είκών καί ουδέν άγαλμα τεθεί εις τόν 'Ιερόν Οίκον Αυτού. Εντούτοις, θά κάμωμεν εις σέ, Βασιλεΰ, έργον, όπερ θά είναι μνήμα αΐώνιον. Πάν άρρεν τέκνον, τό όποιον θά γεννηθεί εις τους ιερείς, τους απογόνους της φυλής Λεβή, κατά τό έτος τούτο, θά λάβει τό ίδικόν σου όνομα, Αλέξανδρος. Καί εισή­χθη τό όνομα Αλέξανδρος εις τό 'Ισρα­ήλ άπό γενεάς εις γενεάν». Πραγματικά, στην εβραϊκή ονοματολογία, πολιτογρα­φήθηκε έκτοτε τό όνομα Αλέξανδρος ως όνομα εβραϊκό, πού συναντάται όχι μό­νο μεταξύ τών Ελληνιστών Ιουδαίων της αρχαιότητας, αλλά καί μεταγενέστερα, μέχρι τις ήμερες μας, ακόμη καί μεταξύ τών σύγχρονων Εβραίων τής 'Ελλάδας.

Καί κάτι σημαντικό. Ό ήρωας Συνταγ­ματάρχης Μαρδοχαϊος Φριζής, κατά γενική αναγνώριση, θεωρείται ώς ένας έκ τών κυριοτέρων συντελεστών τής Νίκης του Πολέμου τοΰ 1940. Έκτός τοΰ ότι κατέγραψε τήν πρώτη στρατιωτική νίκη σέ όλο τό Ευρωπαϊκό Μέτωπο κατά τών Δυνάμεων τοΰ Άξονα, συνέλαβε επίσης τους πρώτους αιχμαλώτους πολέμου: 700 'Ιταλούς στρατιώτες καί 15 αξιωμα­τικούς. Ό ηρωισμός καί ή θυσία τοΰ
Συ­νταγματάρχη Φριζή τιμάται μέ προτομές του, μέ ονομασίες οδών καί πλατειών, καθώς καί μέ τόν έφιππο ανδριάντα του στην γενέτειρα πόλη του, τήν Χαλκίδα. Τιμάται καί στό Πολεμικό Μουσείο στην πόλη του Ισραήλ Λατρούν. Στις ΗΠΑ έχει θεσπιστεί ένα βραβείο μέ τό όνομα τού Συνταγματάρχη Φριζή, πού απονέμεται κάθε δύο χρόνια σέ ένα πολιτικό πρόσω­πο πού έχει συμβάλει μέ τίς ενέργειες του στις καλύτερες σχέσεις μεταξύ τής Αμερικής, τοΰ 'Ισραήλ καί τής 'Ελλάδος.

Όμως σήμερα, 27.01.2020, πού γιορ­τάζεται η απελευθέρωση τοΰΆουσβιτς, είναι ανάγκη νά τονίσουμε τή διαφορά πού υπάρχει μεταξύ 'Εβραϊσμού καί Χιτ­λερισμού. ΟΙ 'Εβραίοι υπήρξαν, πάντα καί σέ όλες τίς εποχές, παράγων προόδου. Ό Χιτλερισμός ήταν καί είναι κίνηση αντι­δραστική κατά τοΰ προοδευτικού πνεύ­ματος. Ό 'Εβραϊσμός δίδαξε τήν ανθρώ­πινη αγάπη καί φιλαλληλία. Ό Χιτλερι­σμός διακηρύττει μόνον τό μίσος. Ό Χιτ­λερισμός υπερασπίζεται τήν υπεροχή μόνο τοΰ Γερμανού έναντι παντός άλλου άνθρωπου. Ό 'Εβραϊκός Δεκάλογος δι­δάσκει τόν σεβασμό προς τά αγαθά τών συνανθρώπων. Ό Χιτλερισμός διδάσκει τήν αρπαγή τών αγαθών, έάν αυτά δέν ανήκουν σέ Γερμανούς.

Οι διωγμοί τών 'Εβραίων στό διάβα τής 'Ιστορίας είναι αμέτρητοι. Όμως, ό διωγμός τών 'Εβραίων άπό τους Γερμα­νούς ουδέποτε συναντάται στην ανθρώ­πινη ιστορία μέ τόσο τεράστιο εξοντω­τικό πρόγραμμα καί τόσο σχεδιασμένη σατανικά άπό ανθρώπους πολιτικούς καί στρατιωτικούς. Καί δυστυχώς, υπάρ­χουν ακόμη «άνθρωποι» καί σήμερα πού μισούν τους 'Εβραίους. Τό χιτλερικό δη­λητήριο δέν πέθανε, ζει καί σκορπά τό μίσος ακόμη καί σήμερα, ενα μίσος πού θά πνίξει κάθε καλό πάνω στην ανθρω­πότητα. Χωρίς τή δυναμική αντίδραση όλων τών λογικά σκεπτόμενων ανθρώ­πων, πολύ φοβάμαι ότι τό χιτλερικό-ναζιστικό μίσος θά θεριέψει, γιά νά καταπι­εί τήν ανθρωπότητα. Γι' αυτό, η πλειοψη­φία τοΰ κόσμου πού δέν θέλει τήν αναβί­ωση τοΰ ναζισμού, ας αγρυπνά.

Σήμερα, οι σχέσεις 'Ελλάδος-Ισρα­ήλ βρίσκονται σέ πολύ καλό επίπεδο. Θά πρέπει, όμως, αυτές oi σχέσεις νά γί­νουν πιό ισχυρές, πιό αποτελεσματικές, γιά τό καλό καί τών δύο χωρών. Η 'Ελλά­δα είχε καί έχει μόνιμα έναν εχθρό δίπλα της, τόν Τούρκο. Τό 'Ισραήλ έχει μόνιμα έναν εχθρό δίπλα του, τόν Αραβα εξτρε­μιστή. Καί οι δύο χώρες είναι μικρές. Καί οι δύο χώρες έχουν εχθρό πολυάριθμο. Ή συνεργασία τους, μαζί μέ τήν πολύ μι­κρή Κύπρο, έκ τών συνθηκών είναι επι­βεβλημένη, χωρίς καμία σκιά. "Οταν τήν Κύπρο τήν πάτησαν oι Τούρκοι, ό Αρα­φάτ μέ τους Παλαιστίνιους γλεντούσαν. Τί καλό είδαμε άπό τους Παλαιστίνιους; Τό 'Ισραήλ ποτέ δέν στράφηκε κατά τής 'Ελλάδος. Ή 'Ελλάδα δέν ήθελε τή δημι­ουργία τοΰ 'Ισραήλ τό 1947 στον ΟΗΕ. Τό 'Ισραήλ έγινε κράτος μέ ποταμούς αίμα­τος. Ή Ελλάδα τοΰ Κωνσταντίνου Μη­τσοτάκη τό αναγνώρισε ύστερα άπό 42 χρόνια άπό τή δημιουργία του. Ό Κυριά­κος Μητσοτάκης άς ακολουθήσει τό πα­ράδειγμα τοΰ πατέρα του καί ας μεταφέ­ρει τήν πρεσβεία τής 'Ελλάδος στην 'Ιε­ρουσαλήμ τώρα, όχι αύριο.

Οι σοβαρές συμμαχίες στεριώνονται άπό σοβαρές αποφάσεις. Εχουμε μία ηθική υποχρέ­ωση απέναντι στούς Έλληνες 'Εβραίους πού πολέμησαν τόν εισβολέα τό 1940, μέ τήν ίδια δύναμη, ορμή καί τόλμη μέ τόν Ελληνα Χριστιανό. Ας είναι η αναγνώ­ριση της 'Ιερουσαλήμ ώς πρωτεύουσας τοΰ Ισραήλ ένα μνημόσυνο στή μνήμη τών αδικοχαμένων 'Εβραίων τής 'Ελλά­δος, πού έφτασαν τό 96% τοΰ εβραϊκού πληθυσμού. Άς είναι ένα μήνυμα προς τόν ελληνικό λαό, νά μήν υπάρχει αντισημιτισμός, πού δυστυχώς υπάρχει στην πατρίδα μας σέ μεγάλο ποσοστό, όπως διαπιστώνει καί ό πρόεδρος τοΰ ΚΙΣΕ κ. Δαυίδ Σαλτιέλ,Όμως, ό Πρωθυπουργός τοΰ 'Ισραήλ δηλώνει: «Οι 'Εβραίοι δέν θά είναι ποτέ ξανά ανυπεράσπιστοι μπρο­στά σέ αυτούς πού θέλουν νά τους κα­ταστρέψουν. Γιατί υπάρχει τό Ισραήλ».

Είναι υποχρέωση νά θυμίσουμε στους νεότερους συνανθρώπους μας τίς απώλειες τοΰ εβραϊκού πληθυσμού τής Ευρώπης. Άπό τά 7.500.000 'Εβραίων πού κατοικούσαν στίς κατακτημένες χώρες τής Ευρώπης άπό τους βάρβαρους Γερ­μανούς, επέζησαν μόλις 1.200.000. Χά­θηκε, δηλαδή, στό Ολοκαύτωμα τό 87% του συνολικού εβραϊκού πληθυσμού καί επέζησε μόνο τό 13%. Ή μακάβρια αυτή στατιστική δίνει μία ελάχιστη ιδέα τής τεράστιας συμφοράς πού έπληξε τόν Εβραϊσμό τής Ευρώπης, αλλά δίνει ακόμα μία εικόνα τών ηθικών καί υλικών ερειπίων πού προκάλεσε ή γερμανική κα­ταιγίδα. Γιά τό Ολοκαύτωμα είναι ΟΛΟΙ οι Γερμανοί υπεύθυνοι. Αυτό τό αναγνω­ρίζει σήμερα καί ό Πρόεδρος τής Γερμα­νίας Σταϊνμάγερ.

Θά κλείσω αυτό τό κείμενο μέ τόν τίτλο τοΰ άρθρου τής Μαρίας Γιαννακάκη: «Ή άρνηση τοΰ Ολοκαυτώματος δέν είναι ελευθερία τής έκφρασης, αλλά προσβολή τοΰ 'Εβραϊκού λαού».

ΥΓ Γιά τό όρθρο αυτό δανείστηκα κάποια στοιχεία άπό τό βιβλίο «Κληρο­δότημα» τοΰ'Ασερ Μωϋσή, Νομικού καί πρώτου Διπλωματικού Αντιπροσώπου τοΰ Ισραήλ στην 'Ελλάδα.

"ΕΣΤΙΑ", 29/01/20

...από την "Εφ.Συν"

"Εφ.Συν", 29/01/20