ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΝΕΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ: Και τι δεν ζήσαμε τους τελευταίους δύο μήνες. Προειδοποιητικές συγκεντρώσεις για την τραγωδία των Τεμπών, κύριες συγκεντρώσεις εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών ανήμερα του δυστυχήματος, πολιτικές αναταράξεις, κατάθεση μομφής εναντίον της κυβέρνησης και εν συνεχεία ανασχηματισμός της και τόσα άλλα ... Εξ όλων δε των ανωτέρω προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: Και τώρα, τι γίνεται τώρα; Το τραίνο που σταμάτησε για πάντα στα Τέμπη, ήταν γεμάτο νέους ανθρώπους. Οι περισσότεροι είχαν την ηλικία των παιδιών μας, των εγγονιών μας. Δεν αρκεί να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι φταίχτες αυτής της τραγωδίας. Στην μνήμη αυτών των παιδιών που χάθηκαν, οφείλουμε να έχουμε ένα όραμα: να γίνει ο σιδηρόδρομος το πιο αυτονόητο και ασφαλές μέσο μεταφοράς στην χώρα μας, η οποία να μετατραπεί σε σιδηροδρομικό κόμβο των Βαλκανίων, συνδέοντας την Θεσσαλονίκη (και κατ' επέκταση την Αθήνα) με Σόφια, Σκόπια, Βελιγράδι, Αλεξανδρούπολη και Κωνσταντινούπολη. Από δε την Αλεξανδρούπολη, με τα λιμάνια Μπουργκάς και Βάρνας στην Βουλγαρία, της Κωστάντζας στην Ρουμανία και της Οδησσού στην Ουκρανία. Αυτό δεν θα γίνει από την μία ημέρα στην άλλη. Αυτό το όραμα πρέπει να γίνει εθνική πολιτική, που θα ακολουθήσουν όλες οι μελλοντικές κυβερνήσεις. Ευχή όλων, το 2033 - 2038 (10-15 έτη μετά), να σταθούμε επιζώντες, συγγενείς, φίλοι και εκπρόσωποι της Πολιτείας στα Τέμπη και ενώ δίπλα μας θα περνούν σύγχρονα, γρήγορα και ασφαλή τραίνα, να τους ψιθυρίσουμε ότι ο χαμός τους έγινε αφορμή να ξυπνήσουμε.

 ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ, ΓΕΙΩΜΕΝΑ 

ΚΑΙ  ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, ΚΕΙΜΕΝΑ 

ΓΙΑ ΤΗ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ 

ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ 

Θέλω από καρδιάς να συγχαρώ τον συντάξαντα το οιονεί κύριο άρθρο από τη "Θεσσαλονικέων ΦΩΝΗ", στο  πρόσωπο του οποίου,  παρά την ανωνυμία που επιλέγει προς τιμήν του, "διαβάζω" καλό φίλο, με γνωστή αγάπη και συνέπεια γιά την καλλιέπεια του λόγου και βεβαίως τη μεγάλη συμμετοχή του εις τα κοινά, από πολλές και διαφορετικές θέσεις ευθύνης. Πάντα τέτοια! Σ.Χ.Μ.