Με την άνεση του χρόνου που τού επέτρεψε η απουσία του από το ενεργό πολιτικό σκηνικό, όλως ιδιαιτέρως βεβαίως μετά τη βαρειά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις διπλές εκλογές του 2023 που τελικώς απετέλεσαν ηχηρή αποδοκιμασία του ιδίου και της πολιτικής του παρακαταθήκης μετά από διακυβέρνηση για περίοδο 4,5 ετών με ακροδεξιό δεκανίκι, ο Αλέξης Τσίπρας αυταπατάται ότι «τον παίρνει» να επιχειρεί «επάνοδο εις τα κοινά» εν είδει οιονεί διαγγέλματος….Μα καλά δεν διενοήθη κανείς ότι προσβάλλει βάναυσα την μνήμη των Ελλήνων πολιτών, στα μάτια των οποίων έχει κατοχυρώσει θέση «πρωθυπουργού ολετήρα», απαξιώνοντας, αμαυρώνοντας τελικώς ό,τι πιο δυναμικό θα μπορούσε να συνοψίσει το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς (….)που (αυτο)επιβεβαιώθηκε με το «πρώτη φορά Αρστερά» στην εξουσία; Δεν αναλογίσθηκε, επίσης, τη δική του προσωπική απονομιμοποίηση καθώς εγκατέλειψε ουσιαστικώς το Κόμμα του οποίου ηγήθηκε επί σειρά ετών, επιτυγχάνοντας και να το οδηγήσει εις την εξουσία, με το να αποσυρθεί εντέχνως στη συνέχεια, στρώνοντας τον δρόμο εις τον ατάλαντο και αποτυχημένο Κασσελάκη, γεγονός που οδήγησε σε διάσπαση το ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν τον άδειασε στη συνέχεια; Δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, τί θα βρει να πεί στον Φάμελλο, από ποιά θέση ειλικρίνειας μπορεί να τού μιλήσει, ει μη μόνον δυνάμει υπονομευτή του; Κι αν τα προηγούμενα μπορεί να αποτελούν θέματα της ριζοσπαστικής αριστεράς της συμφοράς, που βαδίζει ταχύτατα στην παγιοποίηση μονοψήφιων ποσοστών από τα οποία ήρξατο την εκτίναξη των ποσοστών της, το μείζον και απολύτως πρωτεύον αποτελεί η επιδίωξη-πρόκληση του Τσίπρα να αναδειχθεί, με προσωπείο-υπεράνω λειτουργούντων σχημάτων αριστεράς- προδήλως με στόχευση προβολής και προώθησης ανερχόμενου ρόλου εις το χώρο-χυλό της χύμα αντιπολίτευσης, στο άμεσο μέλλον, με ορίζοντα προφανώς τις εκλογές σε δύο χρόνια από σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο ο Τσίπρας παροξύνει την επιθετικότητα εναντίον του Πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη με τη επιλεχθείσα διατύπωσή του: « Η επιλογή του πρωθυπουργού να παραμείνει στη θέση του, παρά τη λαϊκή απονομιμοποίηση που επέφεραν οι πρωτοφανείς σε όγκο διαδηλώσεις ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, δεν οδηγεί σε αδιέξοδο μόνο τον ίδιο, την παράταξη του και τη κοινωνία. Αυτό που διακυβεύεται με την παραμονή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, δεν είναι δυστυχώς μόνο η πολιτική, οικονομική και κοινωνική σταθερότητα, αλλά και η εθνική ακεραιότητα»(…)Πρόκειται για ανεπίτρεπτη μετάθεση της πολιτικής κριτικής ακόμη και αντιπαράθεσης, πέραν παντός θεμιτού πλαισίου, σε διάσταση ασυγχώρητης κινδυνολογίας. Αφού λοιπόν αποφάσισε να το μετέλθει και αυτό ως «σημαία» του υπό τις σημερινές συνθήκες, αποδεικνύεται αδίστακτος και ανεπίδεκτος ακόμη και στοιχειωδώς και των ελάχιστων βελτιώσεων/αλλαγών από τα παθήματα του άμεσου παρελθόντος, που δεν τού έγιναν μαθήματα εις το παραμικρό. Τούτου ένεκα και οι απορρέουσες «διά ταύτα» κατευθύνσεις, τού αποστερούν κάθε βάση υπεύθυνης και τελικώς αξιόπιστης προσέγγισης, μέσα στην όλη αναξιοπιστία στο νέφος της οποίας επιχειρεί να προβάλει νέο(τόσο παλιό, αποτυχημένο και απωθητικό) πρόσωπο. Επειδή δε διαθέτει φερώνυμο Ίδρυμα, ως πρώην Πρωθυπουργός, θα έπρεπε με ελάχιστη, έστω, αίσθηση ενσυναίσθησης (την οποία συνηθίζει να επικαλείται αλλά μόνον για άλλους…) να είναι όπωσδήποτε πιο προσεκτικός, πλήν όμως μαρτυρεί ότι κάτι τέτοιο δεν τον απασχολεί. Δεύτερη-και καταστροφική-επάνοδο Τσίπρα εις τα κοινά δεν την αντέχει ο τόπος, ας μείνει στο Ίδρυμά του, αυτό υπεραρκεί! Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

 

https://www.iefimerida.gr/politiki/nea-ethniki-pyxida-arthro-manifesto-tsipra-proanaggellei-tin-epistrofi-toy