Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...
Και τώρα για να σοβαρευτούμε. Αν δεν ήταν η κ. Μενδώνη και ήταν κάποιος από εμάς που αντιμετώπιζε το έκθεμα. Δεν θα μπορούσε να αντιδράσει, όπως δεν μπόρεσα να αντιδράσω όταν είδα σε τοιχίο στη Μελίτη, πίσω από την Πνύκα, το Free Palestine αναρτημένο με σπρέι. Μπορεί για εμάς να περνούσε απαρατήρητο. Εχουμε εθισθεί στον τρόπο που εκφράζονται τα καμένα μυαλά, οπότε όλα καλά. Οι πόλεις μας είναι γεμάτες με έργα τους. Ας το πάρουμε και από την άλλη πλευρά. Αν η κ. Μενδώνη περνούσε μπροστά από το επίμαχο κτίριο κάνοντας πως δεν το βλέπει, τι θα λέγαμε; Η λεζάντα στην εικόνα θα ήταν: «Η υπουργός Πολιτισμού ποιεί την νήσσαν» παραβλέποντας την κακοποίηση του αρχαιολογικού χώρου του Αργους.
Η κ. Μενδώνη αντέδρασε ως ώφειλε. Ζήτησε εξηγήσεις από την υπεύθυνη αρχαιολόγο. Δεν την απείλησε από τη θέση της εξουσίας που διαθέτει ως υπουργός. Ούτε είχε καλέσει τα Μέσα για να κάνει επίδειξη δύναμης. Στο βίντεο, το οποίο, αν δεν κάνω λάθος, είναι αυτοσχέδιο, απευθύνονται η μία στην άλλη στον ενικό. «Γιατί δεν το καθάρισες, Αλκηστη;». «Γιατί χρειάζομαι 45.000 ευρώ». Βλέποντας την πρόσοψη του κτιρίου μάλλον είχε σκοπό να τη βάψει με φύλλα χρυσού. «Σας έχουμε δώσει τόσα εκατομμύρια», απαντά η Μενδώνη.
Και στο σημείο αυτό παρεμβαίνει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων. Καταγγέλλει την κ. Μενδώνη για αυταρχισμό. Θεωρούν ότι η παρέμβασή της αποτελεί «αντιπροσωπευτικό παράδειγμα εργασιακής βίας και παρενόχλησης στον χώρο εργασίας». Και συμπληρώνουν: «Ενα νοσηρό επεισόδιο ενδεικτικό της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής και ένδειξη του ήθους που πλέον επικρατεί στον δημόσιο βίο». Μακάρι το επεισόδιο αυτό να ήταν ενδεικτικό της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής. Εχουμε συνηθίσει οι ανεύθυνοι να θυμώνουν με τους υπεύθυνους. Καιρός είναι να δούμε και κάναν υπεύθυνο να θυμώνει.
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 27/03/25
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 27/03/25 |
Φωνάξτε έναν μπογιατζή
ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Η σκηνή «έτρεξε» σε όλο το Διαδίκτυο. Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη επιτιμά την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας. Για ποιο λόγο; Διότι το οίκημα όπου στεγάζεται αυτή η δημόσια υπηρεσία βρισκόταν σε τρισάθλια κατάσταση. Ολοι οι τοίχοι του ήταν βανδαλισμένοι με σπρέι. Στην εύλογη παρατήρηση της υπουργού η προϊσταμένη απάντησε πως απαιτούνται 45.000 ευρώ, αναφερόμενη προφανώς και σε κάποιες άλλες εργασίες, διότι δεν υπάρχει βάψιμο εξωτερικών τοίχων ενός μικρού οικήματος –δεν πρόκειται για πολυκατοικία– που να κοστίζει ένα τέτοιο ποσό. Τότε η υπουργός είπε στην υφισταμένη της πως πήρε εκατομμύρια και προφανώς θα έπρεπε να μεριμνήσει ώστε η Εφορεία Αρχαιοτήτων της Αργολίδας να μην παρουσιάζει μια τέτοια εικόνα.
Η στιχομυθία αυτή συνθέτει τη μικρογραφία του ελληνικού Δημοσίου. Αποτυπώνει νοοτροπίες και συμπεριφορές που δυστυχώς δεν αλλάζουν. Αυτή είναι η μία όψη των όσων είδαμε. Η άλλη όψη είναι μια υπουργός η οποία όχι απλώς ασκεί τα καθήκοντά της, αλλά με τον χαρακτηριστικό τρόπο της υπενθυμίζει στην υφισταμένη της τη μεταξύ τους ιεραρχική σχέση και της υποδεικνύει δημοσίως τι έπρεπε να κάνει που δεν το έκανε. Είναι μια παρέμβαση και διαπαιδαγωγική. Διότι τα υπουργικά καθήκοντα δεν εξαντλούνται στον σχεδιασμό και στην αναγγελία έργων και προγραμμάτων. Θα έπρεπε να αφορούν και την παρακολούθησή τους στο στάδιο της εκτέλεσης και την παρέμβαση της/του υπουργού όταν διαπιστώνει ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ο αρχικός σχεδιασμός κάπου έχει κολλήσει. Τέτοιες παρεμβάσεις ξεχωρίζουν τους υπουργούς των «εισερχομένων - εξερχομένων» από αυτούς που παράγουν έργο. Θα μπορούσα να πω ότι αν είχαμε υπουργούς σαν την κ. Μενδώνη, μπορεί να είχαμε και ένα άλλο Δημόσιο, αλλά δεν το τολμώ, διότι το ελληνικό Δημόσιο είναι ένα πολυκέφαλο και πολυδαίδαλο τέρας που δεν αντιμετωπίζεται με ηρωικές ενέργειες μερικών υπουργών, όσο μεθοδικές και αν είναι.
Οποιος παρακολούθησε τη σχετική στιχομυθία μεταξύ της κ. Μενδώνη και της εφόρου Αρχαιοτήτων θα έμεινε με την απορία. Τόσο δύσκολο ήταν η έφορος να καλούσε έναν μπογιατζή να βάψει την εξωτερική όψη του οικήματος; Πώς μπορούν αυτή και οι υπάλληλοι της συγκεκριμένης Εφορείας να εργάζονται σε ένα χώρο μουντζουρωμένο; Πώς το ανέχονται αυτό κάθε μέρα; Θα μου πει ο αναγνώστης πως η παραίτηση είναι ένα από τα κύρια γνωρίσματα του ελληνικού Δημοσίου. Και οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι παραιτήθηκαν αυτοβούλως από το δικαίωμα να κινούνται σε ένα καλαίσθητο περιβάλλον. Να υποθέσω πως αν αυτό το οίκημα ανήκε σε ιδιωτική επιχείρηση, ο ιδιοκτήτης της αμέσως θα καλούσε ένα συνεργείο βαφής για να αποκαταστήσει την εξωτερική όψη του.
Τέλος, να επισημάνω πως καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης με την υπουργό η υφισταμένη της είχε τα χέρια στις τσέπες της. Μια στάση απάδουσα για υπηρεσιακή συζήτηση και για κάθε επαγγελματική συζήτηση.
Αυτό που χρειάζεται
TOY ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη πήρε το μήνυμα· και το απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας με το απολαυστικό περιστατικό στο Αργος, με το οποίο θα καταπιαστούμε παρακάτω. Το μήνυμα αυτό δεν είναι τίποτα περίπλοκο, διατυπώνεται με μόνο μια λέξη: δουλειά. Να παράγεται έργο, αυτό είναι όλο. Η κ. Μενδώνη το έπιασε και μπράβο της. Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να κινητοποιήσει τη ράθυμη κρατική μηχανή, ιδίως σε τομείς που αφορούν άμεσα τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολλών. Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλαν η πρώτη πλατεία (η συγκέντρωση στο Σύνταγμα, που τόσο εξέπληξε την κυβέρνηση), οι δημοσκοπήσεις, αλλά και αυτός ο Πρωθυπουργός σε τελευταία ανάλυση, με την προσφώνησή του στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο της νέας κυβέρνησης. Δουλειά! Αρκετά πια με τις δικαιολογίες και τις υπεκφυγές. Αν υπάρχει ένα πράγμα που οφείλει να έχει καταλάβει η κυβέρνηση, μετά την κρίση που ξέσπασε με αφορμή την επέτειο των Τεμπών, είναι ότι για να παραμείνει στην εξουσία δεν αρκεί η πανθομολογούμενη διαπίστωση ότι οι άλλοι είναι για τα πανηγύρια.
Δεν μου προξενεί εντύπωση ότι η κ. Μενδώνη ήταν η πρώτη που κατάλαβε το μήνυμα – αν δεν ήταν τόσο έξυπνη δεν θα είχε κυριαρχήσει στο υπουργείο Πολιτισμού επί μία εικοσαετία σχεδόν. Το γεγονός που προκάλεσε το κατσάδιασμα της εφόρου αρχαιοτήτων Αργολίδας ήταν απολύτως δικαιολογημένο. Είναι αίσχος απαράδεκτο να έχουν δοθεί περίπου 13 εκατομμύρια στον Δήμο Αργους – Μυκηνών για πολιτιστικές υποδομές και, παρ’ όλα αυτά, οι υπηρεσίες να αδιαφορούν για τον βανδαλισμό κτιρίου και μάλιστα στο κέντρο της πόλης. Δεν γίνεται το κράτος να στέλνει το μήνυμα ότι αδιαφορεί για μια τέτοια γυφτιά – άλλη λέξη δεν υπάρχει, λυπάμαι. Στο κάτω κάτω, οι αρχαιολογικού ενδιαφέροντος χώροι για τη σύγχρονη Ελλάδα έχουν και ταυτοτική αξία. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία είναι από τους αρχαιότερους θεσμούς του ελληνικού κράτους.
Η αδιαφορία, λοιπόν, για τον βανδαλισμό και την αποκατάσταση του χώρου είναι πράξη που ουσιαστικά αναιρεί τον λόγο ύπαρξης του υπουργείου Πολιτισμού. Τι το χρειαζόμαστε, εφόσον δεν νοιάζεται; Να του αφαιρεθεί η αρμοδιότητα και να δώσουν τους στρατώνες του Καποδίστρια στον τοπικό δήμο, για να φτιάξει εκεί μια ωραία υπαίθρια καφετέρια, με μουσική και σερβιτόρες ντυμένες αυλητρίδες. Ας δοκιμαστεί πιλοτικά αυτό που προτείνω και, αν πετύχει, το επεκτείνουμε. Ο Τραμπ, λ.χ., ως κατασκευαστής (developer) σίγουρα θα ενδιαφέρεται για την Ακρόπολη των Αθηνών και θα αναρωτιέται γιατί αφήσαμε τόσους αιώνες τον Παρθενώνα γκρεμίδι και δεν τον ολοκληρώσαμε, θα γινόταν ένα μπιούτιφουλ ξενοδοχείο-καζίνο εκεί πάνω. Αν του πούνε μάλιστα για το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, τότε να δείτε!..
Η σκηνή «έτρεξε» σε όλο το Διαδίκτυο. Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη επιτιμά την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας. Για ποιο λόγο; Διότι το οίκημα όπου στεγάζεται αυτή η δημόσια υπηρεσία βρισκόταν σε τρισάθλια κατάσταση. Ολοι οι τοίχοι του ήταν βανδαλισμένοι με σπρέι. Στην εύλογη παρατήρηση της υπουργού η προϊσταμένη απάντησε πως απαιτούνται 45.000 ευρώ, αναφερόμενη προφανώς και σε κάποιες άλλες εργασίες, διότι δεν υπάρχει βάψιμο εξωτερικών τοίχων ενός μικρού οικήματος –δεν πρόκειται για πολυκατοικία– που να κοστίζει ένα τέτοιο ποσό. Τότε η υπουργός είπε στην υφισταμένη της πως πήρε εκατομμύρια και προφανώς θα έπρεπε να μεριμνήσει ώστε η Εφορεία Αρχαιοτήτων της Αργολίδας να μην παρουσιάζει μια τέτοια εικόνα.
Η στιχομυθία αυτή συνθέτει τη μικρογραφία του ελληνικού Δημοσίου. Αποτυπώνει νοοτροπίες και συμπεριφορές που δυστυχώς δεν αλλάζουν. Αυτή είναι η μία όψη των όσων είδαμε. Η άλλη όψη είναι μια υπουργός η οποία όχι απλώς ασκεί τα καθήκοντά της, αλλά με τον χαρακτηριστικό τρόπο της υπενθυμίζει στην υφισταμένη της τη μεταξύ τους ιεραρχική σχέση και της υποδεικνύει δημοσίως τι έπρεπε να κάνει που δεν το έκανε. Είναι μια παρέμβαση και διαπαιδαγωγική. Διότι τα υπουργικά καθήκοντα δεν εξαντλούνται στον σχεδιασμό και στην αναγγελία έργων και προγραμμάτων. Θα έπρεπε να αφορούν και την παρακολούθησή τους στο στάδιο της εκτέλεσης και την παρέμβαση της/του υπουργού όταν διαπιστώνει ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ο αρχικός σχεδιασμός κάπου έχει κολλήσει. Τέτοιες παρεμβάσεις ξεχωρίζουν τους υπουργούς των «εισερχομένων - εξερχομένων» από αυτούς που παράγουν έργο. Θα μπορούσα να πω ότι αν είχαμε υπουργούς σαν την κ. Μενδώνη, μπορεί να είχαμε και ένα άλλο Δημόσιο, αλλά δεν το τολμώ, διότι το ελληνικό Δημόσιο είναι ένα πολυκέφαλο και πολυδαίδαλο τέρας που δεν αντιμετωπίζεται με ηρωικές ενέργειες μερικών υπουργών, όσο μεθοδικές και αν είναι.
Οποιος παρακολούθησε τη σχετική στιχομυθία μεταξύ της κ. Μενδώνη και της εφόρου Αρχαιοτήτων θα έμεινε με την απορία. Τόσο δύσκολο ήταν η έφορος να καλούσε έναν μπογιατζή να βάψει την εξωτερική όψη του οικήματος; Πώς μπορούν αυτή και οι υπάλληλοι της συγκεκριμένης Εφορείας να εργάζονται σε ένα χώρο μουντζουρωμένο; Πώς το ανέχονται αυτό κάθε μέρα; Θα μου πει ο αναγνώστης πως η παραίτηση είναι ένα από τα κύρια γνωρίσματα του ελληνικού Δημοσίου. Και οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι παραιτήθηκαν αυτοβούλως από το δικαίωμα να κινούνται σε ένα καλαίσθητο περιβάλλον. Να υποθέσω πως αν αυτό το οίκημα ανήκε σε ιδιωτική επιχείρηση, ο ιδιοκτήτης της αμέσως θα καλούσε ένα συνεργείο βαφής για να αποκαταστήσει την εξωτερική όψη του.
Τέλος, να επισημάνω πως καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης με την υπουργό η υφισταμένη της είχε τα χέρια στις τσέπες της. Μια στάση απάδουσα για υπηρεσιακή συζήτηση και για κάθε επαγγελματική συζήτηση.
Αυτό που χρειάζεται
TOY ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη πήρε το μήνυμα· και το απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας με το απολαυστικό περιστατικό στο Αργος, με το οποίο θα καταπιαστούμε παρακάτω. Το μήνυμα αυτό δεν είναι τίποτα περίπλοκο, διατυπώνεται με μόνο μια λέξη: δουλειά. Να παράγεται έργο, αυτό είναι όλο. Η κ. Μενδώνη το έπιασε και μπράβο της. Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να κινητοποιήσει τη ράθυμη κρατική μηχανή, ιδίως σε τομείς που αφορούν άμεσα τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολλών. Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλαν η πρώτη πλατεία (η συγκέντρωση στο Σύνταγμα, που τόσο εξέπληξε την κυβέρνηση), οι δημοσκοπήσεις, αλλά και αυτός ο Πρωθυπουργός σε τελευταία ανάλυση, με την προσφώνησή του στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο της νέας κυβέρνησης. Δουλειά! Αρκετά πια με τις δικαιολογίες και τις υπεκφυγές. Αν υπάρχει ένα πράγμα που οφείλει να έχει καταλάβει η κυβέρνηση, μετά την κρίση που ξέσπασε με αφορμή την επέτειο των Τεμπών, είναι ότι για να παραμείνει στην εξουσία δεν αρκεί η πανθομολογούμενη διαπίστωση ότι οι άλλοι είναι για τα πανηγύρια.
Δεν μου προξενεί εντύπωση ότι η κ. Μενδώνη ήταν η πρώτη που κατάλαβε το μήνυμα – αν δεν ήταν τόσο έξυπνη δεν θα είχε κυριαρχήσει στο υπουργείο Πολιτισμού επί μία εικοσαετία σχεδόν. Το γεγονός που προκάλεσε το κατσάδιασμα της εφόρου αρχαιοτήτων Αργολίδας ήταν απολύτως δικαιολογημένο. Είναι αίσχος απαράδεκτο να έχουν δοθεί περίπου 13 εκατομμύρια στον Δήμο Αργους – Μυκηνών για πολιτιστικές υποδομές και, παρ’ όλα αυτά, οι υπηρεσίες να αδιαφορούν για τον βανδαλισμό κτιρίου και μάλιστα στο κέντρο της πόλης. Δεν γίνεται το κράτος να στέλνει το μήνυμα ότι αδιαφορεί για μια τέτοια γυφτιά – άλλη λέξη δεν υπάρχει, λυπάμαι. Στο κάτω κάτω, οι αρχαιολογικού ενδιαφέροντος χώροι για τη σύγχρονη Ελλάδα έχουν και ταυτοτική αξία. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αρχαιολογική Υπηρεσία είναι από τους αρχαιότερους θεσμούς του ελληνικού κράτους.
Η αδιαφορία, λοιπόν, για τον βανδαλισμό και την αποκατάσταση του χώρου είναι πράξη που ουσιαστικά αναιρεί τον λόγο ύπαρξης του υπουργείου Πολιτισμού. Τι το χρειαζόμαστε, εφόσον δεν νοιάζεται; Να του αφαιρεθεί η αρμοδιότητα και να δώσουν τους στρατώνες του Καποδίστρια στον τοπικό δήμο, για να φτιάξει εκεί μια ωραία υπαίθρια καφετέρια, με μουσική και σερβιτόρες ντυμένες αυλητρίδες. Ας δοκιμαστεί πιλοτικά αυτό που προτείνω και, αν πετύχει, το επεκτείνουμε. Ο Τραμπ, λ.χ., ως κατασκευαστής (developer) σίγουρα θα ενδιαφέρεται για την Ακρόπολη των Αθηνών και θα αναρωτιέται γιατί αφήσαμε τόσους αιώνες τον Παρθενώνα γκρεμίδι και δεν τον ολοκληρώσαμε, θα γινόταν ένα μπιούτιφουλ ξενοδοχείο-καζίνο εκεί πάνω. Αν του πούνε μάλιστα για το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, τότε να δείτε!..
Αριστα, λοιπόν, στην κ. Μενδώνη που τα έψαλε στην κυρία έφορο. Αν είχα τη δυνατότητα, θα ασπαζόμουν τη σεπτή στέκα που στηρίζει την καούκα της, το λέω με σεβασμό και το εννοώ απολύτως. Κάποιος, επιτέλους, σε αυτή την κυβέρνηση πρέπει με τις πράξεις του να εκπροσωπεί την κοινή λογική. Είναι ζωτικής σημασίας αυτό, γιατί αν η κοινή λογική χαθεί μέσα στον όγκο των ρυθμίσεων, της γραφειοκρατίας, της ιδεολογίας και των πολιτικών σκοπιμοτήτων, θα μας εκδικηθεί, επιστρέφοντας με την πιο χυδαία εκδοχή της. Αυτό ακριβώς έπαθαν οι Δημοκρατικοί με τον Τραμπ στην Αμερική. Δεν υπάρχει λόγος να πηγαίνουμε γυρεύοντας για να συμβεί και σε εμάς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου