Η αρμόδια αντιδήμαρχος Αθηναίων αντί να απαντήσει στον Συνήγορο του Πολίτη –ο οποίος περιέγραψε τις ελλείψεις και τα προβλήματα της δομής του Πολυδύναμου Κέντρου Αστέγων σήμερα– έφτασε στο σημείο να προτείνει ακόμα και τη σφράγισή της, επιλέγοντας να κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Είναι αποκαρδιωτικό ότι, ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, ανακαλύπτει υποτιθέμενα προβλήματα του χθες σε μια σημαντική πρωτοβουλία της προηγούμενης διοίκησης για να καλύψει ένα σημαντικό κενό δεκαετιών στην Αθήνα. Γνωρίζει πως ψεύδεται όταν ισχυρίζεται ότι το Πολυδύναμο Κέντρο παρουσίαζε τέτοιου είδους προβλήματα, καθώς όχι μόνο δεν είχε τέτοιες ελλείψεις, αλλά είχε αναγνωριστεί ως διεθνές πρότυπο καλής πρακτικής από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Αλλωστε, η ίδια η εικόνα της πόλης τότε το αποδείκνυε, με εξειδικευμένους «street workers» (γιατί αυτό υπολειτουργεί σήμερα;) να μεταφέρουν συνανθρώπους μας σε δομές – επιτέλους ασφαλείς και αξιοπρεπείς. Καθώς όμως πλέον αυτές έχουν καταστεί αφιλόξενες, οι άστεγοι συνάνθρωποί μας έχουν επιστρέψει στους δρόμους της πόλης. Αρκεί μια βόλτα στο κέντρο για να το διαπιστώσει κανείς. Οι άστεγοι της Αθήνας όμως αξίζουν σεβασμό και αληθινή φροντίδα.

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

                                                           "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 27/03/25


Οι ελληνορθόδοξοι της Συρίας κι εμείς

Κύριε διευθυντά,

Η κραυγή αγωνίας και φόβου που εκφράζει ο Μητροπολίτης Λαττάκειας κ. Αθανάσιος για τους ελληνορθόδοξους αδελφούς μας στη Συρία, στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» 16 Μαρτίου 2025, μας έχει συγκλονίσει για όσα συμβαίνουν εκεί υπό το νέο καθεστώς για τους ελληνορθόδοξους που κατοικούν στη χώρα αυτή αδιαλείπτως από αιώνων.

Η περιγραφή των γεγονότων είναι συγκλονιστική, ο φόβος και ο τρόμος επικρατούν παντού, οι δολοφονίες, οι καταστροφές είναι καθημερινό φαινόμενο, η ζωή τους κρέμεται από μια κλωστή, όπως και οι απειλές κατά της ζωής του Μητροπολίτου.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνορθόδοξοι είναι πολλά και προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς καμιά βοήθεια. Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία και η θλίψη του Μητροπολίτου ότι η Ελληνική Πολιτεία αλλά και η Εκκλησία, τους έχει εγκαταλείψει από χρόνια.

Ουδεμία βοήθεια έχουν λάβει μέχρι σήμερα, ενώ έχουν ανάγκη από οικονομική ενίσχυση, τρόφιμα, ιματισμό και ιατρική βοήθεια.

Η μαρτυρία του Μητροπολίτου κ. Αθανασίου νομίζω ότι δεν πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους. Οπως και σε άλλες περιπτώσεις βοηθείας προς συνανθρώπους μας, ας συσπειρωθούμε και πάλι για να βοηθήσουμε τους αδελφούς μας στην ταλαίπωρη αυτή χώρα.

Η Εκκλησία ας κάνει το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή και με την ευκαιρία των εορτών του Αγίου Πάσχα, ας προσφέρει τα έσοδα από τον δίσκο της Κυριακής 6 Απριλίου από όλες τις εκκλησίες της χώρας στον Μητροπολίτη κ. Αθανάσιο για τις ανάγκες του ποιμνίου του και η πολιτεία ας σπεύσει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς τους δοκιμαζόμενους αδελφούς μας πριν είναι αργά. Οι δήμοι όπως και σε άλλες όμοιες περιπτώσεις ας αναλάβουν τη συγκέντρωση ιματισμού, τροφίμων και ιατροφαρμακευτικού υλικού σε συνεργασία με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών για την προώθησή τους στην Αρχιεπισκοπή Λαττάκειας.

ΑΝΕΣΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Δικηγόρος ε.τ. τ. Πανεπιστημιακός



"Οι άστεγοι της Αθήνας αξίζουν σεβασμό"

Κύριε διευθυντά,

Σε επιστολή της προς την εφημερίδα σας (φ. 14/3/2025), η αρμόδια αντιδήμαρχος Αθηναίων αντί να απαντήσει στον Συνήγορο του Πολίτη –ο οποίος περιέγραψε τις ελλείψεις και τα προβλήματα της δομής του Πολυδύναμου Κέντρου Αστέγων σήμερα– έφτασε στο σημείο να προτείνει ακόμα και τη σφράγισή της, επιλέγοντας να κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Είναι αποκαρδιωτικό ότι, ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, ανακαλύπτει υποτιθέμενα προβλήματα του χθες σε μια σημαντική πρωτοβουλία της προηγούμενης διοίκησης για να καλύψει ένα σημαντικό κενό δεκαετιών στην Αθήνα.

Γνωρίζει πως ψεύδεται όταν ισχυρίζεται ότι το Πολυδύναμο Κέντρο παρουσίαζε τέτοιου είδους προβλήματα, καθώς όχι μόνο δεν είχε τέτοιες ελλείψεις, αλλά είχε αναγνωριστεί ως διεθνές πρότυπο καλής πρακτικής από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Αλλωστε, η ίδια η εικόνα της πόλης τότε το αποδείκνυε, με εξειδικευμένους «street workers» (γιατί αυτό υπολειτουργεί σήμερα;) να μεταφέρουν συνανθρώπους μας σε δομές – επιτέλους ασφαλείς και αξιοπρεπείς. Καθώς όμως πλέον αυτές έχουν καταστεί αφιλόξενες, οι άστεγοι συνάνθρωποί μας έχουν επιστρέψει στους δρόμους της πόλης. Αρκεί μια βόλτα στο κέντρο για να το διαπιστώσει κανείς.

Οι άστεγοι της Αθήνας όμως αξίζουν σεβασμό και αληθινή φροντίδα. Ενα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων σας άλλωστε θα αποδείξει την όλη αλήθεια.

Η παράταξη «Αθήνα Ψηλά»


Τι ξημερώνει στη Δύση;

Κύριε διευθυντά,

Το Economist αναγνωρίζεται γενικά ως το εγκυρότερο εβδομαδιαίο περιοδικό ποικίλης πολιτικής και κοινωνικής ύλης της αγγλόφωνης Δύσης. Διαβάζεται σε όλες τις χώρες τού κόσμου, δημοκρατικές και μη, και τα άρθρα του συχνά θεωρούνται σημεία αναφοράς και διαλόγου. Το τελευταίο τεύχος του ξεκινάει με τρία συγκλονιστικά άρθρα διεθνούς εμβέλειας. Το πρώτο παραθέτει τις δυνατότητες και επιπτώσεις του BCI (Brain-computer interface) και επιβεβαιώνει την έμπρακτη πλέον δημιουργία της νέας γενιάς του ανθρώπινου είδους: χρησιμοποιώντας διαιτητικά, ιατρικά/φαρμακευτικά και μέσα τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) εύποροι μεσήλικες επιδιώκουν πλέον την καταστολή του γήρατος και την επίτευξη ατέρμονης μακροζωίας. Ο θάνατος θα αποτελεί σε λίγα χρόνια θέμα επιλογής του χρόνου και του τρόπου, όχι εξάντληση και καταστολή λόγω γήρατος. Φανταστείτε τις ασύστολες κοινωνικές αντιπαλότητες που θα προκαλέσει μια νέα τάξη «αιωνόβιων πλουσίων»!...

Το δεύτερο άρθρο διαπιστώνει την αδήριτη επιβολή υπερδυνάμεων, όπως ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα, στη διαχείριση της υφηλίου και τη δυναστική, απολυταρχική επιβολή διακυβερνήσεων. Από τα παραδείγματα των τριών υπερδυνάμεων καθοδηγούνται και καλύπτονται μεγάλες περιφερειακές δυνάμεις όπως η Ινδία, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία. Συνταγματικά και δημοκρατικά δικαιώματα πολιτών και θεσμικών παραγόντων καταλύονται απρόσκοπτα με μεγαλόστομες δηλώσεις που διοχετεύονται τεχνηέντως στα πολυσχιδή ΜΜΕ, όπως η δήθεν ναπολεόντεια και τώρα πλέον τραμπική ρήση, «Οποιος σώζει την πατρίδα του δεν (μπορεί να κατηγορηθεί ότι) παραβαίνει τους νόμους της». Το τρίτο άρθρο που συγκλονίζει με την καταιγιστική καταδίκη του προέδρου Τραμπ και του αντιπροέδρου Βανς αναλύει τη νομική βάση της εναντίωσής τους σε δικαστικούς θεσμούς και συγκεκριμένες αποφάσεις δικαστηρίων στις οποίες σταθερά αρνούνται να υπακούσουν. Καταξιωμένοι, συντηρητικοί δικαστές χαρακτηρίζονται «ακροαριστεροί τρελάρες» («radical left lunatic»), ενώ απελάσεις μεταναστών δικαιολογούνται ως κυβερνητικές ενέργειες προστασίας από εισβολείς εχθρικών καθεστώτων (με βάση την Alien Enemies Act του 1798 που ισχύει μόνο εν καιρώ πολέμου!).

Αναφέρομαι περιληπτικά και εν συντομία στα τεράστια αυτά θέματα για να καταδείξω την επαναστατική ευρύτητα της μετουσίωσης που υφιστάμεθα ως πολίτες δημοκρατικών κοινωνιών της Δύσης. Καταναγκασμός σημαίνει έλλειψη δικαιωματικής ελευθερίας. Ομολογώ ότι δεν διαβλέπω εστίες επιστημονικής, ανθρωπιστικής ή πολιτικής «αντεπανάστασης» πουθενά γύρω μας – ακούω μόνον υποτακτικές φωνές. Ελπίζω, φίλοι συν-αναγνώστες, να μη σκοτεινιάσει τελείως στην πολιτισμένη Ευρώπη πριν ανατείλει η επόμενη ηγετική μορφή που θα καθοδηγήσει τα έθνη της.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΟΣΧΟΣ


Οι ύβρεις στη Βουλή και τα αθώα παιδιά

Κύριε διευθυντά,

Περίμενα με ενδιαφέρον την πρόσφατη συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών στη Βουλή με θέμα τα Τέμπη ελπίζοντας να μάθω κάτι πιο ουσιαστικό για το θέμα που απασχολεί, σχεδόν αποκλειστικά, την τρέχουσα πολιτική και όχι μόνον επικαιρότητα.

Το ενδιαφέρον γρήγορα έγινε έκπληξη και στο τέλος δυσφορία για το επίπεδο της «συζήτησης». Ηταν λογικό και αναμενόμενο να υπάρξουν έντονες αντιπαραθέσεις, αλλά οι κραυγές, οι φωνασκίες, οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί, οι ύβρεις, οι ευτελείς συμπεριφορές, το μίσος και η εχθροπάθεια ξεπέρασαν τα όρια.

Τη «συζήτηση» παρακολουθούσαν και μαθητές σχολείων, ακόμη και δημοτικού, στο πλαίσιο εκπαίδευσης, ενημέρωσης, επιμόρφωσης σχετικά με τη λειτουργία της Βουλής ως πυλώνα των δημοκρατικών θεσμών. Θα ήθελα να μάθω τι αποκόμισαν τα παιδιά από αυτή τη διαδικασία; Πόσο χρήσιμη ήταν αυτή η εμπειρία, τα στοιχεία της οποίας εξ αντικειμένου, λόγω ηλικίας, αδυνατούν να επεξεργαστούν; Υπήρξε κάτι που να εμπνεύσει σεβασμό για τον θεσμό ή συμψηφίστηκε η εικόνα αυτή με τους καυγάδες στο σχολείο; Μεγαλώνοντας, έχουν όλον τον καιρό να απομυθοποιήσουν πολλά, αλλά γιατί πρέπει αυτό να γίνει τόσο νωρίς; Φυσικά, τα παιδιά δεν μπορούν να μεγαλώνουν αποκομμένα από την πραγματικότητα, αλλά δεν χρειάζεται να μπολιάζονται με την απαξίωση των πάντων που καταφέραμε εμείς οι ενήλικοι.

ΝΙΝΑ ΜΑΝΩΛΑΚΗ
Παιδίατρος Αθήνα