"...Είναι ολοφάνερο άπό αυτά πού προηγούνται ότι η αλήθεια τής πραγματικότητας απέχει αίσθητά άπό τήν ανεύθυνη δημαγωγία. Όπως, είναι εξίσου αλήθεια, ότι τό σύστημα υγείας, κοινωνικής προστασίας καί βασικής περίθαλψης θα πρέπει νά αναθεωρηθούν σέ βάθος στή χώρα μας άπό υπεύθυνους ανθρώπους καί όχι άπό αδί­στακτους πωλητές ψευδαισθήσεων. ..."

Δύο κείμενα παρέμβασης, από την "ΕΣΤΙΑ"

Είναι ευχάριστο άτι ό Σεβ. δέν αρνείται ότι ό καθένας μας έχει μίαν Πατρίδα, ίτι ανήκει σέ έναΈθνος, ανεξάρτητα αν τήν μέλλουσα αιώνια Πατρίδα επιζητεί. Καί επειδή ό Σεβ. επικαλέστηκε χωρία τής Άγιας Γραφής επικαλούμαι ομιλία «Πε­ρί αγάπης τής Πατρίδος» του Κωνσταντίνου Οικονόμου τοΰ έξ Οικονόμων (1780-1857). Ή ομιλία βρίσκεται στους «Λόγους» του (επιμέλεια Θεοδ. Σπεράντσα, Αθήναι 1971, σελ. 333-365). Ή ομιλία εκφωνήθη­κε τό 1819 στίς Κυδωνιές τής Μικράς Ασί­ας.

Γράφει ό αείμνηστος διδάσκαλος του Γένους: «Λέγω πρώτον, ότι χρεωστεΐς χρι­στιανέ, καθ' ο χριστιανός, νά αγαπάς καί νά ευεργετής τήν Πατρίδα. Σέ προστάζει ό θείος νόμος: "αγαπήσεις τόν πλησίον σου ώς σεαυτόν". Πλησίον σου είναι βέβαια πάς άνθρωπος, αλλά ποίος νά είναι πλησιέστε­ρος σου παρά τους συγγενείς καί  όμοπίστους καί συμπολίτας σου; Ούτοι είναι οί αδελφοί σου, οΐτινες συγκατοικοΰσι μετά σου εις μίαν καί τήν αυτήν χώραν, ωσάν είς μίαν καί τήν αυτήν οίκίαν». Είναι αυτό πού γράφει στον Τιμόθεο ό Απ. Παύλος, ότι ό Επίσκοπος πρέπει πρώτα νά διευθύνει κα­λά τό σπίτι του, γιατί όπως γράφει: «Άν κά­ποιος δέν ξέρει νά κυβερνήσει τό ίδιο του τό σπίτι, πώς θά φροντίσει τήν εκκλησία τού Θεού»(Τιμ.Α'γ'6).

Όλα ξεκινάνε άπό τήν οικογένεια, πη­γαίνουν στην Πατρίδα καί άπό έκεΐ στην οικουμένη. Ό Κων. Οικονόμος τονίζει ότι ό Κύριος πρώτος δίδαξε τήν αγάπη στην  Πα­τρίδα. "Αν καί ή Ναζαρέτ ήταν πόλις μέ όχι καλό όνομα Εκείνος ποτέ δέν τήν άρνήθηκε.Όταν φάνηκε στον Απ. Παύλο καί αυτός τόν ρώτησε ποιός είναι απάντησε: « Έγώ είμί Ιησούς ό Ναζωραϊος, ον σύ διώκεις». Δέν τοΰ είπε ότι είναι ό κοσμοπολίτης... Τους μαθητές Του απέστειλε «προς τά πρόβατα τά άπολωλότα οίκου Ισραήλ» καί όταν αντίκρισε τήν Ιερουσαλήμ «έκλαυσεν έπ' αυτή» (Λουκ. ιθ' 41). Ό Απ. Παύλος, ό όποόος είπε ότι γιά τόν θεό δέν υπάρχουν διακρίσεις φυλών, εθνών κ.λπ., έδειξε πολ­λές φορές τήν αγάπη πού είχε στην Πατρί­δα του. Στους Ρωμαίους έγραψε: «"Επειτα άπό όλα αυτά αναρωτιέμαι: μήπως ό Θεός απέρριψε τό λαό του; Αποκλείεται! Γιατί καί έγώ είμαι Ισραηλίτης, απόγονος τού Αβρα­άμ, άπό τή φυλή τού Βενιαμίν. Δέν άπέρριψε λοιπόν ό Θεός τόν λαό του, πού άπό πα­λιά τόν ξεχώρισε καί τόν αγάπησε» (Ρωμ. Ια' 1-2).

Ή Αγία Γραφή, όπως γράφει ό Κων. Οίκονόμος, σημειώνει πως η στέρηση τής Πατρίδας ήταν ποινή πού έστελνε ό Θεός στους Ιουδαίους, όδταν αυτοί «είδωλολάτρουν». Καί αυτοί επέστρεφαν στην Πατρί­δα όταν μετάνιωναν. Ό Οίκονόμος τονίζει ότι έκ φύσεως ό άνθρωπος αγαπά τήν οικο­γένεια του καί τήν Πατρίδα του, ώστε όπως είπε: «Μόνος ό αναίσθητος καί ό απάνθρω­πος δύναται νά λησμονήση τήν προς τήν Πατρίδα στοργήν... Τοιούτοι γίνονται μό­νον όσοι έκ τής κακοηθείας καί τρυφής  δι­εφθαρμένοι τάς ψυχάς άποβαίνουσιν, όλοι σάρκες, νοΰ καί φρενών κεναί. Οι τοιούτοι μόνοι λέγουσι καί φρονούσι τό Σαρδαναπάλιον καίπεριφίλαυτον καί βάρβαρον εκείνο γνωμικόν "Τω γάρ καλώς πράσσοντι πάσα γή πατρίς"».

Ό Αρχιεπίσκοπος Τιράνων καί πάσης Αλβανίας Αναστάσιος τονίζει μέν ότι ή Ορθοδοξία ούδενός λαού αποτελεί ιδιοκτησία, καί ότι «επιβάλλεται ή καλλιέργεια τής οικουμενικής συνειδήσεως τής 'Ορθο­δοξίας», όμως σημειώνει ότι είναι «φυσικό καί αναγκαίο ό σεβασμός καί ή διατήρηση τής ταυτότητος μας» καί προσθέτει ότι «τό ορθόδοξο ήθος επιβάλλει ειλικρινή σεβα­σμό προς τήν ιδιοτυπία τού κάθε λαού καί πολιτισμού» (Αναστασίου Αρχ. Tιρ. καί πά­σης Αλβανίας «Παγκοσμιότητα καί  Ορθο­δοξία», έκδ. «Ακρίτας», Αθήναι 2000, σελ. 271-272), κάτι πού απορρίπτει ό κοσμοπο­λιτισμός καί η παγκοσμιοποίηση.

Ό Αρχιεπίσκοπος Ίώβ δέν είναι ό μό­νος πού μπροστά άπό τήν Πατρίδα καί τήν Ορθοδοξία βάζει τήν παγκοσμιοποίη­ση. Πολλοί επιχειρηματίες, κοινωνιολόγοι, ιστορικοί καί φιλοσοφούντες τήν βλέπουν θετικά, θεωρούν ότι ό (Δυτικός) Χριστιανι­σμός καί τό Ισλάμ οδήγησαν στή μισαλλο­δοξία καί στους διωγμούς, τό ίδιο καί οι δι­αμάχες συμφερόντων μεταξύ τών κρατών. Ωστόσο ορισμένοι μέ δέος βλέπουν καί τους κινδύνους άπό αυτήν. Ό ιστορικός Ζάκ Λέ Γκόφ λχ γράφει μέν ότι «πρέπει νά αναπτυχθούν οι θεσμοί, τά κινήματα καί τά ιδανικά πού αποσκοπούν στό θρίαμβο μιας παγκοσμιοποίησης, ή οποία θά διασφαλίζει τή δίκαιη κατανομή τοΰ πλούτου καί τήν ειρήνη», αλλά επισημαίνει: «Ή παγκοσμι­οποίηση πού δολοφονεί τήν διαφορετικό­τητα είναι μιά κακή, καταστροφική
παγκο­σμιοποίηση» («Ποια παγκοσμιοποίηση;»·, έκδ. «Εξάντας», Ομιλία Λέ Γκόφ, σελ. 31). Ό Ευστράτιος Αλμπάνης διαπιστώνει πώς οι ταχύτατες μεταβολές πού συμβαίνουν στή ζωή τών ανθρώπων «παρέχουν  δυνα­τότητες θετικής ή αρνητικής εξέλιξης, πε­ρισσότερης ελευθερίας καί πληρέστερης καθυπόταξης» καί τονίζει ότι υπεύθυνος γιά τίς επιλογές καί γιά τήν περαιτέρω  κα­τεύθυνση τού πλανήτη είναι αποκλειστι­κά ό ίδιος ό άνθρωπος (Εύστρ. Β. Αλμπάνη «Παγκοσμιοποίηση», έκδ. «Τροχαλία» 1998, σελ. 316).

Ειδικότερα, τήν μεγίστη ευθύνη έχουν αυτοί πού κρατούν τις τύχες τών ανθρώπων στά χέρια τους. Ή 'Ορθοδοξία δέν έχει σχέση μέ τους ισχυρούς τής Γής, διότι ό θεός «τα ασθενή τού κόσμου έξελέξατο ίνα καταισχύνη τά ισχυρά» (Κορ. Α' α' 27). Γιά τήν Ορθοδοξία η μαρτυρία στον σύγχρονο ειδωλολατρικό κόσμο είναι ή επι­ταγή τού Θεού καί όχι ό συσχηματισμός μέ αυτόν (Ρωμ. β' 2).

*Δημοσιογράφος -συγγραφέας

"ΕΣΤΙΑ", 22/04/19

                                                 "ΕΣΤΙΑ", 22/04/19

ΤΟΥ ΑΘΑΝ. Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Τό ότι ό κ. πρωθυπουργός υποπίπτει συνεχώς 

σέ γλωσσικά ατοπήματα καί έχει μιά ιδιαίτερη τάση να 

διαστρεβλώνει τήν πραγματικότητα κατά προκλητικό 

τρόπο, κάθε άλλο παρά τυχαία γεγονότα είναι 

ΤΑ ΠΕΡΙΦΗΜΑ γλωσσικά μαργαριτάρια του κ.  πρωθυ­πουργού έχω τήν προσωπική εντύπωση ότι όχι μόνον δέν είναι τυχαία αλλά σκοπίμως γίνονται. Ιδού γιατί. Ό κ. Τσίπρας όταν «σπούδαζε» στά μαρξιστικά-λενινιστικά καταγώγια είχε μάθει ότι πρέπει νά μιλάει τή γλώσσα του λαού. Ήτοι μιά κακοποιημένη καί χυδαία στην εκφο­ρά της διάλεκτο, όπου κυριαρχούν περί τίς 300 περίπου λέξεις άπα τίς 235.000 πού διαθέτει ή πλούσια ελληνική γλώσσα. Στά ίδια σεμινάρια θά είχε διδαχθεί ότι σέ κα­θεστώτα «σωτηρίας» τών λαών ο κοσμάκης πρέπει νά είναι όσο πιο απαίδευτος γίνεται, γιά νά μήν έχει κριτι­κά πνεύμα, πού είναι αντίθετο μέ τή σιδερένια λενινι­στική λογική.

Στό πλαίσιο αυτό λοιπόν, τό όποιο εκπαιδευτικό σύ­στημα πρέπει νά είναι κρατικό-κομματικό καί όσο πιό χα­μηλού επιπέδου γίνεται. Έτσι ώστε όταν oι «σωτήρες» του λαού απευθύνονται σέ αυτόν, ό κόσμος νά μήν κα­ταλαβαίνει σχεδόν τίποτε. Δέν είναι περίεργο συνεπώς τό γεγονός ότι γνωστοί δικτάτορες, όπως τό ίνδαλμα του κ. Τσίπρα, ό αποβιώσας Φιντέλ Κάστρο, όταν μιλούσαν ol λόγοι τους κρατούσαν έως καί 3 ώρες. Ήταν βέβαιο έτσι ότι κανείς δέν θά συγκρατούσε τίποτε άπό τή λογοδιάρροια.

Στή βάση τής λογικής αυτής τά γλωσσικά λάθη του πρωθυπουργού στην ουσία γίνονται γιά νά κολακεύουν τό κοινό πού τόν παρακολουθεί καί στό όποιο ό ομιλητής  είθισται νά πουλάει φύκια γιά μεταξωτές κορδέλλες.  Πε­ρίπου φαντάζομαι επίσης τίς σκέψεις πού κάνουν οι διά­φοροι σύμβουλοι του πρωθυπουργού, ετοιμάζοντας τίς διάφορες ομιλίες πού ό κ. Αλέξης Τσίπρας καλείται νά κάνει. Οι συγγραφείς άπό μέσα τους γνωρίζουν τά βα­θιά μεσάνυχτα πού έχει ό κόσμος γιά σοβαρά θέματα της ζωής του, καί επειδή χαίρονται γι' αυτό μέ βαθύτατη  πε­ριφρόνηση του σερβίρουν ό,τι θέλουν.

Γιά παράδειγμα, ποιος θά καθήσει νά ψάξει τήν πο­ρεία τών δαπανών υγείας στή χώρα μας άπό τό 2012 έως καί τό 2017. «Ρίχτε στό λαουτζίκο κοινωνική ευαισθησία καί τό παιχνίδι κερδήθηκε» λένε οί μεγάλοι  επικοικοινωνιολόγοι του Μεγάρου Μαξίμου. Καί δέν έχουν άδικο. Άπό τό 2012 έως καί σήμερα oι μπαροϋφες του Αλέξη Τσίπρα οδηγούν μέ σιγουριά στή στρατόσφαιρα. Είναι όμως καί κλειδί επιτυχίας γιά τόν κ. πρωθυπουργό.

Πρόσφατα λοιπόν, ό κ.Τσίπρας μιλώντας μέ τό γνω­στό κοροϊδευτικό γιά τους αντιπάλους του ύφος έλε­γε: «...."Εχει σταματήσει έδώ καί τρία χρόνια η συρρί­κνωση καί η υποβάθμιση τών δομών καί υπηρεσιών υγεί­ας. Καί έχει ξεκινήσει σιγά-σιγά άλλά σταθερά, πιστεύω,
μιά αντίστροφη πορεία. Αυτή τής ουσιαστικής ενίσχυ­σης καί, έν τέλει, τής έπαναθεμελίωσης τής καθολικό­τητας τής υγειονομικής περίθαλψης γιά όσους καί όσες ζουν σέ αυτή τή χώρα. Ανεξαρτήτως είσοδήματος, ανε­ξαρτήτως ασφαλιστικής ικανότητας, ανεξαρτήτως κοι­νωνικής δέσης, ανεξαρτήτως καταγωγής ή οποιουδήπο­τε άλλου προσδιορισμού...». Νά όμως όπου πέρα άπό τά βαρύγδουπα λόγια υπάρχει ή αριθμητική  πραγματικότη­τα. Αυτή πού διαψεύδει τή ρητορεία τής προπαγάνδας. Ή συνολική χρηματοδότηση τής υγείας άπό 8,41 % του ΑΕΠ πού ήταν τό 2013 μέ τους «νεοφιλελεύθερους», περιορίστηκε τήν εποχή τών «ευαίσθητων» σέ 8,04% του ΑΕΠ τό 2017, μαθαίνουμε άπό τό δελτίο τών λογα­ριασμών υγείας τής Στατιστικής Αρχής. Δέν είναι καί πο­λύ κακό θά Ισχυριστεί κάποιος.

«.. .Ή αλήθεια δμως είναι ότι κατά τή διακυβέρνηση τών ευαίσθητων, οί κρατικές δαπάνες γιά τήν υγεία περιορίστηκαν άπό 4,8 δισ. εύρώ τό 2013 σέ 3,9 δισ. εύρώ τό 2017. Τήν ίδια περίοδο οί δα­πάνες υγείας τών ασφαλιστικών ταμείων, πού προέρχο­νται κυρίως άπό είσφορές εργοδοτών καί εργαζόμενων, παρέμειναν σχεδόν σταθερά στά 4,8 δισ. εύρώ, όπως επί­σης καί οί ιδιωτικές δαπάνες γιά τήν υγεία πού παραμένουν παρά τήν κρίση πάνω άπό 6,6 δια εύρώ, περισσότε­ρες άπό τίς κρατικές δαπάνες...» μας πληροφορεί ό κα­λός συνάδελφος Σεραφείμ Κωνσταντινίδης.

Γιά νά προσθέσει ότι: «... Άπό τή συνολική δαπάνη υγείας ο κρατικός προ­ϋπολογισμός καλύπτει πλέον τό 27,5% ένώ τό 2013 κα­λυπτόταν τό 30,5%! Οι οπαδοί -του ασφαλιστικού συ­στήματος Πινοσέτ"(!) πλήρωναν μεγαλύτερο μέρος της υγείας. Οι ασφαλιστικοί οργανισμοί πλήρωσαν τό 2017 τό 33,3% τών δαπανών. Γιά προφανείς λόγους η δαπά­νη ιδιωτικής ασφάλισης αυξήθηκε στό 4% τής συνολικής δαπάνης ένώ επίσης αυξήθηκαν oι πληρωμές ιδιωτών πού επιβαρύνονται μέ 34,8% τών εξόδων υγείας». Ποιος κάθεται όμως νά ασχοληθεί μέ τέτοια θέματα, όταν πι­στεύει ότι κάποιοι «μάγοι» θά τού λύσουν τά προβήματά του μέ τό μαγικό ραβδί τής ύπερφορολόγησης.

Παράλληλα, μειώθηκαν οί δαπάνες γιά κοινωνική προστασία. «Οι καθαρές κοινωνικές παροχές άπό 42,9 δια εύρώ τό 2014 περιορίστηκαν στά 42,5 δια εύρώ τό 2016...».

Είναι ολοφάνερο άπό αυτά πού προηγούνται ότι η αλήθεια τής πραγματικότητας απέχει αίσθητά άπό τήν ανεύθυνη δημαγωγία. Όπως, είναι εξίσου αλήθεια, ότι τό σύστημα υγείας, κοινωνικής προστασίας καί βασικής περίθαλψης θα πρέπει νά αναθεωρηθούν σέ βάθος στή χώρα μας άπό υπεύθυνους ανθρώπους καί όχι άπό αδί­στακτους πωλητές ψευδαισθήσεων.

*'Επίτιμος Διεθνής Πρόεδρος "Ενωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων