"...Οσο είναι δύσκολο να καταλάβουμε πώς ο κ. Παπαδημούλης θα ελάμβανε μέρος σε έναν αγώνα τάε κβον ντο χωρίς να φάει της χρονιάς του, άλλο τόσο είναι δύσκολο να κατανοηθεί πώς μπορεί ένας αθλητής, κλεισμένος μια ζωή στον λαμπρό του μικρόκοσμο, να κάνει ξαφνικά τον ευρωβουλευτή, ανάμεσα στις πιο πονηρές και καμπίσιες αλεπούδες της Ευρώπης, χωρίς να τον κάνουνε περιτύλιγμα για σοκολατάκια «Τζοκόντα»...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 26-28/04/19

"ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ",
του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Ξέρω κάποιους νέους υποψήφιους ευρωβουλευτές και δημοτικούς συμβούλους που ποτέ στη ζωή τους δεν έχουνε ανοίξει να διαβάσουν μιαν εφημερίδα. Μπερδεύουν τον Νομό Ημαθίας με τον νομό Ημιμαθείας, αγνοούν σε ποια χώρα ακριβώς πέφτει το Στρασβούργο το κακούργο, αλλά θα πάνε να μας υπερασπίσουν επαρκώς σε έναν χώρο που δεν κατέχουν, δεν καταλαβαίνουν και κάποιοι απ' αυτούς, λόγω ιδεολογικού τάκου, δεν εκτιμούν.

Και είναι και άλλοι που έκαναν μια τετραετία στην Ευρωβουλή και δεν κατάλαβαν τίποτε, δεν είδαν τι συνέβαινε, απλώς τους είδαν οι άλλοι, και όντας φορείς μιας αμέριμνης ιδεοληψίας, συνεχίζουνε να καταριούνται την Ευρώπη που δεν τους αρέσει, σε αντίθεση, βέβαια, με την υπέροχη Βενεζουέλα που είναι αξιολάτρευτη.

Είναι κι έτεροι, που κατάγονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, όπως αθλητές, ηθοποιοί, πρωταθλητές στο τάε κβον ντο, καλοί στο θέατρο, ή στα σίριαλς, που τους κάλεσε κάποιο κόμμα και αυτοί αίφνης πίστεψαν πως είναι πλασμένοι για την πολιτική, το αξίζουν, και πως δι' επιφοιτήσεως θα πάνε εκεί πάνω στα κορόιδα τους Ευρωπαίους και θα τους δώσουνε ένα σκληρό μάθημα.

Και, βέβαια, όσο είναι δύσκολο να καταλάβουμε πώς ο κ. Παπαδημούλης θα ελάμβανε μέρος σε έναν αγώνα τάε κβον ντο χωρίς να φάει της χρονιάς του, άλλο τόσο είναι δύσκολο να κατανοηθεί πώς μπορεί ένας αθλητής, κλεισμένος μια ζωή στον λαμπρό του μικρόκοσμο, να κάνει ξαφνικά τον ευρωβουλευτή, ανάμεσα στις πιο πονηρές και καμπίσιες αλεπούδες της Ευρώπης, χωρίς να τον κάνουνε περιτύλιγμα για σοκολατάκια «Τζοκόντα».

Τα κόμματα, άραγε, όλα τα κόμματα, δεν πρέπει να διαθέτουνε ένα σχετικό, αυστηρότατο ΑΣΕΠ, από το οποίο να περνούνε όσοι προορίζονται για υποψήφιοι, τουλάχιστον στην Ευρωβουλή, όπου κινδυνεύουμε να κάνουνε μεγαλύτερη ζημιά, αλλά και στους δήμους όπου επίσης εκτονώνεται πολύς νέος κόσμος με αμφίβολα αποτελέσματα;

Γενικώς, όλα τα κόμματα, όποτε πήρανε παντελώς άσχετους ή ψώνια μέσα στις τάξεις τους τα πλήρωσαν, εν τέλει, ακριβά. Μάλλον εμείς, βέβαια, τα πληρώσαμε και ακόμα τα πληρώνουμε. Διότι οι ασύμβατοι, οι ευκαιριακοί, είναι συνήθως φύρα, αλλά το οψώνιον είναι ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο, διότι έχει την καταδίκη του μυαλού του και αργά ή γρήγορα θα εκραγεί. Δεν γλιτώνουμε. Θα καβαλήσει, θα αυτονομηθεί, θα διολισθήσει στο παραλήρημα και την αλαζονεία. Θα πιστέψει ότι δικαιούται την εξουσία θεόθεν, και χωρίς κανέναν φραγμό. Από ένα σημείο και πέρα που η εξουσιοφρένεια θα επιδεινωθεί, γίνεται ανεξέλεγκτο. Σύνδρομο του Σωτήρος, αυτοκρατορικό σύνδρομο, ναρκισσισμός και αυτο-μυθολογία αποτελειώνουν την κατάσταση.

Ισως, απ' την άλλη, κάποια κόμματα παίρνουνε τέτοιους υποψήφιους είτε διότι και οι ηγεσίες τους δεν είναι πολύ διαφορετικού φυράματος, είτε επίτηδες. Να έχουνε και μερικούς μπαλαδόρους, καρατίστες ή ηθοποιούς για φωτοσκίαση. Ή, προς χρήση. Μερικά αξιοθέατα. Συν καμιά σπάνια ποικιλία από το τμήμα φυτών της Leroy Merlin για εξωραϊσμό του χώρου. Γλαστροειδείς επιλογές που όμως έχουνε το όχι σπάνιο προσόν να υπακούνε τυφλά στο κόμμα διότι, ως ανήξεροι, δεν διαθέτουν τα κριτήρια της προσωπικής γνώσης και άποψης. Και θα παίρνουνε και παχυλό μισθό, κάτι που συνηγορεί πολύ πειστικά στην αφωνία ή στην υπόκλιση. Επιπλέον θα είναι και μάλλον ευγνωμονούντες που περνούνε μια χαρά και δεν λένε ποτέ όχι - μερικές φορές, ίσα ίσα, είναι και φανατικότεροι του βασιλέως: σαν τον υποψήφιο ευρωβουλευτή - αθλητή που χρησμοδότησε ότι η Δεξιά και ο φασισμός ταυτίζονται. Οπως η βούρτσα με άλλα ομόηχα.

Και το θέμα είναι πως μυαλό δεν βάζουμε. Ούτε εμείς οι ψηφοφόροι, ούτε τα κόμματα. Και δεν είναι μόνο ότι διαλέγουνε συχνά ασύμβατες φίρμες, αλλά, βάσει του αταβισμού του αίματος, επιλέγουνε και γόνους - κάτι που εμπίπτει ανάποδα στην έννοια της συλλογικής ευθύνης: αφού ο μπαμπάς τα κατάφερε στη μουσική, άρα η κόρη μπορεί να τα καταφέρει στην αστροναυτική ή στην Ευρωβουλή. Τρομερό συμπέρασμα.

Αφού ο μπαμπάς εκτελέστηκε ως ήρωας (ή προδότης), κάτι επίσης πολύ σχετικό, αρκεί που το όνομά του είναι γνωστό, άρα και κατά συνεπαγωγή, και ο υιός, ή η κόρη θα αλιεύσει ψήφους, ως ιστορικός αντίλαλος, απ' τους ιδεολογικώς παλαιούς, απ' τα τραβηγμένα χειρόφρενα.


Διότι το παν είναι η προοδευτικότητα. Και σκέψου πόσο παχύνοα πρέπει να θεωρούν τον ελληνικό λαό αυτοί οι άνθρωποι, ώστε να του προτείνουνε τέτοιους υποψήφιους για την Ευρωβουλή. Πόσο περιφρονητική άποψη έχουνε για τους ψηφοφόρους - και από την άλλη πόσα οψώνια είναι έτοιμα να το πιστέψουν και να κατεβούνε, όχι σε καμιά πασαρέλα, αλλά σε έναν στίβο εξόχως περίπλοκο, μοιραίο και σοβαρό για τη χώρα, ενώ ενδεχομένως δεν έχουνε ανοίξει ούτε καν εφημερίδα, ποτέ, στη ζωή τους. Και το χείριστο: εμείς να τους ψηφίζουμε, παρ' όλα αυτά.

Κύκλω οι ασεβείς περιπατούν. Ακρη δεν βρίσκεις εύκολα - αλλά: εάν τα κόμματα απ' την αρχή περνούσαν από αυστηρό κόσκινο τους υποψηφίους με κριτήρια σοβαρότητας, σχετικής, έστω, όχι απόλυτης γνώσης και επάρκειας και όχι με όρους λαϊφστάιλ και άσχετης δημοσιότητας, τότε και οι ψηφοφόροι θα διάλεγαν αναγκαστικά καλύτερους - όσο και να υπάρχει μια ροπή προς όσους συχνάζουν απλώς στο γυαλί.

Και απ' την άλλη, είναι και κάποιο είδος ευτελισμού της χώρας να στέλνει στο Ευρωκοινοβούλιο περιπτώσεις ανθρώπων που τους λείπει η στοιχειώδης επάρκεια να διεκδικήσουν τα συμφέροντά μας απέναντι σε σπεσιαλίστες, πολυσπουδαγμένους και γνώστες βαθείς του παιχνιδιού. Πώς το λέει ο Ντίνος;

«Στο καφενείο των κυνηγών δεν δίνουν ραντεβού οι πέρδικες». Κι όμως, αυτό συμβαίνει και μάλιστα συχνά. Κορίτσια της παλιάς πασαρέλας να θέλουνε να πάνε να τα βάλουνε με τους γίγαντες στην Ευρωβουλή. Sui generis και ιδιοσυχνότητες να αντιπαρατεθούν σε πολυδαείς καραβάνες. Ε, τότε γιατί να μην στείλουμε και τον κ. Φίλη στον Μαραθώνιο της Ολυμπιάδας, ή εμένα στο πρωτάθλημα κικ μπόξινγκ;