Κάποτε που η πολιτική είχε ήθος και οι πολιτικοί ανταγωνίζονταν στην επίδειξη πολιτικού πολιτισμού, κάτι τέτοια περιστατικά θα ήταν αδιανόητα. Κι αν εκδηλώνονταν έστω μία φορά, πριν από την ομόθυμη καταδίκη τους από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ο πρωθυπουργός θα έσπευδε από την πρώτη στιγμή και θα είχε εκπαραθυρώσει τον υπουργό του, ο οποίος υπερέβη τα όρια, και δη σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπως το να σέβεσαι την αναπηρία του αντιπάλου σου. Εδώ όχι μόνο δεν αποδοκιμάζεται η ελεεινή συμπεριφορά ενός υπουργού, αλλά ο πρωθυπουργός επιπλέον τον καλύπτει, τον επιδοκιμάζει, και χρησιμοποιεί την πρόταση μομφής της ΝΔ ως εργαλείο και τη μετατρέπει σε συζήτηση και ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Ο δε υπουργός του κοροϊδεύει κι από πάνω, δηλώνοντας ότι όσα έγραψε στο Facebook κατά του Κυμπουρόπουλου ήταν... «πολιτική κριτική»!!! Κι ύστερα αναρωτιόμαστε πώς έχει εξελιχθεί έτσι η ελληνική κοινωνία, και γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν, και ποιας προστασίας απολαύουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ποια είναι τα δικαιώματά τους, και ποιοι τα καταστρατηγούν. Οταν η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός ο ίδιος, συμπεριφέρονται κατ' αυτόν τον τρόπο, αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν υπόσταση. Δείχνουν απλώς ότι οδεύουμε συνεχώς «όλο και πιο χαμηλά»...

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/19

"ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/19

"ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/19

Στηρίζει την αθλιότητα
Είχε «μαλλιάσει» κατά το κοινώς λεγόμενο η γλώσσα μου να τονίζω, κάθε φορά που αυτός ο ψευτονταής «πολλά βαρύς και όχι» υπουργός Πολάκης έκανε εμετό πάνω σε ανθρώπους, σε χαρακτήρες, σε υπολήψεις, ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανείς Πολάκης. Υπάρχει μόνο ο Τσίπρας, ο οποίος τον επαινεί κάθε φορά που εκτοξεύει τα εμέσματά του κατά των αντιπάλων του, τον επικροτεί, τον στηρίζει, εν τέλει τον κατευθύνει να κάνει ό,τι κάνει. Είχα προσθέσει δε, ότι σε μια οποιαδήποτε άλλη ευνομούμενη χώρα, αυτός ο τύπος όχι υπουργός δεν θα ήταν, αλλά ούτε κλητήρας σε υπουργείο. Και είχα επανέλθει στις ευθύνες του πρωθυπουργού, τονίζοντας ότι από τη στιγμή που τον ανέχεται παρότι είναι μια τραγωδία η παρουσία του στην κυβέρνηση και μάλιστα σε έναν καίριο τομέα κυβερνητικής πολιτικής, όπως το ΕΣΥ, είναι φανερό ότι πίσω απ' ό,τι δηλώνει ή πράττει αυτός ο τύπος είναι ο Αλ. Τσίπρας.

Χθες, επιβεβαιώθηκα πανηγυρικά, με τρόπο μάλιστα που δεν σηκώνει την παραμικρή αμφισβήτηση, ότι δεν υπάρχει κανείς Πολάκης - υπάρχει μόνο ο Τσίπρας. Αντιδρώντας στην πρόταση μομφής που πρόκειται να καταθέσει κατά του υβριστή Πολάκη η ΝουΔού για την άθλια, ρατσιστική επίθεση που εξαπέλυσε κατά του ΑμεΑ υποψηφίου της ΝουΔου Κυμπουρόπουλου, είπε τα ακόλουθα, απίστευτα για πρωθυπουργό: «(Η ΝΔ) επιθυμεί να βάλει στο επίκεντρο της κουβέντας το αν το ύφος του Παύλου Πολάκη είναι καλό ή κακό, εάν είναι ευγενής ή αγενής, καθώς κατάγεται και από τα Σφακιά και γνωρίζει το ύφος το αψύ των Σφακιανών»!!!

Ολο και πιο χαμηλά

Κάποτε που η πολιτική είχε ήθος και οι πολιτικοί ανταγωνίζονταν στην επίδειξη πολιτικού πολιτισμού, κάτι τέτοια περιστατικά θα ήταν αδιανόητα. Κι αν εκδηλώνονταν έστω μία φορά, πριν από την ομόθυμη καταδίκη τους από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ο πρωθυπουργός θα έσπευδε από την πρώτη στιγμή και θα είχε εκπαραθυρώσει τον υπουργό του, ο οποίος υπερέβη τα όρια, και δη σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπως το να σέβεσαι την αναπηρία του αντιπάλου σου.

Εδώ όχι μόνο δεν αποδοκιμάζεται η ελεεινή συμπεριφορά ενός υπουργού, αλλά ο πρωθυπουργός επιπλέον τον καλύπτει, τον επιδοκιμάζει, και χρησιμοποιεί την πρόταση μομφής της ΝΔ ως εργαλείο και τη μετατρέπει σε συζήτηση και ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Ο δε υπουργός του κοροϊδεύει κι από πάνω, δηλώνοντας ότι όσα έγραψε στο Facebook κατά του Κυμπουρόπουλου ήταν... «πολιτική κριτική»!!!

Κι ύστερα αναρωτιόμαστε πώς έχει εξελιχθεί έτσι η ελληνική κοινωνία, και γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν, και ποιας προστασίας απολαύουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ποια είναι τα δικαιώματά τους, και ποιοι τα καταστρατηγούν. Οταν η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός ο ίδιος, συμπεριφέρονται κατ' αυτόν τον τρόπο, αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν υπόσταση. Δείχνουν απλώς ότι οδεύουμε συνεχώς «όλο και πιο χαμηλά»...

Και θα μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα από σχετική δήλωση του Σταύρου Θεοδωράκη, η οποία με εκφράζει απόλυτα: «Τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία», είπε, «δεν είναι κάτι που μπορεί να καταργήσει ο οποιοσδήποτε υπουργός. Είναι κατοχυρωμένα με αγώνες και προφανώς θα πρέπει να γίνονται σεβαστά από όλους, είτε αυτοί είναι υπουργοί, είτε είναι άλλα στελέχη της κυβέρνησης (...) το δικαίωμα του ενός είναι σημαντικό σε μια σύγχρονη πολιτεία. Αυτό πρέπει να γίνει πράξη όμως και όχι ευκαιριακά. Πρέπει με κάθε ευκαιρία να επαναλαμβάνουμε τη θέλησή μας, το δικαίωμα του ενός να είναι δικαίωμα». Πολάκη μου. (Αυτό είναι δικό μου, όχι του Σταύρου...).

Η εξαίρεση

Και επί τη ευκαιρία δεν μπορώ να μην εξάρω τη στάση του φίλου μου του Νίκου Φίλη, ο οποίος σε εντελώς διαφορετικό κλίμα από αυτό που επιχείρησε να δώσει, καλύπτοντας τον Πολάκη, ο πρωθυπουργός, είπε ότι «δεν είναι εικόνα αυτή» και πρόσθεσε ότι «(ο Πολάκης) δεν εκπροσωπεί το ήθος του ΣΥΡΙΖΑ. Αδικεί την προσπάθεια της κυβέρνησης να στηρίξει την προσπάθεια υπέρ των ΑμεΑ και των οικογενειών τους».

Μάλιστα, όπως τόνισε, ο Πολάκης θα πρέπει να επανορθώσει για τη συγκεκριμένη ανάρτηση. «Πρέπει να βρει τρόπο να επανορθώσει αυτή την αστοχία του», είπε και σημείωσε: «Πιστεύω ότι διερμηνεύω τα αισθήματα όλων των συναδέλφων του ΣΥΡΙΖΑ».

Η τοποθέτηση έγινε στη Βουλή, πριν, επαναλαμβάνω, λάβει τον λόγο ο Τσίπρας, και οφείλω να σημειώσω ότι χειροκροτήθηκε από ορισμένους βουλευτές του κόμματος (για να μην τους βάζουμε όλους στο τσουβάλι του Πολάκη...).

«Στημένο» ρινγκ

Ακου λέει κατάγεται από τα Σφακιά και είναι το «αψύ» ύφος των Σφακιανών, άρα μπορεί να λέει και να κάνει ό,τι θέλει. Επίσης εξ όσων γνωρίζουμε, οι Σφακιανοί δεν το έχουν σε τίποτε, κύριε πρωθυπουργέ μας, να τραβήξουν όπλο και να πυροβολήσουν. Οποιον δεν τους αρέσει το τι λέει ή το τι κάνει.

Είναι λογική αυτή; Και τη δικαιολογείς κι από πάνω. Αν και εμένα όλο αυτό μου «μυρίζει» στήσιμο, και δη κανονικό «στήσιμο». Προφανώς διαπιστώνοντας ο Τσίπρας ότι δεν συσπειρώνεται με τίποτε η βάση του κόμματος, και εκτιμώντας πως έτσι όπως πάει το πράγμα οι δημοσκοπήσεις θα αποδειχθούν πολύ ευνοϊκές σε σχέση με την πραγματικότητα, χρησιμοποιεί την υπόθεση αυτού του Πολάκη ως επιχείρημα για να μετατρέψει την πρόταση μομφής σε διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, και κάπως έτσι να μεταβάλει τη Βουλή σε ρινγκ επί τριήμερο. Οχι άσχημος ως σχεδιασμός, θεωρώ, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ «παίζει» με το λίγο πάνω, λίγο κάτω από το 50%.

Να μου το θυμηθείτε δε ότι η συζήτηση της πρότασης μομφής κατά του Πολάκη θα οριστεί εκεί κατά τις 10 Μαΐου, μήπως και καταφέρει τους όπου φύγει φύγει συριζαίους να επιστρέψουν στο μαντρί ενόψει των ευρωεκλογών.

Περιμένουν απαντήσεις

Η συζήτηση, όπως την περιέγραψε χθες ο πρωθυπουργός καθώς άρπαξε το γάντι Πολάκη, πριν καν αυτό πέσει στο έδαφος, και το σήκωσε, θα είναι καθολική. Θα περιλαμβάνει τα πάντα, και φυσικά θα έχει και Μαρινάκη, στον οποίο ο κ. Τσίπρας έχει «δωρίσει» τη Νέα Δημοκρατία, ολόκληρη. Τούτου δοθέντος, μήπως κατά τις (αναμενόμενες) αυτές αναφορές, έχει σκοπό να απαντήσει και στα δυο βασικά ερωτήματα που έθεσε προ εβδομάδος ο Βαγγέλης Μαρινάκης, διότι ο φουκαράς ο Θανάσης παρότι έγραψε μια χιλιάδα και βάλε, λέξεις προχθές στο Facebook, απαντήσεις δεν έδωσε;

Εγώ λοιπόν τα επαναφέρω τα ερωτήματα, μήπως και παρ' ελπίδα τα έχει ξεχάσει ο πρωθυπουργός, άνθρωποι είμαστε:
το Μέγαρο Μαξίμου, του ζήτησε διά του υπουργού Παππά να δανείσει 20,3 εκατ. ευρώ στον Χρήστο Καλογρίτσα, προκειμένου να πάρει την άδεια για να στήσει το συριζοκάναλο που τόσο επιζητούσε ο Τσίπρας; Αληθεύει αυτό; Είναι ψέματα; Τι ακριβώς ισχύει;
απαιτούσε, ναι ή όχι, το Μέγαρο Μαξίμου να διοριστούν δικοί του (αρεστοί και ελεγχόμενοι) διευθυντές στα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα του ΔΟΛ; Είναι ψεύδος αυτό; Είναι αλήθεια;

Συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών θα πραγματοποιηθεί (για τα μάτια ή με αφορμή τον Πολάκη), τι καλύτερη ευκαιρία να υπάρξει για να δοθούν απαντήσεις, έστω με ένα ναι ή ένα όχι;

"ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/19

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΑΤΕΡΛΩ

Ηρθε, λοιπόν, μέσω των χυδαίων τσαμπουκάδων του κακομαθημένου Πολάκη, η ώρα της Αριστεράς. Η ώρα, δηλαδή, κατά την οποία ο «μάγος της στρατηγικής» Αλέξης Τσίπρας θα υπερασπίσει στο Κοινοβούλιο τη χυδαιότητα, την αδιακρισία και τον κοινωνικό ρατσισμό κατά των ανθρώπων με αναπηρίες. Και μάλιστα θα την υπερασπίσει στο όνομα της ιδεολογίας του. Μάλιστα κύριοι, θα πει, έχουμε το ηθικό πλεονέκτημα κι αυτό μας δίνει το δικαίωμα να βρίζουμε, να χυδαιολογούμε, να ευνοούμε μουσολινικές διακρίσεις - γενικώς μας δίνει το δικαίωμα να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αβάντι!

Ο χθεσινός ελιγμός Τσίπρα, να μετατρέψει την πρόταση μομφής της ΝΔ κατά του Πολάκη σε ψήφο εμπιστοσύνης για το κόμμα του, μπορεί για ορισμένους που θαυμάζουν την υποτιθέμενη μεγαλοσύνη του να φαντάζει πολιτικός θρίαμβος. Σύντομα θα κατανοήσουν ότι, ακόμα κι αν η κυβέρνησή του πάρει παράταση, είναι το πολιτικό Βατερλό του. Κι αυτό επειδή, για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα και τόσο πομπωδώς, ο Τσίπρας απευθύνεται με τέτοια ωμότητα στους πολίτες της Αριστεράς, σε εκείνους που πιθανόν αγωνίζονται για τις ιδέες τους, σε όσους το ηθικό βάρος της πολιτικής στράτευσής τους μετράει περισσότερο από την εξουσία, και τους λέει ότι τους έχει γραμμένους. Οτι η διαφορετικότητα, κάθε είδους, απλώς χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο. Οτι η ηθική βάση της ιδεολογίας τους είναι ένα πρόσχημα κι ότι σημασία έχει η εξουσία, η άσκηση και η νομή της. Ερχονται ο Πολάκης και ο Τσίπρας και το ομολογούν. Αβάντι!

Θα δεχτούν άραγε οι αριστεροί αυτή την επίδειξη κυνισμού, αυτή την περιφρόνηση κάθε ιδεολογικού μέτρου; Θα συνεχίσουν να στηρίζουν τον Τσίπρα, ο οποίος το μόνο που κάνει είναι να υποστηλώνει τον εξουσιαστικό μηχανισμό του; Εως τώρα πείστηκαν ότι τους έλεγε υπερβολές επειδή εξαπατήθηκε, ότι ψήφισε Μνημόνιο επειδή ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η χώρα αλλά και για να μας βγάλει ο ίδιος από τα Μνημόνια, ότι η Μόρια είναι παραπάνω από τις δυνάμεις του, ότι ο Καμμένος ήταν αναγκαίο κακό κι ότι ο Πέτρος Κόκκαλης είναι κάτι σαν διανοούμενος της Αριστεράς. Αλλά τώρα; Τώρα θα υποστηρίξει μια κυβέρνηση που θα συμβολίζεται από έναν «σύντροφο» ο οποίος εξυβρίζει την ανθρώπινη αδυναμία; Αβάντι;

Νομίζω ότι το ρεσιτάλ κυνισμού και αγριανθρωπιάς φτάνει στο τέλος. Επειδή, δεν γίνεται, κάπως, κάπου, θα μιλήσουν και κάποιοι αριστεροί που ντρέπονται.

....από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 24/04/19

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 24/04/19 

ΤΟ "ΑΨΥ ΗΘΟΣ" ΩΣ ΚΕΛΥΦΟΣ

Για τους πολακισμούς ευθύνεται «το αψύ ύφος των Σφακιανών», γνωμάτευσε ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Εξακολουθητικά δέσμιος της ανάγκης να υπερασπίσει τα μη υπερασπίσιμα και μη υπερασπιστέα, δηλαδή τη διαρκώς ανάγωγη συμπεριφορά του κ. Πολάκη, ο πρωθυπουργός επέλεξε να λειτουργήσει σαν ευκαιριακός λαογράφος, και όχι σαν αυστηρός πρόεδρος κόμματος (αριστερού, θυμίζω) και κυβέρνησης που κι αυτή σαν αριστερή λέει ότι πολιτεύεται, σαν αριστερή (αν όχι μπολσεβίκικη) αντιμετωπίζεται από τους επιθετικότερους αντιπάλους της, και σαν αριστερή θα μετρηθεί κάποτε από τους ιστορικούς.

Το «αψύ ύφος των Σφακιανών»; Μάλιστα. Ας προσθέσουμε το «αψύ ύφος» των Ανωγειανών, των Μανιατών, των Ξηρομεριτών, των (πάμπολλων) Ελλήνων με αρβανίτικη καταγωγή («αρβανίτικο κεφάλι» δεν λέμε;), κ.ο.κ. Θα γεωγραφήσουμε έτσι μια Ελλάδα που οι μισοί κάτοικοί της «δικαιούνται» να ισχυριστούν ότι τα γονίδια ή η παράδοσή τους επιτρέπουν τη μαγκιά, τον τσαμπουκά, τον τραμπουκισμό κι ό,τι άλλο εννοήσουν σαν μετάφραση της αψάδας.

Φαίνεται ωστόσο ότι το «αψύ ύφος» είναι κολλητικό, σαν μεταδοτική αρρώστια, ευνοείται δε ιδιαίτερα από το προεκλογικό κλίμα. Το άγχος που βασανίζει όλα τα κόμματα, τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς τους και τα υποστηρικτικά Μέσα, η αγωνία τους να μειώσουν τον αντίπαλο για να φανεί το δικό τους μπόι μεγαλύτερο απ’ ό,τι όντως είναι, παράγει ανελλιπώς κρούσματα κανιβαλισμού. Ο ψυχίατρος Στέλιος Κυμπουρόπουλος, υποψήφιος ευρωβουλευτής και στόχος του απελπιστικά αμετροεπούς κ. Πολάκη, είναι ο τελευταίος σε μια ήδη μακρά αλυσίδα ανθρωποφαγίας. Αρκετά νωρίτερα κανιβαλίστηκε από τους επαγγελματίες υποκριτές ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Γραικός, τάχα επειδή η επιλογή του να παντρευτεί ομόφυλό του ασεβεί απέναντι στο δόγμα που πιστοποιεί τη γνήσια ελληνικότητα, «πατρίς - θρησκεία - οικογένεια».

Χυδαίες επιθέσεις δέχτηκε και ο επίσης υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Πλουμπίδης, από απόστολους της «μίας και μόνης αληθινής αριστεράς» αυτός, του ΚΚΕ, που στιγμάτισε μεν σαν χαφιέ τον Νίκο Πλουμπίδη, τώρα όμως αυτοπροβάλλεται σαν ιδιοκτήτης-διαχειριστής της μνήμης του. «Προσοδοφόρο επάγγελμα το επάγγελμα γιος» κήρυξε αναιδώς η προπαγανδιστική «Ελληνοφρένεια». Ζώντας ακόμα στον καιρό της φουστανέλας, αγνοούν φαίνεται ότι υπάρχει διαδίκτυο. Με δυο κινήσεις στο πληκτρολόγιο θα μάθαιναν, αν ήθελαν, πόσο τιμά με την προσωπική του αξιοσύνη τον πατέρα του ο Δημήτρης Πλουμπίδης. Αλλά σιγά μην ήθελαν.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 24/04/19