"Αυτό πού έγινε όμως στό γήπεδο τοΰ νέου πρω­ταθλητή τό βράδυ τής Κυριακής δέν ήταν μια απλή ποδοσφαιρική εορτή, Τό γεγονός ότι ό ΠΑΟΚ συνδέ­θηκε, όπως είδαμε στά video-walls τοϋ γηπέδου, μέ τις λέξεις «αναγέννηση»·, «προσφυγιά», «αλληλεγ­γύη», «φροντίδα», «οικογένεια» καί «όνειρο», δεί­χνει ότι είμαστε οτήν αρχή γιά κάτι πολύ ευρύτερο. Είτε μας αρέσει είτε όχι. Καί πρέπει νά το σημειώσουμε...."

Από την "ΕΣΤΙΑ"

Ό Βασικός αυτός συσχετισμός φαίνεται νά τελειώνει. Προσωπικότητα μέ εμβέλεια δέν υπάρχει. Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι κινούνται οι ποσοστά τής τάξης του 15%. Αυτός πού είχε την ευκαιρία νά πάρει τήν σκυτάλη από τόν Μπουτάρη. χωρίς όμως να ταυτίζετατ μαζί του, είναι κάποιος άπό τους αδερφούς Ανδρεάδη. Ό Σταύρος η ό Ανδρέας –ο πρώτοςς ηγείται της επιτυχημένης πολιτιστικής πρωτοβουλίας «Θεσσαλονικέων πόλις». Επιτυχημένοι Επι­χειρηματίες καί οΐ δύο στό αντικείμενο τους. Από τήν στιγμή πού αύτό δεν συνέβη, η ανα­μέτρηση γιά τόν Δήμο θά προσλάβει πλέον άλλα χαρακτηριστικά.

Καί αυτό πού είδα στην Τούμπα -όπου ήταν παρών ό Γιώργος Όρφανός άλλά όχι oι Από­στολος. Τζιτζικώστσς καί Νίκος Ταχιάος (γιά άλλους λόγους μή ποδοσφαιρικούς), μέ πεί­θει ότι στον δεύτερο γύοο τών δημοτικών εκλογών θά σφραγιστεί ή μεταβίβαση  εξου­σίας. 'Ελλείψει τοπικής ηγεσίας δρα ό ισχυ­ρός καταλύτης, Και σάς βεβαιώ, μέ σχετική ασφάλεια, πως αυτή ή μεταβολή υπερβαίνει τά πρόσωπα πού θά αναμετρηθούν στον δεύ­τερο γύρο των δημοτικών εκλογών, ό Νίκος Ταχιάος και ό Γιώργος Όρφανός κατά πάσα πιθανότητα.

Στήν πραγματικότητα θά επικυρωθεί -αυτό είναι τό διακύβευμα- ή μεταβίβαση οικονο­μικής ισχύος στην πόλη στό πρόσωπο του νέ­ου δημάρχου.

Ή αλλαγή σκυτάλης έχει ένα νέο ποιοτικό χαρακτηριστικό. Ο Ίβάν Σαββίδης διαθέτει λα­ϊκή στήριξη στις επιλογές του χωρίς νά κάνει τά λάθη των πρωτευουσιάνων ανταγωνιστών του: Δέν ποιλά αυτό πού ονομάζουμε λαϊκά «νταβατζιλίκι». Δέν αναμειγνύεται εμφανώς στην προεκλογική αντιπαράθεση. Δεν είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, κρατά επισήμως ίσες άποστάσεις άπό τους υποψηφίους.

Όταν μπήκε στό γήπεδο ή πρωταθλήτρια όμάδα του ΠΑΟΚ τοΰ 1935, τά μεγάφωνα έκα­ναν ειδική αναφορά στον υποψήφιο δημο­τικό σύμβουλο του Νίκου Ταχιάου, Γιώργο Σκαρτάδο, πρώην ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ. Όταν όμως έγινε η απονομή τοϋ κυπέλλου τοΰ πρωταθλητή στον αριστερό Γιώργο Κού­δα πού είναι υποψήφιος του αντάρτη Γιώρ­γου Ορφανού, ανετέθη νά μεταφέρει τά τρό­παιο στην ειδική εξέδρα. Τό μήνυμα, σαφές. Όλα αυτά δέν θά παρουσίαζαν ενδιαφέ­ρον καί θά άποτελούσαν τήν άσκηση δημοσί­ων σχέσεων ενός όλιγάρχη, άν δέν διαπίστω­να όδτι ό Σαββίδης έχει βγάλει ρίζες στά λαϊκά στρώματα τής πόλης οτά μάτια τών οποίων είναι ένας λαϊκός ήρωας σέ καιρούς ανέχειας. Έχει βγά­λει ρίζες όχι μόνο γιατί δίνει δουλειά σέ ένα σωρό κόσμο στην Π Α Ε, στην Σουρωτή, στύ Μακεδο­νία Παλλάς, στό λιμάνι. "Εχει βγάλει ρίζες, επειδή βοηθά άφανώς πολύ κόσμο χωρίς νά τό διαφημί­ζει.

Στις ημέρες πού βρίσκομαι στην πόλη μίλησα μέ τους πάντες: Επώνυμους (Τζιτζικώστας, Ταχιά­ος, Ζέρβας, Καλαφάτης. Καλυψώ Γούλα, Βούγιας. Σιμόπουλος, Δημήτρης Κούβελας,είδα καί τόν Βασί­λη Παπαγεωργόπουλο) άλλά καί ανώνυμους. 'Ιερείς, καταστηματάρχες δασκάλους, δικηγόρους, επιχει­ρηματίες. Από αστούς «ανώνυμους» Σαλονικιούς καί όχι από τό πόπολο έμαθα -πριν πάω στό γήπε­δο- ότι ό Ίβάν «βοηθά μυστικά πολύ κόσμο». Καί αυτή του ή έγνοια -ειδικώς γιά ιούς πρόσφυγες Πο­ντίους-συγκινεί τόν κόσμο καί στερεώνει τήν ισχύ του, όταν κάποιοι τον αποκαλούν προσβλητικώς «ο Ρώοσος».

Όταν οτήν μισή ώρα πού κάθεσαι γιά νά πείς κα­φέ στό «Οβάλ» περνούν άπό τό τραπέζι σου επτά οκτώ επαίτες μέ προτεταμένο τό χέρι, λίγο νοιά­ζει κάποιον αν η βοήθεια πού έχει παράγεται σέ μια οικονομία πού γεννά ρούβλια καί όχι δολλάρια. Στήν πραγματικότητα, αυτό κατάλαβα-δέν έχω συναντή­σει τόν Σαββίδη ποτέ στην ζωή μου- ό άνθρωπος αυτός έχει κερδίσει τόν σεβασμό τής πόλης γιά αυτά πού κάνει ιδιωτικά, όχι δημόσια.

Αρκεί νά επισημάνω τό εντυπωσιακό: οι φίλαθλοι τοΰ ΠΑΟΚ ήταν στό παρελθόν τό πλέον απείθαρχο καί ανεξέλεγκτο σώμα. Ό Σαββίδης κάνοντας αυτο­κριτική γιά τα περυσινά καουμποϊλίκια του αποφά­σισε καί έκτίνει τήν ποινή αποκλεισμού του άπό τό γήπεδο, αν καί μέ ένα άστείο πρόστιμο γιά τά μέτρα του θά μπορούοε νά είναι κάθε Κυριακή στην εξέ­δρα.Έ, λοιπόν, αυτό τό απείθαρχο σώμα συμπερι­φέρθηκε τήν Κυριακή καί σέ όλο τό πρωτάθλημα σάν νά βρίσκεται σέ εκκλησία. Καιόταν ακούστηκε άπό τά μεγάφωνα τά τραγούδι τοϋ Γαϊτάνου γιά τήν Πό­ντια μάνα πού είναι μορφή Ιερή γιά τους πρόσφυ­γες, σταμάτησαν αμέσως τά συνθήματα καί τά κα­πνογόνα. Μούγκα.

Στην πραγματικότητα σχηματίζεται πλέον οτήν πόλη -αύτό συμπεραίνω- μία νέα κοινωνική πλειο­ψηφία πού καθρεφτίζεται στό πρόσωπο του Σαββί­δη μέ αναφορές στην Ιστορία, τήν θρησκεία (στίς 2 Μαίου τά λείψανα τοϋ Θρακιώτη Αγίου Νεκταρίου εκτίθενται σέ προσκύνημα στην εκκλησία τής Πα­ναγίας Λαο-οδηγήτριας], τήν Παράδοση, καί βεβαί­ως μέ αναφορές στο μέλλον (χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας άπο τά νέο γήπεδο του ΠΑΟΚ) πού έρχε­ται. Στην πραγματικότητα, επίσης, οι πρόσφυγες πού όντως έφθασαν οτήν θεσσαλονίκη αργότερα έχουν ήδη σέ μεγάλο βαθμό πάρει τά ηνία τής πό­λης στά χέρια τους.Όχι 100% βεβαίως.

Αυτό πού έγινε όμως στό γήπεδο τοΰ νέου πρω­ταθλητή τό βράδυ τής Κυριακής δέν ήταν μια απλή ποδοσφαιρική εορτή, Τό γεγονός ότι ό ΠΑΟΚ συνδέ­θηκε, όπως είδαμε στά video-walls τοϋ γηπέδου, μέ τις λέξεις «αναγέννηση»·, «προσφυγιά», «αλληλεγ­γύη», «φροντίδα», «οικογένεια» καί «όνειρο», δεί­χνει ότι είμαστε οτήν αρχή γιά κάτι πολύ ευρύτερο. Είτε μας αρέσει είτε όχι. Καί πρέπει νά το σημειώσουμε.

"ΕΣΤΙΑ", 23/04/19