 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 24/04/19
1. Ναι, στην (γενναία) πρόταση Μπαμπινιώτη
Κύριε διευθυντά,
Στην πολύπτυχη οφειλή ευγνωμοσύνης του κάθε Ελληνα στον διαπρεπή επιστήμονα, ομότιμο καθηγητή κ. Γ. Μπαμπινιώτη προστέθηκε ακόμη μία:
H συνέντευξή του στον λαμπρό γνώστη και αγωνιστή για την Παιδεία κ. Απ. Λακασά (21/4/19). Πιστεύω πως η πρότασή του να «κλείσουν τα πανεπιστήμια... ως μία ακραία, συμβολική, καθολική διαμαρτυρία –από φοιτητές, καθηγητές και πρυτάνεις– για την πρωτοφανή υποβάθμισή τους πρέπει να γίνει σεβαστή. Η αποδοχή της στην πράξη θα αποδείξει συνειδήσεις αξιών, αρχών, χρέους, αποστολής. Ετσι ώστε να αντιληφθούν ότι η ουσία του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν είναι για τους κατέχοντες εύηχος ευφημισμός. Και επ’ ευκαιρία θα ήθελα να υπενθυμίσω στον κ. Δ. Παπαδημούλη, ο οποίος σε τηλεοπτική του εμφάνιση τόνισε ότι ο κ. υπουργός (επιτρέψτε μου να μην αναφέρω ούτε το Παιδείας ούτε των Θρησκευμάτων) μοιάζει με τον Αϊνστάιν, πως το Νομπέλ τού δόθηκε για τη θεωρία της σχετικότητας. Οχι για την πράξη της ασχετοσύνης.
Και τέλος, μια απάντηση όπου δει: Πολύ φοβάμαι για τις εξελίξεις στην Ευρώπη, αλλά σε αυτή τη χώρα οι πάρα πολλοί είναι υπέρ της αριστείας και κατά και των ελίτ, αλλά και των «αλίτ».
Σωτήρης Σ. Παπαπολίτης
2. Ο –αλί– σαρωτικός υπουργός Παιδείας
Κύριε διευθυντά,
Είναι εκνευριστικός ο προχειρολόγος καταστρεπτικός υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου, φερέφωνο, εκφραστής και υποχείριο της αντιμορφωτικής πολιτικής του εχθρού της αριστείας, Τσίπρα. Ανατρέπει κάθε τόσο τις Πανελλήνιες, τον τρόπο εισόδου σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, προκαλώντας επιβάρυνση ανασφάλειας και αχρείαστα άγχη σε μαθητές και γονείς. Μεταφέρει αντιπαιδαγωγικά την έναρξη μαθημάτων στις 9 πρωί, αχρηστεύοντας παραγωγικό χρόνο σπουδής και ανατρέποντας το οικογενειακό πρόγραμμα, χωρίς λόγο.
Μετέβαλε ουσιαστικά με ιδεολογική και κομματική κατεύθυνση την Παιδεία γενικώς, την ιστορία, εθνικές παραδόσεις και αξίες. Διέγραψε ή ανέτρεψε την ιστορική αλήθεια, κατά το δοκούν. Στηριζόμενος σε κομματικές επιτροπές μεταβάλλει την ύλη μαθημάτων και διδακτικά βιβλία. Ευνόησε και επέτρεψε την αποφυγή αξιολόγησης εκπαιδευτικών εις βάρος της αναβάθμισης της Παιδείας.
Ενοποιεί ασυλλόγιστα μορφωτικά και οικονομικά αντιδεοντολογικά, ΑΕΙ και ΤΕΙ, παραβλέποντας τα αποτελέσματα του απαραίτητου επαγγελματικού προσανατολισμού, αγνοώντας τις συνήθεις και μελλοντικές ανάγκες της αγοράς και ιδιαιτέρως της ελληνικής. Αυξάνει υπερβολικά τον αριθμό σχολών και ειδικοτήτων, χωρίς την απαραίτητη προϋπόθεση ύπαρξης υποδομής, επιστημονικού προσωπικού, εργαστηριακού και επιστημονικού εξοπλισμού, χώρων για τη στέγαση και κυρίως χωρίς τη διακρίβωση των αναγκών αγοράς. Νομοθετεί τον σχεδόν διπλασιασμό αριθμού εισακτέων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, προετοιμάζοντας νέες στρατιές προσοντούχων ανέργων που εξαναγκάζονται να εκπατρίζονται.
Και ως Θρησκευμάτων, τα θαλάσσωσε και στο Εκκλησιαστικό! Τεράστιο και εξαιρετικά επείγον το χωρίς εκπτώσεις άμεσα διορθωτικό έργο της επόμενης μέρας!
Δημ. Γ. Σμυρλής, Συντ/χος Λυκειάρχης
3. Οι νέες σχολές ΑΕΙ και το άρθρο 16
Κύριε διευθυντά,
Αν αποδεχόμαστε τη θέση ότι η διάταξη του άρθρου 16 του Συντάγματος πρέπει να αναθεωρηθεί, ώστε να επιτραπεί η ίδρυση μη δημόσιων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, δεν μπορούμε εν ταυτώ να υποστηρίζουμε ότι η ίδρυση νέων πανεπιστημιακών σχολών είναι προβληματική καθ’ αυτή. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 πάει χέρι χέρι με την ίδρυση νέων σχολών στον ελλαδικό χώρο, επομένως και με τη διεύρυνση του πλήθους των φοιτητών που (θα) σπουδάζουν στην τριτοβάθμια.
Αλλωστε, λόγος για επίλυση του ζητήματος μέσω των μηχανισμών της αγοράς δεν μπορεί να γίνει εν προκειμένω. Η ζήτηση για τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει προ πολλού υπερβεί το κοινωνικά άριστο, σε μια ανορθολογική αντίληψη που έχει διαμορφωθεί και θεωρεί αυτονόητη την απόκτηση ορισμένου πτυχίου (ακόμη και χωρίς κάποια επαγγελματική προοπτική ή φιλοδοξία). Ωστόσο, η κριτική που ασκείται στην ίδρυση νέων τμημάτων από το κράτος ουδέποτε προβλήθηκε με αυτό το περιεχόμενο στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Συνεπώς, το πρόβλημα δεν είναι η ίδρυση των νέων τμημάτων.
Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι οι εκάστοτε πολιτικές κινήσεις δεν εντάσσονται σε κάποιο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Οι επιλογές είναι σπασμωδικές και περιπτωσιολογικές, όμως και ο αντίλογος, όταν υφίσταται, υιοθετεί το ύφος τους. Το δύσκολο στον δημόσιο διάλογο είναι να αντισταθούμε στο επίκαιρο. Χρειαζόμαστε απαραιτήτως ένα όραμα και έναν στόχο, επί του οποίου θα μπορούμε να αξιολογούμε τη συνεκτικότητα των εκάστοτε επιλογών, ώστε να μπορούμε να περάσουμε στη συζήτηση για τη σκοπιμότητά τους. Διαφορετικά, θεωρούμε ότι υπερασπιζόμαστε κεκτημένα σε έναν κόσμο που ενίοτε έχει ήδη δρομολογήσει την τύχη τους.
Αθανάσιος Πεφτίνας, Ασκούμενος Δικηγόρος
4. Οι συνδικαλιστές και ο κ. Κ. Γαβρόγλου
Kύριε διευθυντά,
Ολες σχεδόν οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την τριτοβάθμια εκπαίδευση για να αποκομίσουν πρόσκαιρα μικροπολιτικά οφέλη, αλλά η σημερινή έχει αναδείξει την όλη διαδικασία σε τέχνη, με νέα φιλοσοφία και νέους συντελεστές. Ας ξεχάσουμε επομένως τους ιδιοκτήτες σουβλακερί, δημάρχους και άλλους τοπικούς παράγοντες που διαχρονικά συνδιαμόρφωναν τον χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και ας βροντοφωνάξουμε: ζήτω οι συνδικαλιστές! Αυτοί πλέον πανάξια και δημοκρατικά θα καλύπτουν τα κενά από την έλλειψη εθνικού σχεδιασμού ή μελετών σκοπιμότητας για νέα πανεπιστημιακά τμήματα και θα «συμβουλεύουν» το υπουργείο της Παιδείας για τυχόν(!) αλληλοεπικαλύψεις θεματικών αντικειμένων.
Τρανό παράδειγμα τα δύο νέα, αλλά ουδόλως απαραίτητα, τμήματα Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού σε Κρήτη και Πελοπόννησο που περιλαμβάνονταν σε πρόσφατο πολυνομοσχέδιο και τα οποία αρχικά είχαν ενταχθεί σε σχολές Υγείας.
Προτάσσοντας συντεχνιακά συμφέροντα, μακριά από ακαδημαϊκές ή ερευνητικές σταθερές και διεθνείς τάσεις, εντελώς άσχετοι με την τριτοβάθμια εκπαίδευση συνδικαλιστές πέτυχαν, με τη σύμφωνη γνώμη του υπουργού κ. Γαβρόγλου, τη μεταφορά των εν λόγω τμημάτων εκτός σχολών Υγείας. Συνεπώς, το «mens sana in corpore sano» (νους υγιής εν σώματι υγιεί) μάλλον δεν ισχύει πλέον. Ποιος είπε λοιπόν ότι δεν γίνονται κοσμογονικές αλλαγές με την κυβέρνηση «πρώτη φορά Aριστερά»; Μέχρι και τα κόκαλα του Λατίνου Δέκιμου Ιούνιου Γιουβενάλη τρίζουν από συγκίνηση.
Γιάννης Κουτεντάκης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
5. Ο Παύλος Νιρβάνας και οι κεραυνοί
Κύριε διευθυντά,
Αλλαξαν τόσο οι καιροί –και κλιματολογικά, ή μάλλον... κυριολεκτικά– ώστε οι ουρανοί να διαψεύδουν το ωραιότατο επίγραμμα του Παύλου Νιρβάνα για τον Παρθενώνα, και να μας πληροφορούν αποβραδίς τα κανάλια ότι έπεσε στην Ακρόπολη κεραυνός και τραυμάτισε τέσσερις ανθρώπους. Ακούγοντας στο δελτίο των 7.30 μ.μ. την είδηση το θυμήθηκα και το θυμίζω: Χειμωνιάτικη ζωγραφιά: Σκοτεινιασμένος ο ουρανός στον Παρθενώνα γέρνει,/το μαύρο θόλο κάτασπρες κολώνες τον στηρίζουν/μέσα στην μπόρα η αστραπή ανάερα φίδια σπέρνει κ’ οι κεραυνοί τον χαιρετούν χωρίς να τον αγγίζουν.
Για την αντιγραφή: Γεράσιμος- Μιχαηλ Δώσσας, Θεσσαλονίκη
...από "ΤΑ ΝΕΑ"
|
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/19 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου