"...Η αγορά των ρωσικών πυραύλων εδάφους αέρος εμπίπτει στον στρατηγικό σχεδιασμό αδρανοποίησης της επίφοβης ελληνικής αεροπορίας, ώστε η Τουρκία, βασιζόμενη στην εγγύτητα των ελληνικών νησιών στις τουρκικές ακτές και στη ναυτική της υπεροπλία με τα πολυάριθμα αποβατικά της σκάφη να μπορεί να επιχειρεί προς την κατεύθυνση των επιδιωκόμενων σκοπών της. Αυτό δεν θα μπορούσε ίσως να γίνει με νατοϊκούς πυραύλους που δύσκολα θα μπορούσαν να βάλλουν εναντίον νατοϊκών αεροπλάνων. Επομένως η αμερικανική προειδοποίηση για τη μη παράδοση των F-35 μοιάζει να μην μπορεί να φέρει αποτελέσματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Τουρκία προτίθεται να εγκαταλείψει τον δυτικό συνασπισμό...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 23/04/19

1. Η Κασσιανή, ο Θεόφιλος, ο χαλίφης

Κύριε διευθυντά,

Η ποιήτρια Εικασία ή Κασσιανή, της οποίας το τροπάριο ψάλλεται στην ακολουθία της Μεγάλης Τρίτης, είναι γνωστή από το ανέκδοτο της ευφυούς απάντησης ότι «διά γυναικός πηγάζει τα κρείττονα», όταν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεόφιλος (829-842) της είπε, «ως άρα διά γυναικός ερρύη τα φαύλα» (Συμεών Μάγιστρος).

Η Κασσιανή, μη γενομένη αυτοκράτειρα, γιατί επελέγη η Θεοδώρα, «μονήν κατεσκεύασεν», όπου έζησε ως μελωδός και οσία.

Είναι, επίσης, γνωστό το περίφημο επεισόδιο με τον χαλίφη Α. Μαμούν (813-833) της Βαγδάτης. Ο ισλαμιστής ηγέτης προσπάθησε να προσελκύσει στην αυλή του τον Λέοντα μαθηματικό «μέγαν τε και φιλόσοφον», αργότερα διευθυντή της Μαγναύρας (Magna Aula), προσφέροντας στον Θεόφιλο ποσότητα χρυσού και αΐδιον ειρήνη· η υπερήφανη απάντηση του αυτοκράτορα, λάτρη των γραμμάτων, αποτελεί έξοχη συνείδηση ιστορικής ευθύνης. «Αλογον το οικείον δούναι ετέροις καλόν και την των όντων γνώσιν έκδοτον ποιήσαι τοις έθνεσι, δι’ ης το των Ρωμαίων (Βυζαντινών - Ελλήνων) γένος θαυμάζεταί τε και τιμάται παρά πάσιν». (Θεοφάνης).

Ο πολυβραβευμένος σύγχρονος Κύπριος ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης πραγματεύεται το συμβάν στο εξαίρετο σύνθεμά του: «Το θέμα παραπέμφθηκε στον αυτοκράτορα», στην ποιητική του συλλογή: «Κυδώνιον μήλον».

Αναστάσιος Αγγ. Στέφος, δ.φ., Ειδικός Γραμματέας

 της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων

2. Ο ελληνικός λόγος και δικό μας ταξίδι

Κύριε διευθυντά,

Πρόσφατα παρακολούθησα στην κατάμεστη αίθουσα «Δ. Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής το πνευματικό συμπόσιο «Ελληνικός λόγος: ένα ταξίδι στον κόσμο» που διοργάνωσαν η Λεόντειος Σχολή Αθηνών και η Λεόντειος Σχολή Ν. Σμύρνης.

Οι παρουσιάσεις των καθηγητών M. Edwards και B. M. Gauly, με τα κατανοητά ελληνικά τους, και του ακαδημαϊκού καθηγητή Θ. Παπαγγελή δεν ήταν μια «νεκρολογία» του (αρχαιο)ελληνικού λόγου, αλλά μια σαφής τεκμηρίωση για τη διαχρονική, μέχρι τις ημέρες μας, επιρροή του στη φιλοσοφία και τη ρητορική.

Από τις εύστοχες και με θαρραλέο λόγο σύντομες παρεμβάσεις του συντονιστή του συμποσίου και συνεργάτη σας Παντελή Μπουκάλα ξεχώρισα την επισήμανση ότι η αξιοποίηση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας από τη χιτλερική και την απριλιανή προπαγάνδα δεν στερεί τίποτε από τη λάμψη και τη διαχρονική αξία της, καθώς επίσης και την παιγνιώδη εικασία του για τον προπηλακισμό που θα δεχόταν ο Λουκιανός, Σύρος ρήτορας και σημαντικός σατιρικός συγγραφέας του 2ου μ.Χ. αιώνα, που έγραφε στην ελληνική γλώσσα («Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Λουκιανέ, Λουκιανέ!»).

Ρητορικό ερώτημα προς τους υποστηρίζοντες ότι η αρχαία ελληνική είναι μια «νεκρή» γλώσσα: Πώς μπορεί να θεωρείται «νεκρή» μια γλώσσα που ακόμη και στις ημέρες μας δεν αξιοποιείται μόνο με τη χρησιμοποίηση αυτούσιων προαιώνιων όρων, αλλά και στη λεξιπλασία; Πρωτοπόροι σε πλήθος επιστημονικών πεδίων, προκειμένου να καθορίσουν τη βασική ορολογία, σε πολλές περιπτώσεις θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν άλλη «ζωντανή» γλώσσα, εντούτοις προσέφυγαν στις συνθετικές δυνατότητες της αρχαίας ελληνικής (ενδεικτικά: αερόστατο, αστροναύτης, οικολογία, σχιζοφρένεια, ταχυκαρδία, αλλά και compact disc, cd).

Αντίστοιχα στα καθ’ ημάς, νεολογισμοί της καθημερινότητάς μας, όπως τηλεόραση, θυροτηλέφωνο και υδατάνθρακες, δεν μπορούν να θεωρηθούν «απολιθώματα» μιας «νεκρής» γλώσσας που διασώθηκαν μέχρι σήμερα.

Ας μην παραλείπουμε, τέλος, ότι αυτή η «νεκρή» γλώσσα, πέρα από τον λεξικό πλούτο που της έχει προσφέρει, ζει και ανασαίνει μέσα στη γραμματική και στο συντακτικό της γερμανικής γλώσσας.

Δημ. Χατζηδάκης, Δρ χημικός μηχανικός, Αθήνα

3. Ενας σπουδαίος ιατροφιλόσοφος

Κύριε διευθυντά,

Προ ημερών ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας εβράβευσε μερικούς διαπρεπείς Ελληνες του εξωτερικού. Μεταξύ αυτών ήταν και ο εκλεκτός φίλος και γείτονας στη Γενεύη, καθηγητής καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός. Λίγοι γνωρίζουν ότι ο κ. Καλαγκός με την ομάδα του από τη Γενεύη πηγαίνουν κατά διαστήματα στην Αφρική και χειρουργούν μικρά παιδιά που έχουν καρδιακά προβλήματα. Κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη, όπου και ο πατέρας του ήταν γιατρός, ο οποίος τελείως δωρεάν νοσήλευε πάρα πολλούς ασθενείς με χαμηλό εισόδημα.

Αυτή την ευαισθησία κληρονόμησε από τον πατέρα του και την «εφαρμόζει» όχι μόνον στη Γενεύη, αλλά και στο εξωτερικό. Σκοπός του τώρα είναι να δημιουργήσει ένα ίδρυμα «Αυξέντιος Καλαγκός» τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κωνσταντινούπολη. Στη μεν Κωνσταντινούπολη η ανταπόκριση ήταν άμεση, στη δε Ελλάδα συνάντησε δυσκολίες. Στην ελληνική κοινότητα της Γενεύης χαίρει μεγάλης εκτιμήσεως, ένα διάστημα ήταν και στο συμβούλιο της εκκλησίας της Γενεύης και μάλιστα τις Κυριακές έβγαζε τον συνηθισμένο δίσκο, τόσο απλός.

Ευχόμαστε οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα να κατανοήσουν τα κίνητρά του και να τον διευκολύνουν να πραγματοποιήσει το όνειρό του για την ίδρυση του ιδρύματος καρδιολογίας για το καλό της χώρας.

Είναι άνθρωπος πολύ χαμηλών τόνων και δεν θέλω να αναφέρω περισσότερα.

Δημήτρης Σκεπαρνιάς, Γενεύη

4. Πόση ώρα αντέχετε χωρίς το κινητό σας;

Κύριε διευθυντά,

Στην καρδιά της άνοιξης υποθέτει κανείς πως τα Σαββατοκύριακα οι παιδικές χαρές, τα πάρκα, τα οικογενειακά κέντρα αναψυχής θα είναι γεμάτα με γελαστές φωνούλες, ποδήλατα, μπάλες και γονείς ευτυχείς που σμίγουνε –επιτέλους– με τα παιδιά τους αλλά και μεταξύ τους, στην αναζήτηση της αριστοτελικής, και όχι μόνο, «ευδαιμονίας».

Η εικόνα πράγματι είναι αυτή, μόνο που είναι εμπλουτισμένη με τεχνολογικά μαραφέτια! Το κινητό... πανταχού παρόν! Η μαμά το κρατά και επιδίδεται σε texting καθώς κουνά το παιδί της στο πάρκο ή το παίρνει αγκαλιά και η χαρά μεγιστοποιείται άμα τη εμφανίσει μικρών φίλων ώστε το παιδάκι να απασχολείται... έτσι, βλέπετε, ελευθερώνονται και τα δύο της χέρια!

Μπαμπάδες που μεταφέρουν καφέδες κραδαίνοντας το κινητό, που παίζουν «πασούλες» με τον γιο ή την κόρη και ταυτόχρονα «ενημερώνονται» για τα αθλητικά τεκταινόμενα. Την Καθαρά Δευτέρα, στο λούνα παρκ της Νέας Κρήνης, αντίκρισα έναν πατέρα να οδηγεί το «συγκρουόμενο» κατευθυνόμενος «απειλητικά» προς τον γιο του, χρησιμοποιώντας το ένα χέρι για οδήγηση και το άλλο για κινητο-ποίηση! Το σοκ ήταν μεγάλο και έκτοτε συνειδητοποίησα πως η οδήγηση, η διάσχιση του δρόμου, το γεύμα, η παρακολούθηση κινηματογραφικής ή τηλεοπτικής ταινίας σχεδόν μόνιμα συνοδεύονται από τη χρήση του κινητού. Αναρίθμητα ακόμα παραδείγματα...

Προσφάτως ενοχλήθηκα από την κίνηση ενός φίλου που ακούμπησε το κινητό του πάνω στο τραπέζι του εστιατορίου. «Το savoir faire το απαγορεύει» του είπα και ενώ εκείνος συνετίστηκε, βρέθηκα εγώ περιπεπλεγμένη σε μία συζήτηση στο viber... Είχα όμως άλλοθι... (Το ζήτημα που είχε ανακύψει ήταν σημαντικό!)
Σύγχρονοι όροι όπως selfitis ή κοινωνιοπάθεια επιχειρούν να αποτυπώσουν και να ερμηνεύσουν το φαινόμενο. Λύση όμως υπάρχει;

Λίγο που σήμερα είναι Σάββατο και άρα αύριο Κυριακή... Στ’ αυτιά μου αντηχεί τούτο: «...την έβδομη μέρα σταμάτησε να δημιουργεί. Την έβδομη μέρα την ευλόγησε και την καθαγίασε, γιατί αυτή τη μέρα ολοκλήρωσε τη δημιουργία του και αναπαύθηκε» (Γεν. 2.2-2.3). Γιατί όχι; Γιατί να μην το προσπαθήσω; Την Κυριακή λοιπόν... Κάθε Κυριακή... let’s take a tech-break! Για να μπορώ να είμαι συνεπής μ’ αυτά που διδάσκω στα παιδιά μου. Μα πρωτίστως για να αποδείξω στον εαυτό μου ότι εγώ κουμαντάρω την τεχνολογία και όχι αυτή εμένα!

Μίρκα Καμά, Φιλόλογος MSc

...από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 23/04/19

5. Ελλάδα ανάμεσα σε Τουρκία, Ρωσία και ΗΠΑ

Κύριε Διευθυντά,

Η εμφανισθείσα δήθεν στροφή της Τουρκίας προς τη Ρωσία με την ευκαιρία της αγοράς των S-400 έδωσε την εντύπωση σε ορισμένους αναλυτές ότι η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν να είχαν σταθερά πλεονεκτήματα έναντι της γείτονος, αξιοποιώντας τον δυτικό παράγοντα. Ωστόσο, τόσο η πάγια προσπάθεια της Τουρκίας για επέκταση προς τα δυτικά, όσο και η προσκόλλησή της στη δυτική συμμαχία πρέπει να θεωρείται μακροπρόθεσμα δεδομένη ενώ οι οποιεσδήποτε αποκλίσεις δεν είναι παρά συγκυριακά φαινόμενα που μπορούν να οφείλονται σε προσωπικές προσεγγίσεις ηγετών.

Η αγορά των ρωσικών πυραύλων εδάφους αέρος εμπίπτει στον στρατηγικό σχεδιασμό αδρανοποίησης της επίφοβης ελληνικής αεροπορίας, ώστε η Τουρκία, βασιζόμενη στην εγγύτητα των ελληνικών νησιών στις τουρκικές ακτές και στη ναυτική της υπεροπλία με τα πολυάριθμα αποβατικά της σκάφη να μπορεί να επιχειρεί προς την κατεύθυνση των επιδιωκόμενων σκοπών της. Αυτό δεν θα μπορούσε ίσως να γίνει με νατοϊκούς πυραύλους που δύσκολα θα μπορούσαν να βάλλουν εναντίον νατοϊκών αεροπλάνων. Επομένως η αμερικανική προειδοποίηση για τη μη παράδοση των F-35 μοιάζει να μην μπορεί να φέρει αποτελέσματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Τουρκία προτίθεται να εγκαταλείψει τον δυτικό συνασπισμό.

Η Τουρκία θεωρεί ότι κάλλιστα θα μπορούσε να συμβιβαστεί η κατάληψη εκ μέρους της – εφόσον της δινόταν η σχετική ευκαιρία – μερικών ελληνικών νησιών, από αυτά που θεωρεί ως «γκρίζα ζώνη», με την παραμονή της στη Συμμαχία, αφού αφενός η κατάληψη τμήματος της Κύπρου και η συνεχιζόμενη κατοχή του δεν απέτρεψαν την παραμονή της στον δυτικό συνασπισμό, και αφετέρου επειδή η Δύση ουδέποτε δήλωσε ξεκάθαρα ότι η Τουρκία έχει άδικο στις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, ενίοτε το αντίθετο μάλιστα, με τη στάση ουδετερότητας έναντι του Διεθνούς Δικαίου που υιοθετεί. Η Τουρκία θεωρεί ότι η Δύση έχει πειστεί απόλυτα και διαχρονικά για τη στρατηγική σημασία της γεωγραφικής της θέσης και εκμεταλλεύεται ασύστολα την πεποίθηση αυτή. Το λάθος της Δύσης είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται τη ρευστότητα της εκάστοτε τουρκικής στάσης που διαμορφώνεται ανάλογα με τα συμφέροντά της. Στην εξίσωση θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η Ρωσία, την αποξένωση με την οποία δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε.

Δεδομένης της σημερινής συγκυρίας ψύχρανσης των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι πρόκειται για μια – το πολύ – μεσοπρόθεσμη κατάσταση, την οποία η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να αξιοποιήσει βραχυπρόθεσμα προς όφελος αμφοτέρων των πλευρών, αμερικανικής και ελληνικής, με προσδοκία άμεσων αποτελεσμάτων με τη στοχοθέτηση δυο-τριών σημείων. Είναι πάντως αμφίβολο ότι τελικά θα καταστεί δυνατόν να επιτευχθεί οτιδήποτε. Εξάλλου, οι διεθνείς σχέσεις στον σύγχρονο κόσμο ακολουθούν μια τυρβώδη ροή, η εξέλιξη στην επόμενη φάση μπορεί να είναι απότομη, να μην εξαρτάται από την ιστορική πορεία, αλλά να προσδιορίζεται από την επίδραση αστάθμητων παραγόντων

.
Βασίλης Μούτσογλου
Πρέσβης ε.τ., συγγραφέας


6. Η πυρηνική ενέργεια μετά το Τσερνόμπιλ και τη Φουκουσίμα

Κύριε Διευθυντά,

Η λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στα αναπτυγμένα αλλά και στα υπ' ανάπτυξη κράτη βάζει σε τεράστιους κινδύνους την παγκόσμια ασφάλεια και απειλεί με πυρηνικό όλεθρο ολόκληρη την υφήλιο. Το σχετικά πρόσφατο τραγικό πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα Ιαπωνίας 11 Μαρτίου 2011 και παλαιότερα του Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας (πρώην Σοβιετική Ενωση) 26 Απριλίου 1986, μας διδάσκει ότι το μέλλον των πυρηνικών εργοστασίων δεν πρέπει να είναι – και δεν θα είναι – μακρόχρονο και μακρόπνοο.

Τα πυρηνικά εργοστάσια μπορεί να παρέχουν άφθονη και φθηνή ηλεκτρική ενέργεια και να συμβάλλουν σημαντικά στη βιομηχανική και οικονομική ανάπτυξη των χωρών όπου λειτουργούν και να δημιουργούν ανταγωνιστικές κοινωνίες που επικαρπώνονται την ανάπτυξη και την οικονομική ευμάρεια έναντι άλλων κοινωνιών που απαρνιούνται τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας, όμως οι κίνδυνοι που παραμονεύουν από τυχόντα πυρηνικά ατυχήματα θα πρέπει να είναι παράγοντες ανασταλτικοί για τη λειτουργία τους.
Ενα ατύχημα σε πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας καταστρέφει τεράστιες εκτάσεις για εκατοντάδες χρόνια και προκαλεί χιλιάδες θανάτους και αναπήρους αλλά και χρόνιες ασθένειες που ταλαιπωρούν τις επόμενες γενιές. Ο,τι προσφέρει με τη λειτουργία του ένα πυρηνικό εργοστάσιο, το καταστρέφει πολλαπλά και ανεπανόρθωτα στην εμφάνιση ενός πυρηνικού ατυχήματος.

Η λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο όνομα της οικονομικής και βιομηχανικής ανάπτυξης μπορεί να προσομοιαστεί με τη χρήση αναβολικών από τους αθλητές στην προσπάθειά τους να γίνουν υπερπρωταθλητές και να δημιουργήσουν νέα ρεκόρ στο άθλημά τους, αλλά οι συνέπειες της χρήσης των αναβολικών τούς οδηγούν στην καταστροφή. Ετσι ενώ ο αθλητισμός είναι υγεία και πολιτισμός, ο πρωταθλητισμός με τη χρήση των αναβολικών είναι η αιτία βλαβών της υγείας των αθλητών και ενίοτε της καταστροφής του οργανισμού τους.

Λέμε λοιπόν όλοι μας με δυνατή φωνή «όχι» στα πυρηνικά εργοστάσια για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, «όχι» στη χρήση των «αναβολικών» της βιομηχανικής και οικονομικής «ανάπτυξης» των κρατών.

Σεραφείμ Κερασιώτης
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός - Μαθηματικός

....από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 23/04/19