SerMichiotis: "...'Ημουν παιδί. Είχα πλήρη άγνοια κινδύνου και η φαντασία μου κάλπαζε. Ηταν συναρπαστικό όλο αυτό διότι, πρώτα απ’ όλα, δεν πήγαμε σχολείο την επομένη. Επειτα ήταν οι νυχτερινές, μεταμεσονύκτιες μαζώξεις όλης της γειτονιάς στον δρόμο, μέσα στο καταχείμωνο, οι άπειρες ώρες που περάσαμε οικογενειακώς μέσα στο αυτοκίνητο, κυρίως αυτή η πλήρης, αναπάντεχη ανατροπή της καθημερινότητας και η αίσθηση ότι είχαμε να κάνουμε με το ίδιο το άγνωστο. Ολο αυτό μετέτρεψε την καθημερινότητα ενός παιδιού σε περιπέτεια. Σχεδόν παρακαλούσα για έναν ακόμα ισχυρό σεισμό, οτιδήποτε αρκεί να μην επιστρέφαμε στην καθημερινότητα. Και ποια ήταν η καθημερινότητα του τότε; Εδώ δεν υπάρχει καμία νοσταλγία παρεκτός μια κάποια έκπληξη όταν ο νους μου γυρίζει πίσω: ήταν μια άλλη χώρα τότε. Μια άλλη Ελλάδα. ..."