"...Η σχέση πολιτικών-κατοίκων πρέπει να αναπα­ράγεται, εξοβελίζοντας και δαιμονόποιώντας τους ενεργούς πολίτες (οχλοκρατία). Τίνι τρόπω; Με την προβολή του ασήμαντου ως κεντρικού πολιτικού θέ­ματος. Ενα κακόγουστο σίριαλ, παράλ­ληλα με έναν υποσχετικό-μυθολογικό λόγο, που άμα πείσει, κερδίζει την ψή­φο. Ο κάτοικος ξαναγυρίζει στον εαυ­τούλη του και οι πολιτικοί μένουν ανε­ξέλεγκτοι. Και ο μισθός τρέχει. Αλήθεια: Αν οι βουλευτές είχαν μισθό φαντάρου, θα έκαναν αυτή τη δουλειά;..."

Από την "Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 23-24/02/19

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ,
του Περικλή Κοροβέση


ΕΝΑ ΝΟΜΙΜΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ δάνειο που δόθηκε σε έναν άνθρωπο που αυτή τη στιγμή είναι υψηλό κυβερνητικό στέ­λεχος, αναπληρωτής υπουργός Υγείας, στον κ. Πολάκη, έγινε «εθνικό θέμα», ένα μίνι «Μακεδόνικο». Απασχόλησε σύσσωμο το πολιτικό μας σύστημα και πήρε τεράστιες διαστάσεις στα MME. Και ενώ είμαστε επικεντρωμένοι στο θέαμα της τιτανομαχίας μεταξύ των κ. Κοτζιά-Κομμένου, έπεσε ξαφνικό μαύρο και χάσαμε τη συνέχεια. Μας έμειναν σαν παρηγοριά οι ανακοινώσεις των κομμάτων για να μας υπενθυμίσουν πως η ένδοξη ελληνική γλώσσα μας δεν είναι μόνο πλούσια σε σοφά φιλοσοφι­κά αποφθέγματα, αλλά και σε ύβρεις. Είναι πολλοί που αγανακτούν με αυτόν τον «πολιτικό λόγο» και τον θεωρούν ευτελισμό τόσο του Κοινοβου­λίου όσο και του πολιτικού μας συστήματος. Εδώ ας μού επιτραπεί μια ριζική διαφωνία. Αυτοί οι πολιτικοί δεν δυσφη­μούν κανένα πολιτικό σύστημα. Απλά το αποσαφηνίζουν. Και σε όποιον αρέσει. Υπάρχει και η αποχή από τις εκλο­γές, που δεν εμποδίζει σε τίποτα τον σχηματισμό κυβερνήσεων μειοψηφίας στο εκλογικό σώμα οι οποί­ες γίνονται πλειοψηφία στα βουλευτικά έδρανα. Κυβέρνηση δηλαδή.

Οι σημερινοί πολιτικοί προσομοιά­ζουν στους υπαλλήλους των πολυεθνι­κών εταιρειών. Το βασικό τους μέλημα είναι η καριέρα τους και ο μισθός τους. Αν βρουν δουλειά με καλύτερη αμοιβή στην ανταγωνιστική εταιρεία, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να προσχωρήσουν στον αντίπαλο. Η καριέρα τους συνε­χίζεται. Αν προσμετρήσουμε τις μετα­γραφές πολιτικών από τη Μεταπολί­τευση μέχρι σήμερα, θα χρειαστεί να συντάξουμε μια μικρή εγκυκλοπαίδεια. Και αυτό για τον πολιτικό που μεταγρά­φεται δεν σημαίνει καμιά αποστασία ή προδοσία. Την άνοδο του επιδιώκει, όπως κάθε άλλος άνθρωπος που είναι φιλόδοξος στη δουλειά του και θέλει να πάει μπροστά. Αυτό το επάγγελμα είναι αυτόνομο από την κοινωνία που υποτί­θεται πως εκπροσωπεί. Το αντικείμενο εργασίας αυτής της συντεχνίας είναι να υπηρετήσει την πραγματική εξουσία του κεφαλαίου και των διεθνών κέντρων που αποφασίζουν για τον πλανήτη. Και δεόντως θα ανταμειφθούν. Η περίπτω­ση ΣΥΡΙΖΑ μάς το επιβεβαιώνει. Με μια αριστοτεχνική τακτική, έγινε το αυθε­ντικό ΠΑΣΟΚ. Και είναι πια θέμα ημε­ρών να απορροφήσει και άλλο τμήμα του παλιού ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας στην κ. Γεννηματά κάτι σκέλεθρα που πια έχουν παλαιοντολογική αξία.

Και τι ρόλο παίζουν οι πολίτες αυτής της χώρας; Πριν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει να θέσουμε ένα άλ­λο. Στην Ελλάδα έχουμε κατοίκους ή πολίτες; Γιατί αυτές οι δύο έννοιες δεν ταυτίζονται. Πολίτης σημαίνει  συμμετο­χή και συναπόφαση στα κοινά. Κάτοι­κοι, έστω και περιορισμένης διάρκειας, μπορεί να είναι και οι τουρίστες, αλλά δεν τους νοιάζουν τα κοινά. Να περά­σουν καλά θέλουν και τα υπόλοιπα είναι αδιάφορα. Να καταναλώσουν θέλουν. Αυτοί που ενδιαφέρονται για τα κοινά είναι μικρές μειοψηφίες. Πολύτιμες μεν, αλλά κατά κανόνα αδιάφορες για τις κοινωνίες των κατοίκων που είναι η συ­ντριπτική πλειοψηφία. Και αυτή είναι η βάση που εκλέγει πολιτικούς. Η σχέση πολιτικών-κατοίκων πρέπει να αναπα­ράγεται, εξοβελίζοντας και δαιμονόποιώντας τους ενεργούς πολίτες (οχλοκρατία). Τίνι τρόπω; Με την προβολή του ασήμαντου ως κεντρικού πολιτικού θέ­ματος. Ενα κακόγουστο σίριαλ, παράλ­ληλα με έναν υποσχετικό-μυθολογικό λόγο, που άμα πείσει, κερδίζει την ψή­φο. Ο κάτοικος ξαναγυρίζει στον εαυ­τούλη του και οι πολιτικοί μένουν ανε­ξέλεγκτοι. Και ο μισθός τρέχει. Αλήθεια: Αν οι βουλευτές είχαν μισθό φαντάρου, θα έκαναν αυτή τη δουλειά;

ΤΑ ΣΙΡΙΑΛ Πολάκη-Κοτζιά-Καμμένου-βουλευτών «κινούμενη άμμος» κλπ. είναι αποπροσανατολισμός από τα ουσιαστικά προβλήματα που θα έχουν καθοριστική σημασία για το μέλλον της χώρας. Αραγε πόσοι ξέρουν πως περί­που το 1 /3 της Ελλάδας έχει δοθεί βορά στις πολυεθνικές για την εξόρυξη  υδρο­γονανθράκων (πετρέλαιο και φυσικό αέριο); Το σύνολο του Ιονίου πελάγους και της Κρήτης, που φιλοξενούν σπάνια και μοναδικά θαλάσσια είδη, απειλού­νται με εξαφάνιση. 90 προστατευόμε­νες περιοχές (4 εθνικά πάρκα, 2 εθνικοί δρυμοί, 21 καταφύγια άγριας ζωής και 63 περιοχές του δικτύου NATURA) μέ­νουν απροστάτευτες. Οι άρπαγες του κέρδους δεν απειλούν μόνο τη θαλάσ­σια ζωή. Οσοι μένουν στις παράκτιες περιοχές που ζουν από τον τουρισμό και την αλιεία θα αναγκαστούν να με­ταναστεύσουν. Κανείς δεν κάνει μπάνιο διπλά σε μια πετρελαιοπηγή. Και ψάρια δεν θα υπάρχουν. Για να μη μιλήσουμε για την ομορφιά αυτού του τόπου, με τους μύθους και τους θεούς που γέν­νησε. Τα αρχαία μνημεία που κρατούν ζωντανή την ψυχή του αρχαίου πολι­τισμού. Ολα αυτά μπορεί να εξαφανι­στούν με μια πετρελαιοκηλίδα και να γίνουν μαύρος βούρκος. Στην Ηπειρο η καταστροφή ήδη άρχισε. Και από εκεί θα επεκταθεί στη Δυτική Ελλάδα και στο Ιόνιο, θα περάσει από την Πελο­πόννησο για να καταλήξει στην Κρήτη. Γιατί αυτά δεν γίνονται εθνικά θέματα και μάλιστα τώρα που είναι προεκλογι­κή περίοδος; Μήπως το λόμπι των πο­λυεθνικών έχει γίνει ήδη κυβέρνηση και λέει την καταστροφή ανάπτυξη;